Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

UZASADNIENIE

M. B. został oskarżony o to, że:

w dniu 15 czerwca 2013 r. w W. na ul. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 45 ust. Ustawy o ruchu drogowym w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości przy stężeniu 0,33 mg/1, 0,33 mg/l, 0,31mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował w ruchu lądowym samochodem m-ki V. (...) o nr rej. (...), to jest o czyn art. 178a § 1 kk.

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2013 r. Sąd Rejonowy dlaW. w W. orzekł:

1.Na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk oraz art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie karne wobec M. B. na okres próby dwóch lat.

2.Na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt. 7 i art. 49 § kk orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 500(pięćset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

3.Na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk w zw z art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres jednego roku.

4.Na podstawie art. 63 pkt. 2 zaliczył na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 15 czerwca 2013 r. do dnia 6 listopada 2013 r.

5.Na podstawie art. 627 kpk w zw z art. 629 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 zł (stu pięćdziesięciu złotych) tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 60 złotych tytułem opłaty.

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator, zaskarżając go w całości na niekorzyść oskarżonego, wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla W. wW..

Wyrokowi temu skarżący zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na mylnym przyjęciu, iż społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez M. B. oraz jego wina nie są znaczne, co skutkowało zastosowaniem wobec wymienionego instytucji warunkowego umorzenia postępowania podczas, gdy charakter przestępstwa oraz okoliczności jego popełnienia wskazują jednoznacznie, iż stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego oraz jego wina są znaczne i wymieniony prowadząc pojazd w stanie nietrzeźwości po drodze publicznej stworzył zagrożenie dla innych uczestników ruchu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna w stopniu oczywistym.

W ocenie sądu II instancji podnoszone przez skarżącego zarzuty zasługują na uwzględnienie.

Analizując pisemne motywy wyroku sporządzone przez sąd rejonowy, dostrzec można uchybienia zgłaszane przez skarżącego w zakresie poczynionych ustaleń faktycznych w zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu.

Zgodnie z art. 66 § 1 kk sąd może warunkowo umorzyć postępowanie, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa.

W przedmiotowej sprawie według skarżącego sąd I instancji warunkowo umarzając postępowanie karne dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych dokonując oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu. Z zarzutem oskarżyciela nie sposób się nie zgodzić jeśli dostrzec regulacje art. 115 § 2kk, którego treść nakazuje przecież brać pod uwagę, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu, rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Umarzając postępowanie karne w niniejszej sprawie sąd rejonowy wziął pod uwagę między innymi uprzednią niekaralność sprawcy, nienaganny sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, a także postawę sprawcy po popełnieniu czynu tj. przyznanie się do winy, wyrażenie skruchy oraz złożenie wniosku o warunkowe umorzenie postępowania. Ustalone okoliczności na gruncie niniejszej sprawy nie budzą wątpliwości także zdaniem sądu odwoławczego.

W ramach przedmiotowej sprawy przesłanki z art. 66 § 1 kk są spełnione z wyjątkiem kluczowej przesłanki- nieznacznej społecznej szkodliwości czynu.

Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, a w szczególności prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, zakwalifikowane zostały przez ustawodawcę jako czyny cechujące się wysoką szkodliwością czynu. Do wyjątków należy sytuacja, w której sprawca realizując znamiona przestępstwa z 178a § 1kk, popełnia czyn o nieznacznej lub znikomej szkodliwości społecznej, nie mniej jednak okoliczności czynu zarzucanego oskarżonemu nie wskazują aby tego rodzaju sytuacja miała miejsce w tej sprawie.

Sąd rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku trafnie stwierdził, iż przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji są co do zasady szkodliwe, dalsza jednak część jego konstatacji nie może zostać uznana za słuszną jeśli zważyć, iż tezę te formułuje sąd meriti w oparciu o okoliczności niniejszej sprawy, w szczególności poziom stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, zbliżony do granicy oddzielającej przestępstwo od wykroczenia, a także fakt, że oskarżony prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości w porze nocnej. Przywołując tego rodzaju argumentację sąd I instancji wnioskuje o nieznaczności stopnia społecznej szkodliwości czynu zarzucanego jak i tożsamym stopniu naruszenia zasad bezpieczeństwa.

Sąd II instancji takiego stanowiska nie podziela.

W żaden sposób nie można zgodzić się z sądem meriti, iż w przedmiotowej sprawie doszło do nieznacznego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Stan nietrzeźwości zgodnie z art. 115 § 16 kk występuje gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. W przedmiotowej sprawie kolejno wykonane badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu wskazały wyniki 0,33 mg/l, 0,33 mg/l, 0,31mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Czas popełnienia przestępstwa tj. pora nocna, zdaniem sądu odwoławczego nie może być uznany jako okoliczność umniejszającą społeczną szkodliwość czynu w przedmiotowej sprawie. Oskarżony poruszał się w rejonach centrum miasta, w nocy z piątku na sobotę, zatem trudno odmówić racji skarżącemu odmawiającemu uznania, w takich okolicznościach, natężenia ruchu jako niewielki. Dodatkowo wskazać należy, iż oskarżony wiózł ze sobą czterech pasażerów. Ponadto nie bez znaczenia przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu pozostaje motywacja oskarżonego, która w tej sytuacji nie predestynuje uznania powodów prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu za nadzwyczajne czy też uzasadnione. Kontekst sytuacyjny i wyłącznie rozrywkowy cel w jakim doszło do podjęcia decyzji przez oskarżonego o kierowaniu pojazdem, pomimo wcześniejszego spożywania alkoholu, wyraźnie wskazuje na wysoce lekceważący stosunek sprawcy do obowiązujących zasad prawnych. Przecież w zaistniałej sytuacji, nic nie stało na przeszkodzie aby oskarżony i jego towarzysze skorzystali z innego środka transportu.

Przez wzgląd na zasadnicze uchybienia w zakresie oceny społecznej szkodliwości, biorąc pod uwagę brak kompetencji sądu odwoławczego do czynienia odmiennych ustaleń faktycznych czynu, należało niniejszy wyrok uchylić i przekazać sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy sąd meriti winien dokonać szczegółowej oceny całokształtu okoliczności faktycznych przedmiotowej sprawy. W szczególności należy przeanalizować niniejszy czyn oskarżonego pod kątem jego społecznej szkodliwości mając na uwadze treść art. 115 § 2 kk i enumeratywnie wskazanych tam kwalifikantów tejże oceny. Instytucja warunkowego umorzenia postępowania, ze względu na swoją nieznaczną dolegliwość, jakkolwiek fakultatywna, winna być stosowana z szczególną rozwagą nadto uwzględniać założenia tak prewencji indywidualnej jak i generalnej.

Wobec powyższego, orzeczono jak w sentencji.