Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 52/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

L. C. (1)

I.  W okresie od września 2012 r. do 6 marca 2013 r. w W., N., W. i innych miejscowościach na terenie kraju, brał udział w założonej i kierowanej przez inne osoby, co do których prowadzone jest odrębne postępowanie zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili T. P. i L. W. (1) oraz ustalone osoby, co do których prowadzone są odrębne postępowania, mającej na celu popełnianie przestępstw i przestępstw skarbowych związanych z fikcyjnym obrotem katodami miedzi, uszczuplaniem podatku od towarów i usług VAT, wystawianiem fikcyjnych faktur oraz praniem pieniędzy pochodzących z przestępczego procederu, przy czym jego rola polegała wystawianiu w ramach firmy (...) sp. z o.o. fikcyjnych faktur VAT dokumentujących zdarzenia gospodarcze, które nie miały miejsca, składaniu deklaracji podatkowych we właściwych urzędach skarbowych i udziale w koordynowaniu działań osób prowadzących podmioty gospodarcze dokumentujące fikcyjny obrót katodami miedzianymi.

II.  w okresie od października 2012 r. do 6 marca 2013 r. w W., N., W. i innych miejscowościach na terenie kraju, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru i z wykorzystaniem takiej samej sposobności, wspólnie i w porozumieniu z innym osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w pkt V niniejszego aktu oskarżenia, brał udział w fikcyjnym obrocie katodami miedzi i wystawianiu nierzetelnych faktur VAT, poświadczających nieprawdę co do rzekomego przeprowadzenia transakcji, potwierdzających dokonanie czynności, które faktycznie nie miały miejsca, umożliwił uniknięcia zapłaty podatku należnego przez (...) Sp. z o.o. wynikającego z wystawienia nierzetelnych faktur VAT dotyczących rzekomej sprzedaży katod miedzi przez (...) Sp. z o.o. na rzecz (...), (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o., w ten sposób, że działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, co do których prowadzone są odrębne postępowania oraz innymi osobami, wystawił w ramach firmy (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) Sp. z o.o. nierzetelne, poświadczające nieprawdę co do przeprowadzenia transakcji faktury VAT

1. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

2. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

3. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

4. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

5. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

6. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

7. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

8. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

9. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

10. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

11. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

12. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

13. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

14. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

15. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

16. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

17. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

18. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

19. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

20. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

21. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

22. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

23. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

24. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

25. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

26. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

27. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

28. nr (...) z dnia 2.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

29. nr (...) z dnia 3.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

30. nr (...) z dnia 4.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

31. nr (...) z dnia 5.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

32. nr (...) z dnia 7.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

33. nr 5A/ (...) z dnia 9.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

34. nr (...) z dnia 10.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

35. nr (...) z dnia 10.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

36. nr (...) z dnia 14.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

37. nr (...) z dnia 16.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

38. nr (...) z dnia 17.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

39. nr (...) z dnia 18.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...)zł

40. nr (...) z dnia 21.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

41. nr (...) z dnia 21.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

42. nr (...) z dnia 22.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

43. nr (...) z dnia 22.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

44. nr (...) z dnia 23.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

45. nr (...) z dnia 24.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

46. nr (...) z dnia 24.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

47. nr (...) z dnia 25.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

48. nr (...) z dnia 29.01.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

49. nr (...) z dnia 31.01.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

50. nr (...) z dnia 6.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

51. nr (...) z dnia 7.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

52. nr (...) z dnia 8.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

53. nr (...) z dnia 09.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

54. nr (...) z dnia 11.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

55. nr (...) z dnia 15.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

56. nr (...) z dnia 16.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

57. nr (...) z dnia 19.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

58. nr (...) z dnia 20.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

59. nr (...) z dnia 21.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

60. nr (...) z dnia 22.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

61. nr (...) z dnia 25.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

62. nr (...) z dnia 25.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

63. nr (...) z dnia 27.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

64. nr (...) z dnia 27.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

65. nr (...) z dnia 28.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł

dokumentujące fikcyjny obrót katodami miedzi, potwierdzające zdarzenia gospodarcze, które faktycznie nie miały miejsca, o wartości łącznej netto (...) zł, przez co doprowadził do nierzetelnego prowadzenia ksiąg rachunkowych, co pozwoliło osobom zajmującym się sprawami finansowymi (...) Sp. z o.o. na obniżenie podatku należnego przez odliczenie podatku naliczonego wynikającego z fikcyjnych faktur VAT wystawionych w ramach (...) Sp. z o.o. o łącznej wartości (...) zł, co spowodowało uszczuplenie podatku VAT na kwotę co najmniej (...) zł, wprowadzając w błąd właściwy organ podatkowy i narażając na zwrot podatkowej należności publicznoprawnej – podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług w powyżej wskazanej kwocie, czyniąc sobie z popełniania przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu.

III.  W okresie od września 2012 r. do 6 marca 2013 r. w W., N., W. i innych miejscowościach na terenie kraju, będąc właścicielem firmy (...) Sp. z o.o. w W. oraz faktycznie zajmując się sprawami finansowymi i gospodarczymi w/w podmiotu, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w pkt V niniejszego aktu oskarżenia w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, będąc osobą uprawnioną do wystawiania dokumentów w postaci faktur VAT, brał udział w fikcyjnym obrocie katodami miedzi i wystawianiu nierzetelnych, poświadczających nieprawdę co do przeprowadzenia transakcji faktur VAT, potwierdzających zdarzenia gospodarcze, które faktycznie nie miały miejsca, ponadto dokonał fikcyjnego wprowadzenia do obrotu na terenie kraju – za pośrednictwem zorganizowanej sieci firm słupów – katod miedzianych, czemu towarzyszyło wystawianie potwierdzających nieprawdę faktur VAT dokumentujących ten proceder, które to faktury wystawił podając nieprawdę i dane niezgodne ze stanem rzeczywistym, czym wprowadził w błąd właściwy organ podatkowy, a następnie umożliwił osobom zajmującym się sprawami gospodarczymi i finansowymi podatnika (...) Sp. z o.o., który posłużył się wystawionymi przez niego, jako osobę uprawnioną, nieprawdziwymi fakturami, do rozliczenia podatku VAT przed organami podatkowymi, w złożonych deklaracjach podatkowych za IV kwartał 2012 r. i I kwartał 2013 r., obejmującymi łącznie wartość netto (...) zł, oraz podatek VAT w łącznej kwocie (...) zł, podając w tych deklaracjach nieprawdę i dane niezgodne ze stanem rzeczywistym, czym doprowadzili Skarb Państwa do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie co najmniej (...) zł, czyniąc sobie z popełniania przestępstw i przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu.

IV.  W okresie od września 2012 r. do 6 marca 2013 r. w W., N., W. i innych miejscowościach na terenie kraju, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, co do których prowadzone jest odrębne postępowanie, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w ramach grupy przestępczej opisanej w pkt V niniejszego aktu oskarżenia, podejmował czynności mające na celu udaremnienie oraz znaczne utrudnienie stwierdzenia przestępczego pochodzenia środków płatniczych w kwocie nie mniejszej niż (...) zł, czyniąc sobie z tego procederu stałe źródło dochodu, w ten sposób, że wiedząc, iż pochodzą one z korzyści związanych z popełnieniem w ramach kierowanej i zorganizowanej przez siebie i inne osoby grupy przestępczej wymienionej w pkt V niniejszego aktu oskarżenia, przestępstw skarbowych popełnianych na szkodę Skarbu Państwa oraz obrotu poświadczającymi nieprawdę fakturami VAT przy obrocie katodą miedzi, przyjął te środki pieniężne i będąc osobą wykonującą faktyczne czynności zarządcze w firmie (...) Sp. z o.o., wykorzystał rachunek bankowym w/wym. firmy i za jego pośrednictwem przekazał te środki pieniężne innym osobom oraz pobrał dla siebie, co stanowiło pozorny przepływ środków pieniężnych.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W okresie od września 2012 r. do 6 marca 2013 r. w W., N., W. i innych miejscowościach na terenie kraju, L. C. (1) brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw i przestępstw skarbowych związanych z fikcyjnym obrotem katodami miedzi, polegającymi na uszczuplaniu podatku od towarów i usług, wystawianiu fikcyjnych faktur oraz praniu pieniędzy pochodzących z przestępczego procederu.

