Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 22 lutego 2024 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie, X Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Przemysław Dziwański

Sędziowie: SO Urszula Myśliwska

SO Monika Jankowska

po rozpoznaniu skargi skazanego G. W.

na przewlekłość postępowania w sprawie toczącego się przed Sądem Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie w sprawie o sygn. akt V K 321/23.

na podstawie art. 12 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki

postanawia:

1.  stwierdzić, że w postępowaniu przed Sądem Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie w sprawie o sygn. akt V K 321/23 nastąpiła przewlekłość;

2.  przyznać ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie na rzecz G. W. kwotę 2 000 zł (dwa tysiące) złotych;

3.  kosztami postępowania skargowego obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Skazany G. W. w dniu 02 lutego 2024 roku (data stempla pocztowego) złożył skargę na przewlekłość postępowania sądowego, toczącego się przed Sądem Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie w sprawie o sygn. akt V K 321/23.

Wniósł o: stwierdzenie przewlekłości w/w postępowania, zlecenie Sądowi Rejonowemu „odpowiednich czynności w wyznaczonym terminie” i zasądzenie zadośćuczynienia na jego rzecz w wysokości 20 000 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Wywiedziona skarga nie zasługiwała na uwzględnienie. Przedmiotem postępowania wywołanego skargą na przewlekłość postępowania, zgodnie z ustawą z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (zwaną dalej „ustawą”), jest badanie podniesionego przez składającego skargę zarzutu, że doszło do naruszenia przysługującego mu prawa do sądu, poprzez przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie. Za przewlekłość postępowania uważa się te wszystkie te sytuacje, w których pomimo realnych możliwości sprawnego prowadzenia postępowania, postępowanie to, wskutek nieuprawnionych działań lub zaniechań sądu lub organu prowadzącego postępowanie, przewleka się, a stan ten utrzymuje się i trwa przez pewien okres czasu.

Dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy zgodnie z treścią art. 2 ust. 2 ustawy ocenić w szczególności terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie albo czynności podjętych przez prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze w celu zakończenia postępowania przygotowawczego lub czynności podjętych przez sąd lub komornika sądowego w celu przeprowadzenia i zakończenia sprawy egzekucyjnej albo innej sprawy dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego. Dokonując tej oceny, uwzględnia się łączny dotychczasowy czas postępowania od jego wszczęcia do chwili rozpoznania skargi, niezależnie od tego, na jakim etapie skarga została wniesiona, a także charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.

Wynik analizy postępowania sądowego przy uwzględnieniu kryteriów wymienionych w art. 2 ust. 2 cyt. ustawy wskazuje, że w toku postępowania przed Sądem Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie w sprawie o sygn. akt V K 321/23 doszło do uchybień, prowadzących do naruszenia prawa skarżącego do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki w rozumieniu art. 2 ust. 1 cyt. ustawy.

Zarządzeniem z dnia 2 lutego 2023 r. sprawa o wydanie wyroku łącznego została wpisana do repertorium K pod numer V K 321/23 (k. 1).

Pismem z dnia 14 września 2023 r. skazany zwrócił się do Prezesa Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy o ponaglenie rozpoznania sprawy (k. 27).

Zarządzeniem z dnia 27 września 2023 r. wyznaczono rozprawę główną (k. 21).

W dniu 15 listopada 2023 r. odbyła się rozprawa główna, a celem uzupełnienia materiału dowodowego poprzez dołączenie wszystkich akt z karty karnej Sąd postanowił odroczyć rozprawę (k. 71).

W dniu 17 stycznia 2024 r. odbyła się odroczona rozprawa główna (k. 82).

W dniu 31 stycznia 2024 r. odbyła się rozprawa główna, na której wznowiono przewód sądowy i skierowano sprawę na posiedzenie w przedmiocie umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego (k. 89).

W dniu 1 lutego 2024 r. wydano postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie skazanego G. W. o wydanie wyroku łącznego (k. 91).

Dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd, w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty, uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. Ważne i przesądzające dla stwierdzenia przewlekłości postępowania jest to, czy postępowanie w sprawie traktowane jako całość było, czy nie było prowadzone przewlekle. Innymi słowy, czy sprawa co do istoty została rozpoznana w rozsądnym terminie (tak: J.Skorupka (red.) Skarga na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Komentarz, Warszawa 2010, s. 48, 57;post. SN z 22.2.2017 r., III SSP 2/17). Nie można tracić z pola widzenia, że to na Państwie spoczywa obowiązek zorganizowania warunków należytego sprawowania władzy jurysdykcyjnej (tak: postanowienia Sądu Najwyższego z 16 kwietnia 2019 r., I NSP 86/18; z 12 grudnia 2018 r., I NSP 6/18; z 1 marca 2018 r., III 11/18; z 16 marca 2006 r., III SPP 10/06, OSNP 2007 nr 7-8, poz. 120). Sąd Rejonowy, jako jednostka reprezentująca Skarb Państwa, ponosi formalną odpowiedzialność za niewłaściwe wywiązywanie się przez Państwo z powyższego obowiązku.

W ocenie Sądu Okręgowego, okres od wydania zarządzenia o wpisaniu sprawy do repertorium K pod numer V K 321/23 do wydania zarządzenia o wyznaczeniu rozprawy głównej, tj. od dnia 02 lutego 2023 r. do dnia 27 września 2023 r. uzasadnia twierdzenie, że doszło do przewlekłości postępowania i naruszenia prawa skazanego G. W. do rozpoznania jego sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. W ocenie Sądu Okręgowego, w tym okresie powstała sytuacja przewlekłości, w rozumieniu przepisów cytowanej powyższej ustawy. Przez okres siedmiu miesięcy Sąd nie wykonywał żadnych czynności w sprawie, przy czym stopień jej skomplikowana nie uzasadnia tak długiego okresu bezczynności. Nie można też tracić z pola widzenia, że termin rozprawy został przez Sąd Rejonowy wyznaczony dopiero po wpłynięciu ponaglenia skazanego.

Odnosząc się do odpowiedzi na skargę Prezesa Sądu Rejonowego zgodzić się trzeba z tym, że przedmiotowe postępowanie zostało umorzone postanowieniem z dnia 1 lutego 2024 r., jednak skarga została wniesiona w urzędzie pocztowym 2 lutego 2024 r., a więc przed uprawomocnieniem się orzeczenia.

Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że nie zostało naruszone prawo skazanego do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym toczącym się przed Sądem Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie, w sprawie o sygn. akt V K 321/23, bez nieuzasadnionej zwłoki.

Powyższa konkluzja uzasadnia z kolei częściowe uwzględnienie żądania skarżącego i przyznania G. W. kwoty w wysokości 2 000 zł. Wymieniona kwota stanowi wystarczającą rekompensatę za krzywdę wynikającą z naruszenia prawa skazanego do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki.

Z uwagi na to, że przedmiotowe postępowanie zostało umorzone postanowieniem z dnia 1 lutego 2024 r. Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że zlecenie Sądowi Rejonowemu podejmowania „odpowiednich czynności w wyznaczonym terminie” jest bezprzedmiotowe.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji.

Z./ (...).