Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

X Ka 1009/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie

z dnia 8 czerwca 2022 r., sygn. akt X K 914/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Małgorzata Zwiercan

aktualne dane o karalności oskarżonej

informacja z KRK

551

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Małgorzata Zwiercan

nie dotyczy

nie dotyczy

nie dotyczy

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

informacja z KRK

Dokument urzędowy – jego treść nie była kwestionowana przez strony postępowania.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1

nie dotyczy

nie dotyczy

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonej zarzucił wyrokowi obrazę przepisu prawa materialnego, tj. obrazę art. 231 § 1 k.k., przez jego błędną interpretację i błędne zastosowanie w ustalonym przez Sąd stanie faktycznym i obowiązującym stanie prawnym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego zastosowano właściwy przepis prawa materialnego. Oskarżona – jako funkcjonariusz publiczny, wówczas posłanka na Sejm RP i z tego tytułu uprawniona do udziału w 16 posiedzeniu Sejmu RP w głosowaniu nr 61, które dotyczyło wyboru Z. J. na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego – przekroczyła swoje uprawnienia korzystając z imiennej karty do głosowania posła Kornela Morawieckiego podczas jego nieobecności na sali obrad i oddając za niego głos „wstrzymujący się”. Nie ulega wątpliwości, że oskarżona swoim zachowaniem działała na szkodę interesu publicznego. Szczegółowa analiza prawna, wskazująca na wyczerpanie przez oskarżoną znamion czynu zabronionego z art. 231 § 1 k.k., została przedstawiona w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Sąd odwoławczy w pełni podziela argumentację i wnioski Sądu I instancji. Głosowanie Sejmu, co wynika z art. 188 ust. 2 Regulaminu Sejmu RP, jest jawne i odbywa się przez:

1)  podniesienie ręki przy równoczesnym wykorzystaniu urządzenia do liczenia głosów,

2)  użycie kart do głosowania podpisanych imieniem i nazwiskiem posła (głosowanie imienne).

Oczywiste jest zatem, że niezbędny jest osobisty udział posła oddającego głos i użycie przez niego jego imiennej karty do głosowania. W Regulaminie Sejmu RP nie ma wyartykułowanego zakazu głosowania za inną osobę, mimo to jest on tak sformułowany, że jasno z niego wynika konieczność osobistego oddawania głosów przez posłów. Żaden przepis Regulaminu Sejmu RP nie upoważnia posła do głosowania za innego posła. Przyjmując tok myślowy obrony można dojść do nieakceptowalnych wniosków, że w czasie głosowania w Sejmie RP wystarczyłoby, aby każde ugrupowanie polityczne było reprezentowane przez jednego posła, który oddawałby głos za wszystkich członków swego ugrupowania. Nie ma też racji apelujący, że Sąd I instancji błędnie nie zajął się oceną zachowań posłów stosujących obstrukcję, albowiem nie miało to znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, czyli dla odpowiedzialności karnej oskarżonej. Nie ma zatem podstaw do twierdzenia, że Sąd meriti był stronniczy i nieobiektywny.

Reasumując, kontrola instancyjna nie wykazała wadliwej subsumpcji zachowania oskarżonej pod normę prawną z art. 231 § 1 k.k.

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez odmienne orzeczenie co do istoty sprawy, tj. uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesiony zarzut nie zasługiwał na uwzględnienie. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, że oskarżona popełniła zarzucany jej czyn zabroniony. Brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez apelującego.

3.2.

Oskarżona zarzuciła wyrokowi:

1)  obrazę przepisów postępowania karnego, mającą wpływ na treść orzeczenia i jego uzasadnienia, tj. art. 4 k.p.k. i art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k., poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, polegającej na dowolnym, sprzecznym z zasadami logicznego rozumowania i zasadami wiedzy oraz doświadczenia życiowego przyjęciu, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika by oskarżona przekroczyła swoje uprawnienia w ten sposób, że korzystając z karty do głosowania wydanej posłowi Kornelowi Morawieckiemu, podczas jego nieobecności na sali obrad oddała za niego głos wstrzymujący się, czym działała na szkodę interesu publicznego, w sytuacji gdy logiczna i znajdująca oparcie w materiale dowodowym wersja zdarzeń wskazuje, że zachowanie Małgorzaty Zwiercan nie polegało na oddaniu głosu za Kornela Morawieckiego, ale na potwierdzeniu jego zamiaru, aby wstrzymać się od głosu (wstrzymanie się od głosu nie jest oddaniem głosu);

2)  obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 231 § 1 k.k., poprzez uznanie oskarżonej za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, jeżeli ten czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego, gdyż oskarżona nie działała na szkodę interesu publicznego, lecz jedynie w celu jego ochrony, a społeczna szkodliwość tego czynu jest znikoma.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie stwierdzono, aby Sąd I instancji ocenił dowody zgromadzone w sprawie w sposób wykraczający poza ramy swobodności. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w sposób jasny i logiczny wskazano na podstawie jakich dowodów ustalono stan faktyczny przedmiotowej sprawy. Nie stwierdzono, aby przeprowadzona ocena dowodów zawierała błędy logiczne, kłóciła się z zasadami doświadczenia życiowego, czy wskazaniami wiedzy. Ocena Sądu I instancji poprzedzona została ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy – stanowi przy tym wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonej. Podnosi się, że do naruszenia art. 410 k.p.k. dojść może tylko wówczas gdy sąd przeprowadzi dowody, a następnie dokona ustaleń faktycznych, które nie będą rezultatem analizy całokształtu materiału dowodowego, lecz jego części, bądź też oprze się na materiale w ogóle nieujawnionym na rozprawie, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy prawa materialnego, co zostało omówione w pkt 3.1. niniejszego wywodu. Zaznaczyć wyłącznie należy, że zgoła polemiczne i nieuprawnione jest stanowisko apelującej, że swym zachowaniem nie godziła w interes publiczny, a wręcz przeciwnie – działała w celu jego ochrony. Nie można również zgodzić się z oskarżoną, że jej inkryminowane zachowanie nie polegało na oddaniu głosu za Kornela Morawieckiego, ale na potwierdzeniu jego zamiaru, aby wstrzymać się od głosu, bo wstrzymanie się od głosu nie jest oddaniem głosu. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że oskarżona oddała głos „wstrzymujący się” za posła Kornela Morawieckiego podczas jego nieobecności na sali obrad poprzez naciśnięcie odpowiedniego przycisku i użycie jego imiennej karty do głosowania. Oskarżona była przeszkolona jaka jest forma głosowania,
że są głosy „za”, „przeciw” oraz „wstrzymujący się”. Wszelkie twierdzenia oskarżonej
w rzeczonym zakresie stanowią nieuprawnioną polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu
I instancji.

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesione zarzuty nie zasługiwały na uwzględnienie. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, że oskarżona popełniła zarzucany jej czyn zabroniony. Brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez apelującą. Nie stwierdzono zaistnienia przesłanek, które uzasadniałyby uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

nie dotyczy

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok w zakresie innym niż materia z pkt 5.2., jako orzeczenie prawidłowe, został utrzymany w mocy (pkt 2. sentencji).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty apelujących nie zasługiwały na uwzględnienie. Wobec zaskarżenia wyroku w całości Sąd Okręgowy dokonał kontroli instancyjnej pod względem wymierzonej oskarżonej kary,
w wyniku czego doszło do zmiany orzeczenia (zob. pkt 5.2.).

W pozostałym zakresie Sąd I instancji prawidłowo przeprowadził przewód sądowy, zgodnie

z wymogami procedury karnej i nie dopuścił się żadnych uchybień, podlegających uwzględnieniu z urzędu, które skutkowałyby koniecznością uchylenia lub zmiany zaskarżonego wyroku, niezależnie od granic zaskarżenia.

Orzeczenie Sądu I instancji w tym zakresie jest słuszne, pozbawione cech dyskwalifikujących wyrok jako sprawiedliwy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zaskarżony wyrok zmieniono w ten sposób, że wymierzoną oskarżonej karę złagodzono i na podstawie art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 37a k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 24 czerwca 2020 r. wymierzono jej karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 100 złotych każda z nich, a na podstawie art. 41 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonej zakaz zajmowania stanowiska funkcjonariusza publicznego w jednostkach administracji rządowej i samorządowej na okres 2 lat (pkt 1. sentencji).

Zwięźle o powodach zmiany

Zważając na ujawnione okoliczności sprawy, Sąd Okręgowy w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo uznał, że kara i środek karny wymierzone przez Sąd
I instancji są nieadekwatne – nadmiernie surowe.

W ocenie Sądu Okręgowego przy miarkowaniu kary zasadne było skorzystanie z instytucji przewidzianej w art. 37a k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 24 czerwca 2020 r. jako względniejszej dla oskarżonej (art. 4 § 1 k.k.).

Orzeczona kara grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 100 złotych każda z nich w należyty sposób uwzględnia stopień winy i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonej, właściwości i warunki osobiste oskarżonej oraz spełni cele prewencji zarówno indywidualnej, jak i generalnej. Zaznacza się, że oskarżona jest osobą niekaraną, jej inkryminowane zachowanie stanowiło incydentalny przypadek – oskarżona prowadzi ustabilizowane życie przestrzegając obecnie porządku prawnego, a wskazać należy, że inkryminowany czyn miał miejsce w 2016 roku.

Tutejszy Sąd stwierdza, że kara w rzeczonym wymiarze zaspokoi społeczne poczucie sprawiedliwości.

Zmianie podlegał orzeczony środek karny poprzez:

1)  wskazanie, że rzeczony zakaz ma dotyczyć zajmowania stanowiska funkcjonariusza publicznego w jednostkach administracji rządowej i samorządowej;

2)  złagodzenie okresu obowiązywania zakazu – w ocenie Sądu Okręgowego okres 5 lat jest nadmiernie surowy. Orzeczenie 2-letniego okresu zakazu jawi się jako bardziej adekwatne i proporcjonalne.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

nie dotyczy

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

nie dotyczy

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

nie dotyczy

5.3.1.4.1.

nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

nie dotyczy

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

nie dotyczy

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

nie dotyczy

nie dotyczy

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Wobec nieuwzględnienia apelacji – na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. – zasądzono od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe postępowania odwoławczego, w tym kwotę 2.000 zł opłaty za obie instancje. Wysokość opłaty została ustalona na podstawie art. 10 ust. 1 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie z dnia 8 czerwca 2022 r., sygn. akt X K 914/19 - w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżona

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie z dnia 8 czerwca 2022 r., sygn. akt X K 914/19 - w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana