Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

X Ka 1004/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawa w Warszawie z dnia 21 marca 2024 r., sygn. akt V K 1755/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy

Zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej bezwzględnie kary pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny. Kara wymierzona oskarżonemu nie jest niewspółmiernie surowa. Zdaniem sądu okręgowego, rażąca niewspółmierność nie oznacza każdej ewentualnej różnicy w ocenie wymiaru kary lub środka, ale różnicę ocen tak zasadniczą, że karę czy środek wymierzone można byłoby nazwać niewspółmiernymi w stopniu niedającym się zaakceptować, a różnica byłaby wręcz „bijąca w oczy” (tak też wyrok Sądu Najwyższego z 11.10.2017 r., sygn. akt SNO 30/17, czy wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 31.5.2017 r., sygn. akt II AKa 111/17). W niniejszej sprawie kara jest adekwatna do okoliczności ustalonych przez sąd rejonowy. Uwzględnia wszystkie ustalenia stanu faktycznego. Sąd wymierzając ją wziął pod uwagę zarówno okoliczności łagodzące, jak i obciążające. Nie sposób uznać, aby jej surowość „biła w oczy”. Sąd Rejonowy wziął pod uwagę wymagania stawiane przez art. 53 § 1 i 2 k.k., z czym w pełni zgadza się sąd okręgowy. Zdaniem tut. sądu, to właśnie łagodniejsza kara byłaby karą niewspółmierną, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę wielokrotną wcześniejszą karalność oskarżonego. Zwrócić trzeba uwagę na to, że możliwe było wymierzenie oskarżonemu kary do 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, więc kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności nie może zostać uznana za nadmiernie surową. Wskazać trzeba, że pomimo orzeczenia kary pozbawienia wolności oskarżony będzie miał w przyszłości możliwość zrekompensowania wyrządzonej przez siebie szkody, zwłaszcza po opuszczeniu zakładu karnego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie kary ograniczenia wolności w maksymalnym ustawowym wymiarze, względnie kary grzywny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzuty apelacji nie były zasadne.

3.2.

Apelacja oskarżonego

1.  wymiar kary jest niewspółmierny do popełnionego czynu.

2.  nie przebadano oskarżonego psychologiczno-psychiatrycznie, pomimo leczenia odwykowego od narkotyków i alkoholu.

3.  straty ustalono pomimo tego, że od dnia 16.11.2019 r. nie nastąpiło końcowe rozliczenie z firmą (...).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zdaniem sądu okręgowego zarzuty apelacji zostały przez oskarżonego sformułowane pośrednio w uzasadnieniu apelacji. Sąd odwoławczy, dostrzegając, że oskarżony nie jest profesjonalistą, doprecyzował je umieszczając powyżej.

Ad. 1

Zarzut nie jest zasadny. Tożsamy zarzut został podniesiony przez obrońcę oskarżonego i został omówiony przez sąd okręgowy powyżej. Ta sama argumentacja znajduje zastosowanie również w omawianym przypadku, więc sąd okręgowy nie widział potrzeby jej powtarzania. Dodać jedynie warto, że wykazanie skruchy i chęć wychowania przez oskarżonego małoletnich dzieci, choć z pewnością godne pochwały, nie może przeważyć okolicznościami obciążającymi ustalonymi przez sąd rejonowy i celami kary.

Ad. 2

Zarzut nie jest zasadny. Oskarżony nie sformułował zarzutu podając artykuł kodeksu, więc sąd okręgowy wyodrębnił go z treści uzasadnienia apelacji i określił jako zarzut obrazy przepisów postępowania, tj. art. 202 k.p.k. Oskarżony podniósł, że sąd I instancji w jego ocenie miał popełnić błąd nie badając oskarżonego psychologiczno-psychiatrycznie pomimo tego, że był on leczony od uzależnienia od narkotyków i alkoholu. Zdaniem sądu okręgowego, w trakcie całego postępowania nie ujawniła się potrzeba powoływania biegłych w celu sporządzenia opinii sądowo-psychiatrycznej, czy też sądowo-psychologicznej. Nie zaszła bowiem żadna wątpliwość co do poczytalności oskarżonego. Zdaniem sądu okręgowego, choć takie wątpliwości nie muszą być ewidentne, a jedynie uprawdopodobnione, to jednak winny mieć oparcie w konkretnych okolicznościach ustalonych w danej sprawie, w konkretnych dowodach i muszą wynikać z oceny tychże dowodów i okoliczności (tak: K. Eichstaedt [w:] Kodeks postępowania karnego. Tom I. Komentarz aktualizowany, red. D. Świecki, LEX/el. 2024, art. 79, LEX). Podnosi się ponadto, że samo uzależnienie od alkoholu nie oznacza jeszcze, że istnieją wątpliwości co do poczytalności oskarżonego. Podobnie sam fakt zażywania narkotyków, zwłaszcza okazjonalnie, nie prowadzi automatycznie do zaistnienia wątpliwości co do stanu psychicznego. Ocena, czy istnieją wątpliwości co do poczytalności oskarżonego powinna być dokonywana na podstawie całego materiału dowodowego i wszelkich okoliczności sprawy (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z 30.01.2014 r., sygn. II KK 366/13, LEX nr 1427397). Również samo tylko oświadczenie oskarżonego, że leczył się psychiatrycznie, niepoparte żadnym dowodem, nie rodzi uzasadnionych wątpliwości co do jego poczytalności (tak wyrok Sądu Najwyższego z 16.01.2014 r., sygn. WD 1/13, LEX nr 1424904). Z dokumentacji dostarczonej przez Zakład Karny w W. wynika jedynie, że oskarżony dwukrotnie korzystał jedynie z konsultacji psychiatrycznych w sierpniu i w październiku 2021 r., przy czym lekarz nie stwierdził wtedy potrzeby terapii. Do apelacji oskarżony dołączył dwie opinie psychologiczne: sporządzoną przed sporządzeniem wniosku o zakwalifikowanie skazanego do odbywania kary w systemie terapeutycznym, opinię i ocenę końcową przebiegu efektów terapii – wszystkie dokumenty zostały sporządzone 9 maja 2024 r. W żadnym z dokumentów lekarze nie stwierdzili u oskarżonego choroby psychicznej – wskazali jedynie na potrzebę uczęszczania przez oskarżonego na terapię (a więc nie leczenie) w związku z jego uzależnieniem od alkoholu. Zauważyć należy, że sąd rejonowy nie zlekceważył informacji w powyższych przedmiotach od oskarżonego. Zbadał zarówno je, jak i dostarczoną dokumentację medyczną, dochodząc do wniosku, że brak jest wątpliwości co do poczytalności oskarżonego, wyczerpująco uzasadniając swoje stanowisko (k. 198). Sąd okręgowy po przeanalizowaniu owej dokumentacji, biorąc pod uwagę szereg pism oskarżonego w których jawi się on jako osoba dobrze funkcjonująca, potrafiąca zadbać o swoje sprawy, jak również obserwując oskarżonego i rozmawiając z nim na rozprawie odwoławczej, przychylił się do stanowiska sądu rejonowego o braku potrzeby przeprowadzania w sprawie opinii sądowo-psychiatrycznej.

Ad. 3

Zarzut nie jest zasadny. Oskarżony nie sformułował zarzutu bezpośrednio, więc sąd okręgowy wyodrębnił go z treści uzasadnienia apelacji i określił go jako zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Oskarżony nie zgodził się z ustaleniem dokonanym przez sąd rejonowy wysokości poniesionych strat, ponieważ od dnia 16.11.2019 r. nie nastąpiło końcowe rozliczenie pokrzywdzonej z firmą (...).

Zdaniem sądu okręgowego, sąd rejonowy dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego, w konsekwencji czego wywiódł właściwe ustalenia faktyczne. O błędzie w ustaleniach faktycznych można mówić tylko wtedy, gdy wynika on bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku"), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Przyjmuje się, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku powinien zmierzać do wykazania, jakich konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego dopuścił się sąd, oceniając zebrany materiał dowodowy. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego na innych dowodach aniżeli te, na których oparł się tenże sąd nie może prowadzić do wniosku, że rzeczywiście sąd ten dopuścił się przy wydaniu wyroku omawianego uchybienia (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 30.12.2019 r., sygn. II AKa 55/19, Legalis).

Bez znaczenia pozostaje, że od dnia 16.11.2019 r. nie nastąpiło końcowe rozliczenie pokrzywdzonej z firmą (...). Wysokość skradzionego przez oskarżonego utargu oraz kwoty należnej za skradzione papierosy została ustalona na podstawie prawidłowo zważonych dowodów, zwłaszcza zeznań świadków, nagrania z monitoringu oraz rozliczenia i zestawienia sklepu. Jeśli chodzi o wartość skradzionych papierosów, to tut. sąd przychyla się do spostrzeżeń sądu rejonowego, a także do przywołanego postanowienia Sądu Najwyższego (postanowienie Sądu Najwyższego z 22.01.2014 r., sygn. III KK 465/13). Ponadto sąd rejonowy słusznie przyjął, że niezależnie od zasad rozliczeń pomiędzy G. I. a siecią C., to właśnie ją należało uznać za pokrzywdzoną w sprawie, bowiem w dacie czynu zarówno skradzione pieniądze jak i papierosy znajdowały się w jej posiadaniu jako osoby prowadzącej sklep. Oskarżony nie był w stanie podnieść takich argumentów, które zmieniłyby powyższe zdanie sądu okręgowego.

Wniosek

Przychylenie się do apelacji, cofnięcie wyroku do ponownego rozpatrzenia oraz przebadanie oskarżonego przez biegłych psychiatrów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzuty apelacji nie były zasadne.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawa w Warszawie z dnia 21 marca 2024 r., sygn. akt V K 1755/23

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wnioski apelacji były niezasadne.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Wobec złożenia stosownego wniosku i oświadczenia, przyznano obrońcy z urzędu wynagrodzenie za nieopłaconą pomoc prawną.

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Wobec odbywania przez oskarżonego kary pozbawienia wolności, zwolniono go od kosztów sądowych postępowania odwoławczego.

PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawa w Warszawie z dnia 21 marca 2024 r., sygn. akt V K 1755/23

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawa w Warszawie z dnia 21 marca 2024 r., sygn. akt V K 1755/23

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☐

zmiana