Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 148/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. M. (1)

W dniu 1 czerwca 2023 r. w W. przed budynkiem nr (...) przy ul. (...) publicznie znieważył słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe obywatela (...) A. D. z powodu jego przynależności narodowej, a następnie kierował wobec niego z tożsamego powodu groźby pozbawienia życia oraz stosował przemoc w postaci zadawania ciosów maczetą, wskutek czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci rany ciętej przedramienia lewego oraz rany ciętej pleców po stronie lewej , skutkujących rozstrojem zdrowia trwającym poniżej 7 dni , tj. czyn z art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zb. z art. 257 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. D. w dniu 1 czerwca 2023 r. przebywał na skwerku między blokami przy ul. (...) w W., siedział na ławce, popijał piwo, czekał na swoją partnerkę. Były godziny popołudniowe, na pobliskim placu zabaw obecne były dzieci. W pewnym momencie, gdy pokrzywdzony rozmawiał przez telefon w języku (...), przeszła obok niego dwójka nieznanych mu osób, jedną z nich był K. M. (1). Mężczyzna zwrócił się do A. D. słowami „co się gapisz, spierdalaj do siebie na (...), na wojnę”, a następnie podniesionym głosem „że mu zaraz pokaże”. Pokrzywdzony nie podejmował dalszej dyskusji, z kolei oskarżony oddalał się od niego wykrzykując inwektywy. Po około 5 minutach K. M. (1) już bez towarzysza wrócił do miejsca w którym nadal siedział A. D., trzymając w ręku wziętą z domu maczetę. Zaczął krzyczeć do pokrzywdzonego „(...) ci łeb, (...) stąd ty głupi (...)”, „(...) cię, zabiję cię (...)”, „(...) ścierwo”. K. M. (1) machał maczetą przed twarzą pokrzywdzonego, nieustannie krzycząc, a następnie zamachnął się maczetą kierując uderzenie w stronę jego głowy. Pokrzywdzony zasłonił się przed ciosem lewą ręką, został uderzony w lewe ramię i przedramię. Gdy A. D. zdecydował o ucieczce, obrócił się, po czym otrzymał kolejny cios w plecy, powodujący rozcięcie skóry oraz płaską częścią maczety w głowę. Pokrzywdzonemu udało się uciec z miejsca zdarzenia, oskarżony nie gonił go ale rzucił jego plecakiem i w dalszym ciągu wykrzykiwał w jego kierunku obraźliwe słowa. Oskarżony w czasie zdarzenia znajdował się w stanie nietrzeźwości. Świadkami zdarzenia był K. M. oraz I. G.. Po pewnym czasie na miejsce przybyli wezwani przez świadków funkcjonariusze Policji, którzy nadal przebywającego w pobliżu miejsca zdarzenia pokrzywdzonego do Szpitala (...), gdzie udzielona została mu pomoc medyczna. A. D. doznał urazu klatki piersiowej i kończyny górnej lewej pod postacią rany ciętej przedramienia lewego i rany ciętej pleców po stronie lewej, który powodowały rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni (art. 157 § 2 k.k.). Opinia biegłego potwierdziła, że tego typu obrażenia mogły powstać od twardego i ostrego narzędzia.

Oględziny miejsca zdarzenia ujawniły ślady krwi na chodniku. Pomimo penetracji okolicy oraz mieszkania oskarżonego nie udało się znaleźć maczety, którą się posługiwał.

Przebadany na zawartość alkoholu w organizmie oskarżony miał 0,45 mg/ l o godz. 16.02 oraz 0,40 mg/l o godz. 16.04.

notatka urzędowa

k.1-2, t.I

płyty DVD z nagraniem

k.3-4, t.I

protokół zatrzymania osoby

k.5, t.I

protokół badania stanu trzeźwości

k.7, t.I

zeznania A. D.

k.71-73, t.I, k.332 v.- 334, t.II

zeznania K. M. (3)

k.12-13, t.I

zeznania I. G. (2)

k.15-16, t.I

protokół oględzin nagrania

k.59-63, 69-70, t.I

zeznania D. M.

k.56-57, t.I

karta informacyjna leczenia szpitalnego

k.23-24, t.I

protokół oględzin obrażeń ciała

k.44-51, t.I

opinia sądowo – psychiatryczna

k.68, t.I

protokół oględzin miejsca zdarzenia

k.27-38, t.I

wyjaśnienia oskarżonego

k.104-105, 110, t.I, k.331 v.-332, t.II

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2.

K. M. (1)

W dniu 29 października 2022 r. w sklepie (...) przy ul. (...) w W., wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci trzech butelek whisky marki (...), jednej butelki whisky marki (...) oraz jednej butelki whisky marki (...) o łącznej wartości 865 zł, na szkodę (...) S.A., tj. czyn z art. 278 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. M. (1) w dniu 29 października 2022 r. w godz. 8:32-8:34 w sklepie (...) przy ul. (...) wraz z nieustalonym mężczyzną, zabrał z półki trzy butelki whisky marki (...), jedną butelkę whisky marki (...) oraz jedną butelkę whisky marki (...) o łącznej wartości 865 zł. Sprawcy opuścili sklep bez uiszczenia płatności. Funkcjonariusze Policji ustalili w dniu 18 maja 2023 r., że jednym ze sprawców kradzieży był K. M. (1).

W toku postępowania sądowego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

zeznania Ł. S.

k.127-128, t.I

zawiadomienie o przestępstwie

k.132-138, t.I

wydruki z monitoringu

k.142, t.I

zestaw zdjęć fotograficznych

k.174-180, t.I

protokół oględzin monitoringu

k.185, t.I

wyjaśnienia oskarżonego

k.331 v.-332, t.II

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

zeznania K. M. (3)

(k.12-13, t.I)

Świadek w momencie zdarzenia wracał z treningu, idąc w kierunku metra M.. Usłyszał wulgarne okrzyki odnoszące się do narodowości oraz idącego z maczetą mężczyznę. Widział bezpośredni atak na pokrzywdzonego, jego późniejsze obrażenia ciała. Zeznania tego świadka były spójne, logiczne, rzeczowe. Korespondują w zeznaniami świadka I. G. oraz pokrzywdzonego.

1.1.1.

zeznania I. G. (2)

(k.15-16, t.I)

Podobnie Sąd potraktował zeznania tego świadka, słyszała ona obraźliwe słowa kierowane do pokrzywdzonego odnoszące się do jego narodowości, groźby oskarżonego, widział to że parę minut później szedł z maczetą w ręku, którą następnie machał swojej ofierze przed twarzą, nagrała całe zdarzenie telefonem. Jej zeznania korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym.

1.1.1.

zeznania D. M.

(k.56-57, t.I)

D. M. pełnił służbę w KRP W., został wezwany na miejsce zdarzenia, gdzie wraz z innym policjantem ujął oskarżonego, który miał być agresywny wobec mężczyzny pochodzenia ukraińskiego. K. M. (1) po zatrzymaniu miał w dalszym ciągu formułować groźby wobec pokrzywdzonego, odnoszące się także do jego ukraińskiego pochodzenia. Sąd nie znalazł podstaw żeby przedmiotowe zeznania kwestionować.

1.1.1.

zeznania A. D.

(k.71-73, t.I, 332 v. – 333 v., t.II)

Zeznania pokrzywdzonego były jednym z kluczowych dowodów, przedstawił on chronologicznie sekwencje zdarzeń, pamiętając szczegóły. Podał, że został przez oskarżonego zaatakowany z powodu rozmowy którą prowadził zbyt głośno przez telefon w języku ukraińskim - najpierw słownie, a po kilku minutach z użyciem maczety. Podkreślił, że w żaden sposób swoich zachowaniem nie sprowokował do takich działań. Jego wersja jest logiczna i spójna, znajdująca oparcie w zeznaniach pozostałych świadków i nagraniach zdarzenia. Pokrzywdzony wyraził opinię, że motywem napadu na niego była jego narodowość.

1.1.2.

zeznania Ł. S.

(k.127-128, t.I)

W momencie popełnienia przestępstwa pełnił funkcję zastępcy kierownika w sklepie (...) przy ul. (...) w W.. Podał wysokość szkody sklepu spowodowanej kradzieżą dokonaną przez K. M. (1) w postaci trzech butelek alkoholu. Jego zeznania były zbieżne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

1.1.2.

wydruk z monitoringu

(k.142, t.I)

Był to jeden z kluczowych dowodów w sprawie, załączony wydruk z monitoringu w sposób niebudzący wątpliwości pokazuje, że jednym ze sprawców kradzieży był K. M. (1).

1.1.2.

zestaw zdjęć fotograficznych

(k.174-180, t.I)

Dowód ten umożliwił precyzyjne rozpoznanie oskarżonego na wydrukach z monitoringu z dnia dokonania kradzieży w sklepie (...).

1.1.1., 1.1.2.

opinia sądowo – psychiatryczna

(k.203-207, t.II)

Opinia wydawana przez biegłe lekarza specjalistę psychiatrę B. S. oraz specjalistę psychiatrę K. W. była pełna, spójna, niezawierająca sprzeczności. Biegłe wskazały, że nie stwierdziły u oskarżonego objawów choroby psychicznej ani objawów upośledzenia umysłowego. Rozpoznane zostały organiczne zaburzenia nastroju z zespołem natręctw, uzależnienie mieszane. Biegłe nie miały wątpliwości, że oskarżony był poczytalny w czasie czynów i w czasie postępowania.

1.1.1., 1.1.2.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

(k.104-105, t.I, k.331-332, t.II)

W toku prowadzonego śledztwa oskarżony przyznawał się jedynie do zaatakowania pokrzywdzonego maczetą. Dopiero w toku postępowania sądowego przyznał się do popełnienia obu zarzucanych mu czynów, podając, że część z nich nie pamiętał. Podał ogólne okoliczności obu zdarzeń, które w zakresie w jakim korespondowały z pozostałym materiałem zasługiwały na danie im wiary. Wskazał również na swoje uzależnienie od alkoholu, przyjmowanie leków, sytuację osobistą. Nie potrafił podać dokładnych powodów swojego postępowania.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których twierdził, że przy mijaniu się z pokrzywdzonym na chodniku doszło między nimi do kłótni, wymiany zdań i z racji zdenerwowania się na pokrzywdzonego wykrzykującego w jego stronę jakieś słowa poszedł do domu po maczetę, którą uderzył pokrzywdzonego w rękę ( k. 331v) bowiem podane przez oskarżonego okoliczności nie znajdują potwierdzenia - w zeznaniach A. D. czy innych świadków zdarzenia. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom z postępowania sądowego by powodem zaatakowania była chęć przestraszenia czy przegonienia pokrzywdzonego a nie nienawiść do narodu ukraińskiego ( k. 332) uznając, że jest to forma obrony przed postawionym mu zarzutem. Dodatkowo wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie są sprzeczne, skoro raz twierdził, że powodem ataku była uprzednia kłótnia z pokrzywdzonym ( k. 331v) a następnie twierdził, że chęć jego przegonienia czy przestraszenia (k. 332)

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.2.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

(k.165-166, 197, t.I)

K. M. (1) na etapie postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia drugiego z czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia. Sąd nie dał temu wiary, albowiem ocenę taką wykluczyły zebrane w sprawie dowody, w szczególności wydruk z monitoringu oraz zestaw zdjęć fotograficznych oskarżonego.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

K. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo z art. 119 § 1 k.k. wymaga zachowania sprawcy motywowanego pobudkami dyskryminacyjnymi ofiarę z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu bezwyznaniowości (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu - II Wydział Karny z dnia 13 lutego 2019 r., sygn.. akt II AKa 13/19). Czyn penalizowany w art. 257 § 1 k.k. należy do kategorii przestępstw z nienawiści, motywowanych dyskryminacyjnymi poglądami. Przestępstwem z nienawiści – wedle definicji Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka, Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, jednej z głównych organizacji praw człowieka na świecie – jest każde przestępstwo natury kryminalnej, włączając w to przestępstwa wymierzone w ludzi i ich mienie, w wyniku którego ofiara, lokal, lub inny cel przestępstwa są dobierane ze względu na faktyczne lub domniemane powiązanie, związek, przynależność, członkostwo lub udzielanie wsparcia grupie wyróżnionej na podstawie cech charakterystycznych wspólnych dla jej członków, takich jak faktyczna lub domniemana rasa, narodowość lub pochodzenie etniczne, język, kolor skóry, religia, płeć, wiek, niepełnosprawność fizyczna lub psychiczna, orientacja seksualna lub inne podobne cechy. Natomiast mowa wedle definicji Rady Europy to wypowiedzi, które szerzą, propagują i usprawiedliwiają nienawiść rasową, ksenofobię, antysemityzm oraz inne formy nietolerancji, podważające bezpieczeństwo demokratyczne, spoistość kulturową i pluralizm (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - II Wydział Karny z dnia 14 stycznia 2021 r., sygn. akt II AKa 104/20). Z kolei odpowiedzialności karnej z art. 157 § 2 k.k. podlega ten kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni.

Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 1 czerwca 2023 r. w W. przed budynkiem nr (...) ul. (...) publicznie znieważył słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe obywatela (...) A. D. z powodu jego przynależności narodowej, a następnie kierował wobec niego z tożsamego powodu groźby pozbawienia życia oraz stosował przemoc w postaci zadawania ciosów maczetą, wskutek czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci rany ciętej przedramienia lewego oraz rany ciętej pleców po stronie lewej, skutkujących rozstrojem zdrowia trwającym poniżej 7 dni.

W świetle ujawnionych w sprawie okoliczności, a w szczególności zeznań przesłuchanych świadków – K. M. (3), I. G. (2), nagrań zdarzenia, zeznań A. D., jego dokumentacji medycznej, wina oraz motywacja oskarżonego nie budziła żadnych wątpliwości. To, że powodem napadu oskarżonego na pokrzywdzonego była jego przynależność narodowa wynika z całokształtu okoliczności zdarzenia, w tym wyzywanie już od pierwszej chwili pokrzywdzonego od „ (...)” kierowanie żądań wyjazdu na U., na wojnę a w trakcie ataku maczetą wyzywanie go „od (...) (...), ścierw” ( vide m.in. zeznania świadka K. M. z k. 12v oraz I. G. z k. 15v-16, zeznania pokrzywdzonego z k.71v-72). Motywacją oskarżonego do zaatakowania A. D. nie mogły być jedynie inne powody jak np. prowadzenie głośnej rozmowy telefonicznej czy nawet spontaniczna reakcja pokrzywdzonego na skierowane do niego żądanie wyjazdu na U. ( k. 332v) zwłaszcza, że pokrzywdzony ani nie zaczepiał oskarżonego, ani się nie kłócił z nim, wręcz przeciwnie na samym początku starał się uspokoić oskarżonego i jego kolegę.

☒

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2

K. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przedmiotem wykonawczym kradzieży mienia (art. 278 § 1 k.k.) jest cudza rzecz ruchoma, czyli rzecz, którą sprawca nie ma prawa rozporządzać i którą to obejmuje we władanie wbrew woli jej właściciela. Kradzież jest więc czynem, który z uwagi na zamiar sprawcy polega właśnie na trwałym pozbawieniu możliwości korzystania z własnej rzeczy przez pokrzywdzonego. Zabór jako znamię czasownikowe charakteryzuje się tym, że dochodzi do wyjęcia określonej rzeczy spod władztwa osoby uprawnionej bez jakiejkolwiek podstawy prawnej, przy czym przedmiot musi wejść w posiadanie sprawcy. Jednocześnie znamię to jest zrealizowane tylko wtedy, gdy do objęcia rzeczy ruchomej doszło bez wiedzy i zgody osoby uprawnionej. (vide: wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 24 maja 2023 r., sygn. akt III KK 339/22).

Sąd uznał, że K. M. (1) w dniu 29 października 2022 r. w sklepie (...) przy ul. (...) w W., wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci trzech butelek whisky marki (...), jednej butelki whisky marki (...) oraz jednej butelki whisky marki (...) o łącznej wartości 865 zł, na szkodę (...) S.A.

Sprawstwo oskarżonego zostały udowodnione wydrukiem z monitoringu oraz zeznaniami Ł. S., na etapie postępowania sądowego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐

Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. M. (1)

1

1

Wymierzając karę oskarżonemu Sąd miał na względzie dyrektywy wymiaru kary zawarte w dyspozycji art. 53 k.k., bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele w zakresie prewencji ogólnej. W świetle powyższej regulacji, w ocenie Sądu kara 2 lat pozbawienia wolności jest adekwatna.

Oskarżony popełnił przestępstwo z premedytacją, znieważył pokrzywdzonego ze względu na jego pochodzenie bez żadnej prowokacji czy powodu z jego strony. Z pełną świadomością poszedł następnie do domu po maczetę, którą machał pokrzywdzonemu przed twarzą a następnie kilkukrotnie go zranił. Jedynie zasłonięcie się pokrzywdzonego ręką przed ciosem niebezpiecznym narzędziem uchroniło go od poważniejszych obrażeń ciała, w tym głowy. Tutejszy Sąd Okręgowy w pełni podziela opinię wyrażoną przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 11 lipca 2019 r. w sprawie II Aka 223/19, iż „ zjawiska dyskryminujące są niezwykle groźne społecznie a wzrastająca ilość tego typu przestępstw na terenie naszego kraju wymaga między innymi stosowania surowej represji karnej w celu powstrzymania innych potencjalnych przestępców przed popełnieniem tego rodzaju czynów. Wobec zdecydowanego wzrostu przestępczości na tle dyskryminacji, należy uznać to zjawisko za groźne społecznie i właściwie dopasować do niego środki represji karnej, ukształtowanej w oparciu o zasadę sędziowskiego wymiaru kary z art. 53 k.k., by osiągnąć cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do sprawców oraz społeczne oddziaływanie kar, zapewniające skuteczną walkę ze zjawiskiem dyskryminacyjnym”. Nie bez znaczenia dla wymiaru kary miał fakt popełnienia czynu wobec pokrzywdzonego przy użyciu bardzo niebezpiecznego narzędzia jakim jest maczeta, pod wpływem alkoholu, publicznie, w ciągu dnia, w obecności innych osób, w tym dzieci. To świadczy o demoralizacji oskarżonego. Sąd przy wymiarze kary miał na uwadze wyrażenie skruchy przez oskarżonego oraz przeproszenie pokrzywdzonego, jednak nie mogło mieć to decydującego znaczenia dla wymiaru kary. Nie znajduje usprawiedliwienia dla zachowania oskarżonego to, że tego dnia znajdował się pod wpływem alkoholu i leków, bowiem jak wynika z opinii biegłych nie miało to wpływu na poczytalność w czasie zdarzenia z 1 czerwca 2023 r. nadto jak wynika z wyjaśnień oskarżonego pomimo wieloletniego uzależnienia nie podejmował próby leczenia czy zmiany swojego trybu życia.

K. M. (1)

2

2

Tak jak powyżej, Sąd wymierzając karę miał na względzie dyrektywy wymiaru kary zawarte w dyspozycji art. 53 k.k., bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele w zakresie prewencji ogólnej. W świetle ujawnionych w sprawie okoliczności w ocenie Sądu, nie sposób uznać aby kara wymierzona oskarżonemu za ww. przestępstwo w wymiarze 3 miesięcy pozbawienia wolności była nadmierna.

K. M. (1)

3

3

Sąd na podstawie art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 85a k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 62 k.k. wymierzył oskarżonemu karę łączną w wysokości 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony winien odbywać w systemie terapeutycznym. Sąd w tym zakresie kierował się nie tylko okolicznościami zdarzenia z 1 czerwca 2023 r. ale także wnioskami płynącymi z opinii sądowo-psychiatrycznej z 7 lipca 2023 r. która potwierdziła u oskarżonego uzależnienie mieszane oraz organiczne zaburzenia nastroju z zespołem natręctw.

K. M. (1)

5

5

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego A. D. kwotę 10.000 zł (dziesięciu tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Sąd uznał, że kwota 10.000 będzie odpowiednim zadośćuczynieniem dla pokrzywdzonego, który w wyniku zdarzenia nie mógł podejmować lepiej płatnej pracy z powodu bólu ręki, poniósł także uszczerbek psychiczny. Pomimo, że atak oskarżonego na niego był jedyną formą agresji z jaką spotkał się w Polsce, to do dzisiejszego dnia odczuwa związane z nim skutki tj. nie wychodzi wieczorem z domu oraz czuje się dyskryminowany z powodu swojej przynależności narodowej ( k. 332-333). Odczuwa także ból w ręce, zwłaszcza przy wykonywaniu pracy fizycznej.

K. M. (1)

6

6

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. kwotę 430 zł tytułem częściowego naprawienia szkody.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. M. (1)

4

4

Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. w dniu 18 maja 2023 r. od godz. 09.15 do godz. 09.40 oraz od dnia 1 czerwca 2023 r. godz. 14.20 do dnia 17 października 2023 r.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. M. kwotę 700 zł (siedmiuset złotych) powiększoną o stawkę VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

8

Nie zasądzono od oskarżonego opłaty sądowej obciążając kosztami procesu Skarb Państwa.

1Podpis

SSO Agnieszka Wysokińska - Walczak