Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XIV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Beata Nowak
Protokolant:	protokolant sądowy Katarzyna Ditko

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2020 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy B. D.

przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji

o wysokość emerytury policyjnej

na skutek odwołania B. D.

od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji

z dnia 4 stycznia 2019 r. nr (...)

orzeka:

Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zwiększa wymiar emerytury odwołującego się B. D. za okres pełnionej służby w latach 2015 – 2017, łącznie o 5% podstawy wymiaru.

sędzia Beata Nowak

Sygn. akt XIV U 609/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 stycznia 2019 r. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. na podstawie art. 15 ust 2 pkt 3 w związku z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno – Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2019 r. poz. 288), a także zaświadczenia z dnia 11 lipca 2018 r. podwyższył emeryturę B. D. o 0,5% podstawy wymiaru za okres służby w warunkach szczególnych zagrażających życiu i zdrowiu, co łącznie dało 4,13% podwyższenia podstawy wymiary świadczenia (decyzja k.8 a.e.).

W odwołaniu od powyższej decyzji B. D. wskazał, że organ emerytalny błędnie podwyższył mu emeryturę o 4,13%, bowiem podwyższenie powinno łącznie wynosić 5% podstawy wymiaru. Z zaświadczenia z dnia 11 lipca 2018 r. wynika, że w każdym wskazanym roku odwołujący realizował więcej niż 6 razy zadania uzasadniające podwyższenie emerytury. Zatem w ocenie odwołującego się , za 2015 r., 2016 r. i 2017 r. podstawa wymiaru powinna być zwiększona o 0,5%, łącznie 1,5% (odwołanie k.2-2v).

Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podnosząc, że brak jest podstaw do jego uwzględnienia i przytoczył te same argumeenty co w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Organ emerytalny wskazał, że zgodnie z zaświadczeniem z dnia 11 lipca 2018 r. odwołujący nie pełnił służby w policji przez pełne lata kalendarzowe, przez co brak było podstaw do zwiększenia emerytury o 1,5% za wskazane lata (odpowiedź na odwołanie k.4-5).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. D. (ur. (...)) pełnił służbę w K. Powiatowej Policji do dnia 31 maja 2011 r. Decyzją z dnia 24 czerwca 2011 r. Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. odwołujący nabył uprawnienia do emerytury policyjnej i ustalano mu wysokość świadczenia (decyzja k.3a.e.).

Rozkazem personalnym nr (...) Komendanta Głównego Policji z dnia 30 października 2014 r. odwołujący został ponownie przyjęty do służby i z dniem 30 czerwca 2015 r. zwolniony z pełnienia powierzonych obowiązków w strukturach Wydziału Analiz i Nadzoru Biura Spraw Wewnętrznych KGP. Odwołujący w okresie od dnia 19 października 2015 r. do dnia 23 października 2015 r, uczestniczył w szkoleniu z zakresu realizacji ofensywnych metod pracy operacyjnej. Z dniem 15 kwietnia 2016 r, na podstawie rozkazu z dnia 8 kwietnia 2016 r. odwołujący został przeniesiony na niższe stanowisko służbowe - eksperta Zespołu (...) w 9 grupie zaszeregowania. Rozkazem personalnym z dnia 28 czerwca 2016 r. powierzono odwołującemu się obowiązki naczelnika Wydziału (...) Operacyjnego od dnia 1 lipca 2016 r. Rozkazem personalnym z dnia 20 grudnia 2016 r. odwołujący od dnia 1 lipca 2016 r. pełnił obowiązki służbowe na stanowisku naczelnika Wydziału Wsparcia Operacyjnego w 11 grupie zaszeregowania (a.o. k.17-41).

Wnioskiem z dnia 17 grudnia 2018 r. odwołujący domagał się ponownego ustalania wysokości świadczenia (wniosek k.5 a.e.).

Zaskarżoną decyzją z dnia 4 stycznia 2019 r. organ emerytalny podwyższył emeryturę B. D. o 0,5% podstawy wymiaru za okres służby w warunkach szczególnych zagrażających życiu i zdrowiu, co łącznie dało 4,13% podwyższenia podstawy wymiaru świadczenia (decyzja k.8 a.e.).

Odwołujący domagał się podwyższenia emerytury łącznie o 5%, przyjmując 0,5% za 2015 r., 2016 r. i 2017 r. Organ emerytalny wskazywał, że nie jest to możliwe, ponieważ odwołujący we wskazanych latach nie pełnił służby w policji w warunkach szczególnych przez pełne lata kalendarzowe. Organ emerytalny wskazał, że w okresie od dnia 30 września 2015 r. do dnia 19 grudnia 2015 r. - zaliczeniu podlegał okres 2 miesięcy 20 dni, od dnia 13 stycznia 2016 r. do dnia 23 grudnia 2016 r. - zaliczeniu podlegał okres 11 miesięcy 11 dni, od dnia 10 stycznia 2017 r. do dnia 26 lutego 2017 r. zaliczeniu podlegał okres 1 miesiąca 17 dni (pismo ZER dot. wysługi k.6 a.e., k.50-51, zeznania odwołującego B. D. k.56v).

Z zaświadczenia Naczelnika Wydziału Ogólnego Biura Spraw Wewnętrznych Policji z dnia 11 lipca 2018 r. wynika, że odwołujący się B. D. pełnił służbę w Policji, w warunkach szczególnych w okresie od dnia 30 września 2015 r. do dnia 19 grudnia 2015 r., od dnia 13 stycznia 2016 r. do dnia 23 grudnia 2016 r., od dnia 10 stycznia 2017 r. do dnia 26 lutego 2017 r. Odwołujący realizował w poszczególnych latach kalendarzowych 6-krotnie (lub więcej) czynności zagrażające życiu i zdrowiu (czynności operacyjno- rozpoznawcze, dochodzeniowo – śledcze, albo interwencyjne w celu ochrony osób, mienia lub przywrócenie porządku publicznego) i były one podejmowane w: 2015 r. jako – (...)kryptonim „(...)” nr rej, (...): 30 września – 2 października 2015 r. notatka służbowa nr (...); 10 października 2015 r. notatka służbowa nr (...) października 2015 r. notatka służbowa nr (...); 13 listopada 2015 r. notatka służbowa nr D-Wa-IV-pf- (...); 19 grudnia 2015 r. notatka służbowa nr (...); (...)kryptonim (...) nr rej. (...): 8-13 listopada 2015 r. notatka służbowa nr (...); (...) kryptonim (...) nr rej. (...): 25-29 listopada 2015 r. notatka służbowa nr (...); 17-19 grudnia 2015 r. notatka służbowa nr (...); 2016 r. jako - (...) kryptonim (...) nr rej. (...): 9-13 marca 2016 r. notatka służbowa nr (...); 17-20 marca 2016 r. notatka służbowa nr (...); 14-17 kwietnia 2016 r. notatka służbowa nr (...); 11-14 maja 2016 r. notatka służbowa nr (...); (...) kryptonim (...) nr rej. (...):14-16 lutego 2016 r. notatka służbowa nr (...); (...) kryptonim (...) nr rej. (...); 13-15 stycznia 2016 r. notatka służbowa nr (...); 11-13 lutego 2016 r. notatka służbowa nr (...); (...) kryptonim „(...)” nr rej. (...):25-28.04.2016 r. notatka służbowa nr(...); 7-10.06.2016 r. notatka służbowa nr (...); 24-29 października 2016 r. notatka służbowa nr (...); (...) krypt. (...) nr rej. (...): 2-05 marca 2016 r. notatka służbowa nr (...); 23-24 maja 2016 r. notatka służbowa nr (...); (...) kryptonim (...) nr rej. (...): 1-02 grudnia 2016 r. notatka służbowa nr (...); 15-16 grudnia 2016 r. notatka służbowa nr (...); 20-23 grudnia 2016 r. notatka służbowa nr (...); w 2017 r. jako - (...) kryptonim (...) nr rej, (...): 10-12 stycznia 2017 r. notatka służbowa nr (...) stycznia 2017 r. notatka służbowa nr (...); 28 lutego - 2 marca 2017 r. notatka służbowa nr(...); (...) kryptonim (...) nr rej. (...): 17-16 grudnia 2017 r. notatka służbowa nr (...); (...) kryptonim (...): 17-26 lutego 2017 r. notatka służbowa nr (...); 24-26 lutego 2017 r. notatka służbowa nr (...) (zaświadczenie k.4 a.e., pismo Naczelnika Wydziału Ogólnego Biura Spraw Wewnętrznych Policji z dnia 9 lipca 2018 r. k.72-73).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz w aktach organu emerytalnego, a także na podstawie zeznań odwołującego B. D. (k.56v).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była zasadność domagania się przez odwołującego B. D. podwyższenia emerytury policyjnej łącznie o 5%, tj. z uwzględnieniem o 0,5% za poszczególne lata 2015 – 2017.

Zasady ustalenia podstawy wymiaru emerytury z tytułu służby wojskowej reguluje art. 15 ust 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno – Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2019 r. poz. 288) w myśl, którego emerytura dla funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby i wzrasta o:

1) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy dalszy rok tej służby;

2) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych poprzedzających służbę, nie więcej jednak niż za trzy lata tych okresów;

3) 1,3% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych ponad trzyletni okres składkowy, o którym mowa w pkt 2;

4) 0,7% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów nieskładkowych poprzedzających służbę.

W myśli ust 2 pkt 3 emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu.

Zgodnie z § 4 ust 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej (Dz.U. z dnia 17 maja 2005 r.) emeryturę podwyższa się o 0,5 % podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu, jeżeli funkcjonariusz w czasie wykonywania obowiązków służbowych podejmował, co najmniej 6 razy w ciągu roku, czynności operacyjno-rozpoznawcze lub dochodzeniowo-śledcze albo interwencje w celu ochrony osób, mienia lub przywrócenia porządku publicznego w sytuacjach, w których istniało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia.

W ust 2 dotyczy funkcjonariuszy, którzy uczestniczyli, co najmniej przez 30 dni w ciągu roku, w fizycznej ochronie osób lub mienia w warunkach, w których istniało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia.

Zgodnie z § 14 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 października 2004 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organu w zakresie zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2015 r. poz. 1148) środkiem dowodowym potwierdzającym okresy służby pełnionej w szczególnych warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury jest zaświadczenie o okresach służby pełnionej w warunkach uzasadniających podwyższenie emerytury, sporządzone na podstawie akt osobowych funkcjonariusza lub innych dokumentów potwierdzających pełnienie służby w tych warunkach, wystawione przez właściwe organy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Państwowej Straży Pożarnej.

Zważyć przy tym należy, iż samo literalne brzmienie ww. przepisu nie pozwala na ograniczenie badań do akt osobowych funkcjonariusza, bowiem wymieniono w nim także inne dokumenty potwierdzające pełnienie służby w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu. W orzecznictwie wskazuje się przykładowo na następujące - poza aktami osobowymi - dokumenty dotyczące przebiegu służby: książki przydziału bojowego jednostki, książki wydarzeń jednostki, notatniki służbowe, imienne roczne karty służby (wyrok Sadu Apelacyjnego w Warszawie z 21 maja 2003 r., sygn. III AUa 2076/01, OSA 2004/12/27).

Organ emerytalny zaskarżoną decyzja podwyższył B. D. emeryturę o 4,13%. W ocenie odwołującego, podstawa wymiaru powinna być zwiększona o 0,5%, za każdy rok 2015, 2016, 2017 r., czyli ostatecznie świadczenie winno być zwiększone o 5%.

W niniejszej sprawie niewątpliwie w okresie od 2015 r. – 2017 r. odwołujący pełnił służbę w policji, w warunkach szczególnych, co wykazano w zaświadczeniu z dnia 11 lipca 2018 r. wystawionym przez komendanta Biura Spraw Wewnętrznych Policji. Na podstawie tego zaświadczenia Sąd ustalił, że odwołujący B. D. w okresie od dnia 30 września 2015 r. do dnia 19 grudnia 2015 r., od dnia 13 stycznia 2016 r. do dnia 23 grudnia 2016 r., od dnia 10 stycznia 2017 r. do dnia 26 lutego 2017 r. realizował czynności zagrażające życiu i zdrowiu. Aby podwyższyć emeryturę o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu, konieczne jest by w czasie wykonywania obowiązków służbowych funkcjonariusz podejmował, co najmniej 6 razy w ciągu roku, czynności operacyjno-rozpoznawcze lub dochodzeniowo-śledcze albo interwencje w celu ochrony osób, mienia lub przywrócenia porządku publicznego w sytuacjach, w których istniało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia. Wbrew twierdzeniu organu emerytalnego nie jest konieczne by czynności w warunkach szczególnych wykonywane były w ciągu całego roku, którego uwzględnienia domaga się funkcjonariusz. Zgodnie z brzmieniem przepisu § 4 ust 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 maja 2005 r., konieczne jest wykonanie 6 razy takich czynności w ciągu roku kalendarzowego. Ponadto w § 4 ust 2 mowa o uczestniczeniu, co najmniej przez 30 dni w ciągu roku, w fizycznej ochronie osób lub mienia w warunkach, w których istniało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia. Niewątpliwie odwołujący wymóg ten spełnił, bowiem pismo Naczelnika Wydziału Ogólnego Biura Spraw Wewnętrznych Policji z dnia 9 lipca 2018 r. (k.72-73) zawiera wykaz czynności podejmowanych w warunkach szczególnych przez odwołującego. Zgodnie z powołanym przepisem mowa o co najmniej 6 – krotności takich czynności w danym roku kalendarzowym, co odwołujący spełnił bowiem w 2015 r. było to 9 czynności, w 2016 r. – 15 czynności, w 2017 r. – 6 czynności, z których sporządzone zostały notatki służbowe. O możliwości podwyższenia emerytury policyjnej na podstawie spornych okresów przesądza również to, że w myśl § 14 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 18 października 2004 r. środkiem dowodowym potwierdzającym okresy służby pełnionej w szczególnych warunkach jest zaświadczenie o tych okresach sporządzone na podstawie akt osobowych funkcjonariusza lub innych dokumentów potwierdzających pełnienie służby w tych warunkach. Zatem zaświadczenie z dnia 11 lipca 2018 r. wystawione na podstawie akt osobowych odwołującego, jak i jego zeznania w pełni zasługiwały na uwzględnienie i poczynienie na ich podstawie ustaleń faktycznych. W związku powyższym wniosek odwołującego o podwyższenie emerytury o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rok od 2015 r. do 2017 r. służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu zasługiwał na uwzględnienie. Sumując żądanie odwołującego z podwyższeniem świadczenia wskazanym w zaskarżonej decyzji, łącznie wysokość emerytury policyjnej winna być zwiększona o 5%.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w wyroku.