Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XIIK 184/22

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. P.

w nocy z 31 marca na 1 kwietnia 2020 roku w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w W. działając w zamiarze bezpośrednim zabił G. P. przy czym jego zdolność do pokierowania swoim postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona tj. czyn z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. P. urodził się (...), ojciec K. P. – A. P. miał dwie córki z pierwszego małżeństwa, M. i R., z którymi pracował w rodzinnym przedsiębiorstwie i które przed śmiercią ojca przejęły kierowanie i zarządzanie firmą.

A. P. zmarł kiedy oskarżony miał 6 lat, przed śmiercią rozporządził swym majątkiem, m.in. zabezpieczając finansowo matkę K. P., G. P., z którą był związany przez kilka ostatnich lat życia oraz samego oskarżonego.

Przyrodnie siostry oskarżonego nie akceptowały zachowania G. P. i K. P., nie utrzymywały z nimi relacji rodzinnych.

wyjaśnienia K. P.

1106-1116, 953, 2944,

zeznania M. P.

3858-3868

Po śmierci A. P., G. P. podróżowała wraz z oskarżonym po wielu krajach, utrudniając mu stabilizację, należyty dostęp do edukacji i prawidłowy rozwój społeczny. Jej zachowanie - z różnych względów - nie było akceptowane przez jej rodzinę (siostrę H. K.) i rodzinę ojca oskarżonego (siostry przyrodnie oskarżonego z rodzinami), przez co K. P. nie nawiązał więzi rodzinnych z innymi osobami poza matką.

G. P. na skutek swej rozrzutności straciła odziedziczony przez siebie i oskarżonego majątek, w tym także mający stanowić jego zabezpieczenie dom oraz fundusz na edukację.

wyjaśnienia K. P.

1106-1116, 953, 2939, 3513-3514

zeznania M. P.

3859

zeznania R. W.

3413, 3415

K. P. przed przyjazdem do Polski ukończył edukację na poziomie podstawowym, nie wyuczył się żadnego zawodu. Na terenie USA był osadzony w poprawczaku ze względu na przemoc wobec matki – którą opisywała jako próbę jej zabicia. W innym przypadku stosowania przemocy przez małoletniego K. P., ze względu na postawę G. P., oskarżony nie poniósł jakiejkolwiek odpowiedzialności prawnej. K. P. w USA zażywał narkotyki, spędzał wiele czasu grając w gry komputerowe. Podczas gier K. P. poznał wirtualnie innych graczy, m.in. mieszkającego w Wielkiej Brytanii A. W., któremu skarżył się od wczesnej młodości na przemoc fizyczną i seksualną ze strony matki oraz na pozbawienie go majątku, przekazywał jednocześnie wirtualnym znajomym, że ją zabije.

zeznania H. K.

2966, 2978-2979

wyjaśnienia K. P.

1106-1114, 953, 2963

zeznania R. W.

43-45, 3418

zeznania E. C.

3237-

zeznania M. P.

3859

zeznania A. W.

2578-2579

Zeznania B. M.

3427

A. P. z oskarżonym i G. P. odwiedzał znajomych w Polsce, E. i A. S.. Po jego śmierci G. P. z synem bywali w Polsce, a w listopadzie 2016 roku osiedlili się w W.. Początkowo mieszkali w pokoju w Domu Zakonnym (...), gdzie podczas wcześniejszych odwiedzin w 2014 roku poznali E. C., z którą pokrzywdzona się zaprzyjaźniła, a od 10 listopada 2016 roku G. P. wynajęła od M. M. (2) mieszkanie przy ulicy (...) w W..

G. P. po zamieszkaniu w Polsce utrzymywała luźne kontakty towarzyskie z członkami dalszej rodziny mieszkającymi w Polsce, B. M. i R. G..

G. P. w trakcie wizyty w centrum handlowym w Ł. poznała prowadzącą tam salon fryzjerski R. W., z którą zaczęła utrzymywać intensywne relacje koleżeńskie, zarówno osobiste, jak również wymieniając z nią dziennie wiele wiadomości sms-owych lub w mediach społecznościowych.

zeznania E. C.

72-74, 3236v-3247

zeznania B. M.

34v, 3426-3427

zeznania R. G.

39v-40v, 3152-3153

zeznania M. M. (2)

67, 3216

zeznania R. W.

43-45, 3403-3409, 3412-3413

wyjaśnienia K. P.

1106-1116, 953

G. P. w trakcie pobytu w Polsce nie miała poważnych problemów zdrowotnych, korzystała z doraźnej pomocy stomatologicznej, jej ostatnia wizyta u stomatologa miała miejsce 7 stycznia 2020 roku, bez zalecenia wizyty kontrolnej.

zeznania M. P.

3859, 3861

zeznania H. K.

2965-2966, 2979

dokumentacja medyczna

3446-3478

zeznania E. C.

3239

zeznania R. W.

3407, 3412, 3419

G. P. i K. P. podczas pobytu w Polsce utrzymywali się ze świadczeń socjalnych, jakie otrzymywała G. P. z USA i Szwajcarii, pokrzywdzona próbowała zarabiać sprzedając różne przedmioty, w tym szeroko pojęte rękodzieło nieustalonego pochodzenia i wartości, odzież oraz opiekując się dziećmi R. W.. Osiągane przez nią dochody były przeznaczane na wynajęcie mieszkania oraz utrzymanie jej i oskarżonego.

zeznania R. G.

40

zeznania B. M.

3427

zeznania R. W.

44, 3403-3406

dokumentacja bankowa

469-473, 475-476

K. P. nie uczył się w Polsce, nie pracował, sporadycznie zarabiał (zarobił ok. 9000 złotych za występ w filmach reklamowych), otrzymywał ze Szwajcarii niewielkie kwoty związane z rzekomą nauką. Spędzał czas na wielogodzinnych nocnych grach komputerowych, jeździe na deskorolce lub rowerze. W Polsce nie miał bliskich znajomych i przyjaciół.

G. P. sporadycznie skarżyła się na postępowania oskarżonego członkom rodziny i znajomym, informując ich o tym, że w USA K. P. zażywał narkotyki, jednocześnie jednak usprawiedliwiła go i opowiadała o jego inteligencji oraz możliwościach naukowych, opłacała wynajem wspólnego mieszkania, robiła zakupy, przygotowywała oskarżonemu posiłki, namawiała go do podjęcia nauki języka polskiego.

zeznania B. M.

34v, 3429, 3430

zeznania R. G.

40, 3158

zeznania R. W.

43-45, 3407-3408, 3415, 3416

wyjaśnienia K. P.

1106-1116, 953

zeznania E. C.

72-74, 1422, 3236-3247

zeznania M. M. (2)

3219

W czerwcu 2019 roku K. P. poznał przez aplikację randkową I. K., która kilka dni wcześniej przyjechała do W., gdzie miała pracować i studiować. Podczas znajomości z I. K. oskarżony uzyskał dostęp do narkotyków - marihuany i zaczął ją ponownie zażywać, odurzał się także zawierającym fosforan kodeiny syropem (...). G. P. nie akceptowała znajomości oskarżonego z I. K., krytykowała jej wygląd (mimo, że jej osobiście nie poznała), uważała na podstawie informacji od oskarżonego, że handluje ona narkotykami i dostarcza oskarżonemu marihuanę. Na tym tle dochodziło do awantur oskarżonego z G. P., w trakcie jednej z nich w lutym 2020 roku oskarżony uderzył pokrzywdzoną patelnią w głowę.

zeznania I. K.

99-101

zeznania E. C.

72-74, 3237-3247v

wyjaśnienia oskarżonego

1106-1116, 953, 3870

zeznania R. W.

3411-3412

W marcu 2020 roku sytuacja finansowa G. P. była zła, zalegała częściowo z czynszem najmu za luty, nie opłaciła czynszu za marzec, nie mogła liczyć na wsparcie finansowe rodziny czy znajomych, dodatkowo cały czas utrzymywała oskarżonego. Wyrażała wobec znajomych zaniepokojenie tym, że oskarżony przebywa w ogólnodostępnych miejscach, korzysta ze środków publicznej komunikacji mimo zagrożenia COVID. W tym czasie pokrzywdzona przebywała głównie w mieszkaniu i utrzymywała systematyczne, bardzo intensywne relacje ze znajomymi przez telefon i media społecznościowe. Z tych kontaktów wynika, że była w dobrej formie fizycznej, opisywała swoje zajęcia, najbliższe plany.

zeznania M. M. (2)

66-68, 3217, 3220

zeznania R. G.

39v

zeznania E. C.

3238v

zeznania R. W.

3408

Ostatnie wiadomości G. P. wysyłała w dniu 31 marca 2020 roku: do R. Róg (...) pisała na temat pandemii koronowirusa, do H. K. i E. C. o codziennych czynnościach.

zeznania R. W.

44

zeznania E. C.

72-74

zeznania H. K.

2019, 2965

bilingi

195

W dniu 31 marca 2020 roku G. P. odbyła ostatnie rozmowy telefoniczne z telefonu nr (...) – rozmawiała z E. C. o godz. 15:38 przez ok. 6 minut oraz o godz.18:31 przez około 23 minuty.

bilingi

195

W nocy 31 marca/1 kwietnia 2020 roku K. P. przebywał wraz z matką w mieszkaniu przy ulicy (...). Kiedy pokrzywdzona już położyła się spać, doszło między nimi do rozmowy, która skutkowała podjęciem przez K. P. decyzji o zabiciu matki. K. P. czuł się przez nią krytykowany i zabicie jej miało w jego mniemaniu zapewnić mu spokój i zakończyć konflikt związany z brakiem akceptacji G. P. dla jego znajomości z I. K.. Zabicie matki miało także stanowić odwet za utratę jego spadku, brak edukacji, niechęć do przedstawianej jako narzeczona znajomej z Turcji oraz długi pobyt w Polsce, a nie w USA lub w Szwajcarii, gdzie wolałby przebywać.

wyjaśnienia K. P.

1106-1116, 953,2937, 2940, 2945, 3387, 3501

Wykorzystując przewagę fizyczną i zaskoczenie, oskarżony zaczął dusić matkę poduszką. Przykładał jej poduszkę do twarzy, zasłaniając usta oraz nos i zwalniał ucisk, obserwując jej reakcję. Widząc, że w dalszym ciągu żyje, ponawiał duszenie, czasami przykładając poduszkę tak, aby widzieć jej wzrok. Nie przerywał duszenia pomimo utraty sił przez matkę, bo jego celem nie było jej nastraszenie i jedynie spowodowanie bólu, ale konsekwentnie dążył do pozbawienia jej życia.

Po kilkunastu minutach duszenia, K. P., osiągnął swój cel i spowodował śmierć G. P..

wyjaśnienia K. P.

1106-1116, 953,3501, 4083-4084v, 4174

opinia z zakresu badań genetycznych

1467-1474

nagranie

2336

Następnie K. P., aby ukryć popełnione zabójstwo i opóźnić ujawnienie, że zabił matkę, znieważył jej zwłoki, poprzez ich rozczłonkowanie i wyrzucenie do rzeki. W tym celu K. P. kupił w dniu 1 kwietnia 2020 roku o godz.15:06 w sklepie (...) przy ul. (...)w W. piłę ręczną z ostrzem ze stali węglowej o długości 45 cm, 2 rolki taśmy srebrnej naprawczej 5cm x 10m, taśmę naprawczą, folię malarską 4m x 5m super grubą i 6 sztuk folii malarskiej extra mocnej 4m x 5m , smar litowy oraz 5 stalowa siatkę heksagonalną o wymiarach 1m x 5 m. Z pobliskiego placu budowy K. P. ukradł cegły do obciążenia pakunków z fragmentami ciała G. P.. Oskarżony zabezpieczył podłogę w łazience, aby zminimalizować ryzyko ubrudzenia podłoża płynami ustrojowymi lub tkankami, a następnie używając piły ręcznej odciął głowę i kończyny od korpusu zwłok G. P..

Oskarżony zapakował fragmenty ciała matki i cegły w folię, obwiązując paczki taśmą naprawczą i siatką ogrodniczą, po czym pociągiem oraz (...)przewiózł je w okolice N. i wrzucił z mostu do W..

wyjaśnienia K. P.

1106-1116, 953,2943, 3359-3363, 3377-3381, 3505v-3508v , 1326, 3852-3854

dane dot. transakcji w (...)

615-616, 622

dane z (...)

627-637

Po wywiezieniu szczątków G. P. oskarżony sprzątnął mieszkanie przy ulicy (...) i bez kontaktu z jego właścicielką, opuścił je.

zeznania M. M. (2)

66-68, 3217

wyjaśnienia K. P.

1106-1116, 953,3509v

Wyprowadzając się K. P. zabrał ze sobą poduszki – tę, na której leżała G. P. gdy ją dusił oraz poduszkę, której użył do uduszenia G. P. – obie zabrał ze sobą w październiku 2020 roku do USA, gdzie zostały zabezpieczone przez (...) i w dniu 12 sierpnia 2021 roku (data pisma) przekazane Prokuraturze Krajowej w W..

korespondencja

1327-1328

protokół oględzin z dokumentacją zdjęciową

1347-1352, 1354

opinia z zakresu badań genetycznych

1467-1474B

Ze względu na stałą aktywność towarzyską (telefoniczną i przez media społecznościowe) G. P., jej znajomi już 1 kwietnia zaniepokoili się milczeniem pokrzywdzonej i podjęli próby nawiązania kontaktu z nią oraz oskarżonym. Aby opóźnić wszczęcie poszukiwań G. P. i zapewnić sobie bezkarność oskarżony podszył się pod matkę wysyłając z jej (...)w dniu 2 kwietnia 2020 roku wiadomość do E. C., która od 1 kwietnia próbowała się kontaktować w ten sposób z G. P., publikując na jej profilu (...)w dniu 4 kwietnia 2020 roku wiadomość o wyjeździe do L.. Pisał ponadto wiadomości jako G. P., m.in. do B. M..

zeznania R. W.

43-45, 3409

zeznania E. C.

72-74

wydruk

76-78

zeznania B. M.

34v, 3425-3426

Po opuszczeniu mieszkania przy ulicy (...) K. P. wynajmował w W. mieszkanie przy ulicy (...), przy ulicy (...) i przy ul. (...). We wrześniu 2020 roku K. P. zaczął mieć problemy z płatnością za wynajem, opuścił mieszkanie przy ul. (...) bez rozliczenia się z jego właścicielem, kontaktu z nim, oddania klucza oraz karty do garażu.

protokół oględzin

609-610

zeznania W. C.

441-442

zeznania J. M.

156-158

umowa najmu

160-161

W pierwszej połowie października 2020 roku K. P. przyjechał do G., do E. i A. S.. W dniu 15 października 2020 roku, po kilkudniowym pobycie u nich, K. P. opuścił Polskę, udając się do S.. Wyjeżdżając z Polski K. P. zostawił u E. i A. S. trzy walizki oraz torbę, zawierające należące do G. P. ubrania i przedmioty o nieustalonej wartości artystycznej i rynkowej oraz przedmioty domowego użytku.

zeznania E. S.

56, 724

zeznania A. S.

61, 730

kopia karty pokładowej

21

protokół oględzin

767-769 i 1003-1011

Z czasem oskarżony przestał ukrywać, że jego matka nie żyje – np. poinformował o jej śmierci I. K., a w październiku 2020 roku A. S., mówiąc mu że G. P. była chora, zmarła i jest pochowana w W. – co A. S. ze względu na swój stan zdrowia oraz brak zainteresowania pokrzywdzoną i oskarżonym, zignorował.

Ostatecznie K. P. poinformował też swoją siostrę przyrodnią M. o tym, że zabił matkę i rozczłonkował jej ciało.

zeznania I. K.

99-101

zeznania A. S.

61, 730

zeznania M. P.

2028-2031, 3857-3858

nagranie i tłumaczenie na j. polski

2314-2326

Ostatni kontakt SMS-owy i połączenie głosowe oskarżonego (z telefonu nr (...)) z G. P. (z telefonu nr (...)) miał miejsce 12 marca 2020 roku, następnie do 11 stycznia 2021 roku, tj. końcowego okresu pozyskania danych z (...), K. P. nie inicjował żadnych połączeń z G. P. (także z numeru (...)).

Ostatni kontakt SMS-owy G. P. z oskarżonym był 25 marca 2020 roku, a połączenie głosowe (6 sekundowe) miało miejsce 30 marca 2020 roku. Po 31 marca 2020 roku połączenia wychodzące z numeru G. P., którym dysponował oskarżony, dotyczyły połączeń przekierowanych (np. poczty głosowej) oraz infolinii (m.in. bankowych), a nie wcześniejszych rozmówców i odbiorców wiadomości.

bilingi

210-336

dane teleadresowe oskarżonego z (...)

628-630

W dniach 12 i 13 kwietnia 2021 roku K. P. odbył w S. rozmowy z agentami (...) i funkcjonariuszami Policji w S. zarejestrowane na cd (audio), w trakcie których poinformował ich, że zabił G. P..

informacja (...)

120-130

nagranie i tłumaczenie na j.polski

647 (817), 742-752, 818-833

W okresie od dnia 19 sierpnia do 12 października 2021 roku K. P. przebywał na obserwacji sądowo-psychiatrycznej na Oddziale (...) Psychiatrii Sądowej Wojewódzkiego Szpitala (...) w L..

W dniu 14 września 2021 roku K. P. uciekł z obserwacji w trakcie oczekiwania na badania TK, został niezwłocznie zatrzymany, następnie 26 września 2021 roku oskarżony uciekł przez okno ze szpitala, po ok. 2 godzinach został zatrzymany przez funkcjonariusza Policji, zachowywał się wówczas agresywnie i krzyczał, że ucieknie kradnąc samochód i zabijając jego kierowcę.

Po obserwacji biegli rozpoznali u K. P. uzależnienie od alkoholu i innych, licznych substancji psychoaktywnych oraz zaburzenia osobowości - osobowość chwiejną emocjonalnie, typ borderline (z pogranicza) oraz narcystyczną. Biegli wskazali, że oskarżonego charakteryzuje skłonność do działań impulsywnych bez uwzględnienia ich konsekwencji oraz do niestabilności emocjonalnej, dominujące są u niego wybuchy gniewu i stały wzorzec nieprawidłowego zachowania, który jest całościowy i wyraźnie niedostosowany względem sytuacji indywidualnych i społecznych. Biegli wskazali nadto, że K. P. prezentuje utrwalony wzorzec podwyższonego poczucia własnej wartości (wyolbrzymia swoje osiągnięcia i talenty, oczekuje podziwu, uznania własnej wyższości, które są niewspółmierne do rzeczywistych dokonań) - taka prezentacja własnej osoby na zewnątrz może być mylnie odbierana jako urojenia, ale zdaniem biegłych jest emanacją postawy narcystycznej.

Biegli psychiatrzy i psycholog w opinii z dnia 21 grudnia 2021 roku uznali, że w chwili popełnienia czynu K. P. miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia, natomiast miał w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do pokierowania swym postępowaniem, czego źródłem jest wynikająca z ciężko zaburzonej osobowości, skłonność do działań impulsywnych, mało przemyślanych i egoistycznych.

informacje

1402-1403, 1412-1413, 1417

opinia biegłych psychiatrów i psychologa

1127-1131, 1736-1772,

3144-3150

G. P. była skonfliktowana ze swoją siostrą H. K.. Od 2008 roku G. P. utrzymywała z nią kontakt telefoniczny, mailowy itp. Oprócz jednego spotkania w 2015 roku siostry kontaktowały się jedynie za pośrednictwem mediów elektronicznych: (...), maili, wiadomości tekstowych. H. K. nie znała osobiście syna swojej siostry – oskarżonego K. P.. Nie odwiedziła po 2015 roku G. P., nie zareagowała na opowieści G. P. o obciążającym finansowo leczeniu stomatologicznym propozycją pożyczenia jej pieniędzy, bo uznała, że G. P. dałaby pieniądze oskarżonemu na zakup narkotyków. Zainteresowała się brakiem wiadomości od G. P. 4 kwietnia 2020 roku po otrzymaniu od koleżanki G. P. informacji o zamieszczeniu na (...) postu o jej przeprowadzce do L., który przez znajomych G. P. był uznany za podszywanie się pod G. P..

zeznania R. W.

3413

zeznania R. G.

3159-3160

wyjaśnienia K. P.

2941

zeznania H. K.

2967, 2971, 2974-2977

1.1.2.

K. P.

W okresie od 8 kwietnia 2020 roku do 16 czerwca 2020 roku, w różnych miejscach na terenie W., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, za pomocą uprzednio przywłaszczonej karty płatniczej (...) wydanej do rachunku prowadzonego w (...) Banku (...) S.A. nr (...) prowadzonego na rzecz G. P. dokonał kradzieży środków pieniężnych znajdujących się na rachunku w kwocie 2497,76 zł, tj. czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 8 czerwca 2017 roku G. P. zawarła Umowę konta osobistego, o Elektroniczne kanały dostępu dla Klientów Indywidualnych oraz Karty z (...) Bankiem (...) SA (którego następcą prawnym jest (...) Bank (...)). Do rachunku nr (...) została wydana G. P. karta (...) nr (...). W okresie od 25 lutego do 8 kwietnia 2020 roku rachunek był zasilony jedną wpłatą z tytułu świadczeń socjalnych (emerytury lub renty) wypłacanej G. P. z (...)w G. w wysokości 804,60 zł w dniu 10 marca 2020 roku. W dniu 13 marca 2020 roku na rachunku było saldo 3,11 złotych, ta kwota uniemożliwiała pokrycie miesięcznej opłaty za obsługę karty w wysokości 6 złotych - 8 kwietnia 2020 roku po zaksięgowaniu opłaty za obsługę karty na rachunku zostało odnotowane saldo ujemne: - 2,89 zł.

(...) w G. nie było poinformowane o śmierci G. P., w związku z czym w dniu 9 kwietnia 2020 roku dokonany został na rzecz G. P. przelew kwoty 859,81 zł, w dniu 11 maja 2020 roku przelew kwoty 857,63 zł oraz w dniu 10 czerwca 2020 roku przelew kwoty 813,63 zł.

dokumentacja bankowa

473-474

K. P. uzyskał za zgodą G. P. dostęp do jej rachunków bankowych.

wyjaśnienia oskarżonego

1106-1116, 953, 3510v

W okresie od 16 kwietnia 2020 roku do 16 czerwca 2020 roku K. P. posługując się kartą debetową dokonał zakupów oraz wypłat gotówkowych na łączną kwotę 2497,76 zł.

dokumentacja bankowa

474

K. P. nie dokonał po zabójstwie G. P. wypłat z innych rachunków bankowych G. P..

dokumentacja bankowa

469-473, 475-476

Biegli psychiatrzy i psycholog w opinii z dnia 21 grudnia 2021 roku uznali, że w chwili popełnienia czynu K. P. miał w pełni zachowaną zdolność do rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem: był to czyn powtarzalny, o jasnym trywialnym motywie - wymagający planowania i realizacji.

opinia biegłych psychiatrów i psychologa

1127-1131, 1736-1772, 3144- 3150

K. P. jest osobą karaną wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołowie z dnia 18 października 2022 roku sygn. akt II K 117/22 za czyn z art.242 § 1 k.k. popełniony w dniu 26 września 2021 roku na karę 50 stawek grzywny po 10 zł stawka.

odpis wyroku

2827

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu

1.2.1.

K. P.

W okresie od 8 kwietnia 2020 roku do 16 czerwca 2020 roku, w różnych miejscach na terenie W., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, za pomocą uprzednio przywłaszczonej karty płatniczej (...) wydanej do rachunku prowadzonego w (...) Banku (...) S.A. nr (...) prowadzonego na rzecz G. P. dokonał kradzieży środków pieniężnych znajdujących się na rachunku w kwocie 2497,76 zł, tj. czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

K. P. w okresie od 1 kwietnia 2020 roku do sierpnia 2020 roku dokonał kradzieży z włamaniem środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowych prowadzonych na rzecz G. P. w kwocie nie mniejszej niż 2 503,00 zł.

wyjaśnienia K. P.

1106-1116, 953, 3510v

dokumentacja bankowa

469-474

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1 i 2

częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. P.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego Sąd koncentrował się przede wszystkim na wskazanych w nich okolicznościach dotyczących jego relacji z G. P. oraz przebiegu zdarzenia opisanego pkt I wyroku i na zachowaniu oskarżonego po popełnieniu przypisanej mu zbrodni, w tym w kontekście realizacji znamion czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.. Dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego – podobnie jak pozostałych dowodów – Sąd kierował się zasadami określonymi w art. 7 k.p.k. . W myśl tych zasad Sąd ocenił wyjaśnienia K. P. swobodnie, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy (wiadomości specjalne posiadane przez biegłych) i doświadczenia życiowego.

Oskarżony składał wielokrotnie, także podczas eksperymentów procesowych wyjaśnienia, ale większość wyjaśnień nie ma znaczenia dla rekonstrukcji przebiegu zdarzeń objętych aktem oskarżenia, natomiast odzwierciedla sposób zachowania, myślenia i postrzegania innych osób przez K. P.. Dokonując ich oceny Sąd ograniczy się zatem jedynie do treści mających związek z przedmiotem postępowania.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim korespondują one z innymi dowodami lub znajdują w nich logiczne wsparcie, a także w zakresie, w jakim po poddaniu wyjaśnień ocenie, stanowią jedyną racjonalną i logiczną rekonstrukcję zdarzeń.

Sad dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim opisywał niechęć sióstr przyrodnich wobec jego matki oraz przejęcie przez G. P. kontroli nad jego spadkiem oraz utratę przez nią majątku odziedziczonego przez nią i przez oskarżonego. Ta okoliczność wynika także z zeznań M. P., H. K. oraz stanowi logiczne uzasadnienie wyjazdu G. P. z USA i osiedlenia się w Polsce, gdzie spodziewała się niższych kosztów życia.

Sad dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego odnoszącym się do przyjazdu do Polski, próbach zarobkowania, zażywania marihuany, zamieszkania przy ul (...) oraz kontaktów towarzyskich pokrzywdzonej, albowiem korespondują one z zeznaniami M. M. (2), R. W. i E. C..

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, odnoszącym się do (...), który został narzucony mu od dzieciństwa i związanym z tym sposobem jego funkcjonowania oraz narastającym brakiem pozytywnych reakcji z pokrzywdzoną, albowiem wyjaśnienia te potwierdza brak wykształcenia na poziomie ponadpodstawowym oraz korespondują one z zeznaniami M. P. oraz informacjami pochodzącymi z zeznań A. S., E. C., B. M. i R. W., odnoszącymi się do zachowania K. P., które wskazywało na brak zrozumienia dla ogólnie respektowanych norm społecznych oraz bezkrytycyzm wobec własnych deficytów edukacyjnych i zawodowych. Informacje zawarte w zeznaniach mieszkających w Polsce świadków, przedstawiane jako olbrzymie zaangażowanie emocjonalne i poświęcenie matki, wskazują obiektywnie na jej nadmierną potrzebę kontroli i recenzowania postępowania oskarżonego, która m.in. w kontekście wieku oskarżonego (w chwili jej zabójstwa miał 24 lata) była zbędna i szkodliwa dla ich wzajemnych relacji. Oczywistym przy tym jest, że oskarżony do pewnego momentu, akceptował takie relacje, podróżował z matką, mieszkał z nią, pozostawał na jej utrzymaniu, tolerował jej niechęć do I. K., a dopiero wówczas gdy pogorszyła się jej sytuacja majątkowa i skończyła się ich stabilizacja finansowa, wieloletni sposób wspólnego funkcjonowania ponownie (wcześniej stosował zagrażająca życiu i zdrowiu przemoc wobec G. P. w USA) zaczął mu przeszkadzać.

Sąd dał też wiarę wobec powyższego wyjaśnieniom K. P., w których wskazywał na swoje poczucie krzywdy i niechęć wobec matki, dodatkowo wiarygodność tych wyjaśnień wspierają zeznania A. W., który zeznał o tym, że oskarżony jako nastolatek opowiadał swym wirtualnym znajomym o nienawiści do matki i chęci jej zabicia – przy czym nie negując istnienia subiektywnego poczucia krzywdy, oczywistym jest, że jego stopień jest wyolbrzymiony z uwagi na wskazane w opinii sądowo psychiatryczno-psychologicznej zaburzenia osobowości oskarżonego i związany z tym wzorzec podwyższonego poczucia własnej wartości.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w których wskazuje on na znajomość z I. K., albowiem potwierdziła ona fakt tej znajomości, przy czym wobec treści jej zeznań zasadne jest uznanie, że ich relacje były koleżeńskie.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w których wskazuje on na niechęć G. P. do I. K., okoliczność ta wynika bowiem z zeznań E. C. i R. W., przy czym nie miała ona związku z zaręczynami oskarżonego z I. K. – bo taka relacja nie miała miejsca, ale z uznania przez pokrzywdzoną, że I. K. handluje narkotykami i dostarcza je oskarżonemu.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w których opisał on okoliczności zabójstwa G. P. w postaci poprzedzonego gwałtowną wymianą zdań (jak wynika z opinii sądowo psychiatryczno-psychologicznej K. P. cechuje skłonność do działań impulsywnych bez uwzględnienia ich konsekwencji oraz dominują u niego wybuchy gwałtownego gniewu), przy wykorzystaniu poduszki uduszenia pokrzywdzonej. Nie ulega jakiejkolwiek wątpliwości, że G. P. nie żyje oraz że został zabita przez K. P.:

- nie utrzymuje z nikim kontaktów od 31 marca 2020 roku, oskarżony nie zgłosił jej zaginięcia, opuścił wynajmowane przez nią mieszkanie przy ul.(...), korzystał z jej karty płatniczej, telefonu, informował inne osoby o dokonanym przez siebie zabójstwie matki, pozostawił należące do niej przedmioty u E. i A. S.;

- oskarżony konsekwentnie opisuje proces rozczłonkowania jej ciała, zapakowania i wywiezienia szczątków, co potwierdza lista zakupów dokonanych w (...) w dniu 1 kwietnia 2020 roku, dane dotyczące korzystania z przejazdów (...), opinia z badań genetycznych wskazująca na zabezpieczenie w wysprzątanej łazience przy ulicy (...) na znacznej powierzchni na macie antywibracyjnej pod pralką śladów krwi osoby spokrewnionej;

- rozczłonkowanie ciała miało na celu ukrycie dokonanego zabójstwa, przy czym oskarżony, z uwagi na szczegółowo opisane w opinii psychiatrów i psychologa cechy osobowości, nie przewidywał, że brak kontaktu znajomych z G. P. będzie skutkował determinacją w jej poszukiwaniu, sprawdzaniu preparowanych przez niego wiadomości i coraz silniejsze poczucie, że oskarżony jest odpowiedzialny za brak kontaktu z G. P..

- oskarżony w rozmowie z M. P. poinformował ją o zabiciu matki, przy czym zdawał sobie wówczas sprawę z tego, że brak kontaktu z G. P. został uznany za podejrzany, albowiem niektórzy spośród znajomych, np. E. C. pytali go o pokrzywdzoną, ponadto przed jego wylotem do USA w październiku 2020 roku na lotnisku w G. na okoliczność miejsca pobytu G. P. odpytywali go funkcjonariusze Policji.

Opisany przez oskarżonego sposób działania – uduszenie leżącej w łóżku G. P. poduszką w ocenie Sądu odpowiada rzeczywistemu mechanizmowi dokonanego zabójstwa: na zatrzymanych w USA w bagażu oskarżonego poduszkach zostały zabezpieczone ślady DNA należące do osoby spokrewnionej z K. P., a nie ulega wątpliwości, że jedyną osobą spokrewnioną z nim, z którą utrzymywał kontakty była jego matka G. P.. Oskarżony nie pozostawił sobie innych bezwartościowych przedmiotów G. P. i nie zabrał ich ze sobą do USA – zabranie poduszki, którą udusił matkę oraz poduszki, na której leżała w chwili zabójstwa miało dla niego symboliczne znaczenie.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w których opisuje on brak bliskich relacji G. P. z H. K.: świadek nie znała oskarżonego, mimo że był on osobą, z którą G. P. mieszkała, miała najbliższy kontakt. Do 2008 roku H. K. nie utrzymywała kontaktu z G. P., a od 2008 roku ograniczała kontakt do zdalnych (sms-owych lub przez (...) lub mailowych) kontaktów, spotkała się z pokrzywdzoną jeden raz przed jej wyjazdem z USA (założyły wówczas wspólne konto zasilane niewielkimi kwotami), mimo wielu podróży zagranicznych nigdy nie odwiedziła G. P. zagranicą – G. P. również nie odwiedziła jej w USA i nie spotkała się z nią podczas jej zagranicznych wyjazdów. Mając przy tym na uwadze powszechnie znaną łatwość podróżowania (oprócz krótkiego okresu czasu podczas pandemii COVID-19), czego dowodem jest możliwość dwukrotnego przyjazdu do Polski podczas procesu przeciwko K. P., w ocenie Sądu jedynym powodem braku bezpośredniego kontaktu G. P. i H. K. była niechęć do tego spotkania i brak więzi emocjonalnej – co czyni wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie wiarygodnymi.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego odnośnie tego, że dysponował dostępem do rachunku bankowego i karty płatniczej G. P., nie musiał zatem włamywać się na rachunek pokrzywdzonej, albowiem prowadzili oni wspólne gospodarstwo domowe i G. P. finansowała potrzeby oskarżonego, a w takich relacjach możliwe jest wspólne korzystanie z kart płatniczych.

