Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

X Ka 1148/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie z 8 września 2023 roku, sygn. akt III K 676/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

R. L. (1)

aktualne dane o karalności oskarżonego

Informacja KRK

k. 502-516

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

------

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Informacje K.

Dokumenty urzędowe. Ich treść nie była kwestionowana przez strony postępowania.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----

-----

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wydanego orzeczenia, tj.:

art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez całkowicie dowolną, a nie swobodną, a także wybiórczą ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w postaci wyjaśnień R. L. (1), nagrań z monitoringu znajdujących się na płytach CD oraz zeznań świadków: P. G. (1) i P. K. (1), skutkujące błędnym przyjęciem, iż oskarżony działał w celu przywłaszczenia spakowanych do wózka sklepowego butelek alkoholu, w głównej mierze na podstawie tego, że przepakował on alkohol do reklamówek znajdujących się w wózku sklepowym, jak również przez wzgląd na kradzieże, których R. L. (1) dopuszczał się w przeszłości,

podczas gdy:

-

jak wynika z zeznań P. K. (1), w których odnosił się on do tego, w jaki sposób Oskarżony dokonywał kradzieży w przeszłości, sposób postępowania R. L. (1) był w tym wypadku odmienny: „To miało miejsce, że oskarżonemu udawało się wyjechać z toware m tzw. pod prgd, wejściem dla klienta i opuszczał teren sklepu z towarem." {Protokół rozprawy głównej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy - Żoliborza w W. z dnia 4 września 2023 roku, sygn. akt: III K 676/21, s. 3). Wskazać nadto należy, iż ten sam świadek wcześniej zeznał „On zostawił towar na terenie sklepu w pobliżu którejś z kas, dobrze już nie pamiętam." (Protokół rozprawy głównej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy - Żoliborza w Warszawie z dnia 4 września 2023 roku, sygn. akt: III K 676/21, s. 2), w związku z czym należy dojść do przekonania, że skoro R. L. (1) tym razem, odmiennie niż w przypadku każdej innej, znanej ochroniarzom sklepów (...) kradzieży dokonywanej przez niego, zmierzał w kierunku kas sklepu, jego działanie nie było ukierunkowane na kradzież spakowanego towaru, lecz na jego zakup, zaś przyjęcie przestępczego zamiaru wynikało głównie z tego, że Oskarżony był znany pracownikom sklepów sieci (...), jako osoba wielokrotnie dopuszczająca się kradzieży, stąd z góry przyjęli oni, żc jego wizyta w sklepie w dniu zdarzenia również miała taki cel;

-

P. K. (1) w swoich zeznaniach przyznał, iż pomimo tego, że Oskarżony wcześniej dokonywał już kradzieży sklepowych, nigdy wcześniej nie wyjeżdżał on z towa rem przez kasy, wskazując: „nie kojarzę takiej sytuacji, żeby wyjeżdżał w tych innych sklepach przez kasę." (Protokół rozprawy głównej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy - Żoliborza w Warszawie z dnia 4 września 2023 roku, sygn. akt: III K 676/21, s. 3),

co skutkowało błędnym przyjęciem, że R. L. (1) pojawił się w sklepie (...) w dniu zdarzenia w celu dokonania kradzieży towaru;

w razie nieuwzględnienia zarzutu z pkt. 1) powyżej,

art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez całkowicie dowolną, a nie swobodną, a także wybiórczą ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności zeznań świadków P. G. (1), P. K. (1) oraz S. K., a także wyjaśnień Oskarżonego, co doprowadziło Sąd do całkowicie błędnego przyjęcia, że odstąpienie przez Oskarżonego od dokonania czynu zabronionego (nawet jeśli przyjąć, że taki zamiar Oskarżonemu towarzyszył), nie nastąpiło w sposób dobrowolny „albowiem oskarżony nie ukrad alkoholu nie dlatego, że przestał chcieć to zrobić, lecz dlatego że nie mógł już tego zrobić z uwagi na postawę ochrony, a jego zachowanie było wyłącznie ucieczką przed złapaniem" (uzasadnienie Wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy - Żoliborza w Warszawie z dnia 8 września 2023 roku, sygn. akt: III K 676/21),

