Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 17 stycznia 2025 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XIV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sylwia Góźdź

Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Ditko

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2025 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy A. M. (1)

przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W.

o prawo do świadczenia pieniężnego

na skutek odwołania A. M. (1)

od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W.

z dnia 24 maja 2024 roku       nr decyzji (...)      

oddala odwołanie.

Sygn. akt XIV U 1311/24

UZASADNIENIE

Decyzją z 24 maja 2024 r. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji po rozpatrzeniu wniosku z 12 marca 2024 r. A. M. (1) o przyznanie świadczenia pieniężnego po zmarłym funkcjonariuszy oraz zakończeniu postępowania wyjaśniającego odmówił prawa do świadczenia pieniężnego. W uzasadnieniu wskazano, że w myśl art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz. U. poz. 658) świadczenie pieniężne przysługuje członkom rodziny funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej, których śmierć albo zaginięcie nastąpiły w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy tj. przed dniem 21 kwietnia 2023 r. Dalej podano, że zgodnie z art. 8 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do wniosku o przyznanie świadczenia pieniężnego załącza się wystawiony przez przełożonego właściwego w sprawach osobowych stwierdzający, że śmierć funkcjonariusza nastąpiła w związku z wykonywaniem czynności albo pełnieniem służby w okolicznościach, o których mowa w art. 2 ust. 1 lub 2 ww. ustawy. Z uwagi na fakt, że Komendant Wojewódzki Policji w G. w zaświadczeniu nr (...) z 26 kwietnia 2024 r. nie potwierdził, że śmierć syna A. M. (1) nastąpiła w związku z wykonywaniem czynności albo pełnieniem służby w okolicznościach, o których mowa w art. 2 ust. 1 lub 2 ww. ustawy postanowiono jak na wstępnie (decyzja w a.r.).

Odwołanie od ww. decyzji wniósł A. M. (1) zaskarżając decyzję w całości, podnosząc, że śmierć A. M. (2) spełnia przesłanki uprawniające do uzyskania świadczenia na podstawie ustawy z 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (odwołanie k. 3-11).

W odpowiedzi na odwołanie, Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jego oddalenie (odpowiedź na odwołanie k. 104-105).

Na rozprawie 17 stycznia 2025 r. pełnomocnik odwołującego się wskazał, że w niniejszej sprawie zachodzą okoliczności wystąpienia warunków zagrażających życiu i zdrowiu, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z 8 lutego 2023 r. (protokół z rozprawy k. 132-133).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący się A. M. (1) złożył wniosek o przyznanie świadczenia pieniężnego po zmarłym synu A. M. (2). A. M. (2) został przyjęty z dniem 4 listopada 1985 do służby w resorcie spraw wewnętrznych i zajmował następujące stanowiska: od 4 listopada 1985 r. – funkcjonariusz w służbie kandydackiej WUSW S.; od 10 stycznia 1986 r. – kursant (...) K.; od 1 października 1986 r. – podchorąży (...) S.; od 24 czerwca 1989 r. – inspektor Sekcji (...)Wydziału (...) WUSW S.; od 1 sierpnia 1990 r. – starszy asystent Zespołu (...) KWP w S.; od 16 listopada 1991 r. – młodszy specjalista Wydziału (...). KWP w S.; od 1 kwietnia 1992 r. – młodszy specjalista Wydziału (...) KWP w S.; od 1 maja 1992 r. – młodszy specjalista Wydziału (...) KWP w S.; od 30 września 1992 r. – specjalista (...) Sekcji (...) KRP w S.; od 16 lutego 1994 r. – specjalista Wydziału Prewencji (...) S.; od 1 września 1994 r. – kierownik Sekcji (...) (...) w S.; od 15 września 1994 r. – st. Asystent Wydziału (...) KWP w (...); od 1 października 1994 r. – mł. specjalista Wydziału (...) KWP S.; od 1 września 1996 r. – specjalista Wydziału (...) KWP S.; od 1 grudnia 1996 r. – st. specjalista Wydziału (...) KWP S.; od 1 stycznia 1998 r. – naczelnik Wydziału (...) KWP S.; od 1 stycznia 1999 r. – specjalista Wydziału (...) KPP W.; od 7 stycznia 1999 r. – mł. Specjalista Zespołu ds. (...)Wydziału (...) KWP w G.; od 1 lipca 2000 r. – specjalista Zespołu (...) w G.; od 1 października 2002 r. – specjalista zespołu (...) z siedzibą w S. Wydziału (...) KWP w G.; od 1 lipca 2003 r. – ekspert Zespołu (...) z siedzibą w S. Wydziału (...) KWP w G.. Nie był karany dyscyplinarnie, opiniowany pozytywnie. Wyróżniany nagrodami pieniężnymi przez Komendanta Głównego Policji oraz (...) Komendanta Wojewódzkiego Policji w G.. W 1997 r. odznaczony Brązowym Medalem „Za zasługi dla (...)”. W 2000 r. odznaczony „Brązowym Krzyżem Zasługi”. W 2001 r. wyróżniony Brązową Odznaką (...) (przebieg służby k. 16-17).

Zakres czynności A. M. (2) na stanowisku eksperta zespołu (...) z siedzibą w S. wyglądał następująco: 1. Kierowanie i koordynowanie pracą Zespołu obejmującego obszar byłego województwa (...); 2. Inicjonowanie i współuczestniczenie w przedsięwzięciach mających na celu poprawę ochrony i zabezpieczenia obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie oraz właściwe funkcjonowanie specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych; 3. Opracowywanie wniosków w sprawie wydawania pozwoleń na broń palną bojową i sportową osobom fizycznym, doręcza decyzje i zaświadczenia uprawniające do zakupu tego rodzaju broni oraz prowadzi ewidencję komputerową systemu „broń” i łusek z niej odstrzelonych; 4. Podejmowanie merytorycznych rozstrzygnięć w zakresie pozwoleń na broń myśliwską poprzez wydawanie decyzji administracyjnych zgodnie z uposażeniem określonym w decyzji (...) Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. z 12.11.2002 r. nr (...) zmieniona decyzją z 12.12.2002 r. nr (...) w sprawie udzielenia upoważnień dla policjantów i pracownika cywilnego Wydziału Postępowań Administracyjnych KWP w G.; 5. Dokonywanie rozpoznania i opiniowanie planów ochrony obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie; 6. Dokonywanie rozpoznania i opiniuje wnioski w sprawie powoływania wewnętrznej służby ochrony; 7. Nadzorowanie i kontrolowanie działalność (...); 8. Współuczestniczenie w kontroli koncesjonowanych prze MSWiA podmiotów gospodarczych prowadzonych na zlecenie organu koncesyjnego; 9. Opracowywanie wniosków w sprawie wydawania pozwoleń na broń palną wydawaną na świadectwa broni będącą w dyspozycji zakładów pracy, instytucji, organizacji sportowych, łowieckich, szkół i strzelnic, doręcza decyzje i zaświadczenia uprawniające do zakupu tego rodzaju broni oraz prowadzi ewidencję komputerową system „broń” i łusek odstrzelonych z tego rodzaju broni; 10. Przyjmowanie i opiniowanie wniosków w zakresie dopuszczenia osób do posiadania broni oraz prowadzi ewidencję; 11. Kontrolowanie i nadzorowanie Straży Leśnej, Parkowej, Państwowej Straży Rybackiej w przewidzianym w przepisach zakresie; 12. Opracowywanie półrocznego planu pracy Zespołu i zestawień statystycznych z realizacji czynności; 13. Prowadzenie magazynu depozytowego broni i amunicji w zakresie wszystkich rodzajów broni; 14. Nadzorowanie i odpowiedzialność za realizację postanowień przewidzianych w ustawie o ochronie informacji niejawnych w zakresie kierowanego zespołu; 15. Archiwizowanie dokumentacji ostatecznie załatwionej w przewidzianym zakresie; 16. Wykonywanie innych czynności służbowych wynikających z poleceń kierownictwa Wydziału (zakres czynności k. 18-19).

A. M. (2) zmarł 3 listopada 2003 r. Orzeczeniem Nr (...) z 4 maja 2004 r. rozpoznano zgon w następstwie rany postrzałowej głowy i twarzy z broni myśliwskiej. Ponadto wskazano na wypadek w służbie (wniosek, akt zgonu, orzeczenie w a.r.). W protokole powypadkowym z 22 kwietnia 2004 r. wskazano następujące okoliczności wypadku: w dniu 3 listopada 2003 r. o godz. 11:05 w Komendzie Miejskiej w S. w pomieszczeniu (...) w trakcie wykonywania czynności związanych z przygotowaniem broni w celu jej przekazania do magazynu (...) w G. nastąpił niekontrolowany wystrzał z broni typu dubeltówka z naboju śrutowego powodując obrażenia twarzoczaszki w wyniku których nastąpił zgon podinsp. A. M. (2). Podano przyczynę bezpośrednią: przypadkowy, niekontrolowany wystrzał z przenoszonej broni myśliwskiej - dubeltówki oraz przyczyny pośrednie (według ustaleń prokuratury): możliwość umieszczenia naboju w lufie przez nieznaną osobę, możliwość dostępu osób trzecich do kluczy od magazynu broni, brak odpowiedniego przeszkolenia osoby przyjmującej broń do depozytu, zaniedbania przy sprawdzaniu przyjmowanej broni, przechowywanie w magazynie broni naładowanej, brak odpowiedniego nadzoru i kontroli ze strony bezpośrednich przełożonych. Wskutek tego wypadku nastąpiła rana postrzałowa głowy powodująca duże zniszczenie przedniej części twarzoczaszki, krwotok na zewnątrz, wykrwawienie się i podinsp. A. M. (2) w dniu 3 listopada 2003 r., kilka minut po godzinie 11:00 w pomieszczeniu służbowym (...) na terenie K. w S. poniósł śmierć. Ustalono, że wypadek nastąpił w okolicznościach, o których mowa w § 5 pkt 1 Zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych Nr (...) z 24 lutego 1973 r. w sprawie trybu ustalania okoliczności i przyczyn wypadków dla celów związanych z przyznawaniem funkcjonariuszy i ich rodzinom odszkodowania i rent (Dz. Urz. MSW Nr 3 poz. 6) - tj. podczas służby.

Jednorazowe odszkodowanie w związku ze śmiertelnym wypadkiem w Policji zostało przyznane żonie zmarłego A. M. (3) (zeznania odwołującego się k. 132v-133).

Na podstawie art. 8 ust. 3 pkt 1 lub 2 ustawy z 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz. U. poz. 658) nie potwierdzono, że śmierć A. M. (2) w dniu 3 listopada 2003 r. nastąpiła w związku z wykonywaniem czynności albo pełnieniem służby w okolicznościach, o których mowa w art. 2 ww. ustawy (dokument z 26 kwietnia 2024 r. w a.r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy w tym w aktach rentowych, albowiem dokumenty te nie budziły wątpliwości stron zarówno, co do ich prawdziwości oraz zawartości merytorycznej. Sąd dał też wiarę zeznaniom odwołującego się w zakresie w jakim pokrywały się z pozostałym materiałem dowodowym, nie znajdując podstaw do ich kwestionowania w tym zakresie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Z dniem 21 kwietnia 2023 r. weszła w życie ustawa z 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia.

Celem wprowadzonej ustawy miało być zagwarantowanie wsparcia finansowego m.in. funkcjonariuszy Policji, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy świadczenie pieniężne przysługuje również członkom rodziny, o których mowa w art. 3 funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej, których śmierć albo zaginięcie nastąpiły w związku z wykonywaniem czynności albo pełnieniem służby w okolicznościach, o których mowa w art. 2, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Aby uzyskać prawo do przedmiotowego świadczenia do wniosku należy, stosownie do art. 8 ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy, dołączyć dokument wystawiony przez przełożonego właściwego w sprawach osobowych stwierdzający, że śmierć funkcjonariusza lub żołnierza zawodowego nastąpiła w związku z wykonywaniem czynności albo pełnieniem służby w okolicznościach, o których mowa w art. 2 ust. 1 lub 2, albo dokument wystawiony przez przełożonego właściwego w sprawach osobowych na podstawie decyzji odpowiednio ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości, Ministra Obrony Narodowej albo Szefa Krajowej Administracji Skarbowej stwierdzającej zaginięcie funkcjonariusza lub żołnierza zawodowego oraz związek zaginięcia z wykonywaniem czynności albo pełnieniem służby w okolicznościach, o których mowa w art. 2 ust. 1 lub 2, albo brak tego związku.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy świadczenie pieniężne przysługuje również członkom rodziny funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych innych niż wymienione w ust. 1 w warunkach zagrażających życiu i zdrowiu. W myśl art. 8 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do wniosku o przyznanie świadczenia pieniężnego załącza się dokument wystawiony przez przełożonego właściwego w sprawach osobowych stwierdzający, że śmierć funkcjonariusza lub żołnierza zawodowego nastąpiła w związku z wykonywaniem czynności albo pełnieniem służby w okolicznościach, o których mowa w art. 2 ust. 1 lub 2.

Odwołujący się podnosił, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem art. 64 ust 1 i 2, art. 31 ust 3 Konstytucji RP w związku z artykułem 1 Protokołu Nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w zw. z art. 14 Konwencji, naruszeniem art. 9 oraz art. 91 Konstytucji RP oraz art. 4 ust 3. zd.3 oraz art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej poprzez utrudnianie przez Państwo polskie osiągniecia celów unii europejskiej określonych w art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, co w konsekwencji prowadzi do naruszenia prawa pierwotnego i wtórnego Unii Europejskiej ale przede wszystkim podważa istotę integracji – wszystko to w związku z wydaniem decyzji wyłącznie w oparciu o zaświadczenie wydane przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. z dnia 26 kwietnia 2024 roku, co – jak wskazywał odwołujący – nastąpiło w sprzeczności do orzeczenia Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSWiA w G. z 4 maja 2004 roku, w którym stwierdzono, ze zgon A. M. (2) pozostaje w związku ze służbą. Ponadto zdaniem odwołującego się ustawodawca uniemożliwił prowadzenie postępowania przez organ w zakresie okoliczności śmierci funkcjonariusza – w szczególności poprzez niedopuszczenie w sprawie orzeczeń komisji lekarskich i ograniczył prawo uprawnionych poprzez brak możliwości kwestionowania zaświadczenia wydanego przez Komendanta.

Sąd Okręgowy jednakże wskazuje, że nie ma podstaw do uznania aby przepisy regulujące postępowanie o świadczenia emerytalno-rentowe przed organami rentowymi miały zastosowanie w postępowaniu sądowym, które regulowane jest przepisami kodeksu postępowania cywilnego. Ewentualne ograniczenia dowodowe mogą wynikać jedynie z tych przepisów. Przepisy regulujące postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych (art. 477 i nast. k.p.c.) nie zawierają zaś dodatkowych ograniczeń w stosunku do przepisów ogólnych regulujących postępowanie dowodowe (art. 235-309 k.p.c.) Przeciwnie, stosownie do treści art. 473 k.p.c. w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie stosuje się przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu z zeznań świadków i przesłuchania stron. W postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na praw do świadczeń lub ich wysokości mogą być zatem udowodnianie wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego.

Dodatkowo zaświadczenie wydane przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. z dnia 26 kwietnia 2024 roku – wbrew twierdzeniom pełnomocnika odwołującego się – nie zanegowało okoliczności, że zgon A. M. (2) był wypadkiem w służbie. Zaświadczenie to ma bowiem następującą treść: „Na podstawie art. 8 ust. 3 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 8 lutego 2023 roku o świadczeniu przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz. U. poz. 658) nie potwierdzam, że śmierć Pana A. M. (2) (…) nastąpiła z dniem 3 listopada 2003 r., w związku z wykonywaniem czynności albo pełnieniem służby w okolicznościach, o których mowa w art. 2 powołanej ustawy.”

Również wbrew twierdzeniom pełnomocnika odwołującego się – wydawanie zaświadczenia, o którym mowa podlega kontroli sądowej i to dwutorowo: w postępowaniu przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych w ramach odwołania od decyzji o odmowie przyznania świadczenia pieniężnego i w postępowaniu administracyjnym (w przypadku odmowy jego wydania: vide wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 marca 2024 roku, VIII SA/Wa86/24).

W związku z powyższym, Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe na okoliczność wystąpienia w przypadku śmierci A. M. (2) pełnienia służby w warunkach zagrażających życiu i zdrowiu w rozumieniu art. 2 ust. 2 in fine ustawy z 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz. U. poz. 658). Okoliczność, że śmierć A. M. (2) nastąpiła w związku ze służbą - wbrew twierdzeniem pełnomocnika odwołującego się – nie była bowiem sporna już choćby z tego względu, że wdowie po A. M. (2) przyznano i wypłacono odszkodowanie w związku ze śmiertelnym wypadkiem w służbie. Z materiału dowodowego, w szczególności z protokołu powypadkowego z 22 kwietnia 2004 r. wynika, że w 3 listopada 2003 r. o godz. 11:05 w Komendzie Miejskiej w S. w pomieszczeniu (...) w trakcie wykonywania czynności związanych z przygotowaniem broni w celu jej przekazania do magazynu (...) w G. nastąpił niekontrolowany wystrzał z broni typu dubeltówka z naboju śrutowego powodując obrażenia twarzoczaszki w wyniku których nastąpił zgon podinsp. A. M. (2). Ustalono, że wypadek nastąpił w okolicznościach, o których mowa w § 5 pkt 1 Zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych Nr 18 z 24 lutego 1973 r. w sprawie trybu ustalania okoliczności i przyczyn wypadków dla celów związanych z przyznawaniem funkcjonariuszy i ich rodzinom odszkodowania i rent (Dz. Urz. MSW Nr 3 poz. 6) - tj. podczas służby.

Strona odwołująca się, na której spoczywał w tym zakresie ciężar dowodu nie wykazała jednak, aby warunki służby A. M. (2) można było uznać za zagrażające życiu i zdrowiu, co pozwalałoby na ustalenie zasadności żądania zmiany decyzji. Strona odwołująca się w szczególności wskazywała i zeznał to również odwołujący się, że już sama służba w Policji z uwagi na związany z nią stres spełnia to kryterium, a w szczególności, gdy polega na prowadzeniu magazynu z bronią. Przyznanie świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ustawie z 8 lutego 2023 r. ma być dodatkowym zadośćuczynieniem na wypadek śmierci funkcjonariuszy w szczególnych, zagrażających życiu i zdrowiu okolicznościach, a nie w każdym przypadku śmierci w związku ze służbą. (vide przywołane już orzeczenie WSA w Warszawie) Należy zwrócić uwagę, że ustęp 2. art. 2 przywoływanej ustawy mówi o warunkach zagrażających życiu i zdrowiu innych niż wymienione w ust. 1 tego przepisu. Te zawarte w ust. 1 stanowią zatem punkt odniesienia co do istotności zagrożenia – są to w szczególności: udział w działaniach ratowniczych lub akcji ratowniczej; realizowanie czynności w zakresie bezpośredniej ochrony i opieki nad osadzonymi; realizowanie działań bojowych, w tym kontrterrorystycznych; pełnienie służby w strefie działań wojennych albo w strefie konfliktu zbrojnego. W każdym z wymienionych przypadków zachodzą zatem dodatkowe, szczególne okoliczności zagrażające życiu i zdrowiu, odbiegające od standardowych warunków służby. Broń ostra z zasady stanowi element wyposażenia każdego funkcjonariusza Policji, a umiejętność posługiwania się nią to immanentna część obowiązków Policjanta. Służba polegająca na prowadzeniu magazynu depozytowego broni i amunicji nie jest służbą pełnioną w warunkach zagrażających życiu i zdrowiu w rozumieniu art. 2 ust 2 in fine ustawy z 8 lutego 2023 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.