Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 181/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

T. M. (1)

W okresie od nieustalonego dnia stycznia 2015 r. do 6 marca 2015 r. w W., działając z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wprowadził w błąd członków zarządu Spółdzielni (...) w W. co do zamiaru i możliwości pośrednictwa w korzystnym nabyciu, a następnie eksporcie do Hiszpanii 240 samochodów O. (...), a następnie utrzymywał kontrahenta w błędnym przekonaniu, że umówiona transakcja jest realizowana, przez co doprowadził Spółdzielnię do niekorzystnego rozporządzania mieniem w łącznej kwocie 240.000,00 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W 2014 r. w związku z zapoznaniem się z prowadzoną przez C. S. (1) działalnością, J. L. postanowił przedstawić go prezesowi Spółdzielni (...) w W. (dalej – Spółdzielnia) W. S. (1), członkiem zarządu podmiotu był wówczas A. S. (1). W toku prowadzonych rozmów ustalono, że będą oni wspólnie przeprowadzać transakcje polegające na zakupie w Polsce i odsprzedaży poza jej granice po wyższej cenie samochodów osobowych. Rola C. S. (1) miała polegać na znalezieniu zagranicznego i krajowego kupca, pośredniczeniu w transakcjach, opracowaniu dokumentacji, z kolei Spółdzielnia miał dostarczyć środki finansowe. C. S. (1) za swoje usługi wystawiał faktury na dane firmy swojej żony J. S. o nazwie (...).

W styczniu 2015 r. C. S. (1) poinformował, że udało mu się nawiązać kontakt z (...) spółką (...) ( (...)) z siedzibą w P., która była zainteresowana kupnem pojazdów marki O. model (...), przedstawił również wyliczenia, kalkulacje i kolejność podejmowanych działań. Po otrzymaniu zamówienia od (...), Spółdzielnia miała otrzymać zaliczkę w ustalonej wysokości. Jako osobę, która dostarczy potrzebne samochody C. S. (1) wskazał T. M. (1) prowadzącego działalność pod nazwą (...) T. M. (1), zawarto w tym zakresie umowę współpracy w zakresie zamawiania i sprzedaży pojazdów. C. S. (1) przekonywał o wieloletnim doświadczeniu oskarżonego, jego możliwościach w zakresie uzyskania wysokich upustów, jak i ewentualnego odroczenia płatności za auta.

W dniu 26 stycznia 2015 r. (...) złożyło zamówienie na 50 pojazdów O. (...) przy cenie netto 70.496,64 zł za każdy. Spółdzielnia zawarła następnego dnia z T. M. (1) umowę indywidualną nr (...) 27 01 2015 na mocy której T. M. (1) zobowiązał się sprzedać na rzecz Spółdzielni 50 fabrycznie nowych samochodów O. (...) po ich uprzednim zarejestrowaniu w kraju i ubezpieczeniu na koszt sprzedającego. W umowie zastrzeżono ponadto, że Spółdzielnia zapłaci T. M. (1) stanowiącą jednocześnie kaucję, zaliczkę w wysokości tysiąc złotych brutto za każdy pojazd. Została ona w wysokości 50.000,00 zł przekazana przez Spółdzielnię na konto T. M. (1) w dniu 4 lutego 2015 r., zaś T. M. (1) wystawił wcześniej w dniu 29 stycznia 2015 r. fakturę VAT nr (...) obejmującą tą zaliczkę. T. M. (1) kwotę 50 000 zł przelał następnego dnia spółce (...) jako dopłatę do samochodu R. (...) w związku z fakturą nr (...).

Po przeprowadzeniu konsultacji za pośrednictwem C. S. (1) uczestnicy przedsięwzięcia zdecydowali się na jego rozszerzenie najpierw o kolejne 90, a następnie o dalsze 100 pojazdów marki O. (...).

(...) składało zamówienia do Spółdzielni zamówienia, a Spółdzielnia zawierała z T. M. (1) umowy na zakup samochodów. – w dniu 5 lutego 2015 r. dotyczącą zakupu 90 pojazdów umowę nr (...) 05 02 2015, natomiast w dniu 23 lutego 2015 r. umowę indywidualną (...). Wysokość zaliczek stanowiących jednocześnie kaucję ustalono na poziomie 1000 zł brutto liczonych od każdego samochodu objętego umową.

W dniu 10 lutego 2015 r. Spółdzielnia przelała na rachunek T. M. (1) kwotę 90.000,00 zł, a w dniu 6 marca 2015 r. – 100.000,00 zł, T. M. (1) wystawiał z tego tytułu faktury VAT. Nie wskazywał on przed zawarciem umów lub po ich zawarciu na jakiekolwiek problemy z uzyskaniem i zamówieniem przedmiotowych pojazdów na czas. Wpłacona przez spółdzielnię kwota 90.000 zł została rozdysponowana w ten sposób, że kwota 65 460,40 zł została przelana spółce (...) w związku z fakturą nr (...) (związane z realizacją zamówienia innych samochodów), mniejsze kwoty na rzecz m.in. (...) w B., spółce (...) oraz zostały wypłacane kwoty rzędu 2 000 zł przez T. M. w bankomacie. Kolejna wpłacona przez spółdzielnię kwota 100.000 zł ( przed jej wpłaceniem na rachunku bankowym była jedynie kwota 1 788, 72 zł) została tego samego dnia także rozdysponowana na cele niezwiązane z zamówieniem spółdzielni tj. kwota w wysokości 46 590 zł została przelana Urzędowi Skarbowemu w B., kwota w wysokości ponad 7 000 zł przelana została spółce (...) z tytułu faktury nr (...), zaś mniejsze kwoty rzędu- 4 000 zł, 2 000 zł, 1 000 zł w związku z innymi zobowiązaniami T. M. np. z tytułu alimentów, umowy najmu, nałożonego mandatu, opłat za przedszkole. Ponadto w okresie od 6 do 09 marca 2015 r., oskarżony wypłacił z bankomatu kwotę w wysokości 28 000 zł.

W okresie dostawy pierwszej partii samochodów na rzecz (...), spółka ta skontaktowała się ze spółdzielnią w celu ustalenia szczegółów. Przedstawiciele spółki (...) zażądali podania numerów VIN samochodów, które miały zostać im dostarczone. Kontakt z T. M. (1) był utrudniony, po licznych próbach udało się uzyskać od niego żądane numery, okazały się one jednak nieprawidłowe. Ostatecznie T. M. przyznał, że ma problem z dostarczeniem takiej ilości aut. Odbyły się także spotkania przedstawicieli Spółdzielni z K. S. dealerem marki O. – spółki (...) sp. z o.o., przedstawicielki producenta – (...) – A. K. w których uczestniczyli także T. M. (1) oraz C. S. (1). W trakcie tego spotkania A. S. (1) uzyskał od A. K. informację o braku możliwości sprzedaży aut kolejnemu nabywcy m.in. przed upływem 6 miesięcy od ich nabycia. Z kolei przedstawiciele (...) po uzyskaniu informacji, że kontrakt dotyczyłby wywozu zakupionych aut za granicę nie byli zainteresowani dalszą współpracą.

Do Spółdzielni w dniu 21 maja 2015 wpłynęło od Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Poznań – Stare Miasto w Poznaniu Z. G. zawiadomienie o zajęciu wierzytelności, która miała być należna T. M. (1) od Spółdzielni z tytułu użytkowania/pośrednictwa 3 pojazdów N. (...), o której to wierzytelności i których to pojazdach przedstawiciele Spółdzielni nie słyszeli. Z zawiadomienia wynikało także, że T. M. (3) jest winny B. B. ponad 469.000,00 zł wraz z odsetkami, co miało wynikać z nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy w Poznaniu w dniu 10 kwietnia 2015 r.

T. M. (1) przyznał ostatecznie, że nie złożył żadnego zamówienia na samochody, co zmusiło przedstawicieli Spółdzielni do podjęcia samodzielnych prób zakupienia samochodów bezpośrednio od spółki (...) sp. z o.o. albo producenta – (...), ostatecznie nie doszło do tych transakcji. Spółdzielnia zawarła z (...) porozumienie na mocy którego Spółdzielnia w dniu 23 czerwca 2015 r. zwróciła na rzecz (...) kwotę 415.680,00 zł, co odpowiadało sumie wcześniej uzyskanych zaliczek.

T. M. pomimo kierowanych wezwań nie zwrócił Spółdzielni pobranych zaliczek. W dniu 19 lipca 2016 r. Sąd Okręgowy w Łodzi, sygn. akt X GC 180/16, wydał wyrok zaoczny zasądzający od T. M. (1) na rzecz Spółdzielni kwotę 240.000 zł wraz z odsetkami.

W dniu 5 lipca 2018 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie oddalił powództwo Spółdzielni przeciwko J. S. w imieniu której faktury za swoje czynności wystawiał C. S. (1).

