Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 17 maja 2024 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie X Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Krzysztof Chmielewski

Sędziowie : SO Anna Bator – Ciesielska

SO Mariusz Iwaszko

po rozpoznaniu skargi wniesionej przez oskarżonego K. G. na przewlekłość postępowania w sprawie prowadzonej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie pod sygn. akt VIII K 502/21,

na podstawie art. 12 ust 2 i 4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki postanawia:

1.  stwierdzić, że w sprawie prowadzonej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie pod sygn. akt VIII K 502/21 wystąpiła przewlekłość postępowania;

2.  przyznać skarżącemu K. G. od Skarbu Państwa – Sądu

Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie kwotę 2500 (dwa tysiące pięćset) złotych.

UZASADNIENIE

W ocenie Sądu Okręgowego skarga wniesiona przez skarżącego zasługiwała częściowo na uwzględnienie.

Chronologia zdarzeń ujęta w odpowiedzi na przedmiotową skargę jest spójna z aktami sprawy, dlatego tut. Sąd odstąpił od przytoczenia rysu historycznego ujętego w odpowiedzi sporządzonej przez Sąd Rejonowy a dotyczący procedowania przed tymże sądem.

Sąd Okręgowy – po analizie akt przedmiotowej sprawy stwierdził, że kontrola przedmiotowego postępowania doprowadziła do niebudzącego wątpliwości przekonania, że od wydania zarządzenia z dnia 12 lipca 2021 r. (po uchyleniu wyroku nakazowego sprawa przekazana do nowego referatu) do dnia 24 października 2022 r., kiedy dopiero zarządzeniem wyznaczono termin rozprawy na dzień 22 grudnia 2022 r. oraz od postanowienia z dnia 22 grudnia 2022 r. o dopuszczeniu opinii dwóch biegłych psychiatrów odnośnie stanu zdrowia oskarżonego do dnia 11 stycznia 2024 r., kiedy wpłynęła opinia sądowo – psychiatryczna - doszło do nieuzasadnionej zwłoki w toczącym się postępowaniu sądowym. Tak znaczny upływ czasu (ponad czternastomiesięczny czas oczekiwania na wyznaczenie terminu rozprawy) między podejmowaniem decyzji merytorycznych nie można z pewnością tłumaczyć okresem pandemii, który owszem ograniczał sprawne funkcjonowanie organów procesowych, natomiast całkowicie ich nie wyłączał od działania, tym bardziej, że niniejsza sprawa dotyczy jednego oskarżonego, nie jest obszerna, liczy niespełna trzy tom akt, nie jest skomplikowana pod względem prawnym, czy faktycznym. Strona natomiast nie może ponosić negatywnych konsekwencji funkcjonowania placówek medycznych, zwłaszcza, że ponad roczne oczekiwanie na badanie i następnie sporządzenie opinii dotyczącej stanu zdrowia oskarżonego nie było zawinione przez stronę.

Reasumując, w ocenie Sądu Okręgowego skarżący zasadnie domaga się stwierdzenia przewlekłości prowadzonego postępowania, jak też przyznania z tego tytułu kwoty pieniężnej. Granice tej kwoty określone zostały w art. 12 ust. 4 ustawy pomiędzy 2000 a 20000 zł, a w tych granicach, zasądzona kwota ma wynosić nie mniej niż 500 zł za każdy rok dotychczasowego trwania postępowania. Zdaniem Sądu Okręgowego kwota 2500 złotych jako rekompensata za przewlekłość postępowania - w opisanych wyżej okolicznościach - jest wystarczająca. Skarżący nie wykazał zaistnienia okoliczności skutkujących przyznaniem mu rekompensaty w wyższej kwocie.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Krzysztof Chmielewski Anna Bator – Ciesielska Mariusz Iwaszko