Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

X Ka 645/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 28 stycznia 2019 r. (sygn. akt IV K 163/17)

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

2.1.1.2.

K. Z. (1)

E. Z.

Aktualne dane o karalności

Aktualne dane o karalności

KRK

KRK

2131-2134

2128-2130

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

NIE DOTYCZY

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

2.1.1.2.

KRK

KRK

Dowód pochodzi ze źródła obiektywnego.

Dowód pochodzi ze źródła obiektywnego.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

NIE DOTYCZY

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego E. Z. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1)  naruszenie przepisów prawa procesowego mające wpływ na wynik postępowania (tj. art. 7 k.p.k.) poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów z wyjaśnień oskarżonego K. Z. (1) oraz zeznań pokrzywdzonego P. B. poprzez uznanie, iż owe wyjaśnienia oraz zeznania w zakresie jakim odnoszą się do ustalenia, iż E. Z. nie był obecny bezpośrednio przy pokrzywdzonym w czasie zdarzenia, podczas gdy z zeznań świadka P. B. wynika, iż nie potrafi on stwierdzić czy oskarżony w ogóle był obecny w czasie zdarzenia.

2)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mogących mieć wpływ na treść orzeczenia, poprzez ustalenie iż oskarżony E. Z. częściowo przyznał się do winy w toku postepowania przygotowawczego oraz w toku postępowania sądowego na rozprawie głównej, podczas gdy z treści dowodów przeprowadzonych przez Sąd wynika, iż oskarżony na rozprawie głównej nie przyznał się do zarzuconego mu czynu.

Ponadto z ostrożności procesowej – w razie nieuwzględnienia powyższych zarzutów – obrońca podniósł zarzut rażącej niewspółmierności kary w postaci kary 2 lat bezwzględnego pozbawienia wolności

Obrońca oskarżonego K. Z. (1) zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1)  mające wpływ na wynik postępowania naruszenie przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. polegające na przekroczeniu zasady swobodnej oceny dowodów, poprzez odmowę wiarygodności zeznaniom oskarżonego w zakresie dotyczącym przedstawienia przez niego okoliczności popełnienia czynu z pkt 1 wyroku (pkt 1 aktu oskarżenia), co doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych w zakresie przypisania oskarżonemu czynnego udziału w dokonaniu przestępstwa;

2)  błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na błędnym przyjęciu, iż to oskarżony K. Z. (1) dzwonił do lokalu celem zamówienia pizzy oraz, że posiadł on od samego początku wiedzę i chęć dokonania zaboru mienia, jak również, iż brał czynny udział w dokonaniu opisanego w pkt 1 wyroku (zarzuconego w pkt 1 aktu oskarżenia) czynu;

3)  mające wpływ na wynik postępowania naruszenie przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. polegające na przekroczeniu zasady swobodnej oceny dowodów, poprzez odmowę wiarygodności wyjaśnieniom i zeznaniom oskarżonego w zakresie dotyczącym przedstawienia przez niego okoliczności popełnienia czynu z pkt 2 wyroku (pkt 2 aktu oskarżenia), co doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych w zakresie przypisania oskarżonemu czynnego udziału w dokonaniu przestępstwa;

4)  błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż pomiędzy świadkiem K. S. a oskarżonym K. Z. (1) brak było jakiegokolwiek konfliktu, podczas gdy z zeznań złożonych przez tego świadka wynika zupełnie odmienna okoliczność.

5)  naruszenie przepisów postępowania, które mogły mieć wpływ na wynik orzeczenia w niniejszej sprawie, tj. art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez przyjęcie, iż wyjaśnienia K. S. nie zawierają wewnętrznych sprzeczności oraz korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Okręgowego zarzuty podniesione przez obrońców oskarżonych, a odnoszące się do przypisanego obydwu oskarżonym przestępstwa rozboju należy ocenić jako chybione, i jako takie nie zasługujące na uwzględnienie.

Z uwagi na zbieżność argumentacji obrońców w tym zakresie (kwestionowanie prawidłowości oceny dowodów oraz będące tego następstwem wadliwe ustalenia faktyczne), obydwie apelację zostaną w tym zakresie omówione łącznie.

Omawiane zarzuty nie mógł zyskać akceptacji Sądu Okręgowego. W ocenie Sądu Okręgowego, sąd pierwszej instancji nie dopuścił się obrazy przepisu art. 7 k.p.k. Aby zarzuty naruszenia przepisów prawa procesowego związanych ze sposobem oceny dowodów - obrazą art. 7 k.p.k., czy art. 410 k.p.k., były zarzutami skutecznymi, winny wykazać konkretne uchybienia w toku rozumowania sądu orzekającego, polegające na dokonaniu ocen w sposób sprzeczny z zasadami logicznego rozumowania, sprzeczny w stosunku do zasad wiedzy i doświadczenia życiowego, ewentualnie wykazać tzw. błąd braku w postaci uchylenia się przez sąd orzekający od oceny istotnych dla treści orzeczenia okoliczności czy dowodów. Zarzut taki nie może sprowadzać się do zaprezentowania wyłącznie własnych ocen zebranych dowodów, ocen pozostających w opozycji do zawartych w uzasadnieniu orzeczenia i nie może opierać się na wybranych fragmentach materiału dowodowego, mających wesprzeć prezentowane stanowisko skarżących, z pominięciem innych - mających przeciwną wymowę. Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd pierwszej instancji dokonał właściwej oceny materiału dowodowego, zgodnie ze wskazaniami wiedzy, logiki oraz doświadczeniem życiowym. To, że poszczególne dowody oceniono pod kątem ich wiarygodności nie w taki sposób, jak życzyłby sobie tego autor apelacji, wcale jeszcze nie oznacza, że w procesie ich weryfikacji doszło do naruszenia reguł wyrażonych w art. 7 k.p.k. Naturalnie odmienna ocena dowodów - korzystna dla oskarżonego, jest prawem obrońcy, jednakże nie wynika z niej, by ocena dokonana w wyroku charakteryzowała się dowolnością.

Lektura stosunkowo obszernego uzasadnienia zaskarżonego wyroku pozwala na prześledzenie toku rozumowania sądu pierwszej instancji. Argumentacji, wnioskom i konkluzjom sądu meriti zawartym w pisemnych motywach wyroku nie można zarzucić dowolności rozumowania, braku logiki czy niespójności wywodu. Z treści owego uzasadnienia wyraźnie wynika, jakim dowodom, w jakim zakresie sąd ten przyznał walor wiarygodności, a jakim dowodowym, w jakim zakresie oraz z jakich powodów tego przymiotu odmówił. Sąd Okręgowy w pełni akceptuje zarówno ocenę dowodów dokonaną przez sąd pierwej instancji, jak i poczynione przez ten sąd ustalenia faktyczne.

Obrońcy oskarżonych zarzucając wyrokowi sądu pierwszej instancji dowolność oceny materiału dowodowego, w swojej argumentacji zaprezentowanej w omawianych apelacjach sami w taką dowolność popadają. Argumentacja obrońców została skonstruowana w oparciu o stosunkowo proste założenie – wiarygodnym materiałem dowodowym jest tylko ten, który dla reprezentowanych oskarżonych jest korzystny, natomiast materiał dowodowy w swojej wymowie niekorzystny dla oskarżonych jest materiałem dowodowym niewiarygodnym. Tego rodzaju argumentacja – aczkolwiek zrozumiała, mając na uwadze interes procesowy reprezentowanych stron – nie może okazać się skuteczną. Nie można bowiem tracić z pola widzenia całości materiału dowodowego oraz jego wymowy, opierając się jedynie na jego pewnych fragmentach, a tak właśnie czynią obrońcy. W szczególności obrońcy oskarżonych pomijają lub próbuję nieskutecznie podważyć wiarygodność zeznań pokrzywdzonego P. B. oraz pomijają niekorzystne dla oskarżonych depozycje K. S., złożone na etapie postępowania przygotowawczego. Nie ulega wątpliwości, że zarówno oskarżeni, jak i K. S. zmieniali swoje wersje wydarzeń próbując przedstawić wersje wydarzeń dla siebie mozliwie najkorzystniejsze. Wyjaśnienia obydwu oskarżonych tj. K. Z. (1) i E. Z., oraz depozycje K. S. były przedmiotem wnikliwej analizy i oceny sądu pierwszej instancji (w szczególności sąd meriti prawidłowo wywiódł, że pomiędzy K. Z. (2) a K. S. brak było jakiegokolwiek konfliktu). Sąd Okręgowy nie dopatruje się w tym zakresie naruszenia przepisów postepowania tj. art. 7 k.p.k. czy art. 410 k.p.k.

Odnośnie zarzutu rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego E. Z. Sąd Okręgowy zwraca uwagę, że orzeczona wobec tego oskarżonego kara pozbawienia wolności to 2 lata, czyli dolna granica ustawowego zagrożenia. Mając na uwadze okoliczności przedmiotowej sprawy, stopień społecznej szkodliwości przypisanego czynu oraz uprzednia karalność oskarżonego nie sposób uznać, że kara pozbawienia wolności orzeczona w tym wymiarze jest karą rażąco surową. Sąd pierwszej instancji nie dopatrzył się podstaw do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary i Sąd Okręgowy w pełni podziela tę konstatację.

Sąd Okręgowy jako niezasadne ocenia zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego K. Z. (1), odnoszące się do drugiego z zarzuconych (i przypisanych w zaskarżonym wyroku) czynów. Apelacja obrońcy w tym zakresie ma charakter polemiczny. Obrońca w swojej apelacji nie przedstawił żadnych argumentów, które pozwalałyby na podważenie prawidłowości ocen i konkluzji sądu pierwszej instancji (poza domniemanym konfliktem pomiędzy oskarżonym K. Z. (2) a K. S., co zdaniem obrońcy miałoby podważać wiarygodność K. S.). Nie ulega wątpliwości, że to właśnie wyjaśnienia K. S. (w zakresie uznanym przez sąd pierwszej instancji za wiarygodne) stanowią jedyny dowód wskazujący na udział w kradzieży rowerów K. Z. (1). Samo jednak zakwestionowanie wiarygodności depozycji K. S. (z powołaniem się na rzekomy konflikt o charakterze osobistym między nimi), bez wskazania na konkretne okoliczności, nie jest wystarczające i jawi się jako gołosłowne.

Reasumując powyższe rozważania, zarzuty i argumentacja obrońców oskarżonych nie podważyły prawidłowości ocen i konkluzji sądu pierwszej instancji, a tym samym nie mogły doprowadzić do postulowanej zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku.

Wnioski

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych od zarzucanych im czynów, względnie o uchylenie wyroku w zaskarżonym zakresie.

W odniesieniu do E. Z. ponadto – jako wniosek ewentualny – zmiana zaskarżonego wyroku i złagodzenie orzeczonej kary poprzez zastosowanie instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postępowanie odwoławcze nie potwierdziło zarzutów apelacji obrońców. Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosków apelacyjnych.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

NIE DOTYCZY

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

NIE DOTYCZY

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego Warszawa-Ż. w Warszawie z dnia 28 stycznia 2019 r. (sygn. akt IV K 163/17) w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Orzeczenie wolne jest od uchybień podniesionych w rozpoznawanych apelacjach. Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu postępowania odwoławczego nie dostrzegł również żadnego z uchybień podlegającego zbadaniu i uwzględnieniu z urzędu.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

NIE DOTYCZY

Zwięźle o powodach zmiany

NIE DOTYCZY

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

NIE DOTYCZY

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

NIE DOTYCZY

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

NIE DOTYCZY

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

NIE DOTYCZY

5.3.1.4.1.

NIE DOTYCZY

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

NIE DOTYCZY

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

NIE DOTYCZY

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

NIE DOTYCZY

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego.

Na rzecz obrońców z urzędu zasądzono stosowne wynagrodzenia za udzielenie nieopłaconej pomocy prawnej

1.PODPISy

Grzegorz Miśkiewicz

Hubert Zaremba Mariusz Iwaszko

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego Warszawa-Ż. w Warszawie z dnia 28 stycznia 2019 r. (sygn. akt IV K 163/17) w części

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego Warszawa-Ż. w Warszawie z dnia 28 stycznia 2019 r. (sygn. akt IV K 163/17) w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana