Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

XKa 4/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie sygn. V K 461/19 z 25.8.2020 r.

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Jacek Kacperczyk

niekaralność

Karta karna

1525

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Karta karna

niezaprzeczona

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

apelacja obrońcy - obraza przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku:

1) art. 392 §1 k.p.k. przez ograniczenie dowodu z przesłuchania świadka W. K. do odczytania zeznań złożonych na wcześniejszych etapach postępowania, choć był to dla rozstrzygnięcia sprawy dowód o kluczowym znaczeniu,

2) art. 170 § 1 pkt. 2 i 5 k.p.k. przez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy o dołączenie do akt postępowania akt postępowania egzekucyjnego toczącego się przeciwko oskarżonemu, mimo iż dowód ten miał kluczowe znaczenie dla ustalenia aktualnej wysokości straty Skarbu Państwa i tym samym wysokości zobowiązania oskarżonego do naprawienia szkody,

3) art. 170 § 1 pkt 2 i 5 k.p.k. przez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy o przeprowadzenie konfrontacji pomiędzy W. K. i S. S. (1), mimo iż zeznania tych świadków były sprzeczne,

4) art. 170 § 1 pkt 4 k.p.k. przez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu transportu drogowego na okoliczność ustalenia, czy możliwy był przewóz wskazanych w dotychczasowym materiale dowodowym ilości złomu poszczególnymi pojazdami, które były do tego celu używane,

5) art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. w zw. z art. 193 § 1 k.p.k. przez oddalenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu księgowości i rachunkowości na okoliczność zbadania poprawności wyliczeń w zakresie podatku dochodowego za rok 2009 oraz deklaracji podatkowych za okres od stycznia 2009 roku do sierpnia 2010 roku,

6) art. 170 § 1 pkt 2 i 5 k.p.k. przez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy o ustalenie czy wobec A. M., P. M. i K. D. toczyły się postępowania karne lub karnoskarbowe, gdyż świadkowie ci w okresie objętym aktem oskarżenia mogli celowo działać na szkodę oskarżonego,

7) art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. przez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy o uzupełniające przesłuchanie D. O. z okazaniem mu faktur, które to faktury nie były mu okazywane w trakcie postępowania sądowego, a jedynie w ramach postępowania urzędu skarbowego,

8) art. 170 § 1 pkt 2 i 5 k.p.k. przez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy o ustalenie, czy wobec D. O. toczyło się postępowanie karne lub karnoskarbowe związane z prowadzeniem przezeń działalności gospodarczej, albowiem wniosek ten miał istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż świadek sam wskazywał na prowadzenie wobec niego postępowań karno-skarbowych,

9) art. 170 §1 pkt 2 k.p.k. przez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy o dołączenie do akt sprawy dokumentacji z postępowania Prokuratury Okręgowej we W., sygn. akt PO II Tp (...) dotyczącej Z. G., albowiem jego ewentualna odpowiedzialność karna ma znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy,

10) art. 399 § 2 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. przez odmowę odroczenia rozprawy na wniosek obrońcy oskarżonego zgłoszony na rozprawie 23 lipca 2020 roku, mimo iż sąd poinformował strony, że rozważa zmianę kwalifikacji prawnej czynu przypisanej w pkt. I, a wniosek był uzasadniony celem należytego przygotowania się obrońcy,

11) art. 410 k.p.k. przez nierozpoznanie wszystkich okoliczności sprawy w sposób wszechstronny, a to poprzez niewzięcie pod uwagę listy zaległości oskarżonego wobec Skarbu Państwa złożonej na rozprawie 23 lipca 2020 roku,

12) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na bezzasadnym przyjęciu, że faktury wystawione przez S. S. (1) nie dokumentują rzeczywistych transakcji,

13) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegające na bezzasadnym przyjęciu, że współpraca między przedsiębiorstwami (...) a (...) została zakończona w marcu 2009 roku bez przeprowadzenia należytego postępowania dowodowego na tę okoliczność,

14) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na niedaniu wiary zeznaniom S. S. (1) w zakresie dalszego (tj. po marcu 2009 roku) trwania współpracy handlowej między przedsiębiorstwami (...), a (...), mimo iż po okazaniu faktur za ten okres świadek zeznał, że współpraca taka miała miejsce,

15) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na niedaniu wiary zeznaniom świadka R. N. w zakresie dalszego (tj. po marcu 2009 roku) trwania współpracy handlowej między przedsiębiorstwem (...) a (...), mimo iż zeznania świadka w tym zakresie były spójne, logiczne i konsekwentne, a także potwierdziły je zeznania świadka S. S. (1),

16) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na niezasadnym przyjęciu, że R. N. nie sprzedawał złomu (...) wyłącznie w oparciu o informację z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz akta kontroli skarbowej bez podjęcia próby weryfikacji tych informacji w sytuacji, gdy świadek R. N. zeznał, iż złom sprzedawał,

17) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na bezpodstawnym uznaniu, że brak pamięci R. N. co do liczby transakcji i ilości kwot, jakie były za nie wypłacane, z oskarżonym przemawia za brakiem wiarygodności zeznań świadka w tym zakresie,

18) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na uwzględnieniu w podstawie wyrokowania zeznań W. K., mimo iż świadek ten po przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji przesłuchany nie został, a zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie czynność przesłuchania świadka należało powtórzyć, ponieważ były niewiarygodne oraz niedokładne,

19) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na niedaniu wiary zeznaniom K. D. w przedmiocie prowadzenia przezeń wymiany handlowej z (...) ze względu na fakt, iż świadek nie pamiętał szczegółów tej współpracy,

20) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na arbitralnym przyjęciu, że K. D. powinien był pamiętać transakcje z oskarżonym, albowiem opiewały one na łączną kwotę ponad 300.000 zł bez weryfikacji okoliczności osobistych świadka,

21) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na niedaniu wiary zeznaniom K. D. w zakresie, w jakim wskazał on, że przewoził złom M. (...) wyłącznie na tej podstawie, że świadek nie zarejestrował w/w pojazdu do omawianej działalności,

22) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na niezasadnym przyjęciu, że K. D. nie handlował złomem z (...) wyłącznie w oparciu o informację z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej bez podjęcia próby weryfikacji tych informacji w sytuacji, gdy K. D. zeznał, iż złomem z oskarżonym handlował;

23) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na daniu wiary zeznaniom Z. G. w zakresie, w jakim świadek ten przyznał się do wystawiania pustych faktur, mimo iż z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż świadek ów zeznanie takie złożył w celu uzyskania korzystniejszych kar w postępowaniu skarbowym;

24) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na uznaniu zeznań P. M. za niewiarygodne ze względu na swoją nieścisłość, podczas gdy kierując się zasadami doświadczenia życiowego, Sąd powinien był przyjąć, że świadek miał prawo pewnych faktów nie pamiętać,

25) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na daniu wiary zeznaniom Z. A. w zakresie, w którym zaprzeczył on kontaktom handlowym z firmą (...) w oparciu wyłącznie o zeznania tego świadka,

26) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegające na arbitralnym uznaniu zeznań A. M. za niewiarygodne w zakresie daty zakończenia przezeń współpracy handlowej z D. O. bez prób ustalenia w oparciu o inne źródła i dowody, którego dnia którego miesiąca 2009 roku świadek A. M. współpracę tę zakończył;

27) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegające na niezasadnym uznaniu za niewiarygodne zeznań A. M. w zakresie jego stosunków gospodarczych z D. O. w oparciu o fakt, iż świadek A. M. nie pamiętał dokładnie szczegółów w/w współpracy,

28) art. 410 k.p.k. przez nierozpoznanie okoliczności sprawy w sposób wszechstronny poprzez brak zgłębienia kwestii współpracy D. O. z (...), albowiem świadek zeznał, że współpraca ta mogła trwać przez okres miesiąca lub dwóch w okresie od pół roku do dwóch lat przed jego osadzeniem i tym samym mieścić się w okresie opisanym w akcie oskarżenia,

29) art. 410 k.p.k. przez nierozpoznanie okoliczności sprawy w sposób wszechstronny polegający na niezgłębieniu kwestii prowadzenia przez A. M. działalności gospodarczej po 2008 roku i ograniczeniu się do nielogicznego wniosku, że skoro A. M. nie prowadził działalności gospodarczej w B., to w ogóle jej nie prowadził,

30) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na uznaniu za wiarygodne zeznań D. O. w zakresie, w jakim ten zaprzeczył współpracy handlowej z (...), mimo że zeznania te były wewnętrznie sprzeczne, a świadek zmieniał wersję wydarzeń w toku przesłuchania,

31) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na sprzecznym z zasadami doświadczenia życiowego zakwestionowaniu wiarygodności zeznań S. S. (2), gdy ten zmienił je po odczytaniu mu protokołu wcześniejszych zeznań,

32) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na niezasadnym uznaniu zeznań świadka A. A. za wiarygodne w całości i mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, choć świadek sam zeznał, że nie miał pojęcia, jak działała spółka (...) i był w niej wyłącznie tzw. „słupem",

33) art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów polegającej na uznaniu zeznań J. K. (2) za niewiarygodne w zakresie prowadzenia handlu złomem przez (...) Sp. z o.o. ze względu na sprzeczność tej depozycji z zeznaniami A. A., przy jednoczesnym daniu wiary zeznaniom J. K. (2) w zakresie, w którym zeznała, iż to ona była osobą w rzeczywistości zarządzającą wspomnianą spółką zaś A. A. nie miał pojęcia o jej funkcjonowaniu,

34) art. 410 k.p.k. przez brak wszechstronnej oceny materiału dowodowego i niewzięcie przy wyrokowaniu pod uwagę zeznań D. O. w zakresie, w którym zeznał, iż podpisy na wystawianych w jego imieniu fakturach były fałszowane, choć była to okoliczność istotna dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy;

35) art. 167 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. przez niepodjęcie inicjatywy dowodowej z urzędu i nieprzesłuchanie T. S. na okoliczność daty odejścia z pracy w przedsiębiorstwie (...), choć było to istotne dla ustalenia daty zakończenia współpracy handlowej między w/w przedsiębiorstwem a (...),

36) art. 167 k.p.k. w zw. z art. 366 §1 k.p.k. przez niepodjęcie inicjatywy dowodowej z urzędu i niezobowiązanie D. O. i A. M. do przedstawienia dokumentacji związanej z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą, mimo iż była to okoliczność istotna dla rozstrzygnięcia sprawy,

37) art. 424 §1 kp.k. w zw. z art. 366 §1 k.p.k., a to poprzez sporządzenie uzasadnienia nieodpowiadającego wymogom formalnym przez brak zwięzłości oraz nieczytelność i brak przejrzystego wskazania przyczyn uznania części dowodów za niewiarygodne, jak również poprzez niewskazanie podstaw zmiany kwalifikacji czynu zarzucanego w pkt. I aktu oskarżenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1) Sąd prawidłowo ujawnił zeznania świadka W. K.. Obrońca na rozprawie głównej nie sprzeciwił się pośredniemu wprowadzeniu dowodu do procesu. Co istotne, świadek był słuchany bezpośrednio przed sądem w trakcie postępowania o sygn. III K 553/15. Brak jest przesłanek do twierdzenia, że odstąpienie od bezpośredniego przeprowadzenia tego dowodu miało negatywny wpływ na prawidłowość ustaleń faktycznych w sprawie.

Ad. 2) Sąd prawidłowo oddalił wniosek dowodowy obrońcy. Określił wysokość szkody zgodnie z regułami art. 7 k.p.k. Kwestie aktualnego rozliczenia oskarżonego ze Skarbem Państwa zostały ustalone z uwzględnieniem dokumentów zalegających na k.1266 i 1267 akt. Wystąpienie o kolejną informację o stanie zaległości nie było więc zasadne i potrzebne.

Ad. 3) Sąd prawidłowo oddalił wniosek dowodowy obrońcy. Ocenił zeznania W. K. i S. S. (1) w sposób swobodny szanując dyspozycję art. 7 k.p.k. Rozbieżności w zeznaniach świadków dotyczą okresu innego niż ten w którym wystawiono faktury będące przedmiotem postępowania. Dowód z konfrontacji świadków nie miał więc znaczenia dla rozpoznania sprawy.

Ad. 4) Sąd prawidłowo oddalił wniosek dowodowy obrońcy. Rzeczywiście brak było możliwości przedstawienia biegłemu dokładnych danych używanych środków transportu, a tym samym dowodu nie dało się przeprowadzić. Zauważyć należy ponadto, że apelujący podnosząc przedmiotowy zarzut odniósł się do oceny dowodów przeprowadzonej przez sąd I instancji pierwszy raz rozpoznający sprawę. Apelujący zdaje się nie zauważać, że sąd rejonowy procedujący sprawę powtórnie częściowo odmiennie ocenił dowody, w szczególności zeznania Z. Ś..

Ad. 5) Sąd prawidłowo oddalił wniosek dowodowy obrońcy. Do przeprowadzenia wyliczeń nie była konieczna wiedza specjalistyczna, a jedynie znajomość przepisów prawa i matematyki na poziomie szkoły podstawowej. Z uzasadnienia wyroku wynika, że sąd rejonowy samodzielnie dokonał obliczeń podatku na podstawie dokumentów, które ujawnił na rozprawie głównej. Zauważyć należy, że obrońca uważał, iż „biegły jest konieczny, żeby zobaczyć, zweryfikować dokumenty źródłowe i urządzenia księgowe”. Nie wskazał przy tym żadnych konkretnych nieprawidłowości w dokumentach, czy obliczeniach. Nie przedstawił też obliczeń podważających ustalenia sądu rejonowego.

Ad. 6) Wniosek dowodowy obrońcy został oddalony prawidłowo. Sąd słusznie uznał, że dowód nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Również obrońca w apelacji nie wskazał owego znaczenia.

Ad. 7) Wniosek dowodowy obrońcy oddalono zasadnie, choć podano nieprawidłową podstawę prawną. Obrońca na rozprawie wniósł o „okazanie świadkowi D. O. faktur na okoliczność, czy to jego podpisy, oraz czy w związku z tym toczyło się przeciwko świadkowi postępowanie karne, bądź karnoskarbowe, czy A. M. przeprowadzał faktyczne transakcje z panem D. O. i czy nie wprowadził w błąd oskarżonego w zakresie miejsca nabycia złomu i faktycznych dostaw”. Wniosek taki należało oczywiście oddalić, lecz w trybie art. 170 §1 pkt 3 k.p.k. Jest on bowiem nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności. Świadek wypowiadał się wcześniej na powołane okoliczności. Kolejne przesłuchanie go było więc całkowicie nieprzydatne. Tak więc błąd sądu rejonowego nie miał wpływu na treść orzeczenia.

Ad. 8) Wniosek dowodowy obrońcy został oddalony prawidłowo. Sąd rejonowy słusznie uznał, że dowód nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Również obrońca w apelacji nie wskazał owego znaczenia.

Ad. 9) Wniosek dowodowy obrońcy został oddalony prawidłowo. Sąd słusznie uznał, że dowód nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Również obrońca w apelacji nie wskazał owego znaczenia.

Ad. 10) Sąd rejonowy zasadnie nie uwzględnił wniosku obrońcy. Art. 399 k.p.k. umożliwia przerwanie rozprawy, lecz pozostaje to do decyzji sądu. W niniejszej sprawie zarządzenie przerwy nie było konieczne. Z punktu widzenia oskarżonego, obrona w nowej sytuacji procesowej (po uprzedzeniu o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej) niczym nie różniła się od obrony dotychczasowej. Innymi słowy sąd odmawiając przerwania rozprawy w żaden sposób nie naruszył prawa do obrony oskarżonego, które to prawo chronione jest przez art. 399 k.p.k.

Ad. 11) Zarzut obrońcy nie jest zasadny. Na rozprawie 23.7.2020 r. złożono aktualny stan zadłużenia oskarżonego (k. 1266-1267 akt). Wynika z niego, że kwoty pozostałe do zapłaty z tytułu czynu I to 482.281 zł, czynu II to 811.940 zł, czynu III to 51.974 zł (wszystkie kwoty bez odsetek). Tymczasem sąd rejonowy zasądził 1.294.221 zł, a więc kwotę niższą niż wynika to z zadłużenia.

Ad. 12)-27) Sąd rejonowy ocenił zeznania świadków prawidłowo. Ukształtował swe przekonanie na podstawie swobodnej oceny z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Ocenę przeprowadził nie tracąc z oczu innych dowodów. Swoją ocenę dowodów szczegółowo i klarownie przedstawił w uzasadnieniu wyroku. Tak więc ocena ta pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k.

Zauważyć należy, że wbrew twierdzeniu obrońcy, sąd okręgowy poprzednio rozpoznający sprawę nie polecił bezwzględnego przesłuchania W. K., a jedynie wskazał aby „ponowić próbę przesłuchania” tego świadka. Z drugiej strony obrońca nie sprzeciwił się pośredniemu wprowadzeniu zeznań W. K. w poczet dowodów. Nie wnosił o uzupełniające przesłuchanie tej osoby z podaniem pytań do świadka (prawidłowa teza dowodowa).

