Treść orzeczenia XII K 211/23 - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

XII K 211/23 - wyrok Sąd Okręgowy w Warszawie z 2024-05-06

sygn. akt XII K 211/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR (del.) Adam Solecki

Protokolant: Mirosław Grzęda, Julia Kubok, Mateusz Jasik, Ewelina Sidz

w obecności Prokuratora: Eweliny Ostrowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 17 stycznia, 22 lutego, 20 marca i 23 kwietnia 2024 r. sprawy:

D. K. (K.), syna H. i M., urodzonego dnia (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

1. w bliżej nieustalonym czasie, jednak nie później niż do 5 czerwca 2008 r. w W. i innych miejscach działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził obywatelkę (...) - B. F. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 270.000 złotych w ten sposób, że wprowadzając ją w błąd co do możliwości nabycia własności nieruchomości przy ul. (...) i ul. (...) w W. - w zamian za inwestycję w/w kwoty w działalność (...) - przyjął w dniu 5 czerwca 2008 r. od G. E. reprezentującego B. F. - pieniądze w kwocie 270.000 złotych wystawiając przy tym podrobiony dokument w postaci pokwitowania otrzymania pieniędzy poprzez naniesienie treści pokwitowania na kartkę opatrzoną podpisem Z. H. (1), wiedząc iż cel na jaki pokrzywdzona przeznaczyła pieniądze nie może zostać zrealizowany,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z 294 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

1. w bliżej nieustalonym czasie, jednak nie później niż 18 czerwca 2008 r. w W. i innych miejscach działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził obywateli (...) - B. F. i M. D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 250.000 euro w ten sposób, że wprowadzając ich w błąd co do możliwości dokonania inwestycji w projekt (...) i następnie nabycia własności odremontowanego pałacu w R. przyjął od nich pieniądze w łącznej kwocie 250.000 euro mając świadomość, iż cel na jaki pokrzywdzeni przeznaczyli pieniądze nie może zostać zrealizowany, a następnie mając stworzyć pozory zwrotu tej kwoty G. E., nakłonił ustalone osoby do sporządzenia fałszywego dokumentu w postaci PROTOKOŁU z dnia 18 kwietnia 2008 r., mającego stwierdzić zwrot w gotówce w/w kwoty podpisanego przez ustalone osoby, mając przy tym świadomość, iż okoliczność przekazania pieniędzy, którą dokument potwierdza, nie miała miejsca, po czym dokumentem tym posłużył się jako dowodem mającym potwierdzać zwrot pieniędzy w postępowaniu o sygn. 8 U 1476/10 przed Wyższym Sądem Krajowym w D. (N.),

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

2. w bliżej nieustalonym czasie, jednak nie później niż 20 lipca 2011 r. chcąc aby Z. H. (1), J. G. (1) i inna ustalona osoba składając zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu o sygn. 8 U 1476/10 toczącym się przed Wyższym Sądem Krajowym w D. (N.) zeznali nieprawdę, nakłaniał w/w osoby aby potwierdziły, że w dniu 18 kwietnia 2008 r. w siedzibie firmy (...) sp. z o.o. doszło do przekazania kwoty 250.000 euro przez Z. H. (1) na rzecz G. E. w obecności J. G. (1) i T. A. (1), podczas gdy w rzeczywistości takie zdarzenie nie miało miejsca,

tj. o czyn z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k.

o r z e k a:

I. Oskarżonego D. K. w ramach czynu zarzucanego mu w pkt. 1. aktu oskarżenia uznaje za winnego tego, że w bliżej nieustalonym czasie, jednak nie później niż do dnia 5 czerwca 2008 r. w W. i innych miejscach działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził B. F. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 270.000 złotych w ten sposób, że wprowadził ją w błąd co do możliwości nabycia własności nieruchomości przy ul. (...) i ul. (...) w W. w zamian za inwestycję w/w kwoty w działalność (...), a następnie przyjął w dniu 5 czerwca 2008 r. od reprezentującego ją G. E. pieniądze w kwocie 270.000 złotych wystawiając przy tym podrobiony dokument w postaci pokwitowania otrzymania pieniędzy poprzez naniesienie treści pokwitowania na kartkę opatrzoną podpisem Z. H. (1) i na jego szkodę, wiedząc iż cel na jaki pokrzywdzona przeznaczyła pieniądze nie może zostać zrealizowany, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z 294 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 7 czerwca 2010 r. i za to na tej podstawie skazuje go, a na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 7 czerwca 2010 r. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II. Oskarżonego D. K. w ramach czynu zarzucanego mu w pkt. 2. aktu oskarżenia uznaje za winnego tego, że w bliżej nieustalonym czasie, jednak nie później niż dnia 28 lutego 2008 r. w W., G. i innych miejscach działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził B. F. i M. D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 230.000 euro w ten sposób, że wprowadzając ich w błąd co do możliwości dokonania inwestycji w projekt (...) i następnie nabycia własności odremontowanego pałacu w R. przyjął od nich pieniądze w łącznej kwocie 230.000 euro mając świadomość, iż cel na jaki pokrzywdzeni przeznaczyli pieniądze nie może zostać zrealizowany, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z 294 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 7 czerwca 2010 r. i za to na tej podstawie skazuje go, a na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 7 czerwca 2010 r. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III. Oskarżonego D. K. w ramach czynu zarzucanego mu w pkt. 3. aktu oskarżenia uznaje za winnego tego, że w bliżej nieustalonym czasie, jednak nie później niż dnia 20 lipca 2011 r. w W. chcąc aby Z. H. (1), J. G. (1) i T. A. (1) składając zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu o sygn. 8 U 1476/10 toczącym się przed Wyższym Sądem Krajowym w D. (N.) zeznali nieprawdę, nakłaniał w/w osoby aby potwierdziły, że w dniu 18 kwietnia 2008 r. w siedzibie firmy (...) Sp. z o.o. doszło do przekazania kwoty 250.000 euro przez Z. H. (1) na rzecz G. E. w obecności J. G. (1) i T. A. (1), podczas gdy w rzeczywistości takie zdarzenie nie miało miejsca, tj. przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015 r. i za to na tej podstawie skazuje go, a na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015 r. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV. Na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 7 czerwca 2010 r. łączy orzeczone w pkt. I.-III. kary pozbawienia wolności i wymierza oskarżonemu karę łączną 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1) k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 7 czerwca 2010 r. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

VI. Na podstawie art. 72 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 7 czerwca 2010 r. zobowiązuje oskarżonego do naprawienia wyrządzonej czynem z pkt. I. wyroku szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej B. F. kwoty 270.000 (dwieście siedemdziesiąt tysięcy) złotych w terminie 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy od uprawomocnienia się wyroku;

VII. Na podstawie art. 44 § 1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci pokwitowania przyjęcia pieniędzy ujętego pod poz. 1 Wykazu dowodów rzeczowych nr I/294/12 (DRZ 936/19) na karcie 31 akt;

VIII. Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. orzeka zwrot na rzecz S. G. w G. (N.) dowodu rzeczowego w postaci pokwitowania zwrotu darowizny ujętego pod poz. 1 Wykazu dowodów rzeczowych nr 1 (DRZ 1993/23) na karcie 1060 akt;

IX. Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 211/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. K.

pkt II. wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Na początku 2008 r. D. K. przekonał B. F. i M. D. do dokonania inwestycji w wykonanie prac renowacyjnych ośrodka fundacji (...) w R. (projekt (...)). Wg oświadczeń D. K., B. F. i M. D. (1) mieli założyć w Polsce spółki - odpowiednio - (...) Sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o., które po zarejestrowaniu w Krajowym Rejestrze Sądowym, miały zostać komplementariuszami spółki komandytowej (...), której komandytariuszem miała być Fundacja (...), której członkiem Rady był D. K.. R. Sp. K., po renowacji ośrodka w R., miała przejąć własność tego ośrodka i przynosić zyski proporcjonalne do wkładów. Składając tą ofertę D. K. miał świadomość, że remontowany ośrodek w R. nie miał być przeznaczony do działalności zarobkowej.

W dniu 14 lutego 2008 r. B. F. i M. D. (1) podpisali z Fundacją (...) list intencyjny, a w dniu 28 lutego 2008 r. - porozumienie, na mocy którego przekazali oni Fundacji na realizację projektu (...) kwotę 230.000 euro, z czego kwota 15.000 euro została przekazana do rąk własnych D. K., a następnie M. D. (1) dokonał przelewu kwoty 115.000 euro, zaś B. F. przelała kwotę 100.000 euro. Oba przelewy zostały wykonane na rachunek D. K.. Kwota ta miała stanowić ich wkład do spółki (...). K.

Uzyskaną od B. F. i M. D. kwotę, D. K. darował fundacji (...) na renowację ośrodka w R..

Po powzięciu przez Fundację (...) wątpliwości co do D. K., Fundacja zwróciła mu kwotę 250.000 euro z prośbą o zwrot tej sumy ofiarodawcom. D. K. dobrowolnie nie zwrócił kwoty 230.000 euro B. F. i M. D. (1).

Wyrokiem Sądu w D. orzeczono o obowiązku zwrotu przez D. K. kwoty 250.000 euro, z czego D. K. zapłacił B. F. 240.000 euro.

zeznania Z. H. (1)

70-71

zeznania G. E.

121-124

zeznania B. F.

134-137

zeznania M. D.

208-211

zeznania S. K. (1)

218-219

zeznania E. J. (1)

452-454

odpis KRS

85-86

kopia listu intencyjnego

87-89, 127, 12-129

kopia potwierdzenia przelewu

90, 91, 130

kopie pokwitowań

93, 97, 106, 131, 132-133, 223

kopie pism

94, 107, 108, 125, 220, 221, 222, 455, 456-457, 459-460

protokół z dn. 14.04.2008r.

kopia aktu notarialnego

100-105

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2.

D. K.

pkt I. wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W połowie marca 2008 r. D. K. skontaktował się z G. E. i B. F.. Oświadczył im, że Związek (...), z uwagi na zadłużenie sięgające 280.000 zł, zmuszony jest zakończyć swoją działalność z dniem 31 maja 2008 r. Za spłacenie zadłużenia, Prezes (...) gotów jest przekazać prawa do nieruchomości w W. przy ul. (...) oraz ul. (...), stanowiących własność Związku, oraz kolekcji zabytkowych medali i rzeźb. D. K. nalegał na jak najszybsze podpisanie umowy. B. F. zdecydowała się przyjąć tą ofertę.

D. K. był świadomy, że nieruchomości przy ul. (...) oraz ul. (...) nigdy nie stanowiły własności Związku (...), były jedynie wynajmowane od m.st. W.. Kolekcja medali nie była natomiast przeznaczona na sprzedaż. Okoliczności te zataił przed B. F. i G. E..

W dniu 5 czerwca 2008 r. G. E., reprezentujący B. F., podpisał w W. umowę ze Związkiem (...) oraz Fundacją (...) (wspierającej finansowo Związek), na mocy której B. F. miała przekazać donację na rzecz Związku za pośrednictwem Fundacji. W treści umowy nie wskazano wartości donacji, została ona uzgodniona ustnie między D. K. a G. E. na kwotę 270.000 zł.

G. E. przyniósł kwotę donacji w kopercie formatu A5, którą przekazał do rąk D. K., prosząc jednocześnie D. K. o pokwitowanie przyjęcia tej sumy. Następnego dnia G. E. otrzymał od D. K. dokument pokwitowanie, który został podrobiony przez D. K. poprzez naniesienie treści pokwitowania na kartkę papieru, podpisaną uprzednio in blanco przez Prezesa Fundacji (...), Z. H. (1) i na jego szkodę.

D. K. przekazał (...) jedynie kwotę 44.000 zł.

zeznania Z. H. (1)

6-7, 70-71, 189-190, 1152v-1154v

zeznania G. E.

20-22, 121-124

zeznania J. G. (1)

73-74, 191-192, 1150v- (...)

zeznania W. F. (1)

76-77, 109-111

zeznania B. F.

134-137

zeznania B. G. (1)

388-393, (...)- (...)

zeznania Ł. S.

471-473

kopie pism

2, 8-9, 33, 34, 35, 38, 39-41, 42, 43

kopia umowy z dn. 05.06.2008r.

protokół zatrzymania rzeczy

25-27

pokwitowanie

korespondencja e-mail

53-66

druk

umowa między Fundacją (...) a (...)

112-117

pismo (...)

436

pismo Urzędu (...)

437

pismo Zakładu (...) w (...) W.

446-447

pismo Zarządu Mienia Skarbu Państwa

449-450

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.3.

D. K.

pkt III. wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W związku z toczącym się przed Wyższym Sądem Krajowym w D. postępowaniem z powództwa B. F. o sygn. 8 U 1476/10, D. K. nakłaniał w W. Z. H. (1), J. G. (1) i T. A. (1) do złożenia fałszywych zeznań, że w dniu 18 kwietnia 2008 r. siedzibie spółki (...) Sp. z o.o. doszło do przekazania G. E. przez Z. H. (1) kwoty 250.000 euro, w obecności J. G. (1) i T. A. (2), które to zdarzenie w rzeczywistości nie miało miejsca.

Dnia 20 lipca 2011 r. Z. H. (1) i J. G. (1), a w dniu 7 maja 2012 r. T. A. (2) złożyli, po pouczeniu o obowiązku mówienia prawdy, w toku postępowania o sygn. 8 U 1476/10 toczącym się przed Wyższym Sądem Krajowym w D. (N.) zeznania o treści wskazanej przez D. K..

zeznania T. A. (1)

185-187

zeznania Z. H. (1)

189-190, 1152v-1154v

zeznania J. G. (1)

191-192, 1150v-1152

protokoły przesłuchania świadków przed Wyższym Sądem Krajowym w D.

194-207, 236-237, 239-251, 359-360, 361-374

protokół rozprawy przed SR Lublin-Zachód

252-262

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa

263-273

pokwitowanie

238

korespondencja e-mail

396

pismo M. D. do T. A.

397

pismo T. A. do M. D.

398-407

pismo Z. H. do M. D.

408-410

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.4.

D. K.

pkt I.-III. wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

D. K. jest w pełni poczytalny.

opinia sądowo-psychiatryczna

589-590

dokumentacja medyczna

595-1047

D. K. został skazany wyrokiem sądu niemieckiego w 2021 r. na karę grzywny za przestępstwo zakłócania funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości.

karta karna

1125-1126

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.-1.1.4.

zeznania Z. H., G. E., B. F., M. D., S. K., E. J., L. M., J. G., W. F., B. G., Ł. S., T. A.

logiczne, spójne, konsekwentne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, drobne nieścisłości świadków Z. H., J. G. i W. F. w zakresie m. in. przebiegu spotkania z udziałem G. E. w czerwcu 2008 r. nie ważą na całościowej ocenie ich zeznań, gdyż ustalony przebieg zdarzenia wynika z zeznań G. E., jak również potwierdza to wydane mu przez oskarżonego pokwitowanie

kopie dokumentów (umów, pism, potwierdzeń przelewów, pokwitowań), korespondencja e-mail, dokumentacja medyczna

dokumenty, dowody materialne, niekwestionowane

odpis KRS, kopia aktu notarialnego, protokół zatrzymania rzeczy, pisma urzędowe, protokoły Wyższego Sądu Krajowego w D., protokół SR Lublin-Zachód, karta karna

dokumenty urzędowe

opinia sądowo-psychiatryczna

jasna, logiczna, spójna, pozbawiona sprzeczności, wyraz wiedzy specjalnej biegłych

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.-1.1.3.

wyjaśnienia D. K.

w całości niewiarygodne, albowiem pozostają w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym; wskazać należy, iż żaden z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie potwierdza depozycji oskarżonego;

wyjaśnieniom oskarżonego na okoliczność czynu opisanego w pkt III wyroku zaprzeczają zgodne zeznania Z. H. (1), J. G. (1) i T. A. (2), które w korespondują z zeznaniami G. E., który zeznał, że nie przyjmował od oskarżonego kwoty 250.000 euro;

fakt, iż oskarżony nakłaniał Z. H. (1), J. G. (1) i T. A. (2) do składania fałszywych zeznań na okoliczność rozliczenia projektu (...) podważa także wyjaśnienia oskarżonego na okoliczność czynu opisanego w pkt II oskarżenia;

dodatkowo przeciwko wiarygodności wyjaśnień oskarżonego przemawia także fakt, iż pieniądze dla Fundacji (...) zostały przekazane osobiście przez oskarżonego, nie poprzez Fundację (...), jak to zostało uzgodnione z B. F. i M. D. (1);

w zakresie czynu opisanego w pkt II wyroku Sąd oparł się na zeznaniach pokrzywdzonych, albowiem były one logiczne i spójne, znajdowały także potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym;

odnośnie czynu opisanego w pkt I wyroku, Sąd również oparł się na zeznaniach pokrzywdzonych, które są logiczne, spójne i znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, zwłaszcza w korespondencji e-mail (k. 53-66), której prawdziwości oskarżony nie kwestionował;

Z. H. (1) zaprzeczył dodatkowo wystawieniu pokwitowania dla G. E., a jego zeznania na okoliczność sporządzenia blankietów opatrzonych jego podpisem dla oskarżonego znajduje potwierdzenie w zeznaniach J. G. (1) i B. G. (1).

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

D. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 286 § 1 k.k. penalizuje zachowanie sprawcy, który w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Występek ten należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Oznacza to, iż dla bytu tego przestępstwa koniecznym jest działanie przez sprawcę w celu osiągnięcia korzyści majątkowej (przy czym zgodnie z art. 115 § 4 k.k. korzyścią majątkową jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego) i doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem m.in. za pomocą wprowadzenia jej w błąd. Kodeks karny nie określa przy tym sposobów wprowadzenia w błąd inne osoby, może to być bowiem osiągnięte przez sprawcę najrozmaitszymi sposobami. Norma prawna zawarta w przedmiotowym przepisie, nie wymaga ustalenia podejmowania przez sprawcę jakichś szczególnych, spektakularnych czynności. Wystarczające jest bowiem ustalenie jakiegokolwiek działania, które może spowodować błędne wyobrażenie rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem (por. kom. do KK pod red. A.Wąska, wyd, C.H.Beck, W-wa 2005, s. 947; nadto post. SN z 26.06.2003r., V KK 324/02, tamże).

Określone w art. 286 § 1 k.k. przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Zamiar bezpośredni winien obejmować zarówno cel, jak i sam sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu, które sprawca musi obejmować swą chęcią (por. m.in. wyr. SN z 14.01.2004r., IV KK 192/03, LEX 84458; wyr. SN z 6.11.2003r., II KK 9/03, LEX 83773).

W realiach przedmiotowej sprawy D. K. doprowadził B. F. do rozporządzenia swoim mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 270.000 zł. Dokonał tego wprowadzając ją w błąd co do możliwości nabycia własności nieruchomości w W. przy ul. (...) oraz ul. (...). Na skutek tego wprowadzenia w błąd, B. F. zgodziła się zapłacić oskarżonemu kwotę 270.000 zł będąc przekonanym, że dzięki temu będzie mogła nabyć własność w/w nieruchomości. Doszło zatem do uszczerbku w majątku pokrzywdzonej, na skutek wprowadzenia ją przez oskarżonego w błąd co do w/w okoliczności. Tym samym opisane wyżej rozporządzenie mieniem musi być uznane za niekorzystne, gdyż pokrzywdzona nie mogła nabyć własności w/w nieruchomości, albowiem nie były one własnością (...) Oskarżony był świadom tej okoliczności (z zeznań świadków związanych z Fundacją (...) oraz ze (...) jednoznacznie wynika, iż sytuacja prawna nieruchomości wykorzystywanych przez Związek była znana w Fundacji, wiedzę w tym zakresie musiał posiadać także oskarżony), ale zataił ją przed pokrzywdzoną.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona czynu z art. 286 § 1 k.k.

Art. 294 § 1 k.k. przewiduje surowszą odpowiedzialność za czyn z art. 286 § 1 k.k., jeżeli przestępstwo dotyczy mienia znacznej wartości. Mieniem znacznej wartości jest, stosownie do treści art. 115 § 5 k.k., mienie, którego wartość w chwili popełnienia czynu zabronionego przekracza dwustukrotną wysokość najniższego miesięcznego wynagrodzenia (200 x 1.126 zł = 225.200 zł). Ponieważ przedmiotem przestępstwa oszustwa w przedmiotowej sprawie była kwota 270.000 zł, zastosowanie art. 294 § 1 k.k. jest w pełni uzasadnione.

Odpowiedzialności karnej z art. 270 § 2 k.k. podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa.

Zebrany materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, iż Z. H. (1) naniósł swój podpis na niezapisane kartki papieru, które przekazał następnie oskarżonemu. Mając na uwadze kategoryczne zeznania Z. H. (1), że nie wystawiał pokwitowania G. E., stwierdzić należy, iż oskarżony wypełnił wbrew woli Z. H. (1) blankiet opatrzony jego podpisem i na jego szkodę, albowiem czynił Z. H. (1) odpowiedzialnym za rozliczenie z B. F..

