Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

X Ka 1245/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia 6 września 2024 r., sygn. akt IV K 526/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

W. F.

- uprzednia karalność oskarżonego W. F.;

informacja z KRK

436-437

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

W apelacji obrońca oskarżonego zarzucił zaskarżonemu wyrokowi obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k., poprzez dokonanie dowolnej, a zarazem wybiórczej, a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego przejawiającą się w:

1. bezkrytycznym przyznaniu waloru wiarygodności zeznaniom świadków: M. W. i K. Ś.
w całości, podczas gdy podnoszony przed Sądem I instancji konflikt pomiędzy oskarżonym a ww. funkcjonariuszami Policji powinien uniemożliwić dokonywanie ustaleń faktycznych
w sprawie na podstawie ww. zeznań policjantów;

2. bezzasadnym odmówieniu waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, w szczególności w zakresie tego, że w dniu zdarzenia nie prowadził on pojazdu i uznaniu wyjaśnień oskarżonego za przyjętą linię obrony, podczas gdy wyjaśnienia oskarżonego są spójne, konsekwentne i logiczne, a dodatkowo znajdują one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym
w sprawie materiale dowodowym;

3. bezzasadnym uznaniu, iż świadek A. S. (1) nie posiadał wiedzy na temat inkryminowanego zdarzenia, podczas gdy zeznania świadka obejmują zarówno to, co działo się przed podjęciem interwencji policji wobec oskarżonego, jak i to, co działo się w trakcie samej interwencji;

Ponadto, obrońca zarzucił również:

4. obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 409 k.p.k., poprzez brak wznowienia przewodu sądowego w niniejszej sprawie w sytuacji, gdy pojawiły się nowe, istotne w sprawie dowody, świadczące o konflikcie oskarżonego ze świadkiem, które poddają pod wątpliwość prawdziwość złożonych przez świadka zeznań.

W konsekwencji powyższej obrazy przepisów postępowania - zaskarżonemu orzeczeniu obrońca zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść wyroku, polegający na uznaniu, że W. F. w dniu 6 lutego 2021 roku prowadził pojazd pomimo orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów przez Sąd Rejonowy w Toruniu w wyroku z dnia 9 marca 2020 r., sygn. akt II K 383/19.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd pierwszej instancji prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe. Wynik tego postępowania ocenił zgodnie dyrektywami art. 7 k.p.k.

Treść apelacji sprowadzała się jedynie do polemiki z prawidłową oceną dowodów oraz ustaleniami faktycznymi przyjętymi za podstawę wyroku skazującego.

Brak podstaw do uznania, że funkcjonariuszy policji podejmujący interwencję wobec oskarżonego złożyli w postępowaniu przygotowawczym i przed sądem fałszywe zeznania. Brak podstaw do przyjęcia, że funkcjonariusze pomówili oskarżonego o popełnienie czynu, który faktycznie nie miał miejsca. Brak podstaw do przyjęcia, aby jednocześnie funkcjonariusze na tę okoliczność poświadczyli nieprawdę w dokumentacji.

Wywody apelacji, które sugerują przeciwny wniosek, nie są poparte żadnym sensownym dowodem. Doszukiwanie się swoistego motywu zemsty po stronie funkcjonariuszy nie spełnia tego warunku.

Fakt, że oskarżony w przeszłości składał skargi na funkcjonariuszy policji, zarzucał im niepodjęcie czynności służbowych, nie może prowadzić do wniosku, że funkcjonariusze w toku postępowania złożyli na jego szkodę fałszywe zeznania.

Należy podkreślić, że charakter sprawy wyklucza możliwość omyłkowego pomówienia oskarżonego o niepopełnione przestępstwo. Przyjęcie tezy sugerowanej w apelacji oznacza, że funkcjonariusze policji mieliby celowo i umyślnie złożyć fałszywe zeznania obciążające oskarżonego. Jak wskazano wyżej, brak ku temu podstaw dowodowych. W ocenie Sądu odwoławczego brak nawet minimalnego uprawdopodobnienia tej tezy.

Jedynie na marginesie należy dodać, że zawiadomienie oskarżonego o rzekomym przestępstwie popełnionym przez funkcjonariusza policji nie zostało potwierdzone przez organ ścigania (postanowieniem z dnia 22.01.2024 r. odmówiono wszczęcia postępowania wobec braku danych uzasadniających w dostateczny sposób podejrzenie popełnienia czynu).

Prawidłowo zatem Sąd pierwszej instancji uznał, że zeznania funkcjonariuszy policji są spójne i konsekwentne. Nie wykazują przy tym cech konfabulacji bądź uzupełniania luk pamięciowych domysłami. Nie noszą znamion jednostronnej i bezkrytycznej wersji na niekorzyść oskarżonego.

Brak natomiast podstaw do przyjęcia, jak próbował to wykazać obrońca w apelacji, że oskarżony przedstawił spójną wersję zdarzenia. Wręcz przeciwnie, wersja ta była chaotyczna i niekonsekwentna. Oskarżony przekonywał, że nie prowadził pojazdu, że wyszedł tylko przed budynek firmy i siedział w samochodzie, paląc papierosa. Następnie stwierdził, że w nim nie siedział, tylko koło niego stał, a finalnie - że stał przed wejściem i palił papierosa. Oskarżony nie potrafił przedstawić spójnego przebiegu zdarzenia. Prezentował odmienne wersje. Wyjaśnienia te należało potraktować tylko jako przyjętą linię obrony.

Słusznie przy tym Sąd pierwszej instancji wykazał, że oskarżony nie był wiarygodny także w innych kwestiach. Oskarżony zaprzeczał, że stawił się na rozprawę w stanie nietrzeźwości. Jego twierdzenia szybko zostały zakwestionowane przez badanie alkomatem. Tak samo oskarżony zapewniał, że nigdy nie dostał nawet mandatu karnego, czemu przeczą informacje z ewidencji kierowców naruszających przepisy drogowe. W tej sytuacji słusznie uznano, że oskarżony nie jest wiarygodnym źródłem dowodowym.

Brak podstaw do uwzględnienia zarzutu apelacji, jakoby błędnie pominięto w sprawie zeznania A. S. (2). Świadek ten (ochroniarz firmy) potwierdził podjętą przez policję interwencję wobec oskarżonego oraz fakt, że oskarżony znajdował się poza budynkiem i palił papierosa. Nie znał jednak przyczyn podjęcia interwencji. Nie widział jej przebiegu od początku do końca. Świadek nie posiadał istotnej wiedzy o prowadzeniu (w chwili zdarzenia) pojazdu przez oskarżonego. Zeznał jedynie, że nie widział oskarżonego w pojeździe. Powyższe nie oznacza, że oskarżony nie mógł prowadzić pojazdu. Wywody apelacji w tej części oparte są o cytowanie wybranych fragmentów zeznań świadka wyrwanych z kontekstu.

Prawidłowo Sąd meriti ocenił zeznania E. B. (konkubiny oskarżonego), która nie była naocznym świadkiem zdarzenia. Pojawiła się już po podjęciu przedmiotowej interwencji. Siłą rzeczy nie mogła znać jej dokładnego przebiegu. Świadek ograniczyła się do poparcia wersji oskarżonego, którą znała z jego relacji. Nie sposób na tej podstawie uznać, że funkcjonariusze policji złożyli fałszywe zeznania na szkodę oskarżonego.

Sąd odwoławczy nie stwierdził podstaw do uzupełnienia materiału dowodowego. Nie przedstawiono ku temu żadnych sensownych powodów. Oskarżony już wcześniej powoływał się na konflikt z ww. funkcjonariuszami policji. Dołączenie dowodu
w postaci odpisu postanowienia z dnia 22.01.2024 r., przemawiającego za istnieniem konfliktu między oskarżonym a M. W., nie stanowi
podstawy do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego w tym kierunku. Nieuzasadnione jest również wnioskowanie o dołączenie akt innych spraw, w których ww. policjanci są świadkami, gdyż nie ma to wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie. Fakt, że oskarżony jest niezadowolony z dotychczas podjętych czynności przez policję w sprawie kradzieży nie świadczy o konflikcie oskarżonego z Policją. Nie jest to zresztą okoliczność, która miałaby prowadzić do odmówienia wiary funkcjonariuszom składającym zeznania w niniejszej sprawie.

Ponadto w uzasadnieniu apelacji obrońca wskazał na okoliczność przemawiającą na korzyść oskarżonego, którą miały być znajdujące się w aktach dane dotyczące sygnału GPS (k. 299-301). Raport tego sygnału dotyczy jednak pojazdu o numerze rejestracyjnym (...), marki (...) Dodatkowo przedstawiony przez obronę raport dotyczy dnia 07.12.2021 r. Jest zatem dowodem nie mającym znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, gdyż dotyczy innego pojazdu i innej daty.

Wniosek

Podnosząc powyższe okoliczności strona skarżąca wniosła
o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego, która skutkowała przyjęciem prawidłowych ustaleń faktycznych. W tej sytuacji brak podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku zgodnie z kierunkiem środka odwoławczego. Brak również podstaw do uzupełnienia materiału dowodowego, a tym bardziej przeprowadzenia przewodu sądowego w całości, co warunkuje dopuszczalność uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Lp.

Zarzut

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z dnia
6 września 2024 r., sygn. akt IV K 526/22 – w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego nie została uwzględniona przez Sąd Odwoławczy. Sąd I instancji prawidłowo przeprowadził przewód sądowy, zgodnie z wymogami procedury karnej i nie dopuścił się uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

Sąd Odwoławczy w pełni podziela stanowisko Sądu I instancji i argumentację zawartą w jego uzasadnieniu w zakresie skazania oskarżonego za zarzucany mu czyn.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k., Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając wydatkami Skarb Państwa, wobec sytuacji majątkowej
i rodzinnej oskarżonego.

7.  PODPIS

SSO Sebastian Ładoś

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Obrońca oskarżonego zaskarżył wyrok Sądu I instancji w całości.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana