Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 28 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Warszawie X Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący : Sędzia SO Grażyna Puchalska

Protokolant: prot. sąd. Adrian Wawer

przy udziale Prokuratora Grażyny Łoniewskiej

po rozpoznaniu w sprawie asesora komorniczego M. K.

na skutek zażalenia wniesionego przez M. K.

na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 lipca 2015 roku

w przedmiocie zawieszenia asesora komorniczego w czynnościach

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia

zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 22 lipca 2015 roku Minister Sprawiedliwości na podstawie art. 74 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. z 2011r Nr 231 poz. 1376 tj. z późn. zm. dalej „ u.k.s.e”) w związku z art. 72 a ust. 1 ww. ustawy zawiesił w czynnościach M. K. – asesora komorniczego w kancelarii komorniczej M. J. -Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla (...) w (...) w związku ze skierowaniem przez Ministra Sprawiedliwości przeciwko M. K. wniosku dyscyplinarnego do Komisji Dyscyplinarnej przy Krajowej Radzie Komorniczej.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł asesor komorniczy M. K..

Sąd okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie skarżącego nie zasługiwało na uwzględnienie jako niezasadne.

Zgodnie z treścią art. 74 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji Minister Sprawiedliwości, składając wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, może zawiesić komornika w czynnościach. W myśl zaś art. 72 a ust. 1 ww. ustawy do aplikantów i asesorów komorniczych stosuje się odpowiednio przepisy o odpowiedzialności dyscyplinarnej komorników, z zastrzeżeniem ust. 2-6. Brzmienie w.w. przepisu nie pozostawia wątpliwości, że poza wskazanym zastrzeżeniem, zastosowanie do asesora komorniczego znajdą pozostałe przepisy, regulujące kwestię odpowiedzialności dyscyplinarnej, w tym cytowany na wstępie art. 74 ust. 3 u.k.s.e. Zważyć więc należało, że wolą ustawodawcy decyzja o ewentualnym zawieszeniu – w tym wypadku asesora komorniczego pozostawiona została Ministrowi Sprawiedliwości. Ustawodawca nie wskazał bowiem w tym wypadku żadnych przesłanek warunkujących sięganie po instytucję zawieszenia w czynnościach komornika, jak wspomniano uprzednio pozostawiając swobodę decydowania Ministrowi Sprawiedliwości, zaś jej kontrolę powierzył sądowi okręgowemu. Rozpoznając wniesiony środek odwoławczy, jak też analizując materiał dowodowy nie sposób stwierdzić aby decyzja ta raziła dowolnością.

Odpowiadając skarżącemu na kolejny zarzut rzekomego naruszenia art. 64 u.k.s.e. sąd odwoławczy zwraca uwagę na nadrzędność uprawnień Ministra Sprawiedliwości nad działalnością komorników, dla którego jedynym ograniczeniem jest ocena zasadności czynności komornika lub jej zgodności z prawem, ta bowiem należy do sądu. Minister Sprawiedliwości może zatem kontrolować kancelarię komorniczą w zakresie na jaki wskazuje art. 3 ust. 2 u.k.s.e. Ten zaś stanowi, że prezes sądu rejonowego, przy którym działa komornik, sprawuje nadzór nad jego działalnością, a w szczególności:

1) ocenia szybkość, sprawność i rzetelność postępowania poprzez badanie, czy w konkretnych sprawach nie zachodzi nieuzasadniona przewlekłość w podejmowaniu czynności;

2) kontroluje prawidłowość prowadzenia biurowości i rachunkowości kancelarii komorniczej;

3) bada kulturę pracy, w tym przestrzeganie wyznaczonych terminów czynności i przyjmowania interesantów oraz utrzymywanie kancelarii komorniczej na poziomie odpowiednim do godności urzędu i posiadanych środków;

4) zawiadamia sąd o potrzebie wydania komornikowi zarządzeń w trybie art. 759 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego.

Podnieść trzeba, że w tym konkretnym postępowaniu M. K. został obwiniony o popełnienie deliktu dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu art. 71 pkt. 1 i 2 u.k.s.e tj. o to, że:

1) w sprawie egzekucyjnej o sygn. Km 12042/13 prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla (...) - Śródmieścia w (...) J. K. (1), w dniu 28 października 2013 r. podejmował czynności z rażącą obrazą przepisów prawa, a mianowicie art. 855 § 1 k.p.c. poprzez odebranie dłużnikowi S. S. dozoru zajętego pojazdu O. (...) nr rej. (...) i oddanie go pod dozór komornikowi, mimo braku ustawowych przesłanek do odjęcia dłużnikowi władania pojazdem, z jednoczesnym naruszeniem przepisów regulujących oddawanie zajętych ruchomości pod dozór, to jest poprzez wskazanie organu egzekucyjnego jako dozorcy; wskazane działanie stanowiło jednocześnie naruszenie powagi i godności sprawowanego urzędu, albowiem opisany czyn nastąpił z rażącym naruszeniem § 7 ust. 1 w zw. z § 3 Kodeksu Etyki Zawodowej Komornika Sądowego;

2) w sprawie egzekucyjnej o sygn. Km 4781/10 prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla (...) - Śródmieścia w (...) J. K. (1), w dniu 15 marca 2013 r. podejmował czynności z rażącą obrazą przepisów prawa, a mianowicie art. 867 § 2 k.p.c. w zw. z art. 846 § 1 k.p.c. w ten sposób, że doprowadził do sprzedaży licytacyjnej zajętego pojazdu H. (...) nr rej. (...) stanowiącego współwłasność dłużniczki A. G. i jej córki A. G., mimo posiadania tytułu wykonawczego wystawionego wyłącznie przeciwko A. G., jak też poprzez fakt sprzedaży w/w pojazdu po cenie wywołania wynoszącej połowę wartości oszacowania, mimo że była to pierwsza licytacja zajętej ruchomości;

3) w sprawie egzekucyjnej o sygn. Km 7120/11 prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla (...) - Śródmieścia w (...) J. K. (1), od dnia 24 kwietnia 2012 r. do 15 lutego 2013 r. podejmował czynności z rażącą obrazą przepisów prawa, a mianowicie art. 867 § 1 k.p.c. w zw. z art. 845 § 1 k.p.c. poprzez wydanie w dniu 15 lutego 2013 r. nabywcy licytacyjnemu J. B. (1) niezajętego, a należącego do dłużnika J. B. (2) silnika pojazdu A. (...), który znajdował się w części ładunkowej zbywanego pojazdu I. (...) nr rej. (...) (nabytego w toku licytacji przez J. B. (1)), a nadto począwszy od 24 kwietnia 2012 r. do 15 lutego 2013 r. bezzasadne przetrzymywanie niesprawnego pojazdu I. (...) nr rej. (...) na parkingu strzeżonym, mimo że stosownie do art. 860 k.p.c. istniały podstawy by oddać go pod dozór dłużnika, co przyczyniło się do znacznego (i niecelowego) zawyżenia kosztów postępowania egzekucyjnego;

4) w sprawie egzekucyjnej o sygn. Km 6780/12 prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla (...) - (...) w (...) J. K. (2), w dniu 5 listopada 2012 r. podejmował czynności z rażącą obrazą przepisów prawa, a mianowicie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. oraz § 6 pkt 5 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu poprzez przedwczesne wydanie w dniu 5 listopada 2013 r. postanowienia o kosztach postępowania mimo braku ustawowych przesłanek do wydania takiego postanowienia na tym stadium postępowania, zawierającego dodatkowo wadliwe rozstrzygnięcie o wysokości wynagrodzenia tytułem zwrotu kosztów zastępstwa radcy prawnego w postępowaniu egzekucyjnym.

W pierwszej kolejności zauważyć trzeba, że pojęcie nadzoru, o którym mowa w ustawie, obejmuje poza czynnościami kontrolnymi także i możliwości wydawania stosownych decyzji, zarządzeń obligujących podmiot podległy do ich podjęcia. Tymczasem przeprowadzone w tej sprawie czynności kontrolne skutkowały ujawnieniem uchybień w prowadzonych postępowaniach egzekucyjnych mogących stanowić rażące naruszenie przepisów prawa w tym wypadku przepisów o postępowaniu egzekucyjnym. Bez wątpienia przecież stawiane skarżącemu zarzuty wskazują na działanie sprzeczne z dyspozycją przepisów, regulujących przebieg egzekucji. Przeprowadzone zatem czynności kontrolne polegały zatem na wglądzie w akta prowadzonych spraw, dokonaniu analizy podejmowanych przez asesora czynności i sformułowaniu wniosków, skutkujących wszczęciem postępowania dyscyplinarnego. Prowadzący postępowanie quasi wyjaśniające nie wkraczała w merytoryczne kompetencje zastrzeżone wyłącznie dla sądu. Tego rodzaju sytuacja mogłaby mieć miejsce gdyby podmiot sprawujący kontrolę w tej sytuacji Minister Sprawiedliwości żądał od asesora komorniczego dokonania czynności wkraczających w sferę postępowania egzekucyjnego np. zmiany czy uchylenia orzeczenia.

Wracając do merytorycznych rozważań sąd okręgowy stwierdza, że na obecnym etapie postępowania dowody z prawdopodobieństwem, w stopniu graniczącym z pewnością, potwierdzają, że wskazane we wniosku delikty zostały popełnione, co pozwala na orzeczenie quasi środka zapobiegawczego jakim jest zawieszenie asesora komorniczego w czynnościach. Sąd odwoławczy utrzymując w mocy decyzję Ministra Sprawiedliwości na tym etapie nie rozstrzyga o ewentualnym sprawstwie i winie skarżącego wszak ostatecznie o odpowiedzialności skarżącego rozstrzygnie organ orzekający.

Dla rozstrzygnięcia w tej incydentalnej sprawie wystarczającym pozostają zawarte na wstępie rozważania sądu ad quem.

Z tych powodów orzeczono jak na wstępie.