Ad. 28)-29) Sąd przeprowadził postępowanie w wystarczającym zakresie. W szczególności przesłuchał A. M. i D. O.. Analizę ich depozycji uzupełnił innymi dowodami. Wydając wyrok wziął pod uwagę całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Starannie zważył wszystkie dowody, swobodnie dając lub nie dając im wiary, czemu dał wyraz w uzasadnieniu wyroku. Zauważyć należy, że obrońca stawiając zarzut obrazy art. 410 k.p.k. nie wskazał którego dowodu bądź dowodów sąd nie rozważał wydając wyrok.

Ad. 30)-33) Sąd rejonowy ocenił zeznania świadków prawidłowo. Ukształtował swe przekonanie na podstawie swobodnej oceny z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Ocenę przeprowadził nie tracąc z oczu innych dowodów. Swoją ocenę dowodów szczegółowo i klarownie przedstawił w uzasadnieniu wyroku. Tak więc ocena ta pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. Sąd rejonowy dostrzegł pewną ewolucję w depozycjach D. O. i S. S. (2), rozważył ją starannie z zachowaniem reguł narzuconych przez art. 7 k.p.k. Oczywistym jest, biorąc pod uwagę długotrwałość postępowania w sprawie, że świadkowie mogą zapominać pewne okoliczności, a inne przypominać sobie, choćby pod wpływem zadawanych pytań.

Ad. 34) Sąd rejonowy w wystarczającym zakresie przeprowadził postępowanie dowodowe. Wydając wyrok wziął pod uwagę całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Starannie zważył wszystkie dowody, swobodnie dając lub nie dając im wiary, czemu dał wyraz w uzasadnieniu wyroku. Zauważyć należy, że obrońca stawiając zarzut obrazy art. 410 k.p.k. nie wskazał którego dowodu bądź dowodów sąd nie rozważał wydając wyrok.

W szczególności sąd rejonowy starannie rozważył całość depozycji D. O.. W poszanowaniu reguły z art. 7 k.p.k. ustalił, że osoba ta nie sprzedawała złomu firmie (...) w latach 2009-2010. Natomiast kwestia podrobienia podpisów na fakturach nie miała istotnego znaczenia dla sprawy.

Ad. 35) Sąd rejonowy nie naruszył wskazanych przepisów. Ustalił stan faktyczny bez przesłuchania T. S., a jego ustalenia pozostają pod ochroną art. 7 k.p.k. Podnoszoną przez apelującego okoliczność ustalił w oparciu o depozycję S. S. (1).

Ad. 36) Sąd rejonowy w wystarczającym zakresie przeprowadził postępowanie dowodowe. W poszanowaniu art. 7 k.p.k. ustalił, że D. O. nie sprzedawał złomu firmie (...) w latach 2009-2010. Skoro sąd rejonowy nie miał w tym zakresie wątpliwości, zasadnie nie dążył do gromadzenia dokumentacji związanej z prowadzoną przez D. O. i A. M. działalnością gospodarczą.

Ad. 37) Sąd rejonowy nie obraził powołanych w zarzucie przepisów. Sporządził uzasadnienie czytelnie. Zawiera ono elementy określone w art. 424 §1 i 2 kpk.

Wniosek

1) Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie

2) zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności wskazanych powyżej zarzutów oraz braku przesłanek z art. 439 kpk i 440 kpk wnioski apelacji należało uznać za niezasadne.

3.2.

apelacja obrońcy - błąd w ustaleniach faktycznych polegający na:

1) uznaniu, iż faktury wystawiane przez kontrahentów oskarżonego w okresie od stycznia 2009 roku do sierpnia 2010 roku nie miały pokrycia w sprzedanym towarze, że oskarżony de facto nie handlował we wspomnianym okresie złomem i w konsekwencji naraził skarb państwa na stratę w wysokości 1.294.221 zł,

2) na niezasadnym przyjęciu, że kwota podatku narażona na uszczuplenie działaniami oskarżonego była znaczna, co w konsekwencji doprowadziło do zmiany kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego w punkcie pierwszym z art. 54 §2 k.k.s. na art. 54 §1 k.k.s.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd rejonowy prawidłowo i w wystarczającym zakresie przeprowadził postępowanie dowodowe. Dowody ocenił swobodnie. Wobec tego należało uznać, że nie popełnił błędu w ustaleniach faktycznych. Prawidłowo też przyjął wysokość narażenia na uszczuplenie podatku dochodowego w ramach pierwszego czynów. Kwota ta nie jest małej wartości, gdyż jest wyższa niż dwustukrotność minimalnego wynagrodzenia w czasie popełnienia czynu.

Wniosek

1) Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie

2) zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności wskazanych powyżej zarzutów oraz braku przesłanek z art. 439 kpk i 440 kpk wnioski apelacji należało uznać za niezasadne.

3.3.

apelacja obrońcy - rażąca niewspółmierność kary, poprzez skazanie oskarżonego na karę łączną 230 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości stawki dziennej grzywny na 200 zł, mimo iż z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż oskarżony znajduje się obecnie w trudnej sytuacji finansowej, a sąd zobowiązał go do uiszczenia 1.294.221 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zdaniem sądu okręgowego wymierzona kara łączna grzywny nie jest rażąco niewspółmierna. Uwzględnia ona wszystkie okoliczności obciążające i łagodzące. Uwzględnia zarówno prewencję indywidualną, jak i edukuje społeczeństwo.

Wniosek

1) Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie

2) zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności wskazanych powyżej zarzutów oraz braku przesłanek z art. 439 kpk i 440 kpk wnioski apelacji należało uznać za niezasadne.

3.4.

apelacja oskarżonego - brak zarzutów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

brak zarzutów

Wniosek

„całkowite zweryfikowanie postępowania”

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec braku przesłanek z art. 439 kpk i 440 kpk wnioski apelacji należało uznać za niezasadne.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie sygn. V K 461/19 z 25.8.2020 r.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd okręgowy zmienił wyrok na korzyść oskarżonego w trybie art. 440 k.p.k. Uznał, że pierwszy z przypisanych oskarżonemu czynów został popełniony 1.05.2010 r. Czasem popełnienia czynu jest bowiem pierwszy dzień po dacie do której oskarżony obowiązany był ujawnić Urzędowi Skarbowemu W. – B. podstawę opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2009. Zeznanie podatkowe o wysokości uzyskanego dochodu (poniesionej straty) PIT – 36L za rok 2009 oskarżony powinien był złożyć do 30.04.2010 r., a więc kolejny dzień jest datą popełnienia przestępstwa.

Sąd Okręgowy uznał też, że trzeci z przypisanych oskarżonemu czynów został popełniony 26.08.2010 r. Czasem popełnienia czynu jest bowiem pierwszy dzień po dacie do której oskarżony obowiązany był ujawnić Urzędowi Skarbowemu W. – B. podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług za lipiec 2010 r. Deklarację dla podatku od towarów i usług VAT – 7 za lipiec 2010 r. oskarżony powinien był złożyć do 25.08.2010 r., a więc kolejny dzień jest datą popełnienia przestępstwa.

W tym miejscu zatrzymać należało się nad kwestią ewentualnego przedawnienia karalności poszczególnych czynów.

Pierwszy z przypisanych oskarżonemu przez sąd rejonowy czynów z art. 54 §1 kks (zagrożony karą do 5 lat pozbawienia wolności) przedawnia się wg art. 44 §1 pkt 2 w zw. z §3 i §5 kks, a więc 15.02.2031 r.

Drugi z przypisanych oskarżonemu czynów z art. 56 §1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks (zagrożony karą grzywny) przedawnia się wg art. 44 §1 pkt 1 w zw. z §3 i §5 kks, a więc 15.02.2021 r.

Trzeci z przypisanych oskarżonemu czynów z art. 54 §2 w zw. z §1 kks (zagrożony karą grzywny) przedawnia się wg art. 44 §1 pkt 1 w zw. z §3 i §5 kks, a więc 15.02.2021 r.

Obliczając terminy przedawnienia sąd okręgowy wziął pod uwagę art. 15zzr ust. 6 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, 567, 568 i 695) oraz art. 68 ust. 5 ustawy z 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2. Do dat przedawnienia wynikających z cytowanych przepisów kodeksu karnego skarbowego (odpowiednio 31.12.2030 r., 31.12.2020 r., 31.12.2020 r.) dodał po 46 dni.

W pozostałym zakresie, wobec niezasadności zarzutów apelacji i braku przesłanek z art. 439 kpk zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa ze względu na jego sytuację majątkową.

PODPIS

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana