Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 156/25

Wobec tego, że wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy jedynie rozstrzygnięcia o karze, sąd stosownie do treści art. 423 § 2 k.p.k. .i art. 424 § 3 k.p.k. ograniczył uzasadnienie tylko do rozstrzygnięcia o karze i podstawie prawnej wyroku i wskazanych w nim rozstrzygnięć.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1. 

R. M. (1)

---------------------------------------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

---------------------------------------------

---------------

------

---------------

------

---------------

------

---------------

------

---------------

------

---------------

------

1.2 Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

------

------------------------

--------------------------------------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

---------------------------------------

------------

------------

2.  OCena DOWOdów

2.1 Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

---------

--------------------------------------------

---------

--------------------------------------------

---------

--------------------------------------------

---------

--------------------------------------------

---------

--------------------------------------------

---------

--------------------------------------------

2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1. 

---------

--------------------------------------------

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1-5

R. M. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn z pkt 1. wyroku

Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 119 § 1 k.k. w zb. z art. 257 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Stosownie do treści art. 119 § 1 k.k. kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną wobec grupy osób lub poszczególnej osoby z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, politycznej, wyznaniowej lub z powodu jej bezwyznaniowości podlega odpowiedzialności karnej.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy wskazać należy, że bezspornym jest, że oskarżony stosował wobec pokrzywdzonego groźbę bezprawną. Oskarżony bowiem wyjmując nóź, trzymając go ręku i biegnąc w kierunku pokrzywdzonego groził mu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę. Pokrzywdzony obawiając się o swoje życie uciekł z powrotem do restauracji i zamknął za sobą drzwi. Tym samym obawiał się spełnienia groźby. Obawa ta była obiektywnie uzasadniona.

Nadto oskarżony biegnąc w kierunku pokrzywdzonego z nożem w ręku krzyczał do niego „ (...)”. W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, że oskarżony kierował groźby wobec pokrzywdzonego z powodu jego przynależności narodowej. Pokrzywdzony bowiem nie jest narodowości Polskiej.

Stosownie do treści art. 257 k.k. kto publicznie znieważa grupę ludności albo poszczególną osobę z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów narusza nietykalność cielesną innej osoby podlega odpowiedzialności karnej.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy wskazać należy, że oskarżony krzycząc w kierunku pokrzywdzonego „ (...)” znieważył go. Słowa „ (...)” oraz „(...)” to słowa znieważające i to znieważające z powodu przynależności narodowej. Adresowane były do osoby nie będącej Polakiem, właśnie z uwagi na jej inną narodowość. Oskarżony słowa te wypowiedział na ulicy, pod restauracją w samym centrum W., gdzie nawet w godzinach wieczornych jest ruch, z uwagi na bliskość kilku restauracji w pobliżu oraz biur. Tym samym oskarżony znieważył pokrzywdzonego publicznie.

Z uwagi na fakt, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona w/w dwóch przepisów sąd uznał go za winnego popełnienia przestępstwa wyczerpującego znamiona w/w dwóch przepisów.

Czyny z pkt 2-4 wyroku

Stosownie do treści art. 226 § 1 k.k. kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych podlega odpowiedzialności karnej.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości, że pokrzywdzeni : B. M., J. R. i K. G. to funkcjonariusze policji. Tym samym są oni funkcjonariuszami publicznymi. Nadto nie ulega wątpliwości, że w czasie zdarzenia pełnili oni obowiązki służbowe – dokonywali zatrzymania oskarżonego. Wreszcie nie ulega wątpliwości, że słowa wypowiadane przez oskarżonego wobec pokrzywdzonych : „ kurwy jebane, szmaty, dziwki” itd. to słowa znieważające. Wreszcie nie budzi wątpliwości, że oskarżony używał w/w słów wulgarnych względem pokrzywdzonych w związku z podejmowanymi przez nich czynnościami- zatrzymaniem go. W świetle powyższego, w ocenie sądu, oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona czynów z art. 226 § 1 k.k.

☐

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

---------

--------------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-----------------------------------------------------------

☐

Warunkowe umorzenie postępowania

---------

--------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-----------------------------------------------------------------

☐

Umorzenie postępowania

---------

--------------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-----------------------------------------------------------------

☐

Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-----------------------------------------------------------------

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. M. (1)

Sąd uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu w pkt 1. wyroku czynu wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd przy wymiarze kary wziął pod uwagę okoliczności łagodzące i obciążające. Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie fakt, żeby jej dolegliwość była adekwatna do stopnia winy oskarżonego i uwzględniała stopień szkodliwości społecznej czynu oraz realizowała cele zapobiegawcze jak też potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej.

Okoliczności obciążające:

- rodzaj naruszonych dóbr prawnych : godność człowieka rozumiana jako poczucie osobistej wartości danej osoby fizycznej, porządek publiczny, wolność od dyskryminacji, wolność człowieka rozumiana jako wolność od strachu, przy czym nie są to dobra najważniejsze jak zdrowie i życie

- groźba nożem a nie np. słowem,

- dotychczasowa karalność oskarżonego

Okoliczności łagodzące :

- przyznanie się do winy oskarżonego, przy czym definitywnie zaprzeczał, że jego zachowanie było motywowane przynależnością narodową poszkodowanego

- stopień naruszenia w/w dóbr prawnie chronionych : pokrzywdzony nie poczuł się mocno urażony z uwagi na fakt, że jestB., a nie U.

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności Sąd doszedł do wniosku, iż kara pozbawienia wolności w wyżej wskazanym wymiarze będą stanowić sprawiedliwą odpłatę za popełnienie przez oskarżonego przypisanego mu czynu.

Wskazać należy, iż funkcją kary orzekanej wobec sprawcy przestępstwa jest zapobieżenie powrotowi do przestępstwa, a cele te – w szczególności zapobiegawczy – mogą być zrealizowane wyłącznie poprzez jej dolegliwość mającą uzmysłowić sprawcy swoistą nieopłacalność powrotu na drogę przestępstwa. Kara zawsze zatem musi stanowić dolegliwość, do tego sprowadza się jej istota. Jak wynika z danych o karalności oskarżonego orzekane wobec niego kary zarówno wolnościowe jak i izolacyjne nie powtrzymały go przed popełnieniem kolejnego przestępstwa. Tym samym niecelowym jest orzekanie wobec oskarżonego kary wolnościowej. W ocenie Sądu jedynie kara pozbawienia wolności uzmysłowi mu naganność popełnionego przez niego czynu oraz spełni swoje cele zapobiegawcze.

Podkreślić należy również, iż kara wymierzona oskarżonemu ma realizować także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Ogół zadań jakie stoją przed sądami do wypełnienia ze względu na konieczność oddziaływania ogólnoprewencyjnego wydawanych wyroków w sposób pełny i syntetyczny przedstawia SA z Lublina w wyr. z 12.1.2006 r. (II AKA 290/05, KZS 2006, Nr 6, poz. 84) wskazując na potrzebę przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem i nieopłacalności zamachów na te dobra, wzmożenia poczucia odpowiedzialności, ugruntowania poszanowania prawa i wyrobienia właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa. Nie jest to równoznaczne z wymaganiem wymierzania wyłącznie tylko surowych kar. Oznacza to przede wszystkim potrzebę wymierzania takich kar, które odpowiadają społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dają gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości oraz tworzą atmosferę zaufania do obowiązującego systemu prawnego.

W świetle powyższego orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności we wskazanym wyżej wymiarze spełni również swoje cele w zakresie prewencji generalnej. Jest to bowiem kara dotkliwa i kara, która może powstrzymać inne osoby od popełniania podobnych przestępstw.

R. M. (1)

2.  3. 4.

2.  3. 4.

Sąd uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanych mu w pkt 2., 3., oraz 4. wyroku czynów wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności za każdy z czynów.

