Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2025 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Piotr Gąciarek

Protokolant: Ewelina Sidz, Katarzyny Hydzik

w obecności Prokuratora: Moniki Niziuk-Nowak, Marka Wróblewskiego, Agaty Badury

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 08.11.2024 r., 09.12.2024 r., 16.04.2025 r.

sprawy:

1)  R. L. (1), syna J. i Z. z domu P., urodz. (...) w W. ,

2)  R. F. (1) syna C. i A. z domu P., urodz. (...) w O.,

3)  W. B. syna A. i W. z domu N., urodz. (...) w K.

oskarżonych o to, że:

w okresie od sierpnia 2015 r do 19 października 2015 r. w P., W. i P. działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w ten sposób, że W. B. nakłonił R. L. (1) za pośrednictwem R. F. (1) oferując im korzyść majątkową do zawarcia umowy rachunku bankowego, którą R. L. (1) zawarł w dniu 13 sierpnia 2015 r. z Bankiem (...) SA Oddział w P. o nr (...), za co uzyskał kwotę 20 zł, po czym R. L. (1) przekazał R. F. (1) dokumenty bankowe dotyczące przedmiotowej umowy, w tym dwie karty (...) na nazwisko R. L. (1) celem wykorzystania w/w rachunku bankowego przez inne osoby do przyjmowania korzyści majątkowych pochodzących z czynu zabronionego, które to dokumenty R. F. (1) przekazał W. B. za co otrzymał od niego kwotę 150 zł, a następnie W. B. wskazane dokumenty przekazał nieustalonej osobie celem wykorzystania wskazanego rachunku bankowego do przyjmowania korzyści majątkowych pochodzących z czynu zabronionego, na który to rachunek bankowy przyjmowane były środki płatnicze w kwocie 174.687,86 zł pochodzące z czynu zabronionego polegającego na wprowadzaniu do obrotu szkodliwych dla zdrowia i życia substancji zawierających związek wykazujący aktywność narkotyczną w rozumieniu medycznym o nazwie (...) i działaniu zbliżonym do działania innego środka psychotropowego o nazwie (...), a będące zapłatą za zakup tych środków, gdzie inne nieustalone osoby dokonywały wypłat z wymienionego rachunku bankowego środków pieniężnych za pomocą wskazanych kart płatniczych, czym udaremnili lub znacznie utrudnili stwierdzenie przestępnego ich pochodzenia, zajęcia lub orzeczenia przepadku, przy czym w dniach 16 i 19 października 2015 roku R. L. (1) dokonał przywłaszczenia środków pieniężnych znajdujących się na w/w rachunku bankowym w łącznej kwocie 9810 zł poprzez ich wypłatę tj.

- w dniu 16 października 2015 r. w (...)O/ Banku (...) SA w W. kwoty 5180 zł,

- w dniu 19 października 2015 r. w (...)O/ Banku (...) SA w W. kwoty 900 zł,

- w dniu 19 października 2015 r. w (...)O/ Banku (...) SA w P. kwoty 3.730 zł,

czym działał na szkodę nieustalonej osoby, przy czym R. L. (1) czyn ten popełnił w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieście w Warszawie z dnia 02 września 2010 r. sygn. akt II K 342/10 w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 288 § 1 kk, którą to karę odbył w okresie od 29.09.2014 r. do dnia 17.02.2015 r., gdzie na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono okresy odbywania kary w dniach 21.02.2010 r. do dnia 22.02.2010 r. i dnia 20.05.2013 r. do dnia 27.06.2013 r., zaś R. F. (1) czyn ten popełnił w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 21 maja 2007 r., sygn. akt VII K 98/07 w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 278 § 1 kk, którą to karę odbył w okresie od dnia 13.07.2010 r. do dnia 13.01.2011 r.,

tj. o czyn z art. 299 § 1 i 5 kk, zaś wobec R. L. (1) o czyn z art. 299 § 1 i 5 kk w zb. z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, wobec R. F. (1) o czyn z art. 299 § 1 i 5 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

orzeka

I.  oskarżonego R. L. (1) w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu wypłacił z (...)Oddziału Banku (...) w W. w dniu 16 października 2015 roku kwotę 5180 zł, oraz w dniu 19.10.2015 r. kwotę 900 zł z należącego do niego rachunku bankowego o nr (...), wiedząc, że środki te nie należą do niego, czym działał na szkodę nieustalonej osoby, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieście w Warszawie z dnia 02 września 2010 r. sygn. akt II K 342/10 w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 288 § 1 kk, którą to karę odbył w okresie od 29.09.2014 r. do dnia 17.02.2015 r., gdzie na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono okresy odbywania kary od dnia 21.02.2010 r. do dnia 22.02.2010 r. oraz od dnia 20.05.2013 r. do dnia 27.06.2013 r. i tak opisany czyn kwalifikuje – przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk - z art. 284 § 1 kk w związku z art. 64 § 1 kk w związku z art. 12 kk w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu i za to na podstawie 284 § 1 kk w związku z art. 64 § 1 kk skazuje go, a na podstawie art. 284 § 1 kk w związku z art. 60 § 2 i 6 pkt 4 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie;

II.  oskarżonego R. F. (1) w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z W. B. oraz inną ustaloną osobą w sierpniu 2015 roku , nie później jednak niż 13.08.2015 roku w P. nakłonił R. L. (1), przekazując mu kwotę 20 zł do zawarcia w umowy z Bankiem (...) SA na prowadzenie rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego o nr (...), a następnie przyjął od R. L. (1) dokumenty bankowe dotyczące przedmiotowej umowy, w tym dwie karty (...) na nazwisko R. L. (1) i przekazał je W. B., za co otrzymał od niego kwotę 150 zł, przy czym w/w rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy służył następnie do przyjmowania w okresie do dnia 19.10.2015 roku przez inne osoby środków płatniczych pochodzących z czynów zabronionych i działając w ten sposób udaremnił lub znacznie utrudnił stwierdzenie przestępnego ich pochodzenia, zajęcia lub orzeczenia przepadku przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 21 maja 2007 r., sygn.. akt VII K 98/07 w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 278 § 1 kk, którą to karę odbył w okresie od dnia 13.07.2010 r. do dnia 13.01.2011 r. i tak opisany czyn kwalifikuje z art. 299 § 1 i 5 kk w związku z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 299 § 1 i 5 kk w związku z art. 64 § 1 1 kk w związku z art. 33 § 2 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 1(jednego) miesiąca pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych po 50 (pięćdziesiąt) złotych jedna stawka;

III.  oskarżonego W. B. w ramach zarzucanego mu czynu, uznaje za winnego tego, że w sierpniu 2015 roku działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu w R. F. (1) i inną ustaloną osobą w sierpniu 2015 roku , nie później jednak niż 13.08.2015 roku w P. nakłonił R. L. (1), przekazując R. F. (1) kwotę 150, zł do zawarcia w umowy z Bankiem (...) SA na prowadzenie rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego o nr (...), a następnie przyjął od R. F. (2) dokumenty bankowe dotyczące przedmiotowej umowy, w tym dwie karty (...) na nazwisko R. L. (1) i przekazał je nieustalonej osobie za nieustaloną kwotę pieniędzy, przy czym w/w rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy służył następnie do przyjmowania w okresie do dnia 19.10.2015 roku przez inne osoby środków płatniczych pochodzących z czynów zabronionych i działając w ten sposób udaremnił lub znacznie utrudnił stwierdzenie przestępnego ich pochodzenia, zajęcia lub orzeczenia przepadku i tak opisany czyn kwalifikuje z art. 299 § 1 i 5 kk i za to na podstawie art. 299 § 1 i 5 kk w związku z art. 33 § 2 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 100 (sto) stawek dziennych po 50 (pięćdziesiąt) złotych jedna stawka;

IV.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie wymierzonej oskarżonemu W. B. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

V.  na podstawie art. 45 § 1 kk orzeka przepadek korzyści osiągniętej z przestępstwa:

1)  od oskarżonego R. F. (1) w kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) złotych;

2)  od oskarżonego W. B. w kwocie 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych.

VI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza na poczet orzeczonej wobec R. L. (1) kary ograniczenia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 14 marca 2016 roku godz. 18:05 do dnia 15 marca 2016 roku godz. 16:35, zaokrąglając w górę do pełnego dnia i uznając karę ograniczenia wolności za wykonaną w wymiarze dwóch dni;

VII.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego R. F. (1) na rzecz Skarbu Państwa 420,34 (czterysta dwadzieścia 34/100) złotych tytułem wydatków postępowania oraz 900 (dziewięćset) złotych tytułem opłaty od kary;

VIII.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego W. B. na rzecz Skarbu Państwa 420,34 (czterysta dwadzieścia 34/100) złotych tytułem wydatków postępowania oraz 1180 (tysiąc sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty od kary;

IX.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego R. L. (1) w całości od ponoszenia kosztów sądowych.

Sygn. akt XII K 103/24

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28.04.2025 r.

Na podstawie dowodów ujawnionych w toku przewodu sądowego Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W bliżej nieustalonym dniu w sierpniu 2015 roku - nie później jednak niż 13.08.2015 r. W. B. poprzez A. S. poznał R. F. (1). W. B. poinformował R. F. (1), że potrzebuje konto bankowe założone na nazwisko innej osoby. Za założenie takiego konta oferował 350 zł. R. F. (1) zaproponował następnie R. L. (1) założenie konta bankowego. Oferował mu za to 50 zł. W dniu 13 sierpnia 2015 roku R. L. (1) udał się do (...) w P. banku (...) w towarzystwie konkubiny R. F. (1) (A. K.) i zawarł umowę rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego nr (...). Dokumentację dotyczącą rachunku bankowego, a także dwie karty (...) R. L. (1) przekazał R. F. (1). Za założenie rachunku R. L. (1) dostał od R. F. (1) 20 zł. Następnie R. F. (1) przekazał dokumentację związaną z w/w rachunkiem bankowym i karty (...) W. B., otrzymując w zamian od niego 150 zł.