1.1.1

zeznania E. C.

Świadek spójnie, rzeczowo, konsekwentnie i logicznie opisała okoliczności dotyczące jej znajomości z G. P. i z K. P., przedstawiając swoje oceny relacjonowanych zdarzeń, opisywała ich przebieg, wyraźnie wskazując, w jakiej części jej zeznania odnoszą się do jej obserwacji, a w jakiej odtwarzają relacje pochodzące od innych osób – w tym w szczególności G. P.. Świadek szczegółowo opisała okoliczności związane ze spotkaniami z G. P. i K. P., częstotliwość i tematykę wymienianych z G. P. wiadomości tekstowych, stosunek G. P. do syna i do jego znajomości z I. K.. Zeznania świadka odnoszące się do faktów sąd uznał za w pełni wiarygodne i stanowiące w odpowiednim zakresie podstawę poczynionych ustaleń faktycznych.

1.1.1

zeznania R. W.

Świadek spójnie, rzeczowo, konsekwentnie i logicznie opisała okoliczności dotyczące jej znajomości z G. P. i zachowania G. P. Świadek szczegółowo opisała okoliczności związane ze spotkaniami z G. P., częstotliwość i tematykę wymienianych z G. P. wiadomości tekstowych, stosunek G. P. do syna i do jego znajomości z I. K.. Zeznania świadka odnoszące się do faktów Sąd uznał za w pełni wiarygodne i stanowiące w odpowiednim zakresie podstawę poczynionych ustaleń faktycznych.

1.1.1

zeznania M. P.

Zeznania świadka są spójne, logiczne i racjonalne. Świadek rzeczowo opisała swoje relacje z G. P. i K. P. oraz wskazała na przyczyny braku kontaktów nimi. Konsekwentnie opisała zachowanie oskarżonego po zabójstwie matki, próby nawiązania z nią kontaktu i pozyskania od niej pomocy. Zeznania świadka dotyczące uznania, że realnie grozi jej niebezpieczeństwo ze strony K. P. znajdują potwierdzenie w przekazanej stronie polskiej dokumentacji amerykańskich organów ścigania.

1.1.1

zeznania B. M. i R. G.

Sąd uznał zeznania świadków za wiarygodne, albowiem są one spójne, rzeczowe i korespondują ze sobą, przy czym opisują one subiektywne spostrzeżenia i oceny świadków dotyczące relacji między oskarżonym a pokrzywdzoną, oparte na bardzo sporadycznych i powierzchownych kontaktach, co nakazuje uznanie, że ich relacja ma fragmentaryczne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

1.1.1

zeznania E. S.

Są rzeczowe, logiczne, opisują zdarzenia, w których świadek brała udział, przy czym z uwagi na ograniczony kontakt świadka z G. i K. P. oraz nawiązanie kontaktu ze świadkiem przez K. P. kilka miesięcy po zabójstwie, nie stanowiły podstawy do ustalenia okoliczności związanych z zabójstwem G. P.. W odniesieniu do pozostawienia przez K. P. części bagażu zeznania korespondują z protokołem oględzin rzeczy pozostawionych przez K. P. w domu świadka oraz z wyjaśnieniami oskarżonego.

1.1.1

zeznania A. S.

Są rzeczowe, logiczne, opisują zdarzenia, w których świadek brał udział, przy czym z uwagi na ograniczony kontakt świadka z G. i K. P. oraz nawiązanie kontaktu ze świadkiem przez K. P. kilka miesięcy po zabójstwie, nie stanowiły podstawy do ustalenia okoliczności związanych z zabójstwem G. P..

1.1.1

zeznania M. M. (2)

Zeznania świadka są logiczne, spójne, rzeczowe, konsekwentne i korespondują z dokumentacją w postaci umowy oraz dokumentacji bankowej. W odniesieniu do okoliczności dotyczących kłopotów finansowych G. P. zeznania świadka korespondują z zeznaniami R. G. oraz E. C.. Odnośnie okoliczności, w których K. P. opuścił mieszkanie przy ul.(...) bez powiadomienia o tym M. M. (2) i uregulowania zaległych opłat, zeznania świadka korespondują z wyjaśnieniami K. P.. Z uwagi na charakter relacji z G. P. – wyłącznie w związku z realizacją umowy najmu oraz zaledwie dwa spotkania z K. P. w związku z kwestiami mieszkaniowymi świadek nie dysponowała wiedzą odnośnie relacji G. P. i K. P. i jego zachowania.

1.1.1

Zeznania I. K.

Zeznania świadka są logiczne, spójne i rzeczowe, nie zostały zanegowane przez jakikolwiek inny wiarygodny dowód. Także odnośnie charakteru relacji z K. P. Sąd uznał zeznania świadka za w pełni wiarygodne: żaden ze świadków nie potwierdził bliskich relacji świadka z oskarżonym, wszystkie okoliczności wskazują jednoznacznie na to, że ich znajomość była powierzchowną relacją, rozpoczętą od poznania się za pośrednictwem aplikacji randkowej bezpośrednio po przyjeździe świadka do Polski, bez poważnych zobowiązań (mieszkali osobno, nie znali swoich bliskich), planów na przyszłość (I. K. nie planowała wyjazdu z oskarżonym z Polski, przestała utrzymywać z nim kontakt) – a opisywane przez oskarżonego narzeczeństwo nie miało miejsca, zaś sama I. K. określiła znajomość z oskarżonym jako koleżeńską. Żaden ze świadków przesłuchanych w toku postępowania karnego nie opisał jakichkolwiek wzajemnych, bliskich relacji emocjonalnych świadka z oskarżonym, a jedynie jego wyobrażenie takich nieistniających relacji, co dodatkowo uwiarygodnia zeznania świadka w tym zakresie.

1.1.1

Zeznania A. W.

Są logiczne, spójne, konsekwentne, świadek rzeczowo opisał charakter znajomości z oskarżonym.

1.1.1

Zeznania W. C. i J. M.

Są spójne rzeczowe, korespondują w odpowiednim zakresie z dowodami z dokumentów postaci dokumentacji bankowej oraz umowy najmu.

1.1.1

Zeznania H. K.

Sąd uznał zeznania za wiarygodne jedynie w zakresie w jakim odnoszą się one do faktów dotyczących istnienia relacji rodzinnych, treści informacji pochodzących od G. P., przyczyn aktywności w poszukiwaniu G. P. po 1 kwietnia 2020 roku (z inicjatywy jej znajomych), są bowiem w tym zakresie rzeczowe i korespondują z zeznaniami R. W., R. G. i B. M. oraz odpowiednim zakresie z wyjaśnieniami K. P..

1.1.1

opinie z zakresu badań genetycznych (k. 459-465, dokumentacja zdjęciowa k.466, 967-975A, 1467-1474)

Opinie zostały wydane po przeprowadzeniu szczegółowych badań prawidłowo pobranego i zabezpieczonego materiału dowodowego, precyzyjnie opisanego w opinii, a wnioski zawarte w opiniach są precyzyjne, jasne i czytelne. Opinie zostały sporządzone przez podmiot posiadający wiadomości specjalne, z wykorzystaniem opisanych w nich metod badawczych, stanowiąc wartościowy dowód.

1.1.1

Dokumentacjamedyczna

Pozyskana kopia dokumentacji medycznej dotyczącej G. P. została przekazana przez uprawniony do tego organ, zawiera dane związane z udzieleniem G. P. pomocy lekarskiej, została sporządzona w związku ze sprawowaniem opieki lekarskiej.

1.1.1 i 2

Dokumentacja bankowa, bilingi

Na uznanie za wiarygodne co do treści oraz formy zasługiwała uzyskana na potrzeby postępowania dokumentacja bankowa - została ona sporządzona przez uprawnione do tego podmioty, na podstawie przepisów prawa.

1.1.1 i 2

Protokoły, nagrania przebiegu czynności procesowych

Protokoły i nagrania zostały sporządzone zgodnie z przepisami przez uprawnione osoby. Zarejestrowane i opisane w nich czynności procesowe zostały przeprowadzone i udokumentowane prawidłowo, zgodnie z przepisami; autentyczność i wiarygodność dokumentów i nagrań nie była kwestionowana przez strony i nie budziła także wątpliwości Sądu.

1.1.1 i 2

Informacje z (...), dane z (...), kopia karty pokładowej, informacje dot. zachowania oskarżonego podczas obserwacji

Dokumenty te – nie kwestionowane co do ich treści oraz legalności pozyskania przez żadną ze stron – w odpowiedniej części korespondują z zeznaniami świadków, zostały wytworzone na potrzeby konkretnych zdarzeń w ramach obowiązujących procedur i przez osoby do tego uprawnione oraz zostały przekazane organom procesowym w należyty sposób, przez upoważnione do tego podmioty.

1.1.1

Opinie z zakresu informatyki wraz z uzyskanym w ich toku materiałami

Sąd dał wiarę opiniom związanym z zabezpieczonym sprzętem elektronicznym, telefonicznym, nośnikami pamięci albowiem opinie te są jasne, pełne, nie zawierają sprzeczności, zostały sporządzone zgodnie z przepisami prawa, przez podmioty posiadające właściwą wiedzę specjalną, na potrzeby postępowania karnego zgodnie z postanowieniami prokuratora – jako właściwego organu procesowego.

1.1.1

1.1.2

Pisemna i ustna opinia biegłych psychiatrów i psychologa

Opinie sądowo-psychiatryczne – pisemna i ustna, są jasne, pełne i pozbawione sprzeczności, sporządzone zostały przez biegłych posiadających odpowiednią wiedzę specjalną i umiejętności. Użyte w nich sformułowania są zrozumiałe, a argumentacja przedstawiona na potwierdzenie zawartych w nich wniosków jest logiczna, same zaś wnioski końcowe opinii zostały przejrzyście przedstawione, są jasne i wynikają z przyjętej przez biegłych metodologii. Biegli udzielili precyzyjnej odpowiedzi na postawione im pytania, zgodnie z zakresem posiadanych i wymaganych wiadomości specjalnych oraz udostępnionym im materiałem dowodowym. Zawarte w opinii wnioski znajdują oparcie w przeprowadzonej przez biegłych analizie informacji uzyskanych podczas przeprowadzonych przez psychiatrów oraz psychologa badań oskarżonego, w szczególności w warunkach szpitalnych podczas obserwacji sądowo-psychiatrycznej.

Zawarte w treści opinii biegłych opisy zachowań oskarżonego, stanowiące podstawę ich wniosków w pełni korespondują z zachowaniem zarejestrowanym podczas czynności procesowych (zarówno w trakcie śledztwa, w tym podczas eksperymentów procesowych), jak również podczas rozprawy – co znajduje odzwierciedlenie w zapisach przebiegu tych czynności stanowiących załączniki do protokołów poszczególnych czynności procesowych.

Wskazane okoliczności pozwoliły na uznanie, że opinie – pisemna i ustna - biegłych psychiatrów oraz psychologa są jasne, pełne i pozbawione sprzeczności, przez co stanowiły wartościowy dowód w sprawie.

1.1.1

materiały procesowe pozyskane z USA

Dokumenty te – nie kwestionowane co do ich treści oraz legalności pozyskania przez żadną ze stron – zostały wytworzone w ramach obowiązujących procedur i przez osoby do tego uprawnione oraz zostały przekazane organom procesowym przez upoważnione do tego podmioty. Wskazać przy tym należy, że nagrania i stenogram przesłuchań oskarżonego w dniach 12 i 13 kwietnia 2021 roku stanowią jedynie dowód przeprowadzenia tych czynności potwierdzając treści odnoszących się do nich informacji przekazanych przez stronę amerykańską, relacjonujących przebieg czynności związanych z K. P. oraz w części odnoszące się do nich wyjaśnienia oskarżonego, albowiem nie mogą być ujawnione w trybie art. 389 § 1 k.p.k..

1.1.1 i 2

odpis wyroku

Ujawniona kopia została sporządzona z oryginału orzeczenia, przez uprawnione do tego osoby i w sposób wiernie oddający treść wydanego wyroku i sporządzonego obliczenia kary.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1 i 2

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w odniesieniu do treści, które są sprzeczne z innymi dowodami uznanymi za wiarygodne oraz w zakresie w jakim nie mogą być poddane bezpośredniej konfrontacji z innymi dowodami, ale z uwagi na ich treść, ocenione z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy (wiadomości specjalne posiadane przez biegłych) i doświadczenia życiowego, są nielogiczne i nieracjonalne.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których sugeruje on (opisując to jako negocjacje, propozycje dla Sądu) że możliwe jest, że G. P. żyje i 1 kwietnia 2020 roku opuściła mieszkanie i wyjechała w nieznanym kierunku, przy czym miałaby to być zagraniczna podróż. Wersji tej przeczą zeznania świadków R. W. i E. C., z których wynika, że nie planowała ona jakiekolwiek podróży w tym okresie, a nadto, że nie stać by jej było na taki wyjazd (kłopoty finansowe G. P. zostały także potwierdzone w zeznaniach M. M. (2)). Tej wersji przeczą także konsekwentne i uznane, z przyczyn wskazanych powyżej, za wiarygodne w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego, opisujące proces rozczłonkowania G. P. oraz wywozu części jej ciała – w oczywisty bowiem sposób nie jest możliwe rozczłonkowanie osoby, która żyje.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom sugerującym, że G. P. zmarła z uwagi na zły stan zdrowia – jak wynika z dokumentacji medycznej oraz zeznań świadków, którzy mieli z nią stały kontakt m.in. sms-owy, G. P. była zdrowa, nie skarżyła się na jakiekolwiek dolegliwości, oprócz bólu zęba, co wiązało się z wizytami stomatologicznymi, w tym ostatnią w styczniu 2020 roku. 30 i 31 marca 2020 roku pokrzywdzona korespondowała z innymi osobami opisując im wykonywane codzienne czynności, nie zwracała się ani do E. C., ani do R. W. o pomoc w związku z rzekomym pogorszeniem stanu zdrowia. Ponadto gdyby śmierć G. P. nastąpiła z przyczyn naturalnych, związanych z jej stanem zdrowia, oskarżony nie ukrywałby jej ciała, po wcześniejszym zakupie materiałów, kradzieży cegieł, rozczłonowaniu go i wywiezieniu na most w N., tylko wezwałby odpowiednie służby, bo odkrycie ciała matki nie wiązałoby się z jakimikolwiek negatywnymi konsekwencjami prawnymi.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego sugerującym, że G. P. popełniła samobójstwo - żadna z osób utrzymujących z nią intensywne lub luźniejsze relacje nie wskazywała na okoliczności, które w minimalnym choćby stopniu uzasadniałyby targnięcie się przez P. na swoje życie. Opisane w zeznaniach świadków zachowanie pokrzywdzonej wskazywało na to, że pomimo problemów finansowych prowadziła normalny tryb życia, robiła zakupy, przygotowywała posiłki, jej stan emocjonalny nie odbiegał od tego, jaki był przez cały okres pobytu w Polsce. Ponadto także w takiej sytuacji, tj. gdyby śmierć G. P. nastąpiła na skutek samobójstwa, oskarżony nie ukrywałby jej ciała po wcześniejszym zakupie w (...) materiałów, kradzieży cegieł, rozczłonowaniu ciała i wywiezieniu na most w N., tylko wezwałby odpowiednie służby, bo odkrycie ciała matki nie wiązałoby się z jakimikolwiek negatywnymi konsekwencjami prawnymi.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których wskazuje on na to, że zabójstwo matki nastąpiło pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami – z czym wiąże swój wniosek o skazanie go z art. 148 § 4 k.k.. Po pierwsze sprzeczka rodzinna z matką, być może usprawiedliwiałaby, co najwyżej, wzburzenie objawiające się podniesieniem głosu lub agresją słowną, a nie jej zabiciem, a po drugie przedstawione także w tej sekwencji intencji i zdarzeń, wielominutowe duszenie połączone z narastającym osłabieniem pokrzywdzonej, zapewniało wystarczający okres czasu, aby się uspokoić i zaprzestać przemocy – co nie nastąpiło, bo od początku duszenia celem zastosowanej przemocy było zabicie G. P..

Nie zasługują na uznanie za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego dotyczące pseudonaukowych motywów rozczłonkowania ciała G. P. i utopienia szczątków w W., albowiem nawet osoba o takim poziomie wiedzy jaki ma oskarżony, musi wiedzieć o tym, że ożywienie zmarłej osoby jest niemożliwe. Z kolei opisane w zeznaniach świadków oraz w opinii sądowo psychiatryczno-psychologicznej egoistyczne i narcystyczne cechy oskarżonego wykluczają wskazany przez niego motyw usunięcia z mieszkania ciała matki, w postaci chęci zaoszczędzenie odpowiednim służbom wysiłku związanego z zabezpieczeniem ciała.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego dotyczącym jego wykształcenia, kompetencji naukowych, zawodowych, praktycznego znaczenia jego projektów (opisywanych i zobrazowanych własnoręcznymi rysunkami), albowiem jak wynika z całokształtu pozostałego materiału dowodowego K. P.:

- nie ma żadnego wykształcenia;

- nie posiada potwierdzonych jakimikolwiek istniejącymi wynalazkami lub wdrożonymi innowacjami kompetencji naukowych;

- nie ma żadnego doświadczenia zawodowego związanego z nauka czy dydaktyką (nie jest – jak wyjaśniał - profesorem, akademikiem).

W pozostałym zakresie wyjaśnienia oskarżonego nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, bo nie odnosiły się do okoliczności związanych z czynami zarzuconymi oskarżonemu i stanowiły wyraz jego potrzeby bycia w centrum uwagi, stanowiły emanację autokreacji na osobę, która ma decydujący wpływ na przebieg czynności z jego udziałem.

1.1.1

Zeznania H. K.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka w zakresie, w jakim opisuje ona, że łączyła ją z G. P. głęboka więź emocjonalna. Świadek nie znała oskarżonego, mimo że był on osobą, z którą G. P. mieszkała, miała najbliższy kontakt. Do 2008 roku H. K. nie utrzymywała kontaktu z G. P., a od 2008 roku ograniczała kontakt do zdalnych (sms-owych lub przez (...) lub mailowych kontaktów), spotkała się z pokrzywdzoną jeden raz przed jej wyjazdem z USA w 2015 roku (założyły wówczas wspólne konto zasilana niewielkimi kwotami), mimo wielu podróży zagranicznych nigdy nie odwiedziła G. P. zagranicą – G. P. również nie odwiedziła jej w USA i nie spotkała się z nią podczas jej zagranicznych wyjazdów. W ocenie Sądu jedynym powodem braku bezpośrednio kontaktu G. P. i H. K. była niechęć do tego spotkania i brak więzi emocjonalnej, co czyni zeznania H. K. opisujące serdeczne relacje z pokrzywdzoną niewiarygodnymi.

Zeznania Ł. C.

Świadek nie pamiętał jakichkolwiek okoliczności związanych z wykonanym wraz z oskarżonym kursem do N..

Zeznania M. W., A. C.

Świadkowie znając oskarżonego i pokrzywdzoną jedynie z widzenia, nie dysponowali wiedzą odnośnie ich relacji oraz okoliczności wyprowadzki K. P. z mieszkania przy ul.(...).

Zeznania B. N.

Dotyczy czynności przeprowadzanych przez świadka jako funkcjonariusza Policji, biorącego udział w śledztwie i nie zawierają jakichkolwiek informacji odnośnie przebiegu zdarzeń objętych zarzutami aktu oskarżenia.

Zeznania M. K.

Ze względu na to, że zeznania świadka nie pozwalają na ustalenie zawartości wyłowionego przez niego z W. w okresie czerwiec-sierpień 2020 roku pakunku, zeznania świadka nie miały znaczenia dla ustalenia faktów, albowiem potwierdzają jedynie fakt wyłowienia niezidentyfikowanej paczki,

opinia z zakresu badań genetycznych (k. 487-488)

Nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy fakt, iż nie zabezpieczono na nożycach do cięcia prętów zabezpieczonych w mieszkaniu wynajmowanym od J. M. śladów krwi, albowiem nie jest znane pochodzenie zabezpieczonych nożyc oraz sposób w jaki znalazły się w wynajmowanym przez K. P. mieszkaniu.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania zgodna z zarzutem

I

K. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił na stanowcze ustalenie, że oskarżony K. P. zabił swoją matkę G. P.. Zgromadzone w toku śledztwa i rozprawy głównej dowody bezpośrednie oraz pośrednie, tworzą zamknięty łańcuch poszlak świadczących o winie oskarżonego, skutkując ustaleniem jedynej możliwej w perspektywie całości zebranego materiału dowodowego, wersji wydarzeń i prowadząc do bezsprzecznego ustalenia faktu głównego tj. dokonania przez K. P. zabójstwa jego matki G..

Jak wielokrotnie wskazywano w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych „udowodnienie jakiegoś faktu nie musi zawsze oznaczać, iż dane ustalenie zawsze winno wynikać bezpośrednio z konkretnych dowodów. Może ono wypływać także z nieodpartej logiki sytuacji stwierdzonej konkretnymi dowodami, jeżeli stanowi ona oczywistą przesłankę, na podstawie której doświadczenie życiowe nasuwa jednoznaczny wniosek, iż dana okoliczność faktycznie istotnie wystąpiła (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2021 r., V KK 342/20, LEX nr 3129421).”.

Zgromadzony w sprawie materiał dowody oceniony z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, nie daje podstaw do uznania, że racjonalne byłoby poczynienie odmiennych ustaleń faktycznych w odniesieniu do zarzucanych oskarżonemu czynów, aniżeli takich, jakie legły u podstaw wydanego rozstrzygnięcia.

Zgodnie z dyspozycją art. 148 § 1 k.k. odpowiedzialności karnej za opisany w tym przepisie czyn podlega osoba, która zabija człowieka. Znamiona strony przedmiotowej zabójstwa zrealizowane zostaną przez każde zachowanie stanowiące podstawę do obiektywnego przypisania skutku w postaci śmierci człowieka - dokonanie tego przestępstwa wymaga nastąpienia określonego w ustawie skutku, czyli śmierci człowieka. Do realizacji znamion zbrodni opisanej w art. 148 § 1 k.k. niezbędne jest wykazanie w działaniu sprawcy umyślności w postaci zamiaru bezpośredniego: sprawca podejmuje zachowanie skierowane przeciwko drugiej osobie w celu jej zabicia albo w postaci zamiaru ewentualnego (wynikowego): przewiduje możliwość spowodowania śmierci człowieka i godzi się na taki skutek swojego zachowania.

K. P. popełniając przypisany mu w punkcie I wyroku czyn, działał z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim – chciał zabić G. P. i podjął czynności, które skutkowały jej zgonem: używając poduszki, czyli przedmiotu o powierzchni i strukturze umożliwiającej jednoczesne całkowite zasłonięcie ust i nosa, zasłonił pokrzywdzonej usta i nos uniemożliwiając oddychanie, kontrolował aktualny stan G. P. obserwując ją podczas duszenia i kontynuował je przez kilkanaście minut, do czasu aż G. P. zmarła. Oczywistym jest - nawet dla osoby o podstawowym potencjale wiedzy o funkcjach życiowych człowieka - że zablokowanie górnych dróg oddechowych i uniemożliwienie oddychania skutkuje śmiercią duszonej ofiary. Uduszenie przez zasłonięcie wszystkich otworów anatomicznych umożliwiających oddychanie z reguły świadczy o bezpośrednim zamiarze pozbawienia ofiary życia, bowiem śmierć człowieka w wyniku uciskania z dużą siłą, wynikającą m.in. z dysproporcji sił, użytego przedmiotu ucisku, wzajemnego usytuowania pokrzywdzonej i sprawcy, stosunkowo długi czas – kilkukrotnie przekraczającym możliwość przeżycia bez oddychania, jest skutkiem oczywistym i nieuchronnym dla każdej dorosłej osoby (vide wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28 września 2022 roku sygn. akt II AKa 280/22).

Przebywając w nocy 31 marca 2020 roku w mieszkaniu przy ul. (...) w W. wraz z pokrzywdzoną G. P., K. P. zdecydował się na pozbawienie jej życia, bo uważał, że matka jest odpowiedzialna za jego sytuację życiową: utratę jego spadku, brak edukacji, długi pobyt w Polsce, a nie w USA lub w Szwajcarii. Dodatkowo oskarżony, który postrzegał swoją znajomość z I. K. jako poważny związek – nazywa ją swoją narzeczoną – wiedział o niechęci G. P. do niej i chciał wyeliminować matkę, postrzegając ją jako przeszkodę w związku z I. K.. Wykorzystując przewagę fizyczną i zaskoczenie, około północy, gdy pokrzywdzona już udała się spać, oskarżony zaczął dusić matkę poduszką. Przykładał jej poduszkę do twarzy, zasłaniając usta oraz nos i zwalniał ucisk, obserwując jej reakcję. Widząc, że w dalszym ciągu żyje, ponawiał duszenie, czasami przykładając poduszkę tak, aby widzieć jej wzrok, co dawało mu pełną kontrolę nad jej stanem. K. P. nie przerywał duszenia pomimo utraty sił przez matkę, bo jego celem nie było jej nastraszenie i jedynie spowodowanie bólu, ale dążył do pozbawienia jej życia. Po kilkunastu minutach duszenia oskarżony osiągnął swój cel i spowodował śmierć G. P..

Oskarżony mając zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia swego czynu, ale ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swym postępowaniem, nie dał G. P. szansy na przeżycie, konsekwentnie uciskał jej usta i nos. Wskazane powyżej okoliczności związane z zachowaniem oskarżonego K. P., w ocenie Sądu wskazują na to, że zabił on G. P., działając z zamiarem bezpośrednim: miał wolę i zamysł osiągnięcia określonego celu w postaci zabicia pokrzywdzonej i dążąc do jego osiągnięcia w sposób, który uzależniał skuteczność działań jedynie od konsekwencji wykonania przedsięwziętej czynności, konsekwentnie zmierzał do wyczerpania znamion czynu zabronionego - śmierci matki. Ocenę tę potwierdza także zachowanie K. P. po dokonaniu przestępstwa: nie poinformował sąsiadów lub znajomych G. P., z którymi miał kontakt, bo przejął dostęp do telefonu i mediów społecznościach pokrzywdzonej o śmierci matki; kupił przedmioty umożliwiające rozczłonkowanie i ukrycie ciała matki: piłę, folie ochronną i pakowną, siatkę i taśmę zabezpieczającą oraz ukradł cegły do obciążenia fragmentów szczątków i wrzucił je do W. w N. w krótkim odstępie czasu; sprzątnął i wywietrzył mieszkanie, w którym miało miejsce zabójstwo i rozczłonkowanie ciała pokrzywdzonej, po czym zmienił miejsce zamieszkania, nie informując o tym właścicielki mieszkania M. M. (2) i nie pozostawiając jej danych kontaktowych. K. P. próbował wprowadzić w błąd, co do losów matki wspólnych znajomych i członków dalszej rodziny, m.in. publikując na (...) pokrzywdzonej wpis o jej wyjeździe do USA oraz pisząc wiadomość do B. M. – co opóźniło formalne wszczęcie poszukiwań G. P.. Nie zgłosił śmierci G. P. w bankach, w których miała rachunki bankowe. Oskarżony podejmował te wszystkie czynności, aby opóźnić wykrycie dokonanego przez siebie zabójstwa matki, oczywistym bowiem było, przede wszystkim z uwagi na zainteresowanie znajomych i dalszej rodziny zniknięciem G. P., że ustalenie faktu jej śmierci oraz powiązanie jej zgonu z oskarżonym, jest jedynie kwestią czasu.

Wskazać przy tym należy, że wobec zasługujących na uznanie za w pełni wartościowe wniosków końcowych zawartych w kompleksowej opinii biegłych psychiatrów i psychologa, K. P. działał w warunkach art.31 § 2 k.k., albowiem miał z przyczyn wyczerpująco wskazanych w opinii biegłych, w pełni zasługujących na uwzględnienie, ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swym postępowaniem, przy jednoczesnym zachowaniu w pełni zdolności rozpoznania znaczenia swojego czynu.

Powyższe względy skutkowały uznaniem przez Sąd, że K. P. działając z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim, swym zachowaniem zrealizował ustawowe znamiona zbrodni z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k., tj. popełnił zarzucany mu w pkt I aktu oskarżenia czyn.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania niezgodna z zarzutem

II

K. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 278 § 1 k.k. podlega karze ten, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, określenie, że dana rzecz jest cudza, oznacza, że ma ona właściciela i jest nim inna osoba niż sprawca. Kradzież jest przestępstwem umyślnym, którego można się dopuścić wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, jest to przestępstwo kierunkowe, jako że celem zaboru jest przywłaszczenie: sprawca dokonuje zaboru po to, aby włączyć cudzą rzecz do swojego majątku i postępować z nią jak właściciel.

Zgodnie z art. 12 § 1 k.k. dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony.

K. P. po uzyskaniu niekontrolowanego przez posiadaczkę rachunku tj. zabitą przez niego G. P. dostępu do karty płatniczej (...) wydanej do rachunku prowadzonego w (...) Banku (...) S.A. nr (...) dokonywał płatności m.in. w sklepach, aptece, punkcie gastronomicznym, wypłat gotówki, oraz master wydanej do rachunku bankowego w krótkich odstępach czasu, działając z zamiarem przywłaszczenia pieniędzy znajdujących się na rachunku bankowym, w dniach od 8 kwietnia do 16 czerwca 2020 roku dokonał kradzieży pieniędzy w łącznej kwocie 2497,76 zł. Stanowiące przedmiot zaboru środki pieniężne wpłynęły na rachunek G. P. po jej śmierci – stanowiły świadczenie socjalne należne żyjącej G. P., oczywistym zatem jest, że gdyby szwajcarski ubezpieczyciel wiedział o jej śmierci, wpłaty nie miałyby miejsca, a zatem nie może być mowy o jakimkolwiek prawie oskarżonego, jako potencjalnego spadkobiercy uduszonej przez siebie matki, do środków pieniężnych, jakie wpłynęły na jej rachunek po 1 kwietnia 2020 roku.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. P.

I

I

Czyn przypisany oskarżonemu w pkt I wyroku, wyczerpujący ustawowe znamiona art. 148 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 k.k. jest zagrożony karą od 8 do 15 lat pozbawienia wolności, 25 lat pozbawienia wolności lub dożywotniego pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu K. P. karę 25 lat pozbawienia wolności Sąd wziął pod uwagę dyrektywy określone w art. 53 k.k., mając na względzie, aby dolegliwość wymierzonej kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu oraz brała pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd uwzględnił w szczególności motywację i sposób zachowania się oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Oceniając stopień winy Sąd analizował okoliczności, mające wpływ na zakres swobody sprawcy w wyborze i realizacji zachowania zgodnego z prawem, zaś w kontekście oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu miał na względzie treść art. 115 § 2 k.k.

Sąd uznał, że stopień winy K. P. był duży. Oskarżony, co jednoznacznie wynika z opinii sądowo-psychologiczno-psychiatrycznej, miał w chwili zdarzenia w pełni swobodną, niczym nieograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu. Biegli wskazali, że miał w znacznym stopniu ograniczona zdolność pokierowania swym postępowaniem, przy czyn nie miało to podłoża zdrowotnego, ale wynikało z ciężko zaburzonej osobowości, a przyczyny zaburzeń i ich przejawy zostały szczegółowo przedstawione w opinii biegłych – okoliczność ta miała znaczenie w kontekście uznania, że kara dożywotniego pozbawienia wolności byłaby karą niewspółmiernie surową.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu, zgodnie z art. 115 § 2 k.k. sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru i motywację sprawcy.

Czyn przypisany K. P. w pkt I wyroku był wymierzony przeciwko najwyższemu dobru, jakim było życie jego matki, która jak wynika z relacji przesłuchanych świadków, jako jedyna osoba broniła jego postawy życiowej i opiekowała się nim. Jakkolwiek charakter tych relacji może wskazywać na wypieranie przez G. P. faktu, że oskarżony jest dorosłym mężczyzną, to wykorzystywanie przez oskarżonego codziennego zaangażowania matki w zaspakajanie jego potrzeb bytowych wskazuje na to, że akceptował tę zależność – dopóty, dopóki pokrzywdzona zapewniała mu utrzymanie i stać ją było na finasowanie ich wydatków.

Popełniając przypisany mu czyn oskarżony wykorzystał swoją przewagę fizyczną spowodowaną znaczną różnicą wieku (pokrzywdzona miała 68 lat, a oskarżony 24 lata), budowy ciała (pokrzywdzona miała niespełna 170 cm wzrostu) oraz determinację w dążeniu do osiągniecia celu, przejawiającą się w kilkunastominutowym procesie duszenia, połączonego z obserwacją cierpienia G. P. i jej reakcji na zachowanie oskarżonego. Oskarżony, by zwiększyć skuteczność ucisku na usta i nos, skorzystał z poduszki, którą przykładał do twarzy pokrzywdzonej, na zmianę zasłaniając matce usta oraz nos, czasami przykładając poduszkę tak, aby widzieć jej wzrok i zwalniając ucisk, obserwując jej reakcję, sprawdzał czy już nie żyje.

Agresja oskarżonego wobec matki nie została sprowokowana przez pokrzywdzoną: to oskarżony wywołał kłótnię z matką, wyolbrzymiając charakter swej relacji z I. K., zarzucał jej dążenie do zakończenia wyimaginowanego związku (I. K. traktowała tę znajomość jako koleżeńską). Eskalacja napięcia w relacji z matka nie miała zatem jakiegokolwiek racjonalnego podłoża, a była jedynie przejawem nienawiści K. P. do matki.

Odnosząc się w kontekście oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu do zamiaru oskarżonego, wskazać należy, że „Postać zamiaru, tym bardziej w przypadku, gdy dotyczy czynu pozbawiającego życia drugiego człowieka, ma zawsze pierwszorzędne znaczenie w procesie wymiaru kary, w istocie - w bardzo poważny sposób ten wymiar kształtuje. Ustalenia co do postaci zamiaru pozbawienia życia towarzyszącego sprawcy za tak popełniony czyn mają bowiem pierwszorzędne znaczenie dla rozstrzygnięcia dotyczącego kary za jego dokonanie. Odmiennie wszak należy traktować kogoś, kto chce taki czyn popełnić i go realizuje (zamiar bezpośredni), od kogoś, kto na tą możliwość popełnienia tego czynu tylko się godzi (zamiar ewentualny). Zamiar ewentualny zawsze wskazuje na niższy stopień winy (w rozumieniu art. 53 § 1 k.k.) od stopnia, którego przypisanie w takim samym układzie okoliczności uzasadniałoby udowodnienie sprawcy działania z zamiarem bezpośrednim.”(vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2022 roku sygn. akt II KK 152/22). Oczywistym zatem jest, że w sytuacji gdy Sąd ustalił, że K. P. działał z zamiarem bezpośrednim popełnienia zabójstwa (vide pkt uzasadnienia wyroku), okoliczność ta musi znaleźć negatywne dla oskarżonego odzwierciedlenie przy wymiarze kary .

Motywem działania oskarżonego była nienawiść i chęć odwetu za własne niepowodzenia wymierzona przeciwko matce do G. P., wynikająca z subiektywnego i egoistycznego poczucia krzywdy emocjonalnej i ekonomicznej wyrządzonej K. P. przez matkę. Oskarżony czuł się przez nią niezrozumiany, krytykowany i finansowo oszukany. Jej śmierć stanowiła odwet za krzywdy, jakich we własnej ocenie doznał: utratę jego spadku, brak edukacji, brak sukcesów naukowych i zawodowych – mimo poczucia, że tworzy nowatorskie projekty naukowe, pogorszenie sytuacji materialnej, długotrwały pobyt w Polsce, zamiast w USA lub Szwajcarii. Dodatkowo K. P. chciał się zemścić na matce za niechęć do przedstawianej przez niego, jako jego narzeczona, I. K.. Oskarżony wielokrotnie akcentował w swych wyjaśnieniach poczucie krzywdy związane z niegospodarnością matki, co miało skutkować wydaniem przez nią pieniędzy, jakie miały zabezpieczyć jego przyszłość – pomijał przy tym, że od śmierci ojca (w 2002 roku), który mu pozostawił spadek, był na wyłącznym utrzymaniu swej matki, podróżował z nią i de facto nie dążył do usamodzielnia się, np. poprzez poszerzenie swoich kompetencji edukacyjnych lub zawodowych. Oskarżony, który jako osoba pełnoletnia miał swobodę w podjęciu decyzji o przyjeździe do Polski, w okresie stałego pobytu w Polsce od 2016 roku nie musiał mieszkać i pozostawać na utrzymaniu matki – osiedlając się w Polsce miał 20 lat, mógł w każdej chwili wyjechać z Polski i usamodzielnić się oraz uniezależnić finansowo od pokrzywdzonej, podjąć pracę w innym kraju, chociażby w USA czy Szwajcarii, tj. w państwach, których obywatelstwa posiada. Jako osoba młoda, zdrowa fizycznie i psychicznie (biegli psychiatrzy nie stwierdzili choroby psychicznej) mógł także pozostając w Polsce podjąć pracę odpowiednią do posiadanych kompetencji i wyksztalcenia, która mogłaby mu zapewnić stale źródło dochodu lub choćby umożliwić finansowe wsparcie coraz starszej matki. Oskarżony nie uczynił tego, akceptując swą sytuację i utrzymywanie przez matkę, do czasu aż jej sytuacja finansowa uległa takiemu pogorszeniu, że nie była w stanie regulować nawet należności za wynajęte mieszkanie. Jak wynika z wyjaśnień oskarżonego motyw ekonomiczny i poczucie krzywdy związanej z brakiem pieniędzy ze spadku po ojcu, niezadowolenie z pobytu w Polsce oraz niechęć G. P. wobec znajomości oskarżonego z I. K., której pokrzywdzona nie znała, ale uważała za osobę handlującą narkotykami, stanowiły motywację do agresji oskarżonego. Ta agresja oskarżonego skutkowała zabiciem G. P. na skutek uduszenia w nocy z 31 marca na 1 kwietnia 2020 roku.

Wskazane powyżej okoliczności skutkowały uznaniem przez Sąd, że stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu w pkt I wyroku jest bardzo wysoki.

Wymierzając oskarżonemu karę 25 lat pozbawienia wolność za czyn z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. Sąd ocenił także właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu

Oskarżony, który na terenie USA był penitencjarnie izolowany jako osoba nieletnia z uwagi na próbę zabójstwa swej matki, zdawał sobie sprawę z obowiązujących w tym zakresie norm, a mimo to je zlekceważył, okazując brak poszanowania dla ogólnie obowiązujących norm prawnych. Zachowanie oskarżonego po popełnieniu zabójstwa, mające na celu zatarcie śladów dokonanego zabójstwa i opóźnienie poszukiwań G. P. oraz utrudnienie powiązania oskarżonego ze śmiercią G. P., wskazuje na jego głęboko posuniętą demoralizację. Oskarżony w bardzo krótkim czasie po dokonaniu zabójstwa matki aby ukryć popełnione zabójstwo i opóźnić ujawnienie, że zabił matkę, znieważył jej zwłoki, poprzez ich rozczłonkowanie w mieszkaniu, w którym wspólnie mieszkali, po uprzednim zabezpieczeniu miejsca rozczłonkowania ciała, aby zminimalizować ślady. Oskarżony przygotował się do tego, kupując piłę, folie m.in. zabezpieczające podłoże oraz inne materiały, w których finalnie umieścił fragmenty ciała matki, wraz z cegłami, które ukradł z pobliskiej budowy. Następnie w kilku turach przetransportował w torbie turystycznej i walizce fragmenty ciała G. P. do mostu w N. i utopił je, co uniemożliwiło odszukanie ciała, poddanie go oględzinom sądowo lekarskim i pochówek. Następnie k. P. dokładnie i metodycznie sprzątnął mieszkanie, w którym dokonał zabójstwa i rozczłonkowania ciała matki, po czym opuścił je wynajmując kolejne mieszkanie. Aby opóźnić wszczęcie poszukiwań G. P. i zapewnić sobie bezkarność oskarżony podszył się pod matkę na (...), napisał wiadomości jako G. P., wskazując, że pokrzywdzona przebywa w L., pisał także, podszywając się pod matkę, wiadomości do zaniepokojonego brakiem kontaktu z G. P., B. M.. Po przyjeździe do USA K. P. zastraszał M. P., informując ja o zabójstwie matki i chcąc uzyskać jej wsparcie finansowe. Z kolei w trakcie obserwacji sądowo psychiatrycznej K. P. podjął dwukrotnie próbę ucieczki - za co został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołowie z dnia 26 września 2021 roku sygn. akt II K 117/22. Odnosząc się rozmowach z personelem medycznym do próby samouwolnienia K. P. wskazywał na to, że brał pod uwagę kradzież samochodu medycznego z kierowcą, a następnie ucieczkę po zabiciu kierowcy. Wszystkie te okoliczności związane z właściwościami i warunkami osobistymi K. P. oraz jego zachowaniem po dokonaniu zabójstwa G. P. w ocenie Sądu jednoznacznie wskazują to, że K. P. jest osobą bardzo zdemoralizowaną, pozbawioną szacunku dla obowiązujących norm społecznych, moralnych i prawnych, wymagającą intensywnego oddziaływania wychowawczego i resocjalizacyjnego.

Jak wynika z wniosków opinii sądowej psychiatryczno-psychologicznej, z powodu rozpoznanych zaburzeń osobowości i uzależnienia K. P. istnieje wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez niego czynów zabronionych o podobnym charakterze, co opisany w zarzutach – okoliczność ta dodatkowo wzmaga w kontekście prewencji indywidualnej konieczność wieloletniej izolacji penitencjarnej, połączonej z długotrwałym oddziaływaniem resocjalizacyjnym, co jest możliwe w razie wymierzenia kary 25 lat pozbawienia wolności.

Wskazane powyżej okoliczności ocenione w odniesieniu do dyrektyw wymiaru kary nakazywały uznanie, że kara niższa aniżeli 25 lat pozbawienia wolności nie spełni należycie celów kary, zarówno w wymiarze prewencji indywidualnej, jak też ogólnej.

Sąd uznał, że kara dożywotniego pozbawienia wolności – tj. maksymalna kara możliwa do wymierzenia za zbrodnię z art. 148 § 1 k.k., byłaby karą rażąco surową. Rozstrzygając odnośnie wymiaru kary za czyn przypisany K. P. w pkt I wyroku Sąd miał na uwadze, że kara dożywotniego pozbawienia wolności winna być orzekana wobec sprawców przestępstw, którym trudno przypisywać możliwości resocjalizacyjne - wobec oskarżonych wyjątkowo zdemoralizowanych, co do których wcześniej podejmowane działania resocjalizacyjne nie pozostawiają złudzeń, że w ich przypadku kara ma pełnić funkcję trwale wykluczającą, eliminująca ze społeczeństwa, a nie resocjalizująca.

W przypadku oskarżonego K. P. zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na to, że jest on osobą, co do której nie były dotychczas podejmowane adekwatne oddziaływania resocjalizacyjne – nie jest przy tym znany zakres i charakter oddziaływania wychowawczego wobec K. P. podejmowanego wobec niego jako nieletniego w USA. Niewątpliwym przy tym jest, że z uwagi na narzucony przez G. P. styl funkcjonowania w dzieciństwie K. P., oskarżony nie wykształcił w sobie odpowiednich postaw społecznych. K. P. dorastał bez tworzenia w ramach zorganizowanej edukacji więzi społecznych, bez utrzymywania relacji rodzinnych z rodzinami jego rodziców, bez poczucia stabilizacji bytowej opartej na stałych dochodach i miejscu zamieszkania, co w połączeniu z brakiem krytycyzmu G. P. wobec przyjętego sposobu funkcjonowania, doprowadziło do ukształtowania u K. P. nieprawidłowych postaw społecznych, a następnie do ich ugruntowania.

Mając nadto na uwadze, że oskarżony K. P. miał w znacznym stopniu ograniczona zdolność kierowania swym postępowaniem, przy czym spowodowane to było wynikającą z ciężko zaburzonej osobowości skłonnością do działań impulsywnych, mało przemyślanych i egoistycznych, Sąd uznał to za okoliczność istotną w kontekście wymiaru kary, dodatkowo nakazującą uznanie, że kara dożywotniego pozbawienia wolności nie spełniłaby dyrektyw wymiaru kary wskazanych w art. 53 kk i byłaby karą rażąco surową.

Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego, które umożliwiły ustalenie mechanizmu zgonu G. P., wskazać należy, że ich treść nie może skutkować wymierzeniem kary łagodniejszej, aniżeli kara 25 lat pozbawienia wolności. Oskarżony konsekwentnie dążył także do ukrycia ciała matki oraz śladów popełnionej przez siebie zbrodni zabójstwa, po rozpoczęciu poszukiwań przez jej znajomych fabrykował wiadomość mające wskazywać na to, że żyje, korzystał z jej karty bankomatowej, wiedząc, że ona nie żyje i że będzie miała możliwości korzystać z tych pieniędzy. Z czasem oskarżony przestał ukrywać, że jego matka nie żyje – np. w relacjach z S., aby uzyskać ich pomoc w opuszczeniu Polski i wyjeździe do USA. Jednocześnie miał świadomość, że wśród znajomych zaalarmowanych zniknięciem G. P. wzrasta niepokój o jej los połączony z podejrzeniami wobec niego. Ostatecznie K. P. poinformował też swoją siostrę przyrodnią M. P. o tym, że zabił matkę i rozczłonkował jej ciało – co uczynił aby zapewnić sobie jej uwagę i licząc na to, że jako osoba z nim spokrewniona i niechętna wobec jego matki pomoże mu finansowo (jako wsparcie z jej strony odbierał jej późniejsze sugestie, aby postarał się o wparcie terapeutyczne i pomoc prawną). Te okoliczności wskazują na instrumentalny charakter wielokrotnie zmienianych wyjaśnień K. P., a zatem ich treść nie może stanowić okoliczności łagodzącej, mimo, że pozwoliła na ustalenie mechanizmu zgonu G. P..

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. P.

II

II

Występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. jest zagrożony karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności (art. 57 b k.k. wszedł w życie w dniu 24 czerwca 2020 roku). Wymierzając K. P. za czyn przypisany mu w pkt II wyroku karę 1 roku pozbawienia wolności Sad miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 k.k..

Oceniając społeczny stopień szkodliwości czynu Sąd uznał, że był on wysoki: oskarżony zabił G. P., ukrył fakt jej śmierci i wykorzystując stworzoną przez siebie sposobność dysponowania środkami finansowymi na jej rachunku bankowym, korzystał ze świadczeń wpływających na jej rachunek ze względu na to, że podmiot dokonujący wypłat nie wiedział o jej śmierci. Oskarżony zabijając matkę sam stworzył sytuację, w której miał nieograniczony przez nią dostęp do nienależnych mu pieniędzy, po czym systematycznie od 8 kwietnia do 16 czerwca 2020 roku korzystał z tych pieniędzy – to musi skutkować uznaniem, że także stopień jego winy jest wysoki. Wymierzając oskarżonemu za czyn przypisany mu w pkt II wyroku karę powyżej ustawowego dolnego zagrożenia, w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności, Sąd miał także na uwadze wskazane w odniesieniu do wymiaru kary za czyn z art. 148 § 1 k.k. okoliczności odnoszące się do właściwości i warunków osobistych oskarżonego oraz potrzeby prewencji ogólnej – szczególnego napiętnowania wymaga kradzież środków, do których nieograniczony dostęp został uzyskany przez sprawcę zaboru na skutek dokonanego przez niego zabójstwa osoby, której przysługiwałyby - gdyby żyła - skradzione środki pieniężne.

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. P.

III

I i II

Wymierzając K. P. za obydwa przypisane mu czyny karę łączną 25 lat pozbawienia wolności Sąd kierował się treścią art. 88 k.k., zgodnie z którym jeżeli najsurowszą karą orzeczoną za jedno ze zbiegających się przestępstw jest kara 25 lat pozbawienia wolności, orzeka się tę karę jako karę łączną.

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. P.

IV

I i II

Zgodnie z art. 77 § 2 k.k. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd, wymierzając karę 25 lat pozbawienia wolności, może wyznaczyć surowsze ograniczenia do skorzystania przez skazanego z warunkowego zwolnienia niż przewidziane w art. 78 k.k., zgodnie z którym skazanego na karę 25 lat pozbawienia wolności można warunkowo zwolnić po odbyciu 15 lat kary.

W niniejszej sprawie w ocenie Sądu zachodzą okoliczności, skutkujące zasadnością ustalenia, że oskarżony będzie mógł skorzystać z warunkowego zwolnienia po odbyciu co najmniej 20 lat kary łącznej pozbawienia wolności. K. P. jest bowiem osobą bardzo zdemoralizowaną, bezkrytyczna wobec własnych możliwości i dysfunkcji, niechętną do respektowania ogólnie obowiązujących zasad współżycia społecznego, pozbawioną szacunku dla obowiązujących norm społecznych, moralnych i prawnych, wymagającą intensywnego oddziaływania wychowawczego i resocjalizacyjnego, zwłaszcza, że z powodu rozpoznanych zaburzeń osobowości i uzależnienia K. P. istnieje wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez niego czynów zabronionych o podobnym charakterze, co opisany w zarzutach.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. P.

V

I i II

Mając na uwadze, że K. P. został zatrzymany w niniejszej sprawie w dniu 21 maja 2021 roku o godz. 21.30 – tj. z chwilą zatrzymania go przez funkcjonariusza Policji przed wylotem do Polski (art. 598 § 2 k.p.k.), a następnie stosowano wobec niego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania (który stosowany był w dacie wydania wyroku), Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył na poczet orzeczonej wobec niego kary łącznej 25 lat pozbawienia wolności, okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 21 maja 2021 roku godz.21:30 do dnia 11 lipca 2023 roku, tj. do dnia wydania wyroku przez Sąd I Instancji.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie zasądził na rzecz H. K. zadośćuczynienia, o które wnosił jej pełnomocnik, uznając, że nie zostało wykazane, aby siostra pokrzywdzonej z uwagi na brak rzeczywistych więzi emocjonalnych, oprócz pokrewieństwa, miała poczucie krzywdy, wynikające z osobistego żalu i bólu na skutek śmierci G. P.. Nie utrzymywały bliskich kontaktów, oskarżycielka posiłkowa nie znała oskarżonego – który był najważniejszą osobą w życiu jej siostry, nie odwiedzała jej, a ich ostatnie spotkanie – jedno z nielicznych w dorosłym życiu, było związane z formalnościami dotyczącymi założenia rachunku bankowego i miało miejsce na kilka lat przez śmiercią G. P.. Także treść wypowiedzi świadka wskazuje na brak istotnej więzi emocjonalnej, która była dostrzegalna jedynie w sferze werbalnej jej zeznań, a nie wynikała z przedstawianych przez nią zdarzeń, wspólnych wspomnień i przeżyć. W ocenie Sądu analiza zawartych w aktach sprawy danych dotyczących drogi życiowej oraz kontaktów G. P. i H. K. jednoznacznie wskazuje na brak łączącej je pozytywnej więzi emocjonalnej.

Zgodnie z art. 31 § 2 k.k. jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem sprawcy była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Nadzwyczajne złagodzenie kary nie znajduje uzasadnienia wówczas, jeżeli nie wystąpiły żadne wyjątkowe okoliczności, które mogłyby skłaniać do zastosowania dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary. W realiach niniejszej sprawy, mimo wskazania przez biegłych, że K. P. miał w znacznym stopniu ograniczoną zdolność kierowania swym postępowaniem, Sąd uznał, że nie zachodzą szczególne, wyjątkowe okoliczności uzasadniające nadzwyczajne złagodzenie kary. Oskarżony miał w pełni zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia swojego czynu, w pełni świadomie zatem powziął decyzję o zabiciu swej matki, wyborze służącego do tego przedmiotu, który zapewnił skuteczność realizacji jego zamiaru. Stwierdzone przez biegłych ograniczenie w kierowaniu przez K. P. swym postępowaniem spowodowane było zaburzeniami osobowości – oskarżony ma osobowość chwiejną emocjonalnie, typ borderline (z pogranicza) oraz narcystyczną. Biegli podkreślili także w swej opinii uzależnienie oskarżonego od alkoholu i innych, licznych substancji psychoaktywnych. Opiniując wskazali, że oskarżonego charakteryzuje skłonność do działań impulsywnych bez uwzględnienia ich konsekwencji oraz do niestabilności emocjonalnej, dominujące są u niego wybuchy gniewu i stały wzorzec nieprawidłowego zachowania, który jest całościowy i wyraźnie nie dostosowany względem sytuacji indywidualnych i społecznych, prezentuje on utrwalony wzorzec podwyższonego poczucia własnej wartości. Biegli wskazali, że w związku z zaburzoną strukturą osobowościową oskarżony chce być w centrum, chce górować, chce mieć kontrole, być podziwiany przez innych. Żadna ze wskazanych w opinii biegłych okoliczność mająca wpływ na nieprawidłową osobowość oskarżonego, będącą przyczyną ograniczenia w stopniu znacznym zdolności pokierowania przez oskarżonego swym postępowaniem, nie wynika z traumatycznych dramatycznych, krzywdzących oskarżonego zdarzeń, ale jest wynikiem jego narastającego bezkrytycyzmu, narcyzmu, chęci manipulacji innymi, odurzania się substancjami psychoaktywnymi – wpływy wszystkich tych czynników na swoje funkcjonowanie oskarżony mógł zminimalizować lub wyeliminować, ale nie czynił tego z uwagi na wskazaną przez biegłych skłonność do działań impulsywnych, mało przemyślnych i egoistycznych.

Wskazane powyżej okoliczności skutkowały uznaniem przez Sąd, że w odniesieniu do K. P. nie może mieć zastosowania nadzwyczajne złagodzenie kary związane ze skazaniem go za czyn z art. 148 § 1 kk w warunkach art. 31 § 2 k.k..

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

Z uwagi na reprezentowanie oskarżonego K. P. podczas postępowania przygotowawczego i przed Sądem I Instancji przez obrońcę z urzędu adw. G. R., który złożył wniosek o przyznanie mu wynagrodzenia, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na jego rzecz kwotę 3330 złotych powiększoną o stawkę podatku VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego w toku śledztwa i postępowania przed Sądem I Instancji.

Wysokość wynagrodzenia została ustalona na podstawie § 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 5 w zw. z § 20 i w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, przy uwzględnieniu okresu pełnienia przez adw. G. R. funkcji obrońcy z urzędu.

VII

Z uwagi na reprezentowanie oskarżycielki posiłkowej H. K. podczas postępowania przed Sądem I Instancji przez pełnomocnika z urzędu adw. P. M., który złożył wniosek o przyznanie mu wynagrodzenia, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na jego rzecz kwotę 2340 złotych, powiększoną o stawkę podatku VAT, tytułem wynagrodzenia za reprezentowanie z urzędu oskarżycielki posiłkowej w toku postępowania przed Sądem I Instancji.

Wysokość wynagrodzenia została ustalona na podstawie § 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 5 w zw. z § 20 i w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, przy uwzględnieniu okresu pełnienia przez adw. P. M. funkcji pełnomocnika z urzędu.

VIII

Działając na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd obciążył K. P. kosztami procesu, uznając że jako osoba w sile wieku i zdrowa może podjąć na terenie zakładu karnego zatrudnienie umożliwiające mu realizację nałożonych na niego w wyroku zobowiązań finansowych wobec Skarbu Państwa, zwłaszcza że odbywając karę pozbawienia wolności nie będzie ponosił kosztów swego utrzymania.

Podpis

Agnieszka Domańska Konrad Mielcarek