Znamiona czynu z art. 270 § 2 k.k. zostały zatem przez oskarżonego wypełnione.

Zgodnie z art. 11 § 2 k.k., jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Mając na uwadze, iż wypełnienie blankietu opatrzonego cudzym podpisem było jednym z elementów działania oskarżonego, mających na celu wprowadzenie w błąd B. F. i doprowadzenia jej do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, zastosowanie art. 11 § 2 k.k. w przedmiotowej sprawie jest uzasadnione.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II.

D. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W realiach przedmiotowej sprawy D. K. doprowadził B. F. i M. D. (1) do rozporządzenia swoim mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 230.000 euro. Dokonał tego wprowadzając ich w błąd co do możliwości nabycia własności pałacu w R.. Na skutek tego wprowadzenia w błąd, B. F. i M. D. (1) zgodzili się zapłacić oskarżonemu łącznie kwotę 230.000 euro będąc przekonanymi, że dzięki temu będą mogli nabyć własność w/w nieruchomości i wykorzystać ją do działalności zarobkowej. Doszło zatem do uszczerbku w majątku pokrzywdzonych, na skutek wprowadzenia ich przez oskarżonego w błąd co do w/w okoliczności. Tym samym opisane wyżej rozporządzenie mieniem musi być uznane za niekorzystne, gdyż pokrzywdzeni nie mogli nabyć własności w/w nieruchomości, albowiem ich właściciel nie miał zamiaru jej sprzedaży. Oskarżony był świadom tej okoliczności, gdyż celem fundacji była renowacja jej siedziby, a nie sprzedaż nieruchomości, ale zataił ją przed pokrzywdzonymi.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona czynu z art. 286 § 1 k.k.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III.

D. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 18 § 2 k.k. przewiduje odpowiedzialność dla podżegacza, tj. osoby, która chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakładania ją do tego.

Zgodnie z art. 233 § 1 k.k. odpowiedzialności karnej podlega kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę.

W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, że Z. H. (1), J. G. (1) i T. A. (1)złożyli fałszywe zeznania przed Wyższym Sądem Krajowym w D. w sprawie o sygn. 8 U 1476/10, i uczynili to na prośbę oskarżonego. Powyższe jednoznacznie wynika z kategorycznych depozycji tych świadków.

Stwierdzić zatem należy, iż oskarżony, chcąc, aby inne osoby złożyły fałszywe zeznania, nakłaniał je do popełnienia przestępstwa z art. 233 § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. K.

zagrożenie ustawowe: za czyn z art. 294 § 1 k.k. - pozbawienie wolności od roku do lat 10, za czyn z art. 270 § 2 k.k. - pozbawienie wolności od 3 miesięcy do lat 5; zgodnie z art. 11 § 3 k.k. podstawą wymiaru kary będzie sankcja za czyn z art. 294 § 1 k.k.

wina umyślna, zamiar bezpośredni kierunkowy;

działanie motywowane chęcią osiągnięcia korzyści majątkowej;

naruszenie podstawowego dobra prawnego w postaci mienia, a także w postaci wiarygodności dokumentów;

działanie wieloczynowe, naruszające 2 przepisy ustawy karnej;

znaczny stopień społecznej szkodliwości: nakłonił pokrzywdzoną do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, wprowadzając ją w błąd co możliwości uzyskania prawa własności 2 nieruchomości w W., wiedząc, że nabycie własności przez pokrzywdzoną jest niemożliwe; doprowadził pokrzywdzoną na niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości; posłużenie się dla uwiarygodnienia oszustwa blankietem wypełnionym wbrew woli osoby, która ten blankiet podpisała, i na jej szkodę;

okazał jawne lekceważenie dla porządku prawnego i znaczne poczucie bezkarności, będąc przekonanym, że jego czyn pozostanie niewykryty;

niekaralność oskarżonego w chwili czynu; jeden wyrok skazujący w 2021 r.;

prewencja generalna;

D. K.

II.

zagrożenie ustawowe: za czyn z art. 294 § 1 k.k. - pozbawienie wolności od roku do lat 10

wina umyślna, zamiar bezpośredni kierunkowy;

działanie motywowane chęcią osiągnięcia korzyści majątkowej;

naruszenie podstawowego dobra prawnego w postaci mienia;

znaczny stopień społecznej szkodliwości: nakłonił pokrzywdzoną do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, wprowadzając ją w błąd co możliwości uzyskania prawa własności nieruchomości, wiedząc, że nabycie własności przez pokrzywdzoną jest niemożliwe; doprowadził pokrzywdzoną na niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości; próba uchylenia się od odpowiedzialności poprzez spreparowanie fałszywego poświadczenia odbioru pieniędzy przez G. E. i w dalszym ciągu nakłanianie ich osób do złożenia fałszywych zeznań, aby powyższą okoliczność uwiarygodnić;

okazał jawne lekceważenie dla porządku prawnego i znaczne poczucie bezkarności, będąc przekonanym, że jego czyn pozostanie niewykryty;

niekaralność oskarżonego w chwili czynu; jeden wyrok skazujący w 2021 r.;

prewencja generalna

D. K.

III.

zagrożenie ustawowe: pozbawienie wolności do lat 3;

wina umyślna, zamiar bezpośredni;

działanie motywowane chęcią uniknięcia konieczności zwrotu pieniędzy, w których posiadanie wszedł za pomocą przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.;

naruszenie podstawowego dobra prawnego w postaci prawidłowego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości;

znaczny stopień społecznej szkodliwości: chęć zakłócenia prawidłowego toku wymiaru sprawiedliwości, aby uniknąć konieczności zwrotu pieniędzy, w których posiadanie wszedł na skutek przestępstwa;

okazał jawne lekceważenie dla porządku prawnego i znaczne poczucie bezkarności, będąc przekonanym, że jego czyn pozostanie niewykryty;

niekaralność oskarżonego w chwili czynu; jeden wyrok skazujący w 2021 r.;

prewencja generalna

D. K.

IV.

czyny z pkt I i II wyroku popełnione w krótkich odstępach czasu, naruszające takie same dobra prawne; czyn z pkt III wyroku jest powiązany z czynem z pkt II wyroku;

kara łączna stanowi pewną całość będącą karnoprawną reakcją na popełnione czyny i wymierzone kary jednostkowe, w tym zakresie zastosowano zasadę asperacji;

tylko tak ukształtowana kara łączna uwzględnia w należytym stopniu okoliczności czynów oskarżonego;

uzmysłowi mu naganność jego postępowania;

prewencja generalna

D. K.

IV.

pozytywna prognoza kryminologiczna;

oskarżony niekarany w chwili popełnienia czynów;

czyny popełnione w latach 2008-2011 - od tamtego czasu do dnia wyrokowania zapadł wobec oskarżonego jeden wyrok skazujący (w Niemczech - za zakłócanie wymiaru sprawiedliwości)

okoliczności wymiaru kary pozbawienia wolności, wielość czynów, przemawiały za orzeczeniem 3-letniego okresu próby

D. K.

VI.

art. 72 § 2 k.k.

uzmysłowi naganność i nieopłacalność popełnienia przestępstw

uwzględnia słuszne interesy pokrzywdzonej

prewencja generalna

brak podstaw dla orzeczenia obowiązku na podstawie art. 46 1 k.k. z uwagi na brak stosownego wniosku od uprawnionego podmiotu złożonego w toku postępowania (przed zamknięciem przewodu sądowego)

D. K.

VII.

II.

art. 44 § 1 k.k. - przepadek obligatoryjny, jako że dowód pochodzi bezpośrednio z przestępstwa opisanego w art. 270 § 2 k.k.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. K.

VIII.

III.

art. 230 § 2 k.p.k. - orzeczenie obligatoryjne, dowód zbędny dla postępowania, zwrot podmiotowi, od którego dowód został zabezpieczony

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Na podstawie art. 4 § 1 k.k. zastosowano przepisy ustawy karnej w brzmieniu obowiązującym we wskazanych datach, gdyż są względniejsze dla oskarżonego przez pryzmat zagrożenia ustawowego, warunków zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności i nakładania obligatoryjnych obowiązków z tym związanych, jak również zasad orzekania kary łącznej.

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IX.

art. 624 § 1 k.p.k. - sytuacja majątkowa oskarżonego (brak majątku), osiągane dochody (renta w wysokości 600 euro miesięcznie);

Podpis

Dodano: 8 lipca 2024, Opublikował(a): Aneta Gąsińska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: Adam Solecki
Data wytworzenia informacji: 6 maja 2024