W. B. przekazał dokumentację dotyczącą w/w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego R. L. (1) nieustalonej osobie za nieustaloną kwotę pieniędzy.

Na w/w rachunek bankowy wpływały pieniądze od osób dokonujących zakupu między innymi takich substancji psychotropowych jak (...) i(...). Łącznie w okresie od dnia 21.08.2015 roku do dnia 19.10.2015 roku na przedmiotowy rachunek wpłynęło 174.687,86 zł.

R. L. (1) w dniu 16.10.2015 roku w (...)Oddziale (...) w W. z w/w rachunku wypłacił kwotę 5180 zł, a następnie w dniu 19.10.2015 roku w tym samym oddziale (...) wypłacił kwotę 900 zł.

W czasie zakładania konta w banku i w czasie dokonywania w/w wypłat R. L. (1) był osobą trwale uzależnioną od alkoholu, słabo radzącą sobie z codziennymi sprawami.

(wyjaśnienia oskarżonych: R. L. (1) – k. 152-153, 594-596, 718-722, 936-939, R. F. (1) – k. 675-680, 821-824, 971-975, W. B. – k. 1022-1026, zeznania świadków: A. S. – k. 821-824, E. S. – k. 1982-1983, A. K. – k. 780-783, M. C. – k. 1853, 64v., dokumentacja bankowa – k. 83-102, 169-172, informacja z (...) dotycząca nieodnalezienia dyspozycji wypłaty kwoty 3.730 zł – k. 1031 i 1085, dyspozycje wypłat – k. 933 i 933a, opinia biegłego z zakresu badania pisma ręcznego – k. 1105-1113, zestawienie wpłat dokonanych na rachunek założony przez R. L. (1) – k. 394-397)

Oskarżony R. L. (1) na rozprawie w dniu 09.12.2024 roku nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Nie potrafił się odnieść do składanych wcześniej wyjaśnień, nie zajął co nich stanowiska. (k. 1981)

W trakcie postępowania przygotowawczego wyjaśnił, że jest alkoholikiem, przyznając, że był w banku i założyłem konto za co dostał 20 zł. ( k. 152-153)

W kolejnych wyjaśnieniach przyznał, że założył konto na polecenie R. F. (1). Potwierdził, że dostałem za to 20 zł. Wyjaśnił, że F. był wtedy ze swoją kobietą. (k. 594-596)

W czasie kolejnego przesłuchania przyznał ponownie, że dostał za założenie rachunku w (...) w P. 20 zł. Stwierdził także z tym mężczyzną, który zaproponował mu założenie konta była jego żona – ona była niańka u konkubiny oskarżonego. (k. 718-722)

Podczas przesłuchania w dniu 11.12.2017 roku oskarżony L. nie potwierdził własnoręczności podpisów na dyspozycjach wypłat z rachunku w (...), nie pamiętał aby dokonywał wypłat z konta, może wypłacał ale nie 9.000 zł. Wszystkie dokumenty dotyczące założonego rachunku bankowego w P. przekazał F.. (k. 936-939)

Oskarżony R. F. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Stwierdził, że nie miał pojęcia do jakich rzeczy będzie używany ten rachunek, miał być wykorzystywany do wynagrodzenia za pracę. ( k. 1851)

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony wyjaśnił, że poznał L. poprzez konkubinę, która zatrudniła się u konkubiny L. jako opiekunkę do dzieci. Nie było takiej sytuacji, że L. przekazywał mu dokumenty dotyczące rachunku w (...) oraz karty (...)dotyczące tego rachunku. (k. 675-680)

Podczas konfrontacji z A. S. oskarżony F. wyjaśnił, że mógł on nie wiedzieć o wszystkim co dotyczyło konta. Przyznał, że miał kontakt bezpośredni z W.. (k. 821 – 824)

Z kolei podczas konfrontacji z W. B. wyjaśnił, że nie sprzedawał mu żadnych trzech kont ani nie przekazywał mu żadnych dokumentów do kont ani kart(...). Nie mógł sobie przypomnieć, czy W. dzwonił do niego w sprawie założenia kont bankowych/ Potwierdził, że B. zadzwonił do niego i kazał mu zapytać L. czy wypłacał jakieś pieniądze z konta. (k. 847 – 850)

Podczas kolejnego przesłuchania oskarżony R. F. (1) wyjaśnił, że gdzieś w 2015 r. spotkał na imprezie S. i on zapytał go czy nie zna osobę która założyłaby na siebie konto bankowe z przeznaczeniem dla jego kolegi, bo on ma komornika, zgodził się, po jakimś czasie spotkał L., zapytał czy nie założyłby na siebie konta, a potem przekazał dane tego konta. Zaproponował L. 50 zł. L. powiedział, że się zastanowi. W tej sprawie kontaktował się z oskarżonym W., kolega S., mówił, że to musi rachunek z dostępem do internetu, L. zgodził się na założenie konta, do banku poszła z nim konkubina oskarżonego, L. założył konto w (...) w P.. Następnie W. przyjechał do oskarżonego, który przekazał mu dokumenty dotyczące tego konta. Za to, że L. założył konto, oskarżony dostał od W. 150 zł, choć miał dostać 350 zł. Za założenie rachunku przekazał L. 50 zł . W. nie mówił po co mu jest ten rachunek. Słyszał jak do W. ktoś dzwonił i mówił, że ma 48 godzin na oddanie pieniędzy, W. bardzo zależało żeby odnalazły się pieniądze z rachunku założonego przez L.. Stwierdził, że wydaje mu się, że W. mówił, że jak się nie znajdą te pieniądze, to wszyscy będziemy mieć problemy. (k. 971-975)

Oskarżony W. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień . (k. 1852)

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony B. wyjaśnił, że kupił od F. 3 konta w przeciągu 1 miesiąca, za 200 – 300 zł za jedno. Dwa konta były w (...). R. F. (1) przekazał mu wszystkie dokumenty związane z tymi kontami (umowy, karty płatnicze, karty (...)). Zakupione konta oskarżony wystawił do sprzedaży na portalu (...). Po sprzedaży kont przyjechali po niego panowie, gdyż z konta L. zniknęły pieniądze.

L. poznał dopiero po kradzieży pieniędzy z konta. Nie było takiej sytuacji, żeby mówił do A. S. bądź F., że potrzebuje konta bankowego gdyż ma komornika. Powiedział tylko F., że potrzebuje konta, nie mówił mu po co mu konto. Osoby którym sprzedał te konta nie informowały go po co im te konta. (k. 1022 -1026)

Wyjaśnienia wszystkich trzech oskarżonych zmierzały w wyraźny sposób do umniejszenia własnej odpowiedzialności. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego L. co do braku potwierdzenia własnoręczności podpisów na dyspozycjach wypłat pieniędzy z konta w (...). Z opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego wynika jednoznacznie, że podpisy na obu dyspozycjach wypłat z 16.10.2015 r. ( na kwotę 5180 zł) i z 19.10.2015 r. (na kwotę 900 zł ) pochodzą od R. L. (1). Sąd nie mógł zatem uznać za wiarygodne tłumaczeń oskarżonego, który twierdził, że może wypłacał pieniądze ze swojego konta. Oskarżony ponad wszelką wątpliwość wypłacił w dwóch wypłatach łącznie 6.080 zł. Opinia biegłego z zakresu badania pisma jest co do tej okoliczności profesjonalna i kompletna, zaś jej wnioski końcowe jednoznaczne.

Nie zasługiwały na obdarzenie ich zaufaniem również depozycje oskarżonego F., który zaprzeczał swojej aktywnej roli w doprowadzeniu do założenia konta przez R. L. (1) i przekazaniu dokumentów związanych z kontem i kart płatniczych W. B.. Wyjaśnienia złożone przez R. F. (1) są w tym zakresie wyraźnie sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonego L. i B..

Sąd nie dał także wiary oskarżonym F. i B. co do ich braku świadomości rzeczywistego przeznaczenia rachunku bankowego otwartego na ich zlecenie przez oskarżonego L.. Pomimo, że wedle wyjaśnień W. B. osoby którym zbył konto bankowe nie informowały go w jakim celu go potrzebują jest nieprawdopodobne aby oskarżony nie zdawał sobie sprawy z przeznaczenia tak uzyskiwanego dostępu do rachunku bankowego otwartego na cudze nazwisko. Również w przypadku oskarżonego F. Sąd jako niewiarygodne uznał jego tłumaczenia, że nie miał pojęcia do jakich rzeczy będzie wykorzystywany rachunek. Depozycje obu oskarżonych są w tym zakresie nie tylko nieprawdopodobne ale również sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Pomimo, że oskarżeni L. i F. wyjaśniali w sposób zmienny na podstawie ich relacji a także wyjaśnień oskarżonego B. a częściowo także zeznań A. S. i E. S. zrekonstruować zasadnicze elementy przebiegu zdarzeń. Bez wątpienia to oskarżony B. poszukiwał osoby która założy konto na siebie. Nie ulega także wątpliwości, że W. B. nawiązał kontakt z oskarżonym F. poprzez A. S., zaś z oskarżonym L. poprzez oskarżonego F.. Zarówno oskarżony B. oferował oskarżonemu F. pieniądze w zamian za konto, jak i oskarżony F. oferował pieniądze R. L. (1) w zmiana za założenie rachunku bankowego. Do przekazania tych pieniędzy doszło, co prawda nie w takiej wysokości jak pierwotnie było oferowane (oskarżonemu F. przez W. B. i oskarżonemu L. przez R. F. (1)). Ostatecznie oskarżony B. zapłacił R. F. (1) 150 zł (zamiast obiecanych 350 zł), zaś oskarżony F. zapłacił R. L. (1) 20 zł (zamiast oferowanych 50 zł) Wobec konsekwentnego podawania przez R. L. (1) kwoty 20 zł w kolejno składanych wyjaśnieniach w postępowaniu przygotowawczym Sąd uznał, że taką właśnie kwotę (a nie podawaną przez oskarżonego F. kwotę 50 zł) otrzymał od R. F. (1) za założenie konta bankowego na swoje nazwisko. Brak jest racjonalnych powodów, dla których oskarżony L. miałby akurat w tej spawie wprowadzić w błąd organy postępowania karnego. Sąd nie znalazł równie z powodów, dla których mógłby odmówić wiary wyjaśnieniom oskarżonego F., co do tego, że dostał on od W. B. 150 zł za przekazanie dostępu do rachunku założonego przez R. L. (2)

Sąd za zupełnie niewiarygodne uznał, aby oskarżeni F. i B. nie byli świadomi, że konto zakładane przez R. L. (1), za które obaj otrzymali pieniądze będzie służyło do niezgodnych z prawem rozliczeń. Każdy trzeźwo myślący człowiek zdaje sobie przecież sprawę z tego, że pozyskanie za pieniądze dostępu do cudzego konta służy– najogólniej mówiąc – do ukrycia rzeczywistego pochodzenia wpłacanych i wypłacanych z takiego konta środków.

Oceniając zmienne wyjaśnienia oskarżonego L. Sąd nie mógł tracić z pola jego stanu zdrowia. R. L. (1) od 1997 roku pozostaje pod opieką (...), zaś w 2001 roku był pierwszy raz hospitalizowany na oddziale psychiatrycznym. Od tego czasie wielokrotnie był leczony psychiatrycznie. Oskarżony jest osobą trwale uzależnioną od alkoholu. W roku 2011 doznał urazu głowy (krwiak tkanek miękkich okolicy skroniowo-ciemieniowo-czołowej) W związku z tym urazem był hospitalizowany od 19.12.2011 roku do 16.04.2012 roku, przy czyn:

- w okresie od 01.05.2012 do 13.01.2012 na oddziale neurologicznym z rozpoznaniem zaburzeń świadomości o niejasnej świadomości

- z oddziału neurologicznego został przewieziony na oddział psychiatryczny z rozpoznaniem: (...). Ponadto oskarżony L. przebywał na oddziale odwykowym w 2013 roku, zaś w 2015 roku trzykrotnie z rozpoznaniem: Alkoholowy zespół abstynencyjny (w kwietniu, maju i w listopadzie 2015 roku).

R. L. (1) jest od 2018 roku całkowicie ubezwłasnowolniony. Dysponując tymi danymi biegli psychiatrzy rozpoznali u oskarżonego organiczne zaburzenia osobowości oraz uzależnienie od alkoholu. Stan ten w odniesieniu do zarzucanego oskarżonemu czynu nie znosił jego zdolności do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. (opinia – k. 1929-1936). Sąd nie kwestionując rzetelności i fachowości opinii wydanej przez biegłych ani wniosków końcowych w niej zawartych, uznał jednakże, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie można uznać, że oskarżony działał z zamiarem popełnienia przestępstwa określonego w art. 299 § 1 i 5 kk. Z zeznań E. S., byłej konkubiny R. L. (1) (pozostającej z nim w związku w latach 2006-2013) wynika, że codzienne funkcjonowanie oskarżonego zmieniło się w istotny sposób po urazie głowy jakiego doznał i związanej z tym hospitalizacji w szpitalu na ul. (...) w W. i w szpitalu psychiatrycznym w T.. W ocenie świadka po wypadku oskarżony L. miał ograniczoną zdolność umysłową nie wszystko rozumiał. (k. 826). Zeznając na rozprawie (k. 1982-1983) świadek E. S. przybliżyła dokładniej codzienne funkcjonowanie oskarżonego. Z jej relacji wyłania się obraz oskarżonego jako osoby skrajnie wręcz nieporadnej życiowo, niepotrafiącej skutecznie i w pełni racjonalnie zadbać o swoje sprawy bytowe i materialne. Z zeznaniami byłej konkubiny oskarżonego L. korespondują złożone w postępowaniu przygotowawczym zeznania ówczesnej konkubinyR. F. (1)– A. K.. (k. 780-783) Z jej relacji wynika bowiem, że na prośbę R. L. (1) towarzyszyła mu podczas wizyty w banku związanej z zakładaniem konta. Już tylko ta okoliczność potwierdza swoisty niski poziom kompetencji społecznych oskarżonego. Sąd nie dał natomiast wiary świadkowi A. K. w zakresie w jakim pomija czy też przemilcza w swojej relacji bezpośredni kontakt R. F. (1) z oskarżonym L.. W tym zakresie jej zeznania są niewiarygodne i obliczone na umniejszenie odpowiedzialności R. F. (1), albowiem sam oskarżony F. przyznał, że przekazał R. L. (1) 50 zł za założenie konta.

Sąd miał także w toku postępowania możliwość osobistego kontaktu z oskarżonym L. podczas rozprawy w dniu 09.12.2024 roku .Oskarżony nie potrafił wówczas ustosunkować się do wyjaśnień składanych w roku śledztwa (k. 1981). Sąd mógł skonfrontować zachowanie oskarżonego i jego poziom percepcji z informacjami zawartymi w aktach sprawy. Składają się one na spójny obraz osoby o ograniczonych kompetencjach społecznych, zniszczonej przez długotrwałą chorobę alkoholową i jej następstwa.

