Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący –	SSO Beata Dzierżko
Protokolant –	sekretarz sądowy Ewa Kuglarz

po rozpoznaniu 17 listopada 2022 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej w W.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. kwotę 25 017 zł (dwadzieścia pięć tysięcy siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Beata Dzierżko

Sygn. akt XVI GC 280/18

UZASADNIENIE

Pozwem z 6 marca 2018r. (...) spółka akcyjna w restrukturyzacji w W. (obecnie: (...) spółka akcyjna w W.) wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. kwoty 31 111 917,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot i dat oznaczonych w pozwie, a także kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Objęta pozwem kwota stanowiła odszkodowanie dochodzone na podstawie zawartej przez strony umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków zarządu spółek kapitałowych za szkodę poniesioną przez spółkę na skutek naruszenia przez jej byłego prezesa zarządu M. N. (1) obowiązków ciążących na nim w związku ze sprawowanym mandatem. Szkodę stanowiła suma uszczerbków w związku z inwestycją w przedsiębiorstwo (...) sp. o. o. (dalej: (...)) oraz udzieleniem finansowania na rzecz grupy (...).

W odpowiedzi na pozew, pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych kwestionując istnienie zobowiązania ubezpieczyciela do zapłaty odszkodowania zarówno w oparciu o przepisy o odpowiedzialności odszkodowawczej członka zarządu spółki akcyjnej, jak i z uwagi na brak podstaw wynikających z umowy ubezpieczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka akcyjna była od sierpnia 2013r. notowana na rynku papierów wartościowych (...) S. A. w W.. Przedmiotem jej działania jest m. in. tworzenie map cyfrowych, systemów nawigacji oraz innych systemów informatycznych z funkcjonalnością mapową. W zakresie jej działalności ujętym w statucie nigdy nie było działalności finansowej (bezsporne, informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu z KRS dot. powoda, k. 61-72; wydruk ze strony internetowej (...), k. 87; wydruk ze strony (...), k. 90-92; statut (...), k. 94-103).

M. N. (1) był prezesem zarządu (...), umocowanym do samodzielnej reprezentacji w okresie od 22 grudnia 2010r. do października 2014r., kiedy został zawieszony w pełnieniu obowiązków członka zarządu i prezesa zarządu uchwałą Rady Nadzorczej. W latach 2010r. – 2014r. członkiem zarządu (...) była ponadto A. T. (bezsporne, informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu z KRS dot. powoda, k. 61-72; dokumenty powołania do zarządu, k. 141-149; umowa z 30.10.2012r., k. 150-154). Zwyczajne Walne Zgromadzenie (...) S.A. udzieliło M. N. (1) absolutorium za okres pełnienia funkcji prezesa zarządu od 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2011r., od 1 stycznia 2012r. do 31 grudnia 2012r., od 1 stycznia 2013r. do 31 grudnia 2013r. (protokół (...) z 4.04.2011r., k. 2101-2109; protokół (...) z 5.03.2013r., k. 2110-2126; protokół (...) z 31.03.2014r., k. 2127-2140).

2 października 2014r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy (...) dokonało zmian w składzie Rady Nadzorczej tej spółki: odwołano wszystkich dotychczasowych członków Rady i powołano na wspólną 3 –letnią kadencję 5 nowych członków Rady Nadzorczej (raport bieżący nr (...), k. 156-157). Uchwałą z 2 października 2014r. Rada Nadzorcza w nowym składzie zawiesiła na okres do 31 października 2014r. prezesa zarządu M. N. (1) w pełnieniu przez niego obowiązków członka oraz prezesa zarządu spółki wskazując, iż nastąpiło to z ważnego powodu w postaci podejrzenia istnienia potencjalnego konfliktu interesów pomiędzy nim a spółką. W tej samej dacie powołano także dwóch nowych członków zarządu: R. B. (1) jako wiceprezesa zarządu oraz J. C. (uchwała Rady Nadzorczej z 2.10.2014r., k. 159; raport bieżący nr (...), k. 161-162; protokół z posiedzenia Rady Nadzorczej z 2.10.2014r., k. 164-174).

Po objęciu funkcji nowy zarząd (...) stwierdził, że spółka została pozbawiona środków finansowych, a ponadto brak dokumentów obligacji (...) i (...). Zakup tych obligacji, z uwagi na niedostateczne zabezpieczenia oraz udziałów (...), zarząd uznał za działanie nieprawidłowe i na szkodę spółki oraz akcjonariuszy. Członek zarządu (...) R. B. został powołany na prezesa zarządu (...) (...). Dotychczasową działalność spółki (...) polegającą na obrocie elektroniką R. B. (1) uznał za wykorzystywanie luki podatkowej (zeznania świadka R. B. (1), k. 2977).

Rada Nadzorcza uchwałą z 6 października 2014r. i pismem z 6 października 2014r. wezwała M. N. (1) do niezwłocznego przekazania pozostałym członkom zarządu całej posiadanej przez niego dokumentacji spółki, w szczególności obligacji wraz dokumentami zabezpieczeń, wyjaśnienia operacji finansowych na rachunku spółki po 2 października 2014r., zwrotu wypłaconych w tej dacie środków oraz złożenia wyjaśnień i dokumentów dotyczących środków otrzymanych od spółek zależnych, w tym (...) (protokół z posiedzenia Rady Nadzorczej z 6.10.2014r., k. 176-180; wezwanie, k. 987-992).

W odpowiedzi na wezwanie M. N. zakwestionował swoje zawieszenie w pełnieniu funkcji członka zarządu (...), zarzucił Radzie Nadzorczej brak wysłuchania go przed podjęciem decyzji i oświadczył, że obligacje opisane w wezwaniu zostały przez niego zabezpieczone (odpowiedź na wezwanie, k. 994-996).

24 października 2014r. Rada Nadzorcza podjęła uchwałę o wydłużeniu do 31 stycznia 2015r. czasu zawieszenia M. N. (1) jako członka zarządu i prezesa zarządu (...), uzasadniając to istniejącym konfliktem jego interesów z interesami spółki oraz sporem ze spółką dotyczącym wypłaty przez M. N. kwoty 900 000 zł, pozbawienia urzędujących członków zarządu dostępu do dokumentów obligacji na okaziciela, zawarcia ze spółką zależną sprzedaży akcji w innej spółce zależnej (...) oraz braku złożenia wyjaśnień na kierowane do niego zapytania (protokół z posiedzenia Rady Nadzorczej z 24.10.2014r., k. 182-186).

Uchwałą nr (...) z 30 czerwca 2015r. Zwyczajne Walne Zgromadzenie (...) S.A. nie udzieliło M. N. (1) absolutorium za okres pełnienia funkcji prezesa zarządu od 1 stycznia 2014r. do 14 listopada 2014r. (protokół (...) w formie aktu notarialnego, k. 3029-3037).

Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie (...) S.A. w W. uchwałą nr (...) podjętą 8 kwietnia 2015r. wyraziło zgodę na dochodzenie w drodze sądowej w powództwie przed właściwym sądem, przez złożenie wniosku o naprawienie szkody w toku postępowania karnego lub w inny sposób przewidziany prawem, od M. N. (1) roszczeń związanych z wypłatą 2 października 2014r. kwoty 900 000 zł z rachunku spółki, roszczeń o zapłatę wynikających z faktu wyprowadzenia 3 października 2014r. kwoty 1 479 500 zł z rachunku (...) (...) na jego rachunek bankowy, roszczeń o zapłatę związanych ze szkodami poniesionymi przez spółkę w związku z zakupem – w czasie pełnienia przez M. N. funkcji prezesa zarządu – udziałów w spółce (...) sp. z o. o., roszczeń o zapłatę w stosunku do M. N. związanych ze szkodami poniesionymi przez spółkę w związku z objęciem przez spółkę – w czasie pełnienia przez M. N. funkcji prezesa zarządu – niezabezpieczonych obligacji na okaziciela wyemitowanych przez spółki (...) S.A. oraz (...) Finanse sp. z o. o., roszczeń o zapłatę wynikających z faktu bezpodstawnego pobrania przez M. N. (1) premii od zysku spółki za lata 2012 i 2013 w związku z pełnioną przez niego wówczas funkcją prezesa zarządu, roszczeń o zapłatę związanych ze szkodami poniesionymi przez spółkę w związku z zawarciem przez spółkę – bez należytego nadzoru ze strony M. N. pełniącego wówczas funkcję prezesa zarządu – transakcji handlowych realizowanych w szczególności z następującymi podmiotami (...) sp. z o. o. i (...) sp. z o. o., roszczeń o zapłatę związanych ze szkodami poniesionymi przez spółkę w związku z poręczeniem przez spółkę - w czasie pełnienia przez M. N. funkcji prezesa zarządu – kredytu udzielonego (...) sp. z o. o., roszczeń wynikających z działań M. N. (1) – pełniącego wówczas funkcję prezesa zarządu spółki – na szkodę spółki oraz spółek zależnych od spółki, w szczególności (...) sp. z o. o., spółki (...) S. A. oraz (...) S.A. (uchwała nr (...) (...) z 8.04.2015r., k. 188-190).

Umowa ubezpieczenia

30 września 2013 roku spółka (...) zawarła za pośrednictwem brokera (...) sp. z o. o. w W. z (...) spółką akcyjną w W. umowę ubezpieczenia (...) sp. z o.o. nr (...) (dokument ubezpieczenia nr (...) k. 1228-1232, 1262-1267, Szczególne Warunki (...), k. 1234-1260, wniosek, k. 2972-2974).

Okres ubezpieczenia pierwotnie został określony od 20 września 2013 roku do 19 września 2014 roku. Następnie umowa ubezpieczenia została przedłużona na okres od 20 września 2014 roku do 19 września 2015 roku. Sumę gwarancyjną każdorazowo określono na 30 000 000 zł.

Integralną częścią umowy ubezpieczenia stanowiły Szczególne Warunki Ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej Członków Władz Spółki - (...) sp. z o.o. (dalej: SWU). Zgodnie z art. 1 § 1 SWU ochrona ubezpieczeniowa dotyczyć miała roszczeń lub postępowań urzędowych, które w okresie ubezpieczenia lub przedłużonym okresie zgłaszania roszczeń po raz pierwszy zostaną zgłoszone przeciw ubezpieczonemu, przy czym ubezpieczyciel udzielił ochrony ubezpieczeniowej między innymi na wypadek, gdyby przeciwko osoby ubezpieczonej zostały wniesione roszczenia o odszkodowanie z tytułu szkody majątkowej powstałej w wyniku nieprawidłowego zachowania osoby ubezpieczonej. Suma gwarancyjna określała maksymalne odszkodowanie wypłacane przez ubezpieczyciela za jedno zdarzenie ubezpieczeniowe oraz łącznie za wszystkie zdarzenia ubezpieczeniowe w okresie ubezpieczenia.

SWU definiował nieprawidłowe zachowanie jako rzeczywiście błędne lub za błędne poczytywane działanie lub zaniechanie ubezpieczonej spółki lub osoby ubezpieczonej w związku z ich właściwością lub pełnieniem funkcji. Nieprawidłowe zachowanie w formie zaniechania uważało się za popełnione w ostatnim dniu okresu, w jakim najpóźniej należało spełnić zaniechany obowiązek, by zapobiec powstaniu szkody majątkowej.

Natomiast roszczenie – zgodnie ze SWU - oznaczało pisemne żądanie wypłaty odszkodowania na mocy przepisów o odpowiedzialności ustawowej wniesione przeciwko ubezpieczonemu z tytułu szkody majątkowej powstałej w wyniku nieprawidłowego zachowania. Za roszczenie uważać należało także kroki prawne podejmowane przez ubezpieczonych. Roszczenia ubezpieczonych spółek miały być uznawane za już wniesione między innymi w sytuacji, gdy rada nadzorcza lub zgromadzenie wspólników lub walne zgromadzenie akcjonariuszy ubezpieczonej spółki podjęło uchwałę o wystąpieniu przez ubezpieczona spółkę z roszczeniem przeciwko osobie ubezpieczonej.

Ochroną ubezpieczeniową objęci zostali m. in. wszyscy byli, obecni i przyszli członkowie zarządu w zakresie także ich całej działalności operacyjnej, w tym oświadczenia ustne i pisemne bezpośrednio związane z danym stanowiskiem, wyłącznie w czasie kiedy i tak długo, jak taka osoba ubezpieczona działa dla i w imieniu ubezpieczonej spółki w ramach funkcji. Osoby ubezpieczone to osoby fizyczne, które wykonują lub wykonywały lub będą wykonywały w ubezpieczonych w spółkach czynności zgodnie z postanowieniem art. 1 § 2 SWU.

Umowa przewidywała, że wyłączona jest odpowiedzialność ubezpieczyciela w wyniku nieprawidłowego zachowania stanowiącego jakiekolwiek umyślne przestępstwo lub umyślny czyn niedozwolony (art. 4 §1 ust. 1 SWU). Art. 4 § 1 ust. 2 SWU stanowił, że jeżeli wystąpienie nieprawidłowego zachowania wskazanego w punkcie a) lub b) jest kwestionowane ochrona warunkowo rozciąga się na koszty obrony. Jeżeli wystąpienie okoliczności wskazanych w punktach a) lub b) zostanie prawomocnie ustalone poprzez przyznanie się sprawcy, ugodę lub orzeczenie sądowe lub decyzję administracyjną, ubezpieczyciel zostaje z mocą wsteczną zwolniony z obowiązku wypłaty świadczeń z ubezpieczenia, zaś wszelkie poniesione już przez ubezpieczyciela koszty obrony zostaną mu zwrócone przez ubezpieczonego, którego obrony koszty te dotyczyły. Ochroną ubezpieczeniową objęto także nieprawidłowe zachowania dokonane w wyniku rażącego niedbalstwa lub odstąpienie od przepisów prawa wskutek rażącego niedbalstwa.

Wskazana umowa została zawarta na podstawie wniosku podpisanego 19 września 2013r. m. in. przez M. N. (1), działającego w imieniu (...), w którym złożył oświadczenie o braku zdarzenia lub sytuacji nieodzwierciedlonych w rocznym sprawozdaniu i innych sprawozdaniach finansowych dołączonych do wniosku, które mogłyby wpłynąć istotnie na sytuację finansową pokazaną w tych sprawozdaniach. Ponadto wnioskujący zapewnił, że członkom zarządu nie jest wiadomo o jakichkolwiek działaniach lub zaniechaniach w związku z pełnieniem funkcji, które mogą spowodować w przyszłości wniesienie roszczenia lub wszczęcie postępowania sądowego lub pozasądowego przeciwko jakiejkolwiek osobie, która ma być ubezpieczona w związku z pełnieniem funkcji w charakterze byłego lub obecnego członka organów wykonawczych ubezpieczonej spółki (wniosek, k. 2972-2974).

Pismem z 5 października 2016 roku spółka (...) – w oparciu o ww. umowę ubezpieczenia - zgłosiła (...) szereg roszczeń mających przysługiwać spółce jako poszkodowanemu w związku z działaniem ubezpieczonego – członka zarządu spółki oraz członka zarządu spółki zależnej obejmujących następujące żądania:

⚫

odszkodowania w wysokości 1 000 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 3 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty z tytułu objęcia przez (...) nieodpowiednio zabezpieczonych obligacji (...) serii (...) o numerach od (...) do (...) o łącznej wartości nominalnej 1 000 000 zł;

⚫

odszkodowania w wysokości 4 000 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 5 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty z tytułu objęcia przez (...) nieodpowiednio zabezpieczonych obligacji (...) serii (...) o numerach od (...) do (...) o łącznej wartości nominalnej 4 000 000 zł;

⚫

odszkodowania w wysokości 4 000 000 zł z odsetkami ustawowymi od 11 lipca 2014 roku do dnia zapłaty z tytułu objęcia przez (...) nie odpowiednio zabezpieczonych obligacji (...) serii (...) o numerach od (...) do (...) łącznej wartości nominalnej 4 000 000 złotych;

⚫

odszkodowania w wysokości 3 000 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 11 lipca 2014 roku do dnia zapłaty z tytułu objęcia przez (...) nieodpowiednio zabezpieczonych obligacji (...) serii (...) o numerach od (...) do (...) o łącznej wartości nominalnej 3 000 000 złotych;

⚫

odszkodowania w wysokości 3 000 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 5 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty z tytułu zawarcia nieodpowiednio zabezpieczonej umowy pożyczki przez (...) z (...) z 5 czerwca 2014 roku;

⚫

odszkodowania w wysokości 32 019 306,67 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 1 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty w związku z utratą wartości udziałów w (...) (...) należących do (...) w wyniku nienależytego wykonywania przez P. K. (1) obowiązków wynikających z pełnienia funkcji w zarządzie (...) (pismo z 5 października 2016 roku, k. 1269-1277).

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, w trakcie którego ubezpieczyciel zwracał się do (...) o kolejne dokumenty i informacje, ostatecznie decyzją datowaną na 11 września 2017 roku (...) odmówił wypłaty odszkodowania w całości, kwestionując swoją odpowiedzialność za szkodę (korespondencja (...) i (...) w trakcie postępowania likwidacyjnego, k. 1279-1325; decyzja o odmowie wypłaty odszkodowania, k. 1327-1338).

Inwestycja w (...) sp. z o. o.

22 września 2011r. Rada Nadzorcza (...), po zapoznaniu się z pismem przedstawiającym bieżącą sytuację grupy (...), uchwałą zarządu tej spółki z 19 września 2011r. oraz informacją prezesa zarządu M. N., przedstawioną na posiedzeniu Rady, jednomyślnie stwierdziła, że nie zgłasza uwag odnośnie planowanego objęcia udziałów w spółce (...) sp. z o. o. na warunkach przedstawionych w uchwale zarządu. Zgodnie ze wskazaną uchwałą zarząd - powołując się na działanie w celu dalszej konsolidacji i budowy grupy kapitałowej (...) - po zapoznaniu się z dotychczasowymi wynikami za 2011r. i prognozą wyników (...) (...) oraz innymi informacjami dotyczącymi tej spółki, postanowił nabyć 49% ogólnej liczby jej udziałów poprzez objęcie 98 ze 100 nowo utworzonych udziałów spółki w drodze podniesienia kapitału zakładowego z(...) zł do (...)zł. Nowoutworzone udziały miały zostać objęte w zamian za wkład pieniężny w kwocie (...)zł, która to kwota miała zostać pokryta w drodze wzajemnego potrącenia wierzytelności między (...) a (...). Pozostałe koszty transakcji oszacowano na około (...) zł (protokół posiedzenia Rady Nadzorczej z zał., pismami zarządu, uchwałą zarządu nr (...) z 19.09.2011r., informacją z 19.09.2011r., pismem z 22.09.2011r., k. 200-208).

27 września 2011r. spółka (...) działając przez prezesa zarządu M. N. powołując się na uchwałę Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) sp. z o. o. o podwyższeniu kapitału zakładowego z tej samej daty, złożyła oświadczenie o przystąpieniu do spółki (...) sp. z o. o. i objęciu w kapitale zakładowym tej spółki 98 nowoutworzonych udziałów o wartości nominalnej (...) zł każdy, tj. o łącznej wartości nominalnej (...) zł, które pokryła w całości wkładem pieniężnym w wysokości (...) zł, z czego (...)zł przeznaczonych było na kapitał zakładowy, a pozostała kwota na kapitał zapasowy (akt notarialny z oświadczeniem, k. 241-244; protokół (...) (...) z 27.09.2011r., k. 246-264).

Na podstawie umowy z 26 marca 2012r. (...) udzieliła bezterminowo poręczenia kredytu obrotowego udzielonego (...) (...) przez (...) Bank S.A. 26 marca 2012r. na kwotę (...) zł. Załącznikiem do umowy było oświadczenie poręczyciela o poddaniu się egzekucji do kwoty (...)zł, następnie po aneksowaniu umowy powiększonej do (...)zł (umowa poręczenia z zał. i aneksami, k. 599-623). W umowie z 9 grudnia 2015r. pomiędzy (...) a (...) sp. z o. o. w W. (która nabyła od banku m. in. wierzytelności wynikające z umowy poręczenia i umowy kredytu obrotowego zawartej przez (...)) uzgodniono, że wierzyciel zobowiązał się nie podejmować czynności zmierzających do dochodzenia lub zaspokojenia wierzytelności w okresie 12 miesięcy i w tym okresie naliczane będą odsetki umowne (umowa z aneksem i wyciągiem z rachunku bankowego, k. 625-632).

Uchwałą nr (...) z 25 września 2012r. Rada Nadzorcza (...) zaakceptowała planowany zakup 102 udziałów w spółce (...) sp. z o. o. na warunkach przedstawionych w uchwale zarządu z 14 września 2012r. Zgodnie z powołaną uchwałą zarząd mając na względzie dalszy rozwój (...) oraz grupy (...), po zapoznaniu się z dotychczasowymi wynikami za 2012 rok i prognozą wyników (...) (...), postanowił nabyć 102 udziały ww. spółki za kwotę nie wyższą niż (...) mln zł. Należność za udziały miała zostać zapłacona częściowo w gotówce ((...) mln zł), a częściowo (ok. (...) mln zł) wyemitowanymi w tym celu akcjami (...) S.A. Cenę emisyjną określono na (...) zł za akcję. Na tym samym posiedzeniu Rada Nadzorcza zaakceptowała planowane nabycie 182 udziałów w (...) sp. z o. o., zbycie 100% udziałów w (...) sp. z o. o. i podwyższenia o (...) zł kapitału zakładowego (...) w drodze prywatnej subskrypcji akcji skierowanej do członków zarządu (protokół posiedzenia Rady Nadzorczej z 25.09.2012r. z zał., uchwałą nr(...) (...) z 25.09.2012r., opiniami RN, umowa o objęciu akcji, informacje z 14.09.2012r., uchwały nr (...) zarządu z 14.09.2012r., pisma z 25.09.2012r., k. 209-232).

Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie spółki (...) - uchwałą nr (...) z 30 października 2012r. - podwyższyło kapitał zakładowy tej spółki do kwoty (...) zł, tj. o (...) zł poprzez emisję łącznie (...) akcji nieuprzywilejowanych na okaziciela serii (...) o wartości nominalnej (...) zł każda, z wyłączeniem prawa poboru dotychczasowych akcjonariuszy. Nowo wyemitowane akcje miały być objęte w zamian za wkład pieniężny i zaoferowane przez zarząd w drodze subskrypcji prywatnej poprzez zawarcie umów z (...) Ltd. i (...) Ltd. Podwyższenie kapitału było elementem planowanej transakcji z ww. spółkami nabycia przez (...) udziałów (...) (...) (protokół (...) z 30.10.2012r., k. 413-436).

Na posiedzeniu 4 grudnia 2012r. Rada Nadzorcza (...) zaakceptowała planowane zaciągnięcie pożyczki bankowej w kwocie (...) mln zł na sfinansowanie gotówkowej części należności za zakup 102 udziałów w (...) (...) (protokół posiedzenia RN z 4.12.2012r. z zał. informacją i uchwałą zarządu, k. 233-240).

18 grudnia 2012r. (...) S.A. reprezentowana przez M. N. podpisała umowę inwestycyjną z (...) Ltd w L. (Cypr), w której strony uzgodniły m. in. zawarcie umowy objęcia akcji (...) przez V., a także zawarcie umowy sprzedaży udziałów w (...) (...) na rzecz (...) od V.. W tej samej dacie ww. strony podpisały umowę sprzedaży (...) udziałów w spółce (...) sp. z o. o., stanowiących 15,5% udziału w kapitale zakładowym za cenę wynoszącą (...) zł. Zapłata nastąpić miała w zakresie kwoty 3 695 002,88 zł poprzez umowne potrącenie z wierzytelnością (...) z tytułu ceny za akcje serii (...) spółki (...), a w pozostałym zakresie poprzez zapłatę do 31 stycznia 2013r. (umowa inwestycyjna z zał., k. 373-392; umowa sprzedaży udziałów, k. 394-399; wyciągi bankowe, k. 438-443). Aneksem z 14 marca 2013r. uzgodniono, że kupujący, tj. (...) dodatkowo zapłaci sprzedającemu tytułem części ceny za udziały kwotę stanowiącą 15,5% zysku netto spółki (...) wynikającego ze sprawozdania finansowego za rok obrotowy 2012, co wyniosło (...) zł (aneks, k. 401-407; wyciąg bankowy, k. 409-411).

18 grudnia 2012r. (...) S.A. reprezentowana przez M. N. zawarła umowę inwestycyjną z (...) Ltd w L. (Cypr), w której strony uzgodniły zawarcie umowy sprzedaży udziałów w (...) (...) na rzecz (...). W tej samej dacie ww. strony podpisały umowę sprzedaży (...) udziałów w spółce (...) sp. z o. o., stanowiących 11,5% udziału w kapitale zakładowym za cenę wynoszącą (...)zł. Zapłata nastąpić miała do 31 stycznia 2013r. (umowa inwestycyjna z zał., k. 445-468; umowa sprzedaży udziałów, k. 470-475; wyciąg bankowy, k. 477-478). Aneksem z 14 marca 2013r. uzgodniono, że kupujący, tj. (...) dodatkowo zapłaci sprzedającemu tytułem części ceny za udziały kwotę stanowiącą 11,5% zysku netto spółki (...) wynikającego ze sprawozdania finansowego za rok obrotowy 2012, co dało kwotę (...) zł (aneks, k. 480-486; wyciąg bankowy, k. 488-490).

18 grudnia 2012r. (...) S.A. reprezentowana przez M. N. zawarła umowę inwestycyjną z (...) Ltd w L. (Cypr), w której strony uzgodniły m. in. zawarcie umowy objęcia akcji (...) przez T., a także zawarcie umowy sprzedaży udziałów w (...) (...) na rzecz (...) od T.. W tej samej dacie ww. strony podpisały umowę sprzedaży (...) udziałów w spółce (...) sp. z o. o., stanowiących 24 % udziału w kapitale zakładowym za cenę wynoszącą (...) zł. Zapłata nastąpić miała w zakresie kwoty 3 695 002,88 zł poprzez umowne potrącenie z wierzytelnością (...) z tytułu ceny za akcje serii (...) spółki (...), a w pozostałym zakresie poprzez zapłatę do 31 stycznia 2013r. (umowa inwestycyjna z zał., k. 492-511; umowa sprzedaży udziałów, k. 513-518; wyciągi bankowe, k. 520-525). Aneksem z 14 marca 2013r. uzgodniono, że kupujący, tj. (...) dodatkowo zapłaci sprzedającemu tytułem części ceny za udziały kwotę stanowiącą 24% zysku netto spółki (...) wynikającego ze sprawozdania finansowego za rok obrotowy 2012, co dało kwotę (...) zł (aneks, k. 527-533; wyciąg bankowy, k. 535-537).

Zakup udziałów w (...) M. N.uzasadniał m. in. potrzebą zapewnienia stabilnego kanału sprzedaży dla produktów (...). Oprogramowanie nawigacyjne oferowane przez tę spółkę miało dzięki temu znaleźć się w niemal każdym produkcie znajdującym się w ofercie (...) (...), który był dystrybutorem urządzeń nawigacyjnych, smartfonów i tabletów (wydruki artykułów prasowych, k. 862-864, 866-867; zeznania świadka P. K., k. 2518; zeznania świadka M. N., k. 2582).

Na zlecenie zarządu (...) (...) została przygotowana przez (...) (...) spółkę z o. o. wycena wartości tej spółki wg stanu na 31 sierpnia 2012r., w której rekomendowana była wartość na poziomie (...) zł. Wycenę tę poprzedzała wcześniejsza z 1 sierpnia 2011r. przygotowana przez C. O., z której wynikała wartość (...) w zależności od przyjętej metody: 3 569 tyś zł (przy zastosowaniu metody dochodowej) i 5 078 tyś. zł (metoda porównawcza). (...) natomiast zleciła dokonanie oceny doboru i metod wyceny przygotowanej przez(...) (...) oraz zasadności decyzji o zakupie udziałów w wycenianej spółce. Wnioski ekspertyzy sporządzonej przez M. B. (1) 3 grudnia 2012r. wskazywały na racjonalność i ekonomiczne uzasadnienie zakupu udziałów w (...) (...) mając na uwadze sytuację w branży oraz sytuację ekonomiczno-finansową spółki. Ekspertyza wskazywała, że ekonomicznie uzasadniony wydatek inwestycyjny nabywcy nie powinien przekraczać 40 000 000 zł za 100% udziałów w (...) (pismo (...) z 2.11.2015r. wraz z wycenami i ekspertyzą, k. 2346-2413).

Wspólnikami (...) (...) ujawnionymi w rejestrze przedsiębiorców KRS w okresie od 2 września 2011r. do 1 października 2012r. byli brat M. N. P. Z. (1) (48 udziałów o wartości (...) zł) i znany M. N. m. in. z pracy w (...): P. K. (1) (31 udziałów o wartości (...)zł), którzy utworzyli ww. spółkę. Ponadto P. K. był wpisany do rejestru jako prezes zarządu tej spółki od 2 września 2011r. do 11 grudnia 2014r. Następnie wspólnikami ww. spółki zostali: (...)Ltd w L. – 23 udziały o wartości (...) zł, (...) Ltd w L. – 31 udziałów o wartości (...) zł i (...) Ltd w L. – 48 udziałów o wartości (...) zł (informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu z KRS dot. (...) (...), k. 74-83; księga udziałów, k. 266-267; zeznania świadka P. K., k. 2518).

M. N. (1), będący inicjatorem zakupu udziałów w (...) (...), nie informował Rady Nadzorczej (...), że P. Z. (1) jest jego bratem, a P. K. (1) jego znajomym, którego zatrudniał wcześniej w prowadzonych przez siebie spółkach. Członkowie Rady Nadzorczej dowiedzieli się o tym fakcie z prasy (zeznania świadka M. B. (2), k. 2541; zeznania świadka D. G., k. 2541; częściowo zeznania świadka M. N. (1), k. 2582; zeznania świadka P. N., k. 2582).

Z artykułu pt. „(...)” opublikowanego na stronie: (...) wynikało, że spółki (...) i (...) były kontrolowane przez P. K. (1) – znajomego M. N. oraz brata M. N. – P. Z. (1), którzy mieli odnieść korzyści z transakcji sprzedaży udziałów w (...). M. N. miał przekonywać, iż Rada Nadzorcza (...) wyrażając zgodę na zakup udziałów wiedziała o ww. powiązaniach, czemu jednak członkowie Rady zaprzeczyli (artykuł prasowy, k. 1340-1343; korespondencja z autorem artykułu, który potwierdził jego autoryzację przez M. N., k. 1344; artykuł pt. „(...)”, k. 1346-1351; zeznania świadka P. K., k. 2518).

Spółka (...) wykazywała w swoim sprawozdaniu finansowym za 2013 rok wartość udziałów w (...) (...) na (...) zł w stosunku do (...) zł na koniec 2012 r. W 2013r. doszło do połączenia (...) sp. z o. o. (100% udziałów należało do (...)) i (...) sp. z o. o. w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. poprzez przeniesienie całego majątku (...) na (...) (...) z podwyższeniem kapitału zakładowego (...) (...) o kwotę 2 351 200 zł poprzez utworzenie nowych udziałów objętych przez (...) (raport roczny (...) za rok 2013, k. 269-371; protokół (...) (...) z 26.06.2013r., k. 539-565; oświadczenie z 3.07.2013r. o pokryciu wkładów na kapitał zakładowy, k. 567; oświadczenie o objęciu udziałów, k. 568; lista wspólników (...), k. 569; zaświadczenie o dokonaniu wpisu, k. 571-584).

5 września 2013r. pomiędzy (...) a (...) Bank (...) S. A., (...) sp. z o. o. została zawarta umowa przejęcia długu wynikającego z umowy o kredyt nieodnawialny, na podstawie której udzielono (...) kredytu w wysokości 4 263 904 zł. Przedmiotową umową (...) i (...) (...) przejęły ww. dług od dotychczasowego dłużnika, tj. (...). 18 czerwca 2015r. okres kredytowania skrócono ustalając termin jego zakończenia na 1 września 2015r. Łącznie zadłużenie (...) z ww. umowy na 5 października 2015r. wyniosło (...) zł. Wierzytelność w stosunku do (...) i (...) wynikająca z ww. umowy kredytu została nabyta przez (...) spółkę z o. o. w W. (umowa przejęcia długu, k. 651-654; zmiany umowy o kredyt nieodnawialny, k. 656-658, 663-; harmonogram spłat, k. 660-661; wezwanie do zapłaty, k. 665; zawiadomienie z 8.12.2015r. o cesji, k. 667).

Umową z 20 stycznia 2014r., następnie aneksowaną, (...) S. A. jako wspólnik (...) (...) udzielił tej spółce pożyczki pieniężnej w kwocie 2 000 000 zł z oprocentowaniem rocznym w wysokości 8% na okres do 31 grudnia 2014r. Zabezpieczeniem pożyczki był weksel własny in blanco. 30 kwietnia 2014r. pożyczkobiorca zwrócił 2 500 000 zł, a 6 czerwca 2014r. 1 038 465,75 zł tytułem kapitału i odsetek (umowa pożyczki z aneksem i wyciągami z rachunku bankowego, k. 634- 649).

(...) S. A. objęła 8 obligacji imiennych niezabezpieczonych serii (...) o wartości nominalnej (...)zł każda, wyemitowanych przez (...) sp. z o. o. na podstawie uchwały zarządu z 23 kwietnia 2014r., z oprocentowaniem 6% w skali roku i terminem wykupu 24 kwietnia 2015r. (kopie obligacji serii (...) o numerach od (...) do(...), k. 586-593). 14 lipca 2014r. (...) dokonało zapłaty na rzecz (...) kwoty 4 500 000 zł tytułem wykupu obligacji (wyciąg bankowy, k. 595-597).

Spółka (...), w związku z nabyciem udziałów w (...) (...), otrzymała dywidendę:

⚫

za rok 2011 w kwocie (...) zł;

⚫

za rok 2012 w kwocie (...) zł;

⚫

za rok 2013 w kwocie (...) zł

(potwierdzenie przelewów, k. 669, 777, 833, 835, 838, 841, 843-844; skonsolidowany raport roczny Grupy (...) S.A. za 2013 r., k. 673-775; skonsolidowane sprawozdanie finansowe (...) za rok 2014, k. 782-830).

(...) sp. z o. o. (...) spółka komandytowa na zlecenie (...) (...) 26 września 2014r. sporządziła Memorandum w zakresie rekomendowanych zmian regulacji wewnętrznych, w którym na podstawie informacji i dokumentów przekazanych przez (...), a także w oparciu o list ostrzegawczy Ministerstwa Finansów i Ministerstwa Gospodarki do przedsiębiorców z 25 sierpnia 2014r., zalecała działania mające ograniczyć podatność zleceniodawcy na tzw. transakcje karuzelowe (Memorandum E&Y, k. 1019-1037; list Ministerstwa Finansów dot. zagrożeń oszustwami w zakresie podatku VAT, k. 1039-1041).

W związku z trwającym postępowaniem kontrolnym prowadzonym przez Urząd Kontroli Skarbowej w (...) spółka z o. o. przygotowała (na zlecenie (...)) raport w zakresie statusu podatkowego oraz funkcjonujących w (...) (...) zasad prowadzenia działalności i współpracy z kontrahentami, które mogą wpływać na rozliczenia spółki w zakresie podatku od towarów i usług. Audyt podatkowy obejmował weryfikację dokumentów źródłowych i transakcji spółki w okresie styczeń – wrzesień 2013r. Zdaniem (...) dokładało wysokich standardów umożliwiających weryfikację kontrahentów, identyfikację towarów, zastosowanie prawidłowej metodologii rozliczenia VAT (raport z przeglądu podatkowego z 26.03.2014r., k. 2415-2422).

Postanowieniem z 20 listopada 2014r. (sygn. akt (...)) prokurator Prokuratury Okręgowej w Gorzowie Wielkopolskim dokonał blokady rachunków bankowych m. in. P. K. (1), (...) sp. z o. o. w związku z podejrzeniem, że w okresie od stycznia 2013r. do października 2014r. na wskazanych rachunkach odnotowano zasilenia w łącznych kwotach ponad (...)mld zł i (...) mln euro mogące mieć związek z praniem pieniędzy pochodzących z przestępstwa dotyczącego fikcyjnego lub nielegalnego obrotu sprzętem elektronicznym oraz oszustw podatkowych w obrocie międzynarodowym (postanowienie o blokadzie rachunków ze sprostowaniem, k. 1043-1051).

Na skutek powyższego zabezpieczenia, wobec zagrożenia upadłością dłużnika, Bank (...) S.A. pismami z 2 grudnia 2014r. wypowiedział spółce (...) oraz zależnej spółce (...) umowy: o kredyt obrotowy z 26 marca 2012r. (zadłużenie (...) w wysokości (...) zł) i o kredyt na akredytywy z 13 sierpnia 2014r. (zadłużenie (...) na kwotę (...) zł). Zobowiązania z przedmiotowych umów zostały zabezpieczone m. in. poręczeniami udzielonymi przez (...) (raport bieżący (...) nr (...), k. 1053-1054; umowa o kredyt na akredytywy, k. 1056-1065; umowa o kredyt obrotowy (...) z (...) Bankiem, k. 1067-1077; wypowiedzenia umów kredytowych, k. 1079-1083).

Postanowieniem z 9 lutego 2015r. prokurator Prokuratury Okręgowej w Gorzowie Wielkopolskim przedstawił P. K. (1) zarzuty m. in. udziału w zorganizowanej grupie przestępczej w okresie nie krótszym niż od 10 grudnia 2012r. do października 2013r., której celem było dokonywanie przestępstw skarbowych oraz tego, że w okresie od marca 2013r. do października 2013r. pełniąc funkcję prezesa zarządu (...) (...), w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, podejmował czynności zmierzające do udaremnienia stwierdzenia przestępczego pochodzenia oraz wykrycia i zajęcia środków finansowych w znacznych kwotach, pochodzących z międzynarodowego handlu wyrobami elektronicznymi nieznanego pochodzenia oraz uchylania się od opodatkowania, nie ujawniał właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania w ten sposób, że przyjął na otworzone w tym celu na dane (...) Konsorcjum sp. z o. o. rachunki bankowe przelewy pieniężne, po czym uzyskane w ten sposób środki przekazywał natychmiast w formie przelewów pieniężnych na kolejne rachunki bankowe należące do podmiotów, pełniących w łańcuchu transakcji funkcję tzw. „znikających podatników”, z których to z kolei rachunków środki finansowe były transferowane w kwotach zawierających podatek VAT na rachunki platform płatniczych znajdujących się na terenie Europy, tym samym czyniąc sobie z prowadzonego procederu stałe źródło dochodów i działając na szkodę Skarbu Państwa (postanowienie z 9.02.2015r., k. 2097-2099).

Postanowieniem z 12 listopada 2019r. ww. postanowienie zostało zmienione i P. K. (1) przedstawiono zarzuty tego, że w okresie nie krótszym od 10 grudnia 2012r. do października 2013r. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami oraz wykonując ich polecenia, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, mającej na celu popełnianie przestępstw skarbowych, polegających na dokonywaniu fikcyjnych wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów elektronicznych i ich wewnątrzwspólnotową dostawę, a także ich późniejszą sprzedaż na terytorium kraju i za jego granice, jednocześnie nie składając lub składając nieprawdziwe, zatajające prawdę deklaracje podatkowe do właściwych organów, a także uczestnicząc w podejmowaniu czynności mających na celu udaremnienie stwierdzenia przestępnego pochodzenia pieniędzy, pozyskiwanych przez organizatorów tego procederu, celem maksymalizacji zysków grupy przestępczej poprzez wykonywanie poleceń m. in. w zakresie nabycia udziałów spółek prawa handlowego, podpisywania potwierdzających nieprawdę faktur i inne czynności, w tym jako prezes zarządu (...) przyjął oraz wystawił nierzetelne faktury nabycia telefonów komórkowych oraz tabletów (postanowienie z 12.11.2019r., k. 2424-2507).

Naczelnik Pierwszego (...) Urzędu Skarbowego w W. decyzją z 4 marca 2015 roku ((...)) określił przybliżoną kwotę zobowiązania (...) z tytułu podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2013 do września 2013 na kwotę 298 300 000 zł oraz postanowił zabezpieczyć ww. zobowiązanie na majątku (...). Powyższe było wynikiem uzasadnionego podejrzenia, że ww. spółka uczestniczyła w karuzeli podatkowej przy obrocie sprzętem elektronicznym, której celem były oszustwa podatkowe w podatku od towarów i usług (decyzja z 4.03.2015 r., k. 1085-1098).

11 marca 2015 roku (...) złożył wniosek o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku. Postanowieniem z 23 czerwca 2015 roku (sygn. akt X GU 337/15) Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości, wskazując, że (...) nie posiada majątku wystarczającego na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego. Wskazane postanowienie jest prawomocne, gdyż wywiedzione od niego zażalenie zostało oddalone przez Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z 18 sierpnia 2015 roku sygn. akt XXIII Gz 859/15 (postanowienie z 23.06.2015r. z uzasadnieniem, k. 1100-1125, postanowienie z 18.09.2015r., k. 1127-1134).

W dniu 18 maja 2015 roku (...) przeprowadzająca badanie w imieniu (...) sp z o.o. sp. k. w K. sporządziła opinię i raport z badania sprawozdania finansowego (...) za okres od 1 stycznia 2014 roku do 31 grudnia 2014 roku, przygotowanego przy założeniu braku kontynuowania działalności gospodarczej przez tę spółkę (opinia i raport z 18 maja 2015 roku z badania sprawozdania finansowego (...) za 2014r., k. 1138-1157; sprawozdanie zarządu z działalności spółki (...) za rok 2014, k. 1158-11165; sprawozdanie finansowe za 2014r., k. 1166-1215). Umową z 26 stycznia 2016r. (...) S. A. zbyła na rzecz (...) spółki z o. o. w W. wszystkie udziały w (...) (...) za cenę wynoszącą 1 zł (umowa sprzedaży udziałów, k. 847-858; lista wspólników (...), k. 860).

Decyzją nr (...) z 21 grudnia 2016 roku Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. w odniesieniu do (...) (poprzednio: (...) (...)) określił kwotę podatku podlegającą wpłacie na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług za:

⚫

styczeń 2013 r. w wysokości (...) zł,

⚫

luty 2013 r. w wysokości (...) zł,

⚫

marzec 2013 r. w wysokości (...) zł,

⚫

kwiecień 2013 r. w wysokości (...) zł,

⚫

maj 2013 r. w wysokości (...) zł,

⚫

czerwiec 2013 r. w wysokości (...) zł,

⚫

lipiec 2013 r. w wysokości (...) zł,

⚫

sierpień 2013 r. w wysokości (...)zł,

⚫

wrzesień 2013 r. w wysokości (...) zł (decyzja z 21 grudnia 2016 r., k. 2703-2958).

Prawomocnym wyrokiem z 25 listopada 2019r., sygn. akt IV K 416/18, Sąd Rejonowy dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie uznał M. N. (1) winnym tego, ż e będąc prezesem zarządu (...) S. A., doprowadził do posłużenia się przez tę spółkę w okresie lipiec 2012r. – styczeń 2013r. do rozliczenia z Pierwszym (...) Urzędem Skarbowym podatku VAT nierzetelnymi fakturami zakupu wystawionymi przez (...) sp. z o. o. w K. oraz wystawiając nierzetelne faktury na rzecz (...) Konsorcjum sp. z o. o. dotyczące dostawy sprzętu elektronicznego przez co nierzetelnie prowadził księgi i ułatwił nierzetelne prowadzenie ksiąg (...) za miesiące czerwiec – grudzień 2012, czym narażono organ podatkowy na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej (wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza z 25.11.2019r. z uzasadnieniem, k. 2559-2573; uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie IX Ka 166/20, k. 2271-2280).

31 grudnia 2021 roku prokurator Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy skierował do Sądu Okręgowego w Warszawie akt oskarżenia m. in. przeciwko P. K. (1) i P. Z. (1) oskarżając ich o popełnienie szeregu przestępstw. P. K. (1) oskarżono o to, że jako prezes zarządu (...) Konsorcjum sp. z o. o., w okresie nie krótszym niż od 10 grudnia 2012 roku do października 2013 roku na terenie Republiki Federalnej Niemiec, Wielkiej Brytanii, Polski, Republiki Czeskiej, Litwy, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Hongkongu, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i dotychczas nieustalonymi osobami oraz wykonując ich polecenia, brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw i przestępstw skarbowych, polegających na dokonywaniu fikcyjnych wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów elektronicznych, a także ich późniejszej sprzedaży na terytorium kraju i za jego granice, jednocześnie nie składając lub składając nieprawdziwe, zatajające prawdę deklaracje podatkowe do właściwych organów, a także uczestnicząc w podejmowaniu czynności mających na celu udaremnienie stwierdzenia przestępnego pochodzenia pieniędzy, pozyskiwanych przez organizatorów tego procederu celem maksymalizacji zysków grupy przestępczej poprzez wykonywanie poleceń w zakresie nabycia udziałów spółek prawa handlowego i podpisywania potwierdzających nieprawdę faktur, które ujmował w rejestrach VAT, przez co prowadził nierzetelną dokumentację podatkową, a następnie w deklaracjach podatkowych VAT-7 złożonych za okres styczeń – wrzesień 2013r. podał nieprawdę co do prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z takich nierzetelnych faktur, które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, przez co naraził na uszczuplenie podatek w łącznej kwocie (...) zł. Ponadto w ocenie oskarżyciela publicznego P. K. (1) jako prezes zarządu (...) (...) w omawianym okresie w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, wystawił poświadczające nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne faktury, w których poświadczył nieprawdę co do dostawy telefonów oraz tabletów na rzecz wymienionych w akcie oskarżenia podmiotów, a także użył poświadczających nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne faktur nabycia telefonów komórkowych i tabletów oraz faktur nabycia usług wspierania sprzedaży, wystawionych przez wskazane podmioty gospodarcze. Ponadto P. K. zarzucono, że jako prezes zarządu (...) (...) w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, sukcesyjnie przyjmował na otworzone w tym celu na dane (...) (...) rachunki przelewy pieniężne, po czym uzyskane w ten sposób środki przekazywał natychmiast w formie przelewów pieniężnych na kolejne rachunki bankowe należące do podmiotów zarejestrowanych na terenie Polski, a pełniących w łańcuchu transakcji funkcję tzw. „znikających podatników”, z których to z kolei rachunków środki finansowe były transferowane w kwotach zawierających podatek VAT na rachunki platform płatniczych znajdujących się na terenie Europy i działając na szkodę Skarbu Państwa. Zarzuty dotyczyły popełnienia przestępstw z art. 258 § 1 k.k., art. 271 § 1 i 3 k.k.s., art. 299 § 1 i 5 k.k., a także art. 61§ 1 k.k.s., art. 62 § 2 k.k.s., art. 56 § 1 k.k.s. (akt oskarżenia, k. 2589-2702).

Inwestycja w (...) S. A. i (...) sp. z o. o.

(...) spółka akcyjna to spółka notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych S.A. w W., prowadząca działalność w zakresie dostarczania instytucjom i przedsiębiorstwom kompleksowych rozwiązań informatycznych i organizacyjnych, wykorzystujących najnowocześniejsze technologie informatyczne oraz wiedzę z zakresu zarządzania (wydruk ze strony internetowej (...), k. 113, 115; wydruk artykułu prasowego, k. 117).

(...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. to spółka, której jedynym wspólnikiem był (...) S.A., o kapitale zakładowym(...) zł (raport z wyceny udziałów (...) Finanse sp. z o. o. na 31.12.2014r., k. 119-138).

W 2013r. (...) wyemitowała obligacje serii (...) z oprocentowaniem 12 % p.a. (seria (...)) oraz Wibor 6M + marża 6% (raport roczny (...) za 2013r., k. 1987-2005).

(...) oraz (...) nie dysponowały środkami trwałymi w postaci nieruchomości, które mogłyby stanowić zabezpieczenie rzeczowe wyemitowanych obligacji. Głównym aktywem spółek w chwili objęcia obligacji były akcje spółki (...) (raport roczny (...) za 2013r., k. 1987-2005; raport roczny Grupy (...) za 2013r., k. 2007-2027; sprawozdanie finansowe (...) za 2013r., k. 2029-2053).

Spółka (...) reprezentowana przez prezesa zarządu M. N. (1), po uzyskaniu uprzedniego pozytywnego stanowiska Rady Nadzorczej (k. 2055-2059), objęła:

⚫

3 czerwca 2014r. obligacje na okaziciela (...) S. A. w P. serii (...) o numerach od (...) do (...) o łącznej wartości nominalnej (...) zł z oprocentowaniem wynoszącym Wibor 1R powiększony o 8 p.p., z terminem wykupu 31 stycznia 2015r. (k. 884-885),

⚫

5 czerwca 2014r. obligacje na okaziciela (...) Finanse spółki z o. o. w P. serii (...) o numerach od (...) do (...) o łącznej wartości nominalnej (...) zł z oprocentowaniem wynoszącym Wibor 1R powiększony o 8 p.p., z terminem wykupu 31 stycznia 2015r. (k. 879-880),

⚫

11 lipca 2014r. obligacje na okaziciela (...) spółki z o. o. w P. serii (...) o numerach od (...) do (...) o łącznej wartości nominalnej 4 000 000 zł z oprocentowaniem wynoszącym Wibor 1R powiększony o 8 p.p., z terminem wykupu 30 września 2015r. (k. 881-882),

⚫

11 lipca 2014r. obligacje (...) S.A. w P. serii (...) o numerach od (...) do (...) o łącznej wartości nominalnej 3 000 000 zł z oprocentowaniem wynoszącym Wibor 1R powiększony o 8 p.p., z terminem wykupu 30 września 2015r. (k. 886-887).

Wszystkie objęte obligacje były zabezpieczone oświadczeniem emitenta o poddaniu się egzekucji na podstawie aktu notarialnego w trybie art. 777 § 1 pkt 5 k.p.c. oraz wekslem niezupełnym wystawionym przez emitenta obligacji wraz z deklaracją wekslową. Dodatkowo obligacje serii (...) wyemitowane przez (...) początkowo były zabezpieczone przez zastaw rejestrowy na 3 191 510 akcji (...) będących własnością emitenta. Na podstawie aneksu z 10 lipca 2014r. do porozumienia w sprawie zabezpieczenia spłaty obligacji strony zrezygnowały z tego zabezpieczenia. Obligacje serii (...) i B wyemitowane przez (...) były także zabezpieczone poręczeniem udzielonym przez (...) S.A. Obligacje serii (...) (emitent: (...)) były zabezpieczone poprzez ustanowienie zastawu rejestrowego na akcjach (...) (...) S.A. w P. o wartości nominalnej (...) zł, będących własnością emitenta oraz poręczeniem udzielonym przez (...) (porozumienia w sprawie zabezpieczenia spłaty obligacji (...) z aneksem, k. 889-892, 925-927; deklaracje wekslowe, k. 893, 942, 957, 984; weksle niezupełne, k. 894, 943, 958, 985; umowa o ustanowieniu zastawu rejestrowego na akcjach, k. 914-918; umowy poręczenia, k. 920-923, 928-931, 963-966; oświadczenia o poddaniu się (...) egzekucji, k. 904-913, 932-941; porozumienie rozwiązujące umowę zastawu z 10.07.2014r., k. 919; porozumienia w sprawie zabezpieczenia spłaty obligacji (...), k. 945-947, 960-962; oświadczenia o poddaniu się PC Guard egzekucji, k. 948-956, 975-983; umowa o ustanowieniu zastawu rejestrowego na akcjach z aneksem, k. 967-974).

M. N. (1) 5 czerwca 2014 roku, działając w imieniu i na rzecz (...), zawarł z (...) Finanse sp. z o. o. w P. umowę, na podstawie której spółka (...) udzieliła (...) pożyczki w wysokości 3 000 000 zł z oprocentowaniem w wysokości 8% w stosunku rocznym i terminem zwrotu w dniu 31 stycznia 2015r. Zabezpieczeniem pożyczki były: weksel własny in blanco z deklaracją wekslową wystawiony przez pożyczkobiorcę, poręczenie (...), oświadczenie o poddaniu się pożyczkobiorcy egzekucji na podstawie aktu notarialnego oraz zastaw rejestrowy na 2 393 633 akcji (...) S.A. Aneksem do umowy zawartym 10 lipca 2014r. strony zrezygnowały z zabezpieczenia w postaci zastawu rejestrowego na akcjach (umowa pożyczki wraz z aneksem, k. 998-1001; umowa o ustanowieniu zastawu rejestrowego, k. 1002-1006; oświadczenie o poddaniu się egzekucji, k. 1007-1012; umowa poręczenia, k. 1013-1016).

(...) S.A. i (...) sp. z o. o. zawarły 11 lipca 2014r. z M. N. (1) umowę przedwstępną, w której strony zobowiązały się do zawarcia umowy sprzedaży akcji (...) (odpowiednio reprezentujących: 12,17% kapitału zakładowego i 49,62 % kapitału zakładowego) na rzecz M. N. lub wskazany przez niego podmiot za (...) zł, tj. (...) zł za akcję (raport bieżący (...) nr (...), k. 2071; umowa przedwstępna, k. 2152-2163).

Do zawarcia umowy przyrzeczonej nie doszło wobec niestawienia się sprzedającego w ustalonym terminie. 1 października 2014r. (...) zbyła wszystkie posiadane akcje (...), które reprezentowały 49,62% akcji i głosów na Walnym Zgromadzeniu na rzecz (...) w L. (2 792 572 akcje za cenę (...) zł) i (...) w L. (2 792 571 akcji za cenę (...) zł). Ta ostatnia spółka 3 października 2014r. odsprzedała swój pakiet 24,81% akcji na rzecz (...) (Raport okresowy (...) S.A. za III kwartał 2014r., k 2073-2092; raporty bieżące (...) nr (...) i (...), k. 2094-2095; stanowisko biegłego rewidenta z badania skonsolidowanego sprawozdania finansowego Grupy (...) za 2014r., k. 2142-2143; protokół w postaci aktu notarialnego z 30.09.2014r., k. 2148-2150).

Pismami z 1 października 2014r., powołując się na niewypełnianie przez emitenta warunków emisji ww. obligacji, (...) reprezentowana przez M. N., poinformowała (...) Finanse sp. z o. o., (...) S.A. o natychmiastowej wykonalności obligacji wzywając do zapłaty wartości obligacji oraz odsetek, a także wypowiedziała umowę pożyczki z 30 - dniowym okresem wypowiedzenia i wezwała do zapłaty kwoty pożyczki z odsetkami (zawiadomienia z wezwaniami do zapłaty, k. 2061-2069).

Zarząd (...) uzasadniał brak wywiązania się z zobowiązań wynikających z obligacji niedokonaniem zapłaty ceny akcji (...) przez (...) (stanowisko biegłego rewidenta z badania skonsolidowanego sprawozdania finansowego Grupy (...) za 2014r., k. 2142-2143; wydruk artykułu prasowego, k. 2145-2146).

W trakcie postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie aktu notarialnego obejmującego oświadczenie dłużnika z 5 czerwca 2014r., opatrzonego klauzulą wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w Poznaniu z 15 kwietnia 2015r., wyegzekwowano na rzecz (...) od (...) Finanse sp. z o. o. 106 737,12 zł, z czego wierzycielowi przekazano 98 698,71 zł. Do zapłaty pozostało 3 000 000 zł tytułem należności głównej i 201 301,29 zł tytułem odsetek. Egzekucja w tej części okazała się bezskuteczna i została umorzona postanowieniem z 22 listopada 2016r. (zaświadczenie komornika sądowego przy SR dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie R. M., k. 1218-1219; postanowienie o umorzeniu egzekucji, k. 1225-1226). Wycena udziałów tej spółki na 31 grudnia 2014r. wykonana na zlecenie komornika sądowego wykazała wartość wynoszącą 0 zł (raport z wyceny udziałów (...) sp. z o. o. na 31.12.2014r., k. 119-138).

Natomiast egzekucja prowadzona z wniosku (...) w stosunku do (...) S.A. na podstawie aktu notarialnego z 11 lipca 2014r., zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie z 10 kwietnia 2015r. przez komornika sądowego przy SR dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie R. M. nie doprowadziła do wyegzekwowania żadnej kwoty, co skutkowało umorzeniem postępowania egzekucyjnego postanowieniem z 22 listopada 2016r. wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji (zaświadczenie komornika sądowego, k. 1220; postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, k. 1222-1223).

Powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów, których autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a także na podstawie okoliczności niespornych między stronami. Ustalenia faktyczne w niewielkim zakresie poczyniono również na podstawie zeznań świadków P. K. (1) (częściowo), M. N. (1) (częściowo), M. B. (2), D. G., P. N. oraz R. B. (1).

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka P. K. w części, w jakiej wskazywał na dochowanie wszelkich procedur związanych z obrotem sprzętem elektronicznym w spółce (...), w tym sprawdzenie dostawców. Tym twierdzeniom przeczy skierowanie przeciwko P. K. (1) aktu oskarżenia o udział w zorganizowanej grupie przestępczej związanej z udziałem (...) w tzw. karuzelach VAT oraz wydanie decyzji przez Naczelnika Urzędu Skarbowego ustalającego podatek VAT.

Sąd jedynie częściowo dał wiarę zeznaniom świadka M. N. (1). Nie są wiarygodne jego zeznania co do tego, że członkowie Rady Nadzorczej (...) wiedzieli, że P. Z. (1) jest bratem świadka. Zeznania w tej części pozostają w sprzeczności z uznanymi za wiarygodne, spójnymi zeznaniami członków Rady Nadzorczej (...): M. B. (2), D. G., P. N., którzy zgodnie zeznali, że o wskazanej okoliczności dowiedzieli się z prasy. Jednocześnie w aktach sprawy brak jest innych dowodów wskazujących na istnienie takiej wiedzy członków Rady Nadzorczej (...). W ocenie Sądu nie było także wykazane, dlaczego P. K. i P. Z. uzyskali wyższą cenę udziałów (...), a zatem brak było podstaw do dania wiary zeznaniom świadka M. N. również w tej części.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako bezzasadne należało oddalić.

Powód dochodził zapłaty odszkodowania na podstawie łączącej strony umowy ubezpieczenia (...) sp. z o.o. numer (...). Powodowa spółka wywodziła z tej umowy żądanie naprawienia przez ubezpieczyciela szkody wyrządzonej przez byłego prezesa zarządu (...) M. N. (1) na skutek nabycia udziałów w (...) Konsorcjum sp. z o. o., poręczenia kredytu (...), a także zainwestowania w tę spółkę, objęcia obligacji (...) S. A. i (...) sp. z o. o. oraz udzielenia pożyczki spółce (...).

Legitymacja czynna powodowej spółki – zgodnie z art. 393 pkt 2 k.s.h. - zależna była od podjęcia przez walne zgromadzenie (...) S. A. uchwały o dochodzeniu roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej przez byłego prezesa zarządu M. N. (1) (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 28 listopada 2014r., I ACa 805/14). Powódka przedstawiła uchwałę nr (...) walnego zgromadzenia z 8 kwietnia 2015r., w której wyrażona została zgoda na dochodzenie na drodze sądowej od M. N. (1) m. in. roszczeń o zapłatę związanych ze szkodami poniesionymi przez spółkę: na skutek zakupu udziałów w spółce (...) sp. z o. o., objęcia niezabezpieczonych obligacji na okaziciela wyemitowanych przez (...) S.A. oraz (...) sp. z o. o., poręczenia kredytu udzielonego(...) sp. z o. o., jak również roszczeń wynikających z działań M. N. (1) na szkodę spółki oraz spółek zależnych od spółki, w szczególności spółki (...), spółki (...) S.A. oraz spółki (...) S.A. Tym samym powód nie dowiódł, że została podjęta uchwała dotycząca dochodzenia od M. N. roszczeń odszkodowawczych w związku z zawarciem z (...) sp. z o. nieodpowiednio zabezpieczonej umowy pożyczki z 5 czerwca 2014r. Przedmiotowa uchwała nie odnosiła się, w ocenie Sądu, w żadnym zakresie do naprawienia szkody w tej części. Precyzowała ona bowiem w poszczególnych punktach oznaczone działania lub transakcje podejmowane przez M. N. w imieniu (...), z którymi spółka wiąże poniesienie szkody. W punkcie 8 omawianej uchwały wskazano, że zgoda na dochodzenie naprawienia szkody dotyczy również roszczeń wynikających z działań M. N. pełniącego funkcję prezesa zarządu na szkodę (...) oraz spółek zależnych od spółki, w szczególności (...) (...), (...), (...). W ocenie Sądu tak sformułowane oznaczenie roszczeń objętych zgodą ma charakter de facto blankietowy, niekonkretny i odbiegający od pozostałych upoważnień wymienionych w uchwale, a zatem nie było wystarczające do stwierdzenia, czy walne zgromadzenie obejmowało swoją zgodą także przedmiotową pożyczkę. Jednocześnie strona powodowa nie wykazała, jaka była intencja zgromadzenia przy podejmowaniu uchwały i dlaczego, w odróżnieniu od treści pkt. 1-7 uchwały, nie została jednoznacznie oznaczona umowa pożyczki, którą (...) miało uznawać również za generującą szkodę. Z uwagi na powyższe brak było legitymacji czynnej powoda do dochodzenia odszkodowania w zakresie pożyczki udzielonej przez powoda na rzecz (...) na kwotę 3 000 000 zł, co skutkowało oddaleniem powództwa w tej części.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Poza sporem w sprawie było, że w umowie ubezpieczenia pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność cywilnoprawną za szkody będącą następstwem niewłaściwych zachowań członków organów ubezpieczającej spółki, w tym jej prezesa zarządu. Nie było także kwestionowane, iż zachowania prezesa zarządu M. N. (1), z którymi powód wiąże swoją szkodę, miały miejsce w okresie objętym umową ubezpieczenia.

Powód skierował powództwo bezpośrednio przeciwko ubezpieczycielowi na podstawie art. 822 § 4 k.c., zgodnie z którym uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Pozwany ubezpieczyciel odmowę zapłaty odszkodowania uzasadniał zarówno przesłankami wynikającymi ze stosunku ubezpieczenia, jak i odwołując się do braku podstaw odpowiedzialności odszkodowawczej na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 1 §1 ust. 1A w zw. z §2 ust. 1 SWU (Szczególnych Warunków Ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej Członków Władz Spółki – Klienta(...)sp. z o. o.) odpowiedzialność ubezpieczyciela obejmowała skierowane przeciwko członkom zarządu m. in. roszczenia o odszkodowanie z tytułu szkody majątkowej powstałej w wyniku nieprawidłowego zachowania osoby ubezpieczonej. Umowa ubezpieczenia definiowała nieprawidłowe zachowanie jako rzeczywiście błędne lub za błędne poczytywane działanie lub zaniechanie ubezpieczonego w związku z ich właściwością lub pełnieniem funkcji (art. 8 ust. 8 SWU). Trudności interpretacyjne tej definicji budzi sformułowanie „za błędne poczytywane”. Nie wynika bowiem wprost z tego zapisu, kto i kiedy miałby takiej oceny dokonywać. W ocenie Sądu przyjęta przez powoda wykładnia budzi wątpliwości, skoro sprowadza się ona faktycznie do następczej oceny działań ubezpieczonego członka zarządu, dokonywanej w oparciu o znane już skutki takich działań, które nie muszą być przewidywalne na etapie podejmowania decyzji. Logiczne zatem jest, że – jak twierdzi strona pozwana – ta część definicji nieprawidłowego zachowania odnosi się do innego rodzaju ochrony ubezpieczeniowej objętej omawianą umową, tj. dotyczy kosztów obrony, które mogły być poniesione przez ubezpieczyciela warunkowo (art. 2 § 2 umowy). Art. 8 ust. 20 SWU ogranicza jednocześnie odpowiedzialność odszkodowawczą ubezpieczyciela wyłącznie do żądań opartych na przepisach o odpowiedzialności ustawowej, wniesionych przeciwko ubezpieczonemu z tytułu szkody majątkowej powstałej w wyniku nieprawidłowego zachowania. Oznacza to, iż pozwany nie jest zobowiązany do naprawienia szkody wynikającej z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez ubezpieczonego. Wbrew stanowisku powoda łącząca strony umowa ubezpieczenia przewiduje szerszy niż ustawowy zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela (ubezpieczyciel odpowiada także za rażące niedbalstwo ubezpieczonego), niezależnie od przyjętej powyżej definicji Nieprawidłowych Zachowań z którymi wiąże obowiązek wypłaty odszkodowania. Tym samym nieprawidłowe zachowanie musiało się wiązać z wystąpieniem przesłanek ustawowej odpowiedzialności M. N.. Jednocześnie zgodnie z art. 4 §1 wyłączona została odpowiedzialność ubezpieczyciela za roszczenia wynikłe z nieprawidłowych zachowań spowodowanych umyślnie, w tym stanowiących jakiekolwiek przestępstwo umyślne lub umyślny czyn niedozwolony. Ochroną objęte były natomiast nieprawidłowe zachowania dokonane w wyniku rażącego niedbalstwa (art. 8 § 1 ust. 3 SWU).

Powód poszukiwał podstaw odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez M. N. (1) w art. 483 k.s.h. Zgodnie ze wskazanym przepisem w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu członek zarządu, rady nadzorczej oraz likwidator odpowiada wobec spółki za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem sprzecznym z prawem lub postanowieniami statutu spółki, chyba że nie ponosi winy (§1). Członek zarządu, rady nadzorczej oraz likwidator powinien przy wykonywaniu swoich obowiązków dołożyć staranności wynikającej z zawodowego charakteru swojej działalności (§2).

Przesłanki odpowiedzialności członka zarządu spółki kapitałowej (analogiczne rozwiązanie dla spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przewiduje art. 293 k.s.h.) są zatem następujące:

1.  dopuszczenie się w sposób zawiniony działania lub zaniechania sprzecznego z prawem bądź postanowieniami statutu (umowy) spółki,

2.  powstanie szkody w majątku spółki,

3.  związek przyczynowy pomiędzy szkodą a działaniem (zaniechaniem) członka zarządu.

Wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej, zgodnie z treścią art. 6 k.c., udowodnić musi powód, a pozwany, chcąc uwolnić się od odpowiedzialności, powinien wykazać, że nie ponosi winy za powstałą szkodę, tzn. że przy wykonywaniu swoich obowiązków dołożył staranności wynikającej z zawodowego charakteru swojej działalności.

Podkreślić należy, że koniecznym warunkiem odpowiedzialności odszkodowawczej członka zarządu opartej na art. 483 k.s.h. jest wykazanie, że szkoda powstała wskutek działania lub zaniechania sprzecznego z prawem, przy czym nie chodzi tu jedynie o przepisy Kodeksu spółek handlowych, ale powszechnie obowiązujące przepisy prawa (art. 87 ust. 1 Konstytucji RP). Ustalenie bezprawności nie może jednak ograniczać się do ogólnikowego stwierdzenia, że działanie lub zaniechanie członka zarządu było sprzeczne z prawem (lub statutem spółki), lecz powinno polegać na wykazaniu na czym polegała sprzeczność zachowania członka zarządu z oznaczonym (konkretnym) przepisem prawa lub postanowieniem statutu spółki. Co szczególnie istotne, samo uchybienie art. 483 § 2 k.s.h., tj. obowiązkowi staranności wynikającej z zawodowego charakteru działalności członka zarządu, nie może być uznane za działanie lub zaniechania sprzeczne z prawem lub postanowieniami umowy spółki, bowiem naruszenie przez członka zarządu wymaganego miernika staranności nie jest przesłanką bezprawności, lecz decyduje o zawinieniu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 28 listopada 2014 r., sygn. akt I ACa 805/14 i orzecznictwo tam wskazane; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 7 czerwca 2018r., sygn. akt VII Aga 156/18). Nie można także uznać, że wystarczającym będzie powołanie się na dyspozycję art. 368 § 1 k.s.h. statuującego obowiązek zarządu do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania. Bez wątpienia M. N. (1) podejmował tego rodzaju czynności. Przepis ten ustanawia generalne upoważnienie organu do działania w imieniu spółki. Zarząd jest zatem organem wykonawczym w spółce akcyjnej. Sposób prowadzenia spraw spółki i sposób reprezentacji wynika natomiast z innych regulacji, np. art. 379 k.s.h., czy art. 380 k.s.h. Niezależnie od tego stanowiska, w ocenie Sądu, powód nie zdołał udowodnić przekroczenia przez M. N. granic dopuszczalnego ryzyka gospodarczego (także ocenianego z uwzględnieniem zawodowego charakteru działalności członka zarządu spółki kapitałowej) w zakresie działań, w których powodowa spółka upatruje swojej szkody. Strona powodowa nie zawnioskowała chociażby o dowody dające podstawę do ustalenia obiektywnych standardów, jakie winny być dochowane przy zakupie udziałów / akcji podmiotu gospodarczego, kwestionując natomiast ich zachowanie przy zakupie udziałów (...), w tym przeprowadzone na użytek tych transakcji wyceny.

Powód sprzecznego z prawem (statutem spółki) zachowania M. N. (1) upatruje w tym, że:

⚫

działając w imieniu (...) nabył udziały w (...) od brata P. Z. (1) oraz wieloletniego znajomego P. K. (1) i zataił ten fakt przed spółką (...);

⚫

nienależycie sprawował nadzór właścicielski w (...), nie zapewnił procedur w zakresie obrotu urządzeniami elektronicznymi, a ponadto nadzorował działalność brata i znajomego, a więc naruszył art. 377 k.s.h., działając w warunkach konfliktu interesów;

⚫

zawarł w imieniu (...) umowy nabycia obligacji (...) i (...) oraz umowę pożyczki z (...) nie zadbawszy o odpowiednie zabezpieczenie tych umów, a ponadto umowy te wykraczają poza przedmiot działalności gospodarczej (...).

Zdaniem powoda M. N. (1) swoim zachowaniem naruszył art. 377 k.s.h. oraz §8 statutu (...) regulujący przedmiot działalności spółki.

Zgodnie z art. 377 k.s.h. w przypadku sprzeczności interesów spółki z interesami członka zarządu, jego współmałżonka, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia oraz osób, z którymi jest powiązany osobiście, członek zarządu powinien ujawnić sprzeczność interesów i wstrzymać się od udziału w rozstrzyganiu takich spraw oraz może żądać zaznaczenia tego w protokole.

Sprzeczność ta będzie miała miejsce w szczególności, gdy podjęte zostaną (lub choćby były tylko potencjalne) działania szkodzące interesom spółki, kosztem spółki czy na korzyść innych. Sprzeczność interesów spółki i członka zarządu oraz osób z nim powiązanych może powodować, że członek zarządu w swoim interesie albo interesie tych osób podejmie decyzje korzystne dla siebie lub dla nich, które jednocześnie będą niekorzystne dla spółki (A. Kidyba [w:] Komentarz aktualizowany do art. 301-633 Kodeksu spółek handlowych, LEX/el. 2022, art. 377).

Wskazany przepis jest przejawem prymatu ochrony interesu spółki nad prywatnym interesem członka jej zarządu, nakazując członkowi zarządu wstrzymanie się od udziału w rozstrzyganiu spraw w przypadku sprzeczności interesów spółki z jego interesami lub z interesami osób mu bliskich.

W przedmiotowej sprawie potencjalna sprzeczność interesów spółki z interesami brata byłego prezesa zarządu (...) M. N. (1), P. Z. (1) nie budziła wątpliwości. Za niewykazane natomiast uznał Sąd istnienie powiązań osobistych pomiędzy M. N. (1) a P. K. (1). Poza sporem był fakt, iż brat M. N. (1) współtworzył spółkę (...), której udziały (...) nabyła w dwóch etapach (w 2011r. i 2012r.), a także która uzyskiwała finansowanie od (...). Dodatkowo po nabyciu udziałów (...) był uprawniony do sprawowania nadzoru właścicielskiego nad (...). Tym samym wystąpiła co najmniej potencjalna sprzeczność interesów między (...), a powiązanym z jej kontrahentem P. Z. (1), a więc zgodnie z art. 377 k.s.h. M. N. (1) powinien poinformować Radę Nadzorczą (...) o tej okoliczności i powstrzymać się od udziału w rozstrzyganiu spraw związanych z (...) to jest w szczególności nabycia udziałów tej spółki.

W tym miejscu stwierdzić należy, że udzielenie absolutorium przez Radę Nadzorczą (...) za lata 2011, 2012 i 2013 nie wyłącza odpowiedzialności M. N. (1) za naruszenie art. 377 k.s.h.

Tutejszy Sąd podziela pogląd wyrażony w orzecznictwie Sądu Najwyższego, że wyrażona w absolutorium akceptacja całokształtu znanej i ujawnionej wspólnikom działalności członka zarządu sp. z o.o. w rozpatrywanym roku obrotowym jest równoznaczna z wyłączeniem dochodzenia przez spółkę względem niego roszczeń odszkodowawczych w tym zakresie, chyba że uchwała o udzieleniu absolutorium została powzięta na podstawie nieprawdziwych lub niepełnych informacji, co nie pozwoliło wspólnikom na dokonanie właściwej oceny działalności piastuna (por. wyrok Sądu Najwyższego z 17 kwietnia 2019 roku sygn. akt II CSK 295/18).

Udzielenie absolutorium nie wyłącza odpowiedzialności M. N. (1) za naruszenie art. 377 k.s.h. w związku z faktem zatajenia przed pozostałymi organami spółki (...) istotnych informacji o konflikcie interesów związanym z nabyciem udziałów (...). Konsekwencją tego jest konstatacja, że absolutorium udzielone przez walne zgromadzenie akcjonariuszy, pozostające w nieświadomości co do naruszenia przepisów przez M. N. (1), nie może ekskulpować tego naruszenia. Zgodzić się jednocześnie należy z pozwanym, że nie ma możliwości, by M. N. (1) naruszał dyspozycję art. 377 k.s.h. w sposób nieumyślny, skoro niewątpliwie o pokrewieństwie z P. Z. (1). Zatajając omawianą informację przed Radą Nadzorczą i Walnym Zgromadzeniem (...) uczynił to umyślnie.

Natomiast zgodnie z art. 827 § 1 i 4 k.c. ubezpieczyciel jest wolny od odpowiedzialności, jeżeli ubezpieczający (lub ubezpieczony) wyrządził szkodę umyślnie. Ze wskazanego przepisu wynika, że pozwany jest wolny od odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikające z naruszenia przez M. N. (1) art. 377 k.s.h., ponieważ do naruszenia tego doszło z winy umyślnej.

Następnie należało rozważyć, czy regulacja art. 4 § 1 ust. 2 umowy w zakresie, w jakim do zwolnienia się ubezpieczyciela z odpowiedzialności za szkody wyrządzone z winy umyślnej ubezpieczającego lub ubezpieczonego, wymaga stwierdzenia umyślnego działania określonym orzeczeniem lub szeroko rozumianym przyznaniem się sprawcy potwierdzających winę umyślną. Tym samym, czy ubezpieczyciel odpowiada za te przypadki wyrządzenia szkody z winy umyślnej, w których nie dysponuje środkami dowodowymi określonymi w art. 4 § 1 ust. 2 umowy, a więc, czy jest to modyfikacja odpowiedzialności ubezpieczyciela, dopuszczalna na podstawie art. 827 § 2 k.c.

Zdaniem Sądu wskazane postanowienie umowne należy interpretować w ten sposób (art. 65 § 1 i 2 k.c.), że nie odnosi się ono do przypadków, gdy przeciwko ubezpieczycielowi wystąpiono bezpośrednio z powództwem za szkodę wyrządzoną przez ubezpieczonego w oparciu o art. 822 § 4 k.c.

Omawiane postanowienie umowne reguluje przebieg zdarzeń w sytuacji, gdy poszkodowany wystąpi bezpośrednio przeciwko ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu. Wówczas ubezpieczyciel warunkowo przyznaje tym podmiotom koszty obrony na czas trwania postępowania, a po uzyskaniu prawomocnego orzeczenia stwierdzającego spowodowanie szkody z winy umyślnej, strony uzgadniają, że ubezpieczyciel będzie wolny z mocą wsteczną od wszelkiej odpowiedzialności – lecz wiążą ten fakt przede wszystkim z kosztami obrony, które wcześniej ubezpieczyciel był zobowiązany łożyć. Art. 4 § 1 ust. 2 SWU nie reguluje natomiast sytuacji, gdy poszkodowany wystąpi z actio directa przeciw ubezpieczycielowi. Wówczas uwarunkowanie zwolnienia ubezpieczyciela z odpowiedzialności od uzyskania prawomocnego wyroku stwierdzającego winę umyślną ubezpieczonego pozostawałoby w logicznej sprzeczności – gdyż jedynym prawomocnym wyrokiem w sprawie byłby wyrok przeciwko ubezpieczycielowi, a zostałby on wydany na podstawie faktów istniejących na czas zamknięcia rozprawy (art. 316 k.p.c.).

Odpowiedzialność pozwanego za ewentualne szkody spowodowane przez M. N. (1) naruszeniem art. 377 k.s.h. jest więc wyłączona na podstawie art. 827 § 1 i 4 k.c. oraz art. 4 § 1 ust. 1 SWU.

Pozwany nie ponosi odpowiedzialności za naruszenie przez powoda art. 377 k.s.h., również z tego względu, że brak jest adekwatnego związku przyczynowego między zaniechaniem M. N. (1), a szkodą.

Związek przyczynowy między zdarzeniem wyrządzającym szkodę a szkodą określany jest mianem przyczynowości adekwatnej. W celu jego ustalenia postuluje się przeprowadzenie dwustopniowego testu. Po pierwsze, należy sprawdzić, czy zdarzenie rozważane jako przyczyna szkody jest powiązane ze szkodą związkiem opartym na warunku koniecznym (conditio sine qua non). Związek ten wyraża się w tym, że bez danego zdarzenia szkoda w ogóle nie wystąpiłaby. Pozytywny wynik tego testu umożliwia przeprowadzenie kolejnej jego części, a mianowicie zbadanie, czy szkoda jest normalnym następstwem określonego zdarzenia. Dane zdarzenie jest natomiast normalnym skutkiem innego zdarzenia, jeśli to ostatnie zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia tego pierwszego (G. Karaszewski [w:] Kodeks cywilny. Komentarz aktualizowany, red. J. Ciszewski, P. Nazaruk, LEX/el. 2022, art. 361)

W przedmiotowej sprawie nie został wypełniony już pierwszy etap powyższego testu – nie jest wykazane, że gdyby M. N. (1) zgłosił, że P. Z. (1) jest jego bratem i dochował wymogów art. 377 k.s.h., to decyzje biznesowe (...) w relacjach z (...) byłyby inne. Z zeznań członków Rady Nadzorczej (...): M. B. (2), D. G. i P. N. wynika, że gdyby wiedzieli, że P. Z. (1) jest bratem M. N. (1) to mogłoby, lecz nie musiałoby zmienić ich decyzji, co do zasadności inwestowania w (...).

Również uchwały zarządu (...), co do dokonanych inwestycji nie musiałyby być inne po tym, jak M. N. (1) na podstawie art. 377 k.s.h. powstrzymałby się od brania udziału w uchwałach dotyczących wskazanych inwestycji, gdyż zarząd był wieloosobowy. W tym zakresie powód zaniechał dowodzenia.

Natomiast zupełnie niemożliwym jest przyjęcie, by następstwo w postaci nieudanych inwestycji, pozostawało normalną konsekwencją niepoinformowania Rady Nadzorczej, że ze spółką kontrahenta jest powiązany brat członka zarządu.

Podstawowym zadaniem każdej rady nadzorczej jest wykonywanie czynności kontrolnych nad organami działającymi w spółce prawa handlowego. Rada nadzorcza spółki miała obowiązek kontrolować przedstawione do opinii projekty inwestycji przygotowywanych przez zarząd na podstawie miarodajnych dokumentów. Spółkę obciąża ciężar podjęcia wadliwych decyzji biznesowych. Stanowisko powoda ograniczało się do kwestionowania rzetelności opinii dotyczących wyceny (...), którymi posługiwano się na etapie podejmowania decyzji o zakupie udziałów.

Nie można też stwierdzić, by niepowstrzymanie się przez M. N. (1) od udziału w rozstrzyganiu spraw potencjalnie powiązanych ze sprzecznością interesów spółki (...) z jego bratem pozostawało w normalnym związku z tym, że inwestycje te okazały się nieudane.

Nie ma dowodów na to, by działalność osób powiązanych z (...), narażająca tę spółkę na znaczne zobowiązania podatkowe była wiadoma osobom powiązanym z (...) (członkom zarządu lub rady nadzorczej spółki). Tym samym naruszenie przez M. N. (1) art. 377 k.s.h. nie pozostaje w adekwatnym związku z tym, że udziały (...) trwale utraciły swoją wartość. Skoro (...) podejmowała decyzje o nabyciu udziałów na podstawie parametrów finansowych, to powiązanie P. Z. (1) z przejmowaną spółką prawdopodobnie nie byłaby dla (...) kryterium decydującym. Postępowanie dowodowe nie wykazało, aby było inaczej.

Twierdzenia powoda, że gdyby M. N. (1) nie działał w warunkach potencjalnej sprzeczności interesów, to decyzje biznesowe (...), co do nabycia udziałów (...) byłyby inne, albo kontrola właścicielska nad (...) byłaby skuteczna i umożliwiłaby (...) uniknięcia straty stanowią jedynie spekulacje. Tymczasem (...) dysponując dokumentacją finansową (...) zdecydował się nabyć udziały tej spółki, a następnie został zaskoczony przez problemy podatkowe i karnoskarbowe przejętej spółki. Roszczenie w przedmiotowej sprawie stanowi próbę poszukiwania podmiotu odpowiedzialnego za wadliwe decyzje biznesowe, których ryzyko obciąża (...).

Jak słusznie wskazuje się w orzecznictwie normalny związek przyczynowy - w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. - między określonym zdarzeniem a szkodą zachodzi wówczas, gdy w danym układzie stosunków i warunków oraz w zwyczajnym biegu rzeczy, bez szczególnego zbiegu okoliczności, szkoda jest normalnym następstwem tego rodzaju zdarzeń (por. wyrok Sądu Najwyższego z 10 kwietnia 2000 r. sygn. akt V CKN 28/00).

Nie da się więc stwierdzić, że poinformowanie członków Rady Nadzorczej (...), że wspólnikiem (...) jest brat M. N. (1) normalnie, w zwykłym porządku rzeczy doprowadziłoby do tego, że spółka odstąpiłaby od zamierzonej umowy.

Konkludując brak jest wykazanego adekwatnego związku przyczynowego między naruszeniem przez M. N. (1) art. 377 k.s.h., a opisaną w pozwie szkodą.

Kolejno należy przesłankowo rozważyć, czy M. N. (1) mógłby ponosić odpowiedzialność za szkodę na podstawie art. 483 § 1 k.s.h. związaną z naruszeniem §8 statutu spółki przez prowadzenie inwestycji sprzecznych z zakresem jej działalności.

Odpowiedź na tak postawione pytanie jest przecząca, gdyż M. N. (1) nie naruszył §8 statutu spółki. Zgodnie z art. 3 ustawy z 6 marca 2018r. – Prawo przedsiębiorców, działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Cechę ciągłości działalności gospodarczej wiąże się zazwyczaj ze stałością, powtarzalnością i regularnością jej wykonywania i jednocześnie przeciwstawia się ją działalności jednorazowej, okazjonalnej i sporadycznej. W realiach niniejszej sprawy cechy ciągłości nie można przypisać działaniu polegającemu na udzielaniu przez (...) pożyczki (...) i objęciu obligacji (...) i (...).

Spółka prawa handlowego może podejmować działania inwestycyjne spoza katalogu przedmiotu działalności danej spółki, o ile nie stanowi to działalności gospodarczej. Zgodnie z artykułem 48b ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości w zakresie przepływów pieniężnych jednostka osobno wykazuje przepływy środków z działalności operacyjnej, a osobno przepływy z działalności finansowej i inwestycyjnej.

W przedmiotowej sprawie udzielenie pożyczki i obejmowanie obligacji nie stanowiło działalności gospodarczej, lecz miało charakter sporadyczny i wiązało się z inwestowaniem - lokowaniem nadwyżek finansowych, a tym samym nie było sprzeczne z §8 statutu spółki. Przywołane przez powoda regulacje, które miały być naruszone przez działalność związaną z zakupem obligacji, czy udzieleniem pożyczki, tj. art. 60 ¹ §1 Kodeksu wykroczeń, czy art. 56 ustawy o statystyce publicznej nie dotyczą opisanej powyżej działalności spółki (...), która nie stanowiła działalności gospodarczej z zakresu finansowania. Odwołanie się do ww. przepisów wskazuje na poszukiwanie przez powoda zapisów ustawowych, których naruszenie w kontekście odpowiedzialności odszkodowawczej z art. 483 k.s.h. można byłoby przypisać M. N. jako prezesowi zarządu.

M. N. (1) nie naruszył również art. 368 § 1 k.s.h. Zgodnie ze wskazanym przepisem zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Przepis ten jest adresowany do zarządu, jako organu, jest przepisem kompetencyjnym, w żadnej mierze nie odnosi się do wymaganej prawem jakości prowadzenia spraw spółki przez członków zarządu.

Brak jest również innych przepisów prawa lub statutu spółki, których naruszenie przez M. N. (1) uzasadniałoby przypisanie mu odpowiedzialności na podstawie art. 483 § 1 k.s.h. Źródeł jego obowiązków w kontekście wskazanego przepisu nie można poszukiwać w akcie powołania go na prezesa zarządu lub umowie, gdyż dokument ten nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego, ani częścią statutu spółki.

Nie ma również prawnego obowiązku sprawowania właściwego nadzoru menedżerskiego nad spółką przez jej udziałowca. Artykuł 212 k.s.h. przewiduje prawo (a nie obowiązek) kontroli spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez jej wspólnika. W interesie (...) było sprawowanie należytej kontroli nad (...), lecz brak jest prawnego obowiązku w tym zakresie. Przypomnieć również należy, że zarówno zarząd jak i rada nadzorcza (...) były ciałami kolegialnymi, więc błędne działania lub zaniechania spółki obciążają, co do zasady osobę prawną – spółkę – a nie osoby wchodzące w skład jej organów.

Podstawę oddalenia powództwa w zakresie żądania odszkodowania za szkodę związaną z zakupem udziałów w (...) oraz pozostałym finansowaniem tej spółki w sposób opisany w pozwie, stanowił również art. 815 § 3 w zw. z art. 815 § 1 k.c. Jak wynika z przywołanej regulacji ubezpieczający obowiązany jest podać do wiadomości ubezpieczyciela wszystkie znane sobie okoliczności, o które ubezpieczyciel zapytywał w formularzu oferty albo przed zawarciem umowy w innych pismach. Jeżeli ubezpieczający zawiera umowę przez przedstawiciela, obowiązek ten ciąży również na przedstawicielu i obejmuje ponadto okoliczności jemu znane. Ubezpieczyciel nie ponosi odpowiedzialności za skutki okoliczności, które z naruszeniem tego obowiązku nie zostały podane do jego wiadomości. Jeżeli do naruszenia doszło z winy umyślnej, w razie wątpliwości przyjmuje się, że wypadek przewidziany umową i jego następstwa są skutkiem okoliczności, o których mowa w zdaniu poprzedzającym.

Pomimo istnienia zatem ustawowego obowiązku M. N. (1) podpisując wraz z drugim członkiem zarządu 19 września 2013r. wniosek o zawarcie umowy ubezpieczenia z pozwanym oświadczył, że nie jest mu wiadomo jako członkowi zarządu o jakichkolwiek działaniach lub zaniechaniach w związku z pełnieniem funkcji, które mogą spowodować w przyszłości wniesienie roszczenia lub wszczęcie postępowania sądowego lub pozasądowego przeciwko jakiejkolwiek osobie, która ma być ubezpieczona w związku z pełnieniem funkcji w charakterze byłego lub obecnego członka organów wykonawczych ubezpieczonej spółki.

W świetle powyższych rozważań nie ulega zatem wątpliwości, że wnioskując o zawarcie umowy ubezpieczenia M. N. umyślnie zataił zarówno zakup udziałów w (...) pomimo opisanego powyżej konfliktu interesów (art. 377 k.s.h.), ale przede wszystkim funkcjonowanie (...) w tzw. karuzeli VAT. Jak wynika bowiem z prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza z 25 listopada 2019r., sygn. akt IV K 416/18 M. N. (1) będąc prezesem zarządu (...) S. A., doprowadził do posłużenia się przez tę spółkę w okresie lipiec 2012r. – styczeń 2013r. do rozliczenia z Pierwszym (...) Urzędem Skarbowym podatku VAT nierzetelnymi fakturami zakupu wystawionymi przez (...) sp. z o. o. w K. oraz wystawiając nierzetelne faktury na rzecz (...) Konsorcjum sp. z o. o. dotyczące dostawy sprzętu elektronicznego przez co nierzetelnie prowadził księgi i ułatwił nierzetelne prowadzenie ksiąg (...) za miesiące czerwiec – grudzień 2012r. Oznacza to, że podpisują wniosek ubezpieczeniowy dysponował wiedzą o przestępczej działalności (...), gdyż w sam brał w niej udział, co potwierdził wyrok skazujący go za ww. przestępstwo. Tym samym pozwany jest zwolniony z odpowiedzialności na podstawie art. 815 § 3 k.c. za skutki zdarzeń, które nie zostały ujawnione we wniosku, a związanych z zakupem udziałów w (...) oraz finansowaniem tej spółki, które powód zakwalifikował wnosząc pozew jako błędne. Nie ulega przy tym wątpliwości, że to udział (...) w działalności przestępczej, opisanej w akcie oskarżenia i decyzji z 21 grudnia 2016 roku Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. w odniesieniu do (...) (poprzednio: (...) (...)) o określeniu kwoty podatku podlegającej wpłacie na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług za okres styczeń – wrzesień 2013r., spowodował całkowitą utratę wartości ww. spółki. Natomiast M. N. doprowadził do zakupu udziałów w (...) w 2012r. mając wiedzę o charakterze prowadzonej przez tę spółki działalności, co skutkowało – wg twierdzeń powoda – szkodą, której naprawienia dochodzi.

Powód forsuje tezę, że M. N. w imieniu spółki (...) nabył niedostatecznie zabezpieczone obligacje. Brak jest jednak jednolitego standardu zabezpieczeń, które byłyby „odpowiednie”, ale przede wszystkim brak jest obowiązku prawnego stosowania określonych zabezpieczeń. W przypadku tych działań zastosowane zostały zabezpieczenia w postaci weksli niezupełnych, oświadczenia o poddaniu się egzekucji oraz poręczenia (...) za (...) oraz (...) za (...). Dodatkowo zabezpieczeniem obligacji (...) serii (...) był zastaw na akcjach (...) (...) S.A. w P. o wartości nominalnej 300 000 zł. Strona powodowa podkreśla brak zabezpieczeń chociażby rzeczowych, jak i niedochowanie standardów weryfikacji tych podmiotów, tymczasem (...) była spółką publiczną, akcjonariuszem (...), a sprawozdanie finansowe za poprzedni rok (2013) wykazywało aktywa trwałe na poziomie ok.(...) mln zł. Natomiast (...) dysponowała akcjami spółki (...), które następnie zbyła za cenę przewyższającą znacząco kwotę finansowania uzyskanego od (...). Okoliczność, że ustalona cena została zapłacona przez nabywców jedynie w części pozostaje w tym kontekście nieistotna. Nie bez znaczenia pozostaje zatem fakt pozostawania wszystkich ww. spółek w jednej grupie kapitałowej, co wskazuje na wiedzę o sytuacji finansowej i prawnej pozostałych członków grupy, a także na większe zaufanie przy wzajemnym udzielaniu finansowania, potwierdzonego pozytywną historią tego rodzaju transakcji (co opisano powyżej).

W relacjach z (...) i (...) M. N. (1) nie działał również z naruszeniem art. 377 k.s.h., gdyż jego brat nie był powiązany ze wskazanymi spółkami. Nie sposób znaleźć przepis, który naruszałby M. N. (1), obejmując obligacje (...) i (...) na określonych zasadach. Jak już wcześniej wspomniano, naruszonym przepisem nie może być też §8 statutu spółki (...) regulujący zakres działalności spółki, gdyż okazjonalne inwestowanie środków przez spółki kapitałowe, szczególnie w spółki powiązane, nie stanowi działalności gospodarczej ze względu na brak konstytutywnej cechy ciągłości.

Podsumowując, jedynym przepisem, jaki naruszył M. N. (1) jest art. 377 k.s.h., lecz do naruszenia tego doszło z winy umyślnej, co skutkuje brakiem odpowiedzialności pozwanego. Ponadto brak jest normalnego związku przyczynowego między tym naruszeniem, a szkodą. Zatem odpowiedzialność z art. 483 § 1 k.s.h. nie ma w sprawie zastosowania, a tym samym nie można przypisać osobie ubezpieczonej (M. N. (1)) odpowiedzialności cywilnoprawnej, za którą miałby odpowiadać jego ubezpieczyciel OC na podstawie art. 822 § 1 i 4 k.c. Dodatkowo pozwany nie ponosi odpowiedzialności za szkodę wynikającą z zakupu udziałów w (...) i finansowaniem tej spółki na podstawie art. 815 k.c.

Marginalnie należy zauważyć, iż dochodzona przewyższa sumę ubezpieczenia.

Podkreślenia wymaga, iż stanowisko pozwanego w przeważającym zakresie oparte jest na następczo dokonanej ocenie działań podejmowanych na podstawie znanych już skutków opisywanych działań.

Z uwagi na powyższe powództwo podlegało oddaleniu w całości, o czym orzeczono w punkcie pie rwszym sentencji wyroku.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. Na poniesione przez pozwanego koszty składało się wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem, ustalone na podstawie §2 pkt 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (25 000 zł) oraz opłata od pełnomocnictwa (17 zł). Łącznie 25 017 zł.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.

SSO Beata Dzierżko

ZARZĄDZENIE

(...)