podczas gdy analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wskazuje, na jakiej podstawie Sąd przyjął, że Oskarżony miał zorientować się, że jest obserwowany przez pracowników ochrony sklepu, a tym samym skąd miałby pochodzić czynnik rzekomo wymuszający na R. L. (1) odstąpienie od dokonania kradzieży, w odniesieniu do czego wskazać trzeba, że:

zgodnie z zeznaniami P. K. (1), pracownicy ochrony sklepu pracują po cywilnemu to znaczy bez mundurów odróżniającyc h ich od klientów przebywajgcych w sklepie [vide: Protokół rozprawy głównej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy - Żoliborza w Warszawie z dnia 4 września 2023 roku, sygn. akt: III K 676/21, s. 2). W związku z powyższym, nie sposób stwierdzić na jakiej podstawie R. L. (1) lub tym bardziej jakakolwiek inna osoba postronna, przebywająca dodatkowo poza budynkiem sklepu, wśród znajdujących się w sklepie klientów (których zgodnie z nagraniem z monitoringu w momencie przebywania Oskarżonego w sklepie było bardzo dużo), zidentyfikowała fakt pojawienia się pracownika ochrony sklepu;

jak wynika z zeznań P. K. (1), pracownik ochrony, który obserwował Oskarżonego czekał na niego na zewnątrz sklepu:

„Następnie gdy go już zapakował, byłem tam z drugim pracownikiem ochrony, który czekał, powiadomiłem go i czekał na zewnątrz sklepu. " (Protokół rozprawy głównej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy — Ż. w W. z dnia 4 września 2023 roku, sygn. akt: III K 676/21, s. 2);

„P. G. (1) był przed sklepem, ale nie wiem dokładnie, w którym miejscu stał, bo na zewnątrz nie mamy monitoringu" (Protokół rozprawy głównej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy - Żoliborza w W. z dnia 4 września 2023 roku, sygn. akt: III K 676/21, s. 2),

analizując rozmieszczenie budynku sklepu (...), niemożliwym jest fizycznie aby osoba stojąca przed linią kas widziała inną osobę stojącą na zewnątrz, bez wyróżniającego się ubrania, a tym bardziej zorientowała się, że osoba ta, ją obserwuje;

nie znalazła potwierdzenia również w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym wersja o rzekomym poinformowaniu Oskarżonego drogą telefoniczną o prowadzonej przez pracownika ochrony sklepu obserwacji R. L. (1). W toku prowadzonego postępowania nie dokonano zabezpieczenia i oględzin telefonu komórkowego Oskarżonego w celu weryfikacji bilingów połączeń dokonywanych w dniu, w którym miało dojść do rzekomego usiłowania kradzieży przez R. L. (1);

podczas ujęcia Oskarżonego przez ochronę sklepu (...) nie miał on przy sobie portfela, co koresponduje z wyjaśnieniami R. L. (1) w zakresie przyczyn odstąpienia od dokonania kradzieży w dniu 2 czerwca 2020 roku;

zgodnie z Notatką urzędową z dnia 2 czerwca 2020 roku sporządzoną przez sierż. sztab. B. M. z KRP W. V, k. 1 - rozpytywana w toku postępowania S. K. zaprzeczyła, by poinformowała Oskarżonego o prowadzonej przez pracownika ochrony sklepu obserwacji R. L. (1): „Kobieta oświadczyła, że nie było jej na początku tu na miejscu, gdyż w tym czasie zajmowała się rocznym dzieckiem, wg jej oświadczenia przybyła na miejsce po otrzymaniu informacji od chłopaka, że jest ujęty." (Notatka urzędowa z dnia 2 czerwca 2020 roku), zaś w toku postępowania nie pojawił się jakikolwiek wiarygodny dowód, który mógłby zdyskredytować treść oświadczenia S. K.,

co winno skutkować przyjęciem, że Oskarżony, nawet jeżeli pojawił się w sklepie z zamiarem kradzieży alkoholu, dobrowolnie odstąpił on od dokonania kradzieży, a więc nie podlega on karze za usiłowanie stosownie do brzmienia art. 15 § 1 Kodeksu karnego (dalej również jako: „k.k.");

art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zeznań świadków - P. G. (1) i P. K. (1) i nadaniem im waloru wiarygodności w całości, a tym samym uznanie ich za spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniające, podczas gdy:

