Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 113/23

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

B. O. (1)

4.  od 24 października 2018 r. do 05 listopada 2018 roku w W. działając wspólnie i w porozumieniu z trzema ustalonymi i innymi nieustalonymi osobami podającymi się funkcjonariuszy brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na doprowadzaniu osób starszych do niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem za pomocą wprowadzenia ich w błąd co do swojej tożsamości i zamiaru zwrócenia mienia zabieranego pokrzywdzonym, tj. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 258 § 1 kk

5.  w dniu 25 października 2018 r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma ustalonymi i innymi nieustalonymi osobami podającymi się za funkcjonariusza Policji i prokuratora w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. P. do niekorzystnego rozporządzenia jej mieniem własnym w postaci pieniędzy w kwocie 14. 400 zł w ten sposób, że po wprowadzeniu pokrzywdzonej przez nieustalone osoby podające się za funkcjonariuszy Policji telefonicznie w błąd, iż prowadzone są czynności służbowe przez Policję mające na celu ochronę jej mienia przed przestępstwem i nakłonieniu jej do pobrania ww. mienia z oddziału (...) Banku przy ul. (...) i oddziału (...) przy ul. (...) oraz do przekazania osobie podającej się za funkcjonariusza Policji przy Parku (...) oraz w pobliżu Stacji Metra (...), wspólnie z nieustaloną osobą zabrał od pokrzywdzonej ww. mienie i za pośrednictwem innej ustalonej osoby przekazał kolejnej ustalonej osobie celem dalszego nim dysponowania, czyniąc sobie stały dochód z popełnianego przestępstwa i działając w zorganizowanej grupie przestępczej, tj. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

6.  w dniu 30 października 2018 r. ok. godz. 14. 30 w W. działając wspólnie i w porozumieniu z trzema ustalonymi i innymi nieustalonymi osobami podającymi się za funkcjonariusza Policji i prokuratora w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził E. Z. do niekorzystnego rozporządzenia jej mieniem własnym w postaci pieniędzy w kwocie 45.000zł w ten sposób, że po wprowadzeniu pokrzywdzonej przez nieustalone osoby podające się za funkcjonariuszy Policji telefonicznie w błąd, iż prowadzone są czynności służbowe przez Policję mające na celu ochronę jej mienia przed przestępstwem i nakłonieniu jej do pobrania ww. mienia z Oddziału (...) Banku przy AL. (...) i przy ul. (...) oraz do przekazania osobie podającej się za funkcjonariusza Policji na ul. (...), wspólnie z ustaloną osobą zabrał od pokrzywdzonej ww. mienie i za pośrednictwem innej ustalonej osoby przekazał je kolejnej ustalonej osobie celem dalszego nim dysponowania, czyniąc sobie stały dochód z popełnianego przestępstwa i działając w zorganizowanej grupie przestępczej, tj. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

7.  w dniu 5 listopada 2018 r. w W. na ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z trzema ustalonymi osobami oraz nieustalonymi osobami podającymi się za funkcjonariuszy Policji w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził nieustaloną pokrzywdzoną do niekorzystnego rozporządzenia jej mieniem własnym w postaci pieniędzy w kwocie nie mniejszej niż 10 400 zł w ten sposób, że po wprowadzeniu pokrzywdzonej przez nieustalone osoby podające się za funkcjonariuszy Policji telefonicznie w błąd, iż prowadzone są czynności służbowe przez Policję mające na celu ochronę jej mienia przed przestępstwem i nakłonieniu jej do przekazania ww. mienia ustalonej osobie, po odebraniu mienia przez tę osobę zabrał je od niej i za pośrednictwem innej ustalonej osoby przekazał je kolejnej ustalonej osobie celem dalszego nim dysponowania, czyniąc sobie stały dochód z popełnianego przestępstwa i działając w zorganizowanej grupie przestępczej, tj. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk.

