Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

XIIK153/20

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1. Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

Sąd Okręgowy w Warszawie

30 marca 2011r.

XVIII K 115/10

1.1.2.

Sąd Rejonowy w Myszkowie

2 października 2012r.

II K 1299/11

1.1.3.

Sąd Rejonowy w Myszkowie

25 września 2013r.

II K 667/12

1.1.4.

Sąd Rejonowy w Wieluniu

15 września 2015r.

II K 477/14

1.1.5.

Sąd Rejonowy w Myszkowie

7 lipca 2016r.

II K 840/13

1.1.6.

Sąd Okręgowy w Warszawie

17 listopada 2017r.

XII K 223/15

1.1.7.

Sąd Rejonowy w Wołominie

16 maja 2018r.

V K 833/12

1.1.8.

Sąd Rejonowy w Wołominie

9 marca 2018r.

VK 431/13

1.1.9.

Sąd Okręgowy w Warszawie

częściowo zmieniony wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie

23 sierpnia 2019r.

25 maja 2020r.

XVIIII K 148/19

II AKa 390/19

1.1.10.

Sądu Rejonowego w Wołominie

11 marca 2020r.

II K 661/19

0.1.1.2. Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

umiarkowanie pozytywna opinia z Zakładu Karnego

opinia o skazanym

k. 47-49

brak związku przedmiotowego pomiędzy popełnianymi przestępstwami

karta karna

k. 15-16

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2.1.

1.Ocena Dowodów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

opinia o skazanym

Z opinii o skazanym sporządzonej w dniu 5 lutego 2021 roku przez Zastępcę Dyrektora Zakładu Karnego w Ł. wynika, że zachowanie M. N. w warunkach izolacji penitencjarnej ocenić należy, jako niewłaściwe. Skazany w przeszłości bywał wulgarny. Dotychczas karany był dyscyplinarnie dwa razy – z czego ostatni raz w czerwcu 2019 roku za kierowanie w stosunku do biegłych lekarzy treści im ubliżających i godzących w kwalifikacje. M. N. jest zatrudniony w jednostce nieopłatnie. W przeszłości zgłaszał zainteresowanie podjęciem nauczania w warunkach izolacji, jednakże w lipcu 2020r. ostatecznie zrezygnował z podjęcia nauki w kwalifikowanym kursie zawodowym - kucharz przygotowanie i wydawanie posiłków, obecnie również nie wykazuje motywacji oraz zainteresowania w zakresie podjęcia nauczania. Nie wykazuje również sprecyzowanych planów podjęcia pracy po odbyciu kary.

Osadzony w stosunku do przełożonych aktualnie prezentuje postawę regulaminową, nie stosowano wobec niego środków przymusu bezpośredniego. Nie był też uczestnikiem zdarzeń mogących zakłócić porządek w jednostce penitencjarnej.

Informacje o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, odpisy wyroków

Sąd zbadał związek przedmiotowy między przestępstwami, a w szczególności tożsamość rodzajową naruszonego dobra, związek między czasem i miejscem popełnienia przestępstw, jak również podobieństwa w sposobie ich popełnienia. Sąd ustalił, że przestępstwa popełnione przez M. N. podlegające łączeniu zostały orzeczone za

czyny różnego rodzaju bez związków przedmiotowych między nimi a także przy uwzględnieniu opinii o skazanym.

0.1.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

0.2.(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1.

Sąd Okręgowy w Warszawie z dnia 17 listopada 2017r. sygn. akt XII K 223/15

3 lata pozbawienia wolności

3.1.2.

Sąd Rejonowy w Wołominie z dnia 9 marca 2018r. w sprawie sygn. akt V K 431/13

3 miesiące pozbawienia wolności

3.1.3.

Sąd Rejonowy w Wieluniu z dnia 15 września 2015r. sygn. akt II K 477/14

kara grzywny w wysokości 250 stawek dziennych z ustaleniem jednej stawki dziennej na 10 zł

3.1.4.

Sąd Rejonowy w Wołominie z dnia 9 marca 2018r. sygn. akt V K 431/13

kara grzywny w wysokości 200 stawek dziennych z ustaleniem jednej stawki dziennej na 100 zł przy czym na podstawie art. 24 § 1 k.k.s. za karę grzywny odpowiedzialnym posiłkowo w całości uczyniono fundację (...) św. (...) z siedzibą w D. (...), (...)-(...) D.

3.1.5.

Sąd Rejonowy w Wołominie z dnia 11 marca 2020r. sygn akt II K 661/19

kara grzywny w wysokości 500 stawek dziennych z ustaleniem jednej stawki dziennej na 20 zł

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Wydając wyrok łączny w niniejszej sprawie Sąd orzekał na podstawie przepisów Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 24 czerwca 2020 r. (sprzed nowelizacji dokonanej na mocy ustawy ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...) oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...) (Dz. U. z 2020 roku, poz. 1086). W przypadku niniejszej sprawy, Sąd badał stan prawny korzystniejszy dla skazanego jedynie pomiędzy dwoma reżimami orzekania w przedmiocie kary łącznej – stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 lipca 2015 r., oraz pomiędzy dniem 1 lipca 2015 r. a dniem 24 czerwca 2020 r., albowiem stosownie do art. 81 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...) oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...) (Dz. U. z 2020 roku, poz. 1086) obecnie obowiązujące (od dnia 24 czerwca 2020 r.) przepisy dotyczące orzekania w przedmiocie kary łącznej stosuje się jedynie do kar prawomocnie orzeczonych po dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej, czyli dnia 24 czerwca 2020 r., a wobec M. N. takie orzeczenie nie zostało wydane.

W pierwszej kolejności Sąd zwraca uwagę, iż zasadność wydania wyroku łącznego wobec skazanego M. N. była już przedmiotem badań Sądu Okręgowego w Warszawie co skutkowało orzeczeniem wobec skazanego wyroku łącznego w sprawie o sygn akt XVIII K 148/19 z dnia 23 sierpnia 2019r. utrzymanym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie w sprawie o sygn. akt II AKa 390/19 z dnia 25 maja 2020r. W dalszej kolejności wobec skazanego zapadło nowe orzeczenie wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 11 marca 2020r. w sprawie o sygn. akt II K 661/19 gdzie skazany został skazany na karę grzywny.

W sytuacji M. N. wśród wydanych wobec niego orzeczeń znajdują się wyroki, które uprawomocniły się przed dniem 1 lipca 2015 roku, jak również po wprowadzeniu nowelizacji. W związku z powyższym należało rozważyć, które przepisy są dla skazanego korzystniejsze.

W tym miejscu Sąd chciałby podkreślić, że za zasadne uznać należało rozwiązanie kary łącznej orzeczonej poprzednim wyrokiem łącznym i połączenie kar jednostkowych, a nie kary łącznej orzeczonej poprzednim wyrokiem łącznym i kary orzeczonej w sprawie sygn. II K 661/19. Sąd wziął bowiem pod uwagę stanowisko Trybunału Konstytucyjnego zawarte w wyroku z dnia 18 kwietnia 2019 r. sygn. K 14/17 zgodnie z którym art. 86 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1600, ze zm.) w zakresie, w jakim różnicuje sytuacje osób, wobec których zastosowanie miała już wcześniej instytucja kary łącznej, od osób, co do których ta instytucja zastosowania nie miała, w ten sposób, że umożliwia w stosunku do tej pierwszej kategorii osób podwyższenie dolnej granicy kary łącznej, a także orzeczenie kary rodzajowo surowszej, tj. kary 25 lat pozbawienia wolności jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego przepis art. 86§4 k.k. został uchylony przez ustawę z dnia 19 czerwca 2020 r., o której mowa wyżej w uzasadnieniu.

Analizując zastosowanie w niniejszej sprawie przepisów regulujących instytucje wyroku łącznego i kary łącznej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 30 czerwca 2015 r., Sąd wyodrębnił dwa realne zbiegi przestępstw. Pierwszy z nich obejmowałby przestępstwa objęte wyrokami: Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 30.03.2011 r., o sygn. XVIII K 115/10, Sądu Rejonowego w Myszkowie z dnia 07.07.2016 r., o sygn. II K 840/13 oraz Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17.11.2017 r., o sygn. akt XII K 223/15. Drugi zbieg realny przestępstw obejmowałby przestępstwa z wyroków: Sądu Rejonowego w Myszkowie z dnia 02.10.2012 r., o sygn. akt II K 1299/11, Sądu Rejonowego w Myszkowie z dnia 25.09.2013r., o sygn. akt II K 667/12 ., Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 15.09.2015 r., o sygn. akt II K 477/14 , Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 16.05.2018 r., o sygn. akt V K 833/12, oraz Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 09.03.2018 r., o sygn. akt V K 431/13oraz II K 661/19.

W odniesieniu do pierwszego zbiegu przestępstw należy wskazać, że wykonanie dwóch kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami, obejmującymi przestępstwa objęte pierwszym realnym zbiegiem przestępstw zostało warunkowo zawieszone, a okresy próby upłynęły, podobnie jak i okresy z art. 75§4 k.k. Kary te nie mogły zatem podlegać łączeniu z karą 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17.11.2017 r., o sygn. akt XII K 223/15. Zastosowanie przepisów obowiązujących do 30.06.2015 r. uniemożliwiałoby połączenie dwóch kar pozbawienia wolności podlegających nadal wykonaniu z wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17.11.2017 r., o sygn. akt XII K 223/15 i wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie w sprawie V K 431/13. Wskazać bowiem należy, że pomimo upływu terminów z art. 75§4 k.k. skazania jakimi M. N. został ukarany na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie uległy zatarciu zgodnie z art. 76§1b k.k. w zw. z art. 108 k.k. Nadal zatem wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 30.03.2011 r., o sygn. XVIII K 115/10 był dla pierwszego realnego zbiegu przestępstw tym pierwszym wyrokiem przed, którym skazany popełnił czyn objęty wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17.11.2017 r., o sygn. akt XII K 223/15. Gdyby zatem brać pod uwagę łączenie wyłącznie kar pozbawienia wolności stosowanie przepisów z czasu orzekania umożliwiało łączenie kar pozbawienia wolności podlegających wykonaniu, co byłoby niedopuszczalne gdyby stosować przepisy sprzed 1.07.2015 r.

W odniesieniu do kary łącznej grzywny rozstrzygnięcie alternatywy, jakie przepisy byłyby dla skazanego korzystniejsze zależne jest zatem od ustalenia jaka wysokość łącznej kary grzywny zostałaby orzeczona przy obu reżimach prawnych i w jakim stopniu zaliczenie na poczet pierwszej z tych kar zapłaconych grzywien zmniejszyłoby wartość grzywny pozostającej do zapłaty w porównaniu z wymiarem łącznej kary grzywny orzeczonej poprzez połączenie grzywien, które podlegają wykonaniu, bo nie zostały uiszczone.

W przypadku zatem kar grzywien orzeczonych za czyny z drugiego realnego zbiegu przestępstw można było wymierzyć łączną karę przy zastosowaniu zarówno przepisów obowiązujących przed 1 lipca 2015r. jak i po 1 lipca 2015r. w wymiarze od 500 do 810 stawek.

Stosownie do art. 85 k.k. w brzmieniu przed dniem 24 czerwca 2020 r. jeżeli sprawca popełnił dwa lub wię­cej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łącze­niu, sąd orzeka karę łączną (§ 1). Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i pod­legające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary lub kary łączne za popełnione przestępstwa, niezależnie od czasu orzeczenia kar podlegających łączeniu (§ 2). Za kary podlegające wykonaniu należy rozumieć: kary wykonywane na moment wydania wyroku łącznego (np. aktualnie wykonywana kara pozbawienia wolności) oraz kary oczekujące na wprowadzenie do wykonania (np. kolejne kary pozbawienia wolności). Podnieść przy tym należy, że w sprawie nie zaszły negatywne przesłanki do połączenia ww. kar pozbawienia wolności, o których mowa w art. 85 § 3 k.k.

Istotne znaczenia dla dalszych rozważań dotyczących oceny względności ustawy karnej ma ustalenia wartości stawki grzywny, jaka miałaby być orzeczona przy karze łącznej. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż wyrok w sprawie Sądu Rejonowego w Wołominie V K 833/12, w którym wymierzono skazanemu karę grzywny w postaci 200 stawek dziennych grzywny z ustaleniem wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł, zapadł przy zastosowaniu przepisów kodeksu karnego skarbowego, natomiast w pozostałych sprawach grzywny orzeczono na podstawie przepisów kodeksu karnego. Zgodnie zaś z art. 39§2 k.k.s., w razie skazania za zbiegające się przestępstwo skarbowe i przestępstwo określone w innej ustawie karnej, sąd wymierza karę łączną na zasadach określonych w kodeksie karnym skarbowym. Dla ustalenia wartości stawki grzywny będzie miał więc zastosowanie nie art. 33§2 k.k., ale przepis art. 23§3 k.k.s. wedle, którego przy określeniu wartości stawki uwzględnia się dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe, przy czym stawka dzienna nie może być niższa od jednej trzydziestej części minimalnego wynagrodzenia ani też przekraczać jej czterystukrotności.

W dalszej kolejności należy wskazać, że w sprawie V K 833/12 na podstawie art. 24§1 k.k.s. za karę grzywny odpowiedzialnym posiłkowo w całości sąd uczynił Fundację (...) św. (...). W sytuacji nałożenia odpowiedzialności posiłkowej przy wymiarze kary grzywny zgodnie z art. 24§3 k.k.s. stosuje się odpowiednio art. 23§3 k.k.s. Orzekając karę łączną grzywny i przenosząc rozstrzygnięcia z wyroku z Sądu Rejonowego w Wołominie w sprawie V K 833/12 należy zdaniem sądu uwzględnić również częściową przynajmniej odpowiedzialność posiłkową zobowiązanego podmiotu. Nie byłoby dopuszczalne, by poprzez wydanie wyroku łącznego zniweczone zostało orzeczenie dotyczące odpowiedzialności posiłkowej. Nadto w razie zmniejszenia sumy kar grzywny podlegających połączeniu w odpowiednim stopniu zmniejszyć się powinna i odpowiedzialność posiłkowa podmiotu zobowiązanego. W konsekwencji uznać należy, że przy ustaleniu wartości stawki grzywny przy karze łącznej uwzględnić należy także sytuację majątkową tego podmiotu. Z opinii o skazanym wynika, że jest aktualnie pozbawiony wolności i nie pracuje odpłatnie.

Zgodnie z art. 23§1 k.k.s. przy ustaleniu wartości stawki dziennej należy mieć na uwadze wartość minimalnego wynagrodzenia. Taką wartość przyjmować należy na dzień czasu popełniania czynu. Jeżeli łączymy kary za różne przestępstwa, w różnym czasie popełnione przyjąć należy wartość minimalnego wynagrodzenia najbardziej korzystną dla skazanego czyli w niniejszej sprawie z 2011 r. Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 października 2010 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011 r. wynosiło ono tego roku 1386 zł, a jego jedna trzydziesta wynosiła 46,2 zł. Sąd przyjął zatem, że wartość stawki dla grzywny przy karze łącznej zarówno przy przepisach obowiązujących przed 1.07.2015 r. jak i od tego dnia powinna wynosić dla skazanego i podmiotu zobowiązanego 50 zł.

Zestawienie tych danych jednoznacznie wskazuje, że zastosowanie przepisów dotyczących kary łącznej obowiązujących w czasie orzekania jest względniejsze dla skazanego tym bardziej, że w takiej sytuacji możliwe jest również łączenie kar pozbawienia wolności podlegających wykonaniu.

1.WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

W myśl art. 85a k.k., orzekając karę łączną, sąd wziął pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uwzględniając całokształt czynów popełnionych przez skazanego. Jednocześnie ustawodawca dopuszcza stosowanie pomocniczo innych kryteriów przy orzekaniu kary łącznej. Dlatego też, w celu ustalenia, która z zasad wymiaru kary łącznej – zasada absorpcji, asperacji czy kumulacji – powinna znaleźć zastosowanie w sprawie, sąd badał także związek przedmiotowy między poszczególnymi przestępstwami, za które orzeczono kary podlegające łączeniu, a w szczególności tożsamość rodzajową naruszonego dobra, związek między czasem i miejscem popełnienia przestępstwa, podobieństwa w sposobie jego popełnienia.

Sąd miał na uwadze także opinię, jaka została wydana odnośnie M. N. przez Zastępcę Dyrektora Aresztu Śledczego w Ł.. Z opinii tej jednoznacznie wynika, że postawa skazanego podczas odbywania kary nie wskazuje na istnienie okoliczności zasługujących na uznanie za wyłącznie pozytywne. Skazany bowiem jedynie częściowo dostosował się do zasad panujących w jednostce penitencjarnej, zaś większość jego zachowań ocenić należy negatywnie.

Mając na uwadze, że kary pozbawienia wolności podlegające łączeniu zostały orzeczone za czyny różnego rodzaju bez związków przedmiotowych między nimi i uwzględniając w tym samym stopniu co przy karze łącznej grzywny wnioski wyprowadzone z opinii o skazanym na podstawie art. 85 § 1 i § 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. połączono kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami opisanymi w punkcie VI i VIII wyroku i wymierzono M. N. karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Orzeczono karę łączną 500 stawek grzywny, ustalając wartość jednej stawki na 50 złotych.

1.Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

nie dotyczy

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

I.

Sąd rozwiązął karę łączną orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Warszawie

IV.

Na podstawie art. 24§1 k.k.s. natomiast za łączną karę grzywny uczyniono w części odpowiedzialną posiłkowo Fundację (...) św. (...) z siedzibą w D. (...), (...)-(...) D. do wysokości 180 stawek. W odpowiednim stopniu, orzekając karę łączną grzywny poprzez wymierzenie kary niższej niż suma tych kar, ograniczono także odpowiedzialność posiłkową podmiotu zobowiązanego w porównaniu z pierwotnym wyrokiem w sprawie Sądy Rejonowego w Wołominie V K 833/12, który taką odpowiedzialność nakładał.

V.

Na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności sąd zaliczył skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności.

VI

Zgodnie z treścią art. 576 k.p.k., sąd orzekł, że wyroki, które zostały objęte niniejszym wyrokiem łącznym, w pozostałym zakresie podlegają odrębnemu wykonaniu.

VII.

Zgodnie z art. 572 k.p.k. Sąd umorzył postępowanie w pozostałym zakresie

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII.

Z uwagi na reprezentowanie skazanego M. N. podczas postępowania przed sądem I Instancji przez obrońcę z urzędu, sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. Ż. (2) kwotę 120 zł, powiększoną o podatek VAT.

IX.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. sąd zwolnił w całości skazanego od ponoszenia kosztów sądowych i obciążył nimi Skarb Państwa z uwagi na fakt, iż obecna sytuacja finansowa skazanego wynikająca z jego izolacji uniemożliwia mu zapłatę należności.

1.PODPIS