T. M. (1) był wcześniej karany, w tym za przestępstwa podobne.

zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa

k.1-50, t.I

zeznania J. S.

k.82-83, t.I

dokumentacja przedłożona przez J. S.

k.84-99, t.I

zeznania W. S. (1)

k.51-55, t.I

zeznania A. S. (1)

k.63-64, t.I, k.324-325 v., t.II, k.531-532 v., t.III

zeznania A. K.

k.101-102, t.I, k.587 v.-588, t.III

zeznania J. L.

k.105-106, t.I, k.533, t.III

zeznania C. S. (1)

k.108-111, t.I, k.585 v.-587, 590-592, t.III

zeznania K. S. (2)

k.297-298, t.II, 588, t.III

zeznania A. Z.

k.743, t.IV

dokumentacja przedłożona przez C. S. (1)

k.112-116, t.I

pismo z (...) sp. z o.o. sp. k. wraz z załącznikami

k.145-150, t.I

historia rachunku prowadzonego przez T. M. (1) w (...) Banku (...)

k.198-207, t.I-II

dokumenty z akt sprawy cywilnej Sądu Rejonowego dla Warszawy – Pragi Poługnie w Warszawie, sygn. akt II C 1000/17

k.211-322, t.II-III

dokumenty przekazane przez Spółdzielnię (...) w dniu 30 września 2019 r.

k.327-328, t.II

wyrok zaoczny Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 19 lipca 2016 r., sygn. akt X GC 180/16

k.70, t.I

informacja od Komornika Sądowego przy SR Poznań – Stare Miasto w Poznaniu Z. G.

k.67-69, t.I

informacja z KRK

k.355, t.II, k.539-545, t.III

wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 14 marca 2016 r., sygn. akt III K 101/15

k.556-564, t.III

wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 9 maja 2016 r., sygn. akt II K 263/16 oraz z dnia 8 stycznia 2018 r., sygn. akt II K 1083/17

k.567-568, t.II

wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie z dnia 7 lutego 2018 r.

k.573-574, t.III

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

k.494, t.III

pismo z NFZ

k.499, t.III

kserokopia dokumentacji medycznej

k.506-508 v., t.III

kserokopie z akt sprawy Sądu Rejonowego w Bełchatowie, sygn. akt II K 263/16, Sadu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XVI GC 1887/13, III K 101/15

k.590-592, t.III 604-627, 734-735, 650-724, t.IV, k.853-1062 z akt sprawy III K 101/15

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania W. S. (1) (k.51-55, t.I)

Pełnił funkcję prezesa Spółdzielni (...) w W., podał okoliczności poznania C. S. (1) i szczegóły współpracy z nim w zakresie kupna i eksportowania samochodów poza granice Polski. T. M. (1) miał dołączyć do przedsięwzięcia za poleceniem C. S. (1) jako doświadczony dealer samochodowy będący w stanie wynegocjować jeszcze lepsze warunki. Przedstawił okoliczności wprowadzenia ich w błąd odnośnie do rzekomych działań T. M. (1) mających na celu zakup zamówionych przez hiszpańską spółkę pojazdów. Jego zeznania były rzeczowe, spójne, Sąd dał im wiarę w całości.

zeznania A. S. (1)

(k.63-64, t.I, k.324-325 v., t.II, k.531-532 v., t.III)

A. S. (1) był członkiem zarządu Spółdzielni, jego depozycje były w pełni zbieżne z zeznaniami W. S. (1). Podobnie podał sekwencje zdarzeń związaną z przedstawianiem przez C. S. (1) propozycji kupna i dalszej sprzedaży za granicę samochodów podmiotom zagranicznym, późniejszą rolę T. M. (1), który jak się okazało wprowadził ich w błąd. W toku postępowania sądowego potwierdził swoje wcześniejsze zeznania, podał wersję zdarzeń zbieżną z tą którą podawał w postępowaniu przygotowawczym. Sąd również dał wiarę tym zeznaniom.

zeznania J. S.

(k.81-83, t.I)

Nie był to dla Sądu kluczowy dowód, świadek pamiętała jedynie ogólne okoliczności dotyczące działalności męża, nie znała szczegółów transakcji związanych z kupnem i sprzedażą samochodów. Wiedziała, że mąż wystawił faktury na jej firmę (...). W tym zakresie Sąd uznał zeznania świadek za wiarygodne.

zeznania A. K.

(k.101-102, t.I, k.587 v.-588, t.III)

Świadek pracowała jako manager regionalny w (...) sp. z o.o. Pamiętała okoliczności związane ze spotkaniem w lutym 2015 r. pomiędzy K. S. (2) ((...)), A. S. (1) i T. M. (1). A. K. wskazała, że T. M. (1) nie był postrzegany jako wiarygodny kontrahent przez inne firmy. Z uwagi na upływ czasu podczas rozprawy nie pamiętała szczegółów, potwierdziła swoje wcześniejsze zeznania, które w ocenie Sądu były logiczne, niesprzeczne, znalazły odzwierciedlenie w pozostał materiale dowodowym.

zeznania J. L. (k.105-106, t.I, k.533, t.III)

J. L. był osobą, która poznała C. S. (1) z A. S. (1), zaaranżował ich spotkanie w celu ustalenia warunków ich ewentualnej współpracy. Nie znał szczegółów dotyczących dalszych transakcji i tego jak one przebiegały, posiadał ogólne informacje, wezwany na rozprawę w dniu 16 grudnia 2022 r. potwierdził wcześniej złożone zeznania. Sąd uznał depozycje świadka za wiarygodne.

zeznania C. S. (1) (k.108-111, t.I, k.585 v.-587, 590-592, t.III)

Podobnie Sąd potraktował zeznania C. S. (1). W sposób zbieżny z pozostałym materiałem dowodnym wskazał on na okoliczności rozpoczęcia współpracy ze Spółdzielnią, pośredniczenia w transakcjach z hiszpańską spółką, problemy związane ze współpracą z T. M. (1). Wezwany na rozprawę potwierdził swoje wcześniejsze zeznania, w jego ocenie oskarżony zwodził przedstawicieli Spółdzielni, zapewniając o dostarczeniu przez (...) zamówionych pojazdów, co nie było prawdą.

zeznania K. S. (2)

(k.297-298, t.II, 588, t.III)

Świadek w całym przedsięwzięciu reprezentował dealera markę (...), pamiętał ogólne okoliczności związane z kupnem i dalszym odsprzedawaniem samochodów przez oskarżonego. Nie był to dla Sądu kluczowy dowód, jednak zeznania świadka były logiczne i racjonalne.

zeznania A. Z.

(k.743, t.IV)

Podobnie zeznania tego świadka, A. Z. potwierdziła znajomość z J. G., który był szefem sprzedaży w salonie samochodowym. Nie znała personaliów oskarżonego ani nazwy podmiotu gospodarczego, który prowadził.

pozostałe zebrane w sprawie dokumenty

Nie budziły zastrzeżeń Sądu, nie były również kwestionowane przez strony.

1.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia T. M. (1) (k.196-197, t.I, 341-342, t.II, k.597-598, t.IV)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie w tej części w jakiej znajdują potwierdzenie w innych wiarygodnych dowodach. Sąd natomiast nie dał wiary wyjaśnieniom w których twierdził, nie chciał oszukać kontrahenta czy czynił starania w celu zamówienia samochodów - uznając je za przyjętą linie obrony. W świetle historii transakcji na rachunku firmowym na który spółdzielnia wpłacała zaliczki nie można uznać za wiarygodnych jego twierdzeń jakoby zaliczki pobrane od spółdzielni „ wpłacił dalej na samochody i dopiero po jakimś czasie okazało się, że (...) ich nie wyprodukuje” i nie zostały zwrócone mu te środki (k. 197). Jak ustalił sąd wpłacone przez spółdzielnię zaliczki zostały rozdysponowane przez niego na inne niezwiązane ze zleceniem pokrzywdzonego cele (vide dane z rachunku bankowego (...) T. M. z k. 198-206). Dodatkowo wersja zdarzeń zgodnie z którą to (...) (...) nie wywiązało się z transakcji pomimo przelania na jego rzecz środków nie znajduje potwierdzenia także w innych zebranych w sprawie dowodach m. in. w zeznaniach A. K. czy K. S. (2). Na wiarę nie zasługuje także okoliczność jego współpracy w związku z zamówionymi samochodami z firmą (...). Oskarżony podał, że to (...) składał zamówienie w (...) oraz miałby na te okoliczność mieć korespondencję z J. G.. Wprawdzie J. G. nie udało się przesłuchać (zmarł) jednak okoliczności podawane przez oskarżonego zarówno w śledztwie, jak również w postępowaniu sądowym nie zostały potwierdzone przez A. S., A. K., A. Z. ( pracownika N.) oraz K. S. (2), który uczestniczył w spotkaniach dotyczących zakupu samochodów marki O. (...), z którego zeznań wynika, że poza prowadzeniem rozmów na ten temat nie doszło do podpisania żadnego kontraktu ani złożenie zamówienia (k. 297-298, k. 588 v) oraz wykluczył by J. G. brał w tym jakikolwiek udział ( k. 588 v). Sąd nie uznał za wiarygodne tłumaczenia oskarżonego zaprezentowane w postępowaniu sądowym, w tym:

- tego, że zaliczki wpłacone przez spółdzielnię zostały zajęte przez komornika czy bank (k. 598) gdyż jak sąd ustalił pieniądze te zostały rozdysponowane przez oskarżonego,

- tego, że nie wiedział iż zamówione przez spółdzielnię samochody miały zostać od razu sprzedane za granicę, gdyż twierdzenia te pozostają w sprzeczności z zeznaniami A. S. ( „ M. wiedział, że te samochody, które chcemy kupić będą od razu sprzedane do Hiszpanii „ k. 532)

Oskarżony wskazał, że powodem nierozliczenia się ze spółdzielnią były kłopoty finansowe jego firmy, związane z wyprowadzeniem z jego firmy pieniędzy (k. 342) doprecyzowując, że dotyczyło to nierozliczenia się przez firmę (...) (k. 598-598v). Faktycznie przed Sądem Okręgowym w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy toczyło się postępowanie z powództwa T. M. przeciwko spółce (...), zakończone wyrokiem zasądzającym na rzecz T. M. kwotę 114 000 zł (k. 720) jednak w związku z tym, że złożony pozew związany był ze współpracą obu firm w 2013 r., wyrok został wydany w lutym 2014 r. - okoliczność ta nie miała wpływu na przedmiotową sprawę, w tym na trudności związane z rozliczeniem się z pokrzywdzoną Spółdzielnią (...).

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

T. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał T. M. (1) za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia stycznia 2015 r. do 06 marca 2015 r. w W., działając z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wprowadził w błąd członków zarządu Spółdzielni (...) w W. co do zamiaru i możliwości pośrednictwa w korzystnym nabyciu, a następnie eksporcie do Hiszpanii 240 samochodów O. (...) a następnie utrzymywał kontrahenta w błędnym przekonaniu, że umówiona transakcja jest realizowana, przez co doprowadził Spółdzielnię do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 240.000,00 zł, tj. czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 286§1 kk odpowiedzialności karnej podlega osoba, wskutek której zachowania, polegającego na wprowadzeniu innej niż sprawca osoby w błąd, wyzyskania błędu tej osoby, bądź też jej niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, owa osoba dokona niekorzystnego rozporządzenie mieniem własnym lub cudzym. Zachowaniu sprawcy musi towarzyszyć zamiar bezpośredni oraz działanie musi być podejmowane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Dla uznania, iż mamy do czynienia z wprowadzeniem w błąd, wystarczającym jest każde, jakiekolwiek działanie, które może doprowadzić do powstania błędnego wyobrażenia o rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 22.10.2019 r. II AKa 58/19) zaś błąd taki w szczególności może dotyczyć możliwości czy zamiaru wywiązania się przez sprawcę z zaciągniętego zobowiązania, jego sytuacji finansowej czy wypłacalności. Przy czym okoliczności te muszą być istotne, mające wpływ na podjęcie decyzji co do rozporządzenia mieniem ( Vide – Komentarz do Kodeksu Karnego pod redakcją A. Zoll Warszawa 2016 )

Zgodnie z ustalonym stanem faktycznym T. M. (1) wprowadził członków zarządu Spółdzielni (...) w błąd co do swojego zamiaru i możliwości wywiązania się z zaciąganych zobowiązań, co do faktu złożenia poszczególnych zamówień, utrzymując ich w przekonaniu, że nie tylko może ale i realizuje czynności objęte poszczególnymi umowami zawartymi ze spółdzielnią. Takie zabiegi skutkowały niekorzystnym rozporządzeniem mieniem przez pokrzywdzonego, który przelał pieniądze na konto firmowe oskarżonego licząc, że zamówienie zostanie zrealizowane. Reasumując :

a/fałszywe zapewnienia o złożonym zamówieniu i jego realizowaniu, w tym przekazanie nieprawidłowych nr VIN ( vide m.in. zeznania świadków A. S. ( „ Potem mijały tygodnie M. zapewniał nas, że auta są szykowane z tego co pamiętam to część miał kupić w (...) k. 531v) ; W. S. ( k. 54), C. S. (2) (k. 110 „ M. wskazywał różne powody opóźnienia, tłumaczył dlaczego nie dysponuje numerem VIN. M. zapewniał, że samochody są zamówione i produkowane. M. w tym czasie odwiedzał A. S. by go uspokoić i zapewnić, że wszystko jest na dobrej drodze. Na spotkaniu bez mojego udziału i na żądanie A. S. M. podał nr VIN zamówionych samochodów. Numery te były wadliwe, gdyż nie posiadały jednej cyfry, co sprawdził A. S. ” ,

b/ na kolejnym etapie unikanie kontaktów z pokrzywdzonym ( vide zeznania świadka W. S. k. 54, A. S. z k. 531v – „ Czas leciał i nic się nie działo, zapewniał nas tylko, że samochody są, potem kontakt z nim był coraz bardziej utrudniony”) ewentualnie nawiązywanie kontaktu z pokrzywdzonym w związku z prowadzonymi postępowania sądowymi ( vide zeznania A. S. z k.532v-533)

c/ oraz spożytkowanie wpłaconych przez spółdzielnię zaliczek w sposób niezwiązany z wykonaniem zobowiązań, które wobec spółdzielni zaciągnął tj. na własne cele (historia rachunku bankowego z k. 199-206) – świadczy, że oskarżony miał pełną świadomość realizacji wszystkich ustawowych znamion czynu z art. 286 §1 kk.

Jak wynika z lektury uzasadnienia wyroku wydanego w innej sprawie, działanie oskarżonego T. M. w przypadku Spółdzielni (...) było podobne do działania podjętego w okresie od maja 2014 r. do stycznia 2015 r. wobec innych pokrzywdzonych w związku z zawartymi z nimi umowami na zakup samochodów różnych marek (vide wyrok SO w Piotrkowie Trybunalskim z 14.03.2016 r. III K 101/15 z k. 556-564 ).

Zdaniem sądu, składanie przez oskarżonego deklaracji o rozliczeniu się ze spółdzielnią czy nawet uczestniczenie w rozmowach z przedstawicielami (...) czy (...) w sprawie zamówienia samochodów marki O. (...) - było jedynie działaniem „na zwłokę”, celowym opóźnianiem pokrzywdzonego przed podjęciem działań zmierzających do wyegzekwowania roszczeń czy złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa oszustwa.

Oskarżony działał w warunkach art. 12§1 kk ponieważ zachowania zostały podjęte w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Oskarżony dopuścił się czynu w stosunku do mienia znacznej wartości, ponieważ zgodnie z art. 115§5 kk jego wartość w czasie popełnienia czynu wynosiła ponad 200.000 zł

Sąd na podstawie art. 4 § 1 k.k. zastosował przepisy w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 r. ze względu, że były one względniejsze dla oskarżonego.

☐

1.4.Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

T. M. (1)

1

1

Wymierzając karę oskarżonemu Sąd miał na względzie dyrektywy wymiaru kary zawarte w dyspozycji art. 53 k.k., bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele w zakresie prewencji ogólnej. W świetle powyższej regulacji, w ocenie Sądu, nie sposób uznać aby kara pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy była nadmierna, niesprawiedliwa, bądź przekraczała stopień winy czy stopień społecznej szkodliwości czynu. Zdaniem Sądu, wymierzona kara spełni również cele w zakresie indywidualnego oddziaływania na sprawcę, jak i prewencji generalnej.

T. M. (1)

2

1

Sąd na podstawie art. 41 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu przepisów obowiązujących przed 1 lipca 2015 r. orzekł wobec oskarżonego T. M. (1) zakaz prowadzenia działalności gospodarczej związanej z obrotem pojazdami mechanicznymi na okres 4 (czterech) lat od uprawomocnienia się wyroku, uznając, że będzie to adekwatna do zawinienia i społecznej szkodliwości czynu reakcja na popełnione przez oskarżonego przestępstwo związane z prowadzoną wówczas przez niego działalnością gospodarczą.

1 Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie uwzględnił wniosku prokuratora w zakresie nałożenia na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody na rzecz Spółdzielni (...) gdyż roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa było przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 19 lipca 2016 r., sygn. akt X GC 180/16 ( art. 415§1 kpk)

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Sąd zasądził od oskarżonego opłatę sądową w wysokości 300 (trzysta) złotych oraz obciążył kosztami procesu w wysokości 368,28 zł (trzysta sześćdziesiąt osiem złotych, 28/100)

1 Podpis

Sędzia Agnieszka Wysokińska - Walczak