Mechanizm działania w/w grupy polegał na tym, że pewna spółka występowała w obrocie jako podmiot wprowadzający towar na terytorium kraju. Taka spółka wystawiała fakturę VAT potwierdzają sprzedaż towaru innej spółce, nie deklarując przy tym podatku należnego wynikającego z tych faktur. Następnie spółka-nabywca wystawiała fakturę VAT potwierdzającą sprzedaż towaru innym podmiotom, a ostatnim nabywcą była (...) S.A. W rzeczywistości wszystkie transakcje stwierdzane w/w fakturami VAT w rzeczywistości nie miały miejsca, a nabyty wewnątrzwspólnotowo towar trafiał bezpośrednio do (...) S.A. Wystawione wcześniej faktury VAT były wykorzystywane przez kolejne podmioty do odliczenia podatku VAT (w rzeczywistości nieopłaconego), a w efekcie podmiot stojący na końcu fikcyjnego łańcucha dostaw mógł zwrócić się do organów podatkowych o zwrot podatku naliczonego bądź skorzystać z możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek nieuiszczony.

Rola L. C. (1) w w/w grupie związana była z pełnieniem przez niego funkcji Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. L. C. (1) został Prezesem Zarządu i udziałowcem tej spółki we wrześniu 2012. Spółka ta została założona w dniu (...) r. przez (...) Sp. z o.o., której przedmiotem działalności było zakładanie i sprzedaż spółek prawa handlowego oraz prowadzenie wirtualnego biura. Spółka nie posiadała żadnego majątku, ani środków finansowych. Nie zatrudniała żadnych pracowników. Nie posiadała realnej siedziby, ani miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Adresem korespondencyjnym był adres wirtualnego biura, jednak nawet jego pracownicy nie mogli nawiązać ze spółką kontaktu. Spółka nie prowadziła rzeczywistej działalności gospodarczej. W dniu 6 marca 2013 r. L. C. (1) sprzedał całość udziałów (...) Sp. z .o. F. F.(zamieszkałemu w S.).

W ramach w/w grupy spółka (...) pełniła rolę podmiotu, który deklarował się jako wprowadzający towar na terytorium kraju.

W okresie od października 2012 r. do 6 marca 2013 r. L. C. (1), pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o., wystawił na rzecz (...) Sp. z o.o. następujące faktury VAT:

1. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

2. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

3. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

4. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

5. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

6. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

7. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

8. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

9. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

10. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

11. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

12. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

13. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

14. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

15. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

16. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

17. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

18. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

19. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

20. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

21. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

22. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

23. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

24. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

25. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

26. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

27. nr (...) o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

28. nr (...) z dnia 2.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

29. nr (...) z dnia 3.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

30. nr (...) z dnia 4.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

31. nr (...) z dnia 5.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

32. nr (...) z dnia 7.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

33. nr 5A/ (...) z dnia 9.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

34. nr (...) z dnia 10.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

35. nr (...) z dnia 10.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

36. nr (...) z dnia 14.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

37. nr (...) z dnia 16.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

38. nr (...) z dnia 17.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

39. nr (...) z dnia 18.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

40. nr (...) z dnia 21.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

41. nr (...) z dnia 21.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

42. nr (...) z dnia 22.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

43. nr (...) z dnia 22.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

44. nr (...) z dnia 23.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

45. nr (...) z dnia 24.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

46. nr (...) z dnia 24.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

47. nr (...) z dnia 25.01.2013 r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

48. nr (...) z dnia 29.01.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

49. nr (...) z dnia 31.01.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

50. nr (...) z dnia 6.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

51. nr (...) z dnia 7.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

52. nr (...) z dnia 8.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

53. nr (...) z dnia 09.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

54. nr (...) z dnia 11.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

55. nr (...) z dnia 15.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

56. nr (...) z dnia 16.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

57. nr (...) z dnia 19.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

58. nr (...) z dnia 20.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

59. nr (...) z dnia 21.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

60. nr (...) z dnia 22.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

61. nr (...) z dnia 25.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

62. nr (...) z dnia 25.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

63. nr (...) z dnia 27.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

64. nr (...) z dnia 27.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł,

65. nr (...) z dnia 28.02.2013r. o wartości netto (...) zł, podatek VAT (...) zł.

Faktury te miały na celu potwierdzenie wprowadzenia obrotu do terytorium kraju przez spółkę (...) katod miedzianych oraz ich sprzedaży spółce (...), o wartości łącznej transakcji netto (...) zł, gdy tymczasem żaden obrót nie miał w rzeczywistości miejsca. Spółka (...) nigdy nie była faktycznie w posiadaniu towaru, który rzekomo sprzedała spółce (...).

Osoby zajmujące się sprawami finansowymi spółki (...)wystawiły następnie faktury VAT potwierdzające fikcyjną sprzedaż katod miedzi (rzekomo nabytych od spółki (...)) na rzecz (...), (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o., i posłużyły się wystawionymi przez L. C. (1) nierzetelnymi fakturami VAT w prowadzeniu ksiąg rachunkowych spółki (...) dzięki czemu mogły wprowadzić właściwe organy podatkowe w błąd w deklaracjach podatkowych za IV kwartał 2012 r. i I kwartał 2013 r., obniżając podatek należny przez odliczenie podatku naliczonego wynikającego z fikcyjnych faktur VAT wystawionych przez L. C. (1) o łącznej wartości 5.668.533,97 zł, co spowodowało uszczuplenie podatku VAT co najmniej na tę na kwotę.

Jednocześnie, w okresie od września 2012 r. do 6 marca 2013 r., działając w celu udaremnienia oraz znacznego utrudnienia stwierdzenia przestępczego pochodzenia środków płatniczych w kwocie nie mniejszej niż 5.668.533,97 zł, L. C. (1), pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o., przyjął na rachunek bankowy tej spółki w/w środki pieniężne, przekazane z rachunków spółki (...), wiedząc, że pochodzą one z korzyści związanych z popełnianiem przestępstw skarbowych na szkodę Skarbu Państwa oraz obrotu poświadczającymi nieprawdę fakturami VAT przy obrocie katodą miedzi dokonywanymi w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, w której L. C. (1) uczestniczył, a następnie przekazał te środki pieniężne, za pośrednictwem w/w rachunku, na rachunek spółki (...) oraz pobrał dla siebie łączną kwotę 5.193.000 zł.

częściowo wyjaśnienia L. C. (1)

3319-3324, 3327-3328, 3334-3336, 3438-3439, 3510-3513, 3984

zeznania J. Z. (1)

986-988, 4003

zeznania M. R. (2)

1702-1705, 4003-4004

zeznania W. R. (1)

1711-1712, 4004-4005

zeznania R. R. (1)

3025-3029, 3030-3033, 3034-3036, 3037

zeznania S. K. (1)

3056-3058, 3059-3060, 4015

zeznania G. D. (1)

3061-3064, 3068-3070, 3073-3075, 3076-3079, 3080-3081, 3082-3083, 4045-4046

zeznania M. S. (1)

3092-3093, 4046-4047

zeznania T. F. (1)

3111-3113, 4047-4048

zeznania Z. G.

3114-3115, 4082b

zeznania K. K. (2)

3117-3120, protokół przesłuchania z dn. 06.08.2024 (nienumerowana)

zeznania M. K. (1)

3123-3126, protokół przesłuchania z dn. 19.08.2024 (nienumerowana)

zeznania D. S. (1)

3128-3130

zeznania I. P. (1)

3133-3134

zeznania D. P. (1)

3136-3137

zeznania M. S. (2)

3139-3140

zeznania H. K. (1)

3143-3143

zeznania J. R. (1)

3145-3146

zeznania T. P.

3274-3276, 3864

zeznania L. W. (1)

3828-3830

dokumentacja przekazana przez organy administracji skarbowej

6-10, 11-12, 13-14, 15-16, 17-18. 19-22, 23, 25, 27, 29-354, 355-528, 534-839, 842, 1460-1605, 1649-1694, 1714-1721, 1722-1730, 1731-1744, zał. 1

pisma prokuratur

529-530, 531-532, 840-841, 843

kserokopia akt (...) w R.

844-976

protokół oględzin akt (...) w K.

996-1451

pismo CBŚP z załącznikami

1610-1648

opinia biegłego z zakresu informatyki

1814-2067, 2257-2303, 2388-2389, 2390-2392, 2394-2395, 2401-2831, 2832-2977

pomoc prawna z (...) S.

2304-2387

wykres powiązań podmiotów gospodarczych

3196

wykresy przepływów środków finansowych

3197-3202

dokumentacja bankowa

3203-3224

protokół zatrzymania osoby

3290

protokół przeszukania

3297-3304

W czasie czynów L. C. (1) nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozumienia zarzucanych mu czynów, ani pokierowania swoim postępowaniem.

opinia sądowo-psychiatryczna

3580-3581

L. C. (1) był do tej pory wielokrotnie karany, w tym raz za przestępstwo skarbowe.

odpisy wyroków

3461-3464

karta karna

nienumerowane karty t. XXI

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia L. C. (1)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim korespondowały one z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

zeznania J. Z., M. R., W. R., R. R., S. K., G. D., M. S., T. F., Z. G. K. K., M. K., D. S., I. P., D. P., M. S., H. K., J. R., T. P., L. W.

Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, albowiem były one logiczne i spójne, korespondowały także z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

opinie biegłych (z zakresu informatyki, sądowo-psychiatryczna)

Opinie są rzetelne, jasne, spójne i logiczne. Biegli wyczerpująco opisali przebieg wykonywanych przez siebie czynności, zastosowaną metodologię oraz wskazali sposób, w jaki doszedł do wniosków końcowych, wyrażonych w opiniach. Pozwala to Sądowi na prześledzenie sposobu rozumowania biegłych i ocenę, że sposób rozumowania i wyciągnięte wnioski odpowiadają zasadom wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Wymienione opinie należy zatem uznać za wiarygodne.

dokumentacja przekazana przez organy administracji skarbowej, pisma prokuratur, kopie akt spraw karnych, pomoc prawna, wykresy, dokumentacja bankowa, protokoły

Dokumenty urzędowe sporządzone przez upoważnione do tego organy w prawem przepisanej formie. Ich treść nie była kwestionowana przez strony, brak jest także innych okoliczności, które mogłyby podważać ich wiarygodność.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.1

częściowo wyjaśnienia L. C. (1)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wskazać należy, iż oskarżony nigdy nie zaprzeczał, że pełnił funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. i z tego tytułu wystawiał faktury VAT i obracał środkami pieniężnymi na rachunkach tej spółki, twierdził jednak, że wykonywał jedynie polecenia R. R. (1) i nie miał świadomości uczestniczenia w przestępczym procederze.

W ocenie Sądu w/w wyjaśnienia oskarżonego stanowią jedynie przyjętą na potrzeby postępowania linię obrony. Trudno dać wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, że jedynie robił co mu kazano i w ogóle nie interesował się tym co się dzieje w spółce, skąd pochodzą pieniądze na jej działalność oraz czy faktycznie prowadzi jakąkolwiek realną działalność. Zasady wiedzy i doświadczenia życiowego wskazują, że każdy rozsądny człowiek w takiej sytuacji powziąłby podejrzenia co do prawdziwego przeznaczenia spółki. Skoro zaś oskarżony w żaden sposób nie kwestionował tych okoliczności, ale bez żadnej refleksji robił to, co polecił mu R. R. (1), oznaczać to musi, iż oskarżony w pełni zdawał sobie sprawę z fikcyjnego charakteru działalności spółki, której był Prezesem, i akceptował ten fakt.

zeznania S. K. (1) (k. 3049-3050, 3051-3053, 3054-3055, 3065-3067) i L. W. (1) (k. 3629-3630)

Sąd nie dał wiary tym zeznaniom, albowiem sami świadkowie nie podtrzymali ich na dalszym etapie postępowania, a ich późniejsze depozycje korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

zeznania R. R. (1) (k. 4082c), M. A. (k. 3038-3041, 3042-3043, 3044-3045, 3046-3048, 4016-4017), T. S. (k. 3084-3087, 3088-3089, 3090-3091, 3106-3110, 4044) i G. G. (k. 3095-3098, 3099-3102, 4082b-4082c)

Sąd nie dał wiary tym zeznaniom, albowiem były one sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, uznanym przez Sąd za wiarygodny. Zeznania R. R. (1) złożone przed Sądem pozostają także w sprzeczności z jego wcześniejszymi depozycjami procesowymi, które w ocenie Sądu zasługują na walor wiarygodności z uwagi na ich zbieżność z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. W ocenie Sądu zeznania te stanowią linię obrony świadków, przyjętą na potrzeby prowadzonych przeciwko nim postępowań karnych.

protokoły zatrzymania osób (k. 3252-3253, 3624)

Dowody te nie miały znaczenia dla ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

L. C. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności z art. 258 § 1 k.k. podlega, kto bierze udział w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego.

Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 25 marca 1999 r. (sygn. II AKa 45/99), zorganizowaną grupę przestępczą tworzą co najmniej trzy osoby, których celem jest popełnianie przestępstw o luźnym związku, między innymi bez stałych ról, w każdym bądź razie o większym określeniu ról niż przy współsprawstwie. "Branie udziału" będzie polegać na przynależności do grupy lub związku, akceptowaniu zasad, które nimi rządzą oraz wykonywaniu poleceń i zadań wskazanych przez osoby stojące w hierarchii grupy lub związku odpowiednio wyżej (patrz: Z. Ćwiąkalski (w:), W. Wróbel, A. Zoll (red.), "Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 212-277d", WKP, 2017).

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w pełni wykazu istnienie zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu uszczuplanie podatku VAT w związku z fikcyjnym obrotem katodami miedzy. W proceder zaangażowanych było wiele osób i spółek, których zadaniem było pozorowanie wewnątrzkrajowego obrotu katodami miedzi. Każda z tych spółek miała określone zadania w łańcuchu. Kierowana przez oskarżonego spółka (...) pełniła rolę tzw. "znikającego podatnika" - podmiotu, który podawał się za wprowadzającego dany towar na terytorium kraju oraz wystawiającego faktury VAT potwierdzającą fikcyjną sprzedaż tego towaru, co umożliwiało dalszym uczestnikom łańcucha dokonywanie odliczeń podatku VAT.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż grupa nie posiadała sformalizowanej struktury, niemniej poszczególni jej członkowie wykonywali w jej ramach określone czynności.

Oskarżony odpowiadał za wystawianie faktur VAT, które dokumentowały fikcyjny obrót katodami miedzy i były wykorzystywane do dokonywania odliczeń podatku VAT oraz składał deklaracje podatkowe, które miały potwierdzać te okoliczności.

Stwierdzić zatem należy, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 258 § 1 k.k.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II

L. C. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 56 § 1 k.k.s. odpowiedzialności karnej podlega podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych.

Z kolei art. 62 § 2 k.k.s. penalizuje wystawianie w sposób nierzetelny faktury lub rachunku albo odmawianie ich wydania.

Odpowiedzialności z art. 61 § 1 k.ks. podlega natomiast osoba nierzetelnie prowadząca księgę.

Z kolei art. 76 § 1 k.k.s. przewiduje odpowiedzialność osoby, która przez podanie danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym lub zatajenie rzeczywistego stanu rzeczy wprowadza w błąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, w szczególności podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, podatku akcyzowym, zwrotu nadpłaty lub jej zaliczenie na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych.

Zarzuconego mu czynu oskarżony dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami. W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 11 § 1 k.k.s. odpowiada za sprawstwo także ten, kto wykonuje czyn zabroniony wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. W doktrynie podkreśla się, iż współsprawstwo jest to „oparte na porozumieniu wspólne wykonanie czynu zabronionego przez dwie co najmniej osoby, z których każda odgrywa istotną rolę w procesie realizacji ustawowych znamion czynu zabronionego. (…) [Przepis ten] stanowi podstawę do poszerzenia zakresu odpowiedzialności karnej za sprawstwo poza sytuacje własnoręcznego wypełnienia znamion czynu zabronionego przez sprawcę (wykonania tego czynu samodzielnie) na wypadek, w którym realizacja znamion (wykonanie) czynu zabronionego dokonywana jest przez zachowania dwóch co najmniej osób działających wspólnie i w porozumieniu” (patrz: Piotr Kardas, (w:) Andrzej Zoll (red.), „Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Tom I. Komentarz do art. 1-116 k.k.”, Zakamycze 2004).

Dla przyjęcia współsprawstwa nie jest konieczne własnoręczne realizowanie znamion czynu zabronionego, wystarcza wspólne popełnienie przestępstwa według uzgodnionego wcześniej podziału ról (patrz: wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 15 czerwca 2000 r., sygn. II AKa 70/00).

W niniejszej sprawie bezspornym jest, że czynu opisanego w pkt II wyroku oskarżony dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami. Oskarżony bezpośrednio nie przedkładał organom podatkowym deklaracji obniżających należny podatek VAT, nie prowadził bezpośrednio nierzetelnie ksiąg, ani nie wprowadzał organu podatkowego w błąd co podając dane niezgodne ze stanem rzeczywistym, narażając na nienależny zwrot naliczonego podatku VAT, ale w ramach z góry ustalonego podziału ról wystawił dokumenty, które umożliwiły innym osobom nierzetelne prowadzenie ksiąg, złożenie nieprawdziwych deklaracji podatkowych oraz narażenie organu podatkowego na nienależny zwrot podatku.

Osoby zajmujące się sprawami finansowym (...) Sp. z o.o. składały deklaracje organowi podatkowemu, w których dokonywały bezpodstawnego odliczenia podatku podatku naliczonego, wynikającego z nierzetelnych faktur VAT wystawionych przez oskarżonego, co wypełnia znamiona przestępstwa skarbowego art. 56 § 1 k.k.s. Wystawienie przez oskarżonego nierzetelnych faktur VAT umożliwiło także tym osobom nierzetelne prowadzenie ksiąg spółki (...), poprzez umieszczanie w nich fikcyjnych transakcji ze spółką (...), co wyczerpuje znamiona czynu z art. 61 § 1 k.k.s. Wreszcie, o oparciu o nierzetelne faktury wystawione przez oskarżonego, osoby reprezentujące (...) Sp. z o.o. mogły wprowadzić w błąd organ podatkowy narażając na nienależny zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, czym wyczerpano znamiona czynu z art. 76 § 1 k.k.s.

Oskarżony swoim zachowaniem bezpośrednio wyczerpał znamiona czynu z art. 62 § 2 k.k.s., albowiem, jak wynika z ustaleń kontroli skarbowej (k. 21, 1557-1557v, 1596v-1597v, 1691, 1714-1721, 1722-1730) transakcje, które miały dokumentować wystawione przez oskarżonego faktury VAT, w rzeczywistości nie miały miejsca, przez co te faktury muszą zostać uznane za "nierzetelne".

Zgodnie z art. 7 § 1 k.k.s. jeżeli ten sam czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach kodeksu, przypisuje się tylko jedno przestępstwo skarbowe lub tylko jedno wykroczenie skarbowe na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Mając na uwadze, iż wystawienie nierzetelnej faktury VAT stanowiło podstawę do nierzetelnego prowadzenia ksiąg, podawaniu nieprawdy w deklaracjach składanych organowi podatkowemu oraz wprowadzaniu w błąd tego organu narażając go na nienależny zwrot podatku, zastosowanie art. 7 § 1 k.k.s. w przedmiotowej sprawie jest uzasadnione.

Stosownie do treści art. 6 § 2 k.k.s., dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony. W realiach przedmiotowej sprawy oskarżony wystawił łącznie 65 nierzetelnych faktur VAT na przestrzeni 4 miesięcy, w kilkudniowych odstępach czasu. Mając na uwadze, iż oskarżony działał w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, uzasadnione jest ustalenie, że miał on z góry powzięty zamiar wystawiania kolejnych nierzetelnych faktur VAT. Zasadne jest zatem przyjęcie kwalifikacji z art. 6 § 2 k.k.s.

Art. 37 § 1 k.k.s. przewiduje nadzwyczajne obostrzenie karny, jeżeli sprawca popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej dużej wartości (pkt 1), uczynił sobie z popełniania przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu (pkt 2) lub popełnia przestępstwo skarbowe, działając w zorganizowanej grupie albo w związku mającym na celu popełnienie przestępstwa skarbowego (pkt 5). Oskarżony niewątpliwie działał w ramach organizowanej grupy, jak wykazano we wcześniejszej części uzasadnienia. Z tytułu swojej działalności w grupie osiągał regularne dochody. Materiał dowodowy wskazuje, że pobrał z rachunków bankowych spółki (...) łączną kwotę 5.193.000 zł (k. 1717v, 1727). Wystawione przez oskarżonego nierzetelne faktury umożliwiły uszczuplenie podatku VAT na kwotę co najmniej 5.668.533,97 zł. Mając na uwadze, iż zgodnie z art. 53 § 15 k.k.s. dużą wartością jest wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego przekraczała pięćsetkrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia, oraz że minimalne wynagrodzenie wynosiło w 2012 r. 1.500 zł, a w 2013 r. - 1.600 zł, co oznacza, że jego pięćsetkrotna wartość wynosiła 800.000 zł, stwierdzić należy, iż zachowanie oskarżonego spowodowało uszczuplenie należności publicznoprawnej dużej wartości. Zasadne jest zatem przyjęcie kwalifikacji z art. 37 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.k.s.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III

L. C. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej z art. 286 § 1 k.k. podlega, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Występek ten należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Oznacza to, iż dla bytu tego przestępstwa koniecznym jest działanie przez sprawcę w celu osiągnięcia korzyści majątkowej (przy czym zgodnie z art. 115 § 4 k.k. korzyścią majątkową jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego) i doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem m.in. za pomocą wprowadzenia jej w błąd. Kodeks karny nie określa przy tym sposobów wprowadzenia w błąd inne osoby, może to być bowiem osiągnięte przez sprawcę najrozmaitszymi sposobami. Norma prawna zawarta w przedmiotowym przepisie, nie wymaga ustalenia podejmowania przez sprawcę jakichś szczególnych, spektakularnych czynności. Wystarczające jest bowiem ustalenie jakiegokolwiek działania, które może spowodować błędne wyobrażenie rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem (por. kom. do KK pod red. A.Wąska, wyd, C.H.Beck, W-wa 2005, s. 947; nadto post. SN z 26.06.2003r., V KK 324/02, tamże).

Określone w art. 286 § 1 k.k. przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Zamiar bezpośredni winien obejmować zarówno cel, jak i sam sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu, które sprawca musi obejmować swą chęcią (por. m.in. wyr. SN z 14.01.2004r., IV KK 192/03, LEX 84458; wyr. SN z 6.11.2003r., II KK 9/03, LEX 83773).

Zarzuconego mu czynu oskarżony dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami. W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 18 § 1 zd. 2 k.k. odpowiada za sprawstwo także ten, kto wykonuje czyn zabroniony wspólnie i w porozumieniu z inną osobą. W doktrynie podkreśla się, iż współsprawstwo jest to „oparte na porozumieniu wspólne wykonanie czynu zabronionego przez dwie co najmniej osoby, z których każda odgrywa istotną rolę w procesie realizacji ustawowych znamion czynu zabronionego. (…) [Przepis ten] stanowi podstawę do poszerzenia zakresu odpowiedzialności karnej za sprawstwo poza sytuacje własnoręcznego wypełnienia znamion czynu zabronionego przez sprawcę (wykonania tego czynu samodzielnie) na wypadek, w którym realizacja znamion (wykonanie) czynu zabronionego dokonywana jest przez zachowania dwóch co najmniej osób działających wspólnie i w porozumieniu” (patrz: Piotr Kardas, (w:) Andrzej Zoll (red.), „Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Tom I. Komentarz do art. 1-116 k.k.”, Zakamycze 2004).

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 grudnia 2000 r. (sygn. III KKN 371/00) podkreślił, iż „art. 18 § 1 k.k. nie wprowadza żadnych dodatkowych warunków dotyczących formy porozumienia. Może dojść do niego nawet w sposób dorozumiany. Ważny jest natomiast zamiar współdziałania z drugą osobą w popełnieniu czynu zabronionego. Współdziałający nie muszą się bezpośrednio kontaktować, natomiast muszą mieć świadomość wspólnego wykonania czynu zabronionego, a zatem przynajmniej wiedzieć o sobie i zdawać sobie sprawę, że podejmowana czynność składa się na realizację wspólnie wykonywanej całości przedsięwzięcia”.

Dla przyjęcia współsprawstwa nie jest konieczne własnoręczne realizowanie znamion czynu zabronionego, wystarcza wspólne popełnienie przestępstwa według uzgodnionego wcześniej podziału ról (patrz: wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 15 czerwca 2000 r., sygn. II AKa 70/00).

W niniejszej sprawie bezspornym jest, że czynu opisanego w pkt III wyroku oskarżony dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami. Oskarżony bezpośrednio nie wprowadził organu podatkowego w błąd na okoliczność obrotu katodami miedzi, doprowadzając organ do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, ale w ramach z góry ustalonego podziału ról wystawił dokumenty, które umożliwiły innym osobom wprowadzenie w błąd organu podatkowego i doprowadzenie go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Osoby zajmujące się sprawami finansowym (...) Sp. z o.o. składały deklaracje organowi podatkowemu, w których dokonywały bezpodstawnego odliczenia podatku podatku naliczonego, wynikającego z nierzetelnych faktur VAT wystawionych przez oskarżonego. Wykorzystując zatem wystawione przez oskarżonego faktury VAT wprowadziły organ podatkowy w błąd co do faktu zaistnienia transakcji, których przedmiotem były katody miedzi (które to transakcje w rzeczywistości nie miały miejsca). Na skutek tego wprowadzenia w błąd doszło do uszczuplenia należnego podatku VAT na kwotę co najmniej (...) zł. Doszło zatem do uszczerbku w dochodach należnych Skarbowi Państwa z tytułu podatku VAT, na skutek wprowadzenia organu podatkowego przez osoby zajmujące się sprawami finansowymi (...) Sp. z o.o. w błąd co do okoliczności uzasadniających odliczenie podatku naliczonego. Tym samym opisane wyżej rozporządzenie mieniem musi być uznane za niekorzystne.

Powyższe działanie nie byłoby możliwe bez działalności oskarżonego, polegającej na wytwarzaniu nierzetelnych faktur VAT, potwierdzających zdarzenia, które w rzeczywistości nie miały miejsca. Mając na uwadze, iż zachowanie oskarżonego wynikało z góry ustalonego podziału ról w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, i było istotne z punktu widzenia wyczerpania znamion przestępstwa przez bezpośrednich sprawców, uznać należy, iż oskarżony wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami dopuścił się przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

Art. 294 § 1 k.k. przewiduje z kolei surowszą odpowiedzialność dla sprawcy czynu z art. 286 § 1 k.k., jeżeli przestępstwo dotyczy mienia znacznej wartości.

Mieniem znacznej wartości jest, stosownie do treści art. 115 § 5 k.k., mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu przekracza 200.000 zł. Z kolei art. 115 § 6 stanowi, że mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu przekracza 1.000.000 zł stanowi "mienie wielkiej wartości". Ponieważ przedmiotem przestępstwa oszustwa w przedmiotowej sprawie był podatek VAT w wysokości (...) zł, zastosowanie art. 294 § 1 k.k. jest w pełni uzasadnione.

Odpowiedzialności karnej z art. 271 § 1 k.k. podlega natomiast funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne. § 3 w/w przepisu przewiduje surowszą odpowiedzialność, jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej.

Jak wskazuje się w orzecznictwie Sądu Najwyższego (uchwała SN z 30.09.2003r., I KZP 16/03; postanowienie SN z 23.11.2006r., sygn. IV KK 321/06), faktura VAT jest dokumentem w rozumieniu art. 271 § 1 k.k., zaś wystawca takiego dokumentu jest "inną osobą uprawnioną" w rozumieniu tego przepisu.

Poświadczenie nieprawdy może polegać na potwierdzeniu okoliczności, które nie miały miejsca lub też ich przeinaczeniu, albo zatajeniu (patrz: W. Wróbel, A. Zoll (red.), "Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część II. Komentarz do art. 212-277d", WKP, 2017).

Zgodnie z art. 115 § 4 k.k. korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego.

W realiach przedmiotowej sprawie niewątpliwie doszło do wystawienia szeregu faktur VAT (dokumentów) przez oskarżonego (inną osobę uprawnioną do wystawienia dokumentu). Faktury te dotyczyły okoliczności mających znaczenie prawne, tj. faktu sprzedaży katod miedzi, co stanowiło podstawę do rozliczeń w zakresie podatku VAT przez (...) Sp. z o.o. Poświadczały one jednocześnie nieprawdę co do w/w faktów, albowiem stwierdzana tymi fakturami sprzedaż katod miedzi w rzeczywistości nie miała miejsca. Spełnione zatem zostały znamiona czynu określonego w art. 271 § 1 k.k.

Czyn z art. 271 § 1 k.k. został także popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez oskarżonego oraz jego współsprawców. Faktury te zostały wykorzystane przez osoby zajmujące się sprawami finansowymi (...) Sp. z o.o. do wprowadzenia organu podatkowego w błąd co do ich uprawnienia do odliczenia naliczonego podatku VAT. Dzięki temu uczestnicy zorganizowane grupy przestępczej, do której należał oskarżony, osiągnęli korzyść majątkową, uzyskując bezpodstawnie odliczenie podatku VAT.

Stwierdzić zatem należy, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona czynów opisanych w art. 271 § 1 i 3 k.k.

Zgodnie z art. 11 § 2 k.k., jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Mając na uwadze, iż wystawione przez oskarżonego faktury służyły wprowadzeniu w błąd organu podatkowego, zastosowanie art. 11 § 2 k.k. w przedmiotowej sprawie jest uzasadnione.

Stosownie do treści art. 12 k.k., dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony. W realiach przedmiotowej sprawy oskarżony wystawił łącznie 65 nierzetelnych faktur VAT na przestrzeni 4 miesięcy, w kilkudniowych odstępach czasu. Mając na uwadze, iż oskarżony działał w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, uzasadnione jest ustalenie, że miał on z góry powzięty zamiar wystawiania kolejnych nierzetelnych faktur VAT. Zasadne jest zatem przyjęcie kwalifikacji z art. 12 § 1 k.k.

Art. 65 § 1 k.k. przewiduje szczególną odpowiedzialność dla sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnił je działając w zorganizowanej grupie przestępczej. Oskarżony niewątpliwie działał w ramach organizowanej grupy, jak wykazano we wcześniejszej części uzasadnienia. Z tytułu swojej działalności w grupie osiągał regularne dochody. Materiał dowodowy wskazuje, że pobrał z rachunków bankowych spółki (...) łączną kwotę (...) zł (k. 1717v, 1727). Zasadne jest zatem przyjęcie kwalifikacji z art. 65 § 1 k.k.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

V

L. C. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej z art. 299 § 1 k.k. podlega, kto środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, przyjmuje, posiada, używa, przekazuje lub wywozi za granicę, ukrywa, dokonuje ich transferu lub konwersji, pomaga do przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku. Przepis § 5 przywołanego artykułu przewiduje surowszą odpowiedzialność dla sprawcy, który działa wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami.

Oskarżony niewątpliwie przyjął na rachunek kierowanej przez siebie spółki (...) środki pieniężne, stanowiące korzyści z przestępstw i przestępstw skarbowych popełnianych w ramach zorganizowanej grupy, do której należał oskarżony. Następnie przekazał te pieniądze na rachunki bankowe spółki (...) oraz pobrał dla siebie łączną kwotę (...) zł. Doszło zatem do "przyjęcia" i "przekazania" środków pieniężnych w rozumieniu art. 299 § 1 k.k.

Oskarżony dopuścił się popełnienia opisanego wyżej czynu wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. Tym samym wyczerpane zostały znamiona czynu z art. 299 § 5 k.k.

Stosownie do treści art. 12 k.k., dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony. W realiach przedmiotowej sprawy oskarżony na przestrzeni 4 miesięcy wielokrotnie przyjmował na rachunki bankowe spółki(...) środki pieniężne przekazywane przez (...) Sp. z o.o., a także wielokrotnie przekazywał otrzymane środki na rachunki bankowe (...) oraz pobierał dla siebie. Mając na uwadze, iż oskarżony działał w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, uzasadnione jest ustalenie, że miał on z góry powzięty zamiar wystawiania kolejnych nierzetelnych faktur VAT. Zasadne jest zatem przyjęcie kwalifikacji z art. 12 § 1 k.k.

Art. 65 § 1 k.k. przewiduje szczególną odpowiedzialność dla sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnił je działając w zorganizowanej grupie przestępczej. Oskarżony niewątpliwie działał w ramach organizowanej grupy, jak wykazano we wcześniejszej części uzasadnienia. Z tytułu swojej działalności w grupie osiągał regularne dochody. Materiał dowodowy wskazuje, że pobrał z rachunków bankowych spółki (...) łączną kwotę 5.193.000 zł (k. 1717v, 1727). Zasadne jest zatem przyjęcie kwalifikacji z art. 65 § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

L. C. (1)

I

I

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., które nakazują baczyć nie tylko na to, aby kara nie przekraczała stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, ale także by uwzględniała motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób jego życia przed popełnieniem przestępstwa.

Czyn z art. 258 § 1 k.k. w dacie popełnienia czynu zagrożony był karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości Sądu. Oskarżony w chwili dokonania czynu był osobą dorosłą i w pełni poczytalną. W ocenie Sądu nie działał on w sytuacji motywacyjnej odmiennej od normalnej i można było wymagać od niego zachowania zgodnego z prawem. Oskarżony miał w ocenie Sądu pełną świadomość uczestnictwa w grupie przestępczej. Stwierdzić zatem należy, że zarzucanego mu czynu dopuścił się działając w zamiarze bezpośrednim popełnienia przestępstwa, tzn. chciał jego popełnienia.

Wątpliwości Sądu nie budzi także wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Przemawia za tym rodzaj i charakter naruszonego dobra (ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego), postać zamiaru (zamiar bezpośredni) oraz motywacja sprawcy (chęć osiągnięcia korzyści majątkowej).

Na zmniejszenie stopnia społecznej szkodliwości mają wpływ sposób i okoliczności popełnienia czynu, w szczególności okoliczność, iż oskarżony pełnił poślednią funkcję w zorganizowanej grupie przestępczej, a zarzucane mu czyny nie wiązały się ze stosowaniem przemocy.

Na niekorzyść oskarżonego przemawia także jego dotychczasowa karalność, niemniej tylko jedno skazanie nastąpiło za przestępstwo skarbowe i jedno za przestępstwo przeciwko mieniu, oba popełnione po dacie popełnienia czynów zarzucanych oskarżonemu w przedmiotowym postępowaniu, za oba czyny wymierzono grzywny.

W świetle powyższych okoliczności Sąd uznał za uzasadnione wymierzenie oskarżonemu kary 10 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ukształtowana bliżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia odpowiada w ocenie Sądu stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu. Bierze także pod uwagę dotychczasową karalność oskarżonego i rolę w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. W ocenie Sądu taka kara będzie właściwa dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, dostatecznie wskazując mu na naganność jego zachowania oraz zniechęcając go do popełniania podobnych przestępstw w przyszłości. Tak ukształtowania kara spełni zatem swoje cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak również w zakresie prewencji ogólnej, wskazując społeczeństwu, że uczestnictwo w zorganizowanych grupach przestępczych nie pozostanie bez konsekwencji.

L. C. (1)

II

II

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 12 § 2 k.k.s. i art. 13 § 1 k.k.s., które nakazują baczyć nie tylko na to, aby kara nie przekraczała stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, ale także by uwzględniała rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu, motywację i sposób zachowania się sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, sposób jego życia przed popełnieniem czynu zabronionego.

W dacie popełnienia czynu obowiązywały następujące sankcje karne:

- za czyn z art. 56 § 1 k.k.s. - kara grzywny do 720 stawek dziennych albo kara pozbawienia wolności, albo obie te kary łącznie,

- za czyn z art. 61 § 1 k.k.s. - kara grzywny do 240 stawek dziennych,

- za czyn z art. 62 § 2 k.k.s. - kara grzywny do 240 stawek dziennych,

- za czyn z art. 76 § 1 k.k.s. - kara grzywny do 720 stawek dziennych albo kara pozbawienia wolności, albo obie te kary łącznie.

Zgodnie z art. 27 § 1 k.k.s. kara pozbawienia wolności trwa najkrócej 5 dni, najdłużej - 5 lat.

W przypadku nadzwyczajnego obostrzenia kary, o którym mowa w art. 37 § 1 k.k.s., sad wymierza karę pozbawienia wolności w wysokości nie niższej niż 3 miesiące do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego podwójnie, co nie wyłącza wymierzenia w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę także kary grzywny grożącej za to przestępstwo, jeżeli sprawca popełnia czyn zabroniony określony w art. 56 § 1 k.k.s. oraz art. 76 § 1 k.k.s., a kwota uszczuplonej należności publicznoprawnej jest wielka (art. 38 § 2 pkt 1 k.k.s. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu).

Wielka wartość jest to wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza tysiąckrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia. Mając na uwadze, że minimalne wynagrodzenie wynosiło w 2012 r. 1.500 zł, a w 2013 r. - 1.600 zł, co oznacza, że jego tysiąckrotna wartość wynosiła 1.600.000 zł, stwierdzić należy, iż zachowanie oskarżonego spowodowało uszczuplenie należności publicznoprawnej wielkiej wartości.

Zgodnie z art. 28 § 2 k.k.s., kara nadzwyczajnie obostrzona nie może przekroczyć 1.080 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 10 lat pozbawienia wolności.

Stosownie do dyspozycji art. 7 § 2 k.k.s. sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, a jeżeli zbiegające się przepisy przewidują zagrożenia takie same - na podstawie przepisu, którego znamiona najpełniej charakteryzują czyn sprawcy.

