Treść orzeczenia XVII AmA 37/23 - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

XVII AmA 37/23 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2023-12-04

Sygn. akt XVII AmA 37/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 grudnia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, Wydział XVII Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Bogdan Gierzyński

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Wioleta Banaszek

po rozpoznaniu w dniu 04 grudnia 2023 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

z udziałem zainteresowanych:

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

(...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

(...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.

B. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) w K.

B. G.

M. N.

I. S. (1)

J. R.

I. S. (2)

o zawarcie porozumienia ograniczającego konkurencję

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 30 grudnia 2020 r., Nr DOK-6/2020

1. oddala odwołanie;

2. zasądza od A. K. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 1440 zł ( jeden tysiąc czterysta czterdzieści złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego, z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

SSO Bogdan Gierzyński

Wersja jawna

Sygn. akt XVII AmA 37/23

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów decyzją z dnia 30 grudnia 2020 r., Nr DOK-6/2020

I. Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) oraz art. 3 ust. 1 i art. 5 Rozporządzenia Rady UE nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz. Urz. UE L 1 z 4.1.2003 r., wersja skonsolidowana Dz. Urz. UE L 148 z 11.6.2009 r.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznał za praktykę ograniczającą konkurencję na krajowym rynku świadczenia usług fitness w klubach udział:

(i) (...) sp. z o.o. z siedzibą we W.;

(ii) (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.;

( (...)) B. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...), z wyłączeniem czynienia ustaleń ze (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.;

(iv) (...) S.A. z siedzibą w W.;

(v) (...) S.A. z siedzibą w W.;

(vi) (...) S.A. z siedzibą w W.;

(vii) (...) S.A. z siedzibą w D.;

(viii) (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (dawniej: (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.);

(ix) (...) sp. z o.o. SKA z siedzibą we W.;

(x) (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.;

(xi) (...) sp. z o.o. z siedzibą w D.;

(xii) (...) sp. z o.o. z siedzibą we W.;

(xiii) (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., z wyłączeniem czynienia ustaleń ze (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.;

(xiv) (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., z wyłączeniem czynienia ustaleń z B. G. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) oraz (...) sp. z o.o. z siedzibą w K.;

w porozumieniu w rozumieniu art. 4 pkt. 5 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, a zarazem w porozumieniu lub praktyce uzgodnionej w rozumieniu art. 101 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, polegających na podziale rynku, co stanowi naruszenie art. 6 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz art. 101 ust. 1 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

II. Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) oraz art. 5 Rozporządzenia Rady UE nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz. Urz. UE L 1 z 4.1.2003 r., wersja skonsolidowana Dz. Urz. UE L 148 z 11.6.2009 r.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nakazał:

(i) B. G. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...);

(ii) (...) S.A. z siedzibą w W.;

( (...)) (...) sp. z o.o. z siedzibą w K.;

(iv) (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (dawniej: (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.);

zaniechanie praktyki, o której mowa w pkt. I sentencji, w zakresie, w jakim nie została ona zaniechana.

III. Na podstawie art. 106 ust. 1 pkt. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) oraz art. 5 Rozporządzenia Rady UE nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz. Urz. UE L 1 z 4.1.2003 r., wersja skonsolidowana Dz. Urz. UE L 148 z 11.6.2009 r.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z tytułu naruszenia zakazów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz w art. 101 ust. 1 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sposób, o którym mowa w pkt. I sentencji niniejszej decyzji, nałożył na:

(i) B. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) karę pieniężną w wysokości 167 569,64 zł (słownie: sto sześćdziesiąt siedem tysięcy pięćset sześćdziesiąt dziewięć złotych i sześćdziesiąt cztery grosze), płatną do budżetu państwa;

(ii) (...) S.A. z siedzibą w W. karę pieniężną w wysokości 26 915 218,36 zł (słownie: dwadzieścia sześć milionów dziewięćset piętnaście tysięcy dwieście osiemnaście złotych i trzydzieści sześć groszy), płatną do budżetu państwa;

( (...)) (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. karę pieniężną w wysokości 3 015 592,17 zł (słownie: trzy miliony piętnaście tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt dwa złote i siedemnaście groszy), płatną do budżetu państwa;

(iv) (...)sp. z o.o. z siedzibą w W. (dawniej: (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.) karę pieniężną w wysokości 1 748,74 zł (słownie: tysiąc siedemset czterdzieści osiem złotych i siedemdziesiąt cztery grosze), płatną do budżetu państwa.

IV. Na podstawie art. 106 ust. 1 pkt. 1 i 2 w związku z art. 113c oraz art. 89a ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) oraz art. 5 Rozporządzenia Rady UE nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz. Urz. UE L 1 z 4.1.2003 r., wersja skonsolidowana Dz. Urz. UE L 148 z 11.6.2009 r.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z tytułu naruszenia zakazów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz w art. 101 ust. 1 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sposób, o którym mowa w pkt. I sentencji niniejszej decyzji, nałożył na:

(i) (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. karę pieniężną w wysokości 31 045,34 zł (słownie: trzydzieści jeden tysięcy czterdzieści pięć złotych i trzydzieści cztery grosze), płatną do budżetu państwa;

(ii) (...) S.A. z siedzibą w W. karę pieniężną w wysokości 1 504 490,93 zł (słownie: jeden milion pięćset cztery tysiące czterysta dziewięćdziesiąt złotych i dziewięćdziesiąt trzy grosze), płatną do budżetu państwa;

( (...)) (...) S.A. z siedzibą w W. karę pieniężną w wysokości 40 275,82 zł (słownie: czterdzieści tysięcy dwieście siedemdziesiąt pięć złotych i osiemdziesiąt dwa grosze), płatną do budżetu państwa;

(iv) (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. karę pieniężną w wysokości 143 104,81 zł (słownie: sto czterdzieści trzy tysiące sto cztery złote i osiemdziesiąt jeden groszy), płatną do budżetu państwa.

V. Na podstawie art. 6a i 12a w związku z art. 10 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdził, że B. G. przez swoje umyślne działanie i zaniechanie dopuścił do naruszenia przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. art. 6 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz art. 101 ust. 1 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sposób, o którym mowa w pkt. I sentencji niniejszej decyzji.

VI. Na podstawie art. 6a i 12a w związku z art. 10 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdził, że A. K. przez swoje umyślne działanie i zaniechanie dopuścił do naruszenia przez (...) S.A. z siedzibą w W. art. 6 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz art. 101 ust. 1 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sposób, o którym mowa w pkt. I sentencji niniejszej decyzji.

VII. Na podstawie art. 6a i 12a w związku z art. 10 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdził, że M. N. przez swoje umyślne działanie i zaniechanie dopuścił do naruszenia przez (...) S.A. z siedzibą w W. art. 6 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz art. 101 ust. 1 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sposób, o którym mowa w pkt. I sentencji niniejszej decyzji.

VIII. Na podstawie art. 6a i 12a w związku z art. 10 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdził, że J. R. przez swoje umyślne działanie i zaniechanie dopuścił do naruszenia przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. art. 6 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz art. 101 ust. 1 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sposób, o którym mowa w pkt. I sentencji niniejszej decyzji.

IX. Na podstawie art. 6a i 12a w związku z art. 10 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdził, że I. S. (1) przez swoje umyślne działanie i zaniechanie dopuścił do naruszenia przez (...) S.A. z siedzibą w D. art. 6 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz art. 101 ust. 1 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sposób, o którym mowa w pkt. I sentencji niniejszej decyzji.

X. Na podstawie art. 6a i 12a w związku z art. 10 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdził, że I. S. (2) przez swoje umyślne zaniechanie dopuściła do naruszenia przez (...) S.A. z siedzibą w W. art. 6 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz art. 101 ust. 1 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sposób, o którym mowa w pkt. I sentencji niniejszej decyzji.

XI. Na podstawie art. 106a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z tytułu odpowiedzialności, o której mowa w art. 6a ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, w zakresie, o którym mowa w pkt. V sentencji decyzji, nałożył na B. G. karę pieniężną w wysokości 161 000,00 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden tysięcy złotych), płatną do budżetu państwa.

XII. Na podstawie art. 106a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z tytułu odpowiedzialności, o której mowa w art. 6a ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, w zakresie, o którym mowa w pkt. VI sentencji decyzji, nałożył na A. K. karę pieniężną w wysokości 302 500,00 zł (słownie: trzysta dwa tysiące pięćset złotych), płatną do budżetu państwa.

XIII. Na podstawie art. 106a ust. 1 i 2 w związku z art. 113c i 113j oraz art. 89a ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z tytułu odpowiedzialności, o której mowa w art. 6a ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, w zakresie, o którym mowa w pkt. VII sentencji decyzji, nałożył na M. N. karę pieniężną w wysokości 77 000,00 zł (słownie: siedemdziesiąt siedem tysięcy złotych), płatną do budżetu państwa.

XIV. Na podstawie art. 106a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z tytułu odpowiedzialności, o której mowa w art. 6a ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, w zakresie, o którym mowa w pkt. VIII sentencji decyzji, nałożył na J. R. karę pieniężną w wysokości 40 800,00 zł (słownie: czterdzieści tysięcy osiemset złotych), płatną do budżetu państwa.

XV. Na podstawie art. 106a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z tytułu odpowiedzialności, o której mowa w art. 6a ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, w zakresie, o którym mowa w pkt. IX sentencji decyzji, nałożył na I. S. (1) karę pieniężną w wysokości 90 000,00 zł (słownie: dziewięćdziesiąt tysięcy złotych), płatną do budżetu państwa.

XVI. Na podstawie art. 106a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z tytułu odpowiedzialności, o której mowa w art. 6a ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, w zakresie, o którym mowa w pkt. X sentencji decyzji, nałożył na I. S. (2) karę pieniężną w wysokości 125 000,00 zł (słownie: sto dwadzieścia pięć tysięcy złotych), płatną do budżetu państwa.

XVII. Na podstawie art. 3 i art. 5 zdanie trzecie Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. UE z 2003 r. nr L 1, s. 1-28, ze zm.), Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdził brak podstaw do działania w postępowaniu antymonopolowym wszczętym 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XVIII. Na podstawie art. 3 i art. 5 zdanie trzecie Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. UE z 2003 r. nr L 1, s. 1-28, ze zm.), Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdził brak podstaw do działania w postępowaniu antymonopolowym wszczętym 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) S.A. z siedzibą w D. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XIX. Na podstawie art. 3 i art. 5 zdanie trzecie Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. UE z 2003 r. nr L 1, s. 1-28, ze zm.), Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdzil brak podstaw do działania w postępowaniu antymonopolowym wszczętym 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. SKA z siedzibą we W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XX. Na podstawie art. 3 i art. 5 zdanie trzecie Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. UE z 2003 r. nr L 1, s. 1-28, ze zm.), Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdził brak podstaw do działania w postępowaniu antymonopolowym wszczętym 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w D. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXI. Na podstawie art. 3 i art. 5 zdanie trzecie Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. UE z 2003 r. nr L 1, s. 1-28, ze zm.), Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdzil brak podstaw do działania w postępowaniu antymonopolowym wszczętym 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXII. Na podstawie art. 3 i art. 5 zdanie trzecie Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. UE z 2003 r. nr L 1, s. 1-28, ze zm.), Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdził brak podstaw do działania w postępowaniu antymonopolowym wszczętym 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXIII. Na podstawie art. 3 i art. 5 zdanie trzecie Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. UE z 2003 r. nr L 1, s. 1-28, ze zm.), Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdził brak podstaw do działania w postępowaniu antymonopolowym wszczętym 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXIV. Na podstawie art. 3 i art. 5 zdanie trzecie Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. UE z 2003 r. nr L 1, s. 1-28, ze zm.), Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów stwierdzil brak podstaw do działania w postępowaniu antymonopolowym wszczętym 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXV. Na podstawie art. 105 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256) w związku z art. 83 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów umorzył postępowanie antymonopolowe wszczęte 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXVI. Na podstawie art. 105 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256) w związku z art. 83 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów umorzył postępowanie antymonopolowe wszczęte 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) S.A. z siedzibą w D. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXVII. Na podstawie art. 105 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256) w związku z art. 83 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów umorzył postępowanie antymonopolowe wszczęte 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. SKA z siedzibą we W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXVIII. Na podstawie art. 105 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256) w związku z art. 83 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów umorzył postępowanie antymonopolowe wszczęte 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w D. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXIX. Na podstawie art. 105 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256) w związku z art. 83 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów umorzył postępowanie antymonopolowe wszczęte 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXX. Na podstawie art. 105 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256) w związku z art. 83 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów umorzył postępowanie antymonopolowe wszczęte 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXXI. Na podstawie art. 105 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256) w związku z art. 83 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów umorzył postępowanie antymonopolowe wszczęte 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXXII. Na podstawie art. 105 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256) w związku z art. 83 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów umorzył postępowanie antymonopolowe wszczęte 22 czerwca 2018 r. przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w zakresie, w jakim postępowanie to dotyczyło podejrzenia dokonania podziału rynku lub rynków, na których działają przedsiębiorcy prowadzący kluby fitness.

XXXIII. Na podstawie art. 77 ust. 1 oraz art. 80 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 1076 ze zm.) oraz na podstawie art. 263 i art. 264 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 256) w związku z art. 83 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów obciążył kosztami postępowania antymonopolowego następujące podmioty:

(i) (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. – 183,00 zł (słownie: sto osiemdziesiąt trzy złote);

(ii) B. G. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) – 226,10 zł (słownie: dwieście dwadzieścia sześć złotych i dziesięć groszy);

( (...)) (...) S.A. z siedzibą w W. – 674,40 zł (słownie: sześćset siedemdziesiąt cztery złote i czterdzieści groszy);

(iv) (...) S.A. z siedzibą w W. – 278,80 zł (słownie: dwieście siedemdziesiąt osiem złotych i osiemdziesiąt groszy);

(v) (...) S.A. z siedzibą w W. – 183,00 zł (słownie: sto osiemdziesiąt trzy złote);

(vi) (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. – 183,00 zł (słownie: sto osiemdziesiąt trzy złote);

(vii) (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. – 243,10 zł (słownie: dwieście czterdzieści trzy złote i dziesięć groszy);

(viii) (...)sp. z o.o. z siedzibą w W. (dawniej: (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.) – 183,00 zł (słownie: sto osiemdziesiąt trzy złote);

(ix) B. G. – 211,70 zł (słownie: dwieście jedenaście złotych i siedemdziesiąt groszy);

(x) A. K. – 183,00 zł (słownie: sto osiemdziesiąt trzy złote);

(xi) M. N. – 197,40 zł (słownie: sto dziewięćdziesiąt siedem złotych i czterdzieści groszy);

(xii) J. R. – 183,00 zł (słownie: sto osiemdziesiąt trzy złote);

(xiii) I. S. (1) – 183,00 zł (słownie: sto osiemdziesiąt trzy złote);

(xiv) I. S. (2) – 183,00 zł (słownie: sto osiemdziesiąt trzy złote);

i zobowiązał do uiszczenia tych kosztów na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w terminie 14 dni od daty uprawomocnienia się niniejszej decyzji.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył A. K. zaskarżając ją w części, tj.:

1. co do pkt. I Decyzji ~ w zakresie, w jakim Prezes UOKiK uznał, że spółka/ (...) S.A. z siedzibą w W. (dalej jako: (...) lub Spółka lub (...)) brała udziął_ w porozumieniu w rozumieniu art. 4 pkt 5 Ustawy, a zarazem w porozumieniu lub praktyce uzgodnionej w rozumieniu art. 101 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej: „tfue”), mającym polegać na podziale rynku, co stanowić ma naruszenie art. 6 ust. 1 pkt 3 Ustawy i art. 101 ust. 1 lit. c) tfue;

2. co do pkt. II Decyzji - w pkt. (ii), tj. w części dotyczącej Spółki, której Prezes UOKiK nakazał zaniechanie praktyki polegającej na podziale rynku, w zakresie w jakim nie została ona zaniechana;

3. co do pkt. III Decyzji - w pkt. (ii), tj. w części dotyczącej Spółki, na którą Prezes UOKiK nałożył karę pieniężną w wysokości 26.915.218,36 zł;

4. co do pkt. VI Decyzji-w całości czyli w zakresie w jakim Prezes UOKiK uznał, że Powód (przez swoje umyślne działanie i zaniechanie) dopuścił do naruszenia przez Spółkę art. 6 ust. 1 pkt 3 okiku oraz art. 101 ust. 1 lit. c) tfue w sposób, o którym mowa w pkt. I sentencji Decyzji;

5. co do pkt. XII Decyzji - w całości czyli w zakresie w jakim Prezes UOKiK nałożył na Powoda karę pieniężną w wysokości 302.500,00 zł, płatną do budżetu państwa;

oraz

6. co do pkt XXXIII Decyzji - w pkt (x), tj. w części dotyczącej Powoda, którego Prezes UOKiK obciążył kosztami postępowania antymonopolowego w wysokości 183,00 zł.

Odwołujący zarzucił zaskarżonej decyzji:

I. w zakresie pkt. I Decyzji:

- naruszenie art. 1 ust. 1 okiku w zw. art. 6a i 12a okiku poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, a to poprzez błędne uznanie, że w przedmiotowej sprawie została spełniona przesłanka interesu publicznego, w sytuacji gdy z uwagi na brak wykazania wymagających ochrony interesów przedsiębiorców i konsumentów niniejsza sprawa nie ma charakteru antymonopolowego (działania Spółki nie tylko nie naruszyły tych interesów, ale doprowadziły do polepszenia sytuacji konsumentów i przedsiębiorców (pracodawców));

- naruszenie art. 10 ust. 1 okiku oraz art. 107 kpa w zw. z art. 83 okiku w zw. z art. 6a i 12a okiku poprzez niesprecyzowanie w pkt. I sentencji Decyzji, na czym polegał - jaka miał treść - zarzucony Spółce podział rynku, a w konsekwencji brak sprecyzowania w sentencji Decyzji, w jaki sposób Powód dopuścić miał do naruszenia ustawowego zakazu przez Spółkę;

- naruszenie art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 84 okiku oraz art. 7 kpa w zw. z art. 83 okiku w zw. z art. 6a i 12a okiku poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego, co skutkowało błędami w ustalonym stanie faktycznym i błędnym uznaniu, że:

(i) Spółka wzięła udział w porozumieniu w rozumieniu art. 4 pkt 5 okiku, a zarazem w porozumieniu lub praktyce uzgodnionej w rozumieniu art. 101 ust. 1 tfue (dalej jako: „porozumienie”), polegającym na rzekomym podziale krajowego rynku świadczenia usług fitness w klubach, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby takie porozumienie miało rzeczywiście miejsce:

(ii) podmioty wymienione w punkcie I Decyzji wzięły udział w rzekomym porozumieniu polegającym na podziale krajowego rynku świadczenia usług fitness w klubach, w sytuacji gdy w trakcie postępowania w sposób niewłaściwy (zbyt szeroki) został ustalony rynek właściwy, a mianowicie jako krajowy rynek klubów fitness, podczas gdy właściwa ocena dowodów powinna prowadzić do stwierdzenia, że w przypadku usług fitness rynki właściwe obejmują swoim zakresem co najwyżej poszczególne miejscowości (ich części) wymienione w uzasadnieniu Decyzji;

( (...)) rzekome porozumienie miało charakter Jednolity i ciągły”, w sytuacji gdy zgromadzony materiał dowodowy wskazuje wprost na inny zakres podmiotowy, przedmiotowy i czasowy rzekomego porozumienia (a właściwie o ile już, to porozumień);

(iv) Spółka była liderem i koordynatorem rzekomego porozumienia, nakłaniała (...)i (...)do udziału w podziale rynku, wywierała presję na sieć (...)co do dzielenia rynku z siecią (...), w sytuacji gdy wszechstronna analiza całego materiału dowodowego jednoznacznie wskazuje, że rzekome nakłanianie do udziału w porozumieniu było wyłącznie próbami łagodzenia konfliktów wybuchających pomiędzy sieciami klubów fitness, w które (...) była zaangażowana finansowo, operacyjnie lub udziałowo;

(v) rzekome porozumienie miało potencjalny i odczuwalny wpływ na handel między Państwami Członkowskimi UE, w sytuacji gdy zgromadzony materiał dowodowy bezsprzecznie wskazuje, że potencjalnego wpływu porozumienie to nie miało:

(vi) Spółka dopuściła się rzekomego naruszenia przepisów prawa w sposób umyślny, podczas gdy całość materiału dowodowego wskazuje, że jeśli w ogóle doszło do naruszenia przepisów, to Spółka nie obejmowała tego swoim zamiarem, choćby ewentualnym, bowiem nie chciała działać w sposób sprzeczny z prawem oraz nie przewidywała, że czynione kontakty podziałowe mogły być sprzeczne z prawem;

co z kolei skutkowało błędnym przypisaniem odpowiedzialności Powodowi za rzekome dopuszczenie do naruszenia ustawowego zakazu określonego w art. 6 ust. 1 pkt 3 okiku oraz art. 101 ust 1 lit. c) tfue przez Spółkę w sposób umyślny, tj. na podstawie art. 6a i 12a okiku;

-: naruszenie art. 6 w zw. z art. 4 pkt 9 Ustawy oraz art. 101 tfue poprzez przyjęcie błędnej definicji rynku właściwego, na którym, na skutek działań zarzuconych m.in. Spółce, miało dojść do ograniczenia konkurencji, a w konsekwencji bezpodstawne ustalenie, że zarzucona Spółce anty konkurencyjna praktyka ma wpływ na handel między Państwami Członkowskimi UE;

II. w zakresie pkt II Decyzji - w pkt. (ii):

-: naruszenie art. 10 ust. 1 okiku oraz art. 107 kpa w zw. z art. 83 okiku w zw. z art. 6a i 12a okiku poprzez niesprecyzowanie w pkt. II sentencji Decyzji zakresu nakładanego na Spółkę obowiązku zaniechania zarzucanej praktyki ograniczającej konkurencję co powoduje, że zaskarżona Decyzja w odniesieniu do Spółki jest niewykonalna i powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego, co z kolei powinno skutkować zniesieniem odpowiedzialności Powoda na podstawie art. 6a i 12a okiku;

III. w zakresie pkt. III Decyzji - w pkt. (ii):

- naruszenie art. 106 ust. 1 pkt 1 i 2 okiku w zw. z art. 12a okiku poprzez bezpodstawne nałożenie na Spółkę kary pieniężnej w rezultacie nieprawidłowego uznania, że zachowanie Spółki stanowiło sprzeczny z prawem konkurencji podział rynku, co skutkowało bezpodstawnym stwierdzeniem odpowiedzialności Powoda za dopuszczenie do naruszenia ustawowego zakazu przez Spółkę, podczas gdy brak podstaw do nałożenia kary pieniężnej na Spółkę uniemożliwia przypisanie odpowiedzialności Powodowi;

IV. w zakresie pkt. VI Decyzji:

-

naruszenie art. 48 ust. 1 Karty Praw Podstawowych TJE w zw. z art. 6 ust. 2 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (dalej jako: „EKPC”) w zw. z art. 42 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 7a § 1 kpa w zw. z art. 83 okiku, poprzez naruszenie w odniesieniu do Powoda zasady domniemania niewinności i rozstrzygnięcie powstałych w toku postępowania wątpliwości natury faktycznej i prawnej na niekorzyść Powoda, co w rezultacie doprowadziło do błędnego przypisania odpowiedzialności Powodowi na podstawie art. 6a i 12a okiku;

-

naruszenie art. 49 ust. 1 Karty Praw Podstawowych UE w zw. z art. 7 ust. 1 EKPC w zw. z art. 42 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 kpa w zw. z art. 83 okiku poprzez liczne naruszenia zasady nullum crimen sine lege oraz stosowanie wykładni per analogiam i wykładni rozszerzającej na niekorzyść Powoda co w rezultacie doprowadziło do błędnego przypisania odpowiedzialności Powodowi na podstawie art. 6a i 12a okiku;

-

naruszenie art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 84 okiku oraz art. 7 kpa w zw. z art. 83 okiku polegające na dokonaniu dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów i braku rozpoznania wszystkich relewantnych okoliczności sprawy, w tym tego czy w relewantnym okresie:

(i) Powód miał rzeczywistą możliwość i był w stanie kierować Spółką (działalnością Spółki);

(ii) miał świadomość ewentualnego naruszenia przez Spółkę zakazów określonych w art. 6 ust. 1 pkt 3 okiku oraz art. 101 ust. 1 lit. c) tfue ;

( (...)) chciał, aby Spółka dokonała w/w naruszenia lub przewidując możliwość takiego naruszenia godził się na to;

co z kolei skutkowało nierozpoznaniem istoty sprawy w odniesieniu do Powoda;

- naruszenie art. 8 ust. 1 i 3 okiku w zw. z art. 6, 7 i 9 kpa w zw. z art. 83 okiku w zw. z art. 6a i 12a okiku polegające na pominięciu przy rozstrzyganiu sprawy treści art. 8 ust. 1 okiku i braku wyjaśnienia powodów takiego pominięcia, podczas gdy w odniesieniu do Powoda brak jest podstaw dla stosowania art. 8 ust. 2 okiku i przerzucenia ciężaru dowodzenia okoliczności, o których mowa w art. 8 ust. 1 okiku na Powoda, a w konsekwencji nierozpoznanie istoty sprawy, gdyby bowiem do rzekomego porozumienia nie miał zastosowania zakaz z art. 6 ust. 1 okiku, brak byłoby podstaw do stwierdzenia odpowiedzialności Powoda na podstawie art. 6a i 12a okiku;

- naruszenie art. 233 § 1 kpc w zw. z art 84 okiku oraz art. 7 kpa w zw. z art. 83 okiku, polegające na dokonaniu dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, co skutkowało błędnym uznaniem, że:

(i) Powód dopuścił do naruszenia normy prawnej zakazującej dzielenia rynku przez Spółkę umyślnie, podczas gdy prawidłowa ocena zebranych dowodów powinna prowadzić do ustalenia, że Powód nie miał świadomości ewentualnego naruszenia zakazu przez Spółkę i tego nie chciał, a zatem nie działał w sposób umyślny:

(ii) Powód był „osobą zarządzającą” w rozumieniu art. 4 pkt 3a okiku, podczas gdy dokonanie prawidłowej oceny dowodów powinno prowadzić do konkluzji, iż nie bvł on w stanie wyznaczać kierunków działania Spółki, a zatem nie był „osobą zarządzającą”;

( (...)) Powód miał świadomość rzekomej bezprawności działań Spółki, podczas gdy prawidłowa ocena dowodów powinna prowadzić do wniosku, iż Powód nigdy nie podejrzewał, że działania przedstawicieli Spółki mogą być rozpatrywane w kontekście ewentualnego naruszenia zakazu z art. 6 ust. 1 pkt 3 okiku oraz art, 101 ust. 1 lit, cl tfue:

(iv) Powód dopuścił swoimi działaniem i zaniechaniem do naruszenia przez Spółkę zakazu określonego art. 6 ust. 1 pkt 3 okiku oraz art. 101 ust. 1 lit. c) tfue, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego nie wynika, aby działania i zaniechania Powoda służyły naruszeniu przez Spółkę tego właśnie (konkretnego! zakazu, zaś za naruszenie innych zakazów Powód odpowiedzialności nie ponosi;

- naruszenie art. 6a i 12a okiku w zw. z w zw. z art. 10 ust. 1 okiku i w zw. z art. 6, 8, 9 i 107 § 1 pkt 6 i § 3 kpa w zw. z art. 83 okiku, polegające na braku należytej wykładni przesłanek z art. 6a i 12a okiku i w konsekwencji na błędnym ich zastosowaniu w sposób, który doprowadził do uznania w pkt. VI Decyzji, że Powód umyślnie przez swoje działania i zaniechania doprowadził do naruszenia przez Spółkę zakazu określonego w art. 6 ust. 1 pkt 3 okiku oraz art. 101 ust. 1 lit. c) tfue w sposób, o którym mowa w pkt. I sentencji Decyzji, podczas gdy prawidłowe zastosowanie tych przepisów powinno prowadzić do uznania, że Powód nie ponosi odpowiedzialności na podstawie art. 6a i 12a okiku. i w konsekwencji do umorzenia postępowania w odniesieniu do Powoda:

- naruszenie art. 4 pkt 3a w zw. z art. 6a i 12a okiku polegające na braku należytej wykładni pojęcia „osoby zarządzającej” a przez to na błędnym przyjęciu, że Powód był „osobą zarządzającą” i jako taka ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 6a i 12a okiku, podczas gdy Powód nie spełniał przesłanek definicji „osoby zarządzającej” i w konsekwencji nie powinien ponosić odpowiedzialności na podstawie art. 6a i 12a okiku;

- naruszenie art. 6a okiku w zw. z art. 6 ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz ustawy - kodeks postępowania cywilnego z dnia 10 czerwca 2014 r. (Dz.U. z 2014 r. poz. 945) (dalej jako „Ustawa zmieniająca”) poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji wzięcie pod uwagę przy wydaniu Decyzji także działań i zaniechań Powoda, które miały miejsce przed wejściem w życie Ustawy zmieniającej, podczas gdy z treści jej art. 6 wprost wynika, że osoba zarządzająca ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 6a okiku, wyłącznie za działania i zaniechania mające miejsce począwszy od dnia wejścia w życie Ustawy zmieniającej, tj. od dnia 18 stycznia 2015 r.;

- naruszenie art. 6a i 12a okiku w zw. z art. 10 ust. 3 okiku (a contrario) w zw. z art. 6 kpa w zw. z art. 83 okiku poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji przyjęcie, że to na Powodzie ciążył obowiązek udowodnienia zaniechania przez niego działań, które doprowadziły do naruszenia przez Spółkę zakazów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3 okiku oraz w art. 101 ust. 1 lit. c) tfue, podczas gdy art. 10 ust. 3 okiku nakłada obowiązek udowodnienia, że praktyka naruszająca zakazy, o których mowa w art. 6 lub w art. 9 okiku lub w art. 101 lub w art. 102 tfue została zaprzestana jedynie na przedsiębiorcę (a już nie na osobę zarządzającą);

- naruszenie art. 6a i 12a okiku w związku z art. 6 ust, 1 pkt 3 okiku i art. 101 ust. 1 lit. c) tfue polegające na obciążeniu odpowiedzialnością Powoda za dopuszczenie do rzekomych porozumień lub praktyk uzgodnionych innych niż określone w art. 6 ust. 1 pkt 3 okiku lub w art. 101 ust. 1 lit c tfue, podczas gdy Powód może odpowiadać wyłącznie za dopuszczenie do naruszenia przez Spółkę konkretnego zakazu określonego w/w przepisami, a nie ogólnego zakazu porozumień naruszających konkurencję;

V. w zakresie pkt. XII Decyzji:

-

naruszenie art. 106a ust. 1 okiku poprzez nałożenie na Powoda w pkt XII Decyzji kary pieniężnej w wysokości 302.500,00 zł z tytułu odpowiedzialności, o której mowa w art. 6a okiku, w zakresie, o którym mowa w pkt. VI sentencji Decyzji, podczas gdy nie zostały spełnione przesłanki odpowiedzialności Powoda, o których mowa w art. 6a i 12a okiku;

-

naruszenie art. 106a ust. 1 okiku w zw. z art. 111 okiku poprzez nałożenie na Powoda kary pieniężnej w wysokości 302.500,00 zł z uwagi na nieuzasadnione wzięcie pod uwagę następujących okoliczności rzekomo obciążających Powoda:

(i) przyjęcie} że naruszenie w niniejszej sprawie obejmowało podział rynku dotyczący całego kraju, w który zaangażowane były wiodące sieci fitness;

(ii) uznanie, że Powód miał decydujący wpływ na naruszenie;

( (...)) uznanie, że Powód działał w charakterze organizatora naruszenia;

(iv) stwierdzenie zbyt długiego okresu rzekomego naruszenia przez Powoda.

W związku z powyższymi zarzutami odwołujący wniósł o:

1. uchylenie Decyzji w całości;

względnie, z ostrożności, w przypadku nieuwzględnienia powyższego wniosku:

2. uchylenie Decyzji w pkt. I podpunkt (iv), w pkt II podpunkt (ii), w pkt. III podpunkt (ii), w pkt. VI w całości, w pkt. XII w całości oraz w pkt. XXXIII podpunkt (x);

względnie z ostrożności, w przypadku nieuwzględnienia powyższego wniosku:

3. uchylenie Decyzji w pkt. VI w całości, w pkt. XII w całości oraz w pkt. XXXIII podpunkt (x);

względnie z ostrożności, w przypadku nieuwzględnienia powyższego wniosku:

4. zmianę pkt. XII Decyzji poprzez odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej na Powoda, ewentualnie obniżenie kary pieniężnej nałożonej na Powoda do kwoty nie wyższej niż 100,00 złotych.

Odwołujący wniósł ponadto o:

1. dopuszczenie i przeprowadzenie następujących dowodów:

a. dowodu z przesłuchania Powoda, na fakty szczegółowo wykazane w treści uzasadnienia, w tym wykazania:

-: pozycji rynkowej (...) przed wszczęciem Postępowania, sposobów przyczynienia się przez (...) do rozwoju rynku świadczeń pozapłacowych jak i polskiego rynku klubów fitness, motywacji (...) do działań stanowiących przedmiot niniejszego postępowania, historii rozwoju polskiego rynku klubów fitness oraz programu kart (...), korzyści dla konsumentów i pracodawców z działań prowadzonych przez (...), braku naruszenia, a także zagrożenia naruszenia interesów wynajmujących powierzchnie pod kluby fitness;
-: pozycji Powoda w Zarządzie (...), zakresu jego obowiązków jako członka Zarządu, braku realnego wpływu Powoda na działania rynkowe (...), będące przedmiotem Postępowania, struktury Zarządu (...) i celu takiego jej ukształtowania;
-: braku świadomości Powoda, że może spełniać przesłanki definicji „osoby zarządzającej”, braku świadomości Powoda, że w ramach sprawowanej funkcji w (...) dopuszczał do sytuacji, w której (...) naruszał zakaz, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3 okiku łub art. 101 ust. 1 lit. c) tfue, przeświadczenia Powoda o celu działań, będących przedmiotem Decyzji, podejmowanych przez (...), dochowania przez Powoda należytej staranności oraz podejmowania wszelkich dostępnych mu środków w celu prawidłowego wypełnienia spoczywających na nim obowiązków;

b. dowodu z przesłuchania I. S. (2), na fakty szczegółowo wykazane w treści uzasadnienia, w tym wykazania:

- pozycji rynkowej (...) przed i w trakcie trwania Postępowania, sposobów przyczynienia się przez (...) do rozwoju rynku świadczeń pozapłacowych jak i polskiego rynku klubów fitness, motywacji (...) do działań stanowiących przedmiot niniejszego postępowania, historii rozwoju polskiego tynku klubów fitness oraz programu kart (...), korzyści dla konsumentów i pracodawców z działań prowadzonych przez (...), braku naruszenia, a także zagrożenia naruszenia interesów wynajmujących powierzchnie pod kluby fitness;

-: pozycji Powoda w Zarządzie (...), zakresu jego obowiązków jako członka Zarządu, braku realnego wpływu Powoda na działania tynkowe (...), będące przedmiotem Postępowania, struktuty Zarządu (...) i celu takiego jej ukształtowania;
-: przeświadczenia Powoda o celu działań, będących przedmiotem Decyzji, podejmowanych przez (...), dochowania przez Powoda należytej staranności oraz podejmowania wszelkich dostępnych mu środków w celu prawidłowego wypełnienia spoczywających na nim obowiązków;

c. dowodu z zeznań następujących świadków:

(i) M. B.,

(ii) K. P.,

na fakty szczegółowo wykazane w treści uzasadnienia, w tym wykazania:

-: pozycji rynkowej (...) przed i w trakcie trwania Postępowania, sposobów przyczynienia się przez (...) do rozwoju rynku świadczeń pozapłacowych jak i polskiego rynku klubów fitness, motywacji (...) do działań stanowiących przedmiot niniejszego postępowania, historii rozwoju polskiego rynku klubów fitness oraz programu kart (...), korzyści dla konsumentów i pracodawców z działań prowadzonych przez (...), braku naruszenia, a także zagrożenia naruszenia interesów wynajmujących powierzchnie pod kluby fitness;
-: pozycji Powoda w Zarządzie (...), zakresu jego obowiązków jako członka Zarządu, braku realnego wpływu Powoda na działania rynkowe (...), będące przedmiotem Postępowania, struktury Zarządu (...) i celu takiego jej ukształtowania;
-: dowodu z następujących dokumentów dołączonych do niniejszego odwołania:

Informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców dotycząca (...) z dnia 19.02.2021 r.

Odwołujący wniósł ponadto o:

1) zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według spisu kosztów, który zostanie złożony na rozprawie, a w razie jego niezłożenia według norm przepisanych, w wysokości 6- krotności stawki minimalnej ze względu na znaczny wkład pełnomocników Powoda w wyjaśnienie sprawy, a co najmniej w wysokości przewyższającej stawkę minimalną, zgodnie z § 15 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800) wraz z odsetkami ustawowymi w wysokości odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, w którym te koszty zostaną zasądzone, do dnia zapłaty;

2) rozpoznanie sprawy na rozprawie (art. 148¹ § 3 kpc) i jednocześnie przeprowadzenie rozprawy przy drzwiach zamkniętych, na podstawie art. 153 § 2 kpc;

3) rozpoznanie sprawy także w razie nieobecności powoda na rozprawie (art. 177 § 1 pkt 5 kpc);

4) odstąpienie od wyznaczenia posiedzenia przygotowawczego (art. 205⁴ § 3 kpc);

5) a w razie wyznaczenia posiedzenia przygotowawczego (art. 205⁴ § 1 kpc), o zwolnienie strony powodowej od obowiązku osobistego stawiennictwa na posiedzeniu przygotowawczym (art. 205⁴ § 3 kpc).

Odwołujący wskazał również, że:

1) jedyną drogą odwoławczą od Decyzji jest niniejsze Odwołanie rozpoznawane przez Sąd; w związku z tym do niniejszego Odwołania nie ma zastosowania wymóg wskazania, czy powód podjął próbę polubownego rozwiązania sporu;

2) z daleko posuniętej ostrożności wskazujemy adres poczty elektronicznej (...) jednakże w celu uchylenia jakichkolwiek wątpliwości w tym zakresie oświadczamy, że powód nie wyraża zgody na doręczanie mu pism drogą elektroniczną (art. 132 § l^{(
3)} kpc); w przypadku uznania przez Sąd, że w niniejszej sprawie istnieje obowiązek podania adresu poczty elektronicznej powoda i że nie jest wystarczające podanie adresu poczty elektronicznej pełnomocników powoda, jako adres poczty elektronicznej powoda wskazujemy adres: (...).com.

Powód zaprzeczył jednocześnie wszystkim faktom i twierdzeniom pozwanego, których wyraźnie nie przyznał i oponuje wobec ewentualnego uznania za przyznane jakichkolwiek faktów i twierdzeń, o których się wprost nie wypowiedział.

W odpowiedzi na Odwołanie pozwany Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wniósł o:

I. odrzucenie odwołania jako wniesionego po terminie;

ewentualnie - na wypadek nieuwzględnienia powyższego wniosku –

II. o oddalenie odwołania w całości;

a ponadto:

III. pominięcie wniosku Powoda o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z przesłuchania go w charakterze strony na wskazane w odwołaniu okoliczności;

IV. pomięcie wniosku Powoda o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z przesłuchania I. S. (2), M. B. oraz K. P. na wskazane w odwołaniu okoliczności;

V. w razie wyznaczenia posiedzenia przygotowawczego, o zwolnienie strony pozwanej od obowiązku osobistego stawiennictwa na posiedzeniu przygotowawczym (art. 205⁵ § 3 k.p.c.);

VI. rozpoznanie sprawy na rozprawie;

VII. zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów procesu (w tym kosztów zastępstwa procesowego) według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie zainteresowani: (...) spółka akcyjna z siedzibą w W., (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. oraz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wnieśli o odrzucenie, względnie o oddalenie, odwołania z 3 lutego 2021 r. w części, w jakiej zmierza ono do uchylenia pkt IV oraz pkt XXXIII pkt (i), (iv), (v) i (vi) decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nr DOK-6/2020 z 30 grudnia 2020 r. ze względu na brak interesu prawnego Pana A. K. w zaskarżeniu pkt IV oraz pkt XXXIII pkt (i), (iv), (v) i (vi) Decyzji.

Zainteresowani wnieśli ponadto o:

1) rozpoznanie sprawy na rozprawie oraz przeprowadzenie rozprawy przy drzwiach zamkniętych w celu zapewnienia ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa (...) S.A., (...) sp. z o.o., (...) S.A. i (...) sp. z o.o.

2) zasądzenie od Pana A. K. na rzecz (...) S.A., (...) sp. z o.o., (...) S.A. i (...) sp. z o.o. kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

24 stycznia 2017 r., w toku postępowania wyjaśniającego DOK2-400-2/15, Prezes Urzędu rozpoczął przeszukania u przedsiębiorców sektora fitness.

W związku z tymi przeszukaniami (...) S.A. złożyło 20 września 2017 r. wniosek skrócony o odstąpienie lub obniżenie kary pieniężnej na podstawie art. 113e u.o.k.k. Wniosek ten został uzupełniony do formy wniosku pełnego pismem z 30 listopada 2017 r.

22 czerwca 2018 r. Prezes Urzędu wszczął niniejsze postępowanie antymonopolowe i zawiadomił o tym fakcie jego strony.

Pismem z 31 lipca 2020 r. Prezes Urzędu przedstawił stronom postępowania, w odniesieniu do których zamierzał stwierdzić naruszenie i nałożyć kary pieniężne, Szczegółowe Uzasadnienie Zarzutów, tj. dokument wyjaśniający w szczegółowy sposób, na czym polega naruszenie identyfikowane przez Prezesa Urzędu w sprawie i sygnalizujące, jaki kształt może przybrać ewentualna decyzja w sprawie.

Pismem z 26 listopada 2020 r. Prezes Urzędu poinformował strony postępowania, że zakończył gromadzenie materiału dowodowego dotyczącego podejrzenia określonego w pkt. 1 postanowienia o wszczęciu postępowania z 22 czerwca 2018 r.

Sektor fitness obejmuje rodzaje działalności gospodarczej, polegające na świadczeniu usług oraz produkcji dóbr służących budowaniu i utrzymywaniu kondycji fizycznej oraz zdrowej sylwetki ciała.

Jednym z głównych rodzajów działalności gospodarczej w sektorze fitness jest prowadzenie klubów fitness. Kluby fitness świadczą konsumentom usługi polegające na umożliwianiu wykonywania ćwiczeń fizycznych w wyspecjalizowanych i przystosowanych do tego obiektach. Klub fitness zapewnia konsumentowi miejsce i sprzęt do ćwiczeń, a także inną infrastrukturę sprzyjającą aktywności ruchowej (wsparcie instruktorów, zajęcia grupowe, klimatyzacja, strefy relaksu, prysznice).

Wśród klubów fitness można wyróżnić kluby o różnej charakterystyce. Przede wszystkim należy wyróżnić kluby sieciowe i pojedyncze. Kluby sieciowe posiadają zazwyczaj większą powierzchnię, ustandaryzowany wygląd, większy asortyment sprzętu oraz silniej ukształtowaną strategię marketingowo-reklamową. Kluby sieciowe koncentrują swoją działalność na dużych miastach i są lokalizowane w miejscach szczególnie dogodnych komunikacyjnie dla konsumentów (galerie handlowe, biurowce).

Kluby fitness docierają ze swoją ofertą do konsumentów przede wszystkim na dwa sposoby. Po pierwsze, klub fitness może sprzedawać konsumentom jednorazowe wejściówki do obiektu lub karnety abonamentowe. Wejściówki oraz karnety abonamentowe umożliwiają korzystanie z określonego obiektu fitness lub obiektów danej sieci fitness. Po drugie, klub fitness może oferować swoje usługi za pośrednictwem pakietu usług sportowo-rekreacyjnych. Pakiet usług jest tworzony przez podmiot trzeci (operatora pakietu), z którym klub fitness nawiązuje umowę współpracy. Operator pakietu pełni funkcję pośrednika, który z pakietem usług jest w stanie dotrzeć do szerszego kręgu konsumentów. Pakiet usług może obejmować usługi różnych typów (np. fitness, sztuki walki, yoga).

W ramach umowy współpracy zawieranej z operatorem pakietu, klub fitness zgadza się umożliwiać użytkownikom końcowym pakietu dostęp do swojego obiektu. W zamian za to operator pakietu uiszcza na rzecz klubu fitness uzgodnione wynagrodzenie. Stawka wynagrodzenia jest zazwyczaj odnoszona do pojedynczego wejścia do obiektu.

Chociaż użytkownikiem końcowym pakietu jest konsument (osoba fizyczna), to operator pakietu najczęściej nie kontraktuje bezpośrednio z konsumentem. Zamiast tego operator pakietu dostarcza pakiety innemu przedsiębiorcy lub podmiotowi publicznemu, który jest zarazem pracodawcą. Pracodawcy są zainteresowani pozyskiwaniem pakietów sportowo-rekreacyjnych, ponieważ mogą je wykorzystywać do motywowania pracowników i zwiększania swojej atrakcyjności jako podmiotu zatrudniającego. Powyższemu sprzyja istnienie w Polsce obowiązku tworzenia przez część z pracodawców zakładowych funduszy świadczeń socjalnych. Pakiet sportowo-rekreacyjny jest najczęściej finansowany lub współfinansowany przez pracodawcę i przyjmuje formę pozapłacowego świadczenia pracowniczego. Konsument nie ponosi (w ogóle albo częściowo) kosztów pakietu i może nie dostrzegać całkowitych kosztów związanych z jego wykorzystywaniem.

Zysk operatora pakietów zależy bezpośrednio od różnicy między ceną pakietu uiszczaną przez nabywcę (pracodawcy) a kosztami generowanymi przez ostatecznych użytkowników (pracowników-konsumentów). Koszty te zależą z kolei od intensywności korzystania przez użytkowników końcowych z pakietu. Im mniejsza intensywność wykorzystania pakietu, tym większe zyski odnotowuje co do zasady jego operator.

W Polsce pakiety sportowo-rekreacyjne oferowane są przede wszystkim przez (...) S.A. Podmiot ten oferuje dwa pakiety sportowo-rekreacyjne: (...) oraz (za pośrednictwem spółki zależnej) (...). Na koniec I kwartału 2018 r. liczba aktywnych kart (...)wynosiła ponad (...), a w pierwszym kwartale 2020 r. ponad (...).

Głównym konkurentem (...) S.A. w zakresie oferowania pakietów sportowo-rekreacyjnych na polskim rynku jest (...) S.A. z siedzibą w W. (dalej: (...)). W przeszłości konkurentem (...) S.A. było również (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., jednak podmiot ten opuścił rynek w 2016 r. Poza rynkiem (...), (...) S.A. aktywne jest również za pośrednictwem spółek zależnych na rynkach (...), (...), (...), (...) oraz (...).

Od 2012 r. (...) S.A. zaangażowało się w Polsce w strategię rynkową, w ramach której zaczęło nawiązywać bliższe kontakty z niektórymi sieciami fitness. Do sieci tych należały m.in. (...), „(...)”, (...), (...) oraz (...).

W przeciwieństwie do krajów Europy Zachodniej polski rynek klubów fitness ma charakter w znacznej mierze rozdrobniony, a kluby często zakładane są przez osoby fizyczne prowadzące własną działalność gospodarczą. Jednocześnie mniejszy niż w krajach bardziej rozwiniętych poziom zamożności polskich konsumentów sprawia, że atrakcyjna z punktu widzenia polskiego konsumenta jest oferta, w ramach której możliwość dostępu do klubu fitness jest przynajmniej częściowo dofinansowana przez np. pracodawcę.

Mając na względzie fakt, że pracodawcom łatwiej dofinansowywać i pozyskiwać produkt dostarczany przez jednego kontrahenta, a także uwzględniając zróżnicowane preferencje pracowników, produktem szczególnie dobrze zaspokajającym potrzeby polskich konsumentów stały się pakiety sportowo-rekreacyjne (Por. również akapit (15), w którym mowa o dodatkowych bodźcach pracodawców do kontraktowania z operatorami pakietów sportowo-rekreacyjnych). (...) S.A. stał się w 2003 r. pierwszym podmiotem w Polsce oferującym tego rodzaju produkt.

Od około 2009 r. nowopowstały rynek pakietów usług sportowo-rekreacyjnych zaczął być penetrowany przez podmioty konkurencyjne względem (...) S.A. – takim podmiotem było (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: (...)). Obecność (...) skutkowała wojnami cenowymi, które ostatecznie zostały zażegnane przez (...) poprzez przejęcie (...) notatka zaczynająca się od słów „(...)”, k. 3060).

Z czasem (po 2010 r.) na rynek pakietów weszło również (...) oraz (...) Z kolei sam rynek klubów fitness w Polsce stał się przedmiotem zainteresowania zagranicznych (posiadających swoje główne miejsce wykonywania działalności gospodarczej poza Polską) sieci klubów fitness(Zob. również akapit (156), pkt. (i). Por. także: wiadomość e-mail z 9 maja 2012 r. (17:41); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 3007, 4147).

Powyższe skłoniło (...) S.A. oraz wiodące polskie sieci fitness do przeformułowania swojej strategii rynkowej.

W przypadku (...) powyższe miało polegać na opracowaniu sposobu na dalszy rozwój swojej działalności związanej z oferowaniem pakietów sportowych, a zarazem obrony swojej pozycji przed nowymi konkurentami ( (...), (...)) oraz podmiotami mogącymi podważyć pozycję rynkową (...) S.A. (zagraniczne sieci fitness) – (Ryzyka konkurencyjne w powyższym zakresie (...) S.A. identyfikował np. w raporcie kwartalnym z 12 listopada 2013 r., s. 30, k. 3845).

Wypracowane przez (...) S.A. podejście zakładało nawiązanie bliższej współpracy z niektórymi (kluczowymi) sieciami klubów fitness i w ramach tej współpracy: zastrzeżenie na swoją rzecz wyłączności obsługi swoich pakietów sportowo-rekreacyjnych ((...)) w tych klubach, zagwarantowanie utrzymywania współpracy oraz zapobieganie angażowaniu się tych sieci w opracowywanie produktów, które mogłyby podważać pozycję (...) na rynku B2B (np. w ten sposób, że grupa klubów tworzyłaby własny odpowiednik karty (...)) – (B2B – business-to-business, tj. oferowanie pakietów sportowo-rekreacyjnych pracodawcom (najczęściej innym przedsiębiorcom)).

Jednocześnie (...) S.A. przewidywał umożliwienie tego rodzaju klubom pozyskiwania od niego pożyczek oraz dzierżaw sprzętu fitness, a także obejmował w zamian za dokapitalizowanie mniejszościowe pakiety akcji/udziałów w tych sieciach, co wpisywało się w oczekiwania polskich sieci fitness. Kluby, które zdecydowały się na utrzymywanie bliższych relacji z (...) S.A., zaczęły być określane przez ten ostatni jako „kluby inwestycyjne”.

W związku z działalnością (...) S.A. podpisano umowy inwestycyjne w odniesieniu do sieci:

• (...) (28 października 2011 r.);

• (...) (8 marca 2012 r.);

• „(...)” (16 marca 2012 r.);

• (...) (2 grudnia 2013 r.).

W związku z tymi umowami (...) S.A. objął (bezpośrednio lub pośrednio) mniejszościowe pakiety akcji lub udziałów w poszczególnych sieciach fitness, przy czym objęcie tych pakietów akcji lub udziałów nie miało, zgodnie z wyjaśnieniami (...) S.A. przedstawionymi Prezesowi Urzędu w maju 2017 r., prowadzić do przejęcia kontroli nad tymi sieciami(Objęcie pakietów mniejszościowych miało zapoczątkowywać okres przejściowy i dopiero docelowo zmierzać do przejęcia kontroli, zob. pismo (...) S.A. z 26 maja 2017 r., s. 3, k. 3073). Umowy te opisywane są w sposób bardziej szczegółowy w odniesieniu do każdej z tych sieci w pkt. 8 decyzji.

(...) S.A. ani jego spółki zależne nie podpisały umowy inwestycyjnej w odniesieniu do sieci (...).

Niezależnie od podpisania przez (...)umów inwestycyjnych z niektórymi sieciami fitness, na przełomie 2013 i 2014 r. (...), (...) oraz (...) rozważały utworzenie wspólnego podmiotu, który koncentrowałby udziały w różnych sieciach fitness. [INFORMACJA CHRONIONA]. Koncepcja ta była określana jako (...) (dalej: (...)), (...)(dalej: (...)) lub „(...)”. Specyfika działalności w ramach (...) miała polegać m.in. na tym, że poszczególne sieci (marki należące do (...)) miały koncentrować się na rozwoju swojej działalności w poszczególnych obszarach Polski, tj. w ramach podziału regionalnego(Wiadomość e-mail z 11 listopad 2013 r. (20:55); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia: I. S. (2) ((...)), A. K. ((...)); Temat: RE: (...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 3016, 4133).

Uczestnicy projektu rozważali zaangażowanie w niego sieci (...), jednak ostatecznie sieć ta nie została dopuszczona do projektu(Zob. dalej: akapit (168)).

Ostatecznie w związku z niepowodzeniem w dojściu do porozumienia w zakresie sposobu przeprowadzenia koncentracji [INFORMACJA CHRONIONA] odstąpiono od planów stworzenia (...). Jednocześnie (...) zdecydował się na częściowe kontynuowanie wcześniejszych działań polegających na obejmowaniu lub utrzymywaniu w sieciach fitness udziałów mniejszościowych, a częściowo na przejmowanie kolejnych sieci fitness.

W 2016 r. (...) zdecydował się na przejęcia kolejnych sieci fitness lub ich zorganizowanych części (również sieci niewymienianych z nazwy w niniejszej decyzji), w tym złożył w 2016 r. do Prezesa Urzędu wniosek w sprawie zamiaru przejęcia kontroli nad (...) S.A. Powyższy wniosek został wycofany 2 stycznia 2018 r. Zamiast tego (...) i (...) dokonały transakcji, w ramach której (...) zbyło część z prowadzonych przez siebie klubów na rzecz (...).

Mając na względzie fakt, że (...) S.A. zaczynał nawiązywać bliższą współpracę z (...), a zarazem utrzymywał bliskie relacje z (...), (...)i (...), B. G. ( (...)) zaczął podejmować kontakty z I. S. (1) (...) oraz M. N. (...) dotyczące rozwoju sieci klubów i doboru lokalizacji pod te kluby. Część z tych kontaktów była podejmowana za pośrednictwem pracowników (...). Tym samym (...) przystąpiło do dzielenia rynku z (...), (...)i (...), niemniej zachowało większy dystans względem tych podmiotów. (...)nie zostało również dopuszczone do rozmów na temat koncepcji stworzenia (...).

(...) z kolei podpisał umowę inwestycyjną z (...) S.A., jednak zrobił to później niż (...), (...) i (...). Jednocześnie (...) koncentrował swoją działalność na obszarze W. (tj. na tym samym mieście, w którym znajdowała się większość klubów (...)), co sprawiało, że jego rozwój „kolidował” z rozwojem (...). Chociaż (...) nie musiało obawiać się osłabienia swojej pozycji w W. (w tym osłabienia swojej pozycji negocjacyjnej względem (...) S.A.) z uwagi na ewentualne działania (...) (...) oraz (...), to napotykało na zwiększoną aktywność (...). W tym kontekście (...) miało bodźce do wpływania na (...) S.A. w celu ograniczenia roli (...), co w konsekwencji doprowadziło do kontaktów podziałowych między (...) i (...).

Tym samym w latach 2012-2017 na polskim rynku klubów fitness wytworzyła się sytuacja, w ramach której część z wiodących polskich sieci klubów zaangażowała się w bliższe kontakty z głównym dostawcą pakietów sportowo-rekreacyjnych, generujących istotną część wejść konsumentów do tych klubów. Podmioty te pozostawały dodatkowo w relacjach inwestycyjnych (pozyskiwanie i spłaty pożyczek, powiązania kapitałowe) lub przynajmniej utrzymywały długotrwałe negocjacje na temat koncentracji lub sprzedaży klubów ((...) i (...)).

Z punktu widzenia (...) istnienie podziału rynkowego między sieciami fitness gwarantowało istnienie między nimi równowagi, a w konsekwencji również to, że kadra menadżerska (...) nie musiała – zgodnie ze stwierdzeniem jednego ze swoich menadżerów – „bawić się w psychologów” i mogła skoncentrować się na osiąganiu celów najistotniejszych z punktu widzenia swojej organizacji (zabezpieczenie swojej pozycji rynkowej, doprowadzenie do przejęcia sieci fitness) – (Wiadomość e-mail z 27 listopada 2014 r. (10:16); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Temat: RE:(...), k. 36 i 43; por. również akapit (98)).

W tym zakresie jeden z pracowników (...) w wiadomości z 24 lipca 2013 r. (12:00) wysłanej do A. K. ((...)) oraz I. S. (2) ((...)) wskazał, że (...) otrzymało ofertę zakupu klubu w K.. W związku z powyższym (...) ustalił z (...), że (...) przeprowadzi analizę co do przedmiotowego klubu i podejmie decyzję w zakresie kontynuowania procesu jego przejęcia. Pracownik (...) wskazał zarazem A. K. ((...)) i I. S. (2) ((...)), że (...) nie podejmie żadnych wiążących działań bez konsultacji z (...) i (...) (ponieważ klub znajdował się w K., gdzie własny klub posiadało już (...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 25 lipca 2013 r. (11:53); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresaci: [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)), A. K. ((...)), Temat: RE:(...), k. 36 i 37.

W odpowiedzi na wiadomość od wskazanego powyżej pracownika, [INFORMACJA CHRONIONA] (...)

W toku dalszej wymiany wiadomości e-mail pracownik (...) zgodził się z [INFORMACJA CHRONIONA] co do tego, że konflikt między (...) i (...) nie jest pożądany. Pracownik (...) stwierdził zarazem, że z drugiej strony nie wydaje mu się, żeby możliwe było zabronienie (...) zbadania oferty skierowanej do niego bezpośrednio. Jednocześnie pracownik (...) wskazał, że (...) przesyła (...) „różne oferty” oraz że czasami on sam otrzymuje takie oferty „do wiadomości” (tzw. (...), (...), tj. kopia przy wysyłce wiadomości e-mail). Uzasadniając swoje stanowisko przed zarządem pracownik (...) wskazał również, że jakkolwiek nie zna najbardziej aktualnych ustaleń między (...) i (...), to pamięta, że w jednej z rozmów [INFORMACJA CHRONIONA] dopuszczał sytuację, w ramach której „takie miasta jak K.[K. – UOKiK], Ł., B. etc. są terenami „wspólnymi”, o ile partnerzy się dogadają”. Pracownik (...) wskazał, że „taka pewna nić porozumienia nawiązała się już między (...) i (...) (...) i (...) – UOKiK]”.Ostatecznie pracownik (...) wskazał, że co do zasady uważa, że (...) lepiej zarządzałoby klubem w K. i skuteczniej konkurowało z (...). Jednocześnie pracownik ten zauważył, że wierzy w to, że w przypadku oporu ze strony (...), (...) zrezygnuje z przejęcia klubu. Pracownik (...) wskazał także, że uważa za swój obowiązek niwelowanie „tego typu konfliktów” oraz, że w przeszłości takie działania mu się udawały. Pracownik (...) poprosił członków zarządu (...) S.A. o zgodę na procedowanie w oparciu o powyższe założenia.

W odpowiedzi na wiadomość od pracownika (...) [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że przedmiotową kwestię chciałby jeszcze przedyskutować telefonicznie oraz że 25 lipca 2013 r. z M. N. ((...)) ma się spotkać I. S. (2) ((...)), która również poruszy w rozmowie z nim kwestię możliwości przejęcia przez (...) (...) klubu.

30 lipca 2013 r. M. N. ((...)) skontaktował się za pośrednictwem wiadomości e mail z I. S. (2) ((...)), wskazując, że „nie ma sensu” aby (...) i (...) prowadziły rozmowy z (...) klubem jednocześnie oraz że zwiększone zainteresowanie może negatywnie wpływać na mocniejszą pozycję negocjacyjną po stronie podmiotu sprzedającego klub. Wiadomość ta została przekazana pozostałym członkom zarządu (...) S.A. W toku dalszej rozmowy między członkami zarządu [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, żeby przekazać M. N. ((...)), że (...) jest zainteresowany klubem i że chce się trzymać zasady niekonkurowania klubów „na tych rynkach”. Jednocześnie [INFORMACJA CHRONIONA] zaznaczył, że zainteresowanie (...) klubem będzie utrudniało rozmowy „jakiekolwiek by one nie były”(Prezes Urzędu przyjmuje, że przez „rozmowy” należy w powyższym kontekście rozumieć rozmowy z właścicielami sieci (...) dotyczące zbycia akcji na rzecz (...), por. akapit (319)).

Dowód: wiadomość e-mail z 31 lipca 2013 r. (07:02); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: I. S. (2) ((...)); Kopia: A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Re: (...), k. 36 i 38.

Od 2013 r. (...) nie angażowało się w działalność na rynku (...) poza wymianą informacji z (...) (por. pkt. 6.5 decyzji i zawarty tam opis poczynionych przez Prezesa Urzędu ustaleń). Swój pierwszy klub w K. (...) otworzyło dopiero w 2018 r. (Prezes Urzędu rozpoczął przeszukanie u (...) w związku z podejrzeniem podziału rynku w styczniu 2017 r.).

Jednocześnie w 2013 r. między (...) i (...) miał miejsce dodatkowy kontakt w związku z dostępnością powierzchni pod działalność fitness w T.. W tym zakresie 23 grudnia 2013 r. M. N. ((...)) przesłał I. S. (1) ((...)) informację o lokalizacji dostępnej w tym mieście.

Dowód: wiadomość e-mail z 18 lutego 2014 r. (18:43); Nadawca: M. N. ((...)); Adresaci: [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (1) ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; I. S. (2) ((...)); Temat: RE: O..: O..: T., k. 2961a i 3107.

17 grudnia 2013 r. (...) otrzymało ofertę otwarcia klubu fitness w (...) w P.. M. N. ((...)) zdecydował się na negocjowanie umowy w powyższym zakresie, a zarazem zwrócił się do I. S. (1) ((...)) z propozycją, że jeżeli (...) jest zainteresowana tą lokalizacją, to (...) dokona cesji umowy na rzecz (...). W nagłówku wiadomości skierowanej do I. S. (1) ((...)) M. N. ((...)) wpisał: (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 13 stycznia 2014 r. (17:13); Nadawca: M. N. ((...)); Adresat: I. S. (1) ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...), k. 2961a i 3148.

W związku z brakiem reakcji ze strony I. S. (1) ((...)) 11 lutego 2014 r. M. N. ((...)) ponownie zwrócił się o stanowisko. W wiadomości e-mail M. N. ((...)) wskazał, że nie może dłużej zwlekać z podpisaniem umowy i że jeżeli (...) nie chce wynegocjowanej lokalizacji, to prosi o informację i zgodę, bo (...) jest skłonne samo przejąć lokalizację na potrzeby działalności (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 11 lutego 2014 r. (14:12); Nadawca: M. N. ((...)); Adresat: I. S. (1) ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...), 2961a i 3132.

I. S. (1) ((...)) wskazał w odpowiedzi, że nie jest zainteresowany klubem oddalonym o 1 km od klubu (...). Jednocześnie zaznaczył, że się nie zgadza na otwarcie „standardowego” klubu w tym miejscu, a jeżeli klub ma mieć inny charakter (być przeznaczony wyłącznie dla kobiet), to chce otrzymać dodatkowe informacje, żeby przemyśleć to zagadnienie.

Dowód: załącznik do wiadomości z 11 listopada 2014 r. (09:07); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: I. S. (2) ((...)); A. K. ((...)); [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Fwd:(...), k. 2961a.

I. S. (1) ((...)) odpowiedział M. N. ((...)) również 17 lutego 2014 r. w ramach wątku (ciągu wiadomości e-mail) poświęconych klubowi w T. i lokalizacji w P.. I. S. (1) ((...)) odniósł się negatywnie do wiadomości M. N. ((...)) wskazując m.in. że „nie zamierza tego tak zostawić”. W odpowiedzi M. N. ((...)) wskazał, że nie rozumie, o co chodzi I. S. (1) ((...)), sugerując że nie może zrezygnować z rozmów w poszczególnych miastach jedynie w oparciu o listę otrzymaną od (...). M. N. ((...)) wskazał, że gdy (...) zakontraktuje jakieś lokalizacje, to „będziemy rozmawiać”.

W odrębnej wiadomości z 18 lutego 2014 r. I. S. (1) ((...)) zwrócił się do [INFORMACJA CHRONIONA] i I. S. (2) ((...)) wskazując, że M. N. ((...)) proponował mu przejęcie lokalizacji, na którą ofertę otrzymał, ze względu na dobre stosunki z wynajmującym i którą negocjował z myślą o przeznaczeniu jej na (...). I. S. (1) ((...)) wskazał, że nie był zainteresowany tą lokalizacją, ponieważ znajdowała się ona zbyt blisko klubu (...), ale że zarazem nie wyrażał zgody na jej otwarcie. W odpowiedzi M. N. ((...)) wskazał: „(...)”.

W kolejnej wiadomości – skierowanej również do [INFORMACJA CHRONIONA] i I. S. (2) ((...)) – I. S. (1) ((...)) wskazał m.in., (...)

Prezes Urzędu ustalił, że 2 listopada 2014 r. [INFORMACJA CHRONIONA] w związku z wcześniejszą wiadomością M. N. dotyczącą lokalizacji w K. z 29 października 2014 r., w której ten wskazał, że może wynegocjować lepsze warunki niż I. S. (1) ((...)), wskazał A. K. ((...)), I. S. (2) ((...)) i jednemu z pracowników (...), że jego zdaniem (...) i (...) nie powinny konkurować i „podbijać cen sobie nawzajem”, a także, że jeżeli informacje przedstawione przez M. N. ((...)) są prawdziwe, to (...) powinna ustąpić.

Dowód: wiadomość e-mail z 2 listopada 2014 r. (15:22); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopie: I. S. (2) ((...)); A. K. ((...)); Temat: FW: Odp.: (...), k. 2961a i 2964.

Pracownik (...) będący bezpośrednim adresatem wiadomości e-mail od [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że zgadza się, że M. N. ((...)) i I. S. (1) ((...)) nie powinni ze sobą konkurować, ale że w tym przypadku to M. N. ((...)) powinien ustąpić. W odpowiedzi [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, aby przedyskutować temat w bieżącym tygodniu oraz że jego zdaniem klub powinno otworzyć (...), ponieważ marka ta jest znana w K. oraz z uwagi na to, że „(...) jest nasze w 100%”.

Dowód: wiadomość e-mail z 2 listopada 2014 r. (20:52); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; K.: I. S. (2) ((...)); A. K. ((...)); Temat: Re: Odp.: (...), k. 2961a i 3015.

Ostatecznie, wyznaczony pracownik (...) skontaktował się z I. S. (1) ((...)) telefonicznie 10 listopada 2014 r. prosząc o odstąpienie lokalizacji. Przebieg tej rozmowy został następnie potwierdzony w wiadomości e mail, w której pracownik (...) poprosił o „wsparcie otwarcia klubu (...)”, bo wpisuje się to w strategię rozwoju (...) w K..

Dowód: wiadomość e-mail z 10 listopada 2014 r. (15:50); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: I. S. (1) ((...)); Kopie: [INFORMACJA CHRONIONA]; A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Re: (...), k. 36 i 41.

W odpowiedzi przesłanej do pracownika (...), a zarazem [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA], A. K. ((...)), I. S. (2) ((...)) oraz innego – dotychczas niezaangażowanego w rozmowy – pracownika (...), I. S. (1) ((...)) wskazał, że rozumie prośbę (...); jednocześnie stwierdził: „oczywiście jako partnerzy musimy się wzajemnie wspierać, co ja na pewno robię cały czas, dlatego w ten sposób postawiona sprawa jest dla mnie oczywista”. I. S. (1) ((...)) wyraził zarazem obawy co do podobnych próśb w przyszłości, ponieważ z każdą taką prośbą rynek dla (...) miał się zmniejszać. I. S. (1) ((...)) wskazał, że przed spotkaniem z (...), które (...) miała zaplanowane, zaproponuje zasady współdziałania między „nami”.

Całość powyższej dyskusji została podsumowana przez [INFORMACJA CHRONIONA], który w odpowiedzi do wszystkich uczestników rozmowy wskazał, że „jakimś rozwiązaniem jest powrót do rozmowy o podziale geograficznym” oraz że „z punktu widzenia jak inwestujemy w kluby, nie jest naszym celem aby kluby, które adresują tę samą grupę użytkowników konkurowały ze sobą w ramach Grupy”.

W kolejnej wiadomości skierowanej do [INFORMACJA CHRONIONA] (przekazanej później przez niego pozostałym członkom zarządu (...) S.A. oraz jednemu z pracowników (...)) I. S. (1) ((...)) przedstawił swoją propozycję co do sposobu dalszych działań. I. S. (1) ((...)) m.in.:

• wskazał, że jest otwarty na rozmowy o podziale geograficznym i bardzo ciekawy propozycji;

• przedstawił listę miast i wskazał, że jest ciekawy, w jaki sposób dokonana miałaby zostać „regionalizacja”;

• przedstawił szczegółowe dane dotyczące planowanych, negocjowanych i dostępnych dla niego lokalizacji wraz ze statusem;

• wskazał, że rozumie, że: „konkurencja nawet w grupie kapitałowej jest niewskazana i że są obawy z ich strony, niemniej mamy już kilkadziesiąt lokalizacji, a miast ciekawych jest tylko 10 (…) Już niestety większość z nich [miast] ma jakiegoś przedstawiciela w grupie lub w firmie zaprzyjaźnionej z (...). Oznacza to, że wg omawianego podziału jak już ktoś ma klub w dużym mieście, to może to oznaczać zamkniętą drogę dla innych klubów”;

• wskazał, że „nikt nie jest na tyle nierozsądny, żeby otwierać klub obok bezpośredniej konkurencji”;

• wskazał, że w jego ocenie w np. mieście mającym 500 000 mieszkańców jest miejsce dla 2-3 różnych marek i że nie ma z tym problemu, bo są to często miejsca oddalone od siebie;

• wyjaśnił, że nie widzi problemu w zakupie przez M. N. ((...)) dwóch klubów w P. pod warunkiem, że zasady dla wszystkich są takie same;

• wyjaśnił, że w jego ocenie (...) jest niepotrzebnie angażowany w kwestie związane z lokalizacją klubów i że gdyby (...) jasno ogłosił swoje stanowisko co do „konkurencyjności”, to oszczędziłoby to „dużo niepotrzebnej energii”;

• wskazał, że „Kluby w jakie inwestujecie są mam nadzieję prowadzone przez zawodowców, którzy biorą odpowiedzialność za swoje działania” oraz że dlatego „moja propozycja to «wolny rynek»;

• w odniesieniu do kwestii klubu w K. wskazał, że nie ma problemu z tym, że (...) chce powstania w tym mieście klubu (...) i że chętnie pomoże w przeprowadzeniu negocjacji „jako kontr oferujący, tak żebyście uzyskali jak najniższą cenę”;

• wskazał, że (...) ma istotną potrzebę otwarcia jednego klubu w W. z uwagi na przesłanki marketingowe oraz łatwiejszy kontakt z inwestorami i deweloperami, a także, że chciałby, aby tego rodzaju klub powstał w budynku (...)

Dowód: wiadomość e-mail z 11 listopada 2014 r. (09:07); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresaci: I. S. (2) ((...)), A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Fwd: (...), k. 2961a i 3079.

19 listopada 2014 r. A. K. ((...)) przesłał [INFORMACJA CHRONIONA] oraz I. S. (2) ((...)) podsumowanie spotkań z M. N. ((...)) i I. S. (1) ((...)). W odniesieniu do I. S. (1) ((...)) wskazał, że ma się on spotkać z M. N. ((...)) na kongresie branżowym w W., że „wybijał[A. K. ((...)) – UOKiK] z głowy[I. S. (1) ((...)) – UOKiK] (...), a także, że I. S. (1) ((...)) zaczyna sobie „rozsądnie” racjonalizować brak zdecydowanej reakcji (...) na działania (...) poprzez dostrzeżenie faktu, że (...) jest mniejszościowym akcjonariuszem (...). Jednocześnie A. K. ((...)) wskazał, że I. S. (1) ((...)) „cały czas podbijał wątek wolnego rynku”. W tym ostatnim zakresie A. K. ((...)) wskazał, że zasygnalizował I. S. (1) ((...)) „kierunek ogólnych zasad + uszanowania mateczników i emocji z tym związanych”.

Dowód: wiadomość e-mail z 19 listopada 2014 r. (15:02); Nadawca: A. K. ((...)); Adresaci: [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Temat: (...) k. 2961a i 3100.

21 listopada 2014 r. dwóch pracowników (...) sporządziło notatkę z kolejnego spotkania (...) z I. S. (1) ((...)). Treść notatki została skonsultowana z I. S. (2) ((...)) i następnie została przekazana wszystkim członkom zarządu (...) S.A. W samym spotkaniu uczestniczyli ze strony (...): I. S. (2) ((...)), A. K. ((...)) w odniesieniu do pierwszej części spotkania, a także dwóch pracowników (...) (autorów notatki). Ze strony (...) w spotkaniu uczestniczyli: I. S. (1) ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA] oraz pracownik (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 24 listopada 2014 r. (10:04); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresaci: I. S. (2) ((...)), A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA], Temat: (...), k. 2961a i 2999.

W ramach pierwszej części spotkania (poświęconej kwestii otwierania klubów przez (...) I. S. (1) ((...)) miał m.in.:

• zadeklarować, że informuje M. N. ((...)) o planowanych otwarciach klubów, ale że nie otrzymuje podobnej informacji z drugiej strony;

• wskazać, że nie wyrażał zgody na otwarcie klubu (...) w P.;

• wskazać, że rozważa otwarcie klubu w W. w budynku (...) oraz że planuje to omówić z M. N. ((...)) na spotkaniu 22 listopada 2014 r.;

• wskazać, że widzi możliwość wynegocjowania przejęcia 4 klubów (...), w tym dwóch w W.;

• wskazać, że negocjuje umowę w S. otrzymując sprzeczne sygnały od M. N. ((...));

• wskazać, że po jego wycofaniu się z negocjacji w (...), do negocjacji miał przystąpić (...) oferując atrakcyjną stawkę czynszu;

• poprosił o „zielone światło” w procedowaniu ze wskazanymi przez siebie lokalizacjami.

Niezależnie od powyższego w (...) kontynuowano 25 listopada 2014 r. rozmowę na temat podziału geograficznego. W tym zakresie A. K. ((...)) przesłał do [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)) oraz jednego z pracowników (...) wiadomość e-mail zatytułowaną(...)”. W swojej wiadomości A. K. ((...)) wkleił slajd z prezentacji dotyczącej rozmów nad (...) (tj. projektem „(...)”). Na slajdzie umieszczona została grafika zatytułowana: „Jak (...) mógłby się rozwijać?”, a sam slajd zawierał tekst o treści: „(...):”.

Dowód: wiadomość e-mail z 27 listopada 2014 r. (10:16); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Temat: RE: (...), k. 36 i 43.

Poniżej tekstu zamieszczono mapę konturową Polski z podziałem na województwa. Kluby (...), (...) oraz (...) oznaczono różnokolorowymi kropkami, a obszar Polski podzielono liniami odpowiadającymi kolorom klubów. W ramach tego podziału (...) miało przypadać województwo (...), (...), (...)- (...), (...), a także znacząca część województwa (...) z wyłączeniem T. oraz niewielka część województwa (...) z wyłączeniem W.. (...) miało przypadać województwo (...), (...), około 2/3 województwa (...) oraz znacząca część województwa (...). (...) miała przypadać pozostała część Polski przy czym około połowa województwa (...) nie została przypisana do nikogo, podobnie jak niewielka, południowo-wschodnia, część województwa (...).

Jednocześnie A. K. ((...)) wskazał, że spróbuje rozpocząć temat próby ułożenia rozwoju klubów inwestycyjnych, że widzi kilka wariantów w tym zakresie oraz że można „rzeźbić” rozwiązania pośrednie lub zupełnie inne. A. K. ((...)) zarekomendował model, który opisał następująco:

• „(...). (...) = P.. (...) = W. (...) T. – UOKiK] (...)) + R. ((...)). K. (...). W. (...)

• „(...) (...) (...) P. to I. (...)w W.. (...) klub (...) (...) W. – UOKiK]”;

• (...) (...) (...) (...) (...) Z., T. L. (...) (...)). (...) M.) (...)

W podsumowaniu swojej wiadomości A. K. ((...)) wskazał, (...)

27 listopada 2014 r. do jednego z pracowników (...) zwrócił się za pośrednictwem wiadomości e-mail J. R. ((...)) pytając, czy to prawda, że (...) planuje otwarcie klubu fitness w W.. Pracownik (...) przekazał wiadomość J. R. ((...)) do wiadomości A. K. ((...)). W toku dalszej rozmowy wewnętrznej między pracownikiem (...) i A. K. ((...)) ustalone zostało, że I. S. (1) ((...)) odbył rozmowę w przedmiocie klubu w budynku (...)z M. N. ((...)) oraz że reakcja tego ostatniego co do planów otwarcia klubu (...) była negatywna.

Dowód: wiadomość e-mail z 27 listopada 2014 r. (16:29); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...), k. 2961a i 3000.

3 kwietnia 2015 r. A. K. ((...)) zwrócił się za pośrednictwem wiadomości e-mail do I. S. (1) ((...)) oraz M. N. ((...)) z propozycją spotkania we trzech i znalezienia rozwiązania w odniesieniu do kwestii klubu w budynku (...). A. K. ((...)) wskazał, że (...) widzi sens otwarcia klubu w tej lokalizacji oraz że w jego założeniu w toku spotkania każdy powinien mieć prawo do przedstawienia pomysłów, w jaki sposób postępować z tematem (...). Jednocześnie wskazał, że z uwagi na to, że dotychczasowe pomysły nie działają (tj. nie ma dla nich pełnej akceptacji wszystkich trzech stron) zasadne wydaje się przedstawienie nowych pomysłów. Swoją wiadomość A. K. ((...)) przekazał do wiadomości I. S. (2) ((...)) oraz dwóch pracowników (...) wyjaśniając, że przed jej wysłaniem przeprowadził rozmowy zarówno z I. S. (1) ((...)), jak i M. N. ((...)). Termin spotkania ustalono ostatecznie na 16 kwietnia 2015 r. w P..

Dowód: a) wiadomość e-mail z 3 kwietnia 2015 r. (11:51); Nadawca: A. K. ((...)); Adresaci: [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Temat: FW:(...), k. 2961a i 3046;

b) wiadomość e-mail z 7 kwietnia 2015 r. (16:59); Nadawca: A. K. ((...)); Adresaci: I. S. (2) ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: FW: (...), k. 2961a i 3049.

17 kwietnia 2015 r. M. N. ((...)) przesłał I. S. (1) ((...)) wiadomość e mail wraz z ofertą dotyczącą możliwości otwarcia klubu w W. w obiekcie na (...). M. N. ((...)) zapytał, czy obiekt ten mógłby stanowić dla (...) alternatywę względem (...). Jednocześnie wyjaśnił, że sugerowana przez niego lokalizacja nie konkuruje z żadnym obiektem (...). Wiadomość została przesłana do wiadomości A. K. ((...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 17 kwietnia 2015 r. (10:27); Nadawca: M. N. ((...)); Adresat: I. S. (1) ((...)); Kopia: A. K. ((...)); Ukryta kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: FW: [INFORMACJA CHRONIONA] - (...), k. 2961a i 3124.

Poza spotkaniem 16 kwietnia 2015 r. A. K. ((...)), M. N. ((...)) i I. S. (1) ((...)) umówili się na spotkanie w ostatnim tygodniu kwietnia 2015 r. A. K. ((...)) w wiadomości e-mail z 28 kwietnia 2015 r. przedstawił I. S. (2) ((...)) oraz [INFORMACJA CHRONIONA] streszczenie przebiegu tego spotkania. A. K. ((...)) wskazał m.in., że:

• potwierdzono potencjalne otwarcie klubu (...)w (...) z ceną B2C na poziomie 170 zł oraz z dopłatą 5 zł w przypadku wejść konsumentów do obiektu na podstawie karty (...). A. K. ((...)) zaproponował przy tym, że (...) może dodatkowo wspierać (...)opłatą 1-2 zł od każdego wejścia i że (...) otrzyma podobną dopłatę, gdy otworzy klub w W.;

• zaproponował spotkania co miesiąc w podobnym gronie i że I. S. (1) ((...)) i M. N. ((...)) zgodzili się na takie spotkania. Następne spotkanie zaplanowano w K.;

• I. S. (1) ((...)) przekazał M. N. ((...)) na spotkaniu informację o kilku lokalizacjach na obszarze T.;

• w toku spotkania przedyskutowano kwestię(...). M. N. ((...)) i I. S. (1) ((...)) mieli się zgodzić, że lepszą sytuacją jest, gdy 90% lokalizacji jest dyskutowana między nimi, a reszta przy pomocy ze strony (...). M. N. ((...)) i I. S. (1) ((...)) mieli stwierdzić, że nie chcą nieformalnych „zasad”. W tym kontekście A. K. ((...)) wskazał adresatom swojej wiadomości, że uważa, że (...) nie powinien do niczego zmuszać M. N. ((...)) i I. S. (1) ((...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 28 kwietnia 2015 r. (04:50); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Temat: (...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k.36, 46 i 4155.

W podsumowaniu swojej wiadomości A. K. ((...)) wskazał, że M. N. ((...)) szuka kompromisu i rozwiązania win-win będąc świadomy, że brak takiego kompromisu będzie dla niego oznaczał straty osobiste w dłuższej perspektywie czasu. Jednocześnie A. K. ((...)) wskazał, że I. S. (1) ((...)) wykazuje brak zaufania co do rzeczywistych intencji M. N. ((...)), ale jednocześnie stara się przedstawić (...) jakieś lokalizacje, będąc – w ocenie A. K. ((...)) –zdziwiony faktem, że M. N. ((...)) zgodził się na obecność (...) w W. (tj. otwarcie klubu w budynku (...)).

Poza klubem w budynku (...) (...) nie zdecydowała się na otwarcie żadnego innego klubu w W. i nie podejmowała już dalszych rozmów z (...) co do prowadzenia działalności w W..

W odrębnej wiadomości z 18 czerwca 2015 r. A. K. ((...)) wskazał [INFORMACJA CHRONIONA], że spotkał się z I. S. (1) ((...)) i że ten zgodził się „(...)” M. N. ((...)) poprzez „wrogie” otwieranie klubów, w szczególności w S. – ustalono, że (...) odstąpi (...) jedną z lokalizacji w formie wymiany 1-1.

Dowód: wiadomość e-mail z 18 czerwca 2015 r. (12:42); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)); Kopia: I. S. (2) ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Re: (...) k. 2961a i 2995.

30 sierpnia 2015 r. A. K. ((...)) zwrócił się do I. S. (1) ((...)) z pytaniem, czy (...) otwiera klub w lokalizacji G. (...)i czy temat ten został „przegadany i uzgodniony” z M. N. ((...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 30 sierpnia 2015 r. (18:24); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: I. S. (1) ((...)); Temat: RE: klub (...), k. 2961a i 3028.

W odpowiedzi I. S. (1) ((...)) wskazał, że temat był przedyskutowany i że M. N. ((...)) nie zgłaszał zastrzeżeń co do tej lokalizacji. A. K. ((...)) wskazał, że otrzymał inną informację od M. N. ((...)) i że I. S. (1) ((...)) powinien wrócić do tej rozmowy.

Odrębną wiadomością e-mail z tego samego dnia I. S. (1) ((...)) przekazał A. K. zapis swojej rozmowy e-mail z M. N. ((...)) z września 2014 r. W rozmowie tej I. S. (1) ((...)) odnotował M. N. ((...)) zainteresowanie lokalizacją w G. wskazując, że „to jest nie w bezpośredniej odległości od(...) [lokalizacja sąsiedzka względem klubu (...)], ale jednak jest to G. [tj. miasto, gdzie jest obecne (...)]”. Następnie, w związku z prośbą M. N. ((...)) I. S. (1) ((...)) przekazał (...) otrzymane warunki najmu.

Dowód: wiadomość e-mail z 30 sierpnia 2015 r. (21:19); Nadawca: I. S. (1) ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: Fwd: Odp.: (...), k. 2961a i 3044.

W swojej wiadomości do A. K. ((...)) I. S. (1) ((...)) wyjaśnił, że po wymianie wiadomości e-mail z M. N. ((...)) rozmawiał z nim i że (...) nie wyraziło obaw ani zainteresowania lokalizacją. I. S. (1) ((...)) miał również powiedzieć M. N. ((...)), że planuje podpisanie umowy na lokalizację, a później także, że tę umowę podpisał, co nie spotkało się z zainteresowaniem tego ostatniego. I. S. (1) ((...)) wskazał ponadto, że M. N. ((...)) dzwoni do niego raz na kilka miesięcy i pyta o kolejne lokalizacje (...). I. S. (1) ((...)) wskazał, że zawsze przekazuje (...) informacje, ale że nie otrzymuje podobnych informacji od M. N. ((...)). I. S. (1) ((...)) odwołał się do swojej rozmowy z [INFORMACJA CHRONIONA], który miał wskazać: „po co Ci to jak Ci to nie sprawia przyjemności, niech robi swoje kluby, a my zrobimy razem Twoje i czasami trzeba będzie pokonkurować”. I. S. (1) ((...)) wyjaśnił, że rozumie, że A. K. ((...)) chodzi o szukanie konsensusu z M. N. ((...)), ale że M. N. ((...)) kłamie „nawet w takiej sprawie”.

A. K. ((...)) przekazał wiadomość od I. S. (1) ((...)) I. S. (2) ((...)) i jednemu z pracowników (...), prosząc tego ostatniego o jego opinię i rekomendację. Pracownik (...) wskazał, że lokalizacja była znana M. N. ((...)) i że nie jest konkurencyjna względem klubów (...) w G.. Pracownik (...) wskazał, że w jego ocenie z uwagi na podpisaną umowę (...) powinna otworzyć klub zgodnie z planem.

Dowód: wiadomość e-mail z 6 września 2015 r. (23:55); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)), I. S. (2) ((...)); Temat: RE: Odp.: (...), k. 2961a i 2991.

8 grudnia 2015 r. A. K. ((...)) spotkał się z I. S. (1) ((...)) i – zgodnie z relacją przekazaną [INFORMACJA CHRONIONA] oraz I. S. (2) – w toku rozmowy nawiązał do kwestii klubu w G.. I. S. (1) ((...)) miał wskazać, że M. N. ((...)) miał wiedzieć o zainteresowaniu (...) lokalizacją i że miał wyrażać milczącą aprobatę. I. S. (1) ((...)) miał oświadczyć, że zrobi „wszystko, co tylko J. [INFORMACJA CHRONIONA] zechce, by pomóc mu w zamknięciu transakcji z M. [N. – UOKiK], nawet jeśli będzie to oznaczać „cesję” mojego klubu na rzecz (...)”.

Dowód: wiadomość e-mail z 9 grudnia 2015 r. (00:15); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)), I. S. (2) ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Re: (...), k. 2961a, 3017 i 4130.

W odpowiedzi na wiadomość e-mail od A. K. ((...)) [INFORMACJA CHRONIONA] zwrócił się z prośbą o sugestię co do możliwego rozwiązania kwestii klubu (...)w G. i wskazał m.in., że wydawało mu się, że jest jasne, że P. „należy” do I. S. (1) ((...)), W. do (...), a W., T., R. do M. N. ((...)). A. K. ((...)) ustosunkowując się do powyższego wskazał m.in. że rekomenduje zaproponowanie M. N. ((...)), żeby otworzył on w wynegocjowanej lokalizacji klub (...) – jeżeli natomiast M. N. ((...)) kwestionowałby warunki najmu (tj. ich opłacalność), to (...) powinien pozwolić na prowadzenie klubu przez (...). A. K. ((...)) wskazał zarazem, że M. N. ((...)) zapomina o tym, że (...) otworzyło w przeszłości klub w P. wbrew opiniom (...) i (...). W odpowiedzi [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że zaoferowanie lokalizacji (...) to dobre rozwiązanie. Jednocześnie wskazał, że wie, że M. N. ((...)) otworzył klub w P., ale że z tego, co rozumie, I. S. (1) ((...)) otwiera klub (...) w W.. [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że uważa, że kwestię tę powinno się pozostawić zamkniętą i starać się przestrzegać regionów, o ile to możliwe.

Lokalizacja G. (...) została ostatecznie przekazana (...). 16 grudnia 2015 r. jeden z pracowników (...) przesłał pracownikowi (...) wiadomość e-mail z linkiem do umowy dotyczącej lokalizacji oraz do propozycji aneksu do tej umowy. Wiadomość ta została przekazana przez pracownika (...) M. N. ((...)). Pracownik (...) przekazał powyższą informację również kolejnym pracownikom (...) z prośbą o ich opinię. Pracownicy (...) w dyskusji między sobą wskazali, że jeżeli istnieje możliwość otwarcia klubu w miejscu wskazanym przez (...) to zdecydowanie ją rekomendują, ponieważ w ich ocenie to (chyba) najlepsza lokalizacja w mieście. Jeden z pracowników (...) wskazał, że sam chciał zaproponować lokalizację G. (...) jako miejsce ekspansji, ale w tym czasie lokalizacja była już „zaklepana” przez (...).

Dowód: a) wiadomość e-mail z 16 grudnia 2015 r. (15:21); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: M. N. ((...)); Temat: RE: (...), k. 2961a i 3141;

b) wiadomość e-mail z 16 grudnia 2015 r. (20:40); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia: M. N. ((...)); Temat: RE: (...), k. 2961a i 3138.

21 grudnia 2015 r. I. S. (1) ((...)) wskazał w wiadomości e-mail do A. K. ((...)), że M. N. ((...)) potwierdził przejęcie klubu w G.. A. K. ((...)) podziękował I. S. (1) ((...)) za „elastyczność i partnerskie podejście”.

Dowód: wiadomość e-mail z 22 grudnia 2015 r. (12:19); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: FW: (...).

Kolejnego dnia I. S. (1) ((...)) przesłał wiadomość do grupy pracowników (...), (...) a także do A. K. ((...)) oraz M. N. ((...)), w której wskazał, że zgodnie z jego ustaleniami z M. N. ((...)) przekazuje (...) lokalizację G. (...). I. S. (1) ((...)) wskazał na działania, jakie należy podjąć w związku z otwarciem klubu i zadeklarował wsparcie „w każdym obszarze”.

Dowód: wiadomość e-mail z 23 grudnia 2015 r. (14:07); Nadawca: I. S. (1) ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia: M. N. ((...)), A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...), k. 36 i 49.

Niezależnie od powyższych rozmów dotyczących G., 29 września 2015 r. jeden z pracowników (...) przesłał A. K. ((...)) i I. S. (2) ((...)) wiadomość e-mail, w której zwrócił się o wyrażenie przez nich zgód na umowę najmu (...) w S. w (...). Pracownik (...) wskazał m.in., że w S. funkcjonują dwa kluby (...), ale jeden z nich w odległości 3 km, a drugi 12 km od lokalizacji budzącej zainteresowanie (...). Pracownik (...) wskazał, że w związku z powyższym „kolizji nie ma” i że zarówno on, jak i inny pracownik (...) są za otwarciem przedmiotowego klubu przez (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 29 września 2015 r. (20:51); Nadawca: A. K. ((...)); Adresaci: I. S. (2) ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...), k. 2961a i 2994.

Niezależnie od powyższego, w odpowiedzi na wiadomość e-mail od pracownika (...) I. S. (2) ((...)) zwróciła się z pytaniem czy „nie ma jakiegoś konfliktu z (...)”, natomiast A. K. ((...)) stwierdził: (...) I.. (...) M., (...) S.. (...). (...) (...) S..

14 stycznia 2016 r. J. B. skierował do członków zarządu (...) S.A. wiadomość e-mail dotyczącą strategii inwestowania w kluby fitness. W wiadomości tej zwrócił się o wyjaśnienie, czy w przypadku (...) występują jakiekolwiek ograniczenia co do tego, jakie działania (...) może podejmować za pośrednictwem (...) poza tym, że nie powinien wchodzić do miast (otwierać w nich klubów), w których działa (...) lub (...). [INFORMACJA CHRONIONA] zapytał również, czy ograniczenia w powyższym zakresie wynikają z umów dżentelmeńskich, umów pisemnych przewidujących kary, czy z innych ustaleń.

Dowód: wiadomość e-mail z 14 stycznia 2016 r. (17:33); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: I. S. (2) ((...)); Kopia: A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 3041 i 4101.

Ponadto zapytał członków zarządu (...) S.A., czy klauzule, w ramach których ustalono m.in., że (...) nie będzie otwierała klubów w W., a (...) w P. są zgodne z prawem (w tym zakresie [INFORMACJA CHRONIONA] zwrócił się również o ocenę „perspektywy UOKiK”), czy też sytuacja w ramach której różne spółki, w które inwestuje (...), zgadzają się nie konkurować ze sobą jest odpowiednia.

Najpóźniej w drugiej połowie 2013 r. w (...) powstała koncepcja nawiązania bliższej współpracy z (...). Przedstawiciele (...) i (...) odbyli w powyższym zakresie spotkanie w październiku 2013 r. Relacja z całości spotkania została przesłana przez A. K. ((...)) do [INFORMACJA CHRONIONA] oraz I. S. (2) ((...)) 8 października 2013 r.

Dowód: wiadomość e-mail z 8 października 2013 r. (21:58); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)); Kopia: I. S. (2) ((...)); Temat: RE: (...), k. 2961a i 3034.

W swojej relacji ze spotkania A. K. ((...)) wskazał m.in., że:

• w toku spotkania omawiano kwestie możliwej ekspansji sieci zagranicznych w Polsce. W tym zakresie A. K. ((...)) wskazał również, że największą obawą B. G. ( (...)) wydaje się ekspansja tych sieci, ponieważ ma mieć on świadomość, że „lokalnych graczy pokona (…), ale duży zachodni gracz może mu popsuć plany”;

• B. G. ( (...)) dopytywał o poziom samodzielności zarządczej zapewnianej przez (...) (w przypadku inwestycji kapitałowych). A. K. ((...)) miał wskazać, że (...) pozostawia niezależność nawet przy dużym poziomie objętych udziałów.

W odpowiedzi na wskazaną powyżej wiadomość e-mail [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że spotkał się z M. N. ((...)) i że wspomniał mu o spotkaniu z (...). M. N. ((...)) miał nie zgłaszać sprzeciwu względem rozmów (...) ponieważ wie, że (...) to kluczowy partner w K. oraz że „nasza współpraca może ograniczyć jego agresywne działania w stosunku do klubów w (...) ”.

5 listopada 2013 r. B. G. ( (...)) przesłał (przed planowanym na ten miesiąc spotkaniem) A. K. ((...)) podsumowanie dotychczasowych rozmów. W obszernej wiadomości e-mail B. G. ( (...)) wskazał m.in.:

• „z mojego punktu widzenia poszerzona umowa o współpracy która na być początkiem wspaniałej i długoletniej współpracy zakładającej połączenie kapitałowe na odpowiednim etapie powinna już w tym momencie budować i konsolidować wspólne działania. Rozumiem przez to że dzięki nam będą Państwo bezkonkurencyjni na rynku b2b w K. i jednocześnie dzięki nam Państwa Klienci nie będą mieli wyjścia chcąc korzystać z naszych usług a Państwo zapewnią nam to że Klienci Państwa w głównej mierze będą korzystali z naszych usług. W tej myśli zawarłem wyłączność dla Państwa w naszych klubach i jednocześnie gwarancje (rozumianą jako zapewnienie czy dążenie) z Państwa strony tego że Państwa Klienci będą korzystali z naszych usług”;

• że w warunkach współpracy przewiduje: „brak otwierania bezpośrednio konkurencyjnych dla (...) lokalizacji przez kluby zależne kapitałowo od (...) (dotyczy K. i na ta chwile (...) – od stycznia 2014 rozpoczynamy działania w tym rejonie)”, a także preferencyjne warunki w zakresie dołączania klubów (...) do programu (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 6 listopada 2013 r. (15:43); Nadawca: B. G. ( (...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: Re: (...), k. 36 i 67.

A. K. ((...)) i B. G. ( (...)) ustalili, że spotkanie co do sposobu współpracy odbędzie się 14 listopada 2013 r.Z powyższego spotkania A. K. ((...)) zdał relację [INFORMACJA CHRONIONA] oraz jednemu z pracowników (...) 15 listopada 2013 r. W relacji tej wskazał m.in., że:

• zaplanowano kolejne spotkanie 21 listopada 2013 r. W ramach tego spotkania miała zostać omówiona m.in. kwestia oczekiwania (...), że po podpisaniu nowej umowy o współpracy (...) zacznie wypowiadać umowy konkurentom (...) (innym (...) klubom fitness). A. K. ((...)) wskazał, że: „Ich wizją był (...) w K. z 8-10 klubami (...) i 5-10 innymi = totalne zdominowanie rynku i wycięcie w pień konkurencji”. A. K. ((...)) miał w powyższym zakresie wskazać, że powyższe jest „nierealne, sprzeczne z modelem, etyką etc.”. Jednocześnie A. K. ((...)) wskazał swoim współpracownikom, że chciałby zaoferować (...) jakieś inne rozwiązanie i że proponuje określić maksymalną liczbę klubów dostępnych w K. w ramach programu (...). Powyższe zgodnie z założeniem A. K. ((...)) nie musiało być zapisane w umowie, ponieważ podczas spotkania określone zostało „kilka punktów pozostających w sferze umowy dżentelmeńskiej”;

• ustalono, że (...) przez „podmioty zależne” nie otworzy w K. żadnych klubów poza jednym. Jednocześnie A. K. ((...)) wskazał, że jeżeli jeden z pracowników (...) (odpowiedzialny za sprawy prawne) stwierdzi, że takiego postanowienia nie można wprowadzić do umowy, to w takiej sytuacji powyższe powinno stanowić umowę dżentelmeńską;

• odmówił wyłączności (...) na (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 15 listopada 2013 r. (13:23); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Re: (...), k. 36 i 69.

26 listopada 2013 r. B. G. ( (...)) zwrócił się za pośrednictwem wiadomości e-mail do A. K. ((...)) wskazując, że rozważa otwarcie klubu w R. i prosi m.in. o informacje „czy to z nikim nie koliduje”. A. K. ((...)) przekazał powyższą wiadomość do [INFORMACJA CHRONIONA] oraz I. S. (2) ((...)) wyjaśniając, że B. G. ( (...)) obiecał, że „przed finałem rozmów z developerem będzie nas informował celem uniknięcia kolizji z naszymi inwestycjami w pobliżu”. Jednocześnie A. K. ((...)) zapytał, czy (...), (...) lub (...) planują klub w przedmiotowej lokalizacji. [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że nie wie, ale że nie jest wykluczone, że rozmowy w tym zakresie prowadzi I. S. (1) ((...)) lub jeden z menadżerów (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 26 listopada 2013 r. (23:30); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)); Kopia: I. S. (2) ((...)); Temat: Re: (...), k. 2961a i 3011.

28 listopada 2013 r. (...) i (...) podpisały nową umowę o współpracy. Umowa ta zawierała zobowiązanie (...) do tego aby nie prowadzić bezpośrednio lub pośrednio na obszarze K. działalności w klubach fitness konkurencyjnej względem (...).

Dowód: umowa współpracy z 28 listopada 2013 r. zawarta przez (...) S.A. i B. P., k. 109.

17 grudnia 2013 r. z A. K. ((...)) skontaktował się I. S. (1) ((...)) przesyłając swoją wiadomość również do wiadomości I. S. (2) ((...)) oraz M. N. ((...)). W wiadomości wskazał, że nie wie, czy A. K. ((...)) przekazał już (...) informację co do tego, gdzie w L. (...) otwiera klub, ale że (...) zgłosiło się do wynajmującego z oficjalnym zapytaniem o klub fitness w tej lokalizacji. I. S. (1) ((...)) wskazał, że jeżeli (...) przedstawi bardziej korzystną ofertę, to (...) może „wypaść z gry” lub wynajmujący może przedstawić mniej korzystne warunki wynajmu. Jednocześnie I. S. (1) ((...)) wskazał, że (...) jest „problemem i konkurencją” oraz że zamierzał po sugestiach (...) „odpuścić lokalizacje w K.” (co jednak wydaje się problematyczne w związku z konkurowaniem przez (...) o lokalizacje z (...)). I. S. (1) ((...)) poprosił A. K. ((...)) o sprawdzenie z B. G. ( (...)), czy negocjacje (...) w L. to przypadek, czy też (...) „naprawdę chce z nami walczyć”.

Dowód: wiadomość e-mail z 17 grudnia 2013 r. (21:02); Nadawca: I. S. (1) ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)), M. N. ((...)); Temat: Re: (...), k. 2961a i 2987.

W odpowiedzi A. K. ((...)) wskazał, że z poczynionych przez niego ustaleń wynika, że (...) prowadzi różne rozmowy na obszarze Polski i nie zawsze prowadzone są one osobiście przez B. G. ( (...)). A. K. ((...)) wskazał, że istnieje umowa dżentelmeńska, która ma przeciwdziałać takim sytuacjom, jak sytuacja w L., ale że w tym konkretnym przypadku rozmowy były prowadzone przez przedstawiciela B. G. ( (...)) i z tego wynikał fakt obecności (...) w L.. A. K. ((...)) wskazał, że otrzymał deklarację o „natychmiastowym wycofaniu się z tej rozmowy”. W podsumowaniu swojej wiadomości A. K. ((...)) wskazał, że w jego ocenie współpraca (...) z (...) nie będzie „stresogenna” dla żadnego z adresatów jego wiadomości, ale że każdej współpracy należy „dać czas na odpowiednie „dotarcie się”, także komunikacyjne”. W L. klub otworzyła ostatecznie (...).

Kolejne rozmowy między (...) i (...) miały miejsce w 2014 r. A. K. ((...)) i B. G. ( (...)) odbyli 13 kwietnia 2014 r. spotkanie w K., w ramach którego dyskutowano o ekspansji (...) oraz możliwych inwestycjach (...) na rzecz tego podmiotu. W podsumowaniu tego spotkania przesyłanym [INFORMACJA CHRONIONA] oraz I. S. (2) ((...)), A. K. ((...)) wskazał m.in., że:

• (...) w najbliższych 1-3 latach chce przyspieszyć z otwieraniem klubów poza K., ponieważ wie, że to „kluczowy czas do zajmowania pozycji rynkowej”;

• (...) jest zainteresowane obszarem G. oraz D., w tym drugim przypadku szczególnie W.;

• starał się wytłumaczyć (...), że gdyby (...) otwierał wspólnie z (...) kluby na (...) (a w szczególności W.), to oznaczałoby to „automatycznie” oczekiwanie M. N. ((...)) oraz I. S. (1) ((...)) do „zielonego światła” na wejście do (...)/K.. Zamiast tego A. K. ((...)) miał zasugerować, że lepszym rozwiązaniem byłoby stworzenie spółki otwierającej kluby na (...), w której zaangażowani kapitałowo byliby: [INFORMACJA CHRONIONA], (...), M. N. ((...)), I. S. (1) ((...)), B. G. ( (...)). W ocenie A. K. ((...)) powyższe pozwoliłoby na otwieranie na (...) klubów (...), (...) i (...) „we współpracy chociażby co do lokalizacji czy segmentacji poszczególnych marek” w ten sposób, że „każdy jest zainteresowany sukcesem każdego”;

• poprosił o około miesiąc czasu na uporządkowanie sprawy (...) oraz rozmowy z M. N. ((...)) oraz I. S. (1) ((...)). Jednocześnie (...) miało zgodzić się na poinformowanie przedstawicieli (...) i (...) o swoich planach ekspansji oraz wyrazić zainteresowanie wspólnym spotkaniem (...)/(...)/(...)/(...) „celem porozmawiania o (...)”;

• (...) miało zapytać, czy (...) posiada informacje na temat budowy w K. klubu w lokalizacji (...) przez jednego z menadżerów (...). A. K. ((...)) miał wskazać, że ta współpraca to „historia” i że (...) nie ma już „wspólnych działań/planów inwestycyjnych” (z dawnymi menadżerami (...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 13 kwietnia 2014 r. (21:43); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Temat: po spotkaniu - (...), k. 2961a i 2976.

15 kwietnia 2014 r. A. K. ((...)) przesłał informację o możliwości spotkania dotyczącego (...) I. S. (1) ((...)) i M. N. ((...)), wskazując że w jego ocenie jest to również istotne z punktu widzenia „nowych klubów/ (...) [ (...) – UOKiK]”. A. K. ((...)) wskazał m.in. że „jest to dobry moment, żebyśmy usiedli przy stole i omówili wspólnie jak chcemy układać sobie przyszłość z tą siecią”, a także że jego intencją jest prowadzenie rozmów B. G. ( (...)) oraz układanie współpracy na linii Benefit (...) (...) w porozumieniu z (...) i (...). Ostatecznie w toku dyskusji ustalono, że spotkanie odbędzie się 17 maja 2014 r. w P. i że w spotkaniu wezmą udział A. K. ((...)) oraz I. S. (1) ((...)), natomiast poruszone zagadnienia zostaną później skonsultowane wewnętrznie między I. S. (1) ((...)) i M. N. ((...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 7 maja 2014 r. (21:46); Nadawca: I. S. (1) ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: Re: Odp.: (...) (...), k. 2961a i 3013.

Kolejne spotkanie między (...) i (...) odbyło się 12 maja 2014 r. i podobnie jak wcześniej uczestniczył w nim A. K. ((...)), który następnie relację ze spotkania zdał w wiadomości e-mail do [INFORMACJA CHRONIONA] oraz I. S. (2) ((...)). W podsumowaniu spotkania A. K. ((...)) wskazał m.in., że:

• (...) jest zainteresowane „wchłonięciem” (...) klubu (...) i że w zamian jest skłonne zaoferować (...) swoje udziały (tj. udziały rozwijanego w tym czasie (...));

• B. G. ( (...)) nie widzi przeszkód w większej obecności kapitałowej (...) w (...) „nawet do poziomu 49%”. A. K. ((...)) wskazał, że B. G. ( (...)) chce kontrolować (...);

• B. G. ( (...)) jest zainteresowany udziałami w (...)( (...), tj. projekcie „(...)”), tj. jak wskazał A. K. ((...)): „on wpuszcza nas do „siebie” do K., a w zamian my dopuszczamy go do stołu (...)”;

• rekomenduje „rozmowy przekonywujące” z I. S. (1) ((...)) i M. N. ((...)) zarówno w odniesieniu do „modelu (...), jak i « (...)»”.

Dowód: wiadomość e-mail z 12 maja 2014 r. (22:35); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: I. S. (2) ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...), k. 2961a i 3035.

29 maja 2014 r. B. G. ( (...)) w wiadomości do A. K. ((...)) wskazał, że z przekazanych mu informacji wynika, że (...) i (...) nie wyraziły zgody na przyłączenie (...) do projektu (...)/ (...) (tj. projektu „(...)”). B. G. ( (...)) wskazał, że jeżeli miałoby nie dojść do współpracy między (...) i (...), to prosi o „uregulowanie naszych relacji na (...) – tak żebyśmy już teraz nie byli dla siebie konkurencją”.

Dowód: wiadomość e-mail z 29 maja 2014 r. (13:11); Nadawca: B. G. ( (...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: (...), k. 2961a i 3059.

9 czerwca 2014 r. A. K. ((...)) zwrócił się do M. N. ((...)) z pytaniem co do organizacji spotkania z B. G. ( (...)), którym M. N. ((...)) miał być zainteresowany. Prezes Urzędu ustalił, że w okresie zbieżnym do przesłanej powyżej wiadomości miały miejsce przynajmniej dwa spotkania między (...) i (...). Pierwsze najpóźniej w sierpniu 2014 r. (dotyczące współpracy w ramach programu (...)) oraz drugie 3 września 2014 r. w K., w którym miał uczestniczyć B. G. ( (...)), A. K. ((...)) oraz M. N. ((...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 11 czerwca 2014 r. (10:35); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: M. N. ((...)); Temat: Fwd:(...), k. 2961a i 2989.

1 października 2014 r. M. N. ((...)) przesłał B. G. ( (...)) oraz do wiadomości A. K. ((...)) wiadomość e-mail, w której wskazał, że „zgodnie z ustaleniami z ostatniego spotkania o wymianie istotnych informacji” przesyła informację o tym, że wpłynęła do niego oferta najmu lokalu po klubie (...) w K.. Jednocześnie M. N. ((...)) wskazał, że nie będzie tą ofertą zainteresowany, że negocjacje w stosunku do niej prowadzą sieci (...) oraz (...), a także, że w jego ocenie „oba te podmioty nie powinny się tam znaleźć”. B. G. ( (...)) poprosił o przekazanie kontaktu do wynajmującego i wskazał, że w jego interesie jest, żeby lokalizacji nie przejęła „sieciówka typu (...) lub (...)”. Jednocześnie wskazał, że 2 października 2014 r. będzie oglądał lokal w G., o którym wcześniej rozmawiał z M. N. ((...)) i że gdy dostanie ofertę od wynajmującego, będzie prosił o konfrontację otrzymanych warunków z tymi, które otrzyma M. N. ((...)). B. G. ( (...)) wskazał także, że będzie oglądał lokal w K. w okolicy osiedla (...) i że gdy będzie znał „konkrety” przekaże je do M. N. ((...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 2 października 2014 r. (08:31); Nadawca: B. G. ( (...)); Adresat: M. N. ((...)); Kopia: A. K. ((...)); Temat: ODP: (...), k. 36 i 70.

W odpowiedzi na powyższą wiadomość M. N. ((...)) wskazał m.in., że w odniesieniu do lokalizacji w G. otrzymał bardzo atrakcyjną ofertę i że również chętnie ją porówna z ofertą dla (...), natomiast w odniesieniu do K. czeka na informację. W jednej z kolejnych wiadomości M. N. ((...)) przekazał B. G. ( (...)) dane kontaktowe do wynajmującego oraz wskazał, w jaki sposób (...) może negocjować oraz jakie argumenty przedstawiać wynajmującemu, aby nie dopuścić do wygranej (...)lub (...).

Niezależnie od powyższej rozmowy 1 października 2014 r. informację o klubie (...) przekazał B. G. ( (...)) również A. K. ((...)). B. G. ( (...)) wskazał 2 października 2014 r., że oczekuje na informację od M. N. ((...)) i że „bierze ten lokal”. Podsumowując dyskusję B. G. ( (...)) wskazał, że nie wie jeszcze, jaki dokładnie klub otworzy w lokalizacji, ale że „na pewno nie może być fitness klub (czy to mój czy (...), bo nie ma na to miejsca”. Jednocześnie uznając, że w lokalizacji można otworzyć klub cross fit B. G. ( (...)) stwierdził, że: „Ekonomicznie – jest to średnio opłacalne, ale pod kątem zamykania rynku – dobre rozwiązanie”.

Dowód: wiadomość e-mail z 2 października 2014 r. (09:04); Nadawca: B. G. ( (...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: Re: (...): (...):(...), k. 2961a i 3054

W związku z opisaną powyżej rozmową dotyczącą lokalizacji po klubie (...) 6 października 2014 r. B. G. ( (...)) przekazał M. N. ((...)) oraz A. K. ((...)) ofertę otrzymaną od wynajmującego. W swojej wiadomości zapytał jednocześnie M. N. ((...)), czy otrzymał podobną ofertę i ocenił ją jako „średnio atrakcyjną”.

Dowód: wiadomość e-mail z 6 października 2014 r. (16:36); Nadawca: B. G. ( (...)); Adresat: A. K. ((...)), M. N. ((...)); Temat: (...), k. 2961a i 3101.

10 października 2014 r. B. G. ( (...)) przesłał A. K. ((...)) kolejną wiadomość e-mail, w której poruszył m.in. kwestię przejęcia lokalizacji po jednym z (...) klubów. W tym zakresie B. G. ( (...)) wskazał m.in., że tym co przemawia za nieprzejmowaniem lokalizacji jest to, że z uwagi na warunki i tak „nie otworzy się tam żaden niebezpieczny gracz” i jako takich wskazał (...) oraz (...). Jednocześnie wskazał, że ma w pamięci to, co A. K. ((...)) powiedział o „zamykaniu lokalizacji przed innymi podmiotami” orz że stara się powyższe wcielać w życie, ale że K. zaczyna być zbyt mały na więcej klubów. W odniesieniu do lokalizacji po klubie (...), wskazał z kolei, że otwarcie klubu w tej lokalizacji może być nierentowne, ale że z drugiej strony „wpuszczanie lisa [tj. konkurencji – UOKiK] do zagrody może być jeszcze gorsze”. B. G. ( (...)) wskazał, że z rozmów z M. N. ((...)) wynika, że (...)„nie jest wcale takie straszne”, ale że nie do końca w to wierzy i że ma przeczucie, że otwarcie klubu (...) w K. spowoduje „spory zamęt”. W podsumowaniu swojej wiadomości B. G. ( (...)) wskazał, że myśli nad tym, co zrobić, żeby zablokować lokalizację oraz że nie musi na niej zarabiać, ale że istotne jest „żeby nikt tam nie wszedł”.

Dowód: wiadomość e-mail z 14 października 2014 r. (08:21); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: B. G. ( (...)); Temat: RE: (...):), k. 2961a i 3055.

W odpowiedzi na wiadomość od B. G. ( (...)) A. K. ((...)) wskazał, że w jego ocenie lepiej zaakceptować nawet niewielką stratę, ale nie wpuszczać do lokalizacji sieci (...) 1 grudnia 2014 r. B. G. ( (...)) przekazał A. K. ((...)) informację co do tego, że podpisał umowę na lokalizację po klubie (...).

W grudniu 2014 r. B. G. ( (...)) podjął ponownie kontakt z M. N. ((...)) oraz (...), a także z I. S. (1) ((...)). W pierwszej wiadomości – skierowanej do M. N. ((...)) i Benefit (...) przesłał informacje o ofercie dotyczącej lokalizacji w K., którą otrzymał. W drugiej – skierowanej do M. N. ((...)), I. S. (1) ((...)) i(...)– przesłał informacje o trzech lokalizacjach: jednej w G. i dwóch w K.(B. G. ( (...)) wskazał początkowo na dwie lokalizacje w S., niemniej I. S. (1) ((...)) poprawił przedstawione informacje poprzez wskazanie, że lokalizacje znajdują się w K., nie S.).W odpowiedzi I. S. (1) ((...)) wskazał, że spotkał się już z zarządem oferenta oraz że sprawdza potencjał lokalizacji.

Dowód: c) wiadomość e-mail z 27 grudnia 2014 r. (13:53); Nadawca: B. G. ( (...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], M. N. ((...)); Temat: Fwd:(...), 2961a i 3120.

d) wiadomość e-mail z 28 grudnia 2014 r. (00:13); Nadawca: I. S. (1) ((...)); Adresat: B. G. ( (...)); Kopia: M. N. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Re: (...), k. 2961a i 2986.

W styczniu 2015 r. B. G. ( (...)) przesłał z kolei (...) listę (...) miast, które budziły zainteresowanie (...) pytając zarazem, czy (...) albo (...) planują otwarcia w tych miastach. Lista ta obejmowała miasta na obszarze całej Polski. W odpowiedzi pracownik (...) wskazał, że ani (...), ani (...) nie planują otwarć klubów w miastach wskazanych przez B. G. ( (...)). Z kolei w lutym 2015 r. A. K. ((...)) za pośrednictwem SMS’a poinformował B. G. ( (...)) o lokalizacji w N..

Dowód: e) wiadomość e-mail z 20 stycznia 2015 r. (11:43); Nadawca: B. G. ( (...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...), k. 2961a i 3056;

f) wiadomość e-mail z 6 lutego 2015 r. (11:30); Nadawca: B. G. ( (...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: Re: (...), k. 2961a i 3053.

Wiadomość podobną do tej, o której mowa w akapicie (177), B. G. ( (...)) przesłał jednemu z pracowników (...) 23 lutego 2015 r. W wiadomości tej wskazał obszary poszczególnych miast na (...), które go interesują i poprosił o informację w przypadku, gdyby w odniesieniu do któregoś z nich występowała „kolizja” z (...) lub (...). Pracownik (...) przekazał powyższą wiadomość A. K. ((...)) wskazując, że kwestia otwierania nowych klubów wiąże się nie tylko z „konfliktami”, ale również sensownością z punktu widzenia programu (...). W tym zakresie pracownik (...) zaproponował podejście, w ramach którego (...) będzie pozyskiwał z sieci informacje o planowanych otwarciach klubów, oceniał priorytety z punktu widzenia programu (...), a jednocześnie sprawdzał, czy kluby nie są otwierane „drzwi w drzwi”. Pracownik (...) wskazał zarazem, że powyższe wymagałoby zgody wszystkich zainteresowanych na wzajemne informowanie o planowanych otwarciach klubów.

Dowód: wiadomość e-mail z 24 lutego 2015 r. (12:33); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)); Temat: RE: (...), k. 2961a i 3010.

W związku z brakiem odpowiedzi M. N. ((...)) na wcześniejszą wiadomość e-mail, B. G. ( (...)) przesłał M. N. ((...)) kolejną wiadomość 5 marca 2015 r. prosząc o informację, czy możliwe byłoby spotkanie w sprawie lokalizacji na G.. B. G. ( (...)) wskazał, że chciałby uniknąć sytuacji otwarcia klubów „drzwi w drzwi” i że dlatego prosi o spotkanie. Jednocześnie wskazał, że zaczął szukać lokali i że dostał ofertę w odniesieniu do lokalizacji co do której wie, że jest ona negocjowana przez M. N. ((...)). B. G. ( (...)) wskazał zarazem, że nie każdy kontrahent powie mu, że równolegle prowadzone są inne negocjacje i że „może być tak, że będziemy negocjowali jednocześnie, co nikomu na dobre nie wyjdzie”. M. N. ((...)) zgodził się na spotkanie. Ostatecznie jako miejsce spotkania ustalono jeden z klubów (...) w W. 13 marca 2015 r. M. N. ((...)) przesłał zapis swojej rozmowy z B. G. ( (...)) A. K. ((...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 13 marca 2015 r. (09:10); Nadawca: M. N. ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: PD: Odp.: Odp.: Odp.: (...), k. 36 i 47.

13 marca 2015 r. M. N. ((...)) przesłał B. G. ( (...)) pozbawioną treści wiadomość e mail zatytułowaną „(...)”, do której załączył plik w postaci oferty lokalizacji przeznaczonej dla (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 13 marca 2015 r. (16:32); Nadawca: M. N. ((...)); Adresat: B. G. ( (...)); Ukryta kopia: A. K. ((...)); Temat: (...), k. 2961a i 3121.

15 kwietnia 2015 r. B. G. ( (...)) skontaktował się za pośrednictwem wiadomości e-mail z I. S. (1) ((...)) wskazując, że przed spotkaniem, które miało się odbyć następnego dnia, przesyła listę lokalizacji na (...), w których planuje otwarcia klubów. Na liście tej B. G. ( (...)) wskazał 8 miast wraz z planowanymi datami otwarcia, a zarazem wskazał, że na spotkaniu omówione zostaną wszystkie „kolizje”. Jednocześnie B. G. ( (...)) zaznaczył, że po spotkaniu z M. N. ((...)) odniósł wrażenie, że w zasadzie nie ma „kolizji” oraz że żadnych umów w odniesieniu do lokalizacji nie chce podpisywać przed spotkaniem z I. S. (1) ((...)). Wiadomość została wysłana również jako kopia do A. K. ((...)) oraz jednego z pracowników (...). A. K. ((...)) przekazał z kolei wiadomość dalej do I. S. (2) ((...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 15 kwietnia 2015 r. (18:53); Nadawca: B. G. ( (...)); Adresat: I. S. (1) ((...)); Kopia: A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...), k. 36 i 51.

W tym samym miesiącu, 20 kwietnia 2015 r., B. G. ( (...)) podjął kontakt z A. K. ((...)) w sprawie klubu w lokalizacji Na (...) w K., wskazując że (...) mógłby ją wynająć, ponieważ on otrzymał od dotychczasowego właściciela nieatrakcyjną ofertę cesji najmu. Jednocześnie w swojej wiadomości wskazał, że przejęcie lokalizacji przez (...)lub (...) „nikomu nie przyniesie korzyści”. B. G. ( (...)) wskazał również, że jeżeli lokalizacja ma dobre wyniki w ramach programu (...), to możliwe jest rozwiązanie, w ramach którego lokalizację wykupi (...), co następnie będzie przedmiotem transakcji między (...) i (...) (tj. transakcji, w ramach której część udziałów (...) zostanie wykupiona przez (...), a zarazem (...) klub (...) zostanie włączony do (...)), względnie że w tej lokalizacji możne zostać otworzony klub (...) lub (...). Lokalizacja Na (...) została ostatecznie przejęta przez (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 20 kwietnia 2015 r. (19:21); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Fwd: Re:, k. 36 i 45.

Niezależnie od rozmów i spotkań z A. K. ((...)), B. G. ( (...)) zwrócił się 25 kwietnia 2015 r. z propozycją spotkania w gronie (...) (...) i przesłał w tym zakresie wiadomość do I. S. (1) ((...)) oraz J. R. ((...)). B. G. ( (...)) wskazał, że wszyscy adresaci wiadomości mają zaplanowane spotkania z (...) w połowie maja i że w tym kontekście dobrze byłoby się spotkać w trójkę i „wypracować kompromis w sprawie przyszłości”. I. S. (1) ((...)) przekazał powyższą wiadomość A. K. ((...)) wskazując, że będzie się spotykał z B. G. ( (...)) i J. R. ((...)), a także że spotkanie zostało zaplanowane bez udziału M. N. ((...)), co może oznaczać, że może mieć ono formę „(...) kontra wszyscy inni”. I. S. (1) ((...)) wskazał, że uważa, że dobrze by było, gdyby A. K. ((...)) wypracował z nim wspólne stanowisko, do którego I. S. (1) ((...)) będzie nakłaniał innych „takie jak zdrowe relacje np. (...) kontra (...) itp.”.

Dowód: wiadomość e-mail z 30 kwietnia 2015 r. (15:42); Nadawca: I. S. (1) ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: Re: S., k. 2961a i (...).

28 kwietnia 2015 r. A. K. ((...)) przesłał I. S. (1) ((...)) oraz M. N. ((...)) wiadomość, w której zapytał, czy prowadzą oni „jakieś konkretne rozmowy” w B., K., S., G. oraz Z. (tj. w tych samych lokalizacjach, w odniesieniu do których B. G. ( (...)) kontaktował się wcześniej z (...) i (...)) – (Akapit (182)). I. S. (1) ((...)) wskazał w odpowiedzi, że spotkał się z B. G. ( (...)) i że przekazał mu kontakt do osoby w B., a on jemu w innej lokalizacji. Jednocześnie I. S. (1) ((...)) wskazał, że zależy mu na lokalizacji w Galerii (...), ale że (...) nie podjęło decyzji w tym zakresie. M. N. ((...)), cytując wiadomość od I. S. (1) ((...)), wskazał z kolei, że potwierdza prowadzenie rozmów w K. i G..

Dowód: wiadomość e-mail z 28 kwietnia 2015 r. (06:19); Nadawca: M. N. ((...)); Adresat: I. S. (1) ((...)), A. K. ((...)); Temat: RE: pytanie o kilka miast, k. 36 i 53.

W pierwszej połowie czerwca 2015 r. dwa spotkania z B. G. ( (...)) odbył również A. K. ((...)). W toku drugiego ze spotkań potwierdzono „dżentelmeńską umowę w sprawie K. i (...)”, a także ustalono, że w ciągu tygodnia A. K. ((...)) spotka się z M. N. ((...)) oraz I. S. (1) ((...)), żeby omówić listę lokalizacji przedstawionych przez (...). A. K. ((...)) zobowiązał się do powrotu z informacją zwrotną dla B. G. ( (...)) w powyższym zakresie. Podsumowanie obu spotkań zostało sporządzone przez A. K. ((...)) i przesłane do I. S. (2) ((...)) oraz jednego z pracowników (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 2 czerwca 2015 r. (06:06); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Temat: Fwd: (...), k. 2961a i 2973;

wiadomość e-mail z 8 czerwca 2015 r. (23:11); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: I. S. (2) ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: FW: (...), k. 2961a i 3048.

Lista lokalizacji przedstawiona przez B. G. ( (...)) została zaprezentowana przez A. K. ((...)) M. N. ((...)) w toku spotkania, które miało miejsce 12 czerwca 2015 r. Relacja z tego spotkania została zdana przez A. K. ((...)) [INFORMACJA CHRONIONA] w wiadomości e-mail z tego samego dnia. M. N. ((...)) miał wskazać, że spośród lokalizacji wskazanych przez B. G. ( (...)) jego zainteresowanie budzą trzy. A. K. ((...)) wskazał [INFORMACJA CHRONIONA], że postara się przekonać B. G. ( (...)) do zrezygnowania z tych lokalizacji.

Dowód: wiadomość e-mail z 12 czerwca 2015 r. (14:24); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat:(...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 2962 i 4090.

16 czerwca 2015 r. B. G. ( (...)) skontaktował się za pośrednictwem wiadomości e-mail z A. K. ((...)) pytając „jak daleko mogę negocjować zakup (...) W.?”. W odpowiedzi A. K. ((...)) wskazał, że sprawdzi „jaki jest status M.” i wróci do B. G. ( (...)) z informacją. W kolejnej wiadomości e-mail przesłanej 18 czerwca 2015 r. przez A. K. ((...)) wewnętrznie do [INFORMACJA CHRONIONA] ten pierwszy wyjaśnił, że negocjowanie przez B. G. ( (...)) klubu we W. związane było z tym, że przez B. G. ( (...)), A. K. ((...)) i M. N. ((...)) ustalone zostało, że klub zostanie następnie sprzedany (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 17 czerwca 2015 r. (07:29); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: B. G. ( (...)); Temat: Re: (...), k. 2961a i (...).

18 czerwca 2015 r. M. N. ((...)) przesłał (...) informację o lokalizacji, w odniesieniu do której chciał prowadzić rozmowy na rzecz (...). Wiadomość ta została omówiona wewnętrznie w (...). W ramach tego omówienia pracownik (...) poproszony przez A. K. ((...)) o rekomendację wskazał, że lokalizacja ta koliduje z jednym z partnerów (...) (tj. otwarcie w niej klubu skutkowałoby odejściami klientów od dotychczasowego partnera), względnie, że w przypadku przejęcia określonej lokalizacji przez (...) będzie dla niego bezpośrednią konkurencją. Pracownik (...) wskazał, że w jego ocenie optymalne wydaje się pozostawienie dwóch otwartych opcji, tj. otwarcie klubu (...) „w zastępstwie” obiektu dotychczasowego partnera lub odstąpienie lokalizacji w ramach transakcji (objęcia udziałów) (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 19 czerwca 2015 r. (10:56); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)); Kopia: I. S. (2) ((...)); Temat: RE: (...)II, k. 2961a i 3031.

W odrębnej wiadomości skierowanej do M. N. ((...)) A. K. ((...)) wskazał, m.in. że „Chcąc być fair wobec Ciebie oraz będąc świadomym statusu właścicielskiego (...)” na bieżąco informuje M. N. ((...)) o podstawowych założeniach dotyczących rozmów (objęcia udziałów) (...), które „planuje istotny rozwój na (...)”. A. K. ((...)) wyjaśnił, że trzeba mieć świadomość, że na (...) coraz częściej będzie się zdarzać, że „(...)/(...)/Ty/inni” będą zainteresowani tym samym obiektem i że każdy będzie przedstawiał argumenty, dlaczego klub powinien zostać otwarty przez niego. A. K. ((...)) wskazał, że jest zwolennikiem scenariusza, zgodnie z którym osoby zarządzające sieciami komunikują się ze sobą i „podejmują decyzje dobre dla swoich sieci z poszanowaniem zasad wolnego rynku”. Powyższe A. K. ((...)) uzupełnił stwierdzeniem, że wierzy, że „czasem ktoś musi ustąpić, a innym razem nie” oraz że „balans (między ustąpieniem lub nie) jest możliwy intuicyjnie jeżeli jest dobra komunikacja między stronami i wzajemny szacunek”. Podsumowując swoją widomość A. K. ((...)) wskazał, że rozmawiał z B. G. ( (...)) i że decyzja jest taka, że B. G. ( (...)) zgodził się zrezygnować ze starań o obiekt, a ponadto, że rezygnuje on również z zakupu innego pobliskiego klubu, ponieważ: „jego zdaniem to oznaczałoby wkrótce niepotrzebną silną konkurencję między tym obiektem, a zarządzanym przez Ciebie [M. N. ((...)) – UOKiK] (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 21 czerwca 2015 r. (14:43); Nadawca: M. N. ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...) K. II, k. 2961a i (...).

W odpowiedzi na powyższą wiadomość od A. K. ((...)) M. N. ((...)) wskazał m.in., że:

• jego strategia dla (...) opiera się na zajmowaniu kluczowych lokalizacji przez (...);

• nie zajmuje wszystkich lokalizacji i nie zamierza nikomu „wchodzić” w lokalizacje, które ta osoba negocjuje, o ile rzeczywiście to robi;

• wszystkie decyzje kluczowe dotyczące rozwoju (...) są podejmowane przy akceptacji (...) i nie ma ryzyka „kroków kolizyjnych” bez wiedzy (...);

• trudno czuć się komfortowo w zaistniałej sytuacji, ponieważ: „Z jednej strony dajesz z siebie 100% dla (...) w (...), z drugiej strony nie możesz się skutecznie bronić w (...)” z uwagi na to, że „obrona poprzez wyłączne egzekwowanie zapisów umownych jest sprzeczna” z ideą partnerskiej współpracy i ochrony wspólnych interesów.

23 lipca 2015 r. do A. K. ((...)) zwrócił się I. S. (1) ((...)) w związku z pytaniem, które zadał mu jeden z pracowników (...) w kontekście możliwości negocjowania umowy najmu w K.. W odpowiedzi A. K. ((...)) wskazał, że nie wie, z czego wynika zadane mu pytanie, ponieważ temat K. był dyskutowany i (...) nie jest zainteresowany otwieraniem klubów w tym mieście. Odnosząc się do powyższej wiadomości I. S. (1) ((...)) wyjaśnił, że [INFORMACJA CHRONIONA] pytał, czy może nie powinny zostać otworzone 3 kluby w K., żeby wzmocnić pozycję (...), ale że rozumie z otrzymanej odpowiedzi, że: „nic się nie zmieniło” i że może poinformować wynajmującego o braku zainteresowania.

Dowód: wiadomość e-mail z 23 lipca 2015 r. (15:08); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: I. S. (2) ((...)); Temat: FW: (...), k. 2961a i 2970.

16 września 2015 r. A. K. ((...)) odbył spotkanie z B. G. ( (...)). Zgodnie z relacją zdaną przez A. K. ((...)) grupie pracowników (...) na spotkaniu B. G. ( (...)) miał m.in. wskazać, że jego umowa z I. S. (1) ((...)) dotycząca konsultowania lokalizacji „nie sprawdza się” (jak należy), bo mimo dokonania uzgodnień w pewnym zakresie nadal „spotykają się” u deweloperów (tj. zdarza im się prowadzić równolegle negocjacje i dowiadywać o tym w trakcie ich trwania).

Dowód: wiadomość e-mail z 16 września 2015 r. (21:19); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: I. S. (2) ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 2972 i 4088.

22 grudnia 2015 r. I. S. (1) ((...)) wskazał A. K. ((...)), że w związku z rozmowami prowadzonymi przez (...) w K. informuje, że ma 4 wybrane lokalizacje i prowadzi 3 rozmowy, a zarazem że wśród tych lokalizacji niektóre mogą być „kolizyjne” względem (...). I. S. (1) ((...)) wskazał, że jest w powyższym zakresie „elastyczny”, ale jeżeli podpisze jakieś umowy w I kwartale 2016 r., to „może w jakimś miejscu do przejęcia po B. być za późno” i że z tych względów prosi o szybkie podejmowanie decyzji. A. K. ((...)) wskazał, że 7 stycznia 2016 r. spotyka się z B. G. ( (...)) i że jeżeli pozwoli na to czas, to o przedmiotowej kwestii porozmawia z nim osobiście.

Dowód: wiadomość e-mail z 22 grudnia 2015 r. (12:19); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: FW: (...), k. 2961a i 2971.

Tego samego dnia I. S. (1) ((...)) zwrócił się do A. K. ((...)) również z drugą wiadomością e-mail. W wiadomości tej wskazał, że prowadzi rozmowy w sprawie lokalizacji w galerii handlowej w T. (G.) i że mają one charakter zaawansowany, ale do wynajmującego zgłosił się B. G. ( (...)) proponując lepsze warunki. I. S. (1) ((...)) wskazał, że B. G. ( (...)) „mógłby sobie odpuścić” i poprosił A. K. ((...)), żeby ten zapytał B. G. ( (...)) „dyplomatycznie”, czy może on wskazać wynajmującemu, że rezygnuje z negocjacji. Jako alternatywę I. S. (1) ((...)) wskazał, że może sam zadzwonić do B. G. ( (...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 22 grudnia 2015 r. (16:32); Nadawca: I. S. (1) ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: (...), k. 2961a i 2977.

14 stycznia 2016 r. B. G. ( (...)) skontaktował się z A. K. ((...)) za pośrednictwem wiadomości e-mail, w której wskazał m.in., że rezygnuje z negocjowania lokalizacji (...) T.. A. K. ((...)) przekazał powyższą informację I. S. (1) ((...)). Z kolei 15 lutego 2016 r. I. S. (1) ((...)) w wiadomości e mail do jednego z pracowników (...) wskazał: „Jakby się do Ciebie zgłosili ci poniżej w sprawie lokalizacji w T. (...), to chciałbym o tym porozmawiać. Jestem bliski podpisania umowy najmu i zajmuje się tym od kilku miesięcy. Nawet G. stamtąd usunąłem z A., a tu jakiś lokalny przedsiębiorca się włącza. On mi może pogorszyć warunki najmu w trakcie negocjacji umowy z (...)”.

Dowód: wiadomość e-mail z 14 stycznia 2016 r. (14:10); Nadawca: B. G. ( (...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: (...), k. 2961a i 3058;

wiadomość e-mail z 14 stycznia 2016 r. (23:00); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: I. S. (1) ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...), k. 2961a i 3039;

wiadomość e-mail z 22 lutego 2016 r. (09:22); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: I. S. (1) ((...)); Temat: RE: PD: (...), k. 2961a i 3022.

W wiadomości z 23 lutego 2016 r. B. G. ( (...)) przypomniał z kolei A. K. ((...)), że „odpuścił” obiekty: (...)w K. (na rzecz (...)), (...) T. (na rzecz (...)), a także w R. na prośbę I. S. (1) ((...)) oraz w L. (gdzie otwarty miał zostać klub (...)). Wskazał również, że rozmawiał z I. S. (1) ((...)) i M. N. ((...)) na temat O. i że w rozmowach tych poinformowali go, że nie planują tam otwierać klubów, ale że (...) ostatecznie taki klub otworzy. Jednocześnie B. G. ( (...)) wskazał, że mógłby również wskazać inne przypadki podobne do wskazanych powyżej. W swojej wiadomości B. G. ( (...)) zawarł również listę próśb zaznaczając, że jeżeli (...) nie odniesie się do nich pozytywnie to: „ja nigdy nie spełnię już Waszych i nasza relacja będzie poprawna, ale nie taka jak przez ostatnie dwa lata”.

Dowód: kopia wydruku wiadomości e-mail z 23 lutego 2016 r. (09:02); Nadawca: B. G. ( (...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: (...), k. 2997.

Kontakty dotyczące lokalizowania obiektów były podtrzymywane również w ciągu 2016 r. W tym zakresie 16 czerwca 2016 r. A. K. ((...)) zwrócił się do B. G. ( (...)) z pytaniem, czy ten otwiera (planuje otwarcie) nowego klubu (...) w K. w pobliżu klubu (...). Z kolei 8 listopada 2016 r. B. G. ( (...)) przekazał A. K. ((...)) informację o ofercie, jaką otrzymał w odniesieniu do L.. W związku z wewnętrzną dyskusją w (...) oferta ta miała zostać przekazana do (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 16 czerwca 2016 r. (16:44); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: B. G. ( (...)); Temat: klub (...), k. 2961a i 3057;

wiadomość z 8 listopada 2016 r. (17:28); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)), I. S. (2) ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...), k. 2961a i 2981.

8 kwietnia 2014 r. (...) zawarło z (...) umowę zarządzania, w związku z którą podejmowało na rzecz (...) określone działania.

14 kwietnia 2014 r. (16:24) M. N. ((...)), po otrzymaniu przez (...) oferty od kontrahenta, poinformował członków zarządu (...) S.A. o możliwości otwarcia nowego klubu we W., wskazując jednocześnie, że klub ma zostać otwarty poprzez (...). W odpowiedzi na wiadomość od M. N. ((...)) [INFORMACJA CHRONIONA] upewniał się, czy klub zostanie otwarty pod marką (...) tak, żeby „nie było kłopotu z zakazem konkurencji”.

Dowód: wiadomość e-mail z 15 kwietnia 2014 r. (08:25); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: M. N. ((...)); Kopia: A. K. ((...)), I. S. (2) ((...)); Temat: Re: W. (...), k. 2961a i 3170;

wiadomość z 26 lutego 2014 r. (21:55); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: M. N. ((...)); Temat: Re: Odp.: (...), k. 2961a i 3142.

15 lutego 2016 r. (...),(...) oraz (...) zawarły z (...) nową umowę zarządzania. Do umowy zarządzania załączono strategię rozwoju (...), w której wskazano, że w obrębie W. w okresie trwania umowy (...) nie będzie otwierało swoich własnych klubów ani nie będzie zarządzało obiektami konkurencyjnymi względem (...). Powyższe zastrzeżenie o braku możliwości otwierania przez (...) klubów we W. zostało usunięte wraz z podpisaniem przez strony nowej umowy zarządzania w 2017 r.

(...) podpisał umowę inwestycyjną z (...) 2 grudnia 2013 r.

29 kwietnia 2014 r. w wiadomości skierowanej do wszystkich wspólników (...) (w tym do jednego z pracowników (...) jako jego przedstawiciela) J. R. ((...)) przekazał informacje o czterech możliwych do przejęcia lokalizacjach w W.. Przy jednej z lokalizacji (T.) wskazał, że znajduje się ona blisko klubu (...) i zapytał, czy (...)„akceptuje pomysł z uwagi na współpracę z (...)”. Pracownik (...) wskazał, że z uwagi na niewielką odległość od (...) klub w tej lokalizacji „nie byłby przychylnie przyjęty”. Jednocześnie pracownik (...) wskazał też, że klub w tym miejscu z uwagi na niewielką odległość od (...) mógłby stwarzać ryzyko wojny cenowej i z tego względu nie byłby prawdopodobnie rentowny. J. R. ((...)) w odpowiedzi wskazał, że razem z drugim wspólnikiem miał wątpliwości co do przedmiotowej lokalizacji, ale że chciał znać stanowisko (...) i że teraz sytuacja jest dla niego klarowana.

Dowód: wiadomość e-mail z 17 czerwca 2014 r. (06:23); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Temat: Re: (...), k. 2961a i 3083.

W kolejnej wiadomości z 4 czerwca 2014 r. J. R. ((...)) przesłał wspólnikom (...) informację o bieżących działaniach ukierunkowanych na otwieranie nowych klubów i wskazał na rozmowy z trzema podmiotami. W odniesieniu do jednego z deweloperów wskazał na dwie, w jego ocenie bardzo atrakcyjne lokalizacje. Przy jednej z tych lokalizacji (ul. (...) w W.) wskazał, że w okolicy znajduje się klub (...), ale że liczba budowanych biurowców i osiedli wymusi pojawienie się kolejnego lub kolejnych klubów fitness. Niezależnie od powyższego zwrócił się o opinię w sprawie tej lokalizacji.

Pracownik (...) w odpowiedzi na powyższą wiadomość wskazał m.in. że z tych samych powodów dla których odradzał otwarcie klubu w lokalizacji na T. odradza również klub przy ul. (...), ponieważ „klub w tak bliskiej odległości [od (...) – UOKiK] nie jest mile widziany i stanowi ryzyko wojny cenowej, co godzi w interes obydwu stron i (...) jako udziałowca obu spółek”.

W powyższym kontekście jeden z innych wspólników (...) wskazał, że jego zdaniem wojny cenowej można uniknąć ustalając zasady współpracy między klubami w tej lokalizacji. Powyższe miało w ocenie wspólnika powodować „przekucie” ewentualnego zagrożenia w dodatkową wartość dla klientów.

J. R. ((...)) w odpowiedzi na powyższe wiadomości wskazał, że chciałby przedyskutować otwarcie klubu przy ul. (...) z pracownikiem (...), ponieważ odległość od (...) wynosi w tym przypadku 1 km, a na rynku kluby otwierają się w ostatnim czasie w nawet mniejszych odległościach. Jednocześnie wskazał, że nie wie, jaka jest rentowność klubu (...), ale że sądził, że klub celowo nie jest wypełniony z uwagi na swój wyższy standard.

16 czerwca 2014 r. pracownik (...) przekazał powyższe wiadomości członkom zarządu (...) S.A. wskazując, że umowa inwestycyjna ze (...) nakłada konieczność konsultacji nowych lokalizacji klubów. Pracownik (...) wskazał, że „generalnie komunikujemy, że chcemy uniknąć konfliktów i wojny cenowej pomiędzy klubami” i że tak też odpowiedział w przypadku klubu przy ul. (...). Pracownik (...) wyjaśnił członkom zarządu, że wcześniej negatywnie zaopiniował lokalizację na T. w pobliżu (...) i że w tym przypadku (...) wycofał się z negocjacji, niemniej w przypadku lokalizacji przy ul. (...) nadal na niego naciska. Pracownik (...) wskazał ponadto, że kolejnego dnia odbywa spotkanie z J. R. ((...)) i że chciałby poznać stanowisko zarządu w przedmiotowej sprawie, żeby przekazać spójny komunikat, wskazując zarazem, że: „Mając na uwadze nasze negocjacje G. [ (...), tj. projekt „(...)” – UOKiK], ta lokalizacja może dużo popsuć w kwestii toczących się rozmów o zakazach konkurencji”.

Dowód: wiadomość e-mail z 17 czerwca 2014 r. (06:23); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Temat: Re: (...), k. 2961a i 3083.

A. K. ((...)) w odpowiedzi na powyższą wiadomość wskazał, że w jego ocenie lokalizacja ma kluczowe znaczenie dla (...) z punktu widzenia obecnych i potencjalnych klientów i że cały czas się rozwija. A. K. ((...)) zarekomendował, aby dopytać J. R. ((...)) o jego wyliczenia co do potencjału lokalizacji, a następnie poprosić o komentarz M. N. ((...)). Jednocześnie wskazał, że spodziewa się negatywnego stanowiska ze strony tego ostatniego, niemniej „na ten moment wiedzy” przychyla się do planów (...), ale zaleca dokładniejsze „wypytanie” J. R. ((...)) i konsultacje z M. N. ((...)).

Tego samego dnia pracownik (...), pisząc ze swojego prywatnego adresu e mail, przekazał M. N. ((...)) fragmenty wiadomości od J. R. ((...)) dotyczące lokalizacji przy ul. (...) oraz swojej odpowiedzi w powyższym zakresie.

Dowód: wiadomość e-mail z 16 czerwca 2014 r. (23:33); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: M. N. ((...)); Temat: (...), k. 2961a i 3137.

Cztery miesiące później, 22 października 2014 r., pracownik (...), pisząc ze swojego prywatnego adresu e mail, przekazał M. N. ((...)) wiadomość od A. K. ((...)) z 16 czerwca 2014 r. wraz ze sformułowaną przez tego ostatniego rekomendacją, co do sposobu działania (tj. że (...) nie widzi przeszkód dla otwarcia klubu pod warunkiem konsultacji z (...)). W odrębnej wiadomości wysłanej z prywatnego adresu pracownik (...) wskazał również M. N. ((...)), że (...) wahał się co do lokalizacji przy ul. (...), ale ostatecznie stwierdził, że mu ona odpowiada. Pracownik (...) wyjaśnił M. N. ((...)), że z tego względu wrócił do A. K. ((...)) z informacją, że (...) jest negatywnie nastawione do otwarcia klubu przy ul. (...) przez (...), ale że A. K. ((...)) miał stwierdzić, że nie zagrozi to konkurencji i że (...) musi być otwarty na wszystkich partnerów. Pracownik (...) miał wskazać, że mimo wszystko (...) nie powinien „dawać zgody” wskazując na „kontekst G.” (tj. projekt „(...)”), ale A. K. ((...)) miał podtrzymać swoje stanowisko, co z kolei miało wymusić na pracowniku (...) przekazanie odpowiedniej informacji do (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 22 października 2014 r. (09:40); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: M. N. ((...)); Temat: (...), k. 2961a i 3111;

wiadomość e-mail z 22 października 2014 r. (09:49); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: M. N. ((...)); Temat: (...), 2961a i (...).

Jednocześnie pracownik (...) wskazał M. N. ((...)), że mógł nie konsultować się z zarządem (...) S.A. w powyższym zakresie i od razu wskazać, że (...) nie zgadza się na inwestycje, ale miał ocenić, że (...) jest bliski samodzielnego zwrócenia się do zarządu (...) S.A., więc nie mógł „narażać siebie”, że robi „samowolkę”. Pracownik (...) wskazał, że tego rodzaju decyzje i tak powinny „przechodzić” przez zarząd, ale że w 90% przypadków nie przekazuje zarządowi takich informacji i sam podejmuje decyzje, bo nie ma czasu na „żonglowanie emailami”. Pracownik (...) wyraził żal z powodu tego, że nie udało mu się zatrzymać otwarcia klubu (...).

Po otrzymaniu powyższych wiadomości M. N. ((...)) zwrócił się do grupy pracowników (...)– w tym A. K. ((...)) – z prośbą o odniesienie się do informacji prasowej o tym, że (...) planuje otworzyć klub przy ul. (...). M. N. ((...)) wskazał, że klub będzie znajdował się „900 metrów ulicą i 500 metrów pieszo” od klubu (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 22 października 2014 r. (10:27); Nadawca: M. N. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...) vs (...), k. 2961a i 2990.

Na wiadomość e-mail od M. N. ((...)) odpowiedział tego samego dnia [INFORMACJA CHRONIONA] wskazując, że rozumie jego stanowisko i rozczarowanie. [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że musi przedyskutować temat z A. K. ((...)) oraz [INFORMACJA CHRONIONA], żeby zrozumieć zaistniałą sytuację.

Dowód: wiadomość e-mail z 23 października 2014 r. (01:02); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: M. N. ((...)); Temat: Re: (...), k. 2961a i 3122.

W toku rozmowy wewnętrznej za pośrednictwem wiadomości e-mail – prowadzonej bez udziału [INFORMACJA CHRONIONA] – pracownik (...) nieuczestniczący wcześniej w rozmowach na temat klubu (...) przy ul. (...), wskazał, że jak rozumie odpowiednia informacja nie została wcześniej przekazana M. N. ((...)). [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał z kolei, że jeżeli odpowiednia informacja nie została przekazana, to chciałby wiedzieć dlaczego.

Dowód: wiadomość e-mail z 22 października 2014 r. (12:28); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], A. K. ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Re: (...), k. 2961a i 3005.

W odrębnej wiadomości do [INFORMACJA CHRONIONA] i A. K. ((...)) [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał jednocześnie, M. N. ((...)) jest bardzo niezadowolony z zaistniałej sytuacji. [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że rozumie, że (...) „nie kontroluje” co dokładnie robi (...), ale że rozumie zarazem punkt widzenia przedstawiony przez M. N. ((...)). W kolejnej odrębnej wiadomości do tych samych adresatów [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że otrzymał wiadomość od M. N. ((...)), w której ten miał wyjaśnić, że traktuje (...) jak partnera, ale że tego rodzaju informacje prasowe (o otwarciu klubu (...) w pobliżu (...)) nie odpowiadają partnerskiemu podejściu ze strony (...). Jednocześnie [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że rozumie z czego wynika przekonanie M. N. ((...)), że (...) będzie starał się zapewniać, że spółki, w które inwestuje, nie będą „bezpośrednio kolidowały” z (...). [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że zaistniała sytuacja jest ważna i że należy zachować ostrożność co do tego, jak z nią postępować.

Dowód: wiadomość e-mail z 22 października 2014 r. (12:27); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia: A. K. ((...)); Temat: Re: (...) wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 3092 i 4157.

W powyższej dyskusji nie brał aktywnego udziału A. K. ((...)) ani I. S. (2) ((...)). Zaistniała sytuacja była jednak znana I. S. (2), ponieważ tego samego dnia przesłała otrzymaną 17 czerwca 2014 r. wiadomość od A. K. ((...)) wskazując, że „była zgoda A. tylko warunkowa” oraz że źle się stało, że pracownik (...) przekazał „nam do akceptu bez odpowiedniego follow up”. I. S. (2) ((...)) wskazała, że „to będzie konkretny koszt dla firmy, żeby udobruchać M.”. W toku dalszej dyskusji ustalono, że trzeba przedyskutować zaistniałą sytuację z pracownikiem (...), który przekazał (...) pozytywną opinię wbrew negatywnemu stanowisku (...). I. S. (2) ((...)) wskazała jednocześnie, że „Ewidentnie podjął decyzję [pracownik (...) kontaktujący się ze (...) sam – nie konsultował jej z Tobą ani z A. i podsuął nam do podpisu uchwałę na zasadzie „to tylko formalność” bez przekazywania informacji, że M. się nie zgadza na tę lokalizację”.

Dowód: wiadomość e-mail z 22 października 2014 r. (17:11); Nadawca: I. S. (2) ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia A. K. ((...)); Temat: FW: (...) k. 2961a i 2965;

g) wiadomość z 23 października 2014 r. (09:46); Nadawca: I. S. (2) ((...)); [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...)k. 2961a i 3025.

Niezależnie od powyższych wewnętrznych dyskusji w ramach (...), [INFORMACJA CHRONIONA] przekazał M. N. ((...)) kolejnego dnia informację, że otwarcie klubu (...) przy ul. (...) wynikało z błędu, który trudno wytłumaczyć. [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że w zaistniałej sytuacji trzeba znaleźć jakieś rozwiązanie i że będzie nadzorował tę sprawę. [INFORMACJA CHRONIONA] przeprosił za wynikłe zamieszanie i wskazał, że nie wynika ono ze złych intencji po stronie (...), ale „bardzo nieprofesjonalnej pracy”.

Dowód: wiadomość e-mail z 23 października 2014 r. (01:02); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: M. N. ((...)); Temat: Re: (...), k. 2961a i 3122.

Odrębną wiadomością [INFORMACJA CHRONIONA] zwrócił się do A. K. ((...)) z prośbą o zdanie relacji ze spotkania, które [INFORMACJA CHRONIONA] miał odbyć ze (...). Jednocześnie zapytał, czy w ocenie A. K. ((...)) jest możliwe, że (...) zgodzi się oddać lokalizację przy ul. (...) (przy założeniu, że (...) byłoby nią zainteresowane). [INFORMACJA CHRONIONA] ponownie zapytał jak to możliwe, że tego rodzaju „błąd” zaistniał i że trudno mu sobie wyobrazić, jak mogło dojść do tego, że zarząd (...) S.A. zgodził się na klub (...) przy ul. (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 23 października 2014 r. (23:19); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)); Temat: Re: (...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 3002 i (...).

W odpowiedzi A. K. ((...)) wskazał, że rozmawiał przez telefon z J. R. ((...)), wyjaśnił mu zaistniałą sytuację i że zwrócił się z propozycją różnych rozwiązań, w tym z pytaniem co do możliwości opuszczenia lokalizacji. Odpowiedź J. R. ((...)) miała być „rozsądna”, tj. nie miała formy jednoznacznie negatywnej, niemniej jego rozmówca poprosił o czas, żeby móc się skonsultować ze swoimi partnerami (innymi wspólnikami (...)). W odniesieniu do powodów zaistnienia całej sytuacji (podpisami członków zarządu (...) S.A. pod dokumentem podsumowującym głosowanie przez wspólników (...) nad lokalizacją) A. K. ((...)) wskazał, że: pracownik (...) odpowiedzialny za kontakt ze (...) przedstawił zarządowi (...) S.A. plany (...) w odniesieniu do lokalizacji, A. K. ((...)) poprosił o doprecyzowanie stanowiska (...) (argumenty „za”) oraz skonsultowanie sprawy z M. N. ((...)), pracownik (...) skonsultował się z M. N. ((...)) otrzymując negatywną odpowiedź. Jednocześnie pracownik (...) miał nie przekazać tej informacji zarządowi (...) S.A. Następnie do członków zarządu (...) S.A. miał trafić dokument dotyczący lokalizacji, który został przez nich błędnie podpisany (w zaufaniu do pracowników przedstawiających go do podpisu). Jednocześnie pracownik (...) odpowiedzialny za kontakty ze (...) miał zagłosować za pośrednictwem wiadomości e-mail za otwarciem klubu przy ul. (...), ale nie przesłał kopii przedmiotowej wiadomości do członków zarządu (...) S.A.

[INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że w jego ocenie najlepszym rozwiązaniem jest, żeby (...) zrozumiał trudną sytuację, w jakiej znalazł się (...) i zgodził się („za hojną motywacją finansową”) oddać klub przy ul. (...).

W kolejnej wiadomości z 28 października 2014 r. [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że zgodnie ze streszczeniem przedstawionym przez A. K. ((...)) możliwe są dwa rozwiązania: albo (...) jest zainteresowane klubem (...), albo nie jest. [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że (...) powinien być dany wybór i to ono powinno zdecydować. (...) powinien wskazać, że może być to bardzo trudne do osiągnięcia, ale że może być w stanie przekonać (...), żeby oddał (...) klub w zamian za wynagrodzenie finansowe ze strony (...). Jeżeli (...) się zgodzi, to (...) powinien zaoferować (...) „wszystko co konieczne”, niemniej „w granicach rozsądku”, za zrezygnowanie z klubu na rzecz (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 28 października 2014 r. (11:18); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia: A. K. ((...)); Temat: Re: (...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 3003 i 4150.

[INFORMACJA CHRONIONA] wskazał także, że jeżeli (...) nie będzie zainteresowane klubem, to (...) powinien zorganizować spotkanie wszystkich stron i zapewnić, żeby konkurencja między (...) i (...) nie była brutalna, a była „cywilizowana”.

[INFORMACJA CHRONIONA] wyjaśnił w podsumowaniu swojej wiadomości, że jest ważne, żeby M. N. ((...)) miał poczucie, że (...) jest zaufanym i uczciwym partnerem, który dotrzymuje swoich obietnic. [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że w nadchodzących tygodniach jest prawdopodobne, że z (...) będą prowadzone rozmowy i że częścią tych rozmów będzie, czy M. N. ((...)) jest skłonny przekazać więcej kontroli nad (...) (...) lub osobiście [INFORMACJA CHRONIONA]. [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że incydent ze (...) zaistniał w złym czasie i że na miejscu M. N. ((...)) nie byłby skłonny w tej sytuacji przyznawać (...) jakiejkolwiek większej kontroli nad swoją działalnością gospodarczą („biznesem”).

28 października 2014 r. [INFORMACJA CHRONIONA] potwierdził [INFORMACJA CHRONIONA] oraz A. K. ((...)), że spotkał się z M. N. ((...)) w sprawie klubu (...) przy ul. (...). W toku spotkania [INFORMACJA CHRONIONA] miał wskazać, że (...) jest gotowy do naprawienia sytuacji, w tym do przekonywania (...) i wspierania przejęcia przez (...) klubu przy ul. (...). M. N. ((...)) miał wskazać, że w pierwszej kolejności chciałby się spotkać z J. R. ((...)), żeby dowiedzieć się, jakiego rodzaju klub planuje otworzyć i w jaki sposób mogliby współpracować. Spotkanie zaplanowano na wtorek w kolejnym tygodniu.

Dowód: wiadomość e-mail z 28 października 2014 r. (22:42); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], A. K. ((...)); Temat: Re: (...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 2996 i 4148.

12 grudnia 2014 r. J. R. ((...)) zwrócił się do pracownika (...) odpowiedzialnego za kontakty ze (...) z pytaniem co do tego, czy (...) lub (...) prowadzą rozmowy na temat przejęcia klubów w G. lub K., które dostępne są do przejęcia i które dotychczas były prowadzone przez (...) Nowy pracownik (...) wskazał, że temat ten jest znany (...) i że rozmowy w tych lokalizacjach prowadzi (...). Nowy pracownik (...) zalecił bezpośredni kontakt między (...)oraz (...) i wymianę informacji.

Dowód: wiadomość z 12 grudnia 2014 r. (16:06); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: J. R. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...), k. 36 i 44.

Do kwestii klubu (...) przy ul. (...) nawiązał ponownie M. N. ((...)) w rozmowie z pracownikami (...) 29 stycznia 2015 r. W wiadomości M. N. ((...)) wskazał, że po zaistnieniu sytuacji z otwarciem klubu (...) w sąsiedztwie (...), pracownik (...) będący bezpośrednim adresatem wiadomości miał zadeklarować, że będzie „kontrolował” podobne sytuacje w przyszłości i że sytuacja jak ze (...) nie powtórzy się więcej.

Dowód: wiadomość e-mail z 29 stycznia 2015 r. (11:39); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: E. P., k. 2961a i (...).

Tego samego dnia [INFORMACJA CHRONIONA], pisząc z prywatnego adresu e-mail, przesłał M. N. ((...)) wycinek informacji na temat oferty otrzymanej przez (...) w odniesieniu do lokalizacji przy ul. (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 29 stycznia 2015 r. (11:26); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: M. N. ((...)); Temat: (...) Inflancka, k. 2961a i (...).

[INFORMACJA CHRONIONA] przesłał tę samą informację również do członków zarządu (...) S.A. oraz do [INFORMACJA CHRONIONA]. [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że lokalizacja znajduje się w pobliżu klubu, który zamierza przejąć (...), że (...) nie wie o planach (...), a zarazem, że lokalizacja wybrana przez (...) jest lepsza i bardziej atrakcyjna. [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że rozważyć należy politykę informacyjną względem M. N. ((...)) oraz J. R. ((...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 29 stycznia 2015 r. (12:40); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Re: Klub (...), k. 2961a i 2098.

W odpowiedzi A. K. ((...)) wskazał, że rozmawiał z M. N. ((...)) „hasłowo” na temat planów (...) i że ten o nich wie. A. K. ((...)) wskazał, że (...) spodziewa się oficjalnej rozmowy na temat przejmowanego przez siebie klubu i że wtedy będzie też odpowiedni czas na rozmowę ze (...).

Wątek klubu (...) przy ul. (...) był kontynuowany w lutym 2015 r. [INFORMACJA CHRONIONA] spotkał się z J. R. ((...)), który zgodnie z relacją tego pierwszego miał wskazać, że słyszał plotki na temat przejęcia przez (...) klubu w (...) (tj. w pobliżu ul. (...)) i że nie widzi problemu ani między istnieniem klubu (...) przy ul. (...) w Galerii (...), ani klubu (...) przy ul. (...) i(...) w (...), ponieważ klientów w tych okolicach powinno wystarczyć dla wszystkich. [INFORMACJA CHRONIONA] zapytał w wiadomości e-mail A. K. ((...)), czy można uznać, że M. N. ((...)) akceptuje otwarcie klubu (...) przy ul. (...). W odpowiedzi A. K. ((...)) wskazał, że rozmawiał z M. N. ((...)) i ten nie akceptuje otwarcia klubu (...) i że (...) miało już powyższe sygnalizować wcześniej [INFORMACJA CHRONIONA]. A. K. ((...)) wskazał, że nie potrafi ocenić sytuacji co do danych, ale że „intuicyjnie” czuje, że kluby będą bardzo blisko siebie i że skłania się ku opinii M. N. ((...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 19 lutego 2015 r. (12:13); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)), I. S. (2) ((...)); [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...), k. 2961a i (...).

Odnosząc się do powyższej dyskusji [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że M. N. ((...)) sygnalizował raczej, że (...) sam zrezygnuje z lokalizacji, gdy dowie się, że w pobliżu ma zacząć funkcjonować klub (...). Zgodnie z relacją [INFORMACJA CHRONIONA] (...) stwierdził jednak, że nadal jest zainteresowany lokalizacją i że będzie argumentował, że jeżeli sam nie otworzy w lokalizacji klubu, to może to zrobić (...)albo (...). [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że z uwagi na bliskość klubów i relacje z M. N. ((...)) może być lepiej powstrzymać (...). [INFORMACJA CHRONIONA] zasugerował spotkanie w gronie (...).

30 marca 2015 r. [INFORMACJA CHRONIONA] przesłał A. K. ((...)) oraz I. S. (2) ((...)) informację na temat zebrania wspólników (...), na którym miała być dyskutowana kwestia klubu przy ul. (...) i wskazał, że następnego dnia ma zamiar rozmawiać z J. R. ((...)), ponieważ to ostatni moment na przedyskutowanie sprawy bezpośrednio. Jednocześnie wskazał, że ma zamiar w toku tego spotkania z J. R. ((...)) wskazać mu, że (...) nie będzie wyrażał zgody na otwarcie klubu przy ul. (...) wskazując jako powód wysoki czynsz i fakt bliskości klubu (...) w (...), który będzie agresywnie konkurować o użytkowników kart (...).

Dowód: wiadomość e-mail z 30 marca 2015 r. (20:41); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Temat: RE: (...), k. 2961a i 3086.

A. K. ((...)) wskazał w odpowiedzi, że zasygnalizowałby również J. R. ((...)), ze (...) nie podpisze „w promieniu X od (...)” umowy o współpracy z żadnym klubem, więc nie ma obaw, że lokalizację przejmie jakiś inny podmiot i będzie osiągał z niej duże zyski. Ponadto A. K. ((...)) wskazał, że w toku rozmowy należałoby aktywnie wyjść z propozycją dodatkowego wsparcia dla (...) „wręcz delikatnie sugerując to jako dodatkową „rekompensatę” za brak naszej zgody na I.”, a także przygotować wiele ogólnych argumentów zniechęcających (...) do otwarcia klubu w tej lokalizacji.

[INFORMACJA CHRONIONA] relacjonując członkom zarządu przebieg rozmowy z J. R. ((...)) wskazał, że podszedł on ze zrozumieniem do stanowiska (...), ale że jednocześnie wskazał, że w jego ocenie oba kluby (planowany klub (...) i klub (...)) byłyby „pełne”.

Dowód: wiadomość e-mail z 1 kwietnia 2015 r. (14:30); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)), I. S. (2) ((...)); Temat: (...), k. 2961a i 3097.

Niezależnie od powyższego, temat klubu (...) przy ul. (...) powrócił w dyskusjach między wspólnikami (...) w kwietniu. 23 kwietnia 2015 r. J. R. ((...)) przekazał wszystkim wspólnikom (...) informację na temat dostępnych lokalizacji. W odniesieniu do lokalizacji przy ul. (...) ((...)) wskazał, że temat „stoi” i negocjacje nie są kontynuowane z uwagi na konieczność wyjaśnienia stanowiska (...) (bliskość tej lokalizacji względem (...)). J. R. wskazał, że na 11 maja 2015 r. umówione zostało spotkanie z udziałem członka zarządu (...) S.A., na którym temat klubu przy ul. (...) miał zostać poruszony.

Dowód: wiadomość e-mail z 29 kwietnia 2015 r. (00:09); Nadawca: J. R. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...), k. 2961a i 3077.

Jako inną lokalizację J. R. ((...)) wskazał (...)(w W.) i odnotował, że wstępne warunki są atrakcyjne, ale że podobnie jak w przypadku lokalizacji przy ul. (...) klub znajdowałby się w pobliżu planowanego w podobnej okolicy klubu (...).

Powyższa wiadomość J. R. ((...)) spotkała się z reakcją jednego ze wspólników (...). Wspólnik ten w odniesieniu do lokalizacji przy ul. (...) wskazał, że „niepokojąca zaczyna być sytuacja, w której interes naszej spółki rozpatrywany jest poprzez interes spółki konkurencyjnej”, a także że „Powinniśmy jako wspólnicy działać mając na uwadze dobro naszej spółki”. W swojej wiadomości wspólnik (...) ocenił również, że fakt, że podmiot konkurencyjny ((...)) ma potencjalny zamiar otworzyć w obszarze Ronda (...) swój klub może być jedynie podstawą do oceny atrakcyjności tej lokalizacji dla (...), ale nie kwestii tego, czy „przypadkiem nasz klub nie spowoduje spadku rentowności konkurencji”. W dalszej części swojej wiadomości wspólnik (...) wskazał: „Chyba, że mamy jakieś porozumienie z tą spółką o współprac, w ramach którego m.in. np. my odpuszczamy jedną lokalizację (Inflancka?), a oni inną (D.?), którą my uznamy za atrakcyjną”. Wspólnik (...) wskazał, że współpraca musiałaby być oparta na obustronnych, nie jednostronnych korzyściach oraz że zaniechanie działań w dobrej lokalizacji jedynie dlatego, że może to wpłynąć negatywnie na rentowność konkurencji byłoby na niekorzyść (...). W podsumowaniu swojej wiadomości wspólnik (...) wskazał, że odrębne zagadnienie stanowi to, że jeżeli (...) nie skorzysta z lokalizacji, która jest atrakcyjna, to zainteresuje się nią inny operator z branży.

13 maja 2015 r. J. R. ((...)) przesłał A. K. ((...)) wiadomość z podziękowaniami za spotkanie, które odbyło się dzień wcześniej. J. R. ((...)) wskazał, że w sprawie wyboru lokalizacji (...) wyraża chęć trójstronnych rozmów z udziałem M. N. ((...)). Jednocześnie wskazał m.in. że (...) analizuje kwestię możliwości przejęcia klubu (...) na W. oraz że rezygnuje z zainteresowania lokalizacją przy R. W odrębnej wiadomości e-mail z tego samego dnia J. R. ((...)) przekazał wszystkim wspólnikom (...) m.in., że spotkał się z A. K. ((...)) oraz [INFORMACJA CHRONIONA] i że na spotkaniu poruszony został temat lokalizacji przy ul. (...) i innych lokalizacji, które mogły być dyskusyjne z powodu bliskości (...). J. R. ((...)) wskazał, że ustalone zostało, że organizowane będą trójstronne spotkania, na których omawiane będą te kwestie.

Dowód: wiadomość z 13 maja 2015 r. (12:55); Nadawca: J. R. ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...), k. 2961a i 3099;

wiadomość z 13 maja 2015 r. (16:33); Nadawca: J. R. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; [INFORMACJA CHRONIONA]; [INFORMACJA CHRONIONA]; [INFORMACJA CHRONIONA], [INFORMACJA CHRONIONA]; [INFORMACJA CHRONIONA]; [INFORMACJA CHRONIONA]; [INFORMACJA CHRONIONA]; [INFORMACJA CHRONIONA], Temat: Re:(...), k. 2961a i 3095.

19 maja 2015 r. w związku z wiadomością otrzymaną od J. R. ((...)) [INFORMACJA CHRONIONA] skontaktował się z A. K. pytając czy w kontekście pytań (...) dotyczących nowych klubów (w szczególności w lokalizacji w W. i przy ul. (...)) widzi on szanse na „rychłe” spotkanie (...) z M. N. ((...)).

Dowód: wiadomość z 19 maja 2015 r. (13:38); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)); Temat: FW: Inwestycje, k. 2961a i (...).

20 maja 2015 r. A. K. ((...)) kontaktując się z [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że 1-2 tygodnie wcześniej spotkał się z J. R. ((...)) i że ten jest sfrustrowany z powodu tego, że M. N. ((...)) blokuje rozwój (...) w W.. A. K. ((...)) wskazał, że (...) trudno jest znaleźć nowe lokalizacje, ponieważ M. N. ((...)) sprzeciwia się wszystkim rozsądnym rozwiązaniom. A. K. ((...)) ocenił powyższe działanie jako egoistyczne i wskazał, że sugeruje regularne, comiesięczne spotkania w gronie A. K. ((...))-M. N. ((...)) mające służyć wypracowywaniu relacji i rozmowom na temat lokalizacji w ten sposób, żeby przebiegały one nie za pośrednictwem (...), ale trójstronnie, ale docelowo najlepiej bezpośrednio między J. R. ((...)) i M. N. ((...)).

Dowód: wiadomość e-mail z 20 maja 2015 r. (07:34); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 2982 i 4104.

Tego samego dnia do A. K. ((...)) zwrócił się J. R. ((...)) ze swoimi uwagami na temat „modelu współpracy partnerskiej” między (...), (...) i (...) w kwestii lokalizacji klubów. J. R. ((...)) stwierdził, że w jego ocenie sprawa nie jest tak skomplikowana jak się czasami wydaje, ponieważ żadna z sieci nie chciałaby otworzyć klubu, który będzie miał problemy z pozyskaniem klientów („drzwi w drzwi” z innym klubem), a co za tym idzie takie sytuacje nie będą się zdarzały. W przypadku klubów bardziej oddalonych (1-2 km) J. R. ((...)) wskazał, że sytuacje takie trudniej ocenić i że być może należałoby brać w takim przypadku pod uwagę komfort użytkowników (...), którzy preferowaliby posiadanie dwóch klubów do wyboru.

Dowód: wiadomość e-mail z 20 maja 2015 r. (12:43); Nadawca: J. R. ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: (...), k. 2961a i 3038.

J. R. ((...)) wskazał ponadto, że od początku współpracy z (...) (...) deklarował, że chciałby rozwijać swoją sieć na obszarze W. i że w tym kontekście unikanie bliskości klubów (...) będzie bardzo trudne. J. R. wyjaśnił również, że kilka miesięcy wcześniej (...) badał możliwość przejęcia klubu przy ul. (...), ale że zrezygnował z dalszych rozmów m.in. ze względu na bliskość klubu (...). W lokalizacji tej pojawił się jednak ostatecznie inny klub, który obecnie konkuruje z (...). J. R. ((...)) poprosił o zaproponowanie terminu kolejnego spotkania, wskazując, że może być ono trójstronne, w celu dojścia do „porozumienia”. W odpowiedzi A. K. ((...)) wskazał, że zgadza się z przedstawionymi argumentami i że jest zdecydowanie „za” spotkaniem trójstronnym z M. N. ((...)). 24 maja 2015 r. A. K. ((...)) w wiadomości skierowanej do M. N. ((...)) i J. R. ((...)) przesłał propozycję terminu pierwszego spotkania trójstronnego. Termin ustalono ostatecznie na 1 czerwca 2015 r.

Dowód: wiadomość e-mail z 20 maja 2015 r. (12:43); Nadawca: J. R. ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; RE: lokalizacje, k. 2961a i 3030;

wiadomość e-mail z 24 maja 2015 r. (19:56); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: J. R. ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...), k. 2961a i 3030;

wiadomość e-mail z 24 maja 2015 r. (20:09); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: J. R. ((...)), M. N. ((...)); Temat: (...), k. 2961a i (...).

Zgodnie z opisem spotkania przedstawionym przez M. N. ((...)) [INFORMACJA CHRONIONA] przy okazji dyskusji na temat sytuacji na rynku i planowanej konsolidacji, w toku spotkania 1 czerwca 2015 r. M. N. ((...)) miał oświadczyć, że nie będzie „protestował” klubów (...), ponieważ „nie ma to sensu” i ponieważ nigdy nie chciał ograniczać działań (...). Dokładniejszą relację deklaracji, jakie miały zostać przedstawione na spotkaniu przedstawił A. K. ((...)), który około pół roku wcześniej relacjonował je grupie pracowników (...). Zgodnie z wyjaśnieniami A. K. ((...)) M. N. ((...)) miał na spotkaniu wskazać, że nie sprzeciwia się otwarciom klubów (...) „właściwie gdziekolwiek, jeśli nie zabija (...)”.

Dowód: wiadomość e-mail z 30 listopada 2015 r. (14:32); Nadawca: M. N. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...), k. 2961a i 3116.

wiadomość e-mail z 24 lipca 2015 r. (12:40); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)), I. S. (2) ((...)); Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...), k. 2961a i 3029.

16 czerwca 2015 r. J. R. ((...)) podjął kontakt z M. N. ((...)) przekazując mu informację o dostępności powierzchni pod najem w E..

Dowód: wiadomość e-mail z 16 czerwca 2015 r. (11:52); Nadawca: J. R. ((...)); Adresat: M. N. ((...)); Temat: (...), k. 3729.

30 czerwca 2015 r. J. R. ((...)) przesłał A. K. ((...)) oraz [INFORMACJA CHRONIONA] pytanie co do stanowiska (...) w odniesieniu do lokalizacji przy Rondzie (...), podkreślając, że (...) nie będzie naciskał na tę lokalizację z uwagi na bliskość planowanego klubu (...), ale że możliwy jest też powrót (...) do negocjacji w tej lokalizacji(Odległość między W. (gdzie miał być otwarty klub (...)) a Rondem (...) to około 200-300 metrów, jednak jest to specyficzny obszar W., ponieważ skupione są w nim budynki biurowe koncentrujące na niewielkiej przestrzeni dużą liczbę potencjalnych klientów klubów fitness (pracowników korporacji)). 22 lipca 2015 r. J. R. ((...)) ponownie zwrócił się do A. K. ((...)) z pytaniem o opinię w sprawie lokalizacji przy Rondzie (...) wyjaśniając, że oferta jest bardzo ciekawa, ale że (...) może ją „odpuścić”. J. R. ((...)) poprosił również o poparcie dla negocjowanej lokalizacji na W., o której rozmowy prowadzono wcześniej.

Dowód: wiadomość e-mail z 30 czerwca 2015 r. (12:38); Nadawca: J. R. ((...)); Adresat: A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Kopia: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: Rondo (...), k. 2961a i 3001;

wiadomość e-mail z 22 lipca 2015 r. (16:25); Nadawca: J. R. ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: Re: (...), k. 36 i 52.

W związku z powyższymi wiadomościami A. K. ((...)) skontaktował się z M. N. ((...)) pytając, czy „bierze” klub na W. i wskazując, że (...) twierdzi, że otrzymał korzystne warunki i jest tą lokalizacją zainteresowany. A. K. ((...)) wskazał również, że (...) pytał o lokalizację przy Rondzie (...), ale że w jego ocenie jeżeli (...) otworzy „ładny klub w (...) (...) – UOKiK] to może (...) ogarnie, a detal pojdzie tam do „kogoś” typu (...) (...)lub (...) – UOKiK]” i że jego rekomendacja byłaby negatywna. Jednocześnie A. K. ((...)) wskazał, że jeżeli (...) chciałoby otworzyć w tym miejscu własny klub, to „zmienia to postać rzeczy”.

Dowód: wiadomość e-mail z 23 lipca 2015 r. (09:38); Nadawca: M. N. ((...)); Adresat: A. K. ((...)); Temat: Odp.: (...), k. 2961a i 2985.

M. N. ((...)) w odniesieniu do lokalizacji na W. wskazał, ze taktycznie nie włączył się do negocjacji i jednocześnie zaznaczył „odnośnie (...) – deklaracja ze spotkania mam nadzieję dobrze zrozumiana”. Jednocześnie M. N. ((...)) wskazał, że rozważał kwestię zakazów konkurencji łączących (...) i (...) i że być może nadszedł „odpowiedni czas aby zdjąć je obustronnie”, ponieważ powodują blokady i konieczność zapytań. W odniesieniu do lokalizacji przy Rondzie (...) wskazał, że myśli w odniesieniu do niej o (...).

W odpowiedzi A. K. ((...)) wskazał „Ok, to jak rozumiem powiem K. że R. „nie” o poważnie rozważasz, a odnośnie (...) to jak rozumiem w kontekście zdrowego konkurowania każdy może na korzystnych warunkach tam wejść”. M. N. ((...)) nie przedstawił uwag w odniesieniu do podsumowania przedstawionego przez A. K. ((...)). W odniesieniu do zawartego w powyższej wiadomości pytania A. K. ((...)) o to, o jakich zakazach konkurencji mowa, M. N. ((...)) wskazał: „Mamy w umowie pełno obustronnych zakazów. Myślę, że możemy po prostu znieść wszystkie i umowa będzie wolna od zakazów. To brzmi dobrze i partnersko”.

A. K. ((...)) przekazał wiadomość z przebiegiem rozmowy na temat zakazów