Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie w XII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Marzena Tomczyk – Zięba

Protokolant: Jacek Fryszkowski, Mikołaj Żaboklicki, Izabela Sikorska, Paulina Powązka-Płóciennik, Mirosław Grzęda, Kacper Kalisz

z udziałem Prokuratora: Iwony Kijek i Anny Sieradzkiej-Kośla oraz oskarżyciela posiłkowego Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 9 października 2019 r., 24 października 2019 r., 14 listopada 2019 r., 10 grudnia 2019 r., 17 grudnia 2019 r., 14 stycznia 2020 r., 28 stycznia 2020 r., 6 lutego 2020 r., 25 lutego 2020 r., 27 sierpnia 2020 r., 24 września 2020 r., 5 listopada 2020 r., 26 listopada 2020 r., 9 grudnia 2020 r., 17 grudnia 2020 r., 7 stycznia 2021 r., 9 lutego 2021 r., 1 marca 2021 r., 17 marca 2021 r., 22 kwietnia 2021 r., 27 maja 2021 r., 7 września 2021 r., 13 października 2021 r., 15 listopada 2021 r., 11 kwietnia 2022 r., 9 maja 2022 r., 31 maja 2022 r., 23 sierpnia 2022 r., 19 października 2022 r. i 28 lutego 2023 r.

sprawy:

A. D., urodzonego w dniu (...) w K., syna G. i G. z domu K.

M. U. , urodzonego w dniu (...) w Ś., syna J. i I. z domu W.

oskarżonych o to, że:

I. w okresie od stycznia 2010 r. do dnia 24 stycznia 2017 r. w W. oraz w
innych miastach na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, działając wspólnie i w
porozumieniu, za pośrednictwem tzw. doradców inwestycyjnych, pełniąc funkcję
członka zarządu (...) Sp. z o.o., uprawnionego do prowadzenia jej spraw, przy
czym M. U. od 14 października 2016 r. formalnie już nie pełnił tej funkcji,
prowadzili działalność polegającą na gromadzeniu środków pieniężnych innych osób
fizycznych, obciążając te środki ryzykiem, nie posiadając na prowadzenie tej
działalności stosownego zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego,

tj. o przestępstwo z art. 171 ust. 1 ustawy Prawo bankowe;

II. w okresie od 25 marca 2014 r. do dnia 24 stycznia 2017 r. w W. oraz w innych miastach na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, za pośrednictwem tzw. doradców inwestycyjnych, pełniąc funkcję członka zarządu (...) Sp. z o.o., uprawnionego do prowadzenia jej spraw, przy czym M. U. od 14 października 2016 r. formalnie już nie pełnił tej funkcji, doprowadzili wiele osób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w łącznych kwotach nie mniejszych niż: 8 110 365,47 PLN, 23 000,00 EUR i 31 662,00 USD, klientów (...) sp. z o.o., w ten sposób, że wprowadzali ich w błąd, tworząc pozory prowadzenia profesjonalnej działalności inwestycyjnej i zawierając z nimi tzw. „umowy pożyczki", w wyniku których klienci mieli w ramach poczynionych inwestycji otrzymywać odsetki od wpłaconych kwot, wypracowane na podstawie zarządzania kapitałem, podczas gdy w rzeczywistości, pieniądze wpłacane przez klientów nie były inwestowane lecz przeznaczane na kredytowanie bieżącego funkcjonowania spółki, prywatne potrzeby właścicieli, a także, wypłacane jako odsetki od zainwestowanego kapitału - klientom, którzy wcześniej zawarli tego rodzaju umowy, tworząc przez to strukturę tak zwanej „piramidy finansowej" i poprzez wprowadzenie pokrzywdzonych w błąd co do rzeczywistej sytuacji i możliwości finansowych spółki oraz posiadania przez nią środków na zabezpieczenie i spłatę zaciągniętych pożyczek, w sytuacji, gdy faktycznie spółka takich środków nie posiadała, w wyniku czego pokrzywdzeni zawarli następujące umowy:

S. M.:

• umowa z dnia 13 kwietnia 2014 r. na kwotę 30 000,00 zł

E. E.:

• umowa z dnia 26 maja 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

• umowa z dnia 16 grudnia 2015 r. na kwotę 75 000,00 zł

• umowa z dnia 20 stycznia 2016 r. na kwotę 15 962,00 USD

E. A.:

• umowa z dnia 26 maja 2014 r. na kwotę 15 000,00 Euro

• umowa z dnia 24 czerwca 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

B. K. (1):

• umowa z dnia 16 kwietnia 2014 r. na kwotę 70 000,00 zł

R. S. (1):

• umowa z dnia 14 kwietnia 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

• umowa z dnia 21 maja 2014 r. na kwotę 50 000.00 zł

A. W. (1):

• umowa z dnia 20 maja 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

• umowa z dnia 03 lipca 2014 r. na kwotę 70 000,00 zł

N. R.:

• umowa z dnia 13 maja 2014 r. na kwotę 30 000,00 zł

M. B. (1):

• umowa z dnia 05 września 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

• aneks z dnia 05 września 2014 r. do umowy z dnia 25 września 2012 r. na kwotę 50 000,00 zł

• aneks z dnia 05 września 2014 r. do umowy z dnia 07 grudnia 2012 r. na kwotę 20 000,00 zł

J. K. (1):

• umowa z dnia 21 maja 2014 r. na kwotę 40 000,00 zł

M. W. (1):

• umowa z dnia 06 maja 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł

J. R.:

• umowa z dnia 06 czerwca 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł

K. B. (1):

• umowa z dnia 10 czerwca 2014 r. na kwotę 20 000,00 zł

D. W.:

• umowa z dnia 18 maja 2014 r. na kwotę 8 000,00 Euro

M. R.:

• umowa z dnia 17 grudnia 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł

• aneks z dnia 16 czerwca 2015 r. do w/w/ umowy, na kwotę 100 000,00 zł

J. K. (2):

• umowa z dnia 18 czerwca 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

W. P. (1):

• umowa z dnia 16 września 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

• aneks z dnia 10 września 2015 r. do umowy z dnia 16 września 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

• aneks z dnia 09 marca 2016 r. do umowy z dnia 16 września 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

• aneks z dnia 07 września 2016 r. do umowy z dnia 16 września 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

17) B. P. (1):

• umowa z dnia 27 października 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł

• umowa z dnia 23 sierpnia 2014 r. na kwotę 120 000,00 zł

• umowa z dnia 25 września 2015 r. na kwotę 70 000,00 zł

T. S.:

• umowa z dnia 17 września 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł

• umowa z dnia 18 grudnia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł

• aneks z dnia 12 grudnia 2016 r. do umowy z dnia 18 grudnia 2015, na kwotę 50 000,00 zł

D. J.:

• umowa z dnia 25 lipca 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

S. S.:

• umowa z dnia 28 lipca 2014 r. na kwotę 20 000,00 zł

• umowa z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 53 000,00 zł

• aneks z dnia 23 sierpnia 2016 r. do umowy z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł

J. S.:

• umowa z dnia 24 lipca 2014 r. na kwotę 85 000,00 zł

M. S. (1):

• umowa z dnia 23 lipca 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

J. P. (1):

• umowa z dnia 23 sierpnia 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

J. M. (1):

• umowa z dnia 26 sierpnia 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł

M. B. (2):

• umowa z dnia 09 września 2014 r. na kwotę 20 000,00 zł

B. P. (2):

• umowa z dnia 21 października 2014 r. na kwotę 75 000,00 zł

J. W. (1):

• umowa z dnia 11 października 2014 r. na kwotę 260 000,00 zł

• umowa z dnia 18 maja 2016 r. na kwotę 80 000,00 zł

28) J. W. (2):

• umowa z dnia 14 października 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł

• aneks z dnia 22 września 2015 r. do w/w umowy, na kwotę 100 000,00 zł

K. K. (3):

• umowa z dnia 19 listopada 2014 r. na kwotę 150 000,00 zł

• umowa z dnia 29 grudnia 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

• umowa z dnia 29 maja 2015 r. na kwotę 20 00,00 zł

• aneks z dnia 12 września 2016 r. do umowy z dnia 24 września 2013 r. na kwotę 15 700.00 USD

E. Ł.:

• umowa z dnia 18 listopada 2014 r. na kwotę 65 000,00 zł

• aneks z dnia 21 maja 2015 r. do w/w/ umowy, na kwotę 50 000 zł

• umowa z dnia 31 stycznia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł

• aneks z dnia 26 stycznia 2016 r. do w/w/ umowy, na kwotę 50 000 zł

W. K. (1):

• umowa z dnia 25 listopada 2014 r. na kwotę 40 000,00 zł

• umowa z 2016 r. na kwotę 30 000,00 zł

32) W. P. (2):

• umowa z dnia 11 lutego 2015 r. na kwotę 100 00,00 zł

• aneks z dnia 11 lutego 2015 r. do umowy z dnia 24 lutego 2014 r. na

kwotę 212 000,00 zł

M. P. (1):

• umowa z dnia 10 lutego 2015 r. na kwotę 90 000,00 zł

R. K.:

• umowa z dnia 29 kwietnia 2015 r. na kwotę 40 000,00 zł

K. H.:

• umowa z dnia 14 kwietnia 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł

A. Ł.:

• umowa z dnia 03 lutego 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł

J. G.:

• umowa z dnia 05 stycznia 2015 r. na kwotę 70 000,00 zł

M. L.:

• umowa z dnia 15 kwietnia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł

T. L. (1):

• umowa z dnia 15 kwietnia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł

R. Ł.:

• umowa z dnia 11 kwietnia 2015 r. na kwotę 60 000,00 zł

H. D.:

• umowa z dnia 02 czerwca 2015 r. na kwotę 50 00,00 zł

• umowa z dnia 02 czerwca 2015 r. na kwotę 50 00,00 zł

• umowa z dnia 31 lipca 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł

M. S. (2):

• umowa z dnia 01 czerwca 2015 r. na kwotę 16 700,00 zł

W. K. (2):

• umowa z dnia 26 maja 2015 r. na kwotę 200 000,00 zł

H. Ż.:

• umowa z dnia 27 maja 2015 r. na kwotę 55 000,00 zł

S. R.:

• umowa z dnia 25 maja 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł

B. K. (2):

• umowa z dnia 24 czerwca 2015 r. na kwotę 19 466,81 zł

R. C.:

• umowa z dnia 08 lipca 2015 r. na kwotę 21 000,00 zł

Z. R.:

• umowa z 22 lipca 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł

J. M. (2):

• aneks Nr (...) z dnia 18 sierpnia 2015 r. do umowy z dnia 18 sierpnia 2012 na kwotę 50 000,00 zł

• aneks Nr (...) z dnia 18 sierpnia 2015 r. do umowy z dnia 18 sierpnia 2012 na kwotę 50 000,00 zł

• umowa z dnia 24 sierpnia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł

• umowa z dnia 09 grudnia 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł

• aneks z dnia 16 czerwca 2016 r. do umowy z dnia 15 czerwca 2013 r. i z dnia 09 grudnia 2015 r. na kwotę 150 000,00 zł

• aneks z dnia 18 sierpnia 2016 r. do umowy z dnia 18 sierpnia 2012 r. i umowy z dnia 24 sierpnia 2015 r. na kwotę 150 000,00 zł

50) P. R.:

• umowa z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 75 000,00 zł

51) B. R.:

• umowa z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 75 000,00 zł

W. J.:

• umowa z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 30 000,00 zł

E. S. (1):

• umowa z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 27 000,00 zł

M. Z. (1):

• umowa z dnia 13 października 2015 r. na kwotę 10 000,00 zł

J. W. (3):

• umowa z dnia 15 października 2015 r. na kwotę 13 198,66 zł

A. W. (2):

• umowa z dnia 27 października 2015 r. na kwotę 10 000,00 zł

M. G. (2):

• umowa z dnia 01 listopada 2015 r. na kwotę 20 000,00 zł

M. S. (3):

• umowa z dnia 06 listopada 2015 r. na kwotę 23 000,00 zł

A. G. (1):

• umowa z dnia 09 listopada 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł

• umowa z dnia 28 stycznia 2016 r. na kwotę 50 000,00 zł

• umowa z dnia 18 maja 2016 r. na kwotę 50 000,00 zł

• umowa Nr 1 z dnia 12 sierpnia 2016 r. na kwotę 50 000,00 zł

• umowa Nr 2 z dnia 12 sierpnia 2016 r. na kwotę 50 000,00 zł

A. H.:

• umowa z dnia 21 grudnia 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł

• umowa z dnia 06 kwietnia 2016 r. na kwotę 600 000,00 zł

L. B.:

• umowa z dnia 23 czerwca 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł

• umowa z dnia 29 czerwca 2016 r. na kwotę 150 000,00 zł

A. P. (1):

• aneks z dnia 11 sierpnia 2015 r. do umowy z dnia 12 sierpnia 2012 r. na kwotę 100 000,00 zł

• aneks z dnia 25 lipca 2016 r. do umowy z dnia 12 sierpnia 2012 r. na kwotę 100 000,00 zł

• umowa z dnia 28 lipca 2016 r. na kwotę 50 000,00 zł

• umowa z dnia 28 lipca 2016 r. na kwotę 100 000,00 zł

A. Z. (1):

• umowa z dnia 19 stycznia 2016 r. na kwotę 30 000,00 zł

• aneks z dnia 17 stycznia 2017 r. do w/w umowy, na kwotę 30 000,00 zł

E. G. (1):

• umowa z dnia 21 stycznia 2016 r. na kwotę 30 000,00 zł

• aneks z dnia 12 stycznia 2017 r. do w/w umowy na kwotę 50 000,00 zł

D. A.:

• umowa z dnia 30 maja 2016 r. na kwotę 300 000,00 zł

E. H.:

• umowa z dnia 13 kwietnia 2016 r. na kwotę 10 000,00 zł

S. C.:

• aneks z dnia 05 grudnia 2016 r. do umowy z dnia 11 stycznia 2014 r. na kwotę 150 000,00 zł

• aneks z dnia 14 lutego 2016 r. do umowy z dnia 14 lutego 2014 r. na kwotę 48 000,00 zł

• umowa z dnia 04 marca 2016 r. na kwotę 52 000,00 zł

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

a nadto A. D. o to, że:

III. w okresie od 25 kwietnia 2014 r. do 21 stycznia 2017 r., w W., pełniąc funkcję członka zarządu spółki (...) Sp. z o.o. nie zgłosił wniosku o jej upadłość, pomimo istnienia warunków uzasadniających według przepisów ustawy z dnia 23 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe wystąpienie z wnioskiem o ogłoszenie upadłości tej spółki,

tj. o czyn z art. 586 kodeksu spółek handlowych;

IV. w okresie od 11 stycznia 2014 r. do 21 stycznia 2017 r., w W., pełniąc funkcję członka zarządu spółki (...) Sp. z o.o. ponosząc z tego tytułu odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości określonych ustawą z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości, w tym z tytułu nadzoru, dopuścił do prowadzenia ksiąg rachunkowych wbrew przepisom w/w ustawy, poprzez niedokonywanie zamknięcia ksiąg rachunkowych na dzień kończący rok obrotowy, co stanowi naruszenie przepisu art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy o rachunkowości oraz nieewidencjonowanie na bieżąco operacji gospodarczych, w szczególności faktur zakupu i sprzedaży, co stanowi naruszenie przepisów art. 20 ust. 1 i art. 24 ust. 5 ustawy o rachunkowości,

tj. o czyn z art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości

a nadto M. U. o to, że:

V. w okresie od 25 kwietnia 2014 r. do 14 października 2016 r., w W., pełniąc funkcję członka zarządu spółki (...) Sp. z o.o. nie zgłosił wniosku o jej upadłość, pomimo istnienia warunków uzasadniających według przepisów ustawy z dnia 23 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe wystąpienie z wnioskiem o ogłoszenie upadłości tej spółki,

tj. o przestępstwo z art. 586 kodeksu spółek handlowych

VI. w okresie od 11 stycznia 2014 r. do 14 października 2016 r., w W., pełniąc funkcję członka zarządu spółki (...) Sp. z o.o. i ponosząc z tego tytułu odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości określonych ustawą z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości, w tym z tytułu nadzoru, dopuścił do prowadzenia ksiąg rachunkowych wbrew przepisom w/w ustawy, poprzez niedokonywanie zamknięcia ksiąg rachunkowych na dzień kończący rok obrotowy, co stanowi naruszenie przepisu art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy o rachunkowości oraz nieewidencjonowanie na bieżąco operacji gospodarczych, w szczególności faktur zakupu i sprzedaży, co stanowi naruszenie przepisów art. 20 ust. 1 i art. 24 ust. 5 ustawy o rachunkowości,

tj. o przestępstwo z art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości

orzeka

oskarżonych A. D. oraz M. U. uznaje za winnych popełnienia czynu zarzucanego im w pkt I a/o, wyczerpującego dyspozycję przepisu art. 171 ust. 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ustawy Prawo bankowe i za to na podstawie tego przepisu skazuje ich, a na podstawie art. 171 ust. 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ustawy Prawo bankowe w brzmieniu tego przepisu obowiązującym w dniu 24 stycznia 2017 r. w zw. z art. 4§1 k.k. wymierza im kary po 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności i kary po 20 000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych) grzywny;

oskarżonych A. D. oraz M. U. uznaje za winnych popełnienia czynu zarzucanego im w pkt II a/o, wyczerpującego dyspozycję przepisów art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. w zw. z art. 12§1 k.k., z tym, że z jego opisu eliminuje zwrot „z inną ustaloną osobą”, i na podstawie tych przepisów skazuje ich, a na podstawie art. 294§1 k.k. i art. 33§1 i §3 k.k. w brzmieniu tych przepisów obowiązującym w dniu 24 stycznia 2017 r. w zw. z art. 4§1 k.k. wymierza im kary po 1 (jednym) roku pozbawienia wolności i kary po 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej dla każdego z nich na 100 (sto) złotych;

oskarżonego A. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt III a/o czynu wyczerpującego dyspozycję przepisu art. 586 k.s.h., z tym, że ustala okres popełnienia przestępstwa od 30 kwietnia 2016 r. do 21 stycznia 2017 r. i za to na podstawie tego przepisu skazuje go, a na podstawie art. 586 k.s.h. i art. 33§1 i §3 k.k. w brzmieniu tych przepisów obowiązującym w dniu 21 stycznia 2017 r. w zw. z art. 4§1 k.k. wymierza mu karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 100 (sto) złotych;

oskarżonego M. U. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt V a/o czynu wyczerpującego dyspozycję przepisu art. 586 k.s.h., z tym, że ustala okres popełnienia przestępstwa od 30 kwietnia 2016 r. do 14 października 2016 r. i za to na podstawie tego przepisu skazuje go, a na podstawie art. 586 k.s.h. i art. 33§1 i §3 k.k. w brzmieniu tych przepisów obowiązującym w dniu 14 października 2016 r. w zw. z art. 4§1 k.k. wymierza mu karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 100 (sto) złotych;

oskarżonego A. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt IV a/o czynu wyczerpującego dyspozycję przepisu art. 77 pkt 1 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i za to na podstawie tego przepisu skazuje go, a na podstawie art. 77 pkt 1 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i art. 33§1 i §3 k.k. w brzmieniu tych przepisów obowiązującym w dniu 21 stycznia 2017 r. w zw. z art. 4§1 k.k. wymierza mu karę 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 100 (sto) złotych;

oskarżonego M. U. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt VI a/o czynu wyczerpującego dyspozycję przepisu art. 77 pkt 1 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i za to na podstawie tego przepisu skazuje go, a na podstawie art. 77 pkt 1 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i art. 33§1 i §3 k.k. w brzmieniu tych przepisów obowiązującym w dniu 21 stycznia 2017 r. w zw. z art. 4§1 k.k. wymierza mu karę 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na 100 (sto) złotych

na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 i 2a k.k. w brzmieniu tych przepisów obowiązującym w okresie od 14 października 2016 r. do 21 stycznia 2017 r. w zw. z art. 4§1 k.k. orzeka wobec oskarżonych A. D. i M. U. kary łączne po 1 (jednym) roku pozbawienia wolności i kary łączne grzywny w wymiarze po 35 000 zł (trzydzieści pięć tysięcy złotych);

na podstawie art. 69§1 i §2 k.k. i art. 70§1 k.k. wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych kar łącznych 1 (jednego) roku pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący dla każdego z nich 3 (trzy) lata;

na podstawie art. 72§1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżonych A. D. i M. U. do informowania sądu o przebiegu okresu próby;

na podstawie art. 230§2 k.p.k. dowody rzeczowe nr (...) poz. (...)zarejestrowane za nr (...) i (...) stanowiące załącznik do akt sprawy przechowywane w 16 segregatorach zwraca Spółce (...) Sp. z o.o. (uprzednio (...) Sp. z o.o.);

na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonych A. D. i M. U. na rzecz oskarżyciela posiłkowego Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego kwoty po 1680 zł (tysiąc sześćset osiemdziesiąt złotych) tytułem wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie;

na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 3 ust. 1 i art. 6 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonych A. D. i M. U. na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 7180 zł (siedem tysięcy sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty oraz na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża ich pozostałymi kosztami postępowania w sprawie.

Sygn. akt XII K 55/19

Uzasadnienie wyroku z dnia 14 marca 2023 r.

Na wstępie należy podnieść, że Sąd sporządzając uzasadnienie w niniejszej sprawie odstąpił od sporządzenia go na formularzu zgodnie z treścią art. 99a§1 k.p.k. Sąd podzielił argumentację przedstawianą już wielokrotnie w orzecznictwie sądów powszechnych i Sądu Najwyższego, że jest możliwe odstąpienie od tej formy sporządzenia uzasadnienia celem zapewnienia stronom prawa do rzetelnego procesu; przedstawienie w sposób właściwy toku rozumowania Sądu poprzedzającego wydanie orzeczenia umożliwić ma stronom, a zwłaszcza oskarżonemu, jego należytą kontrolę. ( m.in. II AKa 64/20 - wyrok S.A. w Gdańsku z dnia 17 czerwca 2020 r., II AKa 267/21 – wyrok S.A. we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2022 r., II AKa 488/21 – wyrok S.A. we Wrocławiu z dnia 24 marca 2022 r., I KK 51/21 – wyrok S.N. z dnia 8 lutego 2022 r., I KA 1/20 - wyrok S.N. z dnia 11 sierpnia 2020 r.)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

Spółka (...) Sp. z o.o. została nabyta przez A. D. i M. U. w maju 2006 r. Przedmiotem działalności spółki było pośrednictwo w zakresie ubezpieczeń i reasekuracji, działalność akwizycyjna na rzecz otwartych funduszy emerytalnych oraz związana z tym działalność doradcza, usługi w zakresie obsługi zawartych umów ubezpieczenia i likwidacji skód. ( k. 92-98 akt notarialny) Wcześniej, zanim kupili Spółkę w Polsce, A. D. i M. U. prowadzili działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego na terenie Niemiec, mieli doświadczenie w tym zakresie. ( k. 6581-6588 wyjaśnienia oskarżonych). Działalność gospodarcza Spółki prowadzona była pod adresem siedziby Spółki w W. przy ul. (...) oraz na terenie całego kraju na zasadzie oddziałów prowadzonych przez osoby współpracujące ze Spółką. Spółka posiadała oddziały i biura w W., B., W., G., G., Ł., K., R., B., Ś., P., C., L., B., O., K., O., K., T.. ( k. 354-356 zeznania J. F. (1), k.4177-4178 zeznania B. O., k.6780 zestawienie oddziałów)

Oprócz podstawowej działalności polegającej na pośrednictwie finansowym, (...) Sp. z o.o., za pośrednictwem swoich najbardziej zaufanych doradców inwestycyjnych, co najmniej od 2010 r. prowadziła działalność polegającą na zaciąganiu pożyczek od osób fizycznych. Spowodowane to było tym, że banki odmówiły przyznania (...) kredytu z uwagi na brak zdolności kredytowej i brak zabezpieczeń. Zawierane umowy nazywane były umowami pożyczki lub umowami inwestycyjnymi, przy pomocy których gromadzono środki pieniężne prywatnych osób, początkowo sprawdzonych i zaufanych klientów, a następnie - coraz częściej oferowane przez doradców - środki szerszego grona klientów. Umowy opiewały na kwoty od kilkudziesięciu do kilkuset tysięcy złotych albo kilku do kilkunastu tysięcy USD bądź Euro. Pożyczki były udzielane na okres od 12 do 36 miesięcy z gwarantowanym oprocentowaniem od 6% do 10% w skali roku. W zależności od umowy, odsetki miały być wypłacane albo co roku albo jednorazowo po zakończeniu terminu na jaki została zawarta umowa wraz z pożyczonym kapitałem. Umowy pożyczek były przygotowane w siedzibie Spółki, a następnie przekazywane agentom, którzy dawali je klientom do podpisu. Agentami uprawnionymi do oferowania umów pożyczek byli m.in. B. O., M. G. (3), D. L., A. K. (2), P. G..

Po upływie okresu, na jaki umowa została zawarta, spółka (...) zwracała środki wraz z odsetkami swoim klientom lub też w przypadku ich namówienia, prolongowała umowy na dalszy okres, zwracając wówczas same odsetki od pożyczek. Zwrot kapitału oraz odsetek był dokonywany z bieżących dochodów spółki. Doradcy w różny sposób informowali klientów o sposobie wykorzystania powierzonych środków pieniężnych, np. że będą inwestowane w złoto, energię odnawialną, projekty budowlane, złożone w banku szwajcarskim na lokacie albo w ogóle nie informowali klientów na co zostaną przeznaczone pożyczone pieniądze, twierdzili jednak, że pieniądze będą inwestowane, a kondycja (...) spółki (...) jest bardzo dobra. Niekiedy też klienci nie interesowali się w jaki sposób będą wykorzystane powierzone przez nich środki, jak również z jakich środków zostanie wypłacone oprocentowanie. Okoliczność dotycząca sposobu wykorzystania środków nie została odnotowana w treści umowy. Jednak klienci byli zapewniani, że ich pieniądze są całkowicie bezpieczne i nie ma żadnego ryzyka. W rzeczywistości powierzone spółce środki pieniężne nie były w żaden sposób inwestowane lecz przeznaczane na jej bieżącą działalność, w tym płatności do dostawców, wypłaty wynagrodzeń, spłaty zaciągniętych pożyczek, spłaty odsetek, udzielanie pożyczek, w tym podmiotom powiązanym i członkom zarządu.

Zobowiązania spółki z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek były od 2012 r. najistotniejszą pozycją zobowiązań spółki a ich spłaty były finansowane ze środków otrzymywanych z innych pożyczek od osób fizycznych, od podmiotów powiązanych oraz w znikomej części z faktur wystawionych przez odbiorców. Gromadzone z pożyczek środki stały się głównym dochodem spółki. Począwszy od 2013 r. działalność spółki zaczęła przynosić straty, które z każdym rokiem były coraz większe. Wartość zobowiązań zaczęła przekraczać wartość majątku, co stworzyło sytuację, że jedyną możliwością spłaty zaciągniętych pożyczek było zaciąganie kolejnych, z których wpływy były przeznaczane na spłatę już istniejących.

Pomimo tego, w mediach społecznościowych Spółka (...) reklamowała się w następujący sposób: „ (...) to niezależna firma doradztwa finansowego z długoletnim doświadczeniem na rynku finansowym. Pomagamy znaleźć klientom indywidualnym najbardziej optymalne dla nich rozwiązania finansowe. Wykorzystujemy doświadczenie i unikalne kompetencje, by w sposób wiarygodny spełniać oczekiwania klientów. Naszymi partnerami strategicznymi są instytucje działające na całym świecie. Daje to gwarancję, że współpraca z nami przyniesie Państwu same korzyści i pozwoli na realizację nawet najbardziej niesamowitych marzeń. (...) to przede wszystkim rzetelność, profesjonalizm i indywidualne podejście do klienta.” W ramach oferty indywidualnej opublikowano informacje dotyczące m.in. różnych rodzajów inwestycji: systematyczne oszczędzanie, oszczędzanie na przyszłość dzieci – posag, inwestycja jednorazowa, inwestycja w surowce. ( k. 1-3 - pismo KNF z dnia 27 lutego 2014 r., k. 16, k. 55 – wydruk ze strony internetowej, k. 62-64 zeznania świadka J. B. )

Działalność (...)Sp. z o.o. została zakwestionowana przez Komisję Nadzoru Finansowego, która w dniu 12 maja 2014 r. dokonała wpisu spółki na listę ostrzeżeń publicznych, ponieważ tego rodzaju działalność, którą oskarżeni prowadzili w Polsce wymaga zezwolenia KNF. A. D. i M. U. oraz reprezentowana przez nich spółka takiego zezwolenia zaś nie posiadali.

Pomimo wpisu na listę ostrzeżeń publicznych i złej sytuacji finansowej spółki, A. D. i M. U. w dalszym ciągu zawierali umowy pożyczki z osobami fizycznymi lub podpisywali aneksy do już istniejących. W 2014 i w 2015 r. zostało udzielonych najwięcej pożyczek - w 2014 r. zobowiązania z tego tytułu wynosiły prawie 7 000 000 zł a w 2015 r. ponad 8 000 000 zł. Taka działalność była prowadzona jeszcze w styczniu 2017 r., przy czym oskarżeni nie informowali klientów o wpisie na listę ostrzeżeń ani o rzeczywistej sytuacji finansowej spółki. Brak świadomości co do faktycznej sytuacji finansowej spółki (...) i przekonanie o bezpieczeństwie pożyczanych środków, spowodował zawarcie przez następujące osoby, umów pożyczek:

S. M.:

• umowa z dnia 13 kwietnia 2014 r. na kwotę 30 000,00 zł ( k. 1426-1428)

E. E.:

• umowa z dnia 26 maja 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k. 646-648)

• umowa z dnia 16 grudnia 2015 r. na kwotę 75 000,00 zł

• umowa z dnia 20 stycznia 2016 r. na kwotę 15 962,00 USD

E. A.:

• umowa z dnia 26 maja 2014 r. na kwotę 15 000,00 Euro ( k.786-788)

• umowa z dnia 24 czerwca 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.790-792)

B. K. (1):

• umowa z dnia 16 kwietnia 2014 r. na kwotę 70 000,00 zł ( k.986-988)

R. S. (1):

• umowa z dnia 14 kwietnia 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.1431-1433)

• umowa z dnia 21 maja 2014 r. na kwotę 50 000.00 zł ( k.1455-1456)

A. W. (1):

• umowa z dnia 20 maja 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.1447-1449)

• umowa z dnia 03 lipca 2014 r. na kwotę 70 000,00 zł ( k.2134–2138)

N. R.:

• umowa z dnia 13 maja 2014 r. na kwotę 30 000,00 zł ( k.1443-1445)

M. B. (1):

• umowa z dnia 05 września 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.2170-2172)

• aneks z dnia 05 września 2014 r. do umowy z dnia 25 września 2012 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k. 2162-2163)

• aneks z dnia 05 września 2014 r. do umowy z dnia 07 grudnia 2012 r. na kwotę 20 000,00 zł ( k.2168-2169)

J. K. (1):

• umowa z dnia 21 maja 2014 r. na kwotę 40 000,00 zł ( k.1451-1453)

M. W. (1):

• umowa z dnia 06 maja 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.1439-1441)

J. R.:

• umowa z dnia 06 czerwca 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.1471-1473)

K. B. (2):

• umowa z dnia 10 czerwca 2014 r. na kwotę 20 000,00 zł ( k.1476-1478)

D. W.:

• umowa z dnia 18 maja 2014 r. na kwotę 8 000,00 Euro ( k.4956-4957)

M. R.:

• umowa z dnia 17 grudnia 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.3816-3817)

• aneks z dnia 16 czerwca 2015 r. do w/w/ umowy, na kwotę 100 000,00 zł ( k.3814-3815)

J. K. (2):

• umowa z dnia 18 czerwca 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.723–725)

W. P. (1):

• umowa z dnia 16 września 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

• aneks z dnia 10 września 2015 r. do umowy z dnia 16 września 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.3646 -3647)

• aneks z dnia 09 marca 2016 r. do umowy z dnia 16 września 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k. 3648 – 3649)

• aneks z dnia 07 września 2016 r. do umowy z dnia 16 września 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.3650-3651)

B. P. (1):

• umowa z dnia 27 października 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł

• umowa z dnia 23 sierpnia 2014 r. na kwotę 120 000,00 zł ( k.4963-4965)

• umowa z dnia 25 września 2015 r. na kwotę 70 000,00 zł ( k.3887-3889)

18) T. S.:

• umowa z dnia 17 września 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.3758 – 3759)

• umowa z dnia 18 grudnia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.3760-3761)

• aneks z dnia 12 grudnia 2016 r. do umowy z dnia 18 grudnia 2015, na kwotę 50 000,00 zł ( k.3762)

D. J.:

• umowa z dnia 25 lipca 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

S. S.:

• umowa z dnia 28 lipca 2014 r. na kwotę 20 000,00 zł ( k.4959-4961)

• umowa z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 53 000,00 zł ( k.3716-3718)

• aneks z dnia 23 sierpnia 2016 r. do umowy z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k. 3719-3720)

J. S.:

• umowa z dnia 24 lipca 2014 r. na kwotę 85 000,00 zł ( k.4982-4984)

M. S. (1):

• umowa z dnia 23 lipca 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.4986-4988)

J. P. (1):

• umowa z dnia 23 sierpnia 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.4967-4969)

J. M. (1):

• umowa z dnia 26 sierpnia 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł

M. B. (2):

• umowa z dnia 09 września 2014 r. na kwotę 20 000,00 zł

B. P. (2):

• umowa z dnia 21 października 2014 r. na kwotę 75 000,00 zł ( k.4994-4996)

J. W. (1):

• umowa z dnia 11 października 2014 r. na kwotę 260 000,00 zł

• umowa z dnia 18 maja 2016 r. na kwotę 80 000,00 zł ( k.3873-3875)

28) J. W. (2):

• umowa z dnia 14 października 2014 r. na kwotę 100 000,00 zł

• aneks z dnia 22 września 2015 r. do w/w umowy, na kwotę 100 000,00 zł ( k.4001-4002)

29) K. K. (3):

• umowa z dnia 19 listopada 2014 r. na kwotę 150 000,00 zł

• umowa z dnia 29 grudnia 2014 r. na kwotę 50 000,00 zł

• umowa z dnia 29 maja 2015 r. na kwotę 20 00,00 zł

• aneks z dnia 12 września 2016 r. do umowy z dnia 24 września 2013 r. na kwotę 15 700.00 USD ( k.4653-4654)

E. Ł.:

• umowa z dnia 18 listopada 2014 r. na kwotę 65 000,00 zł ( k.4852-4853)

• aneks z dnia 21 maja 2015 r. do w/w/ umowy, na kwotę 50 000 zł ( k.4849-4850)

• umowa z dnia 31 stycznia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.4867-4868)

• aneks z dnia 26 stycznia 2016 r. do w/w/ umowy, na kwotę 50 000 zł ( k.4871-4872)

W. K. (1):

• umowa z dnia 25 listopada 2014 r. na kwotę 40 000,00 zł ( k.4998-5000)

• umowa z 2016 r. na kwotę 30 000,00 zł

32) W. P. (2):

• umowa z dnia 11 lutego 2015 r. na kwotę 100 00,00 zł ( k.2986-2987)

• aneks z dnia 11 lutego 2015 r. do umowy z dnia 24 lutego 2014 r. na

kwotę 212 000,00 zł ( k.2985, k.2989-2991)

M. P. (1):

• umowa z dnia 10 lutego 2015 r. na kwotę 90 000,00 zł ( k.4979-4981)

R. K.:

• umowa z dnia 29 kwietnia 2015 r. na kwotę 40 000,00 zł ( k.3789 – 3791)

K. H.:

• umowa z dnia 14 kwietnia 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.3881-3882, k.3884-3885)

A. Ł.:

• umowa z dnia 03 lutego 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.3825-3826)

J. G.:

• umowa z dnia 05 stycznia 2015 r. na kwotę 70 000,00 zł ( k.3780-3781)

M. L.:

• umowa z dnia 15 kwietnia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.5011-5013)

T. L. (1):

• umowa z dnia 15 kwietnia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.5007-5009)

R. Ł.:

• umowa z dnia 11 kwietnia 2015 r. na kwotę 60 000,00 zł ( k.3699-3701)

H. D.:

• umowa z dnia 02 czerwca 2015 r. na kwotę 50 00,00 zł ( k.4971-4973)

• umowa z dnia 02 czerwca 2015 r. na kwotę 50 00,00 zł ( k.4975-4977)

• umowa z dnia 31 lipca 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.3953-3955)

M. S. (2):

• umowa z dnia 01 czerwca 2015 r. na kwotę 16 700,00 zł ( k.4138-4140)

W. K. (2):

• umowa z dnia 26 maja 2015 r. na kwotę 200 000,00 zł ( k.5001-5002)

H. Ż.:

• umowa z dnia 27 maja 2015 r. na kwotę 55 000,00 zł ( k.3801-3803)

S. R.:

• umowa z dnia 25 maja 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.5004-5005)

B. K. (2):

• umowa z dnia 24 czerwca 2015 r. na kwotę 19 466,81 zł ( k.3949-3951)

R. C.:

• umowa z dnia 08 lipca 2015 r. na kwotę 21 000,00 zł ( k.3962-3964)

Z. R.:

• umowa z 22 lipca 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.3974-3976)

J. M. (2):

• aneks Nr 1 z dnia 18 sierpnia 2015 r. do umowy z dnia 18 sierpnia 2012 na kwotę 50 000,00 zł ( k.4156-4157)

• aneks Nr 2 z dnia 18 sierpnia 2015 r. do umowy z dnia 18 sierpnia 2012 na kwotę 50 000,00 zł ( k.4154-4155)

• umowa z dnia 24 sierpnia 2015 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.3913-3915)

• umowa z dnia 09 grudnia 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.3909-3911)

• aneks z dnia 16 czerwca 2016 r. do umowy z dnia 15 czerwca 2013 r. i z dnia 09 grudnia 2015 r. na kwotę 150 000,00 zł ( k.3907-3908)

• aneks z dnia 18 sierpnia 2016 r. do umowy z dnia 18 sierpnia 2012 r. i umowy z dnia 24 sierpnia 2015 r. na kwotę 150 000,00 zł ( k.4158-4159)

P. R.:

• umowa z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 75 000,00 zł ( k.3937-3939)

51) B. R.:

• umowa z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 75 000,00 zł ( k.3933-3935)

W. J.:

• umowa z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 30 000,00 zł ( k.3921-3923)

E. S. (1):

• umowa z dnia 20 sierpnia 2015 r. na kwotę 27 000,00 zł ( k.3891-3893)

M. Z. (1):

• umowa z dnia 13 października 2015 r. na kwotę 10 000,00 zł ( k.3903-3905)

J. W. (3):

• umowa z dnia 15 października 2015 r. na kwotę 13 198,66 zł ( k.3895-3897)

A. W. (2):

• umowa z dnia 27 października 2015 r. na kwotę 10 000,00 zł ( k.3941-3943)

M. G. (2):

• umowa z dnia 01 listopada 2015 r. na kwotę 20 000,00 zł ( k.3869-3871)

M. S. (3):

• umowa z dnia 06 listopada 2015 r. na kwotę 23 000,00 zł ( k.3877-3879)

A. G. (1):

• umowa z dnia 09 listopada 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.3854-3855)

• umowa z dnia 28 stycznia 2016 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.3846-3848)

• umowa z dnia 18 maja 2016 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.3850-3852)

• umowa Nr 1 z dnia 12 sierpnia 2016 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.3840-3841)

• umowa Nr 2 z dnia 12 sierpnia 2016 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.3843-3844)

A. H.:

• umowa z dnia 21 grudnia 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.3970-3972)

• umowa z dnia 06 kwietnia 2016 r. na kwotę 600 000,00 zł ( k.3945-3947)

L. B.:

• umowa z dnia 23 czerwca 2015 r. na kwotę 100 000,00 zł

• umowa z dnia 29 czerwca 2016 r. na kwotę 150 000,00 zł ( k.3864-3966)

A. P. (1):

• aneks z dnia 11 sierpnia 2015 r. do umowy z dnia 12 sierpnia 2012 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.4608)

• aneks z dnia 25 lipca 2016 r. do umowy z dnia 12 sierpnia 2012 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.4609)

• umowa z dnia 28 lipca 2016 r. na kwotę 50 000,00 zł ( k.3861-3862)

• umowa z dnia 28 lipca 2016 r. na kwotę 100 000,00 zł ( k.3858-3859)

A. Z. (1):

• umowa z dnia 19 stycznia 2016 r. na kwotę 30 000,00 zł ( k.3899-3901)

• aneks z dnia 17 stycznia 2017 r. do w/w umowy, na kwotę 30 000,00 zł ( k.4301-4302)

E. G. (1):

• umowa z dnia 21 stycznia 2016 r. na kwotę 30 000,00 zł ( k.3917-3919)

• aneks z dnia 12 stycznia 2017 r. do w/w umowy na kwotę 50 000,00 zł ( k.4273-4274)

D. A.:

• umowa z dnia 30 maja 2016 r. na kwotę 300 000,00 zł ( k.3966-3968)

E. H.:

• umowa z dnia 13 kwietnia 2016 r. na kwotę 10 000,00 zł ( k.3925-3927)

S. C.:

• aneks z dnia 05 grudnia 2016 r. do umowy z dnia 11 stycznia 2014 r. na kwotę 150 000,00 zł ( k.4052-4053)

• aneks z dnia 14 lutego 2016 r. do umowy z dnia 14 lutego 2014 r. na kwotę 48 000,00 zł ( k.3960-3961)

• umowa z dnia 04 marca 2016 r. na kwotę 52 000,00 zł. ( k.3957-3958)

Jak ustalono wyżej, sytuacja finansowa spółki (...) Sp. z o.o. od początku 2013 r. była trudna, spółka ponosiła straty, które zaczynały lawinowo narastać. Ponoszone straty doprowadziły do sytuacji, w której zostały spełnione przesłanki do ogłoszenia upadłości. Począwszy od sierpnia 2013 r. wartość zobowiązań przekraczała wartość majątku i stan taki utrzymywał się przez okres 24 miesięcy, który upływał pod koniec lipca 2015 r. A. D. i M. U. o takiej sytuacji dowiedzieli się najpóźniej w dniu podpisania sprawozdania finansowego za 2015 r. czyli w dniu 31 marca 2016 r. Pomimo tego nie złożyli wniosku o ogłoszenie upadłości spółki, a wniosek taki należało złożyć najpóźniej w dniu 30 kwietnia 2016 r. Obowiązek taki ciążył na nich do momentu odwołania lub rezygnacji przez oskarżonych z funkcji członka zarządu. Tymczasem ani A. D. ani M. U. wniosku o upadłość - do czasu zakończenia swojej działalności w spółce (...) - nie zgłosili.

Księgowość spółki (...) Sp. z o.o. od 10 października 2011 r. prowadzona była poza siedzibą spółki przez uprawniony podmiot – (...) Sp. z o.o. ( k.354-356 zeznania J. F. (1) ) Ustalono, że w okresie od 11 stycznia 2014 r. do 21 stycznia 2017 r. (...) Sp. z o.o. w sposób nieprawidłowy prowadziła swoją dokumentację księgowo – finansową - wbrew przepisom ustawy o rachunkowości. Nie zamykano ksiąg rachunkowych na koniec roku obrotowego oraz prowadzono je nierzetelnie poprzez brak bieżącego ewidencjonowania operacji gospodarczych do systemu księgowego. Dokumenty znajdowały się w tzw. buforze, co umożliwiało ciągłe dokonywanie zmian w księgach rachunkowych. Do systemu nie były też na bieżąco wprowadzane wyciągi bankowe oraz faktury zakupu i sprzedaży, co uniemożliwiało prawidłowe i rzetelne sporządzanie comiesięcznych deklaracji podatkowych. To A. D. i M. U. pełniąc funkcję członków zarządu (...) Sp. z o.o. i ponosząc z tego tytułu odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości określonych ustawą, w tym z tytułu nadzoru, dopuścili do prowadzenia ksiąg rachunkowych wbrew przepisom ustawy. Niejednokrotnie bowiem dostarczali dokumenty do biura księgowego z opóźnieniem albo wcale ich nie dostarczali.

Na mocy uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników spółki (...) sp. z o.o. z dnia 14 grudnia 2016 r. M. U. został odwołany z zarządu oraz pełnionej przez niego funkcji członka zarządu spółki. ( k.3393 protokół z NZW) W dniu 24 stycznia 2017 r. spółka zmieniła nazwę na (...) Sp. z o.o., a jej prezesem zarządu w miejsce A. D. został P. G.. ( k.3399 lista członków zarządu, oświadczenie o przyjęciu funkcji) W dniu 20 grudnia 2017 r. udziały w spółce nabył D. M., który całkowicie zmienił profil jej działalności. A. D. i M. U. swoją działalność skupili na podmiotach powiązanych, tj. (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. Pożyczki były spłacane z pomocą środków finansowych tych podmiotów. ( k.4389-4557 protokoły oględzin akt rejestrowych spółek)

Ostatecznie pożyczki udzielone (...) Sp. z o.o. przez ich klientów zostały zwrócone wszystkim pożyczkodawcom wraz z odsetkami, albo też pożyczkodawcy odbierając same odsetki, za namową oskarżonych kapitał przeznaczyli na zakup obligacji spółek powiązanych.

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego: zeznań świadków, w tym pokrzywdzonych, opinii biegłych pisemnych i ustnych: T. W. (1) (k.3272-3345, k.3350-3356, k.4719-4786, k.5178-5182, k.6418-6422, k.6456-6487, k.6653-6678, k.6696v-6701) i P. B. (1) (6740- (...), k.6800-6813, k.6926-6929), konfrontacji biegłych (k.6975-6982v), a także dokumentów w postaci kopii umów pożyczek, umowy inwestycyjnej i dokumentacji z tym związanej, protokołów oględzin akt rejestrowych, pism z banków (...), (...), (...) S.A., analizy przepływu środków pieniężnych na rachunkach bankowych oskarżonych i Spółki (...), pism z KNF, Urzędów Skarbowych i ZUS (k. 315-321), analizy potrzeb klienta (k. 583 – 594), protokołu przeszukania siedziby spółki (...) przy ul. (...) z dnia 26 czerwca 2015 r. (k. 3133-3138), protokołu zatrzymania dokumentów (...) od J. F. (1) (k. 3141-3145), protokołu przeszukania (...) (dalsza dokumentacja (...) k.3633-3636), protokołu oględzin rzeczy – dokumentacji zabezpieczonej w dniu 17.102017 r. w biurze rachunkowym (...) (k.3978-3999), protokołu przeszukania pomieszczenia biurowego (...) sp. z o.o. w W. przy ul. (...) (k. 4686-4687), a także innych dokumentów szczegółowo wskazanych na k.22-26 aktu oskarżenia. (Tom XXVII). Wskazać już w tym miejscu należy, że zgromadzone w sprawie dokumenty nie budziły żadnych wątpliwości Sądu ani stron, a ich autentyczność nie budziła kwestionowana.

Oskarżeni A. D. i M. U. nie przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów i w postępowaniu przygotowawczym odmówili złożenia wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. (wyjaśnienia oskarżonych k. 5108-5110, k. 5123-5125, k. 5211-5213, k. 5214-5216). Oskarżeni złożyli wyjaśnienia dopiero pod koniec postępowania dowodowego na rozprawie w dniu 27 maja 2021 r. ( wyjaśnienia oskarżonych k.6581-6588)

A. D. wyjaśnił, że aktywność zawodową w Polsce prowadzi od 2008 roku, a wcześniej był agentem ubezpieczeniowym na rynku niemieckim, przybył do Polski z 10-letnim doświadczeniem ubezpieczeniowym. Miał licencję agenta ubezpieczeniowego w Niemczech, zdobył również licencję agenta ubezpieczeniowego na terenie Polski. Celem ich podróży do Polski było otwarcie firmy, która zajmuje się pośrednictwem ubezpieczeń. Powodem był też mały rynek ubezpieczeń, porównując do Niemiec. W 2008 r. kupili z oskarżonym U. spółkę, która finalnie stała się spółką (...). Spółka (...) zajmowała się pośrednictwem ubezpieczeniowym, mieli podpisane kontrakty prawie z każdym towarzystwem ubezpieczeniowym. W 2008 r. zaczynali od zera. Początek ich pracy to rozwój biura w W., dopasowanie szkoleń z rynku niemieckiego do rynku polskiego, rekrutacja najlepszych ludzi w W. z doradztwa, z konkurencji, stworzenie całego planu kariery, całych szkoleń, całej akademii (...) od zera. Potem nastąpił rozwój firmy. Pierwsze biuro zewnętrzne było w B. i powstało w 2010-2011 r. Na początku startowali z tym biurem od zera, była rekrutacja współpracowników, wynajęcie lokalu biura, zatrudnienie asystentki biurowej, wyposażenie biura. W ciągu jednego roku udało im się rozbudować biuro na około 30 aktywnych współpracowników. Po tym odniesionym sukcesie zaczął się rozwój firmy (...) w innych miastach równolegle. Wyjaśnił, że był twórcą (...). Celem było otwarcie jak największej ilości biur z dobrymi, wykwalifikowanymi doradcami i po 10 latach sprzedaż firmy do towarzystwa ubezpieczeniowego, firmy z dużą ilością klientów, dużą ilością współpracowników, kadry dyrektorskiej i managerskiej. Do czasu wpisu na listę ostrzeżeń KNF liczba potencjalnych współpracowników, którzy byli u nich na szkoleniach przekraczała 2 000. Liczba podpisanych umów ze współpracownikami do 20 maja 2014 r. to ponad 200 osób aktywnych agentów, ilość biur ponad 20, były to duże biura jak B., W., G., i mniejsze jak B., B., Ł., K.. Koszt otwarcia takiego biura jak we W. to było od 50 tys. do 200 tys. zł. W biznesplanie było założenie w Polsce 99 biur. Na początku dynamika zakładania biur była powolna, a po stworzeniu infrastruktury software tj. oprogramowania, rozwój biur nadszedł bardzo szybko. Otwierali od 3 do 4 biur rocznie. W 2013 - 2014 r. była największa dynamika. Spółka (...) była postrzegana jako jedna z najlepszych multiagencji na rynku polskim. Byli widoczni w gazetach branżowych, prawie w każdym towarzystwie ubezpieczeniowym otrzymywali nagrody za dobre wyniki i dobrą obsługę klienta. Pracownicy (...) byli słynni z tego, że mają bardzo dobre wykształcenie zawodowe. To wykształcenie zapewniała akademia (...). Zawsze byli obrotowo na pierwszych miejscach rankingowych w całej Polsce, otrzymywali nagrody z różnych instytucji, była (...) za dobrą obsługę klienta. Jak spotkanie z klientem zostało umówione, to doradca miał obowiązek przeprowadzić analizę potrzeb klienta, zebrać wszystkie dane o kliencie aby na ich podstawie dobrać dla klienta najlepszy produkt, który jest na rynku. Każdy klient przechodził przez taką ankietę. Były pobierane od klienta wszystkie zgody, np. na przetwarzanie danych osobowych, zgody marketingowe. Przy wyrażeniu zgody mogli wracać do klienta z odnowioną ofertą. Zdaniem oskarżonego, w historii spółki (...), około 80 - 100 tys. takich klientów zostało przeankietowanych, gdzie mieli też zgody na przetwarzanie danych. Jeżeli umowa nie została zawarta, to dane zatrzymywali, bo mieli na to zgodę. Bazę mieli w systemie, od 4 do 5 tys. było klientów w bazie majątkowej, a w bazie ubezpieczeń życiowych około 15 tys. W 2014 r. aktywnych umów było w sumie ponad 30 tys. Ta baza miała wartość rynkową. Wartością rynkową spółki (...) była cała baza danych, dobrze wyszkolona kadra doradców i managerów i prowizje, które wpływały z towarzystw ubezpieczeniowych z tego portfela klientów. Zdaniem oskarżonego, wartość spółki (...) wynosiła 15 mln zł. Bez problemów gdyby poszli w 2014 r. do jakiegoś towarzystwa i powiedzieli, że sprzedają portfel klientów za 10 mln, to bez problemów by sprzedali. Wyjaśnił, że do dziś pamięta dokładnie datę wpisana na listę KNF – to był 20 maj 2014 r., gdzie wówczas przez trzy dni weekendowe szkolili kadrę (...) Polska z ponad 30 managerami i po tym szkoleniu, w poniedziałek pojawił się ten wpis. Przyszedł do siedziby KNF, spotkał się z jakąś osobą, która ma tam wysokie znaczenie, możliwe że był to Przewodniczący Komisji, ale niczego się nie dowiedział, nie dostał żadnej informacji dlaczego zostali wpisani. W tym samym dniu pojawił się w Prokuraturze, tam też nie otrzymał żadnej informacji. Do dzisiaj nie rozumie co było powodem wpisu. Skutki pojawienia się na liście ostrzeżeń były takie, że towarzystwa ubezpieczeniowe takie jak (...) i (...), wypowiedziały im natychmiastowo umowę agencyjną, wstrzymały wypłatę prowizji – to była prowizja roczna mniej więcej 120-150 tys. zł, to było wypowiedzenie we wszystkich bankach linii kredytowych, natychmiastowo trzeba było spłacić, to było tłumaczenie się osobiście w każdym zarządzie towarzystwa ubezpieczeniowego co się wydarzyło. Towarzystwa, które wypowiedziały umowy, nie wiedziały co się stało oprócz tego, że był wpis. Klienci porównywali ich do jak (...), który też był wpisany na listę. Klienci sami rezygnowali z ubezpieczeń. W roku 2014 i 2015 stracili najwięcej klientów tylko i wyłącznie przez ten wpis. Konkurencja zrekrutowała z ich kadry najlepszych managerów i doradców. Spośród 200 współpracowników zostało 20. Po wpisie nie mieli możliwości przyjmować nowych osób do współpracy, nie pozyskiwali też nowych klientów, bo podając (...) do Internetu na pierwszym miejscu pojawiało się(...) i ostrzeżenie KNF. Po wpisie ich działalność nie miała sensu lub była nieskuteczna. Zostały podjęte decyzje biznesowe, aby zmienić (...) na spółkę (...), która zajmowała się marketingiem. Założyli też nową spółkę i zaczęli od nowa działać w branży ubezpieczeniowej pod nową nazwą (...). Po wpisie na listę ostrzeżeń firma (...) straciła swoją wiarygodność, straciła z jednym dniem wszystko na co pracowała. Nikt z KNF, z Prokuratury, nie kontaktował się nimi wcześniej zanim dokonano wpisu. Wpis został dokonany i dopiero po dwóch latach od tego został wezwany na policję jako świadek, gdzie dostał liczną ilość pytań, które mało miały wspólnego z jego działalnością gospodarczą. Tam były pytania czy posiada złoto. Oskarżony wyjaśnił, że ma zastrzeżenia jak policja przesłuchiwała ich klientów. Wskazał, że w przesłuchaniach padały słowa: zostaliście oszukani, to jest to samo co (...), nie odzyskacie swoich pieniędzy. Takie informacje otrzymywał od swoich współpracowników. Oskarżony przyznał, że spółka (...) otrzymywała pożyczki od osób trzecich. Przy założeniach biznesowych, przy biznesplanie były założenia finansowania nowych oddziałów i na rozwój (...) i na te cele były potrzebne pieniądze. Pomysł skąd pożyczać pieniądze wziął się z rynku niemieckiego, gdzie jest to normalną rzeczą, że przedsiębiorca pożycza pieniądze od osób prywatnych. Są nawet specjalne platformy internetowe, gdzie to jest możliwe. Mieli opinię prawniczą, że takie coś jest możliwe, niemieccy prawnicy wskazali im, że na rynku niemieckim, w Unii Europejskiej taka forma jest dozwolona. Oskarżony wyjaśnił, że pierwsze umowy pożyczki wzięły się od ich doradców, z którymi współpracowali. Osoby te widziały dynamiczny rozwój firmy i zaufali im poprzez pożyczenie pieniędzy. Pierwsze umowy pożyczki wzięły się z jego inicjatywy. Do tego należał pan A. G. (2) i pani D. G., którzy byli ich współpracownikami, którzy jako jedyni poinformowali policję, bo od państwa G. zaczęła się cała sprawa, że nie otrzymali punktualnie wypłaty pożyczki, tzn. umowa była zawarta na D. G., a wypłatę chciał A. G. (2), który nie był upoważniony do tej pożyczki. Z tego powodu nie została ona panu G. wypłacona tylko pani D.. Pocztą pantoflową ich klienci długoterminowi dowiedzieli się też o pożyczkach i chcieli podpisać z nimi umowę pożyczki, bo wiedzieli, że mają zapotrzebowanie finansowe. Prosił o wsparcie swoich współpracowników, wybrane osoby. Zostało zawartych w tym czasie od 2012 r. mniej więcej 70-80 umów pożyczek. Z żadnym z pożyczkodawców nie widział się i nie rozmawiał na ten temat. Współpracownicy widzieli jak dynamicznie się firma rozwija i wiedzieli na co pieniądze są przeznaczane – na rozwój oddziałów (...). W firmie byli pośrednicy, którzy mieli klientów z nadwyżkami finansowymi i klient rekomendował klienta. Nigdzie ten produkt nie był szkolony, nigdzie nie był reklamowany. Pożyczki, które były pobierane od klientów, nigdy nie były inwestowane w złoto, w surowce, w papiery wartościowe. Pieniądze tylko i wyłącznie szły na rozwój firmy (...). Jego udział w tych umowach polegał na podpisaniu umowy. Nigdy nie miał żadnych obaw, że firma (...) nie będzie mogła spłacić jakiejś pożyczki. Opierał to o aktywną bazę klientów, którą mieli, przez bazę danych, którą w każdej chwili można było sprzedać, ten portfel klientów, oraz w tamtych czasach ponad 200 doradców finansowych, którzy mieli ogromną wartość rynkową. Firma (...) nie udzielała żadnych pożyczek ani kredytów innym osobom. Firma zajmowała się pośrednictwem ubezpieczeniowym. Wszystkie pożyczki, prowizje były na jednym koncie bankowym. Żadnych usług oprócz pośrednictwa ubezpieczeniowego (...) nie świadczyła. Oskarżony wyjaśnił, że nie pamięta czy były jakieś opóźnienia w rozliczeniu pożyczek, ale wszystkie pożyczki zostały rozliczone, żaden klient nie został pokrzywdzony. Zdarzały się przedterminowe wypłaty na żądanie klienta jeżeli było to potrzebne klientowi z jakichś powodów np. jak ktoś zachorował. Wyjaśnił, że spółka (...) została sprzedana, bo nie widzieli sensu prowadzić działań marketingowych, nie znali się na tym. Spółka została sprzedana jako (...), kupił ją pan D. M.. Wyjaśnił, że nie ma informacji co się dalej z tą spółką stało. Wszystkie umowy pożyczek ze spółką (...) zostały z klientami rozliczone przed sprzedażą spółki. Żaden klient nie pozwał ich o zwrot pożyczki. Oskarżony nadto wyjaśnił, że mieli różne biura księgowe od powstania spółki (...). Między rokiem 2014 a 2016 księgowością zajmował się pan J. F. (1), który prowadził księgi (...), tzn. jego spółka (...). Na początku współpracy zaczęli pracę z mamą pana F., która miała wieloletnie doświadczenie, która była pod inną nazwą. Panią F. wybrali, bo miała rekomendacje na folderze, że pracuje dla dużych firm dla rynku niemieckiego, przekonała go wiedza pani F.. Nawiązali kontakt z panią F. w latach 2011-2012. Pracowali z nią pierwsze 2 albo 3 miesiące i czuli się bardzo bezpiecznie w tych rękach, 4-5 miesięcy po podpisaniu umowy o współpracy z biurem rachunkowym pani F. jej miejsce zajął jej syn, pan J. F. (1). Współpraca była między ich back office - chodzi o obieg dokumentów - z osobami, które prowadziły księgi w biurze pana F.. Kontakt był rzadki. Odpowiedzi na pytania były często niejasne. Współpraca z działem rachunkowym była fatalna, ale nie od początku, to się w czasie zmieniło. Na początku było bardzo dobrze. Mieli kontrolę z Izby Skarbowej w roku 2012-2013, gdzie były sprawdzane dokumenty firmy przez rok i kontrola nie wykazała żadnych nieporozumień, żadnych braków, wszystko było księgowo zgodnie z prawem. Zaufanie do księgowych było bardzo wysokie, bo widzieli, że księgi były odpowiednio robione. Wszystkie dokumenty zostały w spółce (...), ale dokumenty ważne, jak umowy pożyczki, część dokumentów, została zabrana przez służby, organy, nie wie kogo, bo akurat nie było go w Polsce, przyjechała Policja i pobrała ważne dokumenty, do tej pory nie wie gdzie się znajdują. Coraz więcej widzieli pana F. w takim stanie, że nie był przy rzeczy, zajmował się innymi rzeczami, nie koncentrował się na swojej działalności, biznesie, robił inne rzeczy poza księgowością, co go kosztowało dużo czasu i nie poświęcał im takiej uwagi jak trzeba. To było w 2014-2015 r., ale nie pamięta kiedy zakończyła się współpraca z panem F.. Przyczyną rezygnacji z usług pana F. była nieodpowiednia obsługa księgowa ich spółki, jego inne biznesy, którymi się zajmował oraz jego stan psychiczny, bo miał problemy z alkoholem. Oskarżony przyznał, że jego wiedza w temacie rachunkowości jest słaba, zła. Nie ma żadnego przygotowania, które by mówiło, że jest księgowym. Nie wydawał żadnych poleceń jak mają być prowadzone księgi, bo nie posiada takiej wiedzy. Opierał się na doświadczeniu biura księgowego pana J. F. (1). Nie wie co to znaczy zamknąć księgi. Wyjaśnił, że gdyby zgłosił upadłość to miałoby to dramatyczny skutek, bo w pierwszej kolejności nie mógłby spłacić pożyczek klientów, nie mógłby utrzymać miejsc pracy, stanowisk.

M. U. wyjaśnił, że swoją działalność zawodową w Polsce rozpoczął w tym samym czasie co A. D., czyli w 2008 r., razem wspólnie zaczęli. Wskazał, że jest z wykształcenia agentem ubezpieczeniowym, wcześniej w Niemczech zdobył kwalifikacje i wykształcenie. Nie posiada żadnego wykształcenia z zakresu księgowości i rachunkowości. Posiadam licencję agenta ubezpieczeniowego w Niemczech, niemiecką, w Polsce nie była wymagana. Jest przepis, że jeżeli jest dwóch członków zarządu to wystarczy, że licencję posiada jeden z nich, w tym wypadku posiadał pan D.. Przyjechali do Polski, aby robić biznes, który miał polegać na budowaniu dużej ilości biur, klientów, dużego portfela klientów, natomiast na tamte czasy innowacyjnym pomysłem było to, że ich doradztwo finansowe było kompleksowe, czyli nie pracowali dla jednego czy dwóch towarzystw, ale posiadali produkty z całego rynku. Działalność prowadzili posiadając spółkę (...) jako pośrednik, doradca finansowy. Zaczynali od zera. Wyzwaniem było zaprosić do współpracy pierwszą osobę a potem kolejne. Nie jest łatwo budować firmę od zera, ale jak idzie to dobrze, to sprawia to pewnego rodzaju frajdę, że można. Przede wszystkim, stworzyli bardzo przyjazną i rodzinną atmosferę. Do dzisiaj prowadzą w ten sposób działalność. Jeżeli chodzi o współpracę z towarzystwami, to również był progres. Zaczęli od współpracy z (...), czyli z jednym towarzystwem ubezpieczeniowym, a w 2014 r. było już ich około 20 albo 30. Mieli umowy z 90% wszystkich ubezpieczalni, mogli oferować ich produkty, co dla klientów jest najważniejsze. Pracowali z tzw. analizami finansowymi, bo wtedy mogli klienta kompleksowo obsługiwać, czyli obsługując klienta nie wiadomo jaki jeszcze produkt zostanie mu sprzedany, trzeba znać jego potrzeby i wybierali najlepsze rozwiązania jakie były dostępne na rynku polskim. Ich głównym celem biznesowym było budowanie prawdziwej bazy i prawdziwego portfela klienta, tzn. posiadając wszelkie zgody na przetwarzanie danych osobowych, jak również informacji na temat finansów osobistych, czyli wysokości zarobków, posiadanych ubezpieczeń, różnych posiadanych zobowiązań, budowali z klientem jego przyszłość finansową, pomagając mu w doborze najlepszych rozwiązań jakie były dostępne na rynku polskim. Dane były bardzo pilnie przechowywane w specjalnym systemie. Zostało przeprowadzonych około 100 tys. analiz finansowych z klientami i te dane trafiały do ich systemu, z czego znaczna część klientów, więcej niż ¼, około połowa, podpisała umowy. Oskarżony wyjaśnił, że baza danych klientów jest to podstawa działalności, jest to najcenniejsze aktywo jakie spółka może mieć. Każda umowa generuje przychód, więc im większa baza, im lepsza współpraca z klientem, tym większy przychód. Jest przekonany, że ta baza danych posiada samodzielną wartość rynkową. Ona może być coraz większa z uwagi na coraz bardziej utrudniony kontakt z klientami, są ograniczeni przepisami jak RODO, więc dzisiaj posiadając bazę klientów 30, 50, 100 tys. klientów ze wszystkimi zgodami, to ogromna wartość. Wyjaśnił, że prowadzili rozmowy wstępne z dwoma czy trzema towarzystwami ubezpieczeniowymi, których nazw nie podał, i przymierzali się do pewnych zamierzeń finansowych, natomiast, jego zdaniem, potrafi oszacować wartość finansową i jest to warte minimum 20 mln zł. Odbywały się transakcje na rynku wykupienia portfela klientów, o jednej wie, według poczty pantoflowej firma (...) weszła w udziały firmy (...) za kwotę 50 mln, oferta 30 mln została odrzucona. Firma (...) była ich jedynym konkurentem na rynku polskim, dlatego że działała na podobnych zasadach. Oskarżony nadto wyjaśnił, że (...) był symbolem, projektem mówiącym, że chcą otworzyć w Polsce 99 biur regionalnych. Spółce (...) udało się założyć 25 biur. Założenie jednego biura kosztowało minimum 200 tys. zł, bo biuro to nie tylko wyposażenie, ale zatrudnienie odpowiednich managerów, którym trzeba zapewnić dobre warunki finansowe. Jego zdaniem, bardzo dobry i pozytywny był wizerunek firmy (...) do czasu wpisana na listę ostrzeżeń KNF. Takie opinie odbierali od klientów, jak i od towarzystw ubezpieczeniowych. Wartością ekonomiczną spółki (...) na pewno było zbudowanie portfela, to jest największa wartość. Nie da się takiego portfela zbudować bez odpowiedniej kadry, więc drugą wartością są ludzie, którzy poświęcają swój czas. Poza tym dobra atmosfera, o którą zawsze dbali, dobre wynagrodzenie. O wpisaniu spółki na listę KNF dowiedział się 20 maja, wracali ze szkolenia na temat otwierania kolejnych biur, miał być kolejny progres i świat się zawalił, nikt nie wiedział co się wydarzyło. Rozpoczęli próbę wyjaśniania. Udali się z panią prawnik do KNF-u i nie zostali wpuszczeni, nikt nie chciał im udzielić informacji. Przez okres roku lub półtora nie wiedzieli o co chodzi, nie miał żadnej informacji, nie został nigdzie zaproszony przez Prokuraturę, policję. Pierwszy raz dowiedział się, gdy został przesłuchany przez policję w charakterze świadka. Zdaniem oskarżonego, skutki wpisana spółki na listę były fatalne. Pierwsi menagerowie, którzy tworzyli z nimi spółkę zostali i ich nie opuścili, ale rekrutacja nowych pracowników była bardzo utrudniona. Kilka towarzystw ubezpieczeniowych wypowiedziało im umowy, więc ich portfel został oddany za darmo. W bankach zostały im wypowiedziane rachunki. Wpis na listę miał fatalny wpływ na fluktuację pracowników w firmie. Był moment, że kadra skurczyła się do 10% tego co było przed wpisem. Zastanawiali się nad nowym pomysłem. Wiedzieli, że marka (...) jest spalona, próbowali jeszcze przez 2 lata cokolwiek robić, ale nie udało się. Nie byli świadomi, że zrobili coś niezgodnie z prawem i pomysłem była zmiana nazwy spółki na (...) i zajęcie się marketingiem. Ten pomysł też nie wypalił, bo nie byli ekspertami, nie potrafili zatrudnić grafików komputerowych, ekspertów, więc ten pomysł też nie wypalił. W sytuacji, gdy mieli możliwość sprzedaży tej spółki to skorzystali. Było to po rozliczeniu się z klientami pożyczkowymi. Nowym pomysłem na biznes była firma (...). Jednym z elementów było dalej pośrednictwo ubezpieczeniowe, ale poszerzyli działalność o specjalistów pozyskujących środki unijne. Oskarżony wskazał, że pamięta jak spółka zaczęła pożyczać pieniądze od klientów. Pierwszymi byli ich współpracownicy. To był chyba wspólny pomysł, który urodził się na szkoleniu, gdzie motywowali się wszyscy nawzajem, chcieli się podzielić, ludzie im ufali, wiedzieli, że są uczciwi i mają dobre intencje, widzieli biznes, widzieli liczby i po prostu udzielili im pożyczek od siebie. Niektórzy mieli nadwyżki i byli w stanie udzielić im pożyczki na rozwój, na ekspansję. Wyjaśnił, że informował pracowników na co będą przeznaczane pieniądze z pożyczek, że na rozwój spółki. Zostało zawartych między 70 a 80 umów pożyczek przez spółkę (...). Na początku osobiście zawierał te umowy ze współpracownikami, ale fizycznie nie był w stanie uczestniczyć w takim procederze, ale zaufane osoby takie jak B. O., M. G. (3), prosili ich o wsparcie, czy znają kogoś kto również mógłby pożyczyć pieniądze na rozwój firmy. Oni przynosili umowy pożyczki do firmy. Jego udział ograniczał się do przyjęcia takiej umowy, podpisania, zaakceptowania. Nie miał żadnych obaw czy będzie w stanie oddać te pożyczki. Wręcz przeciwnie, był przekonany, że to mały element, w stosunku do wartości, którą budują. Nigdy nie miał obaw co do spłaty. Nigdy w życiu nie przyszło mu do głowy, żeby pieniędzy nie zwrócić, nawet jak doszło do tej sytuacji z wpisem KNF. Spółka pieniędzy z pożyczek nie inwestowała w papiery wartościowe ani złoto. Spółka nie pożyczała pieniędzy osobom trzecim ani nie udzielała kredytów osobom trzecim. Poza działalnością ubezpieczeniową spółka nie świadczyła żadnych innych usług o charakterze bankowym. Oskarżony wyjaśnił również, że w roku 2011 została nawiązana współpraca z biurem księgowym. To było biuro Bilans pani K. F., która z nimi podpisywała umowę, z bardzo dużym, wieloletnim doświadczeniem jako księgowa. Ufali temu biuru, bo inaczej nie podpisaliby umowy. Podkreślił, że nie jest księgowym i polega na przeczuciu, a pani K. była godna zaufania, bo prowadząca już wtedy od 20 do 25 lat klientów firm zagranicznych, co dla nich było ważne. Ta współpraca musiała się zakończyć, bo nikt ich nie poinformował, że to już nie jest pani K., która się wycofała z biznesu. Syn J. nie dał sobie rady z prowadzeniem spółki organizacyjnie, panował tam chaos. W tym momencie gdy zorientowali się, że panuje chaos to postanowili zmienić biuro księgowe. Nie dawali biuru księgowemu zaleceń, bo nie mają takich kompetencji. Zaufali biuru księgowemu, które miało prowadzić kompleksową obsługę spółki. Nie wie co to znaczy niedokonanie zamknięcia ksiąg rachunkowych. Po wpisie spółki na listę ostrzeżeń nie miał obaw, że pożyczki nie zostaną zwrócone, ponieważ zawsze mogli sprzedać ich portfel klientów i spłacić zobowiązania, aczkolwiek to było za szybko, bo brakowało im 3 lat rozwoju, które dałoby im osiągnięcie celu, czyli 99 biur regionalnych w Polsce. Wartość portfela, którym wówczas dysponowali, przewyższała zawsze sumę zobowiązań. Nie ma wiedzy, żeby pożyczanie pieniędzy przez spółki, przez ludzi prowadzących biznes od osób trzecich było niedozwolone. Według niego, jest to jedna z form wsparcia, pozyskania kapitału do prowadzenia biznesu. Opierali się na tej świadomości, że jest to dozwolone. Od czasu wpisania na listę KNF nikt im nie powiedział, aby tego nie robili: prokuratora, policja, KNF. Do momentu przedstawienia zarzutów nie został poinformowany, że jest to zabronione, a zarzuty były w 2019 r. Wszystkie pożyczki zostały rozliczone do czasu sprzedaży spółki (...). Nikt ich nie pozwał o zwrot pożyczki. Mieli sytuację, że zwrócili wcześniej klientowi środki, bo coś się tam wydarzyło, ale klienci nie ubiegali się wcześniej o zwrot pożyczonych pieniędzy, bo była to dla nich dobra i uczciwa oferta.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych A. D. i M. U. w zakresie w jakim korespondują one z ustalonym stanem faktycznym. Analizując zgromadzony materiał dowodowy, Sąd nie miał wątpliwości co do kwalifikacji zawodowych oskarżonych, ich planów biznesowych co do rozwoju spółki (...), rodzaju prowadzonej działalności w zakresie pośrednictwa finansowego, a przede wszystkim ubezpieczeniowego, zamiaru zwrotu zainwestowanych przez pożyczkodawców środków finansowych. Oskarżeni pożyczali pieniądze od najlepszych klientów, niekiedy pracowników i faktycznie zwracali im. Jednak zwrot ten był niepewny. Sposób działania oskarżonych wskazywał na obciążanie ryzykiem powierzanych im środków, a kondycja finansowa (...) sp. z o.o. była na tyle zła, że w ramach tej spółki nie byliby w stanie zwrócić powierzonych im środków finansowych Świadczy o tym fakt, że środki z umów pożyczek stanowiły główne źródło dochodów spółki, odsetki od pożyczek były spłacane z innych pożyczek, a spółka od początku 2013 r. ponosiła straty.

Zatem odnośnie takich kwestii jak brak świadomości co do prowadzenia nielegalnej działalności polegającej na gromadzeniu środków pieniężnych innych osób i obciążania ich ryzykiem, zaprzeczanie doprowadzeniu innych osób za pomocą wprowadzenia w błąd do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, przekonanie o dobrej kondycji finansowej spółki (...), która miała posiadać najcenniejsze aktywo jakim jest baza klientów – portfel klientów ubezpieczeniowych, który można było sprzedać, brak potrzeby składania wniosku o upadłość spółki czy też brak świadomości co do nieprawidłowości w prowadzeniu ksiąg rachunkowych, Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonych za przyjętą przez nich linię obrony.

Oskarżeni nie zaprzeczali, że zaciągali pożyczki. Dopiero pod koniec postępowania sądowego wskazali, że istniał dodatkowy składnik majątku w postaci portfela klientów ubezpieczeniowych i twierdzili, że w sytuacji gdyby klienci zażądali zwrotu zainwestowanych środków, wówczas mogliby sprzedać ten portfel klientów, który – według nich – miał wartość kilkunastu milionów złotych czy nawet więcej. Wskazali, że posiadana przez nich baza była podstawą ich działalności, najcenniejszym aktywem i generowała przychody i zawsze mogli sprzedać bazę i spłacić zobowiązania. Ponadto twierdzili, że po wpisie KNF towarzystwa ubezpieczeniowe wypowiadały umowy współpracy, doświadczeni pracownicy zaczęli odchodzić i to dokonanie przez KNF wpisu i prowadzone postępowanie karne doprowadziło do utraty wiarygodności spółki oraz jej zapaści finansowej. Oskarżeni zaprzeczyli aby mieli świadomość tego, że robią coś złego, byli przekonani, że działają zgodnie z prawem, a wszystkie pożyczki zostały zwrócone, poza tym żaden pokrzywdzony zapytany czy czuje się pokrzywdzony stwierdził, że nie. Pożyczonych pieniędzy oskarżeni nie inwestowali i przeznaczali je na rozwój spółki, do momentu sprzedaży spółki wszystkie pożyczki zostały rozliczone. Wyjaśnili także, że pożyczki oferowali najbardziej zaufani pracownicy. Przyznali, że nie mają wykształcenia z zakresu księgowości i rachunkowości, nie wiedzieli, że księgi rachunkowe powinny zostać zamknięte.

Wskazać należy, że nieprawdą jest, że do momentu sprzedaży spółki oskarżeni rozliczyli wszystkie pożyczki. Klienci jeśli nie wycofali się z danej inwestycji to nakłaniani byli do zawarcia umowy z nową spółką albo inwestowania w obligacje. Część pokrzywdzonych nie została rozliczona do dzisiaj i dalej powierza środki oskarżonym.

Ponadto oskarżeni pomimo dokonania wpisu na listę ostrzeżeń KNF prowadzili dalej swoją działalność parabankową. W 2014 i w 2015 r. zostało udzielonych najwięcej pożyczek. Firma generowała straty i oskarżeni o tym wiedzieli, potrafili czytać bilans, rachunek zysków i strat, podpisywali sprawozdania finansowe, wiedzieli jak księgować poszczególne pozycje, znali się na prowadzeniu spółki bo prowadzili podobną działalność w Niemczech przez wiele lat, ale też w Polsce od 2006 r.

Odnosząc się do zeznań przesłuchanych w sprawie świadków, w tym pokrzywdzonych, zawnioskowanych przez Prokuratora w akcie oskarżenia do wezwania i bezpośredniego przesłuchania na rozprawie, jak i tych zawnioskowanych aby zaniechać ich wezwania i poprzestanie na odczytaniu zeznań, de fakto nie budziły one zastrzeżeń co do ich treści, wiarygodności, zgodności z prawdą przekazywanych informacji. Ogólnie były one w zasadzie spójne i wzajemnie się uzupełniały. Przede wszystkim nie pozostawały w sprzeczności z ustalonym w sprawie stanem faktycznym. Podkreślić należy, że zdecydowana większość – prawie wszyscy z przesłuchanych w sprawie świadków, w tym pokrzywdzonych, którzy zawarli z (...) Sp o.o. umowy pożyczki była zadowolona z tych transakcji, pożyczki zostały bowiem rozliczone, otrzymali zwrot kapitału wraz z odsetkami lub też same odsetki a kapitał lokowali w inne instrumenty finansowe proponowane im przez podmioty, które reprezentowali oskarżeni – (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. Dodatkowo wskazać należy, że z zeznań świadków, w tym pokrzywdzonych wynika, że w zdecydowanie większości przypadków nie interesowali się oni co będzie się działo z ich pieniędzmi po podpisaniu umowy, w co będą inwestowane, jednak byli przekonani, że będą inwestowane. Część zeznających wskazała, że pieniądze miały być inwestowane w złoto, energię odnawialną, projekty budowlane czy złożone w banku szwajcarskim na lokacie. Ze spójnych zeznań wynika również, że wszyscy byli zapewniani, że nie ma żadnego ryzyka w powierzeniu spółce pieniędzy, która bardzo dobrze się rozwija i jest w dobrej kondycji finansowej. Mało tego przesłuchani w charakterze świadków menagerowie, doradcy inwestycyjni (...), którzy bezpośrednio w imieniu spółki (...) zawierali umowy pożyczek również nie wiedzieli w jaki sposób są inwestowane pieniądze, bo to tajemnica spółki, nie mieli również wiedzy na temat kondycji finansowej spółki bo takich informacji oskarżeni im nie przekazywali. Na okoliczność powyższego należy wskazać na zeznania następujących osób:

k.252-254, k. 635-637, k.5706 – 5707 zeznania A. G. (2) – osoby, od której zaczęła się przedmiotowa sprawa, który poinformował KNF o sposobie działalności spółki (...), wskazał, że mówiono im, że pieniądze uzyskane z umów inwestycyjnych są deponowane w banku szwajcarskim na wysokim procencie, a zabezpieczeniem jest złoto

k.263-264, k.2334-2336, k.2948-2949, k.5635-5637 zeznania M. G. (3) – menagera generalnego w (...), z zeznań świadka wynika, że oferował umowy pożyczki, nie wie gdzie pieniądze były inwestowane bo to tajemnica właścicieli

k.269-270, k. 638-642, k.1018, k.5984-5985v zeznania D. G., potwierdziła, że uzyskała zwrot zainwestowanych środków

k.354-356, k.3144-3145, k.3381-3385, k. 5890v-5863 zeznania J. F. (1) – od 11.10.2011r. prowadził księgowość (...), wskazał, że oskarżeni dostarczali dokumenty do księgowania z opóźnieniem bądź nie dostarczali ich w ogóle

k. 488-490, k.5637v zeznania A. Z. (2) – współpracował z (...), był na szkoleniach organizowanych przez (...) gdzie oferowano inwestycje w drewno południowoamerykańskie, złoto lub energię odnawialną

k. 515-516 zeznania A. W. (3) – pracował na umowę zlecenie, oferowano produkty inwestycyjne w złoto i energię odnawialną

k.520-522, k.5662-5662v zeznania K. P. – były pracownik, zeznała, że klienci inwestowali w surowce, drewno tekowe, złoto, energię odnawialną

k.643-645, k.6050-6050v zeznania E. E. – zeznała, że zawarła kilka umów pożyczek, nie czuje się pokrzywdzona

k. 670-671 zeznania M. H. (1) – współpracownik, zeznała, że słyszała o umowach inwestycyjnych w złoto, drewno i energię odnawialną

k. 674-676 zeznania R. G. – zeznał, że podpisał umowę pożyczki na 100 000 zł, B. O. proponowała umowy inwestycyjne w źródła energii odnawialnej

k.707-709 zeznania W. E., zawarł umowę pożyczki, świadek jeszcze w toku postępowania przygotowawczego zmarł, jednakże z zeznań żony wynika, że umowy zostały rozliczone

k. 720-722, k.3508-3510, k.5546-5546v zeznania J. K. (2), zawarła umowę pożyczki, zeznała, że jest zadowolona, odzyskała zwrot kapitału wraz z odsetkami, nie czuje się pokrzywdzona

k. 727-729 zeznania K. K. (4), zawarł umowę pożyczki, z zeznań wynika, że jest zadowolony

k. 736-738, k.2936-2937, k.5545-5545v zeznania K. K. (3), zeznała, że zawarła umowę pożyczki i umowę inwestycyjną z (...) w języku niemieckim, jest zadowolona, pieniądze odzyskała,

k. 766-768 zeznania M. P. (2), podpisała umowę inwestycyjną, B. O. powiedziała jej, że pieniądze będą na lokacie w banku,

k. 779-781, k.3503-3505, k.5546v-5547 zeznania E. A., zawarł umowy pożyczki, B. O. informowała go, że (...) jest zaangażowana w jakieś projekty budowlane, a ich wartość jest wysoka, podpisał umowę inwestycyjną z firmą (...) w siedzibie spółki (...), spółka w całości wywiązała się z zobowiązań, nie czuje się pokrzywdzony

k. 801-803 zeznania B. K. (1), podpisał umowy pożyczki, jest zadowolony, był informowany przez B. O., że pieniądze z tej umowy są reinwestowane przez (...) w papiery wartościowe firmy amerykańskiej zajmującej się wydobyciem gazu łubkowego na (...)

k. 805-807 zeznania A. P. (2), zawarła umowy pożyczki, jest zadowolona

k. 808-810 zeznania J. M. (2), zawarł umowy pożyczki, jest zadowolony

k.866-868 zeznania E. T., zawarła umowę pożyczki z prezesami, jest zadowolona

k. 874-876 zeznania D. P. – doradca finansowy, zeznała, że spółka (...) oferowała pożyczki

k. 993-995 zeznania W. G. – zawarł umowę pożyczki, B. O. mówiła mu, że pieniądze są inwestowane w obligacje państwowe, z zeznań wynika, że jest zadowolony

k. 1006-1008, k.4176-4180, k.4624-4628, k.5548-5550 zeznania B. O. – dyrektor w (...), podpisała umowę agencyjną ze spółką, nie wiedziała w co inwestowane są pieniądze z pożyczek, proponowała klientom zawarcie umów pożyczek gdy wiedziała, że mają wolne środki finansowe

k.1009-1011, k.5547-5548 zeznania B. C., współpracownik, zeznała, że B. O. na spotkaniu z klientem informowała, że pieniądze są inwestowane w złoża miedzi, energię odnawialną, drzewo tekowe

k. 1012-1014, k.6099v-6100v zeznania J. P. (2) – doradca finansowy w (...), zeznała, że B. O. informowała klienta, że pieniądze są inwestowane albo w złoża ropy na (...) albo energię odnawialną

k. 1033-1035, k.6137-6138v zeznania A. K. (3) – menager, (...) zawierała umowy pożyczki, spółka posiadała produkt polegający na inwestycji w energię odnawialną

k. 1036-1039, k.5032-5035, k.5659-5960 zeznania M. K. (1) – menager, spółka zawierała umowy pożyczki, nie wie czy środki były inwestowane, nie rozmawiała z klientami, zajmowała się sprawami administracyjnymi

k. 1040-1042, k.6195v-6196v zeznania M. K. (2) – współpracownik, umowy pożyczki były zawierane, nie wie czy pieniądze były w coś inwestowane

k. 1044-1047 zeznania M. Z. (2) – współpracownik, zawarł umowę inwestycyjną z (...) na okres 3 lat z oprocentowaniem 12%, pieniądze miały być inwestowane w szwajcarskim banku

k. 1048-1050 zeznania C. Z. – pracowała na umowę zlecenie w (...), zawarła umowę inwestycyjną z (...), nie wiedziała w co pieniądze będą inwestowane

k. 1607-1609 zeznania R. R. - zawarł umowę pożyczki, jest zadowolony, myślał, że pieniądze są inwestowane w drewno tropikalne

k. 1695-1697 zeznania świadka K. Z. - zawarła umowę pożyczki, nie wie w co były inwestowane pieniądze, nie ma pretensji do oskarżonych

k. 1718-1720, k. 3828-3831 zeznania B. P. (3) - zawarła umowę pożyczki, nie wie w co były inwestowane pieniądze, nie interesowała się tym, nie ma pretensji, spółka wywiązała się z umowy

k. 1725-1727 zeznania P. P. (2) - zawarł umowę pożyczki, wie że pieniądze miały być inwestowane ale nie wie w co, nie ma pretensji do oskarżonych

k. 2109-2111, k.6579v-6580v zeznania B. L. – menager, zeznała, że (...) oferowała pożyczki ale ona nie sprzedawała takich ofert,

k.2113 – 2114 zeznania M. W. (2) - zawarł umowę pożyczki, jest zadowolony

k.2120-2122, k.4104-4106, k.5557v-5558v zeznania A. G. (1) – współpracownika (...) były częściowo niespójne, najpierw zeznała, że proponowano jej umowy inwestycyjne w złoto, energię odnawialną, drewno, natomiast w zeznaniach z dnia 11.12.2017 r. stwierdziła, że nie proponowano jej w/wym. ale zawarła umowę pożyczki, wie, że pieniądze były inwestowane ale nie wie w jaki sposób, spółka wywiązała się z umowy, otrzymała zwrot kapitału z odsetkami

k. 2124-2125, k. 3535-3536 zeznania A. W. (1) - współpracownik, spółka oferowała lokaty w formie pożyczki, nie wie w co inwestowała pieniądze, nie interesowało go to, spółka wywiązała się z umowy, nie czuje się pokrzywdzony

k. 2153-2155, k.3541-3542, k.6048-6048v zeznania M. B. (1), zawarła umowę pożyczki, nie interesowała się co się dzieje z pieniędzmi, przedstawicielka (...) mówiła jej, że spółka prowadzi korzystne inwestycje, że nie ma ryzyka i pieniądze są bezpieczne, nie poniosła żadnych strat, otrzymała zwrot pieniędzy, nie czuje się pokrzywdzona

k. 2180-2182, k.5559-5559v zeznania J. K. (3) - podpisał umowę pożyczki, nie interesował się co się dzieje z pieniędzmi, w co będą inwestowane, nie poniósł strat

k.2188-2190 zeznania R. S. (1) – współpracownik, zawarł umowę pożyczki, jest zadowolony, (...) inwestowała w energię odnawialną, w nieruchomości, ze szkoleń wie, że spółka miała duże obroty i dochody

k. 2207-2208 zeznania T. U. - zawarł umowę pożyczki, wie, że pieniądze były inwestowane ale nie zna szczegółów, nie poniósł żadnej szkody

k.2226-2227 zeznania A. R. - zawarła umowę pożyczki, pieniądze miały być inwestowane w złoto, energię odnawialną, zyski miały być z prowadzonych inwestycji, zapewniano o bezpieczeństwie środków, nie poniosła szkody

k. 2231-2232 zeznania M. K. (3) - zawarła umowę pożyczki, nie poniosła szkody, nie dopytywała w co zostaną zainwestowane pieniądze i skąd takie oprocentowanie

k. 2244-2246, k.3532, k.5560v-5561 zeznania J. R. - zawarł umowę pożyczki, pieniądze miały być inwestowane za granicą, tak mu mówił doradca A. K. (4), który gwarantował zwrot pieniędzy i ich bezpieczeństwo, spółka wywiązała się z umowy, nie czuje się pokrzywdzony

k. 2253-2254 zeznania M. J. - zawarła umowę pożyczki, nie czuje się pokrzywdzona

k.2259-2260 zeznania J. O. - zawarła umowę pożyczki, otrzymała zwrot z odsetkami, mówiono jej że pieniądze będą inwestowane ale szczegółów nie podawano, dzięki tym inwestycjom możliwe było tak wysokie oprocentowanie

k.2267-2270 zeznania A. C. – współpracownik, nie oferowała umów pożyczek i nie miała zawartej takiej umowy, zysk miał być gwarantowany, władze spółki mówiły o zyskach firmy, pracowała od października 2010 r. i wie, że taki produkt jak pożyczki był

k.2288-2289 zeznania B. M. (1) - podpisała umowę pożyczki, jest zadowolona, otrzymała zwrot kapitału z odsetkami, pieniądze miały być inwestowane ale nie wie w co i ją to nie interesowało

k.2311-2312 zeznania M. P. (3) - zawarł umowę pożyczki, nie czuje się oszukany, B. O. mówiła mu, że (...) ma zabezpieczenie w NBP, pieniądze miały być inwestowane ale nie wie gdzie

k. 2318-2319, k. 2969-2970 zeznania E. Z. - zawarła umowę pożyczki w R., nie czuje się pokrzywdzona, pieniądze miały być inwestowane w firmy, które przynoszą zysk, pieniądze zostały jej zwrócone

k.2326-2327 zeznania A. P. (1) - zawarł umowę pożyczki, jest zadowolony, nie interesowało go to czy pieniądze są inwestowane

k.2335-2336, k.3529, 4925-4927, k.5559v-5560 zeznania K. B. (2) - zawarła umowę pożyczki, nie poniosła szkody, nie wie czy pieniądze były inwestowane, nie interesowało ją to, spółka wywiązała się z umowy, nie czuje się pokrzywdzoną

k.2377-2378, k.3527, k.3765, k.5612v-5613 zeznania M. W. (1) - podpisała umowę pożyczki, nie poniosła szkody, była zapewniana, że pieniądze są bezpieczne i że są inwestowane w coś bezpiecznego, spółka wywiązała się z umowy, otrzymała kapitał i odsetki

k. 2394-2396 zeznania K. G. - zawarł umowę pożyczki, nie czuje się pokrzywdzony, nie wie w co pieniądze miały być inwestowane ale był zapewniany że są bezpieczne

k.2405-2407 zeznania K. S. (1) - zawarła umowy pożyczki, była informowana, że pieniądze będą inwestowane w drzewo tekowe, zapewniano ją że inwestycja jest pewna, że mają wszystkie pozwolenia, straciła 3800 zł bo pobrano podatek od odsetek a nie była o tym informowana

k.2428-2431, k. 5737v-5738v zeznania S. C. - zawarł umowę pożyczki, nie czuje się pokrzywdzony, nie wie czy pieniądze były inwestowane, zapewniano go, że środki są bezpieczne

k.2468-2469 zeznania M. M. (1) - zawarła umowy pożyczki, była krótko współpracownikiem, odbyła szkolenia, pieniądze miały być inwestowane w złoto, energię odnawialną, drzewo tekowe, gaz łubkowy, umowa miała gwarancję państwa i KNF

k.2887 zeznania G. D. - zawarła umowę pożyczki, pieniądze miały być w coś inwestowane, nie interesowała się tym, nie czuje się pokrzywdzona

k. 2966-2967 zeznania M. K. (3) - podpisała umowę pożyczki, pieniądze zostały zwrócone, nie czuje się pokrzywdzona

k. 2978-2981 zeznania A. M. (1) - współpracownik, menager, doradca ubezpieczeniowy, oferowała umowy pożyczek, spółka wywiązała się z każdej umowy

k. 3067-3068, k.3411-3416, k.5237-5241, k.5610-5612v zeznania P. G. – pracownik, szkoleniowiec w (...), kierował oddziałem w Ś., oferował umowy pożyczki, nie wie co zarząd robił z tymi pieniędzmi, spółka wywiązała się z umów, gdy podpisywał sprawozdanie finansowe w czerwcu 2017 r. nie wyobrażał sobie, że sytuacja finansowa spółki jest aż tak zła, zobowiązania spółki były na kwotę 10 mln zł, potem zrezygnował z funkcji prezesa zarządu

k. 3088-3090 zeznania D. S. – menager generalny, oferowała umowy pożyczki, spółka się z nich wywiązała, pieniądze były inwestowane w jakieś towary

k. 3092-3094 zeznania A. F. (1) – agent, słyszała o umowach pożyczek, jedna z jej klientek zawarła za pośrednictwem D. L. umowę pożyczki, nie wie w co były inwestowane pieniądze, nie interesowało ją to

k. 3500 zeznania B. K. (1) – zawarł umowę pożyczki, wszystko odzyskał, nie ma pretensji, nie czuje się pokrzywdzony

k. 3601-3605, k.5613v-5614v zeznania J. S. - zawarł dwie umowy pożyczki, został rozliczony, nie czuje się pokrzywdzony, pieniądze miały być w coś inwestowane ale nie wie w co

k. 3640-3643, k.5614v-5615 zeznania W. P. (1) - zawarła umowę pożyczki, którą przedłużała, były jej płacone odsetki, nie interesowała się w jaki sposób będą inwestowane pieniądze i B. O. jej tego nie tłumaczyła

k.3662-3665, k.5615-5615v zeznania M. L. - zawarła umowę pożyczki, B. O. mówiła, że pieniądze będą inwestowane w działalność firmy deweloperskiej i zabezpieczone przez bank, nie czuje się pokrzywdzona, spółka wywiązała się z umowy

k. 3668-3671, k.5615v-5616 zeznania T. L. (1), zawarł umowę pożyczki, nie wie czy był informowany w co pieniądze będą inwestowane, B. O. zapewniała, że pieniądze są bezpieczne, nie czuje się pokrzywdzony

k. 3690-3691 zeznania M. Z. (2) - współpracownik, podpisał też umowę pożyczki, nie czuje się pokrzywdzony, otrzymał kapitał wraz z odsetkami (12%), z tego co zrozumiał pieniądze miały być ulokowane w banku szwajcarskim

k. 3694-3695, k.5616-5616v zeznania R. Ł. - zawarł umowę pożyczki, nie interesował się w co pieniądze będą inwestowane, nie pytał o to, nie czuje się pokrzywdzony, otrzymał kapitał wraz z odsetkami

k. 3704-3706, k.5560-5560v zeznania M. P. (1) - zawarł umowę pożyczki, jest zadowolony, spółka wywiązała się z umowy, nie wie co spółka zrobiła z pożyczką, nie wie czy była inwestowana, nie był informowany

k. 3709-3713, k.5661-5662 zeznania S. S. - zawarł umowy pożyczki, nie czuje się pokrzywdzony, otrzymał zwrot kapitału i odsetek, nie interesował się czy i w co pieniądze będą inwestowane

k. 3721-3724, k.5660v-5661 zeznania M. S. (1) - zawarła umowę pożyczki, B. O. mówiła, że pieniądze będą w coś inwestowane ale nie pamięta w co, spółka wywiązała się z umowy, nie czuje się pokrzywdzona

k. 3754-3756 zeznania T. S. - zawarła umowę pożyczki, nie poniosła szkody, nikt ją nie informował w co będą inwestowane pieniądze, nigdy też o to nie pytała

k.3768-3769, k.6359-6359v zeznania W. K. (2) - zawarł umowę pożyczki, spółka wywiązała się z umowy, nie poniósł żadnej szkody, nie interesowało go na co spółka przeznacza środki

k. 3772-3773, k.5902v-5903v zeznania B. P. (2) - zawarła umowę pożyczki, nie poniosła żadnych strat, otrzymała kapitał wraz z odsetkami, nie była informowana co się dzieje z jej pieniędzmi i ją to nie interesowało

k. 3777-3778, k.5708-5708v zeznania J. G. - zawarł umowę pożyczki, nie interesował się czy i w co będą inwestowane pieniądze, spółka miała nimi obracać, spółka wywiązała się z umowy

k.3786-3787, k.5707v zeznania R. K. - zawarł umowę pożyczki, spółka wywiązała się z umowy, otrzymał kapitał i odsetki, nie interesował się co będzie działo się z jego pieniędzmi

k.3793 zeznania K. S. (2) - zawarł umowę pożyczki, spółka wywiązała się z umowy, nie interesował się co będzie działo się z pieniędzmi ale był informowany że spółka bardzo dobrze sobie radzi

k.3798-3799, k.5708v-5709 zeznania H. Ż. - zawarła umowę pożyczki, nie ma pretensji, nie interesowała się w co pieniądze będą inwestowane, M. G. (3) zapewniał ją o bezpieczeństwie środków

k. 3808-3810, k.6020-6020v zeznania M. R. - zawarł umowę pożyczki, otrzymał zwrot kapitału wraz z odsetkami, pieniądze miały być gdzieś inwestowane ale nie wiedział gdzie, nie interesowało go to

k. 3820-3822, k. 5986-5986v zeznania A. Ł. - zawarł umowę pożyczki, spółka wywiązała się z umowy, otrzymał zwrot kapitału wraz z odsetkami, środki miały być inwestowane w nieruchomości, ekskluzywne apartamenty w W., mówił mu to A. K. (2)

k. 3834-3837, k.5735-5735v zeznania J. W. (2) - zawarł umowę pożyczki, B. O. informowała go, że pieniądze będą inwestowane w bezpieczne instrumenty finansowe, bez szczegółów, nie poniósł żadnej straty, otrzymał kapitał i odsetki w terminie

k. 4033-4034, k.4698-4699, k.5986v- 5987v zeznania A. K. (5) (brat K. H.) - zawarł umowę pożyczki w imieniu siostry, jest zadowolony, spółka wywiązała się z umowy, miała inwestować pożyczone pieniądze, nie poniósł strat, nie czuje się pokrzywdzony

k. 4043-4046 zeznania S. C. - zawarł umowę pożyczki, nie interesował się jak spółka będzie inwestowała pieniądze, jest zadowolony

k.4065-4066, k.6049-6050 zeznania S. R. - zawarł umowę pożyczki, otrzymał zwrot kapitału z odsetkami, nie był informowany przez przedstawicieli (...) co się dzieje z przekazanymi środkami, powiedziano mu tylko, że są inwestowane

k. 4069-4072, k. 5736 zeznania D. A. - zawarła umowę pożyczki, nie interesowała się szczególnie ofertą pożyczki przedstawioną przez wieloletnią koleżankę B. O., ona zapewniała, że inwestycja jest bezpieczna, ufała jej, spółka wywiązała się z umowy

k.4074-4077, k. 5736v zeznania P. R. - zawarł umowę pożyczki, B. O. mówiła, że wysokość oprocentowania 10% wynika z krótkotrwałych inwestycji na giełdzie, nie czuje się pokrzywdzony

k.4084-4086, k.5772-5772v zeznania W. J. - zawarł umowę pożyczki, B. O. mówiła, że spółka inwestuje w branżę deweloperską, otrzymał zwrot kapitału z odsetkami, nie czuje się pokrzywdzony

k.4091-4094, k.5771-5772 zeznania E. S. (1) - zawarła umowę pożyczki, nie pytała B. O. w jaki sposób są inwestowane pieniądze, ona sama nie pytała, nie interesowało to ją, otrzymała zwrot kapitału wraz z odsetkami, nie czuje się pokrzywdzona

k.4097-4100, k.6051-6051v zeznania J. W. (3) - zawarła umowę pożyczki, B. O. tłumaczyła w jaki sposób będą inwestowane środki ale nie pamięta jak, mówiła, że to inwestycja bezpieczna, otrzymała zwrot kapitału z odsetkami, nie czuje się pokrzywdzona, nie poniosła żadnej straty

k.4112-4114 zeznania Z. R. - zawarła umowę pożyczki, otrzymała zwrot kapitału i odsetki zgodnie z umową, nie czuje się pokrzywdzoną, nie dociekała jak spółka obraca jej pieniędzmi bo nie interesowało to ją

k. 4117-4120, k.5773v-5774 zeznania M. Z. (1) - zawarła umowę pożyczki, B. O. tłumaczyła jej jak będą inwestowane pieniądze ale nie pamięta jak, nie poniosła strat, nie czyje się pokrzywdzoną

k.4128-4131, k.5774-5775 zeznania B. R. - zawarła umowę pożyczki, B. O. mówiła, że spółka działa w branży budowlanej, nie czuje się pokrzywdzoną

k. 4134-4137, k.5772v-5773v zeznania M. S. (2) - zawarła umowę pożyczki, ufała B. O., ona mówiła, że pieniądze będą na siebie zarabiały, nie poniosła strat

k. 4144-4147, k.5775-5775v zeznania J. M. (2) - zawarł umowy pożyczki, spółka wywiązała się z umów i nie ma do niej pretensji, nie wie jak spółka miała inwestować pieniądze i nie pytał o te kwestie, gdy kiedyś pytał B. O. tłumaczyła mu, że (...) m.in. pożycza pieniądze firmom deweloperskim z oprocentowaniem korzystniejszym od banków, odzyskał w terminie kapitał i odsetki

k.4163-4166, k.5864 zeznania M. S. (3) - zawarł umowę pożyczki, nie precyzowała w co będą inwestowane pieniądze, nie interesował się, odzyskał w terminie kapitał i odsetki, nie poniósł szkody

k.4182-4185, k. 5864v-5865 zeznania A. W. (2) - zawarła umowę pożyczki, nie była informowana w co pieniądze będą inwestowane i co się będzie z nimi działo, sama też nie pytała, B. O. mówiła, że pieniądze są bezpieczne, nie czuje się pokrzywdzoną

k.4193-4196, k.4259-4261, k.5988-5989v zeznania E. G. (1) - zawarła umowę pożyczki, B. O. mówiła, że firma dobrze prosperuje, że udziela kredytów mieszkaniowych, na samochody, że sprzedaje panele słoneczne i dzięki temu mają pieniądze, że z uwagi na dobrą kondycję finansową (...) może pozwolić sobie na wyższe oprocentowanie, nie była informowana w co jej pieniądze będą inwestowane i sama o to nie pytała, nie czuje się pokrzywdzona, ale z zeznań z dnia 06.02.2018 r. wynika, że czuje się pokrzywdzona bo nie otrzymała pieniędzy na czas, musiała zawrzeć umowę na kolejne 3 miesiące z inną firmą, z zeznań złożonych na rozprawie wynika, że odzyskała pieniądze, ma pretensje że musiała się martwić o swoje pieniądze

k. 2196-2197, k.2983-2984, k.3731-3732, k.5704-5706 zeznania W. P. (2) – zawarł umowy pożyczki, doradca D. L. oferowała inwestycję w złoto, mówiła, że środki z pożyczki będą inwestowane w bio – paliwa, nie poniósł strat, nie czuje się pokrzywdzony, nie interesował się w co środki będą inwestowane, ale w zeznaniach z dnia 20.10.2017 r. wskazał, że czuje się pokrzywdzony bo nie otrzymał całego kapitału i odsetek, podobnie na rozprawie zeznał, że otrzymał zwrot całego kapitału i według niego część odsetek, liczył na więcej

k.2405-2407 zeznania K. S. (1) - zawarła umowy pożyczki, była informowana, że pieniądze będą inwestowane w drzewo tekowe, zapewniano ją że inwestycja jest pewna, że mają wszystkie pozwolenia, straciła 3800 zł bo pobrano podatek od odsetek a nie była o tym informowana

k.4199-4202, k.5863-5863v zeznania B. K. (2) - zawarła umowę pożyczki, nie była informowana w co jej pieniądze będą inwestowane i sama o to nie pytała, nie czuje się pokrzywdzona, otrzymała zwrot pieniędzy

k.4212-4217, k.6135-6135v zeznania L. B. - zawarł umowę pożyczki, pieniądze miały być pożyczane innym dużym firmom na dokończenie inwestycji, którym bank odmawia udzielenia pożyczki, pieniądze odzyskał, jest zadowolony

k.4228-4229, k.5902-5902v zeznania B. P. (1) - zawarła umowę pożyczki, otrzymała zwrot, wiedziała, że (...) gdzieś inwestuje pieniądze i z tego ma profity, ale nie wiedziała gdzie, nie czuje się pokrzywdzona

k. 4248-4249, k. 5901- 5902 zeznania M. G. (2) - zawarł umowę pożyczki, nie ma pretensji, otrzymał zwrot, pieniądze miały być gdzieś inwestowane

k. 4264-4268, k.5989v-5990v zeznania A. H. - zawarł umowę pożyczki, nie pamięta by B. O. informowała go jak pieniądze będą inwestowane, a on sam nie pytał, nie czuje się pokrzywdzony

k. 4289-4292, k.4296-4300, k.6023-6024 zeznania A. Z. (1) - zawarła umowę pożyczki, nie przypomina sobie aby B. O. tłumaczyła jej w jaki sposób jej pieniądze będą obracane, ona sama też się tym nie interesowała, jest zadowolona ze współpracy, zakupiła obligacje (...) sp. z o.o., obligacje (...) sp. z o.o., obligacje (...) sp. z o.o.

k. 4563-4564, k.6021-6021v zeznania R. C. - zawarła umowę pożyczki, nie czuje się pokrzywdzona, nie pytała z czego wynikała możliwość spłaty zobowiązań, zaufała W. N.

k. 4592-4593, k.6021v-6022 zeznania H. D. - zawarła umowę pożyczki, otrzymała zwrot pieniędzy, nie poniosła żadnej straty, była informowana, że mają korzystne inwestycje na świecie i z tego wynikał korzystny procent

k.4598-4599, k.6192v zeznania A. S. - jej zmarły ojciec zawarł trzy umowy pożyczek, wszystkie pieniądze zostały zwrócone,

k. 4635-4638, k.6022v-6023 zeznania E. H. - zawarła umowę pożyczki, nie interesowała się co będzie działo się z jej pieniędzmi, zaufała B. O., nie czuje się pokrzywdzona

k.4643-4646 zeznania K. K. (3) - zawarła umowę pożyczki, otrzymała zwrot pieniędzy, nie czuje się pokrzywdzona, nie pamięta czy B. O. mówiła jej w jaki sposób pieniądze będą inwestowane, nie pamięta czy sama o to pytała

k.4790-4792 zeznania J. J. (3) - jej zmarły zawarł umowę pożyczki, umowa została rozliczona, pieniądze zostały zwrócone, nie czuje się pokrzywdzona

k.4822-4823 zeznania J. W. (1) - zawarł umowę pożyczki, nie pamięta okoliczności, było to za pośrednictwem A. G. (1) z R.

k.4840-4842 zeznania E. Ł. - zawarła umowy pożyczki, nie była informowana co się dzieje z przekazanymi przez nią pieniędzmi, nie wie skąd było oprocentowanie, nie poniosła żadnych szkód, spółka wywiązała się z umów

k.4884-4887 zeznania M. B. (2) - zawarł umowę pożyczki, spółka wywiązała się z umowy, otrzymał kapitał wraz z odsetkami, nie wiedział co będzie działo się z jego pieniędzmi, B. O. zapewniała o bezpieczeństwie środków

k.4894-4895, k.6360 zeznania B. M. (2) - jej zmarły teść zawarł umowę pożyczki, która została rozliczona, nie czyją się pokrzywdzeni

k.4899-4904, k.6097-6097v zeznania J. P. (1) - zawarł umowę pożyczki, spółka wywiązała się z umowy, nie poniósł żadnych strat, nie był informowany co się działo z jego pieniędzmi i z czego wynika oprocentowanie

k.4909-4914 zeznania N. R. - podpisała umowę pożyczki, nie wie czy środki były inwestowane i w co, B. O. mówiła, że to dobra inwestycja i nie ma ryzyka, otrzymała zwrot zainwestowanych pieniędzy, ufa B. O. bezgranicznie, nie poniosła żadnej szkody

k. 4934-4936, k.6096-6097 zeznania W. K. (1) - zawarł dwie umowy pożyczki, spółka wywiązała się z umowy, nie był informowany co będzie działo się z pieniędzmi i sam o to nie pytał, nie interesowało go to, nie czuje się oszukany i nie poniósł żadnych strat

k.5099-5100, k.6099-6099v zeznania S. M. - zawarła umowy pożyczki, D. P. mówiła jej, że pieniądze będą zainwestowane i są bezpieczne, wysokie oprocentowanie miało wynikać z inwestycji, mówiła, że (...) jest w dobrej kondycji finansowej, otrzymała zwrot pieniędzy po zakończeniu umów

k.5168-5169 zeznania D. W. - zawarła umowę pożyczki, nie była informowana przez M. G. (3) co dzieje się z pożyczoną kwotą, nie interesowało ją to, kwota pożyczki wraz z odsetkami została jej zwrócona w terminie, nie czuje się pokrzywdzoną

k.5244-5246, k.6098-6098v zeznania D. M. – nowego właściciela (...) ((...)), wypracował zysk w spółce, nikt nie zgłosił się do niego z żądaniem zapłaty wierzytelności.

Podsumowując zeznania powyższych świadków, stwierdzić należy – jak wskazano już wyżej – że osoby, które zawarły z (...) umowy pożyczki, w zdecydowanej większości nie czują się pokrzywdzone w sprawie albowiem otrzymały zwrot pieniędzy wraz z odsetkami, nie mniej jednak pytane na rozprawie w dużej większości wskazały, że gdyby wiedziały o wpisie spółki na listę ostrzeżeń KNF to pieniędzy spółce by nie powierzyły. Dodatkowo, w ocenie Sądu, gdyby osoby pokrzywdzone znały rzeczywistą sytuację majątkową (...), to z pewnością pieniędzy spółce by nie powierzyły. Biegły z zakresu finansów przyznał, że w tamtym czasie ustalenie sytuacji finansowej spółki przez postronne osoby było dosyć trudne. Konieczne było uzyskanie akt spółki w sądzie rejestrowym, uzyskanie dostępu do płatnego serwisu albo skierowanie wniosku bezpośrednio do zarządu.

W świetle powyższego, nie polegają na prawdzie wyjaśnienia oskarżonych, z których wynika, że nie doprowadzili pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, a tym samym aby nie działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Poprzez zawarcie szeregu umów pożyczek oskarżeni działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a nie ujawniając w jaki sposób korzystają z pożyczonych środków, jak również w jakiej kondycji finansowej znajduje się reprezentowana przez nich spółka doprowadzili pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Ponadto oskarżeni gromadząc tak znaczne środki pieniężne z pożyczek, które stały się głównym źródłem dochodów Spółki, nieporównywalnie większym niż wpływy z podstawowej działalności jaką było pośrednictwo ubezpieczeniowe, niewątpliwie zdawali sobie sprawę z tego, że taka działalność jest nielegalna, gdyż pożyczane środki nie były nigdzie inwestowane, a przeznaczane na bieżącą działalność Spółki (...), w tym na wypłacanie odsetek klientom z tytułu zawartych wcześniej umów pożyczek. Nie może budzić wątpliwości, że kondycja (...) spółki (...), w tym wartość posiadanego majątku, od początku 2013 r. była taka, że w razie zaprzestania zaciągania nowych pożyczek, spółka nie byłaby w stanie wywiązać się na raz z wszystkich zobowiązań z tego tytułu, a jej majątek nie wystarczał na zaspokojenie wszystkich pożyczkodawców. Z zeznań świadka J. B., pracownika UKNF k. 62-64, k. 6100v-6103, którym Sąd dał wiarę ponieważ korespondują one z całokształtem zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że celem penalizacji zachowań określonych w przepisie art. 171 ust. 1 Prawa bankowego jest zatrzymanie działania instytucji, które gromadzą środki pozyskane od osób fizycznych i nie ma znaczenia czy środki te zostały zwrócone czy też nie. Obciążanie ryzykiem następuje zarówno w sytuacji inwestowania pozyskanych środków, jak i braku ich inwestowania gdy jedna pożyczka jest spłacana przez następną. Przy tym, im wyższa jest stopa zwrotu, tym wyższe ryzyko. W ocenie Sądu, mając na uwadze doświadczenie zawodowe i wykształcenie oskarżonych, byli oni tego w pełni świadomi.

W zakresie czynienia ustaleń faktycznych w sprawie, Sąd oparł się również na nie budzących wątpliwości opiniach biegłych, w szczególności T. W. (1) – biegłego z zakresu rachunkowości, doradztwa finansowego oraz częściowo P. B. (1) – biegłego z zakresu ekonomii. Przy czym analizując obydwie opinie, Sąd przyjął dokonane przez biegłego T. W. (1) ustalenia w zakresie rzeczywistej sytuacji majątkowej i możliwości (...) Spółki (...), posiadania przez nią środków na zabezpieczenie i spłatę zaciągniętych pożyczek, zaistnienia przesłanek upadłościowych i nieprawidłowości w zakresie prowadzenia rachunkowości jako swoje, uznając, że zarówno opinie pisemne, jak i ustne są bardziej pełne albowiem oparte o analizę całokształtu dokumentacji księgowej Spółki (...). Opinie były podważane przez obrońców oskarżonych, jednak zarówno treść opinii pisemnych (k. 3272-3345, k.4719-4786, k. 6456-6487, k.6653-6678), jak również treść opinii ustnych (k.3350-3356, k.5178-5182, k.6418-6422v, k.6653-6678) wskazują, że opinie zostały sporządzone na podstawie całokształtu materiału dowodowego zatem są pełne, spójne, logiczne, nie zawierają nieścisłości czy nielogiczności. Z opinii biegłego T. W. (1) wynika, że już od 2013 r. sytuacja finansowa (...) Polska stawała się coraz gorsza. Zobowiązania z tytułu zaciągniętych pożyczek były najistotniejszą pozycją zobowiązań już od 2012 r. i ich spłaty były finansowane z innych otrzymywanych pożyczek. Nadto większość pozyskiwanych środków była konsumowana przez spółkę i jej właścicieli, nie była w żaden sposób inwestowana. Pożyczane środki były głównym dochodem (...) przy czym od 2013 r. istniało realne niebezpieczeństwo niespłacenia zobowiązań, wartość zobowiązań znacznie przekraczała wartość majątku spółki, co w praktyce stworzyło sytuację, że jedyną możliwością ich spłaty było zaciąganie kolejnych, z których wpływy były przeznaczane na spłatę już istniejących. W konsekwencji spółka działała na zasadzie piramidy finansowej, to jest stworzyła strukturę, w której zysk konkretnego uczestnika jest bezpośrednio uzależniony od wpłat późniejszych uczestników. Zdaniem biegłego, we wskazanym okresie nie było możliwości spłaty pożyczek bez zaciągania nowych.

Biegły T. W. (1) odniósł się też do przyjętej przez oskarżonych linii obrony. Stwierdził, że portfel klientów ubezpieczeniowych to niewątpliwie wartość, która ułatwia osiąganie zysków. Korzyść związana z jego posiadaniem wiąże się nie tyle z posiadaniem konkretnej bazy klientów tyle z relacji z tymi klientami. Sprzedaż tego portfela prowadziłaby do zerwania tych relacji, a w konsekwencji do utraty jej wartości. Wartość klienta jest związana z całym przedsiębiorstwem. Nie była możliwa sytuacja, wbrew twierdzeniom oskarżonych, aby dokonać sprzedaży bazy danych (portfela) i spłacić zobowiązania. Faktycznie jednak taka sytuacja nie była brana pod uwagę bo oskarżeni nie mieli zamiaru zaprzestać działalności, a sprzedając udziały w spółce całą swoją działalność przenieśli na podmiot powiązany. Biegły odniósł się też do wyjaśnień oskarżonych w zakresie cyklicznych dochodów spółki z umów z towarzystwami ubezpieczeniowymi i stwierdził, że dochody te uwzględniał w opiniach w zakresie oceny sytuacji majątkowej spółki (...). Zapoznając się z treścią wyjaśnień oskarżonych złożonych na rozprawie w dniu 27 maja 2021 r., biegły podtrzymał swoje wszystkie ustalenia. Wnioski biegłego T. W. (1), zarówno w zakresie kapitału własnego (...), jak i kwestii sprzedaży przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wraz z portfelem klientów ubezpieczeniowych w całości potwierdziły opinie biegłego P. B. (1) (6740- (...), k.6800-6813, k.6926-6929). Biegły stwierdził, że poziom ryzyka związanego z tą transakcją, w szczególności z uwagi na poziom zadłużenia i wpis na listę ostrzeżeń KNF praktycznie wykluczały możliwość jej przeprowadzenia gdyż wiązałoby się to z solidarną odpowiedzialnością za zobowiązania spółki. Nadto dochodowość spółki była ujemna. Biegły przyznał też, że sprzedaż tego portfela tego portfela jako samodzielnego przedmiotu transakcji była niedopuszczalna. Brak było zgody klientów na taką transakcję, poza tym dane klientów to tajemnica ubezpieczeniowa. Stało się tak, że spółka została sprzedana jako gotowa spółka bez zobowiązań ale też bez profilu działalności. Nowy nabywca prowadzi w ramach (...) zupełnie odrębną firmę, a oskarżeni kontynuowali swoją działalność w ramach innych spółek korzystając ze zgromadzonych przez siebie danych klientów. Sąd uznał opinię biegłego P. B. (1) w powyższym zakresie za rzeczową, spójną, jasną i logiczną. Biegły P. B. (1) ma duże doświadczenie zawodowe i kwalifikacje. Wspomnieć należy, że biegły P. B. (1) miał bardziej radykalne zdanie na temat majątku spółki i jej niewypłacalności. Zdaniem tego biegłego, stan niewypłacalności spółki istniał już od końca 2008 r., wobec tego wniosek o ogłoszenie upadłości powinien zostać złożony najpóźniej 14 stycznia 2009 r. W ocenie Sądu, nie ma zasadniczych sprzeczności pomiędzy opiniami obydwu biegłych albowiem obie stwierdzają obowiązek zgłoszenia upadłości tylko wskazują na rozbieżne daty. Dodatkowo P. B. (1) nie wziął pod uwagę zmiany przepisów upadłościowych, które w przedmiotowej sprawie należało zastosować. Dlatego, w ocenie Sądu, należało przyjąć ustalenia w tym zakresie biegłego T. W. (1) i przyjętą przez niego datę obowiązku zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości, która to opinia, i tak jest bardzo korzystna dla oskarżonych albowiem wskazuje na najpóźniejszą datę powstania tego obowiązku.

Zeznania świadków zawnioskowanych przez obronę: J. F. (2) (k.6139-6140), E. S. (2) (k.6140-6140v), W. N. (k.6140v-6141v), E. F. (k.2902-2903, k.6194-6195) M. S. (4) (k.6193-6193v) – pracowała do jesieni 2011 r., D. Z. (k.6197-6197v), A. K. (2) (k. 6197v-6199v), M. M. (2) (k.6249-6249v), R. P. (k. 1031-1032, k.6250-6250v), E. M. (k.251-6252), J. J. (4) (k.6417-6417v), M. H. (2) (k.6417v-6418), R. L. (k.6423-6423v) nie wniosły nic istotnego do sprawy z punktu widzenia odpowiedzialności karnej oskarżonych. Osoby te były współpracownikami spółki (...), dyrektorami jej oddziałów, ich zeznania dotyczyły planów rozwoju spółki, organizacji biur, rekrutacji pracowników, odbywanych szkoleń i w tym zakresie nie są kwestionowane. Nie mniej jednak osoby te nie posiadały wiedzy na temat kondycji (...) spółki (...), jak również powodów i przyczyn dla których (...) zawierała umowy pożyczki, jak również na co przeznaczała pożyczone środki.

Do sprawy nie wniosły również zeznania świadków wskazanych w akcie oskarżenia takich jak: k. 360-362 zeznania A. F. (2), k.372-373 zeznania A. B., k. 517-519 zeznania J. Ż., k.559-560 zeznania P. B. (2), k.957-959 zeznania R. S. (2), k. 1015-1016 zeznania E. G. (2), k.2940-2944 zeznania M. T., k. 3065 zeznania J. D., k. 2958-2959, k. 6136-6137 zeznania J. W. (4) i k. 3080-3081, k.6197v-6199v zeznania A. K. (2), przy czym dwaj ostatni świadkowie byli współpracownikami (...), agentami i jak w postępowaniu przygotowawczym zeznali, że nie oferowali klientom zawierania umów pożyczek, to już na rozprawie potwierdzili fakt oferowania klientom takiego produktu.

Z zeznań świadka A. K. (6) - pracownika (...) – k. 3637-3638 wynika, że na żądanie organów ścigania wydała dokumentację finansowo – księgową (...) za lata 2015 do czerwca 2017. Z kolei z zeznań świadka A. M. (2) – pracownika (...) zajmującej się m.in. wynajmem powierzchni biurowych k. 4688-4689 wynika, że (...) Sp. z o.o. wynajęła powierzchnię przy ul. (...) ale nie przechowywała tam żadnej dokumentacji.

Dokumenty złożone przez obrońcę z wnioskami dowodowymi: k.6261-6306 (z dnia 19 lutego 2021 r.), k.6308-6325 (z dnia 23 lutego 2021 r.), k.6492-6578 (z dnia 26 maja 2021 r.), k.6791-6796 (z dnia 30 marca 2022 r. – koreferat do opinii – P. W., biegłego rewidenta z (...) sp. z o.o.), k.6825-6883 (z dnia 29 kwietnia 2022 r. – wyciągi z prac naukowych), k.6886-6911 (z dnia 6 maja 2022 r. – szacunek wartości przedsiębiorstwa, opinia prywatna P. W.), k.6961-6965 (z dnia 19 sierpnia 2022 r. – koreferat do opinii uzupełniającej biegłego B.), nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i jako dokumenty prywatne bądź opracowania naukowe nic do niej nie wniosły, w szczególności w świetle wywołanych w sprawie opinii biegłych sądowych, na których Sąd oparł się wydając wyrok w niniejszej sprawie. Odnosząc się do prywatnej opinii biegłego rewidenta P. W., stwierdzić należy dodatkowo, że sporządzał on powyższy dokument na niekompletnym materiale dowodowym, a tylko w zakresie dostarczonym mu przez obrońców, a zatem już z tych względów dokument ten nie może być miarodajnym materiałem dowodowym w sprawie. Poza tym w treści tego dokumentu jest wiele rozważań o charakterze teoretycznym, bez związku ze sprawą a zatem Sąd uznał, że są subiektywnym poglądem jej autora.

Sąd zważył co następuje:

Analiza całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego doprowadziła Sąd do przekonania, że oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona wszystkich przestępstw przypisanych im wyrokiem a ich wina nie budzi wątpliwości. Pomimo, że oskarżeni nie przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów to zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, zgromadzona dokumentacja finansowo – księgowa, a także opinie biegłych potwierdziły sprawstwo oskarżonych.

Zgodnie z treścią art. 171 ust. 1 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe podlega karze ten kto bez zezwolenia prowadzi działalność polegającą na gromadzeniu środków pieniężnych innych osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, w celu udzielania kredytów, pożyczek pieniężnych lub obciążania ryzykiem tych środków w inny sposób.

Pod względem konstrukcyjnym czynu zabronionego w Kodeksie karnym przestępstwo z art. 171 ust. 1 prawa bankowego (oraz pozostałe czyny z art. 171) jest występkiem zagrożonym karą grzywny do 20 000 000 zł i karą pozbawienia wolności do lat 5 (art. 171 ust. 1 Ustawy Prawo bankowe w brzmieniu obowiązującym do 10 września 2016 r. – kara 10 000 000 zł grzywny i pozbawienia wolności do lat 5). Przestępstwo to można popełnić jedynie umyślnie, z zamiarem bezpośrednim i kierunkowym. Oznacza to, że sprawca dokonujący czynności wskazanych w art. 171 świadomie chce popełnić czyn zabroniony, a więc ma wolę i świadomość realizacji znamion tego przestępstwa.

Przepis art. 171 ochrania wszelkiego rodzaju interesy członków społeczeństwa w państwie, zagrożonych działaniami jednostek prowadzących nielegalnie działalność charakterystyczną dla obszaru bankowego. Przy czym działalność ta jest prowadzona nielegalnie, a więc prowadzona z pominięciem kontroli, nadzoru i jako taka jest działalnością contra przepisom prawa obowiązującym na tym obszarze. Ochronie prawnokarnej podlega tu również pozycja i funkcjonowanie samych banków, które na podstawie przepisów prawa posiadają wyłączność na wykonywanie określonych czynności. Widać zatem, że przestępstwo z art. 171 ust. 1 ma rozległy przedmiot ochrony. Z jednej strony chroni klientów banków przed nielegalnymi działaniami podjętymi wobec nich przez podmioty niespełniające wymagań ustawowych, uprawniających je do funkcjonowania na obszarze bankowym. Z drugiej strony chroni same banki, które jako podmioty profesjonalne posiadające walor instytucji zaufania publicznego nie mogą współistnieć równolegle w sektorze bankowym z podmiotami niespełniającymi wymagań prawnych i ponosić tożsamą odpowiedzialność.

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 marca 2016 r., Sygn. IV KK 16/16 wskazał, że „Ujęte w art. 171 ust. 1 ustawy z 1997 r. - Prawo bankowe przestępstwo nielegalnego prowadzenia działalności bankowej wywołuje stan zagrożenia dla bezpieczeństwa, stabilności i zaufania do systemu finansowego. Dobrem chronionym w przypadku tego przepisu jest prawo obywatela do ochrony przed podmiotami prowadzącymi działalność bankową poza sformalizowaną kontrolą i systemem zabezpieczeń ustawowych oraz interes samych banków jako instytucji zaufania społecznego.”

W wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 lutego 2021 r., Sygn. II AKa 310/20 wskazano, że „Dla bytu przestępstwa z art. 171 ust. 1 Prawa bankowego konieczne jest ustalenie, iż w zamiarze sprawcy opisane w tym przepisie gromadzenie środków pieniężnych następuje pod tytułem zwrotnym. Oznacza to, że wykluczona jest kwalifikacja prawna z art. 171 ust. 1 działań polegających na gromadzeniu od osób fizycznych środków pieniężnych bez zamiaru zwrócenia tych środków rzeczonym osobom, natomiast w takiej sytuacji możliwe jest przyjęcie, że sprawca gromadzący środki od innych osób popełniał na ich szkodę przestępstwo oszustwa, jeśli dowiedzie się, że doprowadzał je do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru lub możliwości zwrócenia tych środków. Ponieważ zakresy zastosowania przepisów art. 171 ust. 1 Prawa bankowego oraz art. 286 § 1 k.k. przy wprowadzaniu w błąd co do zamiaru lub możliwości zwrotu pokrzywdzonym gromadzonych środków są rozłączne, nie jest możliwe przyjęcie w odniesieniu do jednego czynu kumulatywnej kwalifikacji prawnej z obu wymienionych przepisów.” (podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 kwietnia 2018 r. Sygn. V KK 384/17)

Oskarżeni A. D. i M. U. pełniąc formalnie i faktycznie funkcje członków zarządu (...) Sp. z o.o., nie mając stosownego zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego prowadzili działalność depozytową polegającą na gromadzeniu środków finansowych innych osób. Osoby te były przekonywane, że ich środki są bezpiecznie inwestowane, podczas gdy te środki były przeznaczane na bieżącą działalność spółki, prywatne potrzeby właścicieli, a także wypłacane jako odsetki od zainwestowanego kapitału bądź zwrot zainwestowanych środków innym pożyczkodawcom, którzy wcześniej zawarli tego typu umowy. W ten sposób oskarżeni obciążali przyjęte środki finansowe ryzykiem, o którym ich klienci nie mieli świadomości.

Z opinii biegłego T. W. (1) wynika, że od 2013 r. spółka nie wypracowywała zysku, a wartość zobowiązań przekraczała wartość jej majątku, co oznaczało w praktyce, że jedyną możliwością spłaty zobowiązań było zaciąganie kolejnych, z których wpływy przeznaczone były na spłatę już istniejących. (opinia T. W. z 30 maja 2018 r.)

Z kolei na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2021 r. biegły T. W. (1) stwierdził, że spółka nie prowadziła tak naprawdę żadnej działalności inwestycyjnej, która mogłaby przynieść zyski, natomiast jeżeli powierzamy środki instytucji, która przynosi straty, to nawet trudno jest mówić o ograniczonym ryzyku, gdyż spółka ta nie udowadnia, że jest w stanie wypracować zysk, a przynajmniej nie stracić pieniędzy, aby móc je później zwrócić.

Liczni przesłuchani w przedmiotowej sprawie świadkowie – tzw. inwestorzy zgodnie zeznali, że zawarli ze spółką (...) Sp. z o.o. za pośrednictwem doradców inwestycyjnych tzw. umowy pożyczki, które to umowy miały przynosić gwarantowany zysk w postaci odsetek. Zysk był wyższy niż w tamtym czasie można było uzyskać z lokat bankowych. Środki pieniężne z tzw. umów pożyczek zostały zgromadzone przez spółkę bez stosownego zezwolenia KNF, czym osoby uprawnione do reprezentacji spółki – oskarżeni wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 171 ust. 1 Ustawy Prawo bankowe, tj. gromadzili środki innych osób, odbywało się to bez zgody KNF, prowadzili w tym zakresie działalność i zawarli tego typu umowy co najmniej w kilkudziesięciu przypadkach, a gromadzone środki były obciążane ryzykiem m.in. w ten sposób, że środki te były przeznaczane na finansowanie bieżącej działalności spółki (...), która nie stanowiła inwestycji mogącej generować zyski, z których miały być opłacane należne klientom odsetki. Należy podnieść, że oskarżeni – biorąc pod uwagę cały okres działalności w zakresie zawierania umów pożyczek - zgromadzili w ten sposób środki rzędu kilkunastu milionów złotych, nie licząc środków gromadzonych w EURO i USD.

Zachowanie oskarżonych przyjęło też formę oszustwa w stosunku do mienia znacznej wartości.

Oszustwo z art. 286§1 k.k. polega na tym, że sprawca w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Surowszej odpowiedzialności za to przestępstwo odpowiada sprawca, który dopuścił się go w stosunku do mienia znacznej wartości, czyli mienia, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200 000 zł. (art. 115§4 k.k.)

Za "niekorzystne rozporządzenie mieniem", o którym mowa w art. 286 § 1 k.k., może być uznane takie rozporządzenie, które jest niekorzystne z punktu widzenia osoby pokrzywdzonej. Powstanie szkody w mieniu nie stanowi przy tym koniecznego warunku do przyjęcia, że znamię to zostało spełnione. Uznaniu, że doszło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem nie sprzeciwia się nawet fakt, że świadczenie wzajemne zostało w całości zaspokojone przez sprawcę. O niekorzystnym rozporządzeniu mieniem można mówić także wtedy, gdy pokrzywdzony otrzymuje świadczenie ekonomicznie ekwiwalentne, ale inne niż by sobie życzył. (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 29 kwietnia 2022 r. Sygn. IV KK 111/22)

Niekorzystne rozporządzenie mieniem, o którym mowa w art. 286 § 1 k.k., to rozporządzenie, które jest niekorzystne z punktu widzenia osoby pokrzywdzonej, zaś samo powstanie szkody w mieniu nie stanowi koniecznego warunku do uznania, że doszło do realizacji tego znamienia. (Wskazuje się także słusznie, że "Następstwem przyjęcia szerokiego rozumienia pojęcia »mienie« jest równie szerokie traktowanie terminu »niekorzystne rozporządzenie mieniem«, zaliczając do niego wszelkie działania bądź sytuacje, które w majątku pokrzywdzonego powodują jakiekolwiek niekorzystne zmiany." (por. wyrok SN z dnia 2 października 2015 r., III KK 148/15). Niekorzystnym rozporządzeniem mieniem będzie każda czynność o charakterze określonej dyspozycji majątkowej, odnosząca się do ogółu praw majątkowych i zobowiązań kształtujących sytuację majątkową, która skutkuje ogólnym pogorszeniem sytuacji majątkowej pokrzywdzonego, w tym zmniejszeniem szans na zaspokojenie roszczeń w przyszłości (por. np. wyroki SN: z dnia 14 stycznia 2010 r., V KK 235/09, OSNKW 2010, z. 6, poz. 50; z dnia 29 sierpnia 2012 r., V KK 419/11, OSNKW 2012, z. 12, poz. 133; postanowienie SN z dnia 10 stycznia 2014 r., II KK 10/13). Nie trzeba przekonywać, że sytuacja, w której pokrzywdzeni przekazywali oskarżonemu środki pieniężne w sytuacji, gdy byli - według ustaleń sądu pierwszej instancji - wprowadzeni w błąd co do bezpieczeństwa środków i przekonani o bezpieczeństwie chociażby kapitału i ewentualnej "stracie" tylko odsetek, stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem w formule normatywnej z art. 286 § 1 k.k. W realiach sprawy nie sposób wykluczyć, że takich środków pokrzywdzeni nie przekazaliby oskarżonemu, gdyby znali rzeczywisty stan rzeczy.

Dla uznania, iż mamy do czynienia z wprowadzeniem w błąd, wystarczające jest każde, jakiekolwiek działanie, które może doprowadzić do powstania błędnego wyobrażenia o rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem. Korzyścią majątkową, stanowiącą cel działania sprawcy przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., jest ogólne polepszenie sytuacji majątkowej sprawcy lub innej osoby, co może polegać na zwiększeniu aktywów lub zmniejszeniu pasywów. (tak z kolei Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 marca 2022 r. Sygn. II AKa 220/21 oraz Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 23 lutego 2022 r. Sygn. II KK 17/22)

W świetle okoliczności niniejszej sprawy warto również wspomnieć o wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 22 grudnia 2021 r. Sygn. II AKa 160/21, zgodnie z którym „Dla bytu czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k. obojętne jest to, czy pokrzywdzony mógł zweryfikować twierdzenia sprawcy na temat rzeczywistej kondycji finansowej bądź obrazu jaki ten starał się wykreować, a w konsekwencji czy też mógł wykryć błąd przy dołożeniu choćby znikomej staranności, bowiem swoista niefrasobliwość pokrzywdzonych przejawiająca się w niedostatecznym zaangażowaniu w weryfikację oświadczeń dłużników nie uzasadnia wyłączenia odpowiedzialności sprawcy z tytułu przypisanego czynu”. Czy też wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 24 listopada 2021 r. Sygn. II AKa 133/21 zgodnie z którym „Dla uznania, iż mamy do czynienia z wprowadzeniem w błąd, nie jest niezbędne, by sprawca wprost wypowiadał wobec pokrzywdzonego fałszywe twierdzenia, ale wystarczające jest każde, jakiekolwiek działanie, które może doprowadzić do powstania błędnego wyobrażenia o rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem, a sposób wprowadzenia w błąd może być rozmaity. Zamierzony cel sprawcy może być osiągnięty przy użyciu słowa, dokumentów lub innych przedmiotów bądź zachowania się sprawcy”.

Sąd Najwyższy w Uchwale z dnia z dnia 7 października 2021 r. Sygn. I DI 34/21 stwierdził, że „Wprowadzeniem w błąd może być każde zachowanie powodujące błędną ocenę rzeczywistości adresata tych podstępnych zabiegów. Obojętne jest, czy pokrzywdzony mógł sprawdzić prawdziwość twierdzeń sprawcy, czy mógł wykryć błąd przy dołożeniu znikomej nawet staranności. Łatwowierność pokrzywdzonego nie wyłącza karygodności wprowadzenia go w błąd.”

Oskarżeni doprowadzili 67 osób, z którymi zawarli umowy pożyczki czy inwestycyjne do niekorzystnego rozporządzenia mieniem ponieważ gdyby osoby te znały rzeczywistą sytuację finansową i majątkową Spółki i wiedziały na jaki cel pożyczają czy w co „inwestują” swoje pieniądze to nigdy nie powierzyliby ich oskarżonym działającym w imieniu (...) sp. z o.o. za pośrednictwem swoich najbardziej zaufanych tzw. doradców inwestycyjnych. Niewątpliwie działanie oskarżonych było nacechowane chęcią osiągnięcia korzyści majątkowej i taką korzyść osiągnęli ponieważ z otrzymywanych od osób pokrzywdzonych środków pieniężnych kredytowali bieżącą działalność spółki i przeznaczali je na swoje prywatne potrzeby, np. opłacanie wynajmu mieszkania, a nie na inwestycje. Środki te, jak wspomniano już wyżej, były także przeznaczane na wypłatę odsetek osobom, którzy wcześniej zawarli umowy pożyczki i stali niżej w strukturze piramidy finansowej, którą oskarżeni stworzyli.

Oskarżeni dopuścili się przestępstwa oszustwa ponieważ wiedzieli, że nie mają zdolności kredytowej, żaden bank nie udzieli im kredytu ponieważ ich sytuacja finansowa jest zła, kredytowali się więc za pomocą prywatnych osób. Najwięcej pożyczek zaciągali w tym czasie kiedy sytuacja finansowa spółki była najgorsza i wymagała coraz to większego dofinansowania. Coraz więcej pracowników i klientów odchodziło, a poszczególne placówki były zamykane. Wówczas pożyczek trzeba było zaciągać coraz więcej. Oskarżeni byli świadomi swego działania i nielegalności podejmowanych zachowań ponieważ bardzo szybko dowiedzieli się o wpisie na listę przez KNF i jego powodach oraz prowadzonym postępowaniu karnym. Natomiast starali się ukrywać te fakty zarówno przed pracownikami, jak i przed klientami. Wiedzieli, że nie mogą pozwolić sobie na przerwanie tej działalności polegającej na zaciąganiu pożyczek. Klienci, jeżeli udało im się dowiedzieć o dokonaniu wpisu, faktycznie powzięli wątpliwości co do wiarygodności spółki i zaczęli z niej odchodzić. Zgodnie z zamiarem KNF po to właśnie nastąpił wpis aby ostrzec obecnych i potencjalnych klientów o prowadzeniu przez spółkę nielegalnej i niebezpiecznej działalności. Znakomita większość pokrzywdzonych nie dociekała czym faktycznie zajmuje się spółka i co się stanie z ich środkami. Wystarczyła rekomendacja znajomego albo wizualna wiarygodność doradców inwestycyjnych, którzy zapewniali klientów, że ich pieniądze są całkowicie bezpieczne i nie ma żadnego ryzyka w powierzeniu spółce pieniędzy. Tym samym pokrzywdzeni byli wprowadzani w błąd, a w świetle powołanego wcześniej orzecznictwa nie ma znaczenia, że nie dociekali jaka jest faktycznie sytuacja finansowa spółki i na co zostaną przeznaczone ich pieniądze. Pokrzywdzeni zeznali, że podpisali umowy pożyczek ponieważ były atrakcyjne i oferowały wyższe niż w bankach oprocentowanie. Byli oni całkowicie nieświadomi związanego z tym ryzyka. Jednocześnie zapytani w postępowaniu sądowym czy zainwestowaliby środki wiedząc, że spółka została wpisana na listę ostrzeżeń KNF znakomita większość z nich twierdziła, że tego by nie zrobiła. Przyjąć zatem należy, że jeżeli pokrzywdzeni wiedzieliby co się dzieje z ich oszczędnościami, że w celu zwrócenia im kwoty pożyczki wraz z odsetkami firma musi pozyskać jeszcze większą ilość środków i jak słaba sytuacja finansowa spółki to swoich oszczędności nie powierzyliby oskarżonym. O faktycznej sytuacji finansowej spółki nie wiedzieli też zaufani pracownicy udzielający pożyczek ponieważ - jak zeznali świadkowie - nie byli oni wtajemniczani przez prezesów w sprawy finansowe spółki. Tym samym oskarżeni nie mogą tłumaczyć się tym, że to nie oni sami osobiście zawierali umowy pożyczki i nie rozmawiali bezpośrednio z pokrzywdzonymi, a zatem nie mogli ich wprowadzać w żaden sposób w błąd. Przeciwnie takie zachowanie oskarżonych świadczy o celowości ich działania i nie sposób uznać za wiarygodne ich twierdzenia, że byli przekonani, że zawierający umowy pożyczki byli przekonani, że ich środki będą przeznaczone na bieżący rozwój spółki.

Przy czym podpisując umowy pożyczki oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu, o czym świadczy nawet sama treść ich wyjaśnień, która de fakto jest tożsama. Ponieważ zaciąganie umów pożyczek stało się niejako stałym procederem i z tych środków finansowana była bieżąca działalność spółki to nie ulega wątpliwości, że oskarżeni we wskazanym w zarzucie okresie działali w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, a więc czynem ciągłym. (art. 12§1 k.k.) To z kolei uzasadnia kwalifikację z art. 294§1 k.k., gdyż wysokość niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznie przekroczyła kwotę 200 000 zł.

Z kolei istotą przestępstwa z art. 586 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (...) jest karalne niezgłoszenie wniosku o upadłość spółki handlowej w sytuacji, gdy spełnione zostały warunki uzasadniające konieczność dokonania tej czynności. Przepis ten stanowi bowiem, że podlega karze w nim przewidzianej, kto będąc członkiem zarządu spółki albo likwidatorem, nie zgłasza wniosku o upadłość spółki pomimo powstania warunków uzasadniających według przepisów upadłość spółki. Przestępstwo z art. 586 kodeksu spółek handlowych można popełnić tylko w sposób umyślny, w zamiarze bezpośrednim albo ewentualnym. Działanie z zamiarem ewentualnym można przypisać sprawcy wówczas, gdy będąc świadomym ujawnienia się przyczyn upadłości, nie dopełnił obowiązku zgłoszenia, licząc na poprawę kondycji finansowej dłużnika, i w ryzyko wyjścia z niekorzystnego położenia gospodarczego wkalkulował ewentualność przekroczenia dwutygodniowego terminu zgłoszenia upadłości” (zob. wyrok SN z dnia 23 listopada 2016 r., III KK 225/16, LEX nr 2177092).

Art. 11 prawa upadłościowego z 28 lutego 2003 r., który obowiązywał do dnia 31 grudnia 2015 r. miał brzmienie: 1. Dłużnika uważa się za niewypłacalnego, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Dłużnika będącego osobę prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, uważa się za niewypłacalnego również wtedy, gdy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku, nawet wówczas, gdy na bieżąco te zobowiązania wykonuje. Zgodnie z art. 21 w/wym. Ustawy dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości. Według pierwotnej opinii biegłego T. W. (1), sprawozdanie finansowe (...) sp. z o.o. zostało podpisane w dniu 24 marca 2014 r. i wtedy najpóźniej oskarżeni dowiedzieli się kondycji finansowej spółki skutkującej koniecznością złożenia wniosku o upadłość, a zatem termin do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości upływał w dniu 7 kwietnia 2014 r.

Jednak w wyroku z dnia 9 lipca 2020 r. Sygn. II KK 182/19 Sąd Najwyższy wskazał, że „art. 4 k.k. ma zastosowanie nie tylko do przepisów stricte karnych, ale także do tych, które, stanowiąc dopełnienie blankietowego przepisu karnego, wyznaczają zespół znamion czynu zabronionego i tym samym determinują możliwość przypisania odpowiedzialności karnej. W przypadku czynu zabronionego z art. 586 k.s.h. takimi przepisami z pewnością są regulacje Prawa upadłościowego z 2003 r.” Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 28 września 2017 r. Sygn. II AKa 36/17 a mianowicie, że „Wyznaczenie pola kryminalizacji zachowania, o którym mowa w art. 586 k.s.h. ściśle wiąże się z regulacjami przepisów upadłościowych. Zmiana tych przepisów polegająca na zmodyfikowaniu kryteriów, których wystąpienie nakłada na odpowiedni podmiot obowiązek zgłoszenia wniosku o upadłość, rozstrzyga de facto o wypełnieniu, bądź nie wypełnieniu znamion tego przestępstwa. Zgodnie z poglądami wyrażanymi w piśmiennictwie, zmiana przepisów o upadłości spółki winna prowadzić do oceny tych zmian z perspektywy art. 4 § 1 k.k.”

Od dnia 1 stycznia 2016 r. brzmienie przepisu art. 11 jest następujące: 1. Dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. 1a. Domniemywa się, że dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące. 2. Dłużnik będący osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, jest niewypłacalny także wtedy, gdy jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość jego majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące. 4. (…) 5. Domniemywa się, że zobowiązania pieniężne dłużnika przekraczają wartość jego majątku, jeżeli zgodnie z bilansem jego zobowiązania, z wyłączeniem rezerw na zobowiązania oraz zobowiązań wobec jednostek powiązanych, przekraczają wartość jego aktywów, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące. Zgodnie z art. 21 w/wym. ustawy Dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości.

Jak wskazano wyżej, sytuacja finansowa spółki (...) Sp. z o.o. była taka, że od 2013 r. spółka stawała się niewypłacalna i brakowało jej środków na pokrycie swych zobowiązań, jej majątek nie wystarczał na pokrycie zobowiązań a oskarżeni wiedząc o tym w dalszym ciągu kontynuowali i rozwijali proceder pożyczkowy.

Kluczowe w tej sprawie są ustalenia biegłych, którzy w oparciu o dokumentację finansowo – księgową spółki ocenili jej sytuację finansową na przestrzeni lat, przychody, wydatki, źródła finansowania, wysokość zobowiązań, stan aktywów, a także faktyczną możliwość wywiązywania się z zaciągniętych zobowiązań. Jak wskazano już wyżej, z opinii biegłego T. W. (1) wynika, że już od 2013 r. sytuacja finansowa (...) stawała się coraz gorsza. Zobowiązania z tytułu zaciągniętych pożyczek były najistotniejszą pozycją zobowiązań już od 2012 r. i ich spłaty były finansowane z innych otrzymywanych pożyczek. Nadto większość pozyskiwanych środków była konsumowana przez spółkę i jej właścicieli, nie była w żaden sposób inwestowana. Pożyczane środki były głównym dochodem (...) przy czym od 2013 r. istniało realne niebezpieczeństwo niespłacenia zobowiązań, wartość zobowiązań znacznie przekraczała wartość majątku spółki, co w praktyce stworzyło sytuację, że jedyną możliwością ich spłaty było zaciąganie kolejnych, z których wpływy były przeznaczane na spłatę już istniejących. W konsekwencji spółka działała na zasadzie piramidy finansowej, to jest stworzyła strukturę, w której zysk konkretnego uczestnika jest bezpośrednio uzależniony od wpłat późniejszych uczestników. Zdaniem biegłego, we wskazanym okresie nie było możliwości spłaty pożyczek bez zaciągania nowych.

Zatem zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami prawa upadłościowego to najpóźniej 30 kwietnia 2016 r. powstał obowiązek zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki (zobowiązania pieniężne przekraczały stan aktywów od lipca 2013 r. przez okres 24 miesięcy czyli do lipca 2015 r., a zarząd dowiedział się o tym najpóźniej w chwili podpisania sprawozdania finansowego za 2015 r. co miało miejsce w dniu 31 marca 2015 r. i dalszy okres 30 dni) i istniał do momentu sprzedaży spółki przez oskarżonych. Nieuczynienie tego wypełniło znamiona przestępstwa z art. 586 k.s.h. albowiem przestępstwo z tego artykułu jest przestępstwem trwałym.

Z kolei zgodnie z treścią art. 77 pkt 1 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości podlega karze ten kto wbrew przepisom ustawy dopuszcza do nieprowadzenia ksiąg rachunkowych, prowadzenia ich wbrew przepisom ustawy lub podawania w tych księgach nierzetelnych danych.

Przedmiotem ochrony typów czynów zabronionych z art. 77 pkt 1 i 2 Ustawy o rachunkowości jest dobro prawne w postaci prawidłowości obrotu gospodarczego.

Podmiotem czynu zabronionego z art. 77 pkt 1, a więc tym, kto na jego podstawie może ponieść odpowiedzialność karną, jest osoba, na którą przepisy ustawy o rachunkowości nakładają obowiązki związane z prowadzeniem ksiąg rachunkowych. Na podstawie art. 2, art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 4 ust. 5 wskazanej ustawy, a także właściwych przepisów prawa materialnego, należy wskazać, iż sprawcą omawianego typu czynu zabronionego może być kierownik jednostki, a więc m.in. członek zarządu sp. z o.o. Zauważyć również należy, iż w przypadku, gdy mamy do czynienia z odpowiedzialnością za prowadzenie ksiąg rachunkowych spoczywającą na organie wieloosobowym, a nie została wskazana osoba odpowiedzialna, wówczas odpowiedzialność karną ponoszą wszyscy członkowie tego organu (art. 4 ust. 5 ustawy). Wreszcie wskazać należy, iż zgodnie z art. 4 ust. 5 podmiotem czynu zabronionego z art. 77 pkt 1 Ustawy o rachunkowości może być też osoba zatrudniona w podmiocie zobowiązanym do prowadzenia ksiąg rachunkowych albo przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli obowiązki związane z prowadzeniem ksiąg rachunkowych zostały im powierzone przez kierownika jednostki za ich zgodą wyrażoną na piśmie (co jednak nie zwalnia kierownika od odpowiedzialności za prowadzenie ksiąg rachunkowych, w tym w zakresie nadzoru nad ich prowadzeniem). Znamię czasownikowe „dopuszcza do” należy na gruncie art. 77 pkt 1 wykładać zarówno jako podejmowanie bezpośredniego zachowania przez sprawcy, czyli dopuszczanie się nieprowadzenia ksiąg rachunkowych, prowadzenia ich niezgodnie z przepisami ustawy lub zamieszczania w nich nierzetelnych danych, jak i zachowanie polegające na naruszeniu przez sprawcę obowiązku nadzoru nad inną osobą mającą prowadzić księgi rachunkowe, czyli dopuszczanie do ich nieprowadzenia, prowadzenia ich niezgodnie z przepisami ustawy lub zamieszczania w nich nierzetelnych danych. Czyn z art. 77 pkt 1 Ustawy o rachunkowości można zatem popełnić zarówno przez działanie (a więc prowadzenie przez sprawcę ksiąg rachunkowych niezgodnie z przepisami ustawy, a także zamieszczenie przez sprawcę nieprawdziwych danych w księgach rachunkowych), jak i przez zaniechanie (a więc nieprowadzenie przez sprawcę ksiąg rachunkowych pomimo istnienia takiego obowiązku na mocy ustawy o rachunkowości, a także przez prowadzenie przez sprawcę ksiąg rachunkowych niezgodnie z przepisami ustawy polegające na niezamieszczaniu w nich wymaganych przez ustawę o rachunkowości danych, jak też przez niedopełnienie obowiązku nadzoru nad osobą prowadzącą księgi rachunkowe).

Czyn zabroniony z art. 77 pkt 1 jest typem formalnym (bezskutkowym), ponieważ do jego znamion nie należy spowodowanie żadnej zmiany w świecie zewnętrznym. W szczególności dla bytu przestępstwa z art. 77 pkt 1 irrelewantne jest to, czy w wyniku naruszenia obowiązków związanych z prowadzeniem ksiąg rachunkowych doszło do wyrządzenia jakiejś szkody bądź osiągnięcia korzyści majątkowej. Zatem jeśli kierownikowi jednostki zostaną udowodnione zachowania sprzeczne z wymaganą miarą staranności przy prowadzeniu ksiąg, np. nieterminowe dostarczanie dokumentów osobie prowadzącej księgi, nieopisywanie dokumentów, dostarczanie dokumentów nierzetelnych, niedostarczanie niektórych niezbędnych dokumentów i informacji, to wtedy ponosi on odpowiedzialność za omawiany czyn zabroniony.

Oskarżeni pełniąc funkcję członków zarządu (...) Sp. z o.o. i ponosząc z tego tytułu odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości określonych ustawą, w tym z tytułu nadzoru, dopuścili do prowadzenia ksiąg rachunkowych wbrew przepisom ustawy.

Biegły T. W. (1) stwierdził szereg nieprawidłowości w prowadzeniu ksiąg rachunkowych co obciąża zarząd spółki. Oskarżeni byli osobami doświadczonymi w sprawach związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej i księgowości, nie sposób zatem mówić o braku świadomości w tym zakresie. Stwierdzone nieprawidłowości nie były drobne i nieznaczące. Natomiast często nie dostarczali księgowym wyciągów bankowych, faktur, te dokumenty księgowe były dostarczane z opóźnieniem i niekompletne, pobierane z konta środki nie były rozliczane. Do oceny, że doszło do popełnienia przestępstwa z art. 77 Ustawy o rachunkowości nie ma znaczenia czy przedsiębiorca ma wykształcenie ekonomiczne i zna się na rachunkowości. Za to odpowiedzialny jest zarząd spółki i każdy przedsiębiorca ma tego świadomość, zwłaszcza tak doświadczeni przedsiębiorcy jak obydwaj oskarżeni. Wyczerpuje to znamiona przestępstwa z art. 77 pkt 1 Ustawy o rachunkowości.

Co do kary

Wymierzając oskarżonym kary, Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi treścią art. 53 k.k., stanowiącym, że karę Sąd wymierza według swojego uznania, w granicach opisanych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnia także motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw, właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa a także po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody.

Do okoliczności obciążających, Sąd zaliczył znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonych przestępstw. Oskarżeni są osobami zdolnymi do ponoszenia odpowiedzialności karnej, są osobami wykształconymi, o dużym doświadczeniu życiowym i zawodowym, mieli niczym nie zakłóconą zdolność do rozpoznania znaczenia czynów, co skutkuje przyjęciem, że wiedzieli, iż podejmowane przez nich działania naruszają zarówno normy prawne, jak i społeczne. W pełni świadomi – nie cierpią bowiem na żadne zaburzenia uniemożliwiające swobodne podejmowanie decyzji – zdecydowali się na popełnienie przestępstw. Oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu, realizując z góry powzięty zamiar jeśli chodzi o przestępstwo z art. 286§1 k.k. i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a ich zachowanie mogło doprowadzić do powstania szkody majątkowej wielkich rozmiarów w mieniu kilkudziesięciu osób. Znaczenie przy wymiarze kary miała zatem także znaczna liczba osób pokrzywdzonych. Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył także znaczny rozmiar prowadzenia przestępczej działalności, jak i czasokres popełnionych przestępstw.

Okolicznościami łagodzącymi przy wymiarze kary były: dotychczasowa niekaralność oskarżonych, jak również ich postawa po popełnieniu przestępstwa z art. 286§1 k.k. polegająca na zwróceniu wszystkim pokrzywdzonym „zainwestowanych” przez nich pieniędzy, bądź zadośćuczynienia im w inny sposób, tak, że żaden z nich nie czuje się dzisiaj pokrzywdzony przez oskarżonych.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd za czyn z art. 171 ust. 1 Ustawy Prawo bankowe wymierzył oskarżonym kary po 8 miesięcy pozbawienia wolności i po 20 000 zł grzywny. W przypadku tego przestępstwa Sąd orzekał biorąc pod uwagę treść przepisu art. 4§1 k.k., zgodnie z którym jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Przestępstwo określone w powyższym przepisie zagrożone jest obecnie karą grzywny do 20 000 000 zł i karą pozbawienia wolności do lat 5, tymczasem na czas popełnienia przestępstwa zagrożone było karą do 10 000 000 zł i karze pozbawienia wolności do lat 5. Kara jaką Sąd wymierzył za przedmiotowy czyn jest zatem karą w dolnych granicach ustawowego zagrożenia i w żadnej mierze nie można jej uznać za zbyt surową. Za czyn z art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. w zw. z art. 12 §1 k.k., Sąd wymierzył oskarżonym karę po 1 roku pozbawienia wolności i karę po 200 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej w kwocie 100 zł. Za czyn z art. 586 k.s.h., jak i za czyn z art. 77 pkt 1 Ustawy o rachunkowości, Sąd wymierzył oskarżonym kary po 100 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej w kwocie po 100 zł. Wymierzając karę grzywny, Sąd również stosował przepisy obowiązujące w dacie popełnienia przestępstwa albowiem były one korzystniejsze dla sprawcy – w zakresie górnej granicy stawek dziennych. Przy czym, wymierzając karę grzywny, Sąd miał na uwadze, oprócz ogólnych dyrektyw wymiaru kary, także okoliczności, o których mowa w art. 33§3 k.k. Sąd wziął pod uwagę to, że oskarżeni działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i taką korzyść osiągnęli – dzięki pozyskiwanym od osób fizycznych środkom pieniężnym rozwijali swoją działalność gospodarczą, jak również przeznaczali je na potrzeby osobiste, np. wynajem mieszkania. Zdaniem Sądu, wymierzone kary grzywny nie przekraczają możliwości zarobkowych oskarżonych. Są oni osobami w miarę młodymi i mogą pracować, poza tym mają doświadczenie w prowadzeniu działalności gospodarczej i zresztą w dalszym ciągu taką działalność prowadzą w ramach różnych spółek. Wymierzone kary są, zdaniem Sądu, adekwatne do stopnia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości czynów oraz spełnią cele prewencji ogólnej i szczególnej, jak również potrzeby w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie Sądu, tak ukształtowane kary stanowią odpowiednią represję wobec oskarżonych – adekwatną, a jednocześnie nie nadmiernie dolegliwą. Zdaniem Sądu, orzeczenie wobec oskarżonych łagodniejszych kar nie spełniłoby celów kary. Wskazać należy jednocześnie, że oskarżeni pozostali częściowo bezkrytyczni wobec swojego zachowania, wskazując na swój brak świadomości, że uczestniczą w przestępstwie.

Wymierzając karę łączną 1 roku pozbawienia wolności Sąd zastosował zasadę absorbcji albowiem wszystkie czyny przypisane oskarżonym są ze sobą ściśle powiązane, zostały popełnione niejako przy okazji prowadzenia jednej i tej samej działalności gospodarczej i w okresie jej prowadzenia. Odnośnie kary grzywny, Sąd zastosował przepis art. 86§2a k.k. albowiem grzywna za czyn z art. 171 ust. 1 Prawo bankowe została wymierzona zgodnie z przepisem kwotowo. Mając na uwadze maksymalną karę grzywny jaką można orzec za wskazane przestępstwo nie sposób uznać aby kara łączna 35 000 zł mogła być uznana jako surowa i pozostająca poza możliwościami finansowymi oskarżonych.

Biorąc po uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonych, ich ustabilizowaną sytuację życiową oraz zawodową, starania o zapobieżenie wystąpienia szkody, a dodatkowo uznając, że orzeczenie środka probacyjnego będzie wystarczające dla osiągniecia celów kary, w szczególności zapobieżenia w przyszłości powrotowi do przestępstwa, karę 1 roku pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na trzyletni okres próby. Dodatkowo, ponieważ zgodnie z treścią art. 72§1 k.k. warunkowo zawieszając karę, Sąd jest zobowiązany orzec co najmniej jeden obowiązek probacyjny o ile nie orzeka środka karnego, a w przedmiotowej sprawie Sąd takiego środka nie orzekł, Sąd zobowiązał oskarżonych do informowania Sądu o przebiegu okresu próby.

Zgodnie z treścią art. 230§2 k.p.k. należy zwrócić osobie uprawnionej zatrzymane rzeczy niezwłocznie po stwierdzeniu ich zbędności dla postępowania karnego. Taka sytuacja miała miejsce w przedmiotowej sprawie albowiem dowody rzeczowe w postaci zabezpieczonej dokumentacji firmowej, w tym księgowo – finansowej, należało zwrócić spółce, do której należą, tj. (...) Sp. z o.o. (uprzednio (...) Sp. z o.o.)

W związku z wyrokiem skazującym, Sąd na podstawie art. 627 k.p.k., obciążył oskarżonych A. D. i M. U. kosztami postępowania w sprawie, w tym zasądzając od nich na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwoty po 1680 zł tytułem wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie. Powyższa kwota wynika z ilości terminów rozprawy, na których obecny był pełnomocnik w osobie radcy prawnego. Sąd również na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonych kwoty po 7 180 zł tytułem opłaty. Powyższa kwota wynika z rodzaju i wysokości orzeczonych wobec oskarżonych kar.

sędzia Marzena Tomczyk - Zięba