Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 41/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

F. F.

W dniu 22.08.2022 r. w W. przy ul. (...) działając z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia G. B. (1), zadał mu kilka ciosów nożem w newralgiczne dla życia części ciała, powodując ranę kłutą tułowia w okolicy nadobojczykowej lewej, dwie rany w linii pachowej lewej, jedną ranę w okolicy sutkowej lewej a także jeden cios w rękę powodując ranę prawej dłoni pomiędzy palcami I i II, czym spowodował u G. B. (1) naruszenie czynności narządu ciała inne niż określone w art. 156 § 1 k.k. trwające nie dłużej niż 7 dni, przy czym zamierzonego skutku nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonego.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

F. F. urodził się w (...) r. W 2022 r. zamieszkiwał w domu jednorodzinnym przy ul. (...) w W., którego jest współwłaścicielem w części 5/20. F. F. ma problemy ze słuchem i był kilkakrotnie hospitalizowany w związku z nadużywaniem alkoholu. Od ok. 2017 r. razem z F. F. w tym samym budynku mieszkał G. B. (1). F. F. i G. B. (1) często spożywali wspólnie alkohol.

wyjaśnienia F. F.

83-84, 101-102, 489-491

zeznania G. B. (1)

34-36, 49-51, 492-494

protokół oględzin miejsca

12-15

sprawozdanie z wywiadu środowiskowego

266-267

W dniu 22 sierpnia 2022 r. G. B. (1) wrócił z pracy do domu przy ul. (...) w W. ok. godz. 14:00-15:00. W drodze powrotnej zakupił półlitrową butelkę wódki i dwa piwa. Przed domem spotkał F. F., który robił porządki na działce. F. F. zaproponował G. B. (1) wspólne spożywanie alkoholu, na co G. B. (1) wyraził zgodę.

F. F. miał już otwartą półlitrową butelkę wódki, opróżnioną już prawie do połowy. Po wypiciu całej wódki z tej butelki, F. F. i G. B. (1) otworzyli butelkę wódki zakupioną przez G. B. (1). Po spożyciu ok. 3/4 zawartości tej butelki, G. B. (1) poczuł się zmęczony i powiedział F. F., że pójdzie się przespać. F. F. odpowiedział, że również się prześpi.

F. F. położył się w pomieszczeniu kuchennym na tapczanie, zaś G. B. (1) udał się do pokoju obok. Położył się na prawym boku, przodem w kierunku ściany a tyłem w kierunku drzwi wejściowych do pokoju i zapadł w sen.

wyjaśnienia F. F.

83-84, 101-102, 489-491

zeznania G. B. (1)

34-36, 49-51, 492-494

protokół badania stanu trzeźwości F. F.

6-7

protokół badania stanu trzeźwości G. B.

21-22

Ok. godz. 17:00 G. B. (1) obudził się słysząc głos F. F. mówiącego "Zabiję cię (...)". G. B. (1) odwrócił głowę i zobaczył F. F. stojącego nad nim, trzymającego w ręku nóż kuchenny z czarną rękojeścią. F. F. zaczął zadawać nim ciosy G. B. (1) w górną część ciała - w okolice szyi, klatki piersiowej i brzucha. Zadał mu 4-5 ciosów. G. B. (1) zaczął szarpać się z F. F. i udało mu się wytrącić mu nóż z ręki.

zeznania G. B. (1)

34-36, 49-51, 492-494

protokół zatrzymania rzeczy

8-10

protokół oględzin miejsca

12-15, 69, 77

protokół pobrania materiału porównawczego

52, 66

protokół oględzin osoby G. B.

54-60

materiał porównawczy (daktyloskopijny)

61, 68

protokół oględzin osoby F. F.

62-65

opinia Zakładu Genetyki Sądowej

164-166, 167-170, 213-216, 219, 252-254, 284-291

materiał porównawczy

295, 296

protokół oględzin rzeczy

300-318, 319-341, 343-351

G. B. (1) wybiegł przed budynek i zadzwonił do swojego znajomego J. I., który mieszkał niedaleko. J. I. przybył na ul. (...) po ok. 10 minutach. F. F. wyszedł w tym czasie z budynku z nożem w ręku, którym wymachiwał w kierunku G. B. (1) i J. I., grożąc przy tym obu mężczyznom. G. B. (1) i J. I. opuścili teren posesji i udali się na pobliski przystanek autobusowy, a F. F. wrócił do budynku, gdzie został zatrzymany.

zeznania R. P.

23-24, 651v-652v

zeznania K. B.

27-28, 507v-508v

zeznania J. I.

31-32, 494-497

zeznania G. B. (1)

34-36, 49-51, 492-494

protokół zatrzymania osoby

2

Na skutek ataku F. F., G. B. (1) odniósł rany kłute tułowia: w okolicy nadobojczykowej lewej, dwie rany w linii pachowej lewej, jedną ranę w okolicy sutkowej lewej, a także ranę między palcami I i II dłoni prawej.

Obrażenia te skutkowały rozstrojem zdrowia i naruszeniem funkcji narządu ciała na okres poniżej 7 dni. Obrażenia te nie naraziły G. B. (1) na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub zgonu, jednak ze względu na lokalizację ran i rodzaj użytego narzędzia, mogło dojść do uszkodzenia ważnych organów wewnętrznych, co zagrażałoby życiu i zdrowiu pokrzywdzonego

zeznania G. B. (1)

34-36, 49-51, 492-494

karta informacyjna izby przyjęć G. B.

20, 39

skierowanie do poradni chirurgii

40

opinia sądowo-lekarska

43-45, 227-249

dokumentacja medyczna G. B.

146-155

U F. F. nie stwierdzono objawów choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, ani innych zakłóceń czynności psychicznych znoszących lub w znacznym stopniu ograniczających możliwość rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem.

U F. F. rozpoznano uzależnienie od alkoholu, co nie daje jednak podstaw do kwestionowania jego poczytalności.

dokumentacja medyczna F. F.

119, 127-143

opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna

173-181

F. F. był uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt V K 488/19, za czyn z art. 157 § 1 k.k., popełniony w dniu 4 sierpnia 2018 r., na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

karta karna

626-628

Świadek G. B. (1) miał nieznaczne trudności w zapamiętaniu szczegółów zdarzenia, na co wpływ mogły mieć silne emocje związane ze zdarzeniem, jak również możliwy negatywny wpływ alkoholu na funkcje poznawcze świadka. U G. B. (1) nie stwierdzono skłonności do kłamstwa, fantazjowania, sugestywności lub uzupełnienia wyjaśnień treściami zasłyszanymi lub wmówionymi. U G. B. (1) stwierdzono początkowy brak motywacji do ujawniania istotnych informacji dotyczących oskarżonego, co może wynikać z dłuższego wspólnego zamieszkiwania, podczas którego świadek nie uiszczał opłat za mieszkanie u oskarżonego.

opinia sądowo-psychologiczna

519-533

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia F. F.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, albowiem były one logiczne, spójne i konsekwentne, a ich ocena przy zastosowaniu zasad wiedzy i doświadczenia życiowego nie daje podstaw do kwestionowania ich wiarygodności. Wyjaśnienia oskarżonego nie stoją w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, zaś w zakresie okoliczności poprzedzających moment popełnienia przestępstwa w pełni korespondują z zeznaniami G. B. (1).

zeznania G. B. (1)

Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego G. B. (1), albowiem były one logiczne, spójne i konsekwentne, korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, w tym z wyjaśnieniami oskarżonego, a ich ocena przy zastosowaniu zasad wiedzy i doświadczenia życiowego nie daje podstaw do kwestionowania ich wiarygodności.

zeznania R. P., K. B., J. I.

Sąd dał w całości wiarę zeznaniom tych świadków, albowiem były one logiczne, spójne i konsekwentne, korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, a ich ocena pod kątem zasad wiedzy i doświadczenia życiowego nie daje podstaw do kwestionowania ich wiarygodności.

opinie Zakładu Genetyki Sądowej, opinie sądowo-lekarskie, opinia sądowo-psychologiczna

Opinie biegłych są rzetelne, jasne, spójne i logiczne. Biegli wyczerpująco opisali przebieg wykonywanych przez siebie czynności, zastosowaną metodologię oraz wskazali sposób, w jaki doszli do wniosków końcowych, wyrażonych w opiniach. Pozwala to Sądowi na prześledzenie sposobu rozumowania biegłych i ocenę, że sposób rozumowania i wyciągnięte wnioski odpowiadają zasadom wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Wymienione opinie należy zatem uznać za wiarygodne. Wskazać nadto należy, iż treść tych opinii nie była kwestionowana przez strony.

opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna

Opinia biegłych psychiatrów i psychologa jest rzetelna, jasna, spójna i logiczna. Biegli wyczerpująco opisali przebieg wykonywanych przez siebie czynności, zastosowaną metodologię oraz wskazali sposób, w jaki doszli do wniosków końcowych, wyrażonych w opinii. Pozwala to Sądowi na prześledzenie sposobu rozumowania biegłych i ocenę, że sposób rozumowania i wyciągnięte wnioski odpowiadają zasadom wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Wymienioną opinię należy zatem uznać za wiarygodną.

W toku postępowania obrońca oskarżonego dwukrotnie wnosił o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii sądowo-psychiatrycznej, jednak Sąd nie uznał tych wniosków za uzasadnione. Wskazać należy, iż przedmiotowa opinia opracowana została na podstawie całokształtu dokumentacji medycznej dot. oskarżonego. Opinia wszechstronnie odnosiła do stanu psychicznego oskarżonego, wskazując na jego działanie w stanie upojenia alkoholowego. Również informacje podane w złożonych przed Sądem zeznaniach R. P. nie wniosły żadnych dodatkowych informacji, które nie znajdowałyby się w materiale dowodowym w czasie wydania tej opinii.

protokół oględzin miejsca, sprawozdanie z wywiadu środowiskowego, protokoły badania stanu trzeźwości, protokół zatrzymania rzeczy, protokoły pobrania materiału porównawczego, protokoły oględzin osób, protokoły oględzin rzeczy, protokół zatrzymania osoby

Dokumenty urzędowe sporządzone przez upoważnione do tego organy w prawem przepisanej formie. Ich treść nie była kwestionowana przez strony, brak jest także innych okoliczności, które mogłyby podważać ich wiarygodność.

dokumentacja medyczna

Dokumenty wytworzone przez inne podmioty, ich autentyczność i treść w nich zawarta nie były kwestionowane przez strony, brak jest podstaw do podważania ich wiarygodności.

materiały porównawcze

Brak podstaw do kwestionowania prawidłowości pobrania, zabezpieczenia i opisania materiału porównawczego.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

F. F.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej z art. 148 § 1 k.k. podlega kto zabija człowieka. Znamię czasownikowe "zabija" oznacza każdą, dowolną czynność sprawcy, o ile może prowadzić do osiągnięcia skutku śmiertelnego objętego umyślnością (patrz: wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 28 września 2017 r., sygn. II AKa 192/16, LEX nr 2391897). Przestępstwo to może być popełnione wyłącznie umyślnie, zarówno w zamiarze bezpośrednim (sprawca chce popełnienia przestępstwa), jak i ewentualnym (sprawca przewiduje możliwość popełnienia przestępstwa i się na to godzi).

Stosownie do art. 13 § 1 k.k. odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.

W tym miejscu wskazać należy, iż Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wyjaśnień oskarżonego, że nie pamięta chwili popełnienia przestępstwa. Wyjaśnienia te są wiarygodne z uwagi na opisaną przez pokrzywdzonego ilość alkoholu wypitego przez oskarżonego bezpośrednio przed zdarzeniem (k. 35, 492), jak również wnioski opinii sądowo-psychiatryczno-psychologicznej, rozpoznającej u oskarżonego w chwili czynu upicie proste (k. 180). Zgodnie z treścią art. 31 § 3 k.k., wprawienie się sprawcy w stan nietrzeźwości lub odurzenia skutkujący wyłączeniem lub ograniczeniem poczytalności, nie powoduje wyłączenia lub ograniczenia jego odpowiedzialności karnej, jeżeli to wyłączenie lub ograniczenie poczytalności sprawca przewidywał lub mógł przewidzieć. Oskarżony jest osobą uzależnioną od alkoholu, nie było to jego pierwsze upicie się (k. 178). Powinien zatem zdawać sobie sprawę z konsekwencji spożycia alkoholu w ilości ok. 500 ml, ewentualnie konsekwencji zażycia leków łącznie alkoholem. Pozostawanie przez oskarżonego w stanie nietrzeźwości w chwili czynu nie może być zatem podstawą do wyłączenia lub ograniczenia jego odpowiedzialności karnej na podstawie art. 31 § 1 lub 2 k.k.

W przedmiotowej sprawie ustalono, że F. F. zadał G. B. (1) kilka ciosów nożem, powodując rany kłute w górnej części ciała - w tym w okolicy nadobojczykowej lewej, w linii pachowej lewej oraz w okolicy sutkowej lewej. Finalnym efektem działania oskarżonego były jedynie niezbyt głębokie rany kłute, które same z siebie nie stanowiły bezpośredniego niebezpieczeństwa spowodowania zgonu lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego (k. 45, 248), jednak z uwagi na rodzaj użytego narzędzia (ostry nóż), sposób jego użycia (godzenie w ciało pokrzywdzonego ostro zakończonym końcem głowni) oraz miejsca, w które kierowane były ciosy (stanowiące wrażliwe okolice ciała), działanie oskarżonego zagrażało życiu pokrzywdzonego oraz groziło bezpośrednim niebezpieczeństwem ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (k. 248-249).

Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 25 stycznia 2023 r. (sygn. II AKa 385/22, LEX nr 3523108) uderzenie nożem w klatkę piersiową, gdzie znajdują się newralgiczne dla życia ludzkiego organy, jednoznacznie przemawia za przyjęciem, że sprawca takiego ciosu działał z zamiarem pozbawienia życia. Dodatkowo sam fakt, iż ostateczny efekt działania sprawcy nie stanowił zagrożenia dla życia lub zdrowia pokrzywdzonego, to jednak samo działalnie sprawcy polegające na zadawaniu nożem ciosów w okolicę, gdzie znajdują się istotne dla życia narządy i naczynia krwionośne, oznacza realną możliwość spowodowania śmierci pokrzywdzonego i uzasadnia przyjęcie działania sprawcy co najmniej w zamiarze ewentualnym (patrz: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. II AKa 58/22, LEX nr 3478007).

W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, iż F. F., zadając G. B. (1) ciosy nożem w górną część tułowia, musiał zdawać sobie sprawę, że może spowodować u pokrzywdzonego obrażenia skutkujące jego zgonem. Jak wynika z zeznań pokrzywdzonego (k. 35, 492-493), oskarżony zadawał ciosy na oślep, co wskazuje na jego działanie w zamiarze ewentualnym. Oskarżony nie wymierzał bowiem ciosów w te miejsca, których obrażenia mogły skutkować zgonem pokrzywdzonego, ale uderzał na oślep, mając świadomość, iż może w ten sposób zadać pokrzywdzonemu śmiertelną ranę. Oskarżonemu należy zatem przypisać działanie w zamiarze ewentualnym popełnienia zabójstwa.

Fakt sprawstwa oskarżonego nie budzi wątpliwości Sądu. Wynika on wprost z zeznań pokrzywdzonego G. B. (1). Wspierają go wnioski opinii Zakładu Genetyki Sądowej wskazujące, że materiał genetyczny pokrzywdzonego (k. 52, 295) znajdował się na miejscu zdarzenia (k. 12-15, 164-166, 290, 296), zabezpieczonych w mieszkaniu nożach (k. 12-15, 213-216, 290) oraz ubraniu oskarżonego (k. 8-10, 167-170, 290-291). Depozycje pokrzywdzonego potwierdzają także zeznania świadków J. I. (k. 31-32, 494-497), R. P. (k. 23-24, 651v-652v) i K. B. (k. 27-28, 507v-508v), opisujące zachowanie oskarżonego bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa.

Jak wynika z powyższych ustaleń, oskarżony bezpośrednio zmierzał swoim zachowaniem do popełnienia przestępstwa z art. 148 § 1 k.k., zadając pokrzywdzonemu ciosy nożem we wrażliwe części ciała, działał także w zamiarze ewentualnym popełnienia tego przestępstwa, jednak dokonanie czynu nie nastąpiło z uwagi na postawę pokrzywdzonego, który stawił skuteczny opór oskarżonemu i zdołał mu uciec. Zasadne jest zatem przypisanie oskarżonemu usiłowania popełnienia czynu z art. 148 § 1 k.k.

Odpowiedzialności karnej z art. 157 § 2 k.k. podlega, kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni. Zachowanie oskarżonego spowodowało naruszenie czynności narządu ciała u pokrzywdzonego oraz rozstrój jego zdrowia poprzez wystąpienie ran kłutych w górnej części tułowia oraz na prawej dłoni. Z opinii sądowo-lekarskiej (k. 45, 248) jednoznacznie wynika, że naruszenie czynności i rozstrój zdrowia trwały krócej niż 7 dni. Stwierdzić zatem należy, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona czynu z art. 157 § 2 k.k.

Zgodnie z art. 11 § 2 k.k., jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Mając na uwadze, iż jednym zachowaniem, tj. zadawaniem ciosów nożem, oskarżony zarówno usiłował pozbawić pokrzywdzonego życia, jak i spowodował u niego naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój zdrowia trwający krócej niż 7 dni, zastosowanie art. 11 § 2 k.k. w przedmiotowej sprawie jest uzasadnione.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

F. F.

I

I

Wymierzając karę Sąd kierował się dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., które nakazują baczyć nie tylko na to, aby kara nie przekraczała stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, ale także aby uwzględniała motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób jego życia przed popełnieniem przestępstwa.

Zgodnie z art. 11 § 3 k.k., w przypadku skazania w warunkach art. 11 § 2 k.k., sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą.

Przestępstwo z art. 148 § 1 k.k. zagrożone było w dacie czynu karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karą 25 lat pozbawienia wolności albo karą dożywotniego pozbawienia wolności. Zgodnie z dyspozycją art. 14 § 1 k.k. sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa. Z kolei czyn z art. 157 § 2 k.k. zagrożony jest grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Podstawą wymiaru kary będą zatem, stosownie do dyspozycji art. 11 § 3 k.k., przepisy art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości Sądu. Oskarżony w chwili dokonania czynu był osobą dorosłą, a biegli psychiatrzy (po przeprowadzaniu badania oskarżonego, analizy jego dokumentacji medycznej, przy udziale biegłego psychologa) nie znaleźli podstaw do kwestionowania jego poczytalności w chwili czynu. Z treści opinii wynika także, że stan upojenia alkoholowego, w jakim w chwili czynu znajdował się oskarżony, nie stanowił okoliczności, o których mowa w art. 31 § 1 i 2 k.k. Można zatem przypisać mu winę w czasie czynu. W ocenie Sądu oskarżony nie działał w sytuacji motywacyjnej odmiennej od normalnej i można było wymagać od niego zachowania zgodnego z prawem. Oskarżony działał także w zamiarze ewentualnym popełnienia przestępstwa.

Wątpliwości Sądu nie budzi także bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu. Przemawia za nim rodzaj i charakter naruszonego dobra (ochrona życia i zdrowia), rozmiar grożącej szkody (ryzyko utraty życia lub odniesienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu), sposób i okoliczności popełnienia czynu (zaatakowanie pokrzywdzonego nożem w chwili, kiedy leżał, krótko po obudzeniu) oraz brak wyraźnej motywacji sprawcy. W pewnym stopniu stopień społecznej szkodliwości obniża relatywnie niewielki rozmiar realnie wyrządzonej szkody (rany kłute nie stanowiące bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia) oraz działanie w zamiarze ewentualnym.

Na niekorzyść oskarżonego dodatkowo świadczy jego uprzednia karalność za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu.

Mając na uwadze przytoczone wyżej okoliczności, Sąd stanął jednak na stanowisku, iż nawet kara 8 lat pozbawienia wolności będzie w stosunku do oskarżonego niewspółmiernie surowa. Wskazać należy, iż popełnienie przez oskarżonego przedmiotowego przestępstwa było efektem jego wieloletniego nadużywania alkoholu, nie zaś cech osobowych oskarżonego, którego czyniłyby go nadmiernie skłonnym do nadużywania przemocy. Dodatkowo wskazać należy, iż zarówno przed, jak i po popełnieniu czynu, stosunki między oskarżonym a pokrzywdzonym pozostawały poprawne, a sam pokrzywdzony oświadczył, że nie ma pretensji do oskarżonego (k. 493).

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, Sąd uznał za zasadne nadzwyczajne złagodzenie oskarżonemu kary na podstawie art. 60 § 2 k.k., albowiem z uwagi na właściwości i warunki osobiste oskarżonego, sposób popełnienia przestępstwa, postać zamiaru oraz rozmiar wyrządzonej szkody, kara 8 lat pozbawienia wolności byłaby niewspółmiernie surowa, a nadto pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, o czym jednoznacznie wskazuje treść jego depozycji złożonych przed Sądem.

Zgodnie z art. 60 § 6 pkt 2 k.k., w przypadku zbrodni, których dolna granica ustawowego zagrożenia wynosi mniej niż 25 lat pozbawienia wolności, nadzwyczajne złagodzenie kary polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia (a zatem w niniejszej sprawie w wysokości maksymalnie 7 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności), nie niższą jednocześnie od jednej trzeciej dolnej granicy ustawowego zagrożenia (a zatem w niniejszej sprawie - 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności).

W świetle powyższych okoliczności sąd uznał za uzasadnione wymierzenie oskarżonemu kary 6 lat pozbawienia wolności. Tak ukształtowana kara odpowiada stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu. Bierze także pod uwagę jego dotychczasową karalność.

W ocenie Sądu kara w takim wymiarze należycie spełni swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej, jednoznacznie wskazując oskarżonemu na naganność jego zachowania i zniechęcając go do popełniania podobnych przestępstw w przyszłości, a także w zakresie prewencji ogólnej, wskazując społeczeństwu, że usiłowanie zabójstwa, spotka się z adekwatną reakcją prawnokarną.

F. F.

II

I

Zgodnie z art. 62 k.k. orzekając karę pozbawienia wolności, sąd może określić rodzaj i typ zakładu karnego, w którym skazany ma odbywać karę, a także orzec system terapeutyczny jej wykonania.

Stosownie do treści art. 96 § 1 k.k.w. w systemie terapeutycznym obywają karę m.in. skazani uzależnieni od substancji psychoaktywnej, w tym alkoholu.

Mając na uwadze treść w/w przepisów, jak również fakt, iż oskarżony jest osobą uzależnioną od alkoholu, a popełnione przestępstwo miało bezpośredni związek z tym uzależnieniem, Sąd uznał za uzasadnione orzeczenie, że zasądzoną karę pozbawienia wolności oskarżony wykonywać będzie w systemie terapeutycznym dla sprawców uzależnionych od alkoholu.

F. F.

IV

I

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci sztyletu i dwóch noży, albowiem służyły one do popełnienia przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art 148 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art 11 § 2 k.k., na co wskazuje obecność krwi pokrzywdzonego na tych narzędziach.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

F. F.

III

I

Zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w przedmiotowej sprawie od dnia 22 sierpnia 2022 r. godz. 19:10 do dnia 27 września 2023 r.

F. F.

V

I

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd zwrócił oskarżonemu jako osobie uprawnionej dowody rzeczowe w postaci koszulki, spodenek i skrawka materiału, albowiem wobec wydania wyroku stały się one zbędne dla postępowania karnego, brak jest natomiast podstaw do orzeczenia ich przepadku.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. kwotę 2.280 zł, powiększoną o należną stawkę podatku VAT, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej z urzędu oskarżonemu F. F..

Wysokość wynagrodzenia została ustalona na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 r. poz. 18, z późn. zm.). Składa się na nie wynagrodzenie za obronę w toku śledztwa w wysokości 600 zł (§ 17 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia) oraz wynagrodzenie za obronę przed sądem okręgowym jako pierwszą instancją w wysokości 1.200 zł (§ 17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia), powiększone o 40% w związku z uczestnictwem obrońcy w dwóch dalszych terminach rozpraw (§ 20 rozporządzenia).

Stawki wymienione w poprzednim akapicie zostały określone w wysokości odpowiadającej stawką za obronę z wyboru, określonym w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2023 r. poz. 1964, z późn. zm.), stosownie do treści wyroków Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r. w sprawie SK 78/21 (Dz. U. poz. 2790) oraz z dnia 13 czerwca 2023 r. w sprawie SK 83/19 (Dz. U. poz. 1151), wskazujących na niekonstytucyjność zróżnicowania stawki obrońców z wyboru i obrońców z urzędu.

VII

Na podstawie art. 624 § 1 k.k. Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych w całości i przejął je na rachunek Skarbu Państwa uznając, że z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego, osiągane przez niego dochody (emerytura w wysokości 1.260 zł miesięcznie), jak również ograniczone możliwości zarobkowe wynikające z jego wieku, stanu zdrowia oraz faktu odbywania wieloletniej kary pozbawienia wolności, uiszczenie tych kosztów przez oskarżonego byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

Podpis

SSO Marzena Tomczyk-Zięba SSR del. Anna Kuzaj