Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2013 r.
Sąd Okręgowy w Warszawie w X Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSO - Wanda Jankowska - Bebeszko
Sędziowie SO - Bogusław Orzechowski

SR (del.) - Radosław Lenarczyk (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Elżbieta Łopacińska

przy udziale Prokuratora Renaty Wieśniakowskiej

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2013 r.

sprawy B. K. oskarżonego o czyn z art. 228 § 4 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie z dnia 18 grudnia 2012r. sygn. akt V K 319/12

orzeka

zaskarżony wyrok uchyla, sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie.

Sygn. akt X Ka 228/13

UZASADNIENIE

B. K. został oskarżony o to, że w sierpniu 1999r. w W. w związku z pełnieniem funkcji publicznej – funkcjonariusza dawnej Komendy Rejonowej Policji W. - W. zażądał od P. S. (1) korzyści majątkowej w postaci pieniędzy w kwocie 30.000 zł uzależniając od jej otrzymania udzielenie mu informacji o mających nastąpić w przyszłości policyjnych czynnościach operacyjno – procesowych ukierunkowanych na osoby zajmujące się nielegalnym obrotem środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi na terenie bazaru u zbiegu ulic (...) oraz wykonania czynności służbowych skierowanych przeciwko osobom zajmującym się obrotem środkami odurzającymi, w tym czynności przeszukania i zatrzymania, w sposób umożliwiający tym osobom na uniknięcie odpowiedzialności karnej, tj. o czyn z art. 228 § 4 kk.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie wyrokiem z dnia 18 grudnia 2012r. uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator. Zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego i na podstawie art. 438 § 1 pkt. 2 i 3 kpk wyrokowi zarzucił:

1. obrazę przepisów prawa procesowego mogącą mieć wpływ na treść zapadłego wyroku, tj. art. 7 kpk polegającą na dowolnej ocenie dowodu z zeznań P. S. (1) z naruszeniem zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, skutkujące przyjęciem, iż B. K. nie dopuścił się zarzucanego mu czynu, podczas gdy prawidłowa ocena tego dowodu prowadzi nieuchronnie do wniosku przeciwnego;

2. obrazę prawa procesowego mogącą mieć wpływ na treść zapadłego orzeczenia, tj. art. 366 § 1 kpk i art. 410 kpk polegającą na niewyczerpaniu w pełni inicjatywy dowodowej poprzez nieprzeprowadzenie dowodu z przesłuchania w charakterze świadka A. P.;

3. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mogący mieć wpływ na jego treść, a polegający na niesłusznym uznaniu, iż całokształt dowodów ujawnionych na rozprawie nie pozwala na przyjęcie, iż oskarżony B. K. dopuścił się zarzucanego mu czynu, podczas gdy dokonana analiza całego zebranego materiału dowodowego prowadzi bezsprzecznie do wniosku przeciwnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora złożona w niniejszej sprawie jest zasadna i jej rozpoznanie musiało skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

Przedmiotowa apelacja w istocie sprowadza się do zakwestionowania oceny dowodów dokonanej przez Sąd Rejonowy, tj. naruszenia art. 7 kpk – przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i niewyczerpania z urzędu inicjatywy dowodowej, poprzez zaniechanie przesłuchania w charakterze świadka A. P..

Przede wszystkim należy zważyć, iż pisemne uzasadnienie wyroku stanowi dokument o charakterze sprawozdawczym, wskazującym logiczny proces, który doprowadził sąd do wniosku o winie lub niewinności oskarżonego. Tym samym treść uzasadnienia powinna a posteriori ustalać ten proces myślowy, który przebiegał w czasie narady przed wydaniem wyroku, ze wskazaniem jak zostały ocenione poszczególne dowody, dlaczego sąd oparł się na jednych, a odrzucił inne.

Z pisemnego uzasadnienia wyroku wynika, iż jedną z podstawowych przyczyn, które legły u podstaw wydania wyroku uniewinniającego, uznania za niewiarygodne zeznań świadka P. S. (1) była okoliczność zatrzymania przez oskarżonego A. P.. Zdaniem Sądu Rejonowego zgodnie z zasadami logiki należy przyjąć, iż jeżeli oskarżony otrzymał od świadka P. S. (1) pieniądze za udzielenie informacji o planowanej kontroli bazaru, który z kolei ostrzegł swojego dilera A. P., to ten ostatni nie powinien zostać zatrzymany. W apelacji prokurator podjął się polemiki z powyższą tezą Sądu Rejonowego, a stanowisku prokuratora nie można odmówić zasadności. Nie przesądzając w tym momencie, czy stanowisko Sądu Rejonowego, czy też prokuratora jest prawidłowe, koniecznym jest przesłuchanie w charakterze świadka A. P. celem zweryfikowania czy był on informowany przez P. S. (1) o planowanej kontroli bazarku, a jeżeli tak, to od kogo P. S. (1) uzyskał taką informację. Nie może ulegać wątpliwości, iż w realiach niniejszej sprawy, mając także na uwadze charakter dowodu z zeznań P. S. (1), powyższa okoliczność może mieć bardzo istotne znaczenie, powinna pozwolić bowiem pośrednio zweryfikować zeznania P. S. (1), a w konsekwencji powinna być przydatna do poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych. Sąd Rejonowy niestety zaniechał przeprowadzenia w/w dowodu, co uniemożliwia dokonanie pełnej i prawidłowej oceny zasadniczego i podstawowego dowodu w sprawie, tj. zeznań świadka P. S. (1), który nie mógł zostać przesłuchany na rozprawie głównej, gdyż nie można było mu doręczyć wezwania.

Nie można także odmówić racji stanowisku prokuratora w pozostałym zakresie, zaprezentowanego w apelacji i jej uzasadnieniu, tj. co do przekroczenia przez Sąd Rejonowy zasad swobodnej oceny dowodów przy ocenie zeznań nie tylko P. S. (1), ale także: B. T., P. W., wyjaśnień oskarżonego. Podkreślić należy, iż ustalenia faktyczne tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów. Tymczasem lektura pisemnego uzasadnienia wyroku oraz przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego w sposób oczywisty wskazuje, iż Sąd Rejonowy nie dokonał wszechstronnej i kompleksowej analizy przeprowadzonych dowodów (zeznań świadków), w tym wypływających z nich wniosków. Zasadnie prokurator w uzasadnieniu apelacji wskazał okoliczności (bez potrzeby ich ponownego powtarzania na potrzeby niniejszego uzasadnienia), które w ogóle umknęły uwadze Sądu Rejonowego, a których wnikliwa analiza jest niezbędna dla prawidłowej oceny całości materiału dowodowego i w konsekwencji poczynienia trafnych ustaleń faktycznych. Oczywiście w tym momencie Sąd Okręgowy absolutnie nie przesądza jakiego rodzaju rozstrzygniecie powinno zostać wydane po ponownym rozpoznaniu sprawy.

Reasumując w ocenie Sądu Okręgowego przedmiotowa apelacja musiała zostać uwzględniona, a uchybienia popełnione przez Sąd Rejonowy musiały skutkować koniecznością uchylenia wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy przeprowadzi w sposób bardzo dokładny i szczegółowy w całości postępowanie dowodowe. W szczególności powinien przesłuchać w charakterze świadka A. P. na okoliczności wyżej omówione, w razie takiej potrzeby przeprowadzić inne dowody, o ile taka konieczność ujawni się przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Następnie zaś obowiązkiem sądu będzie dokonanie wnikliwej i kompleksowej analizy, oceny przeprowadzonych dowodów, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności, jakie będą wynikać z tych dowodów, także z uwzględnieniem zasad logiki i doświadczenia życiowego. Ewentualnie sporządzone pisemne uzasadnienie wyroku powinno w pełni spełniać wymogi z art. 424 kpk.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji wyroku.