Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 12 lipca 2016r Sąd Okręgowy w Warszawie X Wydział Karny Odwoławczy w składzie

Przewodniczący: SSO Wanda Jankowska - Bebeszko

Protokolant: protokolant sądowy Katarzyna Wiejak

po rozpoznaniu

w sprawie komornika sądowego D. K.

zażalenia wniesionego przez obrońcę - wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania orzeczenia

na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 kwietnia 2016 roku

w przedmiocie zawieszenia komornika sądowego w czynnościach

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.

o komornikach sądowych i egzekucji

postanawia

1.  nie uwzględnić wniosku o wstrzymanie wykonania orzeczenia

2.  utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy.

X Ko 322/16

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2016 r. Minister Sprawiedliwości, na podstawie art. 74 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, zawiesił w czynnościach D. K., Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w B., w związku ze skierowaniem przeciwko niemu wniosku dyscyplinarnego do Komisji Dyscyplinarnej przy Krajowej Radzie Komorniczej ( delikty z art. 71 pkt 2 oraz 71 pkt 6 w/w ustawy ).

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pełnomocnik D. K..

Skarżący zarzucił:

I.  naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 74 ust. 3 ukse poprzez niezasadne zawieszenie komornika w czynnościach

II.  naruszenie prawa materialnego - art. 71 pkt 2 i 6 ukse w zw. z art. 8 ukse i art. 844 § 3 k.p.c. oraz art. 855 § 1 w zw. z art. 743 § 1 k.p.c.

III.  rażącą niewspółmierność zastosowanego środka w postaci zawieszenia w czynnościach komornika do wagi zarzucanych naruszeń

IV.  błędy w ustaleniach faktycznych

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i umorzenie postępowania, wstrzymanie wykonania postanowienia oraz przeprowadzenie dowodów z dokumentów dołączonych do zażalenia. Natomiast w uzupełnieniu zażalenia ( pismo z dnia 27 kwietnia 2016 r. ) pełnomocnik wniósł o umorzenie postępowania wobec okoliczności, że jest ono drugim postępowaniem w przedmiocie zawieszenia komornika.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Zażalenie nie jest zasadne.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do wniosku o umorzenie postępowania z uwagi na fakt wydania przez Ministra Sprawiedliwości wobec komornika D. K. wcześniejszego postanowienia o zawieszeniu w czynnościach ( postanowienie z dnia 16 marca 2016 r.).

Sąd Okręgowy nie podzielił poglądu pełnomocnika skarżącego, iż nie jest dopuszczalne dwukrotne zawieszenie komornika w czynnościach, gdy obie sprawy są w toku.

Pełnomocnik swój wywód oparł na wyrokach sądów administracyjnych wydanych na gruncie decyzji o zawieszeniu w czynnościach policjanta, na podstawie ustawy o Policji. Pozornie może wydawać się, że wypadki zawieszenia w czynnościach służbowych policjanta i komornika podlegają podobnej procedurze. Postępowania te jednak zasadniczo się różnią. W przypadku cytowanym przez pełnomocnika rozstrzyganie następuje na drodze postępowania administracyjnego, natomiast w sprawie niniejszej - na podstawie postępowania karnego.

Zawieszenie w czynnościach komornika ma charakter środka quasi - zapobiegawczego, podobnego do zawieszenia oskarżonego w czynnościach służbowych lub w wykonywaniu zawodu, przewidzianego w art. 276 k.p.k. ( por. Grzegorz Kuczyński, Komentarz do art. 74 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji ). Jeśli więc zawieszenie komornik w czynnościach oceniać w kategoriach środka zapobiegawczego, nie może być wątpliwości co do tego, że może być ono legalnie zastosowane w odrębnych sprawach prowadzonych jednocześnie.

Należy zgodzić się jedynie ze stanowiskiem, że - w pewnych okolicznościach - podwójne zawieszenie w czynnościach może nie być celowe. Jednak w tej sprawie okoliczności tego rodzaju nie zachodzą i nie zostały wskazane przez skarżącego. Nie przesądza zaś o potrzebie uchylenia zaskarżonego postanowienia fakt, iż postanowieniem z dnia 13 czerwca 2016 r. Sąd Okręgowy w Warszawie utrzymał w mocy zaskarżone poprzednie postanowienie Ministra Sprawiedliwości (X Ko 280/16 ).

Decyzja o zawieszeniu w czynnościach komornika, w sytuacji złożenia wniosku

0 wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jest zawsze fakultatywna. Nie oznacza to oczywiście dowolności przy podejmowaniu tego rodzaju decyzji.

Minister Sprawiedliwości złożył wniosek o wszczęcie wobec D. K. postępowania dyscyplinarnego i wymierzenie mu kary wydalenia ze służby komorniczej, zatem kary najsurowszej. Jednocześnie, w związku ze wszczęciem postępowania dyscyplinarnego, podjął decyzję o zawieszeniu w czynnościach komornika. Nie przesądzając na tym etapie wyniku postępowania dyscyplinarnego, wskazać należy, że zostało wystarczająco uprawdopodobnione, iż D. K., prowadząc postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 93/15 w sposób rażący naruszył przepisy art. 855 §

1 k.p.c. w zw. z art. 743 § 1 k.p.c.

Oceny tej nie zmienia próba wykazania przez skarżącego w zażaleniu, iż odjęcie dozoru było w tej konkretnej sprawie usprawiedliwione okolicznościami, to jest agresywnym zachowaniem dłużnika oraz obawą, że nie wypełni on należycie obowiązków dozorcy. Tego

rodzaju argument nie stanowi jednak na obecnym etapie wystarczającej podstawy do uznania, że postawiony komornikowi zarzut popełnienia deliktu dyscyplinarnego z art. 71 pkt 2 ukse nie jest uprawdopodobniony bądź też do uznania, że doszło jedynie do drobnego uchybienia podczas wykonywania obowiązków służbowych.

Nie negując prawa komornika do podejmowania decyzji odnośnie sposobu wykonywania dozoru nad zajętym mieniem ruchomym, nie można jednak pominąć, że każda tego rodzaju decyzja ( o odjęciu dozoru ), zgodnie z przepisami procedury, winna opierać się o „ważne przyczyny", które muszą być wskazane a decyzja umotywowana w taki sposób, by można było dokonać oceny jej zasadności.

Ponadto, nie można również pominąć treści sprawozdania z lustracji przeprowadzonej przez SSO Wojciecha Rychlińskiego. Wyniki tej lustracji są istotne, gdyż kontrolowano sprawy pod kątem prawidłowości wydawania decyzji o odjęciu dozorów. Ze sprawozdania jednoznacznie wynika, że sprawa Km 93/15 nie stanowi jednostkowego przypadku. Twierdzenie pełnomocnika, jakoby sprawozdanie to nie było miarodajne, jest całkowicie nieuprawnione. Dołączony do zażalenia protokół z kontroli kancelarii za okres od 16 marca 2014 r. do 6 kwietnia 2916 r. nie zmienia oceny wyników lustracji sędziego W. R., gdyż kontrola, na którą powołuje się skarżący, w ogóle nie obejmowała tego problemu. Przedmiotem kontroli była ocena sprawności postępowania, prowadzenia biurowości i rachunkowości, kultury pracy oraz zawiadomień sądu o potrzebie wydawania zarządzeń w trybie art. 759 § 2 k.p.c.

Bez znaczenia pozostaje również fakt oddalenia skargi na czynności komornika ( postanowienie SR w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 10 marca 2015 r. ), bowiem treścią deliktu dyscyplinarnego nie jest kwestia prawidłowości zajęcia ruchomości.

Reasumując, Sąd Okręgowy nie stwierdził podstaw do odmiennej oceny uchybienia istotnym przepisom postępowania w toku prowadzonej egzekucji w zakresie deliktu dyscyplinarnego z art. 71 pkt 2 ukse, co uzasadnia decyzję o zawieszeniu komornika w czynnościach.

Duże prawdopodobieństwo uchybienia istotnym przepisom postępowania w toku prowadzonej egzekucji oznacza, że już na tym etapie istnieją wątpliwości, czy obwiniony daje rękojmię właściwego wykonywania zawodu komornika. Istnieje również przypuszczenie, że dalsze pełnienie czynności może zagrażać interesom dłużników łub wierzycieli. Także dobro wymiaru sprawiedliwości wymaga, by komornik został czasowo odsunięty od wykonywania czynności zawodowych, do momentu wszechstronnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy i zakończenia postępowania dyscyplinarnego.

Odnośnie deliktu z art. 71 pkt 2 i 6 ukse dotyczącego naruszenia właściwości, zdaniem Sądu Okręgowego, na obecnym etapie, mając na uwadze wyjaśnienie tej kwestii w zażaleniu, nie ma warunków do jednoznacznego rozstrzygnięcia czy uchybienie to miało charakter umyślny. Sytuacja wskazana w zażaleniu jest bowiem możliwa, co wymaga jednak szczegółowego zbadania w ramach postępowania dyscyplinarnego. Jeśli jednak nie można wykluczyć nieumyślności, to uchybienie nie jest rażące i nie stanowi podstawy do zawieszenia w czynnościach, o ile oczywiście delikt ten byłby podstawą jedyną.

Sąd Okręgowy nie dostrzegł również warunków do wstrzymania wykonania orzeczenia.

Z tych względów należało orzec jak na wstępie.