W przedmiotowej sprawie najsurowsze kary przewidują art. 56 § 1 k.k.s. i art. 76 § 1 k.k.s. Jako podstawę wymiaru kary Sąd przyjął art. 76 § 1 k.k.s. uznając, że najpełniej oddaje on czyn sprawcy, albowiem zachowanie oskarżonego odegrało istotną rolę we wprowadzeniu organu podatkowego w błąd, natomiast oskarżony nie brał bezpośredniego udziału w składaniu nierzetelnych deklaracji podatkowych.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości Sądu. Oskarżony w chwili dokonania czynu był osobą dorosłą i w pełni poczytalną. W ocenie Sądu nie działał on w sytuacji motywacyjnej odmiennej od normalnej i można było wymagać od niego zachowania zgodnego z prawem. Oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się działając w zamiarze bezpośrednim popełnienia przestępstwa, tzn. chciał jego popełnienia.

Wątpliwości Sądu nie budzi także wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Przemawia za tym rodzaj i charakter naruszonego dobra, waga naruszonego obowiązku finansowego, wysokość uszczuplonej należności publicznoprawnej, postać zamiaru (zamiar bezpośredni) oraz motywacja sprawcy (chęć osiągnięcia korzyści majątkowej).

Na zmniejszenie stopnia społecznej szkodliwości mają wpływ sposób i okoliczności popełnienia czynu, w szczególności okoliczność, iż oskarżony pełnił poślednią funkcję w zorganizowanej grupie przestępczej, a zarzucane mu czyny nie wiązały się ze stosowaniem przemocy.

Na niekorzyść oskarżonego przemawia także jego dotychczasowa karalność, niemniej tylko jedno skazanie nastąpiło za przestępstwo skarbowe i jedno za przestępstwo przeciwko mieniu, oba popełnione po dacie popełnienia czynów zarzucanych oskarżonemu w przedmiotowym postępowaniu, za oba czyny wymierzono grzywny.

W świetle powyższych okoliczności Sąd uznał za uzasadnione wymierzenie oskarżonemu kar 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych grzywny. Kary te, ukształtowane bliżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, odpowiadają w ocenie Sądu stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu. Biorą także pod uwagę dotychczasową karalność oskarżonego i rolę w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. W ocenie Sądu taka kara będzie właściwa dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, dostatecznie wskazując mu na naganność jego zachowania oraz zniechęcając go do popełniania podobnych przestępstw w przyszłości. Tak ukształtowania kara spełni zatem swoje cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak również w zakresie prewencji ogólnej, wskazując społeczeństwu, że dokonywanie oszustw podatkowych nie pozostanie bez konsekwencji.

Kierując się dyrektywami art. 23 § 3 k.k.s. Sąd ustalił wysokość dziennej stawki grzywny na kwotę 100 zł, mając na uwadze sytuację majątkową oskarżonego i wysokość jego dochodów.

L. C. (1)

III

III

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., które nakazują baczyć nie tylko na to, aby kara nie przekraczała stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, ale także by uwzględniała motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób jego życia przed popełnieniem przestępstwa.

Zgodnie z art. 11 § 3 k.k., w przypadku skazania w warunkach art. 11 § 2 k.k., sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą.

Czyn z art. 271 § 3 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Z kolei czyn z art. 294 § 1 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 1 roku do lat 10. Podstawą wymiaru kary będzie zatem art. 294 § 1 k.k.

Dodatkowo przy skazaniu w warunkach art. 65 § 1 k.k. stosuje się odpowiednio art. 64 § 2 k.k., który (w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu) zobowiązywał sąd do wymierzenia kary powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a pozwalał wymierzyć ją do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości Sądu. Oskarżony w chwili dokonania czynu był osobą dorosłą i w pełni poczytalną. W ocenie Sądu nie działał on w sytuacji motywacyjnej odmiennej od normalnej i można było wymagać od niego zachowania zgodnego z prawem. Oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się działając w zamiarze bezpośrednim popełnienia przestępstwa, tzn. chciał jego popełnienia.

Wątpliwości Sądu nie budzi także wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Przemawia za tym rodzaj i charakter naruszonego dobra (ochrona wiarygodności dokumentów i ochrona mienia), sposób i okoliczności popełnienia czynu (współpraca ze zorganizowaną grupą przestępczą), rozmiar wyrządzonej szkody (wysokość uszczuplenia wynikającego z posługiwania się fałszywymi fakturami VAT), postać zamiaru (zamiar bezpośredni) oraz motywacja sprawcy (chęć osiągnięcia korzyści majątkowej).

Na zmniejszenie stopnia społecznej szkodliwości mają wpływ sposób i okoliczności popełnienia czynu, w szczególności okoliczność, iż oskarżony pełnił poślednią funkcję w zorganizowanej grupie przestępczej, a zarzucane mu czyny nie wiązały się ze stosowaniem przemocy.

Na niekorzyść oskarżonego przemawia także jego dotychczasowa karalność, niemniej tylko jedno skazanie nastąpiło za przestępstwo skarbowe i jedno za przestępstwo przeciwko mieniu, oba popełnione po dacie popełnienia czynów zarzucanych oskarżonemu w przedmiotowym postępowaniu, za oba czyny wymierzono grzywny.

W świetle powyższych okoliczności Sąd uznał za uzasadnione wymierzenie oskarżonemu kary 2 lat pozbawienia wolności. Tak ukształtowana kara odpowiada w ocenie Sądu stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu. Bierze także pod uwagę karalność oskarżonego w chwili czynu. W ocenie Sądu taka kara będzie właściwa dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, dostatecznie wskazując mu na naganność jego zachowania oraz zniechęcając go do popełniania podobnych przestępstw w przyszłości. Tak ukształtowania kara spełni zatem swoje cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak również w zakresie prewencji ogólnej, wskazując społeczeństwu, że fałszowanie faktur VAT i posługiwanie się nimi nie pozostanie bez konsekwencji.

Zgodnie z art. 33 § 2 k.k. sąd może wymierzyć grzywnę obok kary pozbawienia wolności, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął.

Grzywnę obok kary pozbawienia wolności można orzec w granicach od 10 do 540 stawek dziennych (wg przepisów obowiązujących w dacie popełnienia czynu).

Oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie oraz osób, które wykorzystywały wystawione przez niego fałszywe faktury VAT przed organami podatkowymi. Istnieje zatem podstawa wymierzenia mu grzywny na podstawie art. 33 § 2 k.k.

Mając na uwadze przytoczone wyżej okoliczności i dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 k.k., Sąd wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 300 stawek dziennych, mając na uwadze stopień winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu, jak również rozmiar korzyści, którą oskarżony zamierzał osiągnąć z przestępstwa.

Wysokość jednej stawki dziennej Sąd ustalił na kwotę 100 zł, mając na względzie okoliczności wymienione w art. 33 § 3 k.k., w szczególności jego sytuację majątkową i możliwości zarobkowe.

L. C. (1)

IV

II, III

Kierując się dyspozycją art. 8 § 2 i 3 k.k.s., wobec faktu, że przestępstwo skarbowe opisane w pkt II sentencji wyroku i przestępstwo opisane w pkt III sentencji wyroku to ten sam czyn, Sąd wskazał, że wykonywana będzie najsurowsza kara, orzeczona za przestępstwo opisane w pkt III sentencji wyroku.

L. C. (1)

V

V

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., które nakazują baczyć nie tylko na to, aby kara nie przekraczała stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, ale także by uwzględniała motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób jego życia przed popełnieniem przestępstwa.

Czyn z art. 299 § 5 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Dodatkowo przy skazaniu w warunkach art. 65 § 1 k.k. stosuje się odpowiednio art. 64 § 2 k.k., który (w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu) zobowiązywał sąd do wymierzenia kary powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a pozwalał wymierzyć ją do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości Sądu. Oskarżony w chwili dokonania czynu był osobą dorosłą i w pełni poczytalną. W ocenie Sądu nie działał on w sytuacji motywacyjnej odmiennej od normalnej i można było wymagać od niego zachowania zgodnego z prawem. Oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się działając w zamiarze bezpośrednim popełnienia przestępstwa, tzn. chciał jego popełnienia.

Wątpliwości Sądu nie budzi także wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Przemawia za tym rodzaj i charakter naruszonego dobra (ochrona obrotu gospodarczego), sposób i okoliczności popełnienia czynu (współpraca ze zorganizowaną grupą przestępczą), postać zamiaru (zamiar bezpośredni) oraz motywacja sprawcy (chęć osiągnięcia korzyści majątkowej).

Na zmniejszenie stopnia społecznej szkodliwości mają wpływ sposób i okoliczności popełnienia czynu, w szczególności okoliczność, iż oskarżony pełnił poślednią funkcję w zorganizowanej grupie przestępczej, a zarzucane mu czyny nie wiązały się ze stosowaniem przemocy.

Na niekorzyść oskarżonego przemawia także jego dotychczasowa karalność, niemniej tylko jedno skazanie nastąpiło za przestępstwo skarbowe i jedno za przestępstwo przeciwko mieniu, oba popełnione po dacie popełnienia czynów zarzucanych oskarżonemu w przedmiotowym postępowaniu, za oba czyny wymierzono grzywny.

W świetle powyższych okoliczności Sąd uznał za uzasadnione wymierzenie oskarżonemu kary 2 lat pozbawienia wolności. Tak ukształtowana kara odpowiada w ocenie Sądu stopniowi winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu. Bierze także pod uwagę karalność oskarżonego w chwili czynu. W ocenie Sądu taka kara będzie właściwa dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, dostatecznie wskazując mu na naganność jego zachowania oraz zniechęcając go do popełniania podobnych przestępstw w przyszłości. Tak ukształtowania kara spełni zatem swoje cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak również w zakresie prewencji ogólnej, wskazując społeczeństwu, że udziału w procederze prania pieniędzy nie pozostanie bez konsekwencji.

Zgodnie z art. 33 § 2 k.k. sąd może wymierzyć grzywnę obok kary pozbawienia wolności, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął.

Grzywnę obok kary pozbawienia wolności można orzec w granicach od 10 do 3.000 stawek dziennych (art. 309 k.k.).

Oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie oraz osób, które wykorzystywały wystawione przez niego fałszywe faktury VAT przed organami podatkowymi. Istnieje zatem podstawa wymierzenia mu grzywny na podstawie art. 33 § 2 k.k.

Mając na uwadze przytoczone wyżej okoliczności i dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 k.k., Sąd wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 400 stawek dziennych, mając na uwadze stopień winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości jego czynu, jak również rozmiar korzyści, którą oskarżony zamierzał osiągnąć z przestępstwa.

Wysokość jednej stawki dziennej Sąd ustalił na kwotę 100 zł, mając na względzie okoliczności wymienione w art. 33 § 3 k.k., w szczególności jego sytuację majątkową i możliwości zarobkowe.

L. C. (1)

VI, VII

I, III, V

Na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynów) Sąd połączył orzeczone wobec oskarżonego jednostkowe kary pozbawienia wolności i wymierzył łączną karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy. Określając wymiar kary łącznej Sąd miał na względzie fakt, iż oskarżony w/w czynów dopuścił się w przeciągu 4 miesięcy, a między tymi czynami zachodził ścisły związek przedmiotowy i podmiotowy. Sąd miał także na uwadze uprzednią karalność oskarżonego w chwili czynów, jak również potrzebę, aby kara łączna stanowiła niejako podsumowanie działalności oskarżonego w ramach zorganizowanej grupy przestępczej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd uznał za zasadne zastosowanie zasady asperacji i wymierzenie kary łącznej bliżej dolnej granicy widełek określonych na podstawie art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynów (najwyższej orzeczonej kary jednostkowej - 2 lat pozbawienia wolności).

Kara pozbawienia wolności w tym wymiarze spełni cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec skazanego, określone w ustępach powyższych, a także spełni swoje potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Kierując się w/w dyrektywami Sąd wymierzył także łączną karę grzywny w wymiarze 500 stawek dziennych, stosując zasadę asperacji i wymierzając karę łączną bliżej dolnej granicy widełek określonych na podstawie art. 86 § 1 k.k. brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynów (najwyższej orzeczonej kary jednostkowej - 400 stawek dziennych grzywny). Wysokość stawki dziennej Sąd określił na tym samym poziome, co w przypadku kar jednostkowych.

L. C. (1)

VIII

I-III, V

Wobec skazania oskarżonego za przestępstwa skarbowe z art. 56 § 1 k.k.s. i art. 76 § 1 k.k.s., jak również skazania go w warunkach art. 38 § 2 k.k.s., Sąd wymierzył na podstawie art. 34 § 2 k.k.s. środek karny zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w hurtowym obrocie przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów (rodzaj działalności, przy której oskarżony popełnił czyny objęte przedmiotowym postępowaniem), na maksymalny, wynikający z art. 34 § 4 k.k.s., okres 5 lat.

Czas trwania zakazu uzasadniony jest wysokości uszczuplonego podatku oraz faktem popełnienia przestępstwa skarbowego w ramach zorganizowanej grupy przestępczej.

L. C. (1)

IX

V

Art. 299 § 7 k.k. przewiduje obligatoryjne orzeczenie przepadku przedmiotów pochodzących bezpośrednio albo pośrednio z przestępstwa, a także korzyści z tego przestępstwa lub ich równowartości, w przypadku skazania za czyn z art. 299 § 1 k.k.

W związku z powyższym Sąd orzekł przepadek korzyści majątkowej w wysokości 50.000 zł.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

L. C. (1)

X

VI

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres pozbawienia wolności w przedmiotowej sprawie od dnia 19 grudnia 2017 r. godz. 06:00 do dnia 5 czerwca 2018 r. oraz w dniu 18 lutego 2022 r. od godz. 07:05 do godz. 16:42.

L. C. (1)

XI

I-III, V

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd zwrócił oskarżonemu jako osobie uprawnionej dowody rzeczowe wymienione w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...) (k. 3372) pod poz. 71-78, albowiem wobec wydania wyroku stały się one zbędne dla postępowania karnego, brak jest natomiast podstaw do orzeczenia ich przepadku.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie Sąd oparł na przepisach obowiązujących w dacie popełnienia przez oskarżonego zarzucanych mu czynów. Stosownie do dyspozycji art. 4 § 1 k.k. oraz art. 2 § 2 k.k.s. ustawę obowiązującą poprzednio stosuje się, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Ustawa obowiązująca w dacie czynów jest względniejsza dla oskarżonego niż ustawa obowiązująca w dacie wyrokowania, albowiem przewiduje łagodniejszy rygor wymierzenia kary na podstawie art. 64 § 2 k.k. (obecnie obowiązujące przepisy nakazują wymierzać karę od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę), łagodniejszą sankcję za czyny z art. 258 § 1 k.k. oraz art. 62 § 2 k.k.s. oraz korzystniejsze reguły wymiaru kary łącznej.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XII

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. D. kwotę 2.880 zł, powiększoną o należną stawkę podatku VAT, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej z urzędu oskarżonemu L. C. (1).

Wysokość wynagrodzenia została ustalona na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 763). Składa się na nie wynagrodzenie za obronę przed sądem okręgowym jako pierwszą instancją w wysokości 1.200 zł (§ 17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia), powiększone o 140% w związku z uczestnictwem obrońcy na siedmiu dalszych terminach rozpraw (§ 20 rozporządzenia).

XII

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w przedmiotowej sprawie i obciążył nimi Skarb Państwa uznając, iż jego sytuacja osobista i majątkowa czyni obowiązek uiszczenia kosztów zbyt uciążliwym.

1.Podpis