Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 279/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

E. K.

W dniu 24 września 2020 r. w mieszkaniu numer (...) przy ul. (...) w W. kilkukrotnie uderzyła pokrzywdzonego W. K. (1) kluczem francuskim w głowę, powodując u pokrzywdzonego otwartą ranę powłok głowy, które to obrażenie skutkowało naruszeniem czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni, co stanowi występek z art. 157 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

E. K. i W. K. (1) od 2009 r. pozostawali w związku małżeńskim. E. K. wraz z mężem zamieszkiwali wspólnie w lokalu mieszkalnym nr (...) przy ul. (...) w W.. Stosunki między E. K. a W. K. (1) nie układały się najlepiej, czego powodem było nadużywanie alkoholu zarówno przez E. K., jak i jej męża. Pod wpływem alkoholu między małżonkami dochodziło do wielu kłótni i awantur co prowadziło do wzajemnej agresji słownej i fizycznej. W związku z agresywnym zachowaniem małżonków w ich mieszkaniu podejmowano liczne interwencje policji. Wobec E. K. wdrożona została procedura niebieskiej karty.

wywiad środowiskowy

k.181-184

dokumentacja Komisji (...)

k. 476-545

formularz Niebieskiej Karty

k. 46-49

wyjaśnienia oskarżonej E. K.

k. 98-101, 378-379, k. 748v.

W dniu 24 września 2020 r. E. K. wraz z mężem spożywali wspólnie alkohol. W godzinach popołudniowych między E. K. a jej mężem W. K. (1) doszło do kolejnej kłótni, podczas której W. K. (1) uderzył E. K. ręką w twarz w okolice oka, zaś E. K. uciekła do kuchni, gdzie wzięła do ręki klucz hydrauliczny, a następnie wróciła do pokoju i uderzyła nim kilkukrotnie męża po głowie, który w tym czasie siedział na łóżku. W. K. (1) odebrał E. K. klucz i rzucił go na podłogę. W wyniku zadanych uderzeń W. K. (1) zaczął krwawić z okolic głowy.

częściowe wyjaśnienia oskarżonej E. K.

k. 98-101, 378-379, k. 748v-

protokoły badania stanu trzeźwości

k. 5, 11

zeznania świadka T. B. (1)

k. 19-20, 425-426

protokoły oględzin rzeczy i osoby

k. 28-35, 60-62,74-87,104-108

protokół oględzin miejsca

k. 16-18, 358-366

W. K. (1) po kłótni z E. K. wyszedł z mieszkania i poszedł do sąsiadki J. W. (1) z prośbą o pomoc. J. W. (1) zadzwoniła na numer 112.

zeznania świadek J. W. (1)

k. 227-228, 380-381

W wyniku złożonego zawiadomienia do mieszkania E. K. i W. K. (1) przybyli funkcjonariusze Policji, którzy dokonali zatrzymania E. K.. W trakcie przeprowadzanych czynności E. K. i W. K. (2) zostali poddani badaniu stanu trzeźwości, które wykazało, że w wydychanym powietrzu przez E. K. znajdowało się 1,07 mg/1 a przez W. K. (1) - 0,77 mg/1 alkoholu.

protokół zatrzymania osoby

k. 2

zeznania świadka T. B. (1)

k. 19-20, 425-426

protokół badania stanu trzeźwości

k. 5, 11

W. K. (1) w wyniku zadawanych przez E. K. uderzeń doznał miedzy innymi obrażeń ciała w postaci otwartej rany powłok głowy. Skutkowały one naruszeniem czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni. W trakcie badania na ciele W. K. (1) ujawniono jeszcze dwie rany cięte znajdujące się w obrębie przedniej części klatki piersiowej, otarcia naskórka prawego kolana oraz otarcia naskórka prawej piszczeli.

szpitalna karta informacyjna

k. 27

protokół oględzin osoby

k. 28-35

opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii

k. 92-94

W odniesieniu do E. K. biegli nie stwierdzili choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Jednocześnie biegli rozpoznali u E. K. zespół zależności alkoholowej, a jej osobowość oceniono jako nieprawidłowo ukształtowaną o cechach labilności i drażliwości emocjonalnej. U E. K. rozpoznano również podwyższony neurotyzm oraz impulsywność i ekstrawersje. W trakcie badania nie ujawniono oznak występowania tendencji do zniekształcania postrzeżeń oraz świadomego fałszowania rzeczywistości. Biegli ostatecznie wskazali, że oskarżona E. K. tempore criminis nie miała zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanego jej czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

opinia sądowo -psychiatryczna

k. 131-133, 250-251

opinia sądowo – psychologiczna

k. 246-249

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2

E. K.

W dniu 24 września 2020 r. w mieszkaniu numer (...) przy ul. (...) w W. kilkukrotnie uderzyła pokrzywdzonego W. K. (1) kluczem francuskim w głowę, powodując u pokrzywdzonego otwartą ranę powłok głowy, które to obrażenie skutkowało naruszeniem czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni, co stanowi występek z art. 157 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

E. K. działając z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia W. K. (1) zmierzała do pozbawienia go życia poprzez zadanie mu licznych uderzeń dwoma kluczami francuskimi.

wyjaśnienia oskarżonej

k. 98-101, 378-379

zeznania T. B. (2)

k. 19-20, 425-426

opinia biegłego z zakresu chirurgii

k. 92-94

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.

wyjaśnienia oskarżonej E. K.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej w zakresie, w jakim opisywała burzliwy charakter swojego związku małżeńskiego, którego wynikiem była przemoc domowa. Powyższe okoliczności znajdują potwierdzenie między innymi w wykazie interwencji w miejscu zamieszkania, wdrożonej procedury niebieskiej kary oraz dokumentacji pozyskanej z Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

W zakresie opisu przebiegu zdarzenia Sąd miał w polu widzenia, że oskarżona miała interes procesowy w przedstawieniu faktów dla siebie korzystnych oraz fakt, iż w tym dniu znajdowała się pod wpływem alkoholu. Oskarżona w złożonych wyjaśnieniach wskazała, że w dniu zdarzenia mąż w trakcie kłótni uderzył ją ręką w twarz w okolice oka. Sąd w tym zakresie dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej, albowiem opis zdarzenia znalazł potwierdzenie w protokole oględzin osoby.

Oskarżona w złożonych wyjaśnieniach nie przyznała się do zarzucanego czynu (usiłowania zabójstwa) nie kwestionując przy tym, że po agresywnym zachowaniu męża wobec niej uderzyła go kluczem typu francuz, zadając mu kilka ciosów. Oskarżona w złożonych wyjaśnieniach negowała, aby jej działania były powiązane z zamiarem pozbawienia życia męża, nie pamiętała również wypowiadanych wobec niego słów w trakcie kłótni. W powyższym zakresie wyjaśnienia oskarżonej nie mogły zostać zweryfikowane z uwagi na fakt, iż W. K. (1) złożył oświadczenie o skorzystaniu z prawa do odmowy składania zeznań, a w sprawie brak jest innego materiału dowodowego, z którym można byłoby skonfrontować wyjaśnienia oskarżonej.

zeznania świadka T. B. (1)

Zeznania świadka są spójne logiczne i konsekwentne. Korelują z innymi dowodami m.in. z dokumentacją sporządzoną na miejscu zdarzenia, w tym protokołami czynności przeszukania, oględzin i badania stanu trzeźwości. Świadek w żaden sposób nie jest związany ze stroną procesu, a kontakt z sytuacją i oskarżoną miał tylko w związku z wykonywaniem czynności służbowych. Świadek jako funkcjonariusz Policji relacjonował przebieg czynności służbowych i zaistniałych w ich trakcie wydarzeń.

zeznania świadka J. w.

W ocenie Sądu zeznania świadek, mimo, że nie złożone bezpośrednio przed Sądem zasługiwały na wiarę. J. W. (1) nie była naocznym świadkiem zdarzenia i poza tym, że widziała rany pokrzywdzonego nie posiadała żadnej innej wiedzy na temat zdarzenia. Świadek w złożonych zeznaniach potwierdziła fakt, iż W. K. (1) przyszedł do niej z prośbą o pomoc w wezwaniu policji i pogotowia ratunkowego.

opinia biegłego z zakresu chirurgii

Istotne znaczenie dla poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych miała opinia sądowo-lekarska, w tym dotycząca ustalenia stopnia i charakteru naruszenia czynności narządów ciała lub rozstroju zdrowia doznanego przez W. K. (1). W ocenie Sądu opinia została sporządzona w sposób rzetelny i fachowy, pozbawiony niejasności. Treść opinii nie była kwestionowana przez strony.

opinie sądowo – psychologiczne i sądowo – psychiatrycz-ne

W ocenie sądu opinie biegłych są rzetelne, jasne, spójne i logiczne. Biegli wyczerpująco opisali przebieg wykonywanych przez siebie czynności, zastosowaną metodologię oraz wskazali sposób, w jaki doszli do wniosków końcowych, wyrażonych w opinii. Wymienione opinie należało uznać za wiarygodne. Wskazać nadto należy, iż treść tych opinii nie była kwestionowana przez strony.

protokoły oględzin miejsca, rzeczy lub osób wraz z dołączoną dokumenta-cją fotograficzną

protokoły badania stanu trzeźwości

karta karna

wywiad środowisko-wy

Sąd dał wiarę pozostałym dowodom zgromadzonym w sprawie, uznając je za obiektywne, rzetelne, zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1., 1.2.

zeznania świadka W.

Pokrzywdzony na rozprawie w dniu 19 listopada 2021r. jako osoba najbliższa skorzystał z prawa do odmowy składania zeznań w trybie art. 182 k.p.k. w związku z tym jego zeznania złożone w toku prowadzonego śledztwa nie były brane pod uwagę przy ustaleniu stanu faktycznego w sprawie.

1.1., 1.2.

zeznania świadka T. Z.

Zeznania świadka wniosły niewiele do sprawy, albowiem T. Z. nie był naocznym świadkiem zdarzenia. Przesłuchanie świadka miało na celu zweryfikowanie wyjaśnień oskarżonej w zakresie, w jakim twierdziła, że mąż w dniu zdarzenia spotkał się z kolegą, z którym spożywał alkohol i który miał przyprowadzić go do domu.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

--------------------

----------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

----------------------------

x

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

pkt. 1

E. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Prokurator aktem oskarżenia zarzucił E. K. popełnienie czynu określonego w treści art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. opierając się w przeważającej części na zeznaniach W. K. (1), który w toku postępowania sądowego w trybie art. 182 k.p.k. skorzystał z uprawnienia prawa do odmowy składania zeznań. Aktualnie W. K. (1) zmarł, zaś jego zeznania nie mogą zostać ujawnione. W związku z powyższym zeznania złożone przez W. K. (1) na etapie postępowania przygotowawczego nie mogły być podstawą do ustalenia stanu faktycznego w sprawie, a pozostały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie był wystarczający do przypisania oskarżonej działania z bezpośrednim lub ewentualnym zamiarem pozbawienia życia W. K. (1). W toku prowadzonego postępowania oskarżona, zarówno na etapie postępowania przygotowawczego jak i sądowego, kategorycznie kwestionowała, aby miała zamiar zabić męża. W trakcie zdarzenia w mieszkaniu nie było innych osób, które mogłyby potwierdzić lub obalić wersję zdarzeń przedstawianą przez oskarżoną.

Przeprowadzone dowody, a także wnikliwie ocenione wyjaśnienia oskarżonej oraz zeznania świadków J. W. (1) i T. B. (1) wykazały, że oskarżona nie działała z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym pozbawienia życia W. K. (1). Świadek J. W. (1) w złożonych zeznaniach wskazała, iż W. K. (1) zwracając się do niej po pomoc powiedział „zobacz co ona mi zrobiła” nie podając żadnych innych szczegółów, a świadek T. B. (1), funkcjonariusz Policji przybyły na miejsce zdarzenia, przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego wskazał, iż pokrzywdzony mówił, że kierowano wobec niego co najmniej groźby pozbawienia zdrowia lub życia.

Wielokrotnie podkreślano w doktrynie i orzecznictwie, że w wypadku zbrodni zabójstwa ustalenie zamiaru, jaki towarzyszył sprawcy, jest możliwe tylko w oparciu o wszechstronną analizę zebranego materiału dowodowego, uwzględniającą nie tylko dokładną analizę strony przedmiotowej, lecz także ocenę zachowania sprawcy i jego wypowiedzi przed i po zdarzeniu, a także uwzględnienie psychiki sprawcy i cech jego osobowości, pozwalających na poznanie procesów motywacyjnych.

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy ustalono bezspornie, że małżeństwo E. K. i W. K. (1) miała burzliwy charakter, a W. K. (1) w trakcie awantur stosował wobec oskarżonej przemoc fizyczną, będąc najczęściej pod wpływem alkoholu. W związku z powyższym wypowiedzi oskarżonej kierowane wobec męża w trakcie awantury, będącej także pod wpływem alkoholu, nie należy traktować jako realne uzewnętrznienie zamiaru pozbawienia go życia.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie wykazał również, aby oskarżona zadała W. K. (1) liczne ciosy dwoma kluczami francuskimi, albowiem tylko na jednym z zabezpieczonych kluczy ujawniono ślady krwi. Oskarżona w złożonych wyjaśnieniach podała, że nie wie, ile razy uderzyła W. K. (1) oraz nie była pewna czy użyła dwóch kluczy. Żaden z innych osobowych źródeł dowodowych nie pozwala wyjaśnić tych wątpliwości, zaś obecność w pokoju dwóch kluczy nie świadczy jeszcze o tym, że oba zostały użyte przez oskarżoną. Wskazane powyżej okoliczności stanowiły zasadnicze i niedające się usunąć wątpliwości, czy rzeczywiście oskarżona zadała pokrzywdzonemu liczne ciosy dwoma kluczami francuskimi. Wątpliwości te, zgodnie z dyrektywą art. 5 § 2 k.p.k. należało rozstrzygnąć na korzyść oskarżonej.

Mając powyższe na uwadze Sąd wyeliminował z opisu czynu ustalenie, że oskarżona działała z bezpośrednim zamiarem pozbawienia życia W. K. (1) poprzez zadanie mu licznych ciosów dwoma kluczami francuskimi.

O ile nie było wystarczających dowodów do przypisana oskarżonej działania z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym zabójstwa, to z pewnością zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dał podstawę do przyjęcia, iż oskarżona E. K. kilkukrotnie uderzyła W. K. (1) kluczem francuskim, powodując u pokrzywdzonego obrażenia, skutkujące naruszeniem narządów ciała trwających nie dłużej niż 7 dni, tj. czyn z art. 157 § 2 k.k.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 157 § 2 k.k. odpowiedzialności karnej za stypizowane w nim przestępstwo określane w literaturze spowodowaniem "lekkiego" uszczerbku na zdrowiu podlega ten, kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni. Przedmiotem ochrony powyższego przestępstwa jest zdrowie człowieka rozumiane jako prawidłowość procesów fizjologicznych organizmu, zaś omawiane przestępstwo można popełnić zarówno przez działanie, jak i zaniechanie. Czynność sprawcza polegać ma na powodowaniu, a więc na każdym zachowaniu, które pozostaje w związku przyczynowym i normatywnym ze skutkiem. Zachowanie sprawcy musi obiektywnie naruszać wynikające z wiedzy i doświadczenia reguły postępowania z dobrem prawnym jakim jest zdrowie człowieka. Przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. ma charakter materialny - jest znamienne skutkiem, którym na gruncie stylizacji art. 157 § 2 k.k. ma być naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na okres nie dłużej niż 7 dni. Tak więc sprawstwo omawianego przestępstwa można przypisać tylko tej osobie, która swoim działaniem lub zaniechaniem spowodowała konkretne obrażenia, powodujące naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29 listopada 2010 r., sygn. akt II AKa 151/10).

W stronie podmiotowej przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. może zostać popełnione umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym. Sprawca swoją świadomością musi obejmować przynajmniej możliwość spowodowania swoim zachowaniem uszczerbku na zdrowiu innej osoby i chcieć takiego skutku albo na jego wystąpienie się godzić. Sama postać uszkodzenia ciała nie musi już być sprecyzowana w świadomości sprawcy. Objęcie zamiarem spowodowania uszczerbku na zdrowiu przyjąć może więc postać zamiaru ogólnego. Na wystąpienie takiego zamiaru wskazywać będzie m.in. sposób działania sprawcy, użyte przez niego narzędzie, stosunek do osoby pokrzywdzonej (porównaj odpowiednio wyrok SN z 22 listopada 1972 r., Rw 1202/71, OSNKW 1972, Nr 3, poz. 54). Dla przyjęcia realizacji znamion typu określonego w art. 157 § 2 k.k., konieczne jest ustalenie, że sprawca chciał albo przewidując możliwość na to się godził, że spowodowany uszczerbek na zdrowiu będzie lekki. Określony zatem w art. 157 § 2 k.k. skutek musi być objęty winą umyślną sprawcy. Można o tym wnioskować na podstawie intensywności siły fizycznej, użytych środków, umiejscowienia ciosów zadanych pokrzywdzonemu.

Przestępstwo określone w treści art. 157 § 2 lub 3 k.k., jeżeli naruszenie czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia nie trwa dłużej niż 7 dni ściganie obywa się z oskarżenia prywatnego, chyba że pokrzywdzonym jest osoba najbliższa zamieszkująca ze sprawcą.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu okoliczności ustalonego stanu faktycznego dają podstawę do przyjęcia, że E. K. w dniu 24 września 2020 r. kilkukrotnie uderzyła W. K. (1) kluczem francuskim powodując u pokrzywdzonego obrażenia, skutkujące naruszeniem narządów ciała trwającym nie dłużej niż 7 dni.

W ocenie Sądu, analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym w szczególności opinie biegłego z zakresu nauk medycznych, uznać należy, iż zachowanie E. K. wyczerpało wszystkie znamiona czynu z art. 157 § 2 k.k. Z opinii biegłego wynika, iż W. K. (1) doznał lekkich obrażeń ciała, wykluczając przy tym, że sytuacja, w której się znalazł w dniu zdarzenia, mogła narazić go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Zgodnie z definicją ustawowa zawartą w art. 115 § 11 k.k. osobą najbliższą jest małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu. W. K. (1) jako mąż oskarżonej była osobą najbliższą dla niej w rozumieniu art. 115 § 11 k.k.

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

------------------------------------

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--------------------------------------

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-----------------------------------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. K.

pkt 1

Wymierzając oskarżonej karę Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kara efektywnie spełniała związane z nią cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby była ona karą zindywidualizowaną, to jest taką, która w odniesieniu do konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny będzie zgodna z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia. Sąd kierował się tym, by kara odzwierciedlała stopień winy. Oskarżona miała pełną swobodę wyboru i realizacji zachowania zgodnego z prawem, zwłaszcza że jest osobą dojrzałą, zorientowaną w obowiązujących w społeczeństwie normach postępowania i mającą pełną świadomość odnośnie zachowań sprzecznych z prawem i konsekwencji z tym związanych. Co prawda oskarżona działała w odpowiedzi na agresję ze strony swojego męża, który uderzył ją ręką w twarz, niemniej jednak ze względu na cele prewencji indywidualnej i generalnej jej zachowanie nie mogło pozostać bez reakcji karnej.

Niewątpliwą okolicznością obciążająca jest wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu dokonanego przez oskarżoną, albowiem zdrowie ludzkie jest dobrem i wartością szczególną wśród norm etycznych. Stanowi ono najwyższą wartość w hierarchii dóbr chronionych prawem z perspektywy jednostki i całego społeczeństwa.

Przy wymiarze kary Sąd miał również na względzie, iż w okresie pomiędzy popełnieniem przez E. K. przedmiotowego czynu, a datą wydania wyroku w niniejszej sprawie doszło do zatarcia jej wcześniejszego skazania za przestępstwo podobne, gdzie oskarżona wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w Warszawie w sprawie o sygn. akt. III K 200/08 została skazana za czyn z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 155 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności. Zgodnie z treścią art. 106 k.k. z chwilą zatarcia skazania skazanie uważa się za niebyłe, a wpis o skazaniu usuwa się z rejestru. Mając na uwadze powyższe, Sąd wymierzając oskarżonej karę traktował jej poprzednie skazanie jako niebyłe i na podstawie wszystkich okoliczności w sprawie wymierzył jej karę 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności będzie stanowiła dolegliwość adekwatną do charakteru czynu oraz stopnia winy i uświadomi oskarżonej jego społeczną szkodliwość oraz skłoni ją do przestrzegania w przyszłości porządku prawnego.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypi-sanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. K.

2

1

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonej kary pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 24 września 2020 r. godz. 21:15 do dnia 24 października 2021r. godz. 21:15, uznając karę pozbawienia wolności za wykonaną w całości.

E. K.

3

1

Sąd w trybie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócił oskarżonej dowody rzeczowe w postaci dwóch kluczy hydraulicznych opisanych pod poz. 1 i 2 w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych o nr I/589/20/P. Wskazać należy, że oskarżona prowadziła z pokrzywdzony wspólne gospodarstwo domowe, zatem przedmiotowe narzędzia wchodziły niewątpliwie do ich majątku wspólnego. Zatem to oskarżona jest osobą uprawnioną do zwrotu. Wprawdzie jedno z narzędzi służyło do popełnienia przestępstwa, jednakże ustawodawca nie przewiduje obligatoryjnego przepadku przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa. Sąd zdecydował takiego przepadu nie orzekać.

E. K.

4

1

Ślady kryminalistyczne opisane pod pozycjami 1 - 5 w wykazie dowodów rzeczowych, ślady kryminalistyczne nr (...) oraz dowody rzeczowe w postaci przedmiotów opisanych pod pozycjami 3 i 4 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) Sąd nakazał przechowywać do czasu zniszczenia lub zarchiwizowania akt sprawy.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---------------------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. O. kwotę 1200 zł podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem zwrotu nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu.

6

Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżoną E. K. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, biorąc pod uwagę jej sytuacje materialną oraz deklarowane przez nią dochody.

1.Podpis