Czynów tych oskarżony dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw, określonego w art. 91 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2018 r. zawiązała się zorganizowana grupa przestępcza, której członkowie zorganizowali proceder doprowadzania starszych osób do niekorzystnego rozporządzania swoim mieniem podając się za funkcjonariuszy policji czy prokuratorów. Grupa działała w Polsce oraz poza jej granicami. Grupa tworzyła rozbudowaną strukturę, w której każdy z jej członków pełnił określone zadania, członkowie grupy kontaktowali się pomiędzy sobą za pośrednictwem telefonów komórkowych, ci z dolnej hierarchii nie znali przywódców grupy. W grupie byli M. K., P. W. (1), zajmujący się organizowaniem tzw. kurierów odbierających pieniądze pochodzące z oszustw. Była również siatka tzw. odbieraków, którzy bezpośrednio odbierali pieniądze od pokrzywdzonych i przekazywali je dalej. Byli również tzw. telefoniści, kontaktujący się z pokrzywdzonymi oraz z pozostałymi członkami grupy, kierując poszczególnymi działaniami, jak również kierowcy, którzy wozili tzw. odbieraków na miejsca umówione uprzednio z pokrzywdzonymi, do których należał oskarżony P. O. (1) i inna ustalona osoba.

W Polsce na czele grupy stał m.in. M. K. ps. (...). To mu bezpośrednio podlegał m.in. P. W. (1), który na terenie W. pełnił rolę tzw. werbownika oraz logistyka, któremu podlegali bezpośrednio tzw. odbieraki: A. M. (1), P. C., M. S. (1), kierowca -B. O. (1) oraz M. S. (2) i inne nieustalone osoby. Oskarżony B. O. (1) na polecenie P. W. (1) jeździł z poszczególnymi członkami grupy do pokrzywdzonych, celem odebrania od nich pieniędzy, a następnie, po odebraniu środków pieniężnych zawoził tzw. odbieraka do mieszkania wynajmowanego przez P. W. (1), gdzie ten odbierał pieniądze przekazywane przez pokrzywdzonych poszczególnym członkom grupy.

W listopadzie 2018 r. do udziału w zorganizowanej grupie P. W. (1) zwerbował B. O. (1), którego poznał w ramach świadczonych przez B. O. usług taksówkarskich. W grupie przestępczej oskarżony pełnił rolę kierowcy, wykonując bezpośrednie polecenia wydawane mu przez P. W. (1). B. O. (1) otrzymywał od P. W. (1) wynagrodzenie za wykonany kurs taksówką oraz tzw. napiwek w wysokości około 200 zł. Mężczyźni dodatkowo spotykali się towarzysko.

zeznania P. W. (1)

k. 186-189

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k.214, 396 v.

wyrok ze sprawy V K 64/23 SO Warszawa-Praga w Warszawie wobec P. W. (1),

materiały z kontroli operacyjnej

zeznania świadka A. M. (1),

zeznania świadka P. C.

k. 330-338

21-175

386-387

333

B. O. (1) uczestniczył w tej grupie w okresie od 24 października 2018 roku do 5 listopada 2018 r., wziął udział w trzech przestępstwach.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  w dniu 25 października 2018 r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma ustalonymi i innymi nieustalonymi osobami podającymi się za funkcjonariusza Policji i prokuratora w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. P. do niekorzystnego rozporządzenia jej mieniem własnym w postaci pieniędzy w kwocie 14. 400 zł w ten sposób, że po wprowadzeniu pokrzywdzonej przez nieustalone osoby podające się za funkcjonariuszy Policji telefonicznie w błąd, iż prowadzone są czynności służbowe przez Policję mające na celu ochronę jej mienia przed przestępstwem i nakłonieniu jej do pobrania ww. mienia z oddziału (...) Banku przy ul. (...) i oddziału (...) przy ul. (...) oraz do przekazania osobie podającej się za funkcjonariusza Policji przy Parku (...) oraz w pobliżu Stacji Metra (...), wspólnie z nieustaloną osobą zabrał od pokrzywdzonej ww. mienie i za pośrednictwem innej ustalonej osoby przekazał kolejnej ustalonej osobie celem dalszego nim dysponowania, czyniąc sobie stały dochód z popełnianego przestępstwa i działając w zorganizowanej grupie przestępczej.

1.  w dniu 30 października 2018 r. ok. godz. 14. 30 w W. działając wspólnie i w porozumieniu z trzema ustalonymi i innymi nieustalonymi osobami podającymi się za funkcjonariusza Policji i prokuratora w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził E. Z. do niekorzystnego rozporządzenia jej mieniem własnym w postaci pieniędzy w kwocie 45.000zł w ten sposób, że po wprowadzeniu pokrzywdzonej przez nieustalone osoby podające się za funkcjonariuszy Policji telefonicznie w błąd, iż prowadzone są czynności służbowe przez Policję mające na celu ochronę jej mienia przed przestępstwem i nakłonieniu jej do pobrania ww. mienia z Oddziału (...) Banku przy AL. (...) i przy ul. (...) oraz do przekazania osobie podającej się za funkcjonariusza Policji na ul. (...), wspólnie z ustaloną osobą zabrał od pokrzywdzonej ww. mienie i za pośrednictwem innej ustalonej osoby przekazał je kolejnej ustalonej osobie celem dalszego nim dysponowania, czyniąc sobie stały dochód z popełnianego przestępstwa i działając w zorganizowanej grupie przestępczej.

materiały z kontroli operacyjnej

21-175

zeznania P. W. (1)

186-189, 226, 234, 239-242

zeznania świadka J. P.

zeznania świadka E. Z. k. 179, 185, 303 v. – 304

materiały z kontroli operacyjnej

k. 191 -199

2.  W dniu 5 listopada 2018 r. nieustaleni członkowie zorganizowanej grupy przestępczej podając się za funkcjonariuszy policji doprowadzili nieustaloną pokrzywdzoną do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie nie mniejszej niż 10 400 zł. Pieniądze od pokrzywdzonej odebrał bezpośrednio w jej mieszkaniu A. D. (1), na telefoniczne polecenie P. W. (1) (oskarżony posługiwał się telefonem o nr (...)). Oskarżony B. O. (1) odebrał następnie A. D. (1) z okolic R. w W., a następnie zawiózł go do mieszkania P. W. (1).

zeznania P. W. (1),

materiały z kontroli operacyjnej

Częściowo zeznania świadka A. D..

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

B. O. (1) w śledztwie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, jakkolwiek jedynie w formie dorozumianej. Wskazał, że w roku 2018 trudnił się pracą zarobkową jako taksówkarz w korporacji (...) i opisał, w jakich okolicznościach nawiązał kontakt z P. W. (1), posługującym się pseudonimem (...). P. W. (1) wielokrotnie korzystał z jego usług jako kierowcy, oskarżony przyznał, że woził go osobiście jak równie miał zleconą przez P. W. usługę przewozu na terenie W. innych osób, w tym kobiety. Za przewóz osób miał płacone zgodnie z licznikiem oraz otrzymywał napiwek rzędu 50-60 zł. Oskarżony pamiętał, że kursów takich wykonał nie więcej niż pięć, gdyż na podstawie rozmów telefonicznych prowadzonych przez przewożone osoby zorientował się, że z „tymi kursami jest coś nie w porządku” /k. 214 v. /, „ci ludzie robią coś złego i nielegalnego”, „zaświtało mu w głowie, że to mogą być wyłudzenia na Policjanta”. Po odtworzeniu oskarżonemu zapisów rozmów z P. W. (1) oskarżony B. O. rozpoznał swój głos i potwierdził, że takie rozmowy z P. W. przeprowadził. Oskarżony B. O. (1) znał innych uczestników zorganizowanej grupy przestępczej, której był członkiem, tj. A. M. (1), M. S. (1), P. C., z którymi wykonywał kursy na polecenie P. W..

Na pierwszej rozprawie głównej oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień. /k. 303 v./ Wyjaśniając co do przeprowadzonych na rozprawie głównej dowodów stwierdził, że jest niewinny. Mimo znajomości z P. W. (3), który zlecał mu przewożenie różnych osób, zanegował wiedzę o tym, że pasażerowie popełniają przestępstwa. Zrezygnował z kontaktów ze wskazanymi osobami i P. W. (1) po tym, jak zorientował się, że „to jest coś niefajnego” /k. 396 v./ Wynagrodzenie otrzymywał od P. W. za wykonany kurs taksówką oraz napiwek.

W tym zakresie – w świetle pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie – wyjaśnienia oskarżonego nie budziły wątpliwości Sądu, jakkolwiek oskarżony odrzucił w całości swoją świadomość co do bezprawności zarzucanych mu czynów.

zeznania P. W. (1)

Sąd zeznania tego świadka uznał za wiarygodne. Opisał on działalność zorganizowanej grupy przestępczej, swoją w niej rolę, jak również rolę innych osób, z którymi bezpośrednio współdziałał w popełnieniu poszczególnych przestępstw, co korespondowało z treścią materiałów pozyskanych w trakcie kontroli operacyjnej. Przed Sądem świadek zeznawał będąc już uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem z dnia 9 października 2023 r. Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie w sprawie o sygn. V K 64/23 na karę orzeczoną przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary w oparciu o treść art. 60 § 3 i 4 k.k. W ocenie Sądu świadek na rozprawie dość oszczędnie w słowach i ogólnie opisał też rolę w grupie przestępczej oskarżonego B. O. (1), jakkolwiek w zeznaniach przed Sądem świadek usiłował umniejszyć jego pozycję, a przede wszystkim świadomość oskarżonego co do tego, w jakim procederze uczestniczy. Sformułowania użyte przez świadka na rozprawie, jakoby oskarżony B. O. „nie do końca wiedział, po co jedzie” /k. 304 verte/ nakazują Sądowi z dużym dystansem traktować te depozycje, skoro świadek zdecydował się oceniać zakres wiedzy oskarżonego co do celów kursów taksówki, a uczynił to po to, aby chronić oskarżonego B. O. przed odpowiedzialnością karną. Zdaniem Sądu postawa świadka w toku postępowania sądowego ukierunkowana była co najmniej na umniejszenie zakresu winy oskarżonego, a jego zeznanie w tym zakresie było nieprzekonujące. Proponując oskarżonemu P. O. zarobek polegający na wożeniu wskazanych przez niego osób w określone miejsca świadek P. W. (1) doskonale zdawał sobie sprawę, że istnieje określona, zorganizowana grupa przestępcza, znał jej schemat, hierarchię, pozycjonował też w niej osobę oskarżonego. To świadek P. W. te zadania oskarżonego B. O. określił, ustalił, że będą się z nim kontaktowały inne osoby, określał go jako kierowcę, nazywając oskarżonego (...) i twierdząc, że imię oskarżonego to B., pod pozorem płatności za kurs taksówką płacił mu za wykonane zadania uzupełniając kwotę „napiwkiem”. Dodatkowo treść rozmów prowadzonych pomiędzy mężczyznami nie budzi żadnych wątpliwości, że obaj doskonale zdawali sobie sprawę, w jakim procederze uczestniczą.

zeznania J. P. zeznania E. Z.

Sąd zeznania świadka J. P. uznał za wiarygodne. W śledztwie świadek w sposób szczegółowy, rzeczowy i obiektywny opisała przebieg wydarzeń, w tym zdarzenie z dnia 25 października 2018 r. Nie było żadnych podstaw, by jej zeznania kwestionować, zwłaszcza, że sposób składania tych zeznań wskazuje na szczerość świadka, chęć jak najwierniejszego odtworzenia zaszłości historycznej i to, że świadek była wiarygodnym źródłem dowodowym.

Sąd uznał również za wiarygodne zeznania pokrzywdzonej E. Z.. W śledztwie świadek w sposób szczegółowy, rzeczowy i obiektywny opisała przebieg wydarzeń, w tym zdarzenie z dnia 30 października 2018 r. będące przedmiotem rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Nie było żadnych podstaw, by jej zeznania kwestionować w aspekcie treściowym.

Zeznania świadka A. M. (1) - częściowo

Sąd uznał za wiarygodne zeznania tego świadka w zakresie, w jakim wskazywała na okoliczność zawarcia z oskarżonym znajomości za pośrednictwem P. W. (1) i tego, że oskarżony wielokrotnie woził ją samochodem, także celem wyjazdu z jej dzieckiem poza W., za który to kurs zapłaciła z własnych pieniędzy. Nie zaprzeczył tym zeznaniom oskarżony B. O. oraz świadek P. W., który potwierdził, że oskarżony wielokrotnie woził A. M., pseudonim (...) na odbiory pieniędzy.

materiały z kontroli operacyjnej

Sąd za pełnowartościowy dowód w przedmiotowej sprawie uznał materiały pozyskane w trakcie kontroli operacyjnej prowadzonej w sprawie operacyjnej pod kryptonimem (...)”. W akcie oskarżenia prokurator wnosił o przeprowadzenie dowodu z tych dokumentów, które uzyskał w oparciu o treść art. 168b k.p.k. po dniu 14 kwietnia 2016 r. w sprawie o czyn z art. 258 § 1 k.k. Co istotne przy tym, odnośnie przedmiotowych materiałów zeznania złożył P. W. (1), który na zabezpieczonych nagraniach rozmów z 5 listopada 2018 r. rozpoznał siebie, A. D. (1), oskarżonego B. O. (1) czy M. K.. Również oskarżony B. O. (1) nie kwestionował treści przedmiotowych nagrań. Istotnym jest fakt, że rozmowy między świadkiem P. W. a oskarżonym P. O. potwierdzają wiedzę oskarżonego co do przestępnego charakteru własnej działalności, gdyż P. W. w sposób oczywisty i nie budzący żadnych wątpliwości informuje go podczas rozmowy telefonicznej w dnia 25.10.2024 roku, że „jak będzie przypał, to oni zadzwonią, że on jest tylko kierowcą” /k. 59/.

Częściowo Zeznania świadka A. D. (1)

Sąd dał wiarę tym zeznaniom w zakresie, w jakim świadek wskazywał na swój udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w której wiodącą rolę pełnił świadek P. W. (1).

Zeznania świadka P. C.

Były wiarygodne w zakresie, w jakim świadek wskazywał na obecność mężczyzny o pseudonimie (...) w strukturach zorganizowanej grupy przestępczej w roli kierowcy. Świadek rzeczowo i logicznie przyznał, że wielokrotnie widywał oskarżonego B. O. w mieszkaniu P. W., słyszał i widział, że oskarżony realizował na polecenie P. W. usługę przewozu taksówką, zwłaszcza, że P. W. nie miał prawa jazdy ani samochodu, świadek ocenił, że oskarżony p. O.miał z P. W. „lepszą relację” /k. 333/ niż on.

Mimo stwierdzenia przez świadka, że ma „dwubiegunówkę” Sąd nie miał żadnych wątpliwości co do prawidłowości odtwarzania postrzeżeń przez świadka. Sposób składania zeznań, logika w treści wypowiedzi, rzeczowość, szczegółowość depozycji, sposób formułowania zdań nakazują uznać, że w jego wypowiedzi nie pojawiły się elementy konfabulacji i można z pełnym przekonaniem uznać go za wiarygodne źródło dowodowe.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego B. O. (1)

Zeznania świadka A. D. (1)

Sąd nie uznał za wiarygodne tej części wyjaśnień oskarżonego, w której otwarcie kwestionował swój udział w zorganizowanej grupie przestępczej i negował swoją świadomość co do udziału w popełnianiu przestępstwa oszustwa. Analiza zabezpieczonych treści rozmów telefonicznych oskarżonego B. O. z P. W. (1) jednoznacznie wskazuje, że oskarżony miał świadomość, w jakim procederze uczestniczy, nadto nie kontaktował się tylko i wyłącznie z P. W. (1), ale również z innymi osobami, w tym A. D. (1), którego wiózł samochodem w dniu 05 listopada 2018 roku. Doskonale wiedział, w które miejsce ma zawieźć określoną osobę, a co najmniej z rozmów telefonicznych wiedział, jaki jest cel podróży z określoną osobą, mimo, że P. W. miał nie informować go, gdzie, z kim i w jakim celu ma wykonać usługę przewozu. Nadto oskarżony B. O. miał również swój pseudonim (...), używany przez członków grupy przestępczej, który znali i używali również inni jej uczestnicy, jak choćby A. M. (1), czy P. C., co dodatkowo świadczy o przynależności oskarżonego do grupy. Zatem tych wyjaśnień, w szczególności w świetle analizy rozmów telefonicznych, Sąd nie mógł uznać za wiarygodne. Wobec ujawnionych w sprawie okoliczności, jego relacji z P. W. (1), dla którego był osobistym kierowcą, posługiwanie się od samego początku udziału w strukturze grupy pseudonimem (...), każdorazowe „napiwki” za wykonane zlecenia przejazdu wskazują, zdaniem Sądu, że oskarżony od samego początku doskonale zdawał sobie sprawę, że bierze udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu dokonywanie oszustw na szkodę starszych osób.

Sąd nie dał im wiary w zakresie, w jakim świadek kwestionował swoją znajomość z oskarżonym, co dość logicznie tłumaczył kluczową rolą świadka P. W. (1) w funkcjonowaniu zorganizowanej grupy przestępczej i takim jej zorganizowaniem, aby niemożliwe było poznanie innych członków grupy. Jednakże analiza zapisów z kontroli operacyjnej jasno wskazuje, że w dniu 05 listopada 2018 roku to właśnie ten świadek jechał z oskarżonym B. O. po odbiór pieniędzy od nieustalonego pokrzywdzonego, a następnie z uzyskanymi środkami przyjechał do mieszkania P. W..

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

pkt.1

B. O. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przynależność do zorganizowanej grupy przestępczej określona w art. 258 k.k. jest przestępstwem formalnym, a zatem do wypełnienia znamion tego przestępstwa wystarczy sama bierna przynależność, bez popełnienia jakichkolwiek innych czynów zabronionych. W orzecznictwie sądów powszechnych oraz doktrynie prawa karnego ugruntowany jest również pogląd, że nie jest konieczna wiedza o szczegółach organizacji grupy, znajomość wszystkich osób ją tworzących, mechanizmów jej funkcjonowania a wystarczy gotowość sprawcy do spełniania zadań służących tej grupie, której świadomość istnienia ma sprawca. Jasne jest również, że zorganizowana grupa przestępcza powinna składać się nie mniej jak z trzech osób, których wspólnym celem jest popełnianie przestępstw stale bądź zależnie od okazji. Przestępstwo z art. 258 k.k. może być popełnione w formie zamiaru bezpośredniego jak i quasi ewentualnego, a więc wystarczające jest, że sprawca ma świadomość istnienia grupy, akceptuje jej cele przestępcze, liczy się z możliwością, aby je realizowano.

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy dla Sądu bezspornym było, że oskarżony B. O. (1) dopuścił się popełnienia przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. Zgromadzone w sprawie dowody i ustalone na ich podstawie okoliczności – opisane powyżej – wskazują na świadomość oskarżonego co do przynależności do struktur organizacji, świadomość bycia jej istotnym elementem, to jest kierowcy, który podwoził osoby, określane jako „odbieraki” na miejsce przestępstwa – spotkania z pokrzywdzonymi osobami. Oskarżony działał w grupie zajmującej się przestępstwami popełnianymi metodą „na policjanta" razem m.in. z P. W. (1), który opisał działalność grupy, jej strukturę, opisał mechanizmy wspólnego działania z określonym podziałem ról pomiędzy poszczególnymi członkami tej grupy, bez którego nie byłoby możliwe popełnianie tych przestępstw tj. doprowadzanie pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzania ich w błąd co do tego, że prowadzone są czynności policyjno - prokuratorskie zmierzające do zatrzymania sprawców przestępstw działających w celu przejęcia oszczędności pokrzywdzonych zgromadzonych na rachunkach bankowych. Z okoliczności ujawnionych w sprawie wynikało, że istotnym ogniwem, poza osobami dzwoniącymi do pokrzywdzonych i osobami odbierającymi od pokrzywdzonych umówione i określone środki pieniężne od pokrzywdzonych i przekazywanie ich P. W. (1) celem podziału zysków była rola oskarżonego B. O. (1), kierowcy, który podwoził innych członków grupy w określone miejsca. Nie jest możliwe, aby oskarżony nie miał świadomości udziału w zorganizowanej grupie przestępczej. Oskarżony był każdorazowo na usługach P. W., stał w gotowości zrealizowania określonego kursu, co potwierdzają użyte przez niego sformułowania w rozmowach telefonicznych z p. W., aby jako kierowca zawieźć osobę, pełniącą funkcję „odbieraka” w określone miejsca, celem odbioru od starszych osób mających być zagrożonymi wieloletnich oszczędności. Oskarżony był w gotowości realizacji celów grupy, partycypował w podziale zysków uzyskanych z popełnionych przez członków grupy przestępstw, które określał jako opłata za kurs taksówką i napiwek. Mimo, że kwoty, które z usług taksówkarskich uzyskiwał nie były nadzwyczaj wysokie, to miał świadomość, że proceder, w którym uczestniczył, nie był przypadkowy, że pracuje on „na usługach” P. W. (1), który każdorazowo mu płacił za przejazd taksówką tzw. odbieraków, co stanowi jego źródło dochodu i współpraca ta ma sformalizowany charakter, w którym udział brała większa liczba osób, wykonująca przydzielone im zadania.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

pkt.1 c.d.

B. O. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Dla Sądu bezspornym również było, że oskarżony B. O. (1) dopuścił się trzech przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. W ramach ustalonego pomiędzy członkami zorganizowanej grupy przestępczej podziału zadań i ról oskarżony – jako kierowca, podwożący tzw. „odbieraków” – brał udział w doprowadzeniu w dniach: 25 października 2018 roku, 30 października 2018 roku i 05 listopada 2018 roku pokrzywdzonych w błąd co do tego, że prowadzone są czynności policyjne mające na celu ochronę ich pieniędzy przed przestępstwem i doprowadził pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem. Oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim i w celu osiągniecia korzyści majątkowej, którą otrzymał. Nie budziło również żadnych wątpliwości, iż oskarżony z popełnienia tych trzech przestępstw uczynił sobie stałe źródło dochodu. W ocenie Sądu ustalenie, że sprawca z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu jest możliwe zarówno wtedy, gdy jego działalność przestępcza jest długotrwała, jak i wtedy, gdy trwała krótko, ale sprawca sobie ją zorganizował w okolicznościach świadczących o zamiarze stałego wykorzystywania przygotowanego procederu. Dochody z działalności przestępczej nie muszą również stanowić głównych dochodów sprawcy. W tym zakresie Sąd ustalił, że przystępując do zorganizowanej grupy przestępczej oraz dokonując w jej ramach popełnienia trzech przestępstw, oskarżony osiągnął realną korzyść majątkową. Oskarżony świadczył usługi taksówkarskie, uzyskiwał dochody z tej działalności jako taksówkarz, a środki pieniężne, które otrzymał od P. W. (1) w październiku i listopadzie 2018 r. stanowiły jego ówczesny dochód i dla takiej oceny nie ma znaczenia, że dochód nie był znaczący, a w procederze przestępczym oskarżony uczestniczył przez okres dwóch miesięcy, co znalazło odzwierciedlenie w dokonanej przez Sąd modyfikacji czasu, który urząd prokuratorski zarzucił oskarżonemu w akcie oskarżenia jako okres przestępnej działalności.

Jednocześnie Sąd ustalił, że trzech przestępstw oszustwa (a zatem tożsamych rodzajowo, o tej samej podstawie wymiaru kary) oskarżony dopuścił się w warunkach tzw. ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 k.k. Instytucja ciągu przestępstw jest instytucją prawa materialnego, której zastosowanie – przy spełnieniu określonych przesłanek – jest obowiązkiem sądu. W realiach niniejszej sprawy nie budziło żadnych wątpliwości, trzy przestępstwa przypisane oskarżonemu zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, tj.,. w dniach: 25 października 2018 roku, 30 października 2018 roku i w dniu 05 listopada 2018 roku, z wykorzystaniem takiej samej sposobności. Przestępstwa dzieliła przerwa kilkunastu dni, taka sama była rola oskarżonego w popełnieniu każdego z nich, taki sam schemat jego działania – kierowcy taksówki, który podwoził określone osoby na miejsce przestępstwa celem odebrania od pokrzywdzonych określonych środków pieniężnych.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. O. (1)

1

1

Sąd wymierzył oskarżonemu za czyn z art. 258 § 1 k.k. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, mając na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości tego czynu, duży stopień zawinienia oskarżonego. Uwzględnił przy tym fakt krótkiego okresu udziału oskarżonego w zorganizowanej grupie przestępczej, jego rzeczywistą rolę w tej grupie. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił uprzednią niekaralność oskarżonego.

B. O. (1)

1

Za ciąg przypisanych oskarżonemu trzech przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. art. 65 § 1 k.k. – na podstawie art. 286 § 1 k.k. i art. 65 § 1 k.k. oraz art. 91 § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu jedną karę 9 /dziewięć/ miesięcy pozbawienia wolności. I w tym zakresie Sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów, w tym wysokość szkody wyrządzonej pokrzywdzonym (starszym ludziom, którzy w wyniku tego typu procederu tracili majątek życia, wszystkie oszczędności, zaufanie do organów państwa) i stopień zawinienia oskarżonego Sąd uwzględnił z drugiej strony jednak niewielką korzyść majątkową, jaką oskarżony osiągnął z popełnienia przypisanych mu przestępstw. Jako inną okoliczność łagodzącą Sąd miał na uwadze uprzednią niekaralność oskarżonego. Uwzględnić również należało i to, że oskarżony po 05 listopada 2018 roku nie wszedł już w konflikt z prawem, nie popełnił innego przestępstwa, pracuje jako ekonomista – administrator na czas nieokreślony w (...) w K., pozostaje w nieformalnym związku konkubenckim, w październiku 2022 roku został ojcem. Prowadzi ustabilizowany tryb życia, nie jest uzależniony od alkoholu ani środków odurzających, łoży na utrzymanie rodziny, nie utrzymuje kontaktów z osobami zdemoralizowanymi. To te więc okoliczności przemawiały za wymierzeniem oskarżonemu kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, tak by kara uwzględniała wszystkie dyrektywy jej wymiaru i była karą sprawiedliwą.

B. O. (1)

2

2

Karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności Sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. z zastosowaniem zasady mocno zbliżonej do pełnej absorpcji mając na uwadze ścisły związek podmiotowo-przedmiotowy przypisanego oskarżonemu przestępstwa z art. 258 § 1 k.k. i ciągu przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i in. Trzech przestępstw oszustwa oskarżony dopuścił się działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej w krótkim okresie czasu od 25 października 2018 roku do 05 listopada 2018 roku.

B. O. (1)

3.

Mając na uwadze, że B. O. (1) został zatrzymany w niniejszej sprawie w dniu 11 maja 202 roku, Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył na poczet orzeczonej wobec niego kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 11 maja 2021 roku od godziny 7:45 do godziny 17:40.

B. O. (1)

4

4

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego do częściowego naprawienia szkody wyrządzonej pokrzywdzonym: J. P. i E. Z. poprzez zapłatę na ich rzecz kwoty po 1000,00 /tysiąc/ złotych.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Wymierzając oskarżonemu kary za poszczególne przypisane mu przestępstwa Sąd kierując się zasadą wyrażoną w art. 4 § 1 k.k. stosował przepisy Kodeksu karnego obowiązujące w dacie ich popełnienia, jako względniejsze dla oskarżonego.

I tak w przypadku czynu z art. 258 § 1 k.k. Sąd miał na uwadze, że do 1 października 2023 r. czyn ten zagrożony był karą od 3 miesięcy do lat 5 pozbawienia wolności, a nie jak w dacie orzekania od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności.

W zakresie orzeczenia o karze łącznej Sąd zastosował art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązujący do dnia 24 czerwca 2020 r. wymierzając karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności