Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

UZASADNIENIE

M. D. została oskarżona o to, że:

1.  w W., w nieustalonym bliżej czasie, jednak nie później niż w dniu 5 marca 2009r. w celu użycia za autentyczny podrobiła dokument w postaci zaświadczenia zawierającego dane o zatrudnieniu i wysokości zarobków opieczętowanego pieczęcią o treści „C. D. (...),(...), ul. (...) NIP (...), tel. (...)” i opatrzonego datą 23 lutego 2009r. wystawionego na dane osobowe I. K., w ten sposób, że wypełniła rubryki tego dokumentu, a także podrobiła podpis C. D. w rubryce opisanej „podpis osoby uprawnionej i stempel imienny” , podrobiła dokument w postaci zaświadczenia zawierającego dane o zatrudnieniu i wysokości zarobków opieczętowanego pieczęcią o treści „C. D. (...),(...), ul. (...) NIP (...), tel. (...)” i opatrzonego datą 23 lutego 2009r. wystawionego na dane osobowe I. K., w ten sposób, że wypełniła rubryki tego dokumentu, a także podrobiła podpis C. D. w rubryce opisanej „stempel z nazwiskiem i podpis osoby upoważnionej do potwierdzania powyższych danych”, podrobiła dokument w postaci zaświadczenia zawierającego dane o zatrudnieniu i wysokości zarobków opieczętowanego pieczęcią o treści „C. D. (...),(...), ul. (...) NIP (...), tel. (...)” i opatrzonego datą 23 lutego 2009r. wystawionego na dane osobowe I. K., w ten sposób, że wypełniła rubryki tego dokumentu, a także podrobiła podpis C. D. w rubryce opisanej „stempel z nazwiskiem i podpis osoby upoważnionej do potwierdzania powyższych danych”, dokument w postaci zaświadczenia zawierającego dane o zatrudnieniu i wysokości zarobków opieczętowanego pieczęcią o treści „C. D. (...),(...), ul. (...) NIP (...), tel. (...)” i opatrzonego datą 2 marca 2009r. wystawionego na dane osobowe D. K., w ten sposób, że wypełniła rubryki tego dokumentu, a także podrobiła podpis C. D. w rubryce opisanej „podpis osoby uprawnionej i stempel imienny”, dokument w postaci zaświadczenia o dochodach opieczętowanego pieczęcią o treści „C. D. (...),(...), ul. (...) NIP (...), tel. (...)” i opatrzonego datą 26 lutego 2009r. wystawionego na dane osobowe I. K., w ten sposób, że wypełniła rubryki tego dokumentu, a także podrobiła podpis C. D. w rubryce opisanej „pieczęć funkcyjna i podpis osoby upoważnionej do potwierdzenia powyższych danych”, a także podrobiła dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości miesięcznego wynagrodzenia opieczętowanego pieczęcią o treści „(...), Al. (...) róg (...), (...), NIP (...)” i opatrzonego datą 13 października 2008r. wystawionego na dane osobowe I. K., w ten sposób, że wypełniła rubryki tego dokumentu, a także podrobiła podpis N. Ś. w rubryce opisanej „datai podpis upoważnionego(nych) pracownika(ków) pracodawcy”, tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

2.  w W., w nieustalonym bliżej czasie, jednak nie później niż w dniu 5 marca 2009r. czyniła przygotowania do przestępstwa opisanego w art. 270 § 1 k.k. polegającego na przerobieniu w celu użycia za autentyczne oraz użycia za autentyczne dokumentów w postaci:

•

zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości wynagrodzenia opatrzonego datą 3 marca 2009r. oraz pieczęcią o treści „C. D. (...),(...), ul. (...) NIP (...), tel. (...)” na dane osobowe I. K.

•

zaświadczenia o dochodach wypełnionego na dane osobowe I. K. i opatrzonego datą dzienną i miesięczną „02.03”

•

zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości wynagrodzenia opatrzonego datą 26 lutego 2009r. oraz pieczęcią o treści „C. D. (...),(...), ul. (...) NIP (...), tel. (...)” na dane osobowe I. K., w ten sposób, że wypełniła poszczególne rubryki wskazanych powyżej dokumentów, tj. o czyn z art. 270 § 3 k.k.

W oparciu o art. 335 § 1 kpk, do aktu oskarżenia Prokurator dołączył wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie oskarżonej wskazanej kary, uzgodnionej z oskarżoną na etapie postępowania przygotowawczego, tj. kar jednostkowych 1 roku pozbawienia wolności i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 3 lata próby, przy orzeczeniu przepadku dowodów rzeczowych.

Sąd Rejonowy dla W. III Wydział Karny wniosek Prokuratora co do zasady uwzględnił - wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2013r. zapadłym na posiedzeniu, uznał oskarżoną M. D. za winną zarzucanych jej aktem oskarżenia czynów i (uwzględniając wniosek Prokuratora złożony w trybie art. 335 § 1 k.p.k.) wymierzył oskarżonej za czyn z art. 270 § 1 k.k. karę 1 (jednego) roku pozbawiania wolności, za czyn z art. 270 § 3 k.k. karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzył karę łączną 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. Sąd I instancji zawiesił warunkowo wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby 3 (trzech) lat, zaś na podstawie art. 44 § 1 i 2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych znajdujących się pod pozycjami 1-3, 7-11 wykazu dowodów rzeczowych nr 1/63/09, pod pozycjami 20-21 wykazu dowodów rzeczowych 11/104/09 i w pozycjach 53-57 wykazu dowodów rzeczowych nr III/l 62/09.

Przeciwko powyższemu wyrokowi apelację wniósł Prokurator, zaskarżając go w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonej M. D.. W apelacji zarzucił obrazę przepisów postępowania karnego, mającą wpływ na treść orzeczenia, to jest art. 335 § 1 k.p.k. oraz art. 343 § 1 i 6 k.p.k. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie przez Sąd I instancji przy orzekaniu kary wobec oskarżonej M. D. i wymierzenie kary łącznej niezgodnej z treścią wniosku Prokuratora złożonego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. i dołączonego do aktu oskarżenia. Z uwagi na powyższe, Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez złagodzenie kary łącznej orzeczonej wobec oskarżonej do 1 roku pozbawienia wolności, tj. wymierzenia tejże kary zgodnie z uzgodnionym z oskarżoną wnioskiem Prokuratora.

W ocenie Sądu Okręgowego, apelacja Prokuratora w pełni zasługiwała na uwzględnienie. Podniesioną w apelacji argumentacje trzeba bowiem uznać za zasadną i trafną stopniu wręcz oczywistym.

Nie ma co do tego jakichkolwiek wątpliwości, iż Sąd rozpoznający wniosek Prokuratora o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie wskazanej kary bez rozprawy wniesiony w oparciu o art. 335 § 1 kpk, w żadnym razie nie jest uprawniony do dokonywania żadnych modyfikacji w obrębie tegoż wniosku, bez uprzedniego uzyskania zgody obydwu stron uczestniczących w uzgodnieniach – jeśli Sąd wniosek Prokuratora uwzględnia, to wówczas wydany wyrok skazujący musi w pełni i bez żadnych wyjątków odpowiadać wszystkim elementom tegoż wniosku. W przeciwnym razie Sąd jest zobligowany do uprzedniego uzyskania akceptacji na proponowane zmiany tych stron, które brały udział w dokonywaniu uzgodnień na etapie postępowania przygotowawczego.

W sprawie niniejszej, jednym z takich elementów owego uzgodnienia poczynionego między Prokuratorem a oskarżoną M. D., było orzeczenie wobec oskarżonej w wyroku skazującym kary łącznej w wymiarze 1 roku. W rezultacie również Prokurator w swym wniosku sformułowanym na podstawie art. 335 § 1 kpk postulował taki właśnie kształt kary łącznej. Tymczasem zaskarżony wyrok wydany przez Sąd I instancji w swej treści odbiega od tego porozumienia stron i tym samym od wniosku Prokuratora. Sąd Rejonowy w punkcie III swego wyroku wymierzył bowiem oskarżonej karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Należy zaznaczyć, że Sąd Rejonowy również dostrzegł powyższą nieprawidłowość, czemu wyraźny wyraz dał w pisemnym uzasadnieniu orzeczenia. W efekcie zaskarżony wyrok dotknięty jest wadliwością, która usunięta może być wyłącznie w drodze odwoławczej kontroli instancyjnej poprzez stosowną jego modyfikację, doprowadzającą do pełnej zgodności wyroku skazującego z wnioskiem Prokuratora wniesionym w oparciu o art. 335 kpk.

Z tego powodu Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok jedynie w ten sposób, że karę łączną wymierzoną M. D. złagodził do 1 roku pozbawienia wolności, co odpowiada uzgodnieniom stron z postępowania przygotowawczego i sformułowanemu na tej podstawie w trybie art. 335 § 1 kpk wnioskowi Prokuratora.

W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy utrzymał wyrok Sądu Rejonowego w mocy, nie znajdując żadnych okoliczności, które w myśl obowiązujących przepisów upoważniałyby go do ingerowania w treść orzeczenia „z urzędu”, poza zakresem i przedmiotem zaskarżenia określonymi apelacją.

Z powyższych przyczyn Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji swego wyroku.