zgodnie z zeznaniami świadka P. G. (1): „Kolega, który siedział na monitoringu na pewno widział jak mężczyzna rozmawia z kimś przez telefon." (Protokół rozprawy głównej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy - Żoliborza w Warszawie z dnia 28 lutego 2023 roku, sygn. akt: III K 676/21, s. 8), podczas gdy stosownie do depozycji złożonych przez P. K. (1) „Od kolegi Pana P. mam informacje, że ktoś go ostrzegł, że jest obserwowany. Ja nie byłem bezpośrednim świadkiem tego poinformowania go przez tę osobę. Byłem w pomieszczeniu socjalnym nie wiedziałem co się dzieje obserwowałem monitoring. Nie pamiętam czy oskarżony rozmawiał przez telefon, czy to zaobserwowałem." (Protokół rozprawy głównej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy - Żoliborza w Warszawie z dnia 4 września 2023 roku, sygn. akt: III K 676/21, s. 2), co czyni te zeznania sprzecznymi i dyskredytuje wersję o rzekomym poinformowaniu Oskarżonego o planowanej interwencji ochrony sklepu;

w toku przesłuchania przed Sądem I instancji Przemysław K. wskazywał, że: „Następnie klient chciał wyjechać tym towarem w wózku, ale ktoś mu dał na zewnątrz, informację, że jest pracownik ochrony i ten towar zostawił, a na podstawie wizerunku został ujęty i zaprowadzony do pomieszczenia socjalnego, gdzie został potem wezwany patrol policji." (Protokół rozprawy głównej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy - Żoliborza w Warszawie z dnia 4 września 2023 roku, sygn. akt: III K 676/21 s. 2), podczas gdy P. G. (1) w swoich zeznaniach przedstawiał wersję wydarzeń w której Oskarżony „Przepakował to w torby, bierze z wózka w dw ie ręce te torby z alkoholem o wartości ponad 1700 zł i po prostu chciał opuścić sklep nie płacąc za ten towar. On po prostu szedł już z tymi torbami, a wózek został w t ej alejce, gdzie przepakowywał. Jak zmierzał z torbami do wyjścia to odebrał telefon. Jedną ręką położył torbę na ziemi i odebrał telefon." (Protokół rozprawy głównej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy - Żoliborza w Warszawie z dnia 28 lutego 2023 roku, sygn. akt: III K 676/21, s. 8). Mając na względzie powyższe zauważyć należy, że zeznania dwóch pracowników ochrony sklepu (...) są zupełnie różne. P. K. (1), który obserwował monitoring wskazał, iż Oskarżony chciał wyjechać wózkiem z zapakowanym alkoholem, a P. G. (1), który rzekomo miał widzieć jak Oskarżony jest telefonicznie ostrzegany o interwencji ochrony, widział jak R. L. (1) niósł alkohol już w spakowanych torbach;

zarówno P. K. (1), jak i P. G. (1) mieli negatywny stosunek do Oskarżony oraz z góry przyjmowali, że jego pojawienie się w sklepie będzie wiązało się z chęcią dokonania kradzieży, co uwidaczniało się w toku składania przez nich zeznań przed Sądem I instancji;

CO winno skutkować uznaniem w/w depozycji za pozbawione waloru wiarygodności, przynajmniej w tej części, w której odnoszą się one do sposobu zachowania Oskarżonego oraz domysłów o rzekomym poinformowaniu R. L. (1) o tym, że jest on obserwowany przez pracownika ochrony sklepu;

art. 4 k.p.k. w zw. z art. 366 k.p.k. w zw. z 167 k.p.k. polegającą na zaniechaniu wyjaśnienia okoliczności kluczowych dla ustalenia stanu faktycznego sprawy poprzez:

•

oddalenie wniosku dowodowego obrońcy Oskarżonego o przesłuchanie w charakterze świadka matki Oskarżonego - E. N. na okoliczność ustalenia powodów obecności Oskarżonego w sklepie (...) w dniu 2 czerwca 2020 roku oraz wykazania, iż w dniu, w którym doszło do zatrzymania Oskarżonego, R. L. (1) planował zakupić wzięty wcześniej z półki alkohol;

•

zaniechanie zabezpieczenia i dokonania oględzin telefonu komórkowego Oskarżonego w celu weryfikacji bilingów połączeń dokonywanych w dniu, w którym miało dojść do rzekomego usiłowania kradzieży przez Oskarżonego, w konsekwencji czego nie ma jakiegokolwiek dowodu, aby Oskarżony został uprzedzony o planowanej interwencji ochrony sklepu,

co skutkowało błędnym przyjęciem, że Oskarżony pojawił się w sklepie (...) w dniu 2 czerwca 2020 roku z zamiarem kradzieży alkoholu oraz, że otrzymał on telefoniczną informację o tym, że jest obserwowany

ewentualnie, w razie nieuwzględnienia powyższych zarzutów

rażącą niewspółmierność orzeczonej kary w postaci jednego roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wynikającą z braku uwzględnienia przez Sąd I instancji, iż Oskarżony odstąpił od dokonania kradzieży, łączna wartość mienia, którego miało dotyczyć usiłowanie kradzieży nie jest znaczna, a oscyluje na poziomie 1739,85 zł, zaś wymierzona przez Sąd I instancji kara jest surowsza niż ta, o której zastosowanie wnioskował oskarżyciel publiczny, co winno skutkować orzeczeniem kary w niższym wymiarze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego jest bezzasadna.

W pierwszej kolejności zważyć należy, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za postawę wyroku tylko wówczas jest słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Zarzut ten nie może sprowadzać się jedynie do odmiennej oceny materiału dowodowego, lecz powinien polegać na wykazaniu, jakich uchybień w świetle wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania dopuścił się sąd w dokonanej przez siebie ocenie materiału dowodowego. Tego wymogu apelacja obrońcy oskarżonego nie spełnia.

Z relacji świadków P. G. (1) oraz P. K. (1) wynika, że oskarżony był już znany ze wcześniejszy kradzieży dlatego też podjęli oni obserwację oskarżonego na kamerach monitoringu, po tym jak wszedł on na teren sklepu i podszedł w kierunku działu z alkoholem.

Przypomnieć należy, że świadek P. G. wskazał, że obserwując przez monitoring halę sprzedaży zauważył jak oskarżony spakował większą ilość alkoholi do wózka, następnie przepakował to w torby i chciał opuścić sklep nie płacąc za towar. Z jego zeznań wynikało wprost, że oskarżony „szedł już z tymi torbami, a wózek został w tej alejce, gdzie przepakowywał. Jak zmierzał z torbami do wyjścia to odebrał telefon. Jedną ręką położył torbę na ziemi i odebrał telefon”. Nadmienić należy, iż świadek nie widział tego, aby oskarżony szukał, czy portfela, czy też dokumentów i aby sprawdzał czy to ma. Nie ulega przecież wątpliwości, że mężczyźni szukający portfela wykonują charakterystyczne ruchy sprawdzania w kieszeniach czy mają portfel a takich działań w wykonaniu oskarżonego obserwowanego cały czas przez P. G. nie było. Nie wytrzymuje zatem krytyki argumentacja skarżącego zmierzająca do wykazania, że nie ma jakiegokolwiek dowodu, aby oskarżony został uprzedzony o planowanej interwencji ochrony sklepu a także twierdzenia oskarżonego, iż wyjątkowo, tym razem chciał zapłacić za towar. Powyższe przeczy też wersji autora apelacji jakoby przyczyną pozostawienia towaru w wózku przed kasami było uświadomienie sobie przez oskarżonego o braku pieniędzy na zakup alkoholu – wszakże z nagrania nie wynika, aby szukał portfela, karty bankomatowej, pieniędzy , co wskazano już powyżej, a co jednoznacznie wynika z nagrania. Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego, że sąd rejonowy zaniechał konieczności zabezpieczenia i dokonania oględzin telefonu komórkowego oskarżonego w celu weryfikacji bilingów połączeń dokonywanych w dniu, w którym miało dojść do rzekomego usiłowania kradzieży przez oskarżonego. Z powyższymi elementami dowodowymi takimi jak depozycje świadka P G., świadczącymi o tym, iż oskarżony został poinformowany o planowanej inwencji ochrony sklepu powiązane są bowiem kolejne, które obrońca zupełnie niezasadnie starał się odseparować od reszty.. W swoich relacjach P. K. (1) potwierdził powyższe okoliczności związane z zachowaniem oskarżonego w sposób podobny jak P. G.. Skarżący błędnie usiłował dowieść, iż świadek P. K. nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia i odmiennie od świadka P. G. podawał, iż oskarżony miał zapakowany towar do wózka, podczas gdy z relacji tegoż świadka wynika, iż widział na kamerach monitoringu, jak towar z wózka oskarżony przepakowywał później do toreb, bo towar był w torbach przepakowany z wózka.

Odnosząc się do wartości przedmiotowych depozycji stwierdzić należy, iż za wiarygodnością relacji wyżej wymienionych świadków w pierwszym rzędzie przemawia ich szczegółowość, spójność oraz konsekwencja. Podkreślić należy, że w zeznaniach ww. świadków nie można dopatrzyć się złośliwości, czy też celowego pomawiania oskarżonego faktami, które nie miały miejsca. Nie ma również znaczenia fakt, iż sposób w jak oskarżony uprzednio dokonywał kradzieży znacząco się różnił od jego zachowania z dnia 2 czerwca 2020 r. o czym miałyby świadczyć zeznania świadka P. K.. A przecież z relacji tego właśnie świadka wynika, iż w innych sklepach (...) oskarżony działał praktycznie w ten sam sposób.

Zdaniem Sądu Okręgowego w związku z taką wymową przedstawionych dowodów należy odrzucić prezentowaną w apelacji wersję, że brak jest przekonywujących dowodów świadczących o winie oskarżonego w usiłowaniu kradzieży przez niego alkoholu. Także nie można podzielić stanowiska skarżącego, gdzie wskazywał o dobrowolnym odstąpieniu od dokonania czynu o jakim mowa w art.15 § 1 k.k. Otóż R. L. nie dokonał kradzieży alkoholu nie dlatego, że przestał chcieć to zrobić, lecz wyłącznie dlatego że nie mógł już tego zrobić z uwagi na postawę ochrony, a jego zachowanie było wyłącznie ucieczką przed zatrzymaniem. Element dobrowolności z art. 15 § 1 k.k., ma miejsce wówczas, gdy sprawca może dokończyć realizację znamion czynu zabronionego, ale już nie chce. W niniejszej sprawie natomiast oskarżony po tym jak dowiedział się, że nie jest możliwe przejście z torbą z alkoholami poza linię kas bez płacenia z uwagi na stojącego pracownika ochrony, pozostawił wózek z torbą w której znajdował się alkohol i przeszedł linię kas udając się w kierunku wyjścia. A zatem R. L. nie odstąpił od swego zamiaru lecz po prostu już nie mógł dokończyć kradzieży.

Nie zasługiwał również na uwzględnienie podnoszony w apelacji zarzut naruszenia art. 4 k.p.k. w zw. z art. 366 k.p.k. w zw. z 167 k.p.k. Słusznie bowiem sąd rejonowy oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu zeznań świadka E. N. na okoliczności związane z zarzutami stawianymi oskarżonemu albowiem wnioski te w sposób oczywisty zmierzają do przedłużenia postępowania karnego poprzez generowanie zeznań świadków, którzy jak wynika z treści wniosku mają jedynie orientacyjną wiedzę w sprawie, która nie jest odmienna aniżeli depozycje R. L. (1).

Postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone prawidłowo, a całość zebranego w sprawie materiału poddana należytej ocenie, zgodnej w zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego.

Apelujący obrońca podjął próbę podważenia poprawności oceny dowodów, które posłużyły Sądowi Rejonowemu do uznania oskarżonego za sprawcę, poprzez rozbicie tych dowodów na poszczególne elementy, bez kompleksowej analizy ich wszystkich razem.

Podważając dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę poszczególnych dowód, obrońca oskarżonego w uzasadnieniu apelacji wyłącznie polemizował z ustaleniami i wnioskami Sądu I instancji. Obrońca całkowicie pominął, zbagatelizował i zepchnął na dalszy plan te dowody, które były niewygodne z punktu widzenia realizacji linii obrony, podkreślając i nadając szczególne znaczenie tym, które są z tego punktu widzenia korzystne.

Reasumując, argumenty sformułowane w wywiedzionej apelacji stanowiły jedynie własną ocenę tego materiału dowodowego poczynioną przez apelującego. To zaś musiało zostać uznane, jako zwyczajna polemika z oceną tegoż materiału dokonaną przez Sąd I instancji, niedająca jakichkolwiek podstaw do podważenia zaskarżonego orzeczenia. W ocenie Sądu Odwoławczego, przeprowadzona przez Sąd I instancji ocena dowodów jest prawidłowa i zgodna ze wskazaniami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego, a ustalony stan faktyczny prowadzi do wywiedzionego przez ten Sąd słusznego wniosku o dokonaniu przez oskarżonego przypisanego mu czynu.

Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia nie potwierdziła trafności wskazań zawartych w apelacji odnośnie niewspółmierności kary 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej w stosunku do R. L. za przypisany mu czyn. Zdaniem Sądu odwoławczego, Sąd Rejonowy czyniąc rozważania co do wymiaru kary wziął pod uwagę wszystkie występujące w sprawie okoliczności obciążające i łagodzące nadając im odpowiednią wartość i znaczenie. Skutkowało to wymierzeniem kary adekwatnej do czynu przypisanego oskarżonemu. Podobnie trafne było wnioskowanie Sądu I instancji w zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu jakiego dopuścił się oskarżony oraz stopnia jego winy. Przeciwne wskazania obrońcy oskarżonego były zupełnie nietrafione. Przede wszystkim zaznaczyć należy, że brak ustalenia przez Sąd I instancji, że oskarżony dobrowolnie odstąpił od dokonania kradzieży, był prawidłowy w realiach przedmiotowej sprawy i stwierdzonym układzie procesowym.

Sąd odwoławczy by nie powtarzać wszystkich okoliczności obciążających występujących w badanej sprawie, a także argumentów przemawiających za oceną stopnia społecznej szkodliwości czynu i zawinienia oskarżonego wskazuje, że w pełni aprobuje wszystkie rozważania poczynione w tej kwestii w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia przez Sąd niższej instancji. Reasumując, obrońca w żaden sposób nie wykazał by kara orzeczona przez Sąd była rażąco niewspółmierna. Organ odwoławczy nie miał również żadnych zastrzeżeń do określonej przez Sąd wysokości stawki dziennej grzywny.

Kwestia rzekomego dobrowolnego odstąpienia od dokonania czynu została szeroko omówiona w poprzedniej części uzasadnienia, gdzie wielokrotnie podkreślono brak podstaw do przyjęcia takiego ustalenia faktycznego. W związku z powyższym Sąd nie widział też podstaw aby zakończyć proces umorzeniem postępowania wobec oskarżonego.

Orzeczenie kary wobec oskarżonego było w realiach rozpatrywanej sprawy konieczne aby uświadomić naganność takich zachowań oraz oddziaływać prewencyjnie na przyszłość, zniechęcając jego do tego typu bezprawnych działań.

Wniosek

zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia w pkt. I i uniewinnienie Oskarżonego od zarzucanego mu czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

ewentualnie, w razie nieuwzględnienia wniosku z pkt. I powyżej,

uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia w zakresie pkt. I i umorzenie postępowania w zakresie czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ze względu na art. 15 § 1 k.k.,

ewentualnie, w razie nieuwzględnienia wniosków z pkt. I i II powyżej,

o uchylenie wyroku Sądu I instancji w zakresie pkt. I i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w tym zakresie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec prawidłowych i niepodważalnych ustaleń faktycznych wyroku postulowana przez apelującego zmiana wyroku przez uniewinnienie oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie. Brak podstaw do uwzględniania któregokolwiek z zaproponowanych alternatywnie wniosków z uwagi na bezzasadność omówionych zarzutów.

Dlatego też w pełni uzasadnione było uznanie winy i sprawstwa oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu wyczerpujących znamiona z art. 278 § 1 kk natomiast okoliczności podniesione w omawianych zarzutach okazały się bez znaczenia dla ustalenia odpowiedzialności karnej oskarżonego i nie mogły w konsekwencji skutkować umorzeniem wobec oskarżonego postepowania.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Sąd Okręgowy, dokonując instancyjnej kontroli zaskarżonego orzeczenia, nie dostrzegł także przesłanek z art. 439 § 1 k.p.k. i 440 k.p.k., które obligowałyby do uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok I instancji.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Kierując się argumentacją, o której była mowa powyżej sąd odwoławczy utrzymał w mocy w części zaskarżone orzeczenie.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

------

Zwięźle o powodach zmiany

----

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-----

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----

5.3.1.4.1.

----

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2,3

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. O. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych podniesioną o stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztu obrony z urzędu świadczonej oskarżonego w postępowaniu odwoławczym;

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowania odwoławcze, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana