Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 229/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. B.

w dniu 23 grudnia 2020 r. przywłaszczył powierzoną rzecz ruchomą o wartości nie większej niż 85.500 zł w postaci samochodu marki L. (...) (...) o numerze rej. (...) o numerze VIN (...) będącego przedmiotem „umowy przejęcia długu i przelewu praw wynikających z umowy leasingu operacyjnego o nr (...) z dnia 16 kwietnia 2013 r. oraz umowy zobowiązującej do sprzedaży” zawartej pomiędzy finansującym (...) sp.zo.o. a następcą korzystającego (...) sp. z o.o. reprezentowaną przez M. B., czym działał na szkodę (...) S.A w kwocie nie większej niż 85.500 zł, tj. czyn z art. 284 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 16 kwietnia 2013 roku pomiędzy (...) Spółka z o.o. (finansujący) a (...) sp. z o.o. (korzystający) reprezentowaną przez A. G. została zawarta umowa leasingu operacyjnego nr (...). Leasingobiorcy przekazany został do użytkowania samochód osobowy marki L. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 289 000 zł.

W dniu 14 kwietnia 2016 r. umową przejęcia długu i przelewu praw wynikających z umowy leasingu operacyjnego nr (...) z dnia 16 kwietnia 2013 r. oraz z umowy zobowiązującej do sprzedaży z dnia 14 kwietnia 2016 r. zobowiązania z przedmiotowej umowy zostały przejęte przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (jako następcę korzystającego). Spółkę reprezentował oskarżony M. B. jako Prezes Zarządu i to on podpisał przedmiotową umowę. Umowa miała obowiązywać do dnia 15 marca 2018 r. Zgodnie z zapisami umowy korzystający został zobowiązany do uiszczania opłaty za korzystanie z przedmiotu leasingu w ratach miesięcznych. Ustalono również, że po zakończeniu umowy leasingu korzystający zobowiązuje się nabyć przedmiot leasingu po cenie równej opłacie końcowej, albo do zwrotu przedmiotu leasingu.

W dniu 14 kwietnia 2016 r. przedmiot leasingu został wydany M. B..

Aneksem z dnia 22 listopada 2016 r. przedmiotowa umowa leasingu operacyjnego została przedłużona na okres do dnia 15 marca 2020 r. Dodatkowo strony ustaliły, że (...) sp.zo.o. po zakończeniu umowy zobowiązuje się do zakupu i zapłaty ceny za przedmiot leasingu w wysokości określonej wg zasad uregulowanych w umowie leasingu (na dzień zawarcia aneksu cena ta wynosiła 46 992 zł plus stawka VAT). W dniu 18 stycznia 2019 r. strony podpisały kolejny aneks do umowy ustalając nowy terminarz opłat. Konieczność podpisania tego aneksu (k. 315-316) wynikała z faktu złożenia przez (...) S.A. oświadczenia o przedterminowym rozwiązaniu umowy z dniem 12 grudnia 2018 r. z powodu braku zapłaty przez korzystającego opłat oraz cofnięciem tego oświadczenia na wniosek korzystającego i uregulowaniem przez P. S. sp.zo.o m.in. zaległych opłat leasingowych oraz umownych odsetek za opóźnienie.

W dniu 15 marca 2020 r. umowa leasingu wygasła. Pismem z dnia 23 kwietnia 2020 r. (...) S.A. wezwało (...) sp. z o.o. do zapłaty opłaty końcowej w kwocie 57.800,16 zł oraz zaległych opłat do dnia 30 kwietnia 2020 r. Pismo zostało wysłane na adres siedziby spółki i odebrane w dniu 5 maja 2020 r.

Wobec nieuregulowania opłat (...) S.A. w sierpniu 2020 r. windykację roszczeń powierzyło firmie (...) sp.o.o. Pracownik tej firmy (...) w dniu 26 sierpnia 2020 r. udał się do siedziby spółki (...) sp.zo.o. Nie zastał M. B., pozostawił wizytówkę z prośbą o kontakt. Oskarżony jeszcze tego samego dnia skontaktował się z G. R. (1) i poinformował go, że (...) S.A. kwotę wykupu pojazdu rozłożył mu na raty, zobowiązał się do przekazania stosownej dokumentacji, której jednak nigdy nie dostarczył. W okresie od 28 sierpnia do 22 grudnia 2020 r. G. R. (1) miał następujący kontakt z oskarżonym:

- 28 sierpnia 2020 r. kontakt telefoniczny z oskarżonym, który poinformował go, że musi ponownie skontaktować się z leasingodawcą celem potwierdzenia kwoty zadłużenia, przesłał oskarżonemu stosowne informacje na adres e-mail

- 31 sierpnia 2020 r. ponowny kontakt telefoniczny, oskarżony stwierdził, że nie otrzymał informacji, ponownie na inny adres zostały mu przesłane składowe zadłużenia

- pomiędzy 1 a 17 września 2020 r. próby kontaktu telefonicznego z oskarżonym, bez rezultatu

- 17 września 2020 r. kontakt telefoniczny z oskarżonym, który poinformował świadka, że wyjaśnia sprawę z (...) S.A.

- 29 września 2020 r. próba kontaktu telefonicznego, bez rezultatu

- 1 października 2020 r. wizyta w siedzibie spółki, nie zastał oskarżonego, nie ujawnił również przedmiotu leasingu

- 1 października 2020 r. oskarżony zadzwonił do świadka z informacją, że otrzymał od leasingodawcy zgodę na dalsze korzystanie z samochodu, zobowiązał się przesłać dokumenty

- 2-6 października 2020 r. próby kontaktu telefonicznego z oskarżonym, bez rezultatu

- 6 października 2020 r. wizyta w siedzibie spółki, nie zastał oskarżonego, nie ujawnił również przedmiotu leasingu

- 13 października 2020 r. do świadka zdzwonił oskarżony informując, że będzie spłacał cenę wykupu w kwotach po 5-10 000 zł, nie podał terminu. Oskarżony wysłał do świadka sms-a „potwierdzam wpłatę w czwartek, następnego tygodnia”

- 4 listopada 2020 r. wizyta w siedzibie spółki, w rozmowie z oskarżonym po wezwaniu do spłaty zadłużenia bądź wydania pojazdu, oskarżony poinformował świadka, że pojazd jest poza granicami kraju oraz zobowiązał się do tygodniowych spłat w wysokości po 3000 zł.

W okresie od 4 listopada 2020 r. do 22 grudnia 2020 r oskarżony dokonał 7 wpłat w kwotach od 1845 zł do 3075 zł.

W dniu 21 czerwca 2021 r. oskarżony dokonał jeszcze jednej wpłaty w kwocie 3690 zł.

Po 22 grudnia 2020 r. oskarżony, mimo wezwania leasingodawcy do wydania samochodu, nie zwrócił pojazdu.

Ustalono ponadto, że w kwietniu 2022 r. oskarżony pożyczył na kilka tygodni przedmiotowy pojazd swojemu koledze, J. G. zamieszkałemu w K.. W dniu 12 maja 2022 r. w miejscowości K. zatrzymano do kontroli przedmiotowy samochód, którym kierował J. G.. Pojazd został zatrzymany przez policję, a następnie w dniu 20 czerwca 2022 r. zwrócony właścicielowi tj. (...) S.A.

W dniu 20 września 2022 r. (...) S.A. sprzedał przedmiotowy pojazd za kwotę 69.317,88 zł.

Ustalono nadto, że od 25 marca 2021 r. czynnościami windykacyjnymi na zlecenie (...) S.A. zajmowała się spółka (...) SA. W dniu 8 sierpnia 2023 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. XIII GNc 184/23 wydał nakaz zapłaty z powództwa (...) S.A przeciwko (...) sp.zo.o nakazując zapłatę kwoty 39 075,87 zł wraz z odsetkami ustawowymi. Skierowany został wniosek egzekucyjny do komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie (sygn. akt (...)) – egzekucja dotychczas okazała się bezskuteczna.

Sąd ustalił, że na dzień 23 grudnia 2020 r. wartość samochodu marki L. (...) (...)była nie większa niż 85.500 zł.

Oskarżony był wcześniej karany.

zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa wraz z dokumentacją, w tym umową leasingu operacyjnego, umową przejęcia długu i przelewu praw.

k.1-27

zeznania świadka G. R. (1)

k.29-32, k.279-279v

wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru

k.35-37

pismo pokrzywdzonego

k.66, k. 129-130

notatka urzędowa

k.87

protokół zdawczo – odbiorczy pojazdu

k.88

protokół oględzin pojazdu

k..89-90

zeznania świadka J. G.

k.91

k.356-357

protokół zatrzymania J. G.

k.94-95

pismo (...) S.A. dotyczące stanu zadłużenia

k.133- 134

dokumentacja (...) S.A. dotycząca umowy leasingu operacyjnego

k.291-336

wycena wartości pojazdu

k. 339

pismo (...) S.A.

k.361-363

informacja z KRK

k.266-267

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

M. B.

j.w.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Wartość samochodu marki L. nie stanowiła mienia znacznej wartości w myśl art. 115 § 5 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k., albowiem Sąd ustalił, że wartość pojazdu L. (...) (...)o numerze rej. (...) w chwili popełnienia przestępstwa była nie większa niż 85.500 zł.

wycena

k.338-339

pismo (...) S.A. z dnia 22 sierpnia 2022 r.

k.361-363,

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa

Sąd uznał okoliczności opisane w zawiadomieniu za wiarygodne i obiektywne, zwłaszcza, że znalazły one potwierdzenie w treści dołączonych dokumentów, w tym w umowie leasingu operacyjnego, umowie o cesji wierzytelności, terminarzu spłat, protokołach zdawczo – odbiorczych.

zeznania G. R. (1)

Sąd zeznania tego świadka uznał w całości za wiarygodne. W śledztwie świadek w sposób rzeczowy i obiektywny opisał przebieg kontaktów z oskarżonym, nie wyolbrzymiał opisywanych wydarzeń. Jego relacja była spójna, znalazła potwierdzenie w raporcie z interwencji, a częściowo także w treści innych dołączonych do akt dokumentów. Świadek jako osoba zupełnie obca dla oskarżonego nie miał żadnych powodów, by go bezpodstawnie obciążać. Okoliczność, że zeznając przed Sądem świadek nie pamiętał wszystkich okoliczności należało tłumaczyć jedynie niepamięcią wynikającą z upływu czasu od opisywanych wydarzeń oraz faktem, że zeznania dotyczyły okoliczności związanych z codzienną zawodową pracą świadka, podobnych sytuacji. Dla Sądu naturalnym było, że w pamięci świadka mogły zatrzeć się informacje dotyczące tej konkretnej windykacji i tego dłużnika. Przy czym świadek stanowczo potwierdził zeznania złożone w toku postępowania przygotowawczego.

zeznania świadka J. G.

Sąd uznał zeznania J. G. za wiarygodne w całości. Sąd przesłuchał go bezpośrednio na rozprawie. Świadek spontanicznie, rzeczowo i obiektywnie przedstawiał okoliczności, na które był rozpytywany. Świadek pamiętał szczegółowo zatrzymanie przez funkcjonariuszy w dniu 12 maja 2022 r. w okolicach K. podczas podróży z K. do G., w związku z przekroczeniem przez niego dopuszczalnej prędkości. Stanowczo potwierdził, że pożyczył samochód od M. B., po którego odbiór pojechał do W., podał powód tej sytuacji. Nie znał przy tym szczegółów leasingu tego pojazdu przez oskarżonego. Nie wyolbrzymiał opisywanych wydarzeń, jego relacja była szczera. Stąd Sąd nie znalazł powodów, by jego zeznaniom odmówić wiarygodności.

dokumenty ujawnione w trybie art. 405 § 3 k.p.k.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że żadna ze stron nie kwestionowała prawdziwości dokumentów dołączonych w toku śledztwa i postępowania sądowego do akt sprawy. Również Sąd uznał je za wiarygodne. Znaczna ich część stanowiła dokumenty dotyczące umowy leasingu przedmiotowego pojazdu, jej zmian, jej wygaśnięcia, sposobu jej realizacji oraz rozliczenia. Z treści tych dokumentów jednoznacznie wynikało, że to oskarżony w imieniu (...) sp.zo.o. podpisywał przedmiotowe dokumenty, że to jemu został wydany przedmiot leasingu, to z oskarżonym kontaktował się świadek G. R. (1). Z treści tych dokumentów jednoznacznie wynikało również i to, że do siedziby spółki (...) sp.zo.o. zostało prawidłowo doręczone pismo wzywające do zapłaty opłaty końcowej w związku z wygaśnięciem umowy leasingu w dniu 31 marca 2020 r.

W szczególności Sąd za wiarygodne uznał te dokumenty, które pozwoliły na oszacowanie wartości pojazdu marki L. na dzień 23 grudnia 2020 r. tj. wyceny złożonej przez obrońcę oskarżonego, pisma (...) z dnia 22 sierpnia 2024 r., czy faktury sprzedaży tego pojazdu w dniu 20 września 2020 r. To na podstawie treści tych dokumentów, mając na uwadze zasady logicznego rozumowania, wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego (o spadku wartości pojazdu z roku produkcji 2012 na przestrzeni kilku lat jego użytkowania ) Sąd ustalił, że wartość tego pojazdu była w tej dacie znacznie niższa niż w dacie jego zakupu w 2013 r. Z treści przedłożonej przez obrońcę wyceny dokonanej za pośrednictwem portalu internetowego O. wynikało, że wartość przedmiotowego pojazdu szacowana jest na kwotę w przedziale cenowym 64.150-78.400 zł. Z kolei z pisma (...) S.A wynikało, że pojazd L. (...) był ubezpieczony od dnia 18.04.2019 r. do dnia 17.04.2020 r. polisą nr (...) z sumą ubezpieczenia 95.400 zł brutto oraz od dnia 18.04.2020 r. do dnia 17.04.2021 r. polisą nr (...) z sumą ubezpieczenia pojazdu w wysokości 85.500 zł brutto. Przy czym leasingodawca nie określał wartości pojazdu na dzień 23 grudnia 2020 r.

Za wiarygodną Sąd uznał również korespondencję mailową prowadzoną pomiędzy oskarżonym a (...) S.A. Z jej treści wynika, że w dniu 7 kwietnia 2020 r. oskarżony od pracownika (...) S.A otrzymał formularze wniosków o finansowanie, że był wzywany do przesłania dodatkowych dokumentów, że 1 października 2020 r. zwracał się o przedłużenie leasingu o kolejne 48 miesięcy. Z treści tych dokumentów nie wynikało jednak, by do zawarcia takich umów doszło i by wniosek oskarżonego został uwzględniony.

Nie budziły również żadnych wątpliwości co do prawdziwości i te dokumenty, które dotyczyły zatrzymania w dniu 12 maja 2022 r. J. G. oraz pojazdu, którym kierował. Zostały one sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami, a okoliczności w nich zawarte korespondowały z treścią zeznań złożonych przez tego świadka.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia M. B.

Sąd nie uznał za przekonujących tych wyjaśnień oskarżonego, w których podawał on, że nie miał zamiaru przywłaszczenia przedmiotowego pojazdu. Na rozprawie w dniu 3 lipca 2024 r. wyjaśniał podając ogólnie informacje o profilu prowadzonej działalności (odnawialne źródła energii, budowa wiatraków), a w związku z tym konieczności zawarcia umowy leasingu samochodu, późniejszym pogorszeniu się sytuacji finansowej jego firmy, podnosił okoliczności związane z Covid-19, fakt utrzymywania kontaktu z leasingodawcą. Zasłaniał się niepamięcią co do przyczyn pojawienia się windykatora w 2020 r. w jego firmie oraz tego, czy w jego ocenie doszło w ogóle do wypowiedzenia umowy leasingu. W swoich wyjaśnieniach oskarżony nie odniósł się w ogóle do tego, dlaczego po 22 grudnia 2020 r. nie wykupił pojazdu oraz dlaczego go nie zwrócił. Tymczasem z całokształtu okoliczności ujawnionych w sprawie wynika w pierwszej kolejności to (przede wszystkim zeznania G. R. (1), jak również treść korespondencji mailowej oskarżonego z leasingodawcą z kwietnia i października 2020 r.), że oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę, że umowa leasingu wygasła w marcu 2020 r. Znał jej warunki, wiedział, że należy dokonać na określonych warunkach wykupu samochodu, albo go zwrócić. Pismo z wezwaniem do zapłaty opłaty końcowej zostało doręczone na adres jego firmy w maju 2020 r. i zostało odebrane. Od 23 grudnia 2020 r. oskarżony nie podejmował żadnych działań, które wskazywałyby, że zamierza przedłużyć umowę leasingu. Takie starania podjął w październiku 2020 r., ale nie zakończyły się one podpisaniem jakiejkolwiek umowy, o czym oskarżony doskonale wiedział. Wiedział również, że jego firma ma kłopoty finansowe, poszukiwał finansowania. Zatem wiedział, że jego sytuacja finansowa (zarówno zawodowa, jak i osobista) nie pozwala mu na spłatę zobowiązań wobec (...) S.A. Mimo to użytkował nadal przedmiotowy samochód, rozporządzał nim jak własnym, o czym świadczy m.in. i fakt, że w kwietniu 2022 r. pożyczył go koledze. W ocenie Sądu jednorazowa opłata, jakiej oskarżony dokonał w 2021 r. w kwocie 3690 zł w żaden sposób nie może usprawiedliwić oskarżonego i uwolnić go od odpowiedzialności karnej. Oskarżony miał z tytułu umowy leasingu zaległości w uiszczaniu rat.

Z tych też względów Sąd uznał podawane przez oskarżonego okoliczności jako ustaloną linię obrony, mającą na celu umniejszenie jego winy. Złożone przez niego wyjaśnienia nie korespondowały z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, były nieprzekonujące.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1

M. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Orzekając na podstawie swojego przekonania opartego na całokształcie ujawnionego w sprawie materiału dowodowego, przy uwzględnieniu zasad doświadczenia życiowego, wiedzy i zasad płynących z logicznego rozumowania Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał wszystkie znamiona przypisanego mu czynu z art. 284 § 2 k.k. Oskarżony działał umyślnie, z zamiarem zatrzymania przedmiotowego pojazdu dla siebie (oskarżonemu towarzyszył tzw. animus rem sibi habendi, tj. zamiar zatrzymania tej rzeczy dla siebie bez żadnego ku temu tytułu i ekwiwalentu).

W tym miejscu warto przypomnieć, że przywłaszczenie, a w realiach tej sprawy sprzeniewierzenie określone treścią art. 284 § 2 k.k., rozumieć należy jako rozporządzenie jak swoją własnością cudzą rzeczą ruchomą lub cudzym prawem majątkowym z wykluczeniem osoby uprawnionej - włącznie do majątku sprawcy legalnie posiadanej cudzej rzeczy lub podejmowanie czynności, które wskazują, iż sprawca traktuje cudzą rzecz jakby był jej właścicielem. Warunkiem konstytutywnym odpowiedzialności na płaszczyźnie znamion strony podmiotowej jest określony cel działania sprawcy objęty jego świadomością i wolą, a sprowadzający się do definitywnego i trwałego włączenia rzeczy cudzej do swojego majątku przy nieodwracalnym charakterze szkody powstałej w majątku osoby pokrzywdzonej. W orzecznictwie podaje się, że zamiar pozbawienia własności rzeczy uzewnętrzniony może być poprzez bezprawne zatrzymanie rzeczy cudzej, odmowę jej zwrotu ale tylko wtedy, gdy z okoliczności sprawy wynika bez żadnych wątpliwości, że celem działania sprawcy było uczynienie z cudzej rzeczy swojej własności - a zatem zamiar musi być określony jednoznacznie.

W realiach niniejszej sprawy całe spektrum okoliczności faktycznych świadczyło o przypisanym oskarżonemu zamiarze. Po pierwsze oskarżony miał świadomość wygaśnięcia umowy (wiedział, do jakiego momentu została zawarta, dodatkowo w maju 2020 r. otrzymał pismo ze stosowną informacją), miał świadomość obowiązku zwrotu pojazdów na wypadek, gdyby go nie wykupił na określonych w umowie warunkach, co wynikało z treści umowy leasingu i aneksów do niej (od sierpnia 2020 r. kontaktował się z nim G. R. (2) z firmy windykacyjnej, oskarżony pomimo swoich zapewnień nie dokonał ostatecznego rozliczenia z (...) S.A., wiedział również, że nie uzyskał przedłużenia leasingu, jakiekolwiek cykliczne opłaty uiszczał jedynie do 22 grudnia 2020 r., w 2021 r. w kontaktach z leasingodawcą wręcz odmówił zwrotu pojazdu), oskarżony nie zwrócił pojazdu, nie uiścił też zaległych rat leasingowych i opłaty końcowej, w kwietniu 2022 r. samochód pożyczył koledze. Tym samym oskarżony z przedmiotowym pojazdem postąpił jak właściciel. Sąd oczywiście dostrzega przy tym, że działania oskarżonego rodziły także odpowiedzialność odszkodowawczą wobec wierzyciela. Jednakże nie sposób sprowadzić tych zachowań jedynie do zobowiązań cywilno-prawnych. Oskarżony być może chciał, jak wyjaśniał, podtrzymać funkcjonowanie swojej firmy, czynił to jednak kosztem swojego wierzyciela, wobec którego był zobowiązany do zwrotu pojazdu. Nie zwracając tego pojazdu i czerpiąc dalej zyski z jego najmu oskarżony wykonywał wobec tej rzeczy prawa właścicielskie, do których nie był uprawniony. A takie zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa sprzeniewierzenia.

Wobec poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych co do wartości pojazdu na datę popełnienia przestępstwa Sąd z opisu czynu wyeliminował treść art. 294 § 1 k.k., albowiem wartość przywłaszczonej rzeczy nie stanowiła mienia znacznej wartości w rozumieniu art. 115 § 5 k.k.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. B.

1

1

Sąd uwzględnił wniosek prokuratora i wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 37a § 1 k.k. i art. 33 § 1 i 3 k.k. karę grzywny, uznając iż kara ta będzie karą współmierną do dość znacznego zawinienia oskarżonego oraz znacznego stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oraz że kara ta spełni przede wszystkim swoje cele w zakresie prewencji szczególnej, wdrażając oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego. Czyn przypisany oskarżonemu zagrożony jest karą nieprzekraczającą 8 lat pozbawienia wolności. W ocenie Sądu przewidywana kara pozbawienia wolności (zwłaszcza z uwagi na warunki osobiste oskarżonego, którego nie można uznać za osobę zdemoralizowaną, czy notorycznie powracająca do przestępstwa, choć oskarżony był uprzednio karany, ale za przestępstwa z Ustawy o rachunkowości na karę grzywny) nie byłaby surowsza od roku. Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że Sąd – wobec aktualnego brzmienia przepisu art. 37a § 1 k.k. - od 1 października 2023 r. nie miał już obowiązku orzekania środka karnego, środka kompensacyjnego lub przepadku, co w realiach niniejszej sprawy nie było w ogóle możliwe z uwagi na brak podstawy zarówno faktycznej jak i prawnej do takiego rozstrzygnięcia.

Z tych też względów, zamiast kary pozbawienia wolności, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 200 stawek dziennych grzywny. Ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 40 złotych Sąd miał na uwadze dochody oskarżonego, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Wprawdzie oskarżony przed Sądem deklarował całkowity brak dochodów, ale jest osobą stosunkowo młodą, zdrową, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Jest zatem w stanie podjąć zatrudnienie i uiścić orzeczoną karę grzywny.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie obowiązujących przepisów, w tym art. 627 k.p.k. oraz art. 1 i art.3 ust.1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w kwocie 800 złotych oraz obciążył go kosztami postępowania w kwocie 70 złotych.

1Podpis

SSO Anna Wierciszewska - Chojnowska