Zeznania świadka M. C. potwierdziły korzystanie przez niego z rachunku założonego przez R. L. (1). Nie zostało ustalone w toku śledztwa od kogo otrzymał dostęp do tego rachunku M. C.. Podobnie nie zostało ustalone, komu „zbył” konto założone przez oskarżonego L. W. B..

W świetle wyników przewodu sądowego wina oskarżonych B. i F. w odniesieniu do zarzucanego im czynu nie budzi wątpliwości. W odniesieniu do oskarżonego L. Sąd uznał, iż brak jest wątpliwości co do tego, że dokonał on dwóch wypłat z założonego przez siebie rachunku bankowego w (...) na łączną sumę 6.080 zł. Działanie oskarżonych B. i F., którzy współdziałając z A. S. nakłonili R. L. (1) do założenia rachunku bankowego w banku (...), a następnie przekazania dostępu do tego konta w tym wydania dokumentów z nim związanych i dwóch kart płatniczych wypełniło znamiona czynu zakwalifikowanego z art. 299 § 1 kk – to jest prania brudnych pieniędzy. Działanie oskarżonego B. polegało przy tym dodatkowo na przekazaniu dokumentacji dotyczącej konta założonego przez R. L. (1) (i tym samym umożliwienia dostępu do tego rachunku) nieustalonej osobie.

Sąd uznał natomiast, że choć zachodzi duże prawdopodobieństwo, że R. L. (1) dokonał także trzeciej wypłaty pieniędzy w dniu 19.10.2015 roku na kwotę 3.730 zł, to jednak nie można w 100% jednoznacznie przypisać mu sprawstwa w odniesieniu do tej konkretnej wypłaty. Jak wynika bowiem z informacji nadesłanych przez bank (...) (k. 1031 i k. 1086) nie udało się odnaleźć dyspozycji wypłaty w/w kwoty. Nie było zatem możliwe wypowiedzenie się przez biegłego co do tego, czy podpis na tym dokumencie został naniesiony przez oskarżonego L.. W tym stanie rzeczy, wobec wystąpienia wątpliwości niemożliwych do usunięcia Sąd w myśl art. 5 § 2 kpk dokonał zmiany opisu czynu przypisanego R. L. (1) poprzez wyeliminowanie kwoty 3.720 zł . Nie da się bowiem ustalić ponad wszelką wątpliwość, że to właśnie oskarżony L. dokonał przedmiotowej wypłaty pieniędzy w dniu 19.10.2015 r.

Sąd doszedł także do przekonania, iż wyłaniający się z całokształtu materiału dowodowego obraz oskarżonego L. – osoby długotrwale uzależnionej od alkoholu, wielokrotnie hospitalizowanej, której codzienne funkcjonowanie znacząco pogorszyło się po urazie głowy jakiego oskarżony doznał w 2011 roku – nie daje podstaw do przyjęcia, że R. L. (1) podejmując się w zamian za obiecane 50 zł założenia rachunku bankowego i przekazując następnie oskarżonemu F. dokumenty i karty płatnicze związane z tym rachunkiem, działał z zamiarem wypełnienia znamion czynu z art. 299 § 1 i 5 kk. W szczególności zaś brak jest podstaw w realiach niniejszej sprawy do przyjęcia, że oskarżony L. wyświadczając tę przysługę oskarżonym F. i B. miał świadomość, że jego konto bankowe będzie służyło do działalności przestępczej. Odmiennie natomiast przedstawia się sprawa z wypłatami z rachunku R. L. (1). Oskarżony wypłacając pieniądze z kontra którego nie używał i na które nie wpłacał pieniędzy musiał mieć świadomość, że wypłaca nie swoje pieniądze, a więc dokonuje przywłaszczenia. W toku postępowania nie ustalono na czyją szkodę działał w ten sposób oskarżony L..

Zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy wykazał, że rachunek bankowy założony przez R. L. (1), był używany przez inne osoby do działalności przestępczej w postaci dokonywania wpłat za dostarczane środki odurzające. Jedną z osób, która dokonywała wpłat na przedmiotowy rachunek był P. F.Wśród zabezpieczonych w jego miejscu zamieszkania substancji były także pigułki (...) i (...), a zatem substancje wymienione w dacie ich ujawnienia załączniku do ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. (opinia – k. 551-554). Analogiczna sytuacja zachodziła w przypadku M. G., u którego w trakcie przeszukania w dniu 01.06.2016 roku zabezpieczono mi. in. substancję o nazwie (...). Substancja ta była wymieniona w załączniku do ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii od 19 maja 2016 roku. (opinia – k. 555-557) Tak P. F. jak i M. G. byli osobami, które dokonywały wpłat na rachunek należący do oskarżonego L. (notatka i wykaz operacji – k. 393-397).

Postępując w sposób ustalony w wyroku, to jest nakłaniając R. L. (1) do założenia rachunku bankowego, a oskarżony F.:

- przyjmując pieniądze za załatwienie konta bankowego od oskarżonego B.

- przyjmując od oskarżonego L. dokumentacje związaną z kontem bankowym i karty płatnicze

- przekazując dokumentacje związaną z kontem bankowym i karty płatnicze oskarżonemu B.

a oskarżony B.:

- płacąc oskarżonemu F. za załatwienie konta bankowego

- przekazując (za pieniądze) dostęp do rachunku bankowego nieustalonym osobom, w wyniku czego rachunek ten posłużył do dokonywania rozliczeń z aza zakup środków odurzających

R. F. (1) i W. B. wypełnili znamiona czynu z art. 299 § 1 kk, albowiem ich zachowanie polegało na podjęciu czynności, które mogły udaremnić lub utrudnić pochodzenie pieniędzy, zajęcie lub orzeczenie przepadku. Z racji tego, że zarówno oskarżony F. jak i B. działania wspólnie i w porozumieniu nie tylko ze sobą, ale także z oskarżonym L. i z nieustalonymi osobami, którym W. B. przekazał dokumenty i karty płatnicze umożliwiające dostęp do rachunku bankowego czyn ich należało zakwalifikować z art. 299 § 1 i 5 kk.

Natomiast oskarżony L. wypłacając ze swojego rachunku bankowego w dniach 16.10.2015 r. kwotę 5180 zł i w dniu 19.10.2016 r. kwotę 900 zł wypełnił znamiona czynu z art. 284 § 1 kk popełnionego w warunkach art. 12 kk. Zarówno oskarżony L. jak i F. przypisanych im przestępstw dopuścili się warunkach recydywy specjalnej określonej w art. 64 § 1 kk

I tak oskarżony R. L. (1) był skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia z dnia 02.09.2010 roku (sygn. akt II K 342/10) na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 288 § 1 kk. Karę tę oskarżony L. zakończył odbywać w dniu 17.01.2015 r. (k. 1153 i 1154) Tak więc oskarżony L. po upływie kilku miesięcy dopuścił się ponownego przestępstwa, podobnego do poprzedniego (art. 288 § 1 kk do art. 284 § 1 kk).

Z kolei oskarżony R. F. (1) został skazany wyrokiem łącznym wydanym przez Sąd Rejonowy w Ostrołęce z dnia 28.03.2011 roku (sygn. akt II K 812/10) na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Wyrok ten obejmował także skazanie wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 21.05.2007 roku (sygn. akt II K 98/07) za czyn z art. 278 § 1 kk. (k. 1055-1056, 1057) Karę pozbawienia wolności wymierzoną w w/w wyroku łącznym oskarżony F. zakończył wykonywać 10.06.2011 r. Tak więc oskarżony F. po upływie 4 lat dopuścił się ponownego przestępstwa, podobnego do poprzedniego (art. 278 § 1 kk do art. 299 § 1 i 5 kk – oba te przestępstwa zostały popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i korzyść taką oskarżony F. osiągnął).

Wymierzając oskarżonym kary Sąd miał na względzie wszelkie okoliczności obciążające i łagodzące. W odniesieniu do oskarżonego L. Sąd zastosował art. 4 Kodeksu karnego. W obecnie obowiązującym stanie prawnym w myśl art. 57 § 3 kk w razie zbiegu podstaw nadzwyczajnego złagodzenia lub obostrzenia kary o charakterze obligatoryjnym i fakultatywnym, sąd stosuje podstawę o charakterze obligatoryjnym. Oznacza to zatem, że Sąd w sytuacji odpowiadania przez oskarżonego L. w warunkach recydywy specjalnej określonej w art. 64 § 1 kk, nie mógłby zastosować wobec niego dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary, będąc zobligowanym do jej wymierzenia powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Sąd zakwalifikował czyn oskarżonego L. według ustawy karnej obowiązującej w dacie jego popełnienia jako względniejszej dla niego. Art. 57 Kodeksu karnego w dacie popełnienia przez oskarżonego czynu i w okresie do dnia 30.09.2023 r. obowiązywał w pierwotnym brzmieniu. Przepis ten w wersji sprzed 01.10.2023 roku przewidywał– w razie zbiegu podstaw do nadzwyczajnego złagodzenia kary i do nadzwyczajnego obostrzenia kary - swobodę Sądu w kierunku wyboru czy złagodzenia czy to obostrzenia, niezależnie od fakultatywnego lub obligatoryjnego charakteru którejkolwiek z tych podstaw. Tak więc stosując art. 57 kk w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu Sąd był uprawniony do odstąpienia od zaostrzenia kary wobec oskarżonego L. odpowiadającego w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk i zastosowania wobec niego nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Za zastosowaniem tej szczególnej instytucji, łagodzącej zasadniczo wymiar kary przemawiała szczególna sytuacja osobista oskarżonego L.. Jest on osobą wielokrotnie hospitalizowaną i jak zostało to już wcześniej wskazane od ponad 20 lat pozostającą pod opieką (...). R. L. (1) jest trwale uzależniony od alkoholu, co więcej jest on osobą wręcz zniszczoną przez szkodliwy nałóg. Jego codziennie funkcjonowanie jest znacząco utrudnione, co jasno wynika z przeprowadzonych w sprawie dowodów. Wyrazem tego jest także całkowite ubezwłasnowolnienie oskarżonego. Sąd miał także na względzie i tę okoliczność, iż oskarżony L. po raz ostatni był karany w roku 2013. Po dacie popełnienia przypisanego mu w wyroku przestępstwa, nie wszedł ponownie w konflikt z prawem. Z tych wszystkich powodów, a także kierując się dyrektywą humanitaryzmu w orzekaniu o karze (art. 3 kk) Sąd w oparciu o art. 60 § 2 kk nadzwyczajnie złagodził karę wymierzoną oskarżonemu L., skazując go na karę ograniczenia wolności.

W odniesieniu do wszystkich oskarżonych Sąd wziął pod uwagę znaczący upływ czasu (10 lat) od daty popełnienia przez nich przestępstwa. Oskarżony B. jest osobą niekaraną, (k. 2071) co Sąd zobowiązany był potraktować jako istotną okoliczność łagodzącą. Okolicznością obciążającą oskarżonego F. było niewątpliwie odpowiedzialność w warunkach recydywy specjalnej z art. 64 § 1 kk. Z drugiej jednak strony Sąd nie mógł tracić z pola uwagi istotnych okoliczności łagodzących. R. F. (1) ostatni raz był karany 29.07.2015 roku. (k. 2067) Tak więc od momentu popełnienia przypisanego mu w wyroku czynu, oskarżony nie wszedł ponownie w konflikt z prawem. Daje to podstawę to prognozy, że ten etap życia (związany z popełnianiem przestępstw) R. F. (1) ma już definitywnie za sobą.

Sąd wziął także pod uwagę i to, że rola oskarżonego w popełnionym przestępstwie F. choć istotna, nie była rolą wiodącą. To wszak nie oskarżony F. udostępnił dane umożliwiające korzystanie z rachunku założonego przez R. L. (1), osobom które wykorzystywały ten rachunek do działalności niezgodnej z prawem.

Kierując się tymi względami Sąd wymierzył oskarżonemu F. karę 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności, a oskarżonemu B. karę 1 roku pozbawienia wolności. Z racji odpowiadania w warunkach recydywy kara wymierzona oskarżonemu F. musiała być powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia. W ocenie Sądu kary w takim rozmiarze w połączeniu z wymierzonymi dodatkowo obu oskarżonym grzywnami nie przekroczą stopnia ich winy i będą odpowiadać stopniowi społecznej szkodliwości ich czynu. Podkreślić w tym miejscu, że przebieg postępowania nie wykazał, aby oskarżeni mieli jakąkolwiek wiedzę, że udostępniony przez nich rachunek bankowy będzie służył do rozliczeń za sprzedaż środków odurzających, co oczywiście nie uwalnia ich od odpowiedzialności za czyn z art. 299 § 1 i 5 kk.

Z kolei nadzwyczajnie złagodzona kara wymierzona oskarżonemu L. również będzie odpowiadać jego stopniowi winy, miarkowanemu przez sytuację osobistą oskarżonego i stopniowi społecznej szkodliwości jego czynu.

Dotychczasowa niekaralność oskarżonego B. umożliwiła skorzystanie przez Sąd wobec niego z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

W przekonaniu Sądu tak ukształtowane kary spełnią także swe cele w zakresie prewencji indywidualnej, wdrażając oskarżonych do przestrzegania porządku prawnego, a także prewencji generalnej, ukazując otoczeniu oskarżonych nieuchronność odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwa.

Kara pozbawienia wolności wymierzona w rozmiarze minimalnie ponad dolny próg ustawowego zagrożenia, otwiera oskarżonemu F. drogę do ubiegania się o odbycie jej w warunkach dozoru elektronicznego – zgodnie z art. 43la § 1 pkt 1 kkw.

Sąd orzekł od oskarżonego F. przepadek korzyści majątkowej uzyskanej z popełnionego przestępstwa w postaci zapłaconej mu kwoty 150 zł za przekazanie danych z konta bankowego R. L. (1). W odniesieniu do oskarżonego B. Sąd uznał, iż jego osobista korzyść majątkowa z tytułu popełnionego przestępstwa wyniosła nie mniej niż 350 zł, albowiem taką właśnie kwotę oskarżony B. oferował R. F. (1) za uzyskanie dostępu do rachunku R. L. (1). Sąd nie orzekał natomiast o obowiązku naprawienia szkody w odniesieniu do oskarżonego L., gdyż nie zostało ustalone na czyją szkodę oskarżony ten dopuścił się przywłaszczenia pieniędzy.

Na poczet kary ograniczenia wolności wymierzonej R. L. (1) Sąd zaliczył okresy jego zatrzymania.

Oskarżonych F. i B. Sąd obciążył kosztami sądowymi w częściach na nich przypadających i zasądził od nich należne opłaty.

Z racji szczególnej sytuacji osobistej oskarżonego L. Sąd zwolnił go w całości od zapłaty kosztów sądowych.