Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

XII K 53/23

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Pragi Północ w Warszawie

29 października 2010 r.

IV K 692/10

1.1.2.

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie

22 grudnia 2010 r.

III K 817/10

1.1.3.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

26 lutego 2014 r.

III K 883/13

1.1.4.

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie

8 września 2015 r.

III K 328/15

1.1.5.

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie

16 listopada 2015 r.

III K 1162/12

1.1.6.

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie

28 listopada 2016 r.

III K 856/16

1.1.7.

Sąd Okręgowy w Warszawie

21 marca 2017 r.

XVIII K 291/16

1.1.8.

Sąd Okręgowy w Warszawie

19 grudnia 2018 r.

VIII K 195/17

1.1.9.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

3 czerwca 2019 r.

V K 4/17

1.1.10.

Sąd Rejonowy Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

24 listopada 2020 r

VIII K 1020/19

1.2.  Inne fakty

1.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

Wskazanymi we wcześniejszej części uzasadnienia wyrokami wymierzono skazanemu A. K. następujące kary lub kary łączne:

1. 200 stawek dziennych grzywny (wykonana z dniem 10 marca 2017 r.),

2. 80 stawek dziennych grzywny (wykonana z dniem 2 stycznia 2013 r.),

3. 12 miesięcy ograniczenia wolności,

4. 1 rok pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby (nie zarządzono wykonania kary),

5. 2 lata pozbawienia wolności (wykonana z dniem 29 września 2015 r.), 200 stawek dziennych grzywny (wykonana z dniem 2 października 2017 r.),

6. 1 rok pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby (nie zarządzono wykonania kary), 150 stawek dziennych grzywny,

7. 2 lata pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby (zarządzono wykonanie kary), 200 stawek dziennych grzywny,

8. 1 rok pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby (nie zarządzono wykonania kary), 50 stawek dziennych grzywny,

9. dwa razy po 10 miesięcy pozbawienia wolności,

10. 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności, 100 stawek dziennych grzywny.

odpisy wyroków

7, 8-9, 70-71, 72, 73-74, 75, 77, 79, 81, 84, 86-87, 89, 92, 94-95

karta karna

194-197

akta spraw: IV K 692/10, III K 817/10, III K 883/13, III K 328/15, III K 1162/12, III K 856/16, XVIII K 291/16, VIII K 195/17, V K 4/17, VIII K 1020/19, VIII Kop 30/22

1.2.1.2.

Zachowanie A. K. w czasie odbywania kary pozbawienia wolności oceniane jest jako dobre. A. K. był 5-krotnie nagradzany za podejmowane prace nieodpłatne. Nie był karany dyscyplinarnie. Jest zatrudniony nieodpłatnie jako pracownik biblioteki, wcześniej pracował jako pracownik gospodarczy w oddziale mieszkalnym i jako obsługa łaźni. Powierzone mu obowiązki wykonuje sumiennie. Karę odbywa w systemie programowego oddziaływania, zadania realizuje w stopniu pozytywnym, uczestniczył w programie readaptacyjnym z zakresu integracji rodzin. Wśród współosadzonych funkcjonuje prawidłowo, wobec przełożony prezentuje postawę regulaminową.

opinia o skazanym

151-152

1.1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2.1.

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1

odpisy wyroków, karta karna, akta spraw sądowych

Dokumenty urzędowe sporządzone i poświadczone przez uprawnione do tego organy w prawem przepisanej formie, nie były one także kwestionowane przez strony postępowania.

1.2.1.2

opinia o skazanym

Dokument urzędowy sporządzony przez uprawniony do tego organ w prawem przepisanej formie, nie był on także kwestionowany przez strony postępowania.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie, 26.02.2014r., III K 883/13

12 miesięcy ograniczenia wolności

3.1.2.

Sąd Okręgowy w Warszawie, 21.03.2017r., XVIII K 291/16

2 lata pozbawienia wolności

3.1.3.

Sąd Okręgowy w Warszawie, 19.12.2018r., VIII K 195/17

1 rok pozbawienia wolności

3.1.4.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie, 03.06.2019r., V K 4/17

10 miesięcy pozbawienia wolności,

10 miesięcy pozbawienia wolności

3.1.5.

Sąd Rejonowy Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu, 24.11.2020r., VIII K 1020/19

1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności

3.1.6.

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie

150 stawek dziennych grzywny

3.1.7.

Sąd Okręgowy w Warszawie, 21.03.2017r., XVIII K 291/16

200 stawek dziennych grzywny

3.1.8.

Sąd Okręgowy w Warszawie, 19.12.2018r., VIII K 195/17

50 stawek dziennych grzywny

3.1.9.

Sąd Rejonowy Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu, 24.11.2020r., VIII K 1020/19

100 stawek dziennych grzywny

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Zgodnie z art. 85 § 1 k.k. jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

Przytoczone brzmienie przedmiotowego przepisu zostało mu nadane przez ustawę z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. z 2022 r. poz. 2141), która w omawianym zakresie weszła w życie z dniem 24 czerwca 2020 r. Jednak zgodnie z treścią art. 81 ust. 1 i 2 tej ustawy, przepisy rozdziału IX k.k. (dotyczącego kary łącznej) w brzmieniu dotychczasowym stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie ustawy, a brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą - do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie tej ustawy.

W przypadku A. K. wszystkie kary, za wyjątkiem orzeczonych w sprawach V K 14/17 i VIII K 1020/19, zostały prawomocnie orzeczone przed dniem 24 czerwca 2020 r.

W tym miejscu wskazać jednak należy, iż na gruncie art. 81 w/w ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. niejasna jest kwestia łączenia kar zapadłych prawomocnie pod rządami różnych ustaw. W doktrynie (Michał Łazarski, "Reguły intertemporalne a instytucja kary łącznej w tarczy 4.0", LEX/el. 2020; Patrycja Rojek-Socha, "Sędziowie nie wiedzą, jak po zmianach wymierzać karę łączną", https://www.prawo.pl/prawnicy-sady/kara-laczna-w-tarczy-4-luka-w-przepisach,505526.htm wskazano, że w/w ustawa w ogóle nie odnosi się do sytuacji, w których kary mogące podlegać łączeniu zostały częściowo orzeczone w wyrokach prawomocnie zapadłych przed dniem 24 czerwca 2020 r., a częściowo w wyrokach zapadłych po tej dacie. Autorzy wskazują, że taka sytuacja powoduje pogorszenie sytuacji niektórych skazanych, w przypadku których możliwość skorzystania z instytucji kary łącznej ulega ograniczeniu na skutek okoliczności od skazanego niezależnych, jakimi jest dacia uprawomocnienia się danego wyroku.

Wskazać należy, iż art. 81 w/w ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. nie zabrania wprost łącznia kar orzeczonych w wyrokach zapadłych pod rządami różnych ustaw, nie przewiduje jednak reguł, w jakich łącznie to miałoby się odbywać. W doktrynie (Łazarski, ibidem; Rojek-Socha, ibidem) wskazuje się, że zastosowanie w takim przypadku powinien znaleźć art. 4 § 1 k.k. i regulacja ustawowa względniejsza dla skazanego.

Sąd uznaje za zasadne przytoczone wyżej stanowisko. Wskazać bowiem należy, iż w przeważającej większości przypadków wymierzenie kary łącznej w wyroku łącznym wiąże się z poprawą sytuacji skazanego, któremu ulega skróceniu czas trwania wymierzonych mu kar. Niesłuszne jest w ocenie Sądu pozbawianie skazanego możliwości połączenia kar w wyroku łącznym tylko z tego względu, iż na skutek okoliczności od niego niezależnych, wyroki skazujące wobec niego zapadły pod rządami różnych ustaw. Sąd stoi na stanowisku, iż redakcja art. 81 w/w ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. w żaden sposób nie zabrania łączenia kar orzeczonych w opisanych wyżej warunkach. Przepis ten po prostu pomija tą kwestię milczeniem. Zasadne jest zatem w ocenie Sądu zastosowanie w tej sytuacji reguł z art. 4 § 1 k.k. oraz ocena, która forma łączenia kar będzie względniejsza dla skazanego.

Oceniając możliwość łączenia kar Sąd miał także na uwadze wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 czerwca 2019 r., wydany w sprawie o sygn. P 20/17 (Dz. U. poz. 1135), który uznał za sprzeczne z przepisami Konstytucji obligatoryjne łączenie kar pozbawienia i ograniczenia wolności. Dokonując analizy skazań A. K. Sąd stanął na stanowisku, iż w przypadku tego skazanego zasadne jest połączenie orzeczonych wobec niego kar pozbawienia wolności z karą ograniczenia wolności. Będzie to korzystne dla skazanego, gdyż jedyna orzeczona wobec niego kara ograniczenia wolności (w sprawie III K 883/13) została już zamieniona na zastępczą karę pozbawienia wolności.

Na gruncie obecnie obowiązujących przepisów łączeniu uległyby jednostkowe kary pozbawienia wolności oraz jednostkowa kara ograniczenia wolności orzeczone w wyrokach, o których mowa w pkt 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9 komparycji wyroku łącznego, albowiem czyny objęte tymi wyrokami zostały popełnione przed dniem wydania najstarszego z tych wyroków (pkt 3 - wyrok z dnia 26 lutego 2014 r.). Skazanemu można by w takiej sytuacji wymierzyć karę łączną pozbawienia wolności kształtującą się w granicach od 2 lat do 10 lat i 8 miesięcy (po przeliczeniu kar pozbawienia wolności orzeczonej w wyrokach z pkt 4, 6 i 8 w myśl art. 89 § 1b k.k.). Zaliczeniu podlegałby okres niespełna 3 lat i 6 miesięcy. Dodatkowo skazanemu pozostałaby do wykonania kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczona w wyroku, o którym mowa w pkt 10 komparycji.

Dodatkowo na gruncie obecnie obowiązujących przepisów istniałaby możliwość wymierzenia skazanemu dwóch kar łącznych grzywny, jednej obejmującej grzywny orzeczone w wyrokach z pkt 1 i 2 komparycji, drugiej obejmującej grzywny orzeczone w wyrokach z pkt 5, 6, 7 i 8 komparycji. Istniałaby zatem podstawa do wymierzenia kar łącznych grzywny - w pierwszym przypadku w granicach od 100 do 430 stawek dziennych (z zaliczeniem 280 stawek dziennych), w drugim przypadku w granicach od 200 do 800 stawek dziennych (z zaliczeniem 200 stawek dziennych). Dodatkowo skazanemu pozostałaby do wykonania kara 100 stawek dziennych grzywny, orzeczona w wyroku, o którym mowa w pkt 10 komparycji.

W myśl art. 85 § 1 k.k., w brzmieniu obowiązującym do dnia 24 czerwca 2020 r., jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. § 2 przywołanego przepisu stanowił, że podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k. (dot. kar, których wykonanie zostało warunkowo zawieszone), w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

Zastosowanie powyższych regulacji oznaczałoby możliwość wymierzenia skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności obejmującej kary i kary łączne pozbawienia lub ograniczenia wolności orzeczone w wyrokach z pkt 3, 7, 8, 9 i 10 komparycji. Kara pozbawienia wolności orzeczona w wyroku z pkt 5 komparycji została już wykonana, a kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach z pkt 4 i 6 komparycji nie podlegają wykonaniu, albowiem upłynął okres, w którym można było zarządzić wykonanie warunkowo zawieszonych kar pozbawienia wolności (w przypadku wyroku z pkt 8 komparycji upłynął już okres próby, jednak wciąż biegnie okres, w którym można zarządzić wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, o którym mowa w art. 75 § 4 k.k.). Skazanemu można wymierzyć karę łączną w granicach od 2 lat do 6 lat i 2 miesięcy.

Dodatkowo na gruncie uprzednio obowiązujących przepisów istniałaby możliwość wymierzenia skazanemu kary łącznej grzywny, obejmującej grzywny orzeczone w wyrokach z pkt 6, 7, 8 i 10 komparycji. Istniałaby zatem podstawa do wymierzenia kary łącznej grzywny w granicach od 200 do 500 stawek dziennych.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, że względniejsze dla skazanego będzie łącznie kar na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 24 czerwca 2020 r., albowiem górna granica kar łącznych będzie zdecydowanie niższa, niż w przypadku łączenia kar na gruncie obecnie obowiązujących przepisów, a nadto nie pozostaną skazanemu do wykonania żadne inne kary, albowiem wszystkie kary podlegające wykonaniu zostałyby połączone węzłem kar łącznych.

Wobec skazanego P. P. zapadło do tej pory trzynaście wyroków skazujących, z czego cztery zostały objęte wyrokiem łącznym w sprawie IV K 923/18. Dwukrotnie orzeczono wobec niego kary pozbawienia wolności, dziewięciokrotnie kary ograniczenia wolności oraz trzykrotnie kary grzywny. Orzeczone grzywny nie podlegają łączeniu na podstawie żadnych ustaw. Kary pozbawienia wolności podlegają z kolei łączeniu zarówno na podstawie przepisów obecnie obowiązujących (oba skazania dotyczą czynów popełnionych przed wydaniem pierwszego wyroku w sprawie IV K 1063/16), jak i na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 24 czerwca 2020 r. (kara orzeczona w sprawie X K 292/19 podlega wykonaniu, natomiast w sprawie IV K 1063/16 mamy do czynienia z karą, o której mowa w art. 89 k.k.). W wypadku łączenia kar pozbawienia wolności sytuacja skazanego jest identyczna pod rządami obu konkurujących ustaw.

Mając na uwadze powyższe, kierując się dyspozycją art. 4 § 1 k.k., Sąd przyjął jako podstawę orzeczenia i wymiaru kar łącznych pozbawienia wolności i grzywny przepisy obowiązujące przed dniem 24 czerwca 2020 r., jako względniejsze dla skazanego.

Na zakończenie wskazać należy, iż skazany wykonuje obecnie karę pozbawienia wolności orzeczoną w wyroku z pkt 7 komparycji. Do wykonania tej kary skazany został na podstawie Europejskiego Nakazu Aresztowania w sprawie VIII Kop 30/22. Okoliczność ta stałaby na przeszkodzie orzeczeniu w przedmiocie kary łącznej pozbawienia wolności, gdyż z uwagi na dyspozycję art. 607e § 1 k.p.k., nie można wykonać wobec osoby przekazanej w wyniku wykonania nakazu kar pozbawienia wolności orzeczonych za przestępstwa inne niż te, które stanowiły podstawę przekazania. Mieć jednak na uwadze, iż na rozprawie w dniu 29 lutego 2024 r. A. K. złożył oświadczenie, że zrzeka się zasady specjalności określonej w art. 607e k.p.k. i wyraża zgodę na wydanie wyroku łącznego w zakresie połączenia kar pozbawienia wolności. Tym samym zaistniała przesłanka umożliwiającą wydanie wyroku łącznego obejmującego wymierzone skazanemu kary pozbawienia wolności, o której mowa art. 607e § 3 pkt 6 k.p.k.

4.  WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Stosownie do treści art. 86 § 1 k.k., w brzmieniu obowiązującym przed dniem 24 czerwca 2020 r., sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kary wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Zgodnie z § 4 przywołanego przepisu, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 24 czerwca 2020 r., zasady wymiaru kary łącznej określone w § 1-3 stosuje się odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna. Zgodnie z art. 87 § 1 k.k., w przypadku łączenia kar pozbawienia wolności i kar ograniczenia wolności, sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności. Art. 89 § 1b k.k. stanowi z kolei, iż sąd orzeka karę łączną pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania przyjmując, że miesiąc kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania równa się 15 dniom kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

W realiach niniejszej sprawy powyższe oznacza możliwość wymierzenia kar łącznych:

- pozbawienia wolności w graniach od 2 lat (jako najsurowszej kary orzeczonej w sprawie XVIII K 291/16) do 6 lat i 2 miesięcy (jako sumy wymierzonych kar podlegających łączeniu, po przeliczeniu w myśl art. 87 § 1 k.k. i art. 89 § 1b k.k.),

- grzywny w granicach od 200 stawek dziennych (jak najsurowszej kary orzeczonej w sprawie XVIII K 291/16) do 500 stawek dziennych (jako sumy wymierzonych kar podlegających łączeniu).

Wskazać w tym miejscu należy, iż kara 2 lat pozbawienia wolności orzeczona w sprawie XVIII K 291/16 nie uległa przeliczeniu w trybie art. 89 § 1b k.k., mimo iż orzeczona była z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, gdyż w dniu 11 maja 2021 r. zarządzono wykonanie tej kary, przy wymierzaniu kary łącznej jest ona zatem traktowana jako kara pozbawienia wolności orzeczona bez warunkowego zawieszenia jej wykonania (patrz: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2005 r., sygn. V KK 128/05, OSNKW 2005/12/119).

Dyrektywy wymiaru kary łącznej określone zostały w art. 85a k.k. Zgodnie z treścią tego przepisu orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż Sąd podzielił pogląd wyrażony w wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 57/10, zgodnie z którym art. 86 § 1 k.k. nie nakazuje przy orzekaniu kary łącznej stosowania zasady pełnej absorpcji. Przepis ten określa granice, w jakich kara łączna może być orzeczona i w odniesieniu do A. K. uznał za zasadne zastosowanie reguły asperacji. Nie ma bowiem podstaw do oczekiwania przez skazanego, że wyrok łączny powinien zawsze powodować poprawę sytuacji skazanego i to w najdalej idącym dla niego zakresie. Należy kategorycznie stwierdzić, że żaden przepis postępowania karnego nie nakazuje sądowi stosowania zasady absorpcji przy wydawaniu wyroku łącznego. Wprost przeciwnie przepis art. 569 § 1 k.p.k. odsyła do przepisów dotyczących wymierzania kary łącznej, które określają, że karę łączną wymierza się w granicach od najniższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy.

W świetle powyższego Sąd stanął na stanowisku, iż zasadnym będzie zastosowanie wobec skazanego w obu przypadkach zasady asperacji i wymierzenie skazanemu kar łącznych w wymiarze odpowiednio:

- 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- 400 stawek dziennych grzywny.

Tak ukształtowane kary łączne spełnią w ocenie Sądu funkcje zapobiegawcze i wychowawcze.

Odnośnie zbiegu kar pozbawienia wolności wskazać należy, iż czyny, za które A. K. został skazany zostały popełnione pomiędzy 27 października 2009 r. a 2 października 2017 r. Nie istnieje zatem między tymi przestępstwami bliski związek czasowy. Jednocześnie w przedmiotowych sprawach nie występuje związek podmiotowy, występuje natomiast związek przedmiotowy, albowiem we wszystkich przypadkach był to przestępstwa przeciwko mieniu. Mieć również należy na uwadze, iż skazany dopuścił się przestępstwa, za które został skazany w sprawie VIII K 1020/19, będąc uprzednio prawomocnie skazanym za przestępstwa przeciwko mieniu. Okoliczności te przemawiają przeciwko zastosowaniu wobec skazanego zasady absorpcji.

Mieć jednak na uwadze należy, iż w przypadku pozostałych skazań objętych węzłem kary łącznej, skazany dopuścił się tych czynów nie będąc karany za przestępstwa przeciwko mieniu. Przemawia to przeciwko zastosowaniu zasady kumulacji.

Odnośnie natomiast zbiegu kar grzywny wskazać należy, iż czyny objęte wyrokami w tych sprawach zostały popełnione pomiędzy sierpniem 2011 r. a 2 października 2017 r. Również w tym przypadku nie istnieje związek czasowy. Między przestępstwami nie istnieje związek podmiotowy, istnieje natomiast związek przedmiotowy, albowiem są to przestępstwa przeciwko mieniu. Czynów tych skazany dopuścił się będąc uprzednio karany zarówno za przestępstwa przeciwko mieniu. Mieć również należy na uwadze, iż skazany dopuścił się przestępstwa, za które został skazany w sprawie VIII K 1020/19, będąc uprzednio prawomocnie skazanym za przestępstwa przeciwko mieniu. Okoliczności te przemawiają przeciwko zastosowaniu wobec skazanego zasady absorpcji.

Mieć jednak na uwadze należy, iż w przypadku pozostałych skazań objętych węzłem kary łącznej, skazany dopuścił się tych czynów nie będąc karany za przestępstwa przeciwko mieniu. Przemawia to przeciwko zastosowaniu zasady kumulacji.

Sąd wziął również pod uwagę właściwości i warunki osobiste skazanego oraz jego postawę w czasie odbywania kary pozbawienia wolności. Zachowanie skazanego oceniane jest jako dobre. Skazany nie był karany dyscyplinarnie, był natomiast 5-krotnie nagradzany. Skazany prezentuje regulaminową postawę wobec przełożonych, nie uczestniczy w strukturach podkultury przestępczej, jest zatrudniony nieodpłatnie w warunkach penitencjarnych. Mieć jednak na uwadze należy, iż skazany w dalszym ciągu nie przyznaje się do popełniony przestępstw.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał za uzasadnione wymierzenie skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności na zasadach asperacji w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy. Tak ukształtowana kara w należy sposób uświadomi skazanemu naganność jego wcześniejszego zachowania oraz zapobiegnie jego powrotowi do przestępstwa. Orzeczenie kary w takim wymiarze uzasadnione jest faktem, że popełnianie przestępstw był stałym i powtarzającym się motywem w życiu skazanego, Sąd miał jednak na uwadze, że w czasie popełnienia większości z przestępstw, których dotyczy przedmiotowy wyrok łączny, skazany nie był karany za przestępstwa przeciwko mieniu. Kara łączna w takim wymiarze dostatecznie unaoczni skazanemu naganność jego zachowania i odstraszy go od popełnienia dalszych przestępstw w przyszłości. Tak ukształtowana kara łączna spełni jednocześnie wymagania prewencji ogólnej w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Karę łączną grzywny Sąd określił na zasadzie asperacji w wymiarze 400 stawek dziennych grzywny uznając, iż kara w takim wymiarze będzie wystarczająca do osiągnięcia celów kary łącznej. Mając na uwadze sytuację osobistą i majątkową skazanego, Sąd ustalił wysokość stawki dziennej grzywny w wysokości 50 zł.

5.  Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

6.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Zgodnie z art. 577 k.p.k. Sąd zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie XVIII K 291/16 od dnia 15 września 2022 r. do dnia 29 lutego 2024 r.

IV

Zgodnie z art. 577 k.p.k. Sąd zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie III K 856/16 od dnia 12 września 2016 r. do dnia 28 października 2016 r.

V

W pozostałym zakresie Sąd orzekł, iż połączone wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.

VI

Stosownie do treści art. 572 k.p.k. Sąd umorzył postępowanie w pozostałym zakresie, albowiem inne orzeczone kary nie podlegają łączeniu z karami stanowiącymi podstawę wydania przedmiotowego wyroku łącznego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. Sąd przyznał adw. D. T. kwotę 240 zł, powiększoną o należną stawkę podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu. Podstawę wymiaru stawki stanowiły przepisy § 17 ust. 5 oraz § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2023 r. poz. 2631, z późn. zm.).

Stawka wynagrodzenia wymieniona w poprzednim akapicie została określona w wysokości odpowiadającej stawce za obronę z wyboru, określonej w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2023 r. poz. 1964, z późn. zm.), stosownie do treści wyroków Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r. w sprawie SK 78/21 (Dz. U. poz. 2790) oraz z dnia 13 czerwca 2023 r. w sprawie SK 83/19 (Dz. U. poz. 1151), wskazujących na niekonstytucyjność zróżnicowania stawki obrońców z wyboru i obrońców z urzędu.

VIII

Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego od uiszczenia kosztów sądowych, mając na uwadze ograniczone możliwości zarobkowe wynikające z odbywania przez niego kary pozbawienia wolności.

8.  PODPIS