X S 130/24 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2024-10-22
Sygn. akt X S 130/24
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2024 roku
Sąd Okręgowy w Warszawie X Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SO Mariusz Iwaszko (spr.)
Sędziowie : SO Hubert Zaremba
SO Krzysztof Chmielewski
po rozpoznaniu skargi wniesionej przez oskarżonego A. J. na przewlekłość postępowania w sprawie prowadzonej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie pod sygn. akt X K 101/22 ( uprzednia sygn. akt II K 984/21) ,
na podstawie art. 12 ust 2 i 4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki postanawia:
1. stwierdzić, że w sprawie prowadzonej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie pod sygn. akt X K 101/22, wystąpiła przewlekłość postępowania;
2. przyznać skarżącemu A. J. od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie - kwotę 2000 zł (dwa tysiące złotych).
UZASADNIENIE
W dniu 21 czerwca 2024 roku (data prezentaty, k. 10) do Sądu Okręgowego w Warszawie wpłynęła skarga oskarżonego A. J., w której skarżący domaga się stwierdzenia przewlekłości postępowania o sygn. akt X K 101/22 oraz zasądzenia na jego rzecz łącznej kwoty 20 000 zł.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
W ocenie Sądu Okręgowego skarga wniesiona przez skarżącego zasługiwała na uwzględnienie jedynie częściowo.
W zakresie postępowania sądowego chronologia zdarzeń ujęta w odpowiedzi na przedmiotową skargę jest spójna z aktami sprawy, dlatego tut. Sąd odstąpił od przytoczenia rysu historycznego ujętego w odpowiedzi sporządzonej przez Sąd Rejonowy a dotyczący procedowania przed tymże sądem.
W pierwszej kolejności oceniając postępowanie przygotowawcze – to nie było ono prowadzone w sposób przewlekły – akt oskarżenia wpłynął do Sądu Rejonowego 7 grudnia 2021 r. (k. 765 akt o sygn. II K 984/21), tj. w przeciągu dwóch miesięcy od przedstawienia A. J. zarzutów ( post. z dnia 8 października 2021 r., k. 124 akt o sygn. II K 984/21).
W toku posiedzenia z dnia 26 stycznia 2022 r. sprawę A. J. wyłączono do odrębnego rozpoznania i następnie nadano jej sygn. akt X K 101/22. Kontrola przedmiotowego postępowania sądowego pod kątem celowości i terminowości podejmowanych czynności wykazała, że doszło niewątpliwie do zawinionej przewlekłości postępowania w okresie od wydania w dniu 4 października 2023 r. zarządzenia ( k. 236) o odwołaniu terminu rozprawy zaplanowanej na dzień 10 października 2023 r. do dnia 6 czerwca 2024 r. (k. 241) kiedy wydano zarządzenie o wyznaczeniu terminu rozprawy na dzień 1 sierpnia 2024 r. W tym aspekcie bez znaczenia jest fakt, iż oskarżony wnosił w tym czasie o bezterminowe odroczenie rozprawy bowiem miał przebywać na terapii dla osób uzależnionych w AŚ K. skoro sąd nie uwzględnił owego wniosku wobec możliwości jego udziału w drodze wideokonferencji (k. 221), a ponadto terapia miała zakończyć się w grudniu 2023 r.
W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy nie stwierdził aby postępowanie sądowe prowadzone było z nieuzasadnioną zwłoką. Terminy rozprawy były co do zasady wyznaczane regularnie, bez nadmiernych odstępstw czasowych. W trakcie prowadzonego postępowania Sąd dokonał również niezbędnych czynności dowodowych (w tym zebranie dokumentacji medycznej dotyczącej stanu zdrowia oskarżonego). Odraczanie terminów rozprawy spowodowane było bądź wnioskami dowodowymi strony lub niestawiennictwem świadków. Podkreślenia wymaga, że w rozpoznawaniu skargi na przewlekłość postępowania przyczyną zaistnienia przewlekłości nie jest każda zwłoka, ale tylko zwłoka nieuzasadniona. Terminowość i sprawność postępowania winna mieścić się w powszechnie przyjętych wymogach w tym zakresie. Ustalenie zaistnienia przewlekłości nie może być zatem zależne jedynie od upływu czasu i subiektywnych odczuć skarżącego, a jest wypadkową czynników obiektywnych oraz czasu niezbędnego do podejmowania działań zgodnych z obowiązującymi przepisami przewidującymi prowadzenie określonych procedur. Należy uwzględniać również specyfikę sprawy i niezbędność podejmowanych czynności procesowych, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron.
Reasumując, w ocenie Sądu Okręgowego skarżący zasadnie domaga się stwierdzenia przewlekłości prowadzonego postępowania w w/w okresie ( nie przyczynił się do powstania zwłoki w tej fazie postępowania, co do której została stwierdzona przewlekłość), jak też przyznania z tego tytułu kwoty pieniężnej. Granice tej kwoty określone zostały w art. 12 ust. 4 ustawy pomiędzy 2.000 a 20.000 zł, a w tych granicach, zasądzona kwota ma wynosić nie mniej niż 500 zł za każdy rok dotychczasowego trwania postępowania. Zdaniem Sądu Okręgowego kwota 2000 zł jako rekompensata za przewlekłość postępowania - w opisanych wyżej okolicznościach - jest wystarczająca. Natomiast skarżący nie wykazał zaistnienia okoliczności skutkujących przyznaniem mu rekompensaty w wyższej kwocie.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: Mariusz Iwaszko, Hubert Zaremba , Krzysztof Chmielewski
Data wytworzenia informacji: