Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2025 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVI Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący –	SSO Jan Wawrowski
Protokolant –	sekretarz sądowy Natalia Dzięcioł-Kucińska

po rozpoznaniu 28 sierpnia 2025 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Polskiego Funduszu Rozwoju Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko Zakładowi (...) w Ś.. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o zapłatę

1.  zasądza od Zakładu (...) w Ś. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz Polskiego Funduszu Rozwoju Spółki Akcyjnej w W. kwotę 1 412 992,00 zł (jeden milion czterysta dwanaście tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt dwa złote) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 29 marca 2024 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od Zakładu (...) w Ś. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz Polskiego Funduszu Rozwoju Spółki Akcyjnej w W. kwotę 81 467,00 zł (osiemdziesiąty jeden tysięcy czterysta sześćdziesiąt siedem złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Jan Wawrowski

Sygn. akt XVI GC 933/25

UZASADNIENIE

W pozwie z 13 września 2024 roku Polski Fundusz Rozwoju Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie do Zakładu (...) w Ś. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. kwoty 1 412 992,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 29 marca 2024 roku do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, zgodnie z art. 98 § 1 ^{( 1)} k.p.c., w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że strony łączyła umowa subwencji finansowej, oprócz której treść stosunku prawnego określają postanowienia Regulaminu oraz inne dokumenty programu. Powód dochodzi zwrotu niezasadnie uzyskanej przez pozwanego subwencji finansowej, że względu na zaistnienie podejrzenia wystąpienia nadużycia po jego stronie. W oparciu o negatywną rekomendację CBA, powód wydał względem pozwanego decyzję o zwrocie subwencji finansowej w całości i udostępnił ją w dniu 8 marca 2024 roku, stąd jest on zobowiązany, na podstawie Umowy i Regulaminu, do zwrotu wypłaconej subwencji finansowej wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia kalendarzowego następującego po 14 dniu roboczym po udostępnieniu pozwanemu decyzji do dnia jej zwrotu ( k. 5-22).

W dniu 21 października 2024 r., Referendarz Sądowy w Sądzie Okręgowym w Warszawie, w sprawie sygn. akt XVI GNc 1588/24, wydał nakaz zapłaty uwzględniający żądanie powoda w całości ( k. 125).

Pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 10 800 zł wraz z opłatą od pełnomocnictw w wysokości 34 zł oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń powoda, zarzut braku sprostania ciężarowi udowodnienia roszczenia i braku uzasadnienia podejrzenia wystąpienia jakiegokolwiek rodzaju nadużyć, a także braku podstaw do żądania zwrotu subwencji finansowej, następnie wskazał, na niezgodność Regulaminu z przepisami prawa przez wprowadzenie w nim domniemania winy przedsiębiorcy, sprzeczność z zasadami współżycia społecznego, niezgodność z ustawą o systemie instytucji rozwoju ( k. 130-140).

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały swoje stanowiska, a powód w piśmie z 22 sierpnia 2025 roku wskazał, że 18 marca 2021 roku otwarto wobec pozwanego postępowanie restrukturyzacyjne, co zgodnie z Regulaminem, stanowi niezależną przesłankę zwrotu subwencji finansowej w całości ( k. 282-291).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W 2020 roku w związku z pandemią choroby zakaźnej COVID-19 doszło do znacznych zakłóceń gospodarczych spowodowanych między innymi wprowadzonymi restrykcjami sanitarnymi mającymi zapobiec rozwojowi epidemii. W celu przeciwdziałania negatywnym skutkom gospodarczym panującej epidemii Rada Ministrów podjęła uchwałę z 27 kwietnia 2020 r. w sprawie „Tarczy Finansowej Polskiego Funduszu Rozwoju dla małych i średnich firm” (dalej: „ Program”). Zasady Programu zostały zatwierdzone na mocy decyzji Komisji Europejskiej z 27 kwietnia 2020 r. C (2020) 2822, State Aid SA.56996 (2020/N) - (...). Realizacja Programu została natomiast powierzona Polskiemu Funduszowi Rozwoju S.A. (dalej: „ PFR”) na podstawie art. 21a ustawy z 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju oraz umowy pomiędzy Skarbem Państwa a PFR.

W celu określenia zasad rozpatrywania wniosków sporządzony został Regulamin ubiegania się o udział w programie rządowym „Tarcza Finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla małych i średnich firm” (dalej: „ Regulamin”). Wersja pierwotna Regulaminu obowiązywała od 29 kwietnia 2020 r., zaś wersja zmieniona została przyjęta 13 maja 2020 r. z datą wejścia w życie 28 maja 2020 r.

Zgodnie z § 5 ust. 3 lit. a Regulaminu otrzymana przez MŚP Subwencja Finansowa podlega zwrotowi na następujących zasadach: w przypadku: (i) zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej (w tym w razie zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej) przez przedsiębiorcę, (ii) otwarcia likwidacji przedsiębiorcy (jeżeli dotyczy) lub (iii) otwarcia postępowania upadłościowego/restrukturyzacyjnego w każdym czasie w ciągu 12 miesięcy od dnia przyznania Subwencji Finansowej w kwocie stanowiącej 100% wartości Subwencji Finansowej – w kwocie stanowiącej 100% wartości Subwencji Finansowej.

Zgodnie z § 5 ^{( 1)} ust. 7 lit. b) tir. ii Regulaminu w związku ze złożeniem Oświadczenia o Rozliczeniu lub upływem terminu na złożenie Oświadczenia o Rozliczeniu, PFR podejmie jedną z następujących Decyzji: Decyzję określającą kwotę Subwencji Finansowej podlegającą zwrotowi w całości w związku z: ustaleniem przez PFR, że Beneficjent naruszył inne niż wskazane w pkt i. powyżej Warunki Programowe które pociągają za sobą konieczność zwrotu otrzymanej Subwencji Finansowej; w takim wypadku Subwencja Finansowa podlega zwrotowi w terminie 14 Dni Roboczych od dnia udostępniania Beneficjentowi Decyzji określającej wysokości Subwencji Finansowej podlegającej zwrotowi w całości .

Zgodnie z § 8 Regulaminu PFR samodzielnie lub we współpracy z Bankami oraz innymi podmiotami ma prawo prowadzić ewidencję Beneficjentów oraz udzielonego im Finansowania Programowego oraz monitoring udzielania i wykorzystywania Subwencji Finansowych, stosując w tym zakresie standardowe procedury ewidencji, raportowania i kontroli, w tym zwłaszcza przeciwdziałania nadużyciom. PFR może współpracować, w szczególności, w zakresie sprawozdawczości, raportowania lub monitoringu, między innymi z KIR, Bankami, instytucjami finansowymi, Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, Ministrem Rozwoju, Ministrem Finansów, Krajowym Rejestrem Sądowym i sądami powszechnymi oraz pozyskiwać informacje od tych instytucji i organów w zakresie dopuszczanym na podstawie odpowiednich przepisów prawa.

Zgodnie z § 10 ust. 9 Regulaminu PFR jest uprawniony do odmowy wypłaty Subwencji Finansowej na rzecz Beneficjenta lub wydania Decyzji określającej wysokość Subwencji Finansowej podlegającej zwrotowi w całości w przypadku, w którym istnieje uzasadnione podejrzenie wystąpienia jakiegokolwiek rodzaju nadużyć.

( dowód: regulamin wraz z załącznikami k. 47-87)

Szczegółowe warunki wsparcia finansowego oraz zobowiązania beneficjenta Programu określała natomiast umowa subwencji finansowej zawierana elektronicznie pomiędzy PFR, a przedsiębiorcą ubiegającym się o subwencję finansową.

Zakład (...) w Ś. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. (dalej: Zakład (...)) zawarł 21 maja 2020 r. z PFR umowę subwencji, na podstawie której otrzymał subwencję finansową w wysokości 1 412 992,00 zł.

( dowód: umowa subwencji k. 36-45v)

W dniu 22 maja 2020 r. PFR wydał decyzję w sprawie częściowo pozytywnej weryfikacji spełnienia warunków otrzymania subwencji w kwocie 437 500,00 zł, a 27 maja 2020 r. w kwocie 975 492,00 zł.

W dniach: 25 maja 2020 r. oraz 28 maja 2020 r. PFR wypłacił subwencję finansową Zakładowi (...)

( dowód: decyzje k. 92, 93, potwierdzenia przelewów k. 92, 93)

W dniu 9 czerwca 2021 r., Zakład (...) dokonał rozliczenia środków z Umowy wysyłając stosowny wniosek do PFR.

( dowód: oświadczenie o rozliczeniu subwencji k. 143-144)

W toku wykonywania Umowy zawartej z Zakładem (...), PFR ustalił, że wobec tego podmiotu znajdują zastosowanie przesłanki wydania decyzji o obowiązku zwrotu Subwencji Finansowej w całości, ponieważ zachodzi względem niego uzasadniane podejrzenie wystąpienia jakiegokolwiek rodzaju nadużyć (zgodnie z § 10 ust. 9 Regulaminu). Bowiem po wypłacie Subwencji Zakładowi (...), CBA, w ramach realizacji czynności związanych z objęciem Programem tarczą antykorupcyjną, przekazało PFR informację o uznania Zakładu (...) za przedsiębiorcę podlegającego wykluczeniu z udziału w Programie ze względu na uzasadnione podejrzenie wystąpienia nadużyć, w tym zwiększone ryzyko wykorzystania subwencji w sposób niezgodny z celem i Regulaminem Programu.

( dowód: pismo CBA k. 95)

Mając na uwadze powyższe, korzystając z uprawnienia przyznanego na podstawie § 5 ¹ ust. 7 lit. b) tir. ii oraz § 10 ust. 9) Regulaminu, wobec ustalenia, że w związku z udzieleniem Subwencji Finansowej Zakładowi (...) istnieje uzasadnione podejrzenie wystąpienia nadużyć, PFR wydał decyzję zobowiązującą Zakład (...) do zwrotu Subwencji Finansowej w całości. Decyzja udostępniona została Zakładowi poprzez Bankowość Elektroniczną dnia 8 marca 2024 r i zakreślała termin 14 dni na dokonanie zwrotu subwencji. Zakład (...) nie dokonał zwrotu subwencji.

( dowód: decyzja o obowiązku zwrotu subwencji finansowej k. 100)

W piśmie z 21 marca 2024 r. Zakład (...) zakwestionował wydaną decyzję i wniósł o wskazanie konkretnych przyczyn stanowiących podstawę decyzji i wstrzymanie wykonalności przedmiotowej decyzji. W odpowiedzi PFR wskazał, że podtrzymuje stanowisko wyrażone w decyzji o wysokości subwencji podlegającej zwrotowi. Wobec tego Zakład (...) 24 kwietnia 2024 r., skierował do PFR kolejne pismo z wnioskiem o szczegółowe wyjaśnienie przyczyn wydania decyzji o obowiązku zwrotu i wstrzymanie wykonalności decyzji. Pismo do chwili otrzymania pozwu pozostało bez odpowiedzi.

( dowód: pisma stron k. 147-152, k. 158, k. 159-162)

W dniu 18 marca 2022 r., w stosunku do Zakładu (...) otwarte zostało postępowanie restrukturyzacyjne, tj. postępowanie o zatwierdzenie układu. Dzień układowy został wyznaczony na 16 marca 2021 r.

( dowód: wydruk z Monitora Sądowego i Gospodarczego k. 338, 338v)

W piśmie z 29 lipca 2025 r., Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego wskazał, że rekomendacja negatywna w odniesieniu do Zakładu (...) została oparta na analizę danych opublikowanych w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. 18 marca 2021 r. opublikowane zostało ogłoszenie spółki informujące o otwarciu postępowania o zatwierdzenia układu prowadzonego w oparciu o przepisy ustawy z 15 maja 2015 r. prawo restrukturyzacyjne.

( dowód: pismo k. 222, 222v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych do akt sprawy dokumentów, których prawdziwość i wiarygodność nie została kwestionowana przez strony postępowania i Sąd nie znalazł podstaw do ich podważenia z urzędu.

Sąd pominął dowód z przesłuchania stron, na podstawie art. 299 k.p.c. a contrario, gdyż fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy zostały wyjaśnione złożonymi dokumentami

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo należało uznać za zasadne.

Zgodnie z obwieszczeniem opublikowanym w Monitorze Sądowym i Gospodarczym z 18 marca 2021 r. nr 53 (6198), poz. 18961, 18 marca 2021 r. w stosunku do Zakładu (...) otwarte zostało postępowanie restrukturyzacyjne, tj. postępowanie o zatwierdzenie układu prowadzone w oparciu o przepisy ustawy z 15 maja 2015 prawo restrukturyzacyjne, ze zmianami wynikającymi z przepisów ustawy z 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz uproszczone postępowanie o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19. Dzień układowy został wyznaczony na 16 marca 2021 r.

Stosowanie do art. 15 ust. 1 ustawy o dopłatach do dnia 30 listopada 2021 r. podmiot, do którego stosuje się przepisy ustawy z 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1588 i 2140 oraz z 2022 r. poz. 655), który zawarł z doradcą restrukturyzacyjnym umowę, o której mowa w art. 210 tej ustawy, może obwieścić w Monitorze Sądowym i Gospodarczym o otwarciu postępowania o zatwierdzenie układu prowadzonego w oparciu o przepisy ustawy z 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne znajdujące zastosowanie do postępowania o zatwierdzenie układu ze zmianami wynikającymi z poniższych przepisów. Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o dopłatach dzień dokonania obwieszczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 1, jest dniem otwarcia postępowania o zatwierdzenie układu.

Zgodnie z § 5 ust. 3 lit. a tiret iii Regulaminu otrzymana przez MŚP Subwencja Finansowa podlega zwrotowi na następujących zasadach: w przypadku: (iii) otwarcia postępowania upadłościowego/restrukturyzacyjnego w każdym czasie w ciągu 12 miesięcy od dnia przyznania Subwencji Finansowej w kwocie stanowiącej 100% wartości Subwencji Finansowej – w kwocie stanowiącej 100% wartości Subwencji Finansowej. Termin zwrotu subwencji finansowej w takim przypadku wynika z decyzji PFR wydawanej na podstawie § 5 ^{( 1)} ust. 7 lit. b) tir. ii Regulaminu (decyzja taka wydana została względem pozwanego 8 marca 2024 roku i w tym samym dniu mu udostępniona) i wynosi 14 dni roboczych od dnia udostępnienia decyzji.

Z uwagi na fakt, że Umowa Subwencji Finansowej została zawarta z pozwanym 21 maja 2020 roku, a wypłata subwencji miała miejsce: 25 i 28 maja 2020 roku, nie budzi wątpliwości, że otwarcie postępowania o zatwierdzenie układu wobec pozwanego, które miało miejsce 18 marca 2021 roku, nastąpiło przed upływem 12 miesięcy od daty przyznania subwencji. W związku z tym, zdarzenie to stanowiło naruszenie przez pozwanego warunków programowych określonych w § 5 ust. 3 lit. a) tiret iii Regulaminu, co skutkowało obowiązkiem zwrotu całkowitej kwoty subwencji finansowej.

Wskazane powyżej okoliczności, w ocenie Sądu, biorąc pod uwagę treść art. 65 k.c. zgodnie, z którym oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje, a w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu oraz brzmienie art. 354 § 1 in principio k.c. zgodnie z którym dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, wskazują na to, że roszczenie dochodzone przez powoda w niniejszej sprawie jest zasadne z powodu zaistnienia przesłanki wskazanej w § 5 ust. 3 lit. a) tiret iii Regulaminu (otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego w terminie 12 miesięcy od dnia przyznania subwencji finansowej).

Wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego, w okolicznościach wskazujących, zgodnie z postanowieniami Umowy, na konieczność zwrotu otrzymanej subwencji, stanowiło zdaniem Sądu wystarczającą podstawę zasadności roszczenia powoda.

Ponadto Sąd uznał również za zasadne roszczenie z powodu materializowania się przesłanki uzasadnionego podejrzenia wystąpienia nadużyć. W szczególności, rekomendacja wydana przez CBA, która miała bezpośredni wpływ na podjęcie decyzji o obowiązku zwrotu subwencji przez pozwanego, była negatywna z uwagi na wszczęcie wobec pozwanego postępowania restrukturyzacyjnego – postępowania o zatwierdzenie układu. To właśnie okoliczność wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego stanowiła podstawę do wątpliwości co do prawidłowego wykorzystania otrzymanych środków, a tym samym uzasadniała konieczność żądania zwrotu subwencji.

Należy zaznaczyć, że w ten sposób spełnione zostały przesłanki do wydania decyzji o zwrocie subwencji w całości. Podstawą dochodzonego roszczenia są: zarówno umowa łącząca strony, jak i inne dokumenty programowe, w tym Regulamin oraz Uchwała. Nie ma wątpliwości, że negatywna rekomendacja CBA wobec wniosków powoda stanowi „uzasadnione podejrzenie wystąpienia nadużyć” w rozumieniu § 10 ust. 9 lit. b) Regulaminu, co w konsekwencji uprawnia PFR do wydania decyzji na podstawie § 5 ^{( 1)} ust. 7 lit. b) tir. ii) Regulaminu, określającej wysokość subwencji finansowej podlegającej zwrotowi w całości. W takim przypadku subwencja finansowa podlega zwrotowi w terminie 14 dni roboczych od dnia udostępnienia beneficjentowi decyzji o wysokości kwoty podlegającej zwrotowi.

Co do współpracy PFR z CBA, na uwagę zasługuje fakt, że PFR, realizując Program, podjęła współpracę z CBA, mając na uwadze zakres działalności tej służby, w tym identyfikację zagrożeń, które zostały wskazane w Regulaminie. W judykaturze nie budzi wątpliwości, że PFR ma prawo wykluczenia z udziału w Programie podmiotów, wobec których wystąpiło negatywne stanowisko CBA, co zostało potwierdzone m.in. w wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 14 listopada 2023 roku (sygn. akt XX GC 1234/22), z czym Sąd się zgadza.

Dodatkowo, należy podkreślić, że pozwany był w pełni świadomy zasad przyznawania subwencji finansowej w ramach Programu, w tym faktu, że z Programu wyłączone są podmioty, wobec których istnieje uzasadnione podejrzenie wystąpienia nadużyć. Zarówno Umowa, jak i wszystkie dokumenty dostępne pozwanemu, jednoznacznie wskazywały na cele Programu oraz jego adresatów. Pozwany, przed podpisaniem Umowy, został rzetelnie poinformowany o mechanizmach i warunkach przyznawania subwencji, w tym uproszczonej procedurze weryfikacyjnej na etapie wnioskowania i wypłacania subwencji, z możliwością pogłębionej weryfikacji na późniejszych etapach.

Sąd uznał za bezpodstawny podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia.

Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Na podstawie ww. przepisu termin przedawnienia dla roszczenia związanego z działalnością gospodarczą wynosi 3 lata.

Zgodnie z umową łączącą strony, w przypadku uzasadnionego ryzyka wystąpienia jakiegokolwiek rodzaju nadużyć roszczenie lub rozpoczęcia restrukturyzacji w okresie wskazywanym w umowie, roszczenie powoda staje się wymagalne po upływie 14 dni roboczych od daty udostępnienia pozwanemu Decyzji zobowiązującej pozwanego do zwrotu subwencji finansowej. Wynika to z § 5 ¹ ust. 7 lit. b) pkt ii Regulaminu, który stanowi, że w przypadku ustalenia, że beneficjent naruszył warunki programowe, które pociągają za sobą konieczność zwrotu otrzymanej subwencji finansowej, subwencja finansowa podlega zwrotowi w terminie 14 dni roboczych od dnia udostępnienia beneficjentowi decyzji określającej wysokość subwencji finansowej podlegającej zwrotowi w całości.

W niniejszej sprawie decyzja ta została pozwanemu udostępniona poprzez Bankowość Elektroniczną 8 marca 2024 roku, a upływ 14 dni roboczych od daty jej udostępnienia determinował wymagalność roszczenia opartego na przesłance wynikającej z § 10 ust. 9 Regulaminu, tj. uzasadnionym ryzyku wystąpienia jakiegokolwiek rodzaju nadużyć. Decyzja została wydana przed upływem 3 lata od dnia otwarcia postępowania o zatwierdzenie układu wobec pozwanego, które miało miejsce 18 marca 2021 roku.

Wobec powyższego Sąd przyjął wymagalność roszczenia na dzień 29 marca 2024 r., zatem, dochodzone przez powoda roszczenie nie jest przedawnione, a zarzut przedawnienia jest bezpodstawny.

Sąd nie podzielił również argumentacji pozwanego o braku sprostania ciężarowi udowodnienia roszczenia przez powoda, braku uzasadnienia podejrzenia wystąpienia jakiegokolwiek rodzaju nadużyć i braku podstaw żądania zwrotu subwencji. Powód stosownie udokumentował, że przeciwko pozwanemu toczy się postepowanie restrukturyzacyjne, które miało wpływu na wydanie negatywnej rekomendacji przez CBA, a także, zgodnie z Umową stanowiło uzasadnioną podstawę żądania zwrotu wypłaconej przez powoda subwencji. Z tego względu Sąd uznał, że powód sprostał ciążącemu na nim, zgodnie z ogólną regułą dowodową wynikającą z art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c., ciężarowi udowodnienia faktów, z których strona wywodzi skutki prawne, przedstawiając wiarygodne dowody, o których była mowa powyżej, na poparcie swoich twierdzeń.

Sąd nie podzielił również zarzutu niezgodności Regulaminu z przepisami prawa przez wprowadzenie w nim domniemania winy przedsiębiorcy, sprzeczność z zasadami współżycia społecznego i niezgodność z ustawą o systemie instytucji rozwoju. Pozwany, zawierając Umowę, był w pełni świadomy również treści i postanowień Regulaminu. Jako podmiot profesjonalny, pozwany miał obowiązek zrozumieć konsekwencje wynikające z regulacji zawartych w Regulaminie i był zobowiązany do ich przestrzegania. Nie jest zasadne twierdzenie, na etapie procesu postępowania sadowego, że regulacje te były nieodpowiednie lub w jakikolwiek sposób naruszały obowiązujące przepisy i zasady. Nadto, argumentacja pozwanego w tym zakresie, przedstawiona została w sposób lakoniczny i niepoparty odpowiednimi dowodami, więc nie może stanowić podstawy dla podważania ważności postanowień Regulaminu.

W zakresie odsetek Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Ustalając okres, za który powodowi przysługują odsetki, Sąd wziął pod uwagę, że powód decyzję o konieczności zwrotu subwencji wydał i udostępnił pozwanemu 8 marca 2024 r. zakreślając termin 14 dni roboczych na dokonanie spłaty. Termin ten upływał 28 marca 2024 r. W związku z brakiem zwrotu subwencji przez Pozwanego w tym terminie, Powodowi przysługują odsetki za opóźnienie od dnia następnego, to jest 29 marca 2024 r.

Wobec powyższego, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹, 3 k.p.c. i art. 99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu. Pozwanego należy uznać za stronę przegrywającą, obowiązaną do zwrotu na rzecz powoda kosztów procesu. Na koszty poniesione przez powoda składały się: opłata od pozwu w kwocie 70 650,00 zł, opłata za czynności radcy prawnego w kwocie 10 800 zł, ustalona na podstawie art. 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października w spawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Wobec powyższego, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

SSO Jan Wawrowski