Sąd przy wymiarze kary wziął pod uwagę okoliczności łagodzące i obciążające. Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie fakt, żeby jej dolegliwość była adekwatna do stopnia winy oskarżonego i uwzględniała stopień szkodliwości społecznej czynu oraz realizowała cele zapobiegawcze jak też potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej.

Okoliczności obciążające:

- rodzaj naruszonego dobra prawnego tj. autorytet i prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowych, powagi urzędu funkcjonariusza policji, przy czym nie są to dobra najważniejsze jak zdrowie i życie

- dotychczasowa karalność oskarżonego

Okoliczności łagodzące :

- przyznanie się do winy oskarżonego,

- ustawowe zagrożenie znacznie niższe niż w przypadku czynu z art. 119 § 1 k.k.

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności Sąd doszedł do wniosku, iż kara pozbawienia wolności w wyżej wskazanym wymiarze będzie stanowić sprawiedliwą odpłatę za popełnienie przez oskarżonego przypisanych mu czynów.

Wskazać należy, iż funkcją kary orzekanej wobec sprawcy przestępstwa jest zapobieżenie powrotowi do przestępstwa, a cele te – w szczególności zapobiegawczy – mogą być zrealizowane wyłącznie poprzez jej dolegliwość mającą uzmysłowić sprawcy swoistą nieopłacalność powrotu na drogę przestępstwa. Kara zawsze zatem musi stanowić dolegliwość, do tego sprowadza się jej istota. Jak wynika z danych o karalności oskarżonego orzekane wobec niego kary zarówno wolnościowe jak i izolacyjne nie powtrzymały go przed popełnieniem kolejnych przestępstw. Tym samym niecelowym jest orzekanie wobec oskarżonego kary wolnościowej. W ocenie Sądu jedynie kara pozbawienia wolności uzmysłowi mu naganność popełnionego przez niego czynu oraz spełni swoje cele zapobiegawcze

Podkreślić należy również, iż kara wymierzona oskarżonemu ma realizować także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Ogół zadań jakie stoją przed sądami do wypełnienia ze względu na konieczność oddziaływania ogólnoprewencyjnego wydawanych wyroków w sposób pełny i syntetyczny przedstawia SA z Lublina w wyr. z 12.1.2006 r. (II AKA 290/05, KZS 2006, Nr 6, poz. 84) wskazując na potrzebę przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem i nieopłacalności zamachów na te dobra, wzmożenia poczucia odpowiedzialności, ugruntowania poszanowania prawa i wyrobienia właściwego poczucia sprawiedliwości oraz poczucia bezpieczeństwa. Nie jest to równoznaczne z wymaganiem wymierzania wyłącznie tylko surowych kar. Oznacza to przede wszystkim potrzebę wymierzania takich kar, które odpowiadają społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dają gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości oraz tworzą atmosferę zaufania do obowiązującego systemu prawnego.

W świetle powyższego orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności we wskazanym wyżej wymiarze spełni również swoje cele w zakresie prewencji generalnej. Jest to bowiem kara dotkliwa i kara, która może powstrzymać inne osoby od popełniania podobnych przestępstw.

R. M. (1)

5.

1. 2. 3. 4.

Sąd orzekł o karze łącznej w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (od 6 miesięcy pozbawienia wolności) do ich sumy (do 14 miesięcy pozbawienia wolności).

Orzekając w przedmiocie wymiaru kary łacznej, Sąd miał na uwadze treść art. 85a k.k., zgodnie z którym orzekając karę łączną, Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Przy ustalaniu wysokości kary łącznej pozbawienia wolności w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze także treść orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Łodzi II AKa 63/01 z dnia 09 maja 2001 r. (Prok. i Pr. 2002, Nr 7-8, póz. 20) w myśl którego – „zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo - podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczanego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objętych tym wyrokiem”. Wprawdzie obecnie brak jest podstaw prawnych do zastosowania zasady absorpcji, jednakże powyższe orzeczenie nadal pozostaje aktualne. „Bliskość czasowa popełnionych czynów jest tylko jednym z wielu kryteriów przedmiotowych pozwalających na wykazanie związku zbiegających się realnie przestępstw i jest największa, gdy czyny przestępcze popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie. Niezależnie od tego bierze się przecież także pod uwagę takie czynniki, jak liczba osób pokrzywdzonych, rodzaj naruszonego dobra prawnego, sposób działania sprawcy.” (vide postanowienie SN z dnia 10.02.2021 r., III KK 5/21, LEX nr 3119645). W wyroku z dnia 31 sierpnia 2023 r., II AKa 435/22 Sąd Apelacyjny w Gdańsku wskazał, że „ustalając związek podmiotowo-przedmiotowy zbiegających się czynów należy mieć na względzie przede wszystkim następujące okoliczności: liczbę popełnionych przestępstw - im większa, tym surowsza powinna być wymierzona za nie kara łączna; jednorodzajowość albo podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw; czas popełnienia każdego z przestępstw, zwłaszcza ich bliskość (zwartość) czasową; bliski związek miejscowy przestępstw; powiązanie przestępstw wspólnym zamiarem lub ciągiem działań sprawcy; motywację sprawcy; rodzaj naruszonego dobra prawnego, zwłaszcza godzenie w zbliżone lub tożsame dobra prawne; liczbę i zbieżność osób pokrzywdzonych, zwłaszcza pokrzywdzenie kilkoma przestępstwami tej samej osoby; przebieg procesu resocjalizacji.”

Odnosząc się do kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie 5. wyroku należy stwierdzić, iż pomiędzy czynami, z pkt 2-4 wyroku zachodzi łączność przedmiotowa. Czyny te naruszają te same dobra prawnie chronione a nawet wyczerpują znamion tych samych przepisów. Nie mniej jednak czyny te zostały popełnione na szkodę różnych osób. Pomiędzy tymi czynami zachodzi bardzo bliski związek czasowy, albowiem zostały popełnione tego samego dnia, w tym samym czasie. Natomiast miedzy czynem z pkt 1 a czynami z pkt 2-4 nie zachodzi związek przedmiotowy. Czyny te naruszają różne dobranie chronione. Nie mniej jednak pomiędzy tymi czynami zachodzi bardzo bliski związek czasowy. Zostały one popełnione tego samego dnia, w bardzo bliskim odstępie czasowym. Podkreślić przy tym należy, że oskarżony dopuścił się łącznie popełnienia czterech przestępstw, na szkodę trzech pokrzywdzonych.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Sądu brak jest podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę kumulacji (bliskość czasowa, łączność przedmiotowa pomiędzy czynami z pkt 2-4) oraz w najniższym wymiarze przewidzianym w art. 86 § 1 k.k. (brak łączności przedmiotowej pomiędzy wszystkimi czynami przypisanymi oskarżonemu, wielość przestępstw, wielość pokrzywdzonych, dotychczasowa karalność). Z tych wszystkich względów Sąd orzekł wobec skazanego karę łączną pozbawienia wolności przy zastosowaniu zasady asperacji.

Sąd doszedł do przekonania, że orzeczona kara łączna spełni cele zapobiegawcze w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jest to bowiem kara dotkliwa z uwagi na rodzaj i jej wymiar.

5. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. M. (1)

6.

1-4

9.  Z uwagi na fakt, że oskarżony był zatrzymany do niniejszej sprawy sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 06 stycznia 2025r. godz. 20.45 do dnia 09 stycznia 2025r. godz. 13.30.

7.

1.

1.  Na podstawie art. 44 § 2 k.k. sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego opisanego w wykazie dowodów rzeczowych DRZ 386/25. Przedmiotowy dowód rzeczowy to nóż, którym oskarżony groził pokrzywdzonemu. Nóź ten jako służący do popełnienia przestępstwa w ocenie sądu podlega przepadkowi.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

--------------------------------------------------------------------------

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

8.

Sąd stosownie do treści art. 626 § 1 k.p.k. skazując oskarżonego obciążył go kosztami postępowania, nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od ich ponoszenia.

1Podpis