Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 161/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

S. K.

w dniu 19 kwietnia 2023 r. w W., działając z zamiarem bezpośrednim, usiłował spowodować ciężki uszczerbek na zdrowiu M. K. w postaci choroby realnie zagrażającej życiu w ten sposób, że zadawał trzymanym w ręku nożem ciosy i uderzenia pięściami w okolice głowy oraz górnej części tułowia pokrzywdzonego, a także kopnął go w brzuch, czym spowodował rany kłute klatki piersiowej po stronie lewej i okolicy lewego talerza biodrowego, a także ranę ciętą palca II-go ręki lewej oraz złamanie kości nosa pokrzywdzonego, następstwem czego było naruszenie czynności narządów ciała M. K. trwające poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonego i udzielenie mu niezwłocznie pomocy medycznej tj. czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt. 2 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

S. K. znał S. P. i P. M. od kilku lat. Spotykali się towarzysko. S. P. i P. M. przez okres kilku lat pozostawały w związku, rozstały się w 2022 r. P. M. potem związała się z oskarżonym, razem zamieszkali w jej mieszkaniu. To nie podobało się S. P.. Do oskarżonego wysyłała sms-y, że ma o to do niego pretensje.

Na początku kwietnia 2023 r. doszło do incydentu pomiędzy oskarżonym a S. P.. Oskarżony uszkodził drzwi do jej mieszkania. S. P. opowiedziała o tym M. K., który wtedy zamieszkiwał w pustostanach na ul. (...). Zaproponował, że spotka się z oskarżonym, by skłonić go do poniesienia kosztów naprawy drzwi.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 106-107, 320v-322

zeznania S. P.

k. 79-80, 394-395

zeznania P. M.

k. 74-7, 593v-394

W dniu 19 kwietnia 2023 r. S. P. zaaranżowała spotkanie oskarżonego z M. K.. Poprosiła swoją koleżankę A., by ta napisała sms-a do oskarżonego, żeby przyszedł na ul. (...). Około godziny 22:00-23:00 S. P. i M. K. czekali na oskarżonego w bramie budynku przy ul. (...). S. P. rozmawiała przez telefon z koleżanką A.. Gdy w bramie pojawił się oskarżony od razu sięgnął do saszetki, którą miał przewieszoną przez ramię. Wyjął z niej nóż, który ujął w prawą rękę. Od razu skierował się w stronę M. K., który odwrócił się do niego twarzą. Z dużą siłą oskarżony kopnął go nogą w brzuch. M. K. zaczął się bronić. Obaj zadawali sobie ciosy, przy czym oskarżony przez cały czas trzymał w ręku nóż i tą ręką zadawał kolejne ciosy pokrzywdzonemu w okolice twarzy, tułowia. Pokrzywdzony w pewnym momencie osłabł, odsuwał się od oskarżonego.

S. K. w końcu odszedł.

Całe zdarzenie obserwowała z pewnej odległości S. P..

Po wyjściu oskarżonego z bramy S. P. i M. K. wyszli na ulicę, patrząc w stronę, w którą oddalił się oskarżony. Po kilku minutach M. K. osłabł, spostrzegł, że został zraniony i krwawi. Kucnął w bramie. Wówczas S. P. zadzwoniła na telefon alarmowy 112 oraz udzieliła pokrzywdzonemu pierwszej pomocy.

Na miejsce zdarzenia przyjechała Policja i karetka pogotowia ZMR, która zabrała pokrzywdzonego do szpitala.

W czasie zdarzenia S. P. oraz M. K. byli nietrzeźwi.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 106-107, 320v-322

zeznania pokrzywdzonego M. K.

k. 91-92

zeznania S. P.

k. 79-80, 394-395

zeznania P. M.

k. 74-75, 393v-394

protokół oględzin nagrania z monitoringu wraz z płytą CD

57-64a

protokół oględzin miejsca zdarzenia

k. 13-16

protokół oględzin nagrania ze zgłoszenia interwencji

k. 54-56

protokół oględzin rzeczy

k. 82-88

protokół oględzin osoby

k. 95-99

opinia z zakresu badań genetyki sądowej

k. 181-204

protokół pobrania materiału porównawczego

k. 93-94

W wyniku zadanych przez oskarżonego ciosów M. K. doznał następujących obrażeń ciała: rany ciętej palca II-go ręki lewej, rany kłutej klatki piersiowej po stronie lewej, rany kłutej okolicy lewego talerza biodrowego a także złamania kości nosa.

Ujawnione obrażenia ciała w postaci ran ciętych i kłutych skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała lub rozstrojem zdrowia trwającym poniżej 7 dni.

opinia sądowo-lekarska

k. 65, 346v-347

historia choroby

k. 38

Oskarżony po zdarzeniu udał się do mieszkania P. M. przy ul. (...) i położył się spać. Został tam zatrzymany przez Policję w dniu 20 kwietnia 2023 r. o godz. 01:00. Nie mówił P. M., że wychodził z domu.

Był w stanie nietrzeźwości (0,49 mg/l).

W czasie przeszukania nie ujawniono noża, którym oskarżony się posługiwał.

protokół zatrzymania oskarżonego

k. 5

protokół badania trzeźwości

k. 9-10

zeznania M. T.

k. 17-18, 322

protokół oględzin osoby

k. 26-31

zeznania R. M.

k. 79-71, 322v-323

Oskarżony był uprzednio karany m.in. za przestępstwa z art. 222 § 1 k.k., z art. 288 § 1 k.k., z art. 279 § 1 k.k.

dane z KRK

k. 117-121, 308-319

Oskarżony jest kawalerem, posiada małoletnią córkę. Przed zatrzymaniem pracował dorywczo.

W okresie od 26 maja 2023 r. do 21 marca 2025 r. odbywa karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Głogowie w sprawie o sygn. II K 495/22, zaś od 21 marca 2025 r. do 15.09.2026 r. będzie odbywać karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Kołobrzegu w sprawie o sygn. II K 390/22.

W czasie odbywania kary prezentuje regulaminową postawę, nie był ani karany ani nagradzany regulaminowo, nie uczestniczy w programach resocjalizacyjnych, nie deklaruje przynależności do podkultury więziennej.

wywiad środowiskowy

k. 139-140

opinia z ZK

k. 338-339

Oskarżony w czasie zdarzenia miał zachowaną poczytalność. Nie rozpoznano u niego objawów choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, ani innych zakłóceń czynności psychicznych. W czasie zdarzenia znajdował się w stanie upicia zwykłego.

opinia sądowo-psychiatryczna

k. 141-145

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowo wyjaśnienia oskwarzonego

Sąd wyjaśnienia oskarżonego S. K. w części uznał za wiarygodne. Oskarżony przyznał się częściowo do popełnienia zarzucanego mu czynu (m.in. kwestionował fakt posługiwania się nożem, o czym poniżej) i w tym zakresie przebieg samego zdarzenia opisał zgodnie z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym. Jego wyjaśnienia w tej części korespondowały przede wszystkim z nagraniem z monitoringu, z zeznaniami pokrzywdzonego M. K., zeznaniami S. P. i P. M.. Oskarżony szczerze przyznał, że to on zaczął, że jako pierwszy kopnął pokrzywdzonego, że złamał mu nos, że po zdarzeniu oddalił się do swojego ówczesnego miejsca zamieszkania, gdzie został zatrzymany.

zeznania pokrzywdzonego

Sąd nie zdołał bezpośrednio przesłuchać na rozprawie M. K. – jego zeznania ujawnił w trybie art. 391 § 1 k.p.k. Analiza zeznań złożonych w śledztwie wskazuje, że pokrzywdzony opisał jedynie to co zapamiętał, nie wyolbrzymiał faktów. Swoją niepamięć logicznie tłumaczył stanem nietrzeźwości, co znalazło potwierdzenie w jego dokumentacji medycznej, w której wskazano, że w chwili przyjęcia do szpitala M. K. znajdował się w takim stanie (2,72 g/l w wyniku badania krwi). Co istotne, jego szczątkowa relacja, że został zaatakowany niespodziewanie, że się bronił korespondowała z zapisem nagrania z monitoringu oraz zeznaniami S. P.. Sąd zeznania te uznał za wiarygodne.

zeznania S. P.

Sąd zeznania tego świadka w całości uznał za wiarygodne. Jej relacja przedstawiona w śledztwie a także uszczegółowiona w zeznaniach złożonych na rozprawie była przekonująca, rzeczowa i logiczna. Nie wyolbrzymiała faktów. Opisała swoją relację z oskarżonym, przyznała, że wysyłała do niego sms-y, podała przekonująco powód, dla którego razem z pokrzywdzonym spotkali się z oskarżonym wieczorem w bramie na ul. (...). Jej zeznania były spontaniczne. Co istotne jej relacja odnośnie przebiegu zdarzenia korespondowała przede wszystkim z zapisem z monitoringu. Jej postawa w czasie zajścia w żaden sposób nie wskazywała, by w jakikolwiek sposób eskalowała przebieg zdarzenia. Również podawane przez nią inne poboczne okoliczności znalazły potwierdzenie w pozostałych dowodach zgromadzonych w sprawie, w tym w nagraniu rozmowy z telefonem alarmowym, zeznaniach policjanta M. T.. Świadek szczerze przyznała, że nie podobało jej się, że oskarżony związał się z P. M.. Sąd uwierzył jej, że to nie ta okoliczność była powodem umówienia spotkania z oskarżonym w dniu 19 kwietnia 2023 r. Zarówno bowiem z relacji oskarżonego i P. M. nie wynikają bowiem żadne takie okoliczności, które wskazywałyby, że S. P. na tym właśnie tle dążyła do konfrontacji z oskarżonym. Jej związek z P. M. zakończył się prawie dwa lata wcześniej.

zeznania P. M.

Sąd również i jej zeznania uznał za wiarygodne, przy czym nie miała ona żadnej wiedzy na temat przebiegu zdarzenia, albowiem nie była jego świadkiem. Nie wiedziała, że oskarżony opuścił jej mieszkanie i udał się na ul. (...). Również podawane przez nią okoliczności odnośnie jej relacji z S. P. i oskarżonym nie budziły zastrzeżeń Sądu. Jej zeznania były dość logiczne i rzeczowe.

zeznania R. M.

Zeznania tego świadka Sąd uznał za wiarygodne, przy czym dotyczyły one jedynie okoliczności zatrzymania oskarżonego. Świadek rzeczowo i obiektywnie je opisał. Nie posiadał natomiast żadnej wiedzy na temat relacji, jakie łączyły oskarżonego z S. P., czy P. M..

zeznania M. T.

Sąd zeznania tego policjanta uznał w całości za wiarygodne. Rzeczowo i obiektywnie opisał on okoliczności dotyczące sytuacji zastanej na miejscu zdarzenia oraz zatrzymania oskarżonego. Okoliczności te znalazły potwierdzenie nie tylko w zeznaniach S. P., ale również w treści sporządzonej na te okoliczności dokumentacji procesowej.

opinia sądowo-psychiatryczna

Sąd uznał opinię biegłych za pełną, jasną, a wnioski w niej zawarte za kategoryczne. Opinia została wydana przez dwóch specjalistów psychiatrów, po przeprowadzeniu badania sądowo-psychiatrycznego oskarżonego. Nie było żadnych powodów, by ją kwestionować.

opinia sądowo-lekarska

Sąd opinię biegłej E. S. uznał za pełnowartościowy dowód w sprawie. Wnioski opinii pisemnej były rzeczowe i kategoryczne. Biegła zapoznała się z dostępną dokumentacją z leczenia pokrzywdzonego. Na rozprawie biegła podtrzymała opinię pisemną, kategorycznie wyjaśniła, że u pokrzywdzonego w wyniku stwierdzonych obrażeń ciała mogło dojść do odmy opłucnowej i uszkodzenia płuca, a także jelit, perforacji jelit i zapalenia otrzewnej, która jest chorobą śmiertelną. Wyjaśniła również, że ujawnione u pokrzywdzonego rany cięte i kłute mogły zostać zadane nożem, bagnetem, śrubokrętem. Nie było żadnych powodów, by opinię biegłej w jakimkolwiek zakresie kwestionować.

opinia z zakresu badań genetycznych

Sąd i tę opinię uznał za wiarygodną, opinia została wydana po przeprowadzeniu stosownych badań porównawczych, a jej wnioski są jasne i rzeczowe.

pozostałe dokumenty zaliczone w poczet materiału dowodowego

Sąd uznał wszystkie ujawnione w sprawie dokumenty za pełnowartościowe dowody. Żadna ze stron nie kwestionowała ich treści, zostały one sporządzone według reguł określonych przez przepis k.p.k. Istotnym dowodem było przede wszystkim nagranie z monitoringu. To na jego podstawie można było dokładnie odtworzyć przebieg zdarzenia, w tym zwłaszcza zachowanie oskarżonego od momentu, gdy pojawił się w bramie na ul. (...), a także zidentyfikować narzędzie, którym się w czasie zdarzenia posługiwał. Co do autentyczności tego dowodu nie było żadnych wątpliwości. Nagranie zostało zabezpieczone przez policję, tuż po zdarzeniu.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie uznał za wiarygodne tych wyjaśnień oskarżonego, w których zaprzeczał on posługiwania się w czasie zdarzenia nożem. W tym zakresie jego wyjaśnienia są pokrętne. Oskarżony doskonale wiedział, że przebieg zdarzenia został utrwalony na nagraniu z monitoringu. W śledztwie z zapisem tym się zapoznał. Przyznał, że trzymał coś w ręku, ale twierdził, że nie był to nóż, nie wskazując co to było za narzędzie, zasłaniając się niepamięcią, choć inne szczegóły zdarzenia pamiętał. W ocenie Sądu analiza zapisu z monitoringu jednoznacznie wskazuje, że oskarżony w ręku trzymał nóż, widoczny jest charakterystyczny błysk ostrza noża. Przedmiot trzymany przez oskarżonego musiał mieć rękojeść, taką jaką ma nóż, by oskarżony mógł go w ten charakterystyczny sposób - jak uwidoczniony na nagraniu - trzymać w ręku, rany które oskarżony zadał pokrzywdzonemu to rany cięte i kłute, które mogły powstać od ciosów zadanych takim narzędziem. W ocenie Sądu oskarżony zaprzeczając posługiwania się nożem dążył jedynie do umniejszenia swojej odpowiedzialności.

Sąd nie uznał za wiarygodne i tych wyjaśnień, w których S. K. opisał przebieg zdarzeń poprzedzających zdarzenie będące przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie. S. P. stanowczo zaprzeczyła, by tego dnia widziała się z oskarżonym na ul. (...), o takiej okoliczności w śledztwie nie wyjaśniał sam oskarżony. Stąd Sąd nie uznał relacji oskarżonego z rozprawy, że kilka godzin przed zdarzeniem miał on zatarg z pokrzywdzonym i S. P.. W ocenie Sądu oskarżony podając przed Sądem nowe okoliczności również dążył do umniejszenia swojej odpowiedzialności.

Sąd nie uznał za wiarygodne i tych wyjaśnień oskarżonego, w których przekonywał, że to S. P. do niego tego wieczoru zadzwoniła, obrażała go i powiedziała, że jakiś „gość chce się z nim bić”. W tym bowiem zakresie jego wyjaśnienia nie tylko były sprzeczne z zeznaniami świadka S. P., ale też nielogiczne i nieprzekonujące. Przed Sądem oskarżony nie potrafił bowiem wyjaśnić, dlaczego zupełnie nieznany mężczyzna chciałby się z nim bić, podał nawet, „że nie wie, dlaczego tam poszedł”, podawał jednak, że chciał pokrzywdzonemu dać nauczkę, rzekomo za wyzwiska. Tymczasem S. P. logicznie przedstawiła, że powodem spotkania miała być próba wyjaśnienia sytuacji z drzwiami, które miał dwa tygodnie wcześniej uszkodzić oskarżony. Nadto analiza zapisu z monitoringu nie wskazuje, by bezpośrednio przed spotkaniem z oskarżonym pokrzywdzony w jakikolwiek sposób przymierzał się do bójki z oskarżonym. Był pijany, a z nagrania wynika, że został przez oskarżonego zaatakowany nagle, bez uprzedzenia.

W ocenie Sądu oskarżony starał się usprawiedliwiać swoje zachowanie postawą S. P.. Twierdził, że był przez nią obrażany, sprowokowany. Przekonywał, że S. P. była zazdrosna o P. M.. Dziwi jednak dlaczego oskarżony zataił to przed P. M., nie powiedział jej przecież, że wychodzi z domu.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

pkt. 1

S. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Orzekając na podstawie swojego przekonania opartego na całokształcie ujawnionego w sprawie materiału dowodowego, przy uwzględnieniu zasad doświadczenia życiowego, wiedzy i zasad płynących z logicznego rozumowania Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał wszystkie znamiona zarzucanego mu czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt. 2 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Oskarżony działał umyślnie, z bezpośrednim zamiarem spowodowania u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, przy czym jego zachowanie zakończyło się na usiłowaniu dokonania tej zbrodni z uwagi na udzielenie pokrzywdzonemu odpowiedniej pomocy medycznej. Jednocześnie następstwem działania oskarżonego było naruszenie czynności narządów ciała M. K. trwające poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k.

Przed przytoczeniem szczegółowej argumentacji przypomnieć należy, że wprawdzie w przypadkach przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu - jako przestępstw znamiennych skutkiem - o kwalifikacji prawnej czynu decyduje przede wszystkim powstały skutek, jednakże nie wyklucza to zakwalifikowania czynu jako usiłowania do surowiej zagrożonego przestępstwa, w sytuacji gdy bez żadnych wątpliwości można wyprowadzić jednoznaczny wniosek, że skutek zamierzony przez sprawcę był dalej idący niż osiągnięty. Przepisy art. 156 k.k. i art. 157 k.k. mogą pozostawać w zbiegu pozornym, jak i rzeczywistym. Przestępstwo spowodowania u innej osoby ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 156 k.k.) pochłania spowodowanie średniego lub lekkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 157 k.k.). Może zachodzić jednakże sytuacja, w której sprawca bezpośrednio zmierza do spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 156 k.k.), a powoduje uszczerbek średni lub lekki. W ocenie Sądu niemożliwe i niewystarczające jest wnioskowanie o zamiarze sprawcy takich czynów wyłącznie na podstawie skutków jego fizycznej agresji, tak jak wnioskował obrońca oskarżonego. Rzeczywiste intencje sprawcy muszą być bowiem identyfikowane nie tylko przez rodzaj, charakter, natężenie całej przemocy fizycznej, po którą krytycznego dnia sięgnął, ilości, sposób zadawania, lokalizację ciosów, które pokrzywdzonemu zadał, ale winno brać się pod uwagę także przesłanki natury podmiotowej, pobudki, motywy działania sprawcy, przyczyny i tło zajścia, zachowanie przed i popełnieniem przestępstwa.

W realiach niniejszej sprawy dla Sądu bezspornym było, że oskarżony chciał popełnić czyn mu przypisany tj. działając z zamiarem bezpośrednim wypełnił znamiona ustawowe przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. kwalifikowanego kumulatywnie z art. 157 § 2 k.k. ze względu na ustalone skutki jego działania.

Należy bowiem zwrócić uwagę, że S. K. na miejsce zdarzenia udał się w późnych godzinach wieczornych, wychodząc z domu i nie informując o tym swojej partnerki, nie znał w ogóle pokrzywdzonego, nie łączyły go z nim żadne relacje. Tłumaczył – zdaniem Sądu nieprzekonująco – że został do tego sprowokowany, ale przecież nie przez pokrzywdzonego. Nawet gdyby czuł się sprowokowany, to opisywana przez niego sytuacja w żaden sposób nie wymagała z jego strony podejmowania jakiejkolwiek interwencji, tym bardziej wychodzenia z domu z nożem. A wychodząc z domu oskarżony musiał zabrać ze sobą nóż, bo - co istotne - wyjął go z saszetki w momencie, gdy wchodził do bramy kamienicy przy ul. (...). Nie był w tym czasie przez nikogo prowokowany do użycia siły. Nie nawiązał jeszcze wtedy żadnego kontaktu z pokrzywdzonym, bo ten stał do niego odwrócony plecami, a gdy się do oskarżonego odwrócił ten od razu kopnął pokrzywdzonego nogą w brzuch a potem atakował go, w tym ciosami wyprowadzanymi ręką, w której trzymał nóż. Oskarżony oddalił się z miejsca zdarzenia, wrócił do domu nikomu o niczym nie mówiąc, położył się spać. W jego miejscu zamieszkania nie odnaleziona noża, którym posługiwał się w czasie zdarzenia, co oznacza, że się go pozbył. Użyte przez oskarżonego narzędzie, zadawanie ciosów w okolice klatki piersiowej, brzuch oraz twarz pokrzywdzonego, analiza jego zachowania przed i po zdarzeniu nie pozostawiały wątpliwości, że oskarżony nie zamierzał zadać pokrzywdzonemu tylko lekkich, czy nawet średnich obrażeń ciała (oskarżony pomimo, że pokrzywdzony miał na sobie grubą kurtkę skórzaną, zdołał zadać mu rany cięte i kłute). Oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę, że swoim działaniem może doprowadzić do uszkodzenia ważnych dla życia pokrzywdzonego organów. Okoliczność ta znajduje potwierdzenie w opinii biegłej z zakresu medycyny sądowej, która kategorycznie wskazała, że zadane pokrzywdzonemu rany kłute w okolicach klatki piersiowej i jamy brzusznej narażały pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo wystąpienie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. U pokrzywdzonego mogło bowiem dojść do odmy opłucnowej i uszkodzenia płuca, a także perforacji jelit i zapalenia otrzewnej, która nawet w przypadku podjęcia odpowiedniego leczenia jest chorobą śmiertelną. W ocenie Sądu nie trzeba zresztą posiadać wykształcenia medycznego, by zdawać sobie sprawę z możliwości doprowadzenia do ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a nawet śmierci po zadaniu ciosów nożem w klatkę piersiową, czy jamę brzuszną. Oskarżony to dorosła osoba, posiadał pewien stopień wiedzy, doświadczenia życiowego, był sprawny intelektualnie.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. K.

pkt. 1

kara 3 lat pozbawienia wolności

na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt. 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 października 2023 r. (na podstawie art. 4 § 1 k.k. z uwagi na łagodniejsze ustawowe zagrożenie karą) Sąd wymierzył oskarżonemu karę mając na uwadze bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu godzącego w podstawowe dobro chronione prawem tj. życie i zdrowie człowieka. Sąd uwzględnił również znaczny stopień zawinienia oskarżonego, działanie w zasadzie bez żadnego powodu, oddalenie się z miejsca zdarzenie, działanie pod wpływem alkoholu. Jako okoliczność obciążającą Sąd przyjął również uprzednią karalność oskarżonego, dostrzegając jednak, że nie był on wcześniej karany za przestępstwa z użyciem przemocy, przeciwko życiu i zdrowiu człowieka. Z kolei za okoliczność łagodzącą Sąd przyjął częściowe przyznanie się do winy oskarżonego, choć tej okoliczności nie można było przeceniać wobec utrwalenia przebiegu zdarzenia na nagraniu z monitoringu. W ocenie Sądu oskarżony szczerze wyrażał skruchę i żal, dostrzegając naganność swojego zachowania i wyrażając wolę poprawy i zmiany dotychczasowego trybu życia. Sąd miał również na uwadze treść opinii o oskarżonym z zakładu karnego, jak również treść wywiadu środowiskowego z ostatniego jego miejsca zamieszkania. Jakkolwiek opinie te są przeciętne, to brak było w nich takich informacji, które wskazywałyby na konieczność wymierzenia kary surowszej.

Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu - w dolnej granicy ustawowego zagrożenia – kara jest karą sprawiedliwą, współmierną do stopnia zawinienia oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, a także karą dostosowaną do właściwości i warunków osobistych oskarżonego, która spełni swoje cele w zakresie funkcji resocjalizacyjnej a także w zakresie prewencji ogólnej.

S. K.

pkt. 2

art. 63 § 1 k.k.

Sąd na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie wynikający z jego tymczasowego aresztowania od dnia 20 kwietnia 2023 r. do dnia 26 maja 2023 r., tj. do dnia, w którym wprowadzono mu do wykonania karę pozbawienia wolności z innej sprawy.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. K.

pkt. 3

art. 230 k.p.k.

z uwagi na zbędność dla dalszego postępowania Sąd nakazał zwrócić oskarżonemu dowody rzeczowe w postaci części jego garderoby, zaś ślad kryminalistyczny jako część materiału dowodowego, nakazał pozostawić w aktach sprawy.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt. 4

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 619 § 1 k.p.k. i art. 619 § 1 pkt. 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy kwotę 2280 złotych plus Vat tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego przed sądem okręgowym jako sądem I instancji. Przy czym wysokość tego wynagrodzenia została ustalona na podstawie § 2 pkt 2, § 4 ust. 3 oraz § 17 ust. 2 pkt 6 i ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 r. poz. 18), przy uwzględnieniu § 11 ust. 2 pkt 6 i ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800). Sąd doszedł do przekonania, że analiza statusu adwokatów oraz ich roli w postępowaniu karnym, w którym występują jako podmioty powołane z urzędu i zobowiązane do zastępstwa procesowego prowadzi do wniosku, iż zróżnicowanie ich wynagrodzenia w stosunku do wynagrodzenia, jakie by otrzymali, gdyby w sprawie występowali jako obrońcy z wyboru, nie ma konstytucyjnego uzasadnienia.

pkt. 5

Mając na uwadze aktualną sytuację życiową oskarżonego (przede wszystkim fakt pozbawienia wolności w innych sprawach), brak majątku i możliwości zarobkowania Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniło oskarżonego od opłaty i pozostałych kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa.

1Podpis