Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 64/25

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. T.

W nocy z 4 na 5 października 2024 roku przy ulicy (...) w W. M. T. spowodował u L. B. ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, w taki sposób, że uderzył go kilkakrotnie pięścią w twarz, kopnął go kilkakrotnie w głowę, a ponadto uderzył go butelką w głowę, na skutek czego butelka pękła, a następnie fragmentem rozbitej butelki – tzw. „tulipanem” zadawał mu uderzenia w okolice twarzy, skutkujące obrażeniami w postaci: głębokiej rany ciętej policzka prawego długości około 8 cm obejmującej niemal całą grubość ściany policzka z uszkodzeniem mięśnia żwacza, ślinianki przyusznej i naczynia żylnego będącego źródłem krwotoku; rany ciętej policzka prawego obejmującej pełną grubość skóry o długości około 3 cm; rany kąta żuchwy po stronie lewej o długości około 5 cm z uszkodzeniem mięśnia żwacza i ślinianki; licznych drobnych ran okolicy ust i okolicy bródkowej; masywnego krwotoku z doznanych ran głowy skutkującego objawami wstrząsu; zasinienia lewego oczodołu; otarcia naskórka w okolicy czołowej lewej oraz trzech ran z ubytkiem naskórka na grzbietowej powierzchni ręki lewej na wysokości stawów międzypaliczkowych bliższych palców III, IV i V, tj. czyn z art. 156 § 1 pkt 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. T. został zwolniony z Zakładu Karnego w I. 2 października 2024 roku, gdzie odbywał zastępczą karę pozbawienia wolności za karę ograniczenia wolności, orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy- Śródmieścia w Warszawie z 21 lipca 2023 roku w sprawie o sygn. akt V K 922/23 za czyny z art. 222 § 1 kk i art. 226 § 1 kk. Karę tę wykonywał w okresie od 6 kwietnia 2024 roku do 2 października 2024 roku.

Po opuszczeniu jednostki penitencjarnej M. T. przyjechał do W.. 4 października 2024 roku, około 23:00-24:00 udał się na (...) W., w okolice Mostu Ś.. Na miejscu wraz z trzema bezdomnymi spożywał alkohol. Do M. T. i towarzyszących mu mężczyzn dołączyli L. B. i M. Ł. (1), których M. T. wcześniej nie znał. Wszyscy wspólnie spożywali alkohol i rozmawiali.

Gdy M. T. wyjął z kieszeni telefon marki H. (...), L. B. wyrwał mu go, następnie wstał i wspólnie z M. Ł. (1) odszedł. M. T. krzyczał, by L. B. oddał mu telefon, mężczyźni zdołali jednak się oddalić.

M. T. ruszył za L. B. i M. Ł. (1). Dostrzegł ich siedzących na schodkach na B., nieopodal grupki młodzieży, na wysokości Centrum (...). Podszedł do nich i ponownie zażądał, żeby L. B. oddał mu telefon. Ten jednak kazał mu „spierdalać”.

M. T. prosił osoby postronne, by wezwały policję. Odmówiono mu jednak pomocy. Następnie po raz kolejny zażądał od L. B. zwrotu swojego telefonu. Wówczas M. Ł. (1) zagroził mu pobiciem. Następnie zaczął odliczać mu czas na oddalenie się.

M. T. odszedł nieopodal, znalazł w śmietniku pustą butelkę po piwie, następnie trzymając ją w ręku, podszedł do L. B., po raz kolejny żądając zwrotu swojego telefonu. L. B. odmówił. Wówczas M. T. uderzył go butelką w prawy policzek, w efekcie czego butelka rozbiła się.

W odpowiedzi na powyższe L. B. chwycił stojącą nieopodal butelkę po whisky (...) i uderzył nią M. T. w czoło, rozcinając mu skórę. Wtedy M. T. zaczął uderzać L. B. rozbitą butelką tj. tzw. „tulipanem” w twarz. Następnie zaś pięściami.

Gdy L. B. upadł na ziemię M. T. zwrócił się do niego i stojącego obok M. Ł. (1), by oddali mu telefon. L. B. zaczął wyciągać telefon z kieszeni. M. T. pochylił się i wyciągnął go do końca. Następnie oddalił się z miejsca zdarzenia. Odchodząc, dwukrotnie kopnął L. B. w twarz.

Sytuację obserwowały obecne na miejscu osoby tj. m.in. obywatele U.: A. D. i R. S., którzy zadzwonili na 112, przekazując telefon stojącej nieopodal A. T. z uwagi na słabą znajomość języka polskiego.

Zanim na miejsce zdarzenia przyjechali funkcjonariusze Policji i karetka wyżej wymienieni, M. Ł. (2), a także D. E. (1), Ł. N. oraz Z. S. usiłowali zatamować silne krwawienie u L. B. i utrzymać go w stanie świadomości.

Po przybyciu funkcjonariuszy Policji i karetki M. T. wrócił na miejsce zdarzenia. Wówczas został zatrzymany. Kontrola stanu jego trzeźwości wykazała obecność 1,17 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

L. B., w stanie zagrażającym życiu został przewieziony do szpitala, gdzie został zoperowany. Kontrola stanu jego trzeźwości wykazała obecność 2,2 promila alkoholu we krwi. Z uwagi na znaczną utratę krwi, konieczne było jej przetoczenie.

W wyniku opisanego wyżej zdarzenia L. B. doznał głębokiej rany ciętej policzka prawego długości około 8 cm obejmującej niemal całą grubość ściany policzka z uszkodzeniem mięśnia żwacza, ślinianki przyusznej i naczynia żylnego będącego źródłem krwotoku; rany ciętej policzka prawego obejmującej pełną grubość skóry o długości około 3 cm; rany kąta żuchwy po stronie lewej o długości około 5 cm z uszkodzeniem mięśnia żwacza i ślinianki; licznych drobnych ran okolicy ust i okolicy bródkowej; masywnego krwotoku z doznanych ran głowy skutkującego objawami wstrząsu; zasinienia lewego oczodołu; otarcia naskórka w okolicy czołowej lewej oraz trzech ran z ubytkiem naskórka na grzbietowej powierzchni ręki lewej na wysokości stawów międzypaliczkowych bliższych palców III, IV i V.

Przedmiotowe obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Dopiero po zabiegu operacyjnym stan zdrowia L. B. został ustabilizowany.

6 października 2024 roku L. B. na własne żądanie wypisał się ze szpitala.

wyjaśnienia oskarżonego M. T.

k. 162 – 163

k. 165 – 166

k. 327 – 330

k. 575v – 577

protokół zatrzymania

k. 2-3

protokół przeszukania

k. 5-7

protokół badania stanu trzeźwości

k. 8

k. 56-59

protokół oględzin

L. B. wraz

z dokumentacją zdjęciową

k. 36-44

k. 44a

protokół oględzin M. T. wraz z dokumentacją zdjęciową

k. 66-90

k. 91

dokumentacja fotograficzna

obrażeń L. B.

k. 60-62

k. 94-96

k. 97

protokoły oględzin rzeczy zabezpieczonych

od M. T.

k. 98-112

dokumentacja medyczna

k. 247-291

protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz

z dokumentacją fotograficzną

k. 9-17

zeznania świadka

M. O.

k. 32-35

częściowo

zeznania pokrzywdzonego L. B.

k. 45-46

k. 577-577v

opinie biegłego z zakresu medycyny sądowej W. S.

k. 138-142

k. 628-630

częściowo

zeznania świadka K. P.

k. 19-20

k. 627

zeznania świadka

M. Ł. (1)

k. 631-632

zeznania świadka

A. D.

k. 120-121

zeznania świadka R. S.

k. 127-128

zeznania świadka A. T.

k. 185-186

k. 187-189

k.577v-578v

zeznania świadka

D. E. (1)

k. 190-191

k. 192-193

k.578v- 579v

częściowo

zeznania świadka

Z. S.

k. 393-394

k. 588-589

zeznania świadka

Ł. N.

k. 396-397

k. 586-588

opinia

sądowo-psychiatryczna

k. 315-319

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. T.

W nocy z 4 na 5 października 2024 roku przy ulicy (...) w W. M. T. spowodował u L. B. ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, w taki sposób, że uderzył go kilkakrotnie pięścią w twarz, kopnął go kilkakrotnie w głowę, a ponadto uderzył go butelką w głowę, na skutek czego butelka pękła, a następnie fragmentem rozbitej butelki – tzw. „tulipanem” zadawał mu uderzenia w okolice twarzy, skutkujące obrażeniami w postaci: głębokiej rany ciętej policzka prawego długości około 8 cm obejmującej niemal całą grubość ściany policzka z uszkodzeniem mięśnia żwacza, ślinianki przyusznej i naczynia żylnego będącego źródłem krwotoku; rany ciętej policzka prawego obejmującej pełną grubość skóry o długości około 3 cm; rany kąta żuchwy po stronie lewej o długości około 5 cm z uszkodzeniem mięśnia żwacza i ślinianki; licznych drobnych ran okolicy ust i okolicy bródkowej; masywnego krwotoku z doznanych ran głowy skutkującego objawami wstrząsu; zasinienia lewego oczodołu; otarcia naskórka w okolicy czołowej lewej oraz trzech ran z ubytkiem naskórka na grzbietowej powierzchni ręki lewej na wysokości stawów międzypaliczkowych bliższych palców III, IV i V, tj. czyn z art. 156 § 1 pkt 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- L. B. nie zna powodu, z jakiego zaatakował go oskarżony, nie zabrał mu telefonu;

- L. B. nie uderzył oskarżonego butelką w czoło;

- M. T. kierował wobec pokrzywdzonego groźby pozbawienia życia;

twierdzenia pokrzywdzonego

L. B.

twierdzenia świadka

Z. S.;

twierdzenia świadka

K. P.

k. 577-577v

k. 206-207

k. 588-589

k. 19-20

k. 627

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego M. T.

relacja oskarżonego jest dokładna, szczegółowa i spójna; koresponduje z zeznaniami świadków A. T., D. E. (2), Ł. N., A. D., R. S. i M. Ł. (1), a także zgromadzoną w sprawie dokumentacją, znajdując przy tym uzasadnienie we wskazaniach wiedzy, zasadach prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego;

częściowo

zeznania świadka K. P.

Sąd podzielił zeznania świadka w zakresie, w jakim przedstawił genezę i ogólny przebieg interwencji, z wyjątkiem wskazań o kierowaniu przez oskarżonego gróźb wobec pokrzywdzonego; korelują one bowiem z depozycjami A. T., Ł. N., D. E. (1), A. D., R. S. czy Z. S., a także wyjaśnieniami oskarżonego, nadto zaś ze zgromadzoną w sprawie dokumentacją;

częściowo zeznania pokrzywdzonego L. B.

jako zgodne z prawdą Sąd ocenił zeznania pokrzywdzonego, jedynie w zakresie, w jakim podał, że spożywał alkohol z oskarżonym, został przez niego uderzony butelką w policzek, w dacie zdarzenia był pijany, zaś w wyniku zajścia stracił dużo krwi; w przedmiotowym zakresie odpowiadają one bowiem zarówno wyjaśnieniom oskarżonego, jak i zeznaniom przesłuchanych w toku postępowania świadków tj. A. T., Ł. N. czy D. E. (1), nadto zaś załączonej dokumentacji oraz wnioskom opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej;

zeznania świadka M. O.

zeznania są spójne, logiczne i dokładne; odpowiadają załączonej do akt sprawy dokumentacji, korelują z wnioskami opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej;

zeznania świadków:

A. D.,

R. S.

analizowane depozycje są jasne i rzeczowe, odpowiadają zeznaniom Ł. N., A. T., D. E. (2) oraz M. Ł. (1), nie budzą także wątpliwości w świetle wskazań wiedzy, zasad prawidłowego rozumowania i doświadczania życiowego, a także załączonej dokumentacji;

zeznania świadków: A. T. ,

D. E. (1),

Ł. N.

przedmiotowe zeznania są spójne, szczere i logiczne; korespondują ze sobą wzajemnie, nadto odpowiadają relacji M. Ł. (1), A. D., R. S., a także wyjaśnieniom oskarżonego, znajdując przy tym oparcie w zgromadzonej dokumentacji;

częściowo

zeznania świadka

Z. S.

zeznania świadka zasadniczo - poza twierdzeniami o kierowaniu przez oskarżonego wobec pokrzywdzonego gróźb - zasługiwały na uwzględnienie; są one bowiem rzeczowe, dokładne i szczere, nadto odpowiadają depozycjom A. T., D. E. (1) i Ł. N., a także zgromadzonej w sprawie dokumentacji;

zeznania świadka

M. Ł. (1)

zeznania świadka zasadniczo odpowiadają relacjom A. T., Ł. N., D. E. (1), a także twierdzeniom oskarżonego, korespondują także ze zgromadzoną w sprawie dokumentacją;

dokumentacja wymieniona w punkcie 1.1.

prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia przedmiotowych dokumentów nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości Sądu.

opinie biegłego z zakresu medycyny sądowej

Sąd w całości podzielił opinię biegłego z zakresu medycyny sądowej W. S.; jest ona bowiem rzetelna i jasna, nadto została opracowana przez osobę o niekwestionowanym poziomie wymaganej wiedzy specjalistycznej;

opinia

sądowo-psychiatryczna

analogicznie Sąd ocenił opinię sądowo-psychiatryczną; jest ona jasna i pełna, biegli rzeczowo uzasadnili jej wnioski, Sąd nie znalazł żadnych powodów do kwestionowania ich fachowej wiedzy i kompetencji;

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

twierdzenia pokrzywdzonego

L. B.

- jako sprzeczne z rzeczywistym przebiegiem wydarzeń Sąd odrzucił twierdzenia pokrzywdzonego, w których podnosił, że nie zna przyczyny zaatakowania go przez oskarżonego, jak też zaprzeczał jakoby uprzednio miał zabrać mu telefon;

- przedmiotowe zeznania stoją bowiem w jaskrawej sprzeczności z relacją M. Ł. (1), który przyznał, że po ataku oskarżonego L. B. zwrócił mu telefon;

- ze spójnych i korelujących ze sobą wzajemnie zeznań obecnych na miejscu zdarzenia świadków tj. choćby A. T., Ł. N. czy D. E. (1) wynika, że oskarżony wielokrotnie zwracał się do pokrzywdzonego z żądaniem zwrotu telefonu;

- przedmiotową okoliczność potwierdzili także A. D., R. S. oraz K. P.;

- wbrew wskazaniom L. B., że posiada swój telefon stąd nie miał potrzeby zabierania telefonu oskarżonemu, nie ujawniono przy nim żadnego telefonu;

- Sąd odmówił nadto wiary twierdzeniom pokrzywdzonego, w których zaprzeczał jakoby uderzył oskarżonego butelką w czoło;

- jak wynika bowiem z depozycji Ł. N., złożonych w postepowaniu przygotowawczym, pokrzywdzony próbował bronić się stojąca nieopodal butelką;

- zestawiając powyższe ze wskazaniem oskarżonego znajdującym oparcie w twierdzeniach A. T. czy D. E. (1), że zaatakował on pokrzywdzonego butelką po piwie, na miejscu zdarzenia znajdowały się zaś dwie rozbite butelki, przy czym załączona do akt dokumentacja wskazuje, że oskarżony miał otwartą ranę na czole, która została opatrzona w dacie zdarzenia, Sąd ustalił, iż – po zaatakowaniu pokrzywdzonego przez oskarżonego butelką po piwie – pokrzywdzony uderzył go stojącą nieopodal butelką po (...);

twierdzenia świadka

Z. S.

twierdzenia świadka

K. P.

- Sąd odmówił wiary twierdzeniom Z. S., w których podała, że oskarżony kierował wobec pokrzywdzonego groźby pozbawienia go życia;

- świadek nie była bowiem obecna na miejscu zdarzenia, kiedy doszło do ataku oskarżonego na pokrzywdzonego, a znalazła się tam dopiero w końcowej fazie wydarzeń, a to w momencie, gdy oskarżony kopnął leżącego na ziemi pokrzywdzonego i oddalił się;

- przy czym zeznając zarówno w postepowaniu przygotowawczym jak i sądowym zaznaczyła, że nie słyszała, aby ktoś kierował słowa wulgarne czy groźby;

- świadek wskazała, że to jej znajomi wskazali na fakt kierowania wulgarnych słów czy gróźb wobec pokrzywdzonego, jednak dostrzec należy, iż zeznając w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie, zarówno A. T., D. E. (1) czy Ł. N. nie potwierdzili powyższego, przy czym D. E. (1) zaprzeczył jakoby miał słyszeć jak oskarżony grozi pokrzywdzonemu; przedmiotowego faktu nie potwierdził także M. Ł. (1), który podał, że oskarżony krzyczał jedynie by pokrzywdzony oddal mu telefon;

- Sąd dostrzegł, że na okoliczność kierowania przez oskarżonego pod adresem pokrzywdzonego gróźb pozbawienia życia wskazywał także K. P.; przedmiotowe twierdzenia pozostają jednak w sprzeczności nie tylko ze wspomnianymi wyżej relacjami A. T., D. E. (1) i Ł. N., ale także Z. N. czy M. Ł. (1);

- w fazie przygotowawczej postępowania K. P. zeznał bowiem, że „M. T. cały czas przy nas krzyczał „zajebię cię ty kurwo”; skoro zatem na miejscu zdarzenia nadal pozostawali wówczas legitymowani przez świadka: A. T., D. E. (1), Ł. N., Z. S. i M. Ł. (2) tak nie znajduje uzasadnienia w logice rozumowania fakt, iż żadna z pięciu wyżej wymienionych osób nie słyszała gróźb pod adresem pokrzywdzonego;

- na rozprawie świadek nie był przy tym w stanie potwierdzić przedmiotowej okoliczności, wskazując na niepamięć;

- na fakt kierowania gróźb pozbawienia życia nie wskazywał także sam pokrzywdzony.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

-----

--------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-----------------

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I.

M. T.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Mając na uwadze całokształt okoliczności niniejszej sprawy Sąd doszedł do przekonania, iż wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i została udowodniona w toku postępowania karnego.

M. T. swoim zachowaniem wyczerpał wszystkie znamiona czynu z art. 156 § 1 pkt 2 kk . W nocy z 4 na 5 października 2024 roku przy ulicy (...) w W. spowodował bowiem u L. B. ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, w taki sposób, że uderzył go kilkakrotnie pięścią w twarz, kopnął go kilkakrotnie w głowę, a ponadto uderzył go butelką w głowę, na skutek czego butelka pękła, a następnie fragmentem rozbitej butelki – tzw. „tulipanem” zadawał mu uderzenia w okolice twarzy, skutkujące obrażeniami w postaci: głębokiej rany ciętej policzka prawego długości około 8 cm obejmującej niemal całą grubość ściany policzka z uszkodzeniem mięśnia żwacza, ślinianki przyusznej i naczynia żylnego będącego źródłem krwotoku; rany ciętej policzka prawego obejmującej pełną grubość skóry o długości około 3 cm; rany kąta żuchwy po stronie lewej o długości około 5 cm z uszkodzeniem mięśnia żwacza i ślinianki; licznych drobnych ran okolicy ust i okolicy bródkowej; masywnego krwotoku z doznanych ran głowy skutkującego objawami wstrząsu; zasinienia lewego oczodołu; otarcia naskórka w okolicy czołowej lewej oraz trzech ran z ubytkiem naskórka na grzbietowej powierzchni ręki lewej na wysokości stawów międzypaliczkowych bliższych palców III, IV i V.

Sąd nie miał przy tym żadnych wątpliwości, że zachowanie oskarżonego skutkowało ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu pokrzywdzonego w postaci choroby realnie zagrażającej jego życiu. Przekonują o tym wnioski jasnych i pełnych opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej W. S., który po zapoznaniu się także z dokumentacją medyczną L. B. potwierdził na rozprawie wnioski uprzednio sporządzonej opinii pisemnej, szczegółowo uzasadniając odpowiedzi na zadawane na rozprawie pytania. Biegły wyjaśnił, że w wyniku zdarzenia pokrzywdzony doznał licznych ran ciętych twarzy, z towarzyszącym masywnym krwotokiem, najprawdopodobniej żylnym, który spowodował objawy wstrząsu krwotocznego. Jak wynika przy tym z dokumentacji medycznej pokrzywdzony utracił dużo krwi, były problemy z zatamowaniem krwawienia przez załogę pogotowia ratunkowego. Ten stan wymagał nie tylko natychmiastowej operacji, celem powstrzymania krwawienia, ale i niezwłocznego wykonania transfuzji krwi. Biegły podkreślił także, iż biorąc pod uwagę intensywność krwawienia i rozległość rany policzka po stronie prawej – gdyby rany nie zostały zaopatrzone – wysoce prawdopodobne jest, iż doszłoby do zgonu pokrzywdzonego z powodu wykrwawienia się, w czasie rzędu kilkunastu minut.

Zachowaniu oskarżonego towarzyszył zamiar bezpośredni. Oskarżony wiedział, że zadawane przez niego ciosy mogą spowodować u pokrzywdzonego uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej jego życiu. Mimo to, zdecydował się na powyższe.

Wobec oskarżonego nie ujawniono żadnych okoliczności, które skutkować mogły uznaniem, że nie zdawał sobie sprawy z konsekwencji zadawanych pokrzywdzonemu ciosów. Przeciwnie, w toku procesu oskarżony zaprezentował się jako osoba inteligentna o doświadczeniu życiowym adekwatnym do swojego wieku.

Sąd nie podzielił przy tym kwalifikacji prawnej zaproponowanej przez prokuratora. W ocenie Sądu przeprowadzone w toku postępowania dowody nie dają bowiem podstaw do ustalenia, jakoby zachowaniu oskarżonego towarzyszył zamiar pozbawienia życia L. B..

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd ustalił motyw postępowania oskarżonego, którym była silna chęć odzyskania zabranego mu przez pokrzywdzonego telefonu. Wyjaśnienia oskarżonego – w zakresie w jakim wskazywał na powyższe – znalazły przy tym oparcie w relacjach A. T., D. E. (1), Ł. N., R. S., A. D. i M. Ł. (1), którzy konsekwentnie podnosili, że oskarżony wielokrotnie żądał od pokrzywdzonego zwrotu telefonu. Odpowiadają one nadto wskazaniom wiedzy, zasadom prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego. Wszak oskarżony, opuścił jednostkę penitencjarną zaledwie kilka dni przed zdarzeniem. Telefon, który zabrał mu pokrzywdzony stanowił zatem dla niego nie tylko, jak to określił: „źródło tożsamości”, ale przede wszystkim przepustkę do ułożenia sobie życia na wolności. Oskarżony oczekiwał na przydzielenie mu mieszkania przez Fundację, chciał podjąć pracę. Utrata telefonu znacząco ograniczała zatem jego szanse na powrót do życia w społeczeństwie. Powyższe uzasadnia skalę jego frustracji, a także bezsilność wobec postawy L. B. wspieranego przez M. Ł. (1), który mimo wielokrotnych żądań oskarżonego nie tylko nie chciał zwrócić mu jego własności, ale prezentował swoją wyższość wyśmiewając go czy grożąc mu pobiciem, czym w pewien sposób sprowokował oskarżonego.

Sąd zauważył także, że deklarowany przez oskarżonego motyw w postaci chęci odzyskania utraconego telefonu odpowiadał jego zachowaniu. Wszak odzyskanie przez oskarżonego telefonu zasadniczo skutkowało zaprzestaniem atakowania pokrzywdzonego. Zdaniem Sądu, poddanie przedmiotowej okoliczności ocenie z perspektywy wskazań wiedzy, zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego wskazuje, że M. T. odstąpił od kontynuowania bicia pokrzywdzonego, gdyż osiągnął cel, do którego - decydując się na jego zaatakowanie - dążył. Sąd pamiętał przy tym, iż odchodząc od leżącego na ziemi pokrzywdzonego oskarżony kopnął go w głowę. W ocenie Sądu, przedmiotowe zachowanie było jednak wyrazem złości i być może satysfakcji z odzyskania swojej własności.

W korespondencji z powyższym pozostaje przy tym wspomniany wyżej fakt wielokrotnego żądania przez oskarżonego zwrotu telefonu, także wskazujący na motyw jego postępowania. Jednocześnie, co szczegółowo wyjaśniono przy okazji oceny zeznań K. P. i Z. S., wbrew stanowisku oskarżyciela publicznego – brak było podstaw do ustalenia, jakoby oskarżony groził pokrzywdzonemu pozbawieniem życia.

Wskazać nadto należy, iż pod ochroną art. 7 kpk pozostają twierdzenia oskarżonego, w których podawał, iż gdyby chciał zabić pokrzywdzonego, celowałby w jego szyję, a nie twarz. Mając na uwadze fakt, iż oskarżony jest osobą inteligentną, o czym świadczy choćby sposób, w jaki prowadził swoją obronę, w tym rodzaj zadawanych pytań, wiedza i umiejętność wyciągania logicznych wniosków, jako wiarygodne Sąd ocenił także przytoczone wyżej wskazania.

W konsekwencji Sąd ustalił, iż oskarżony dopuścił się czynu z art. 156 § 1 pkt 2 kpk.

Odnosząc się nadto do argumentacji oskarżonego, dodać należy, iż jego zachowania w żaden sposób nie można przy tym potraktować jako działania w ramach obrony koniecznej. Jego istotą jest bowiem uprawnienie do odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na jakiekolwiek dobro chronione prawem. Atakując pokrzywdzonego oskarżony nie odpierał tymczasem żadnego zamachu. Uderzył butelką L. B., który w przedmiotowym momencie nie podejmował żadnych czynności wobec oskarżonego. Brak jest zatem podstaw do rozważania dalszych warunków działania w ramach obrony koniecznej, skoro zachowanie oskarżonego nie realizowało nawet znamienia bezpośredniości.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

-----

--------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-------------------

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

------

-----------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

----------------------------

☐

3.5.  Uniewinnienie

------

---------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

--------------------------

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

przytoczyć okoliczności

M. T.

I.

I.

- wymierzając oskarżonemu karę 5 lat pozbawienia wolności Sąd miał na względzie dyrektywy wymiaru kary opisane w art. 53 kk;

- Sąd uwzględnił wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego wyrażający się przede wszystkim w towarzyszącej mu agresji, a także zadawaniu pokrzywdzonemu ciosów w szczególnie wrażliwe obszary, co nie tylko skutkowało cierpieniem pokrzywdzonego, ale i narażało go na oszpecenie;

- Sąd miał także na uwadze rodzaj narzędzia, jakim posłużył się oskarżony oraz ból jakiego w związku z posłużeniem się nim doświadczył L. B.;

- Sąd pamiętał, że w chwili zdarzenia oskarżony znajdował się pod znacznym wpływem alkoholu;

- nadto zaś nie reagował na krzyki świadków zdarzenia i nie zaprzestał ataku, aż do chwili odzyskania swojej własności;

- jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował także fakt kopania leżącego na ziemi, a zatem bezbronnego wówczas pokrzywdzonego w głowę;

- jak też fakt oddalenia się przez oskarżonego z miejsca zdarzenia bez udzielenia pokrzywdzonemu jakiejkolwiek pomocy, podczas gdy silne krwawienie wskazywało na to, że była ona konieczna;

- Sąd uwzględnił także fakt godzenia przez oskarżonego w dobro stojące najwyżej w hierarchii dóbr chronionych prawem, tj. zdrowie i życie ludzkie;

- Sąd miał także na uwadze uprzednią karalność oskarżonego (k. 310-311);

Jednocześnie:

- Sąd pamiętał, że na poziom agresji oskarżonego istotnie wpłynęło zachowanie pokrzywdzonego tj. kradzież wyjątkowo ważnej wówczas dla oskarżonego rzeczy, następnie zaś odmowy jej zwrotu, groźby i odliczanie oskarżonemu czasu na oddalenie się;

- Sąd zwrócił także uwagę na narastającą - wobec kolejnych nieudanych prób odzyskania telefonu - bezsilność oskarżonego;

- dostrzegł nadto, iż w wyniku zdarzenia oskarżony również doznał obrażeń;

- Sąd wziął pod uwagę także fakt, że pokrzywdzony dzięki interwencji świadków i służb medycznych nie doznał poważniejszych skutków na zdrowiu;

- Sąd uwzględnił nadto postawę oskarżonego w toku postępowania, w tym fakt, iż przyznał się do dokonania uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego, w żaden sposób nie utrudniał postępowania oraz wyraził żal z powodu krzywdy doznanej przez pokrzywdzonego;

W ocenie Sądu, kara 5 lat pozbawienia wolności jest karą adekwatną i sprawiedliwą, nadto zbliżoną do dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Czyn z art. 156 § 1 pkt 2 kk jest bowiem zagrożony karą od 3 do 20 lat pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu, orzeczenie kary w powyższym wymiarze skłoni oskarżonego do pogłębionej refleksji nad swoim zachowaniem i powstrzyma go w przyszłości od popełniania przestępstw.

II.

I.

Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej mu kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, od dnia zatrzymania, tj. 5 października 2024 roku, od 00:40 do wydania wyroku tj. 24 czerwca 2025 roku;

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. T.

III.

I.

Sąd orzekł przepadek rozbitej butelki, która służyła do popełnienia przestępstwa.

IV.

I.

wobec braku możliwości ustalenia właściciela torby z napisem (...), Sąd zdecydował o złożeniu jej do depozytu sądowego.

V.

I.

uznając za zbędne dla postępowania karnego dowody rzeczowe w postaci ubrań oskarżonego, Sąd orzekł o ich zwrocie oskarżonemu, gdyż stanowiły jego własność.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

--------------------------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI.

Sąd zasądził na rzecz adwokat M. K. 2280,00 złotych, powiększone o należny podatek od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, albowiem nie zostały one pokryte w całości ani w części;

VII.

mając na względzie sytuację osobistą i majątkową oskarżonego, który przed zatrzymaniem był osobą bezdomną, nie posiadającą zatrudnienia, a także mając na względzie wymiar orzeczonej kary pozbawienia wolności, Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

6.  1Podpis

Sędzia SO Agnieszka Jarosz Sędzia SR del. SO Marta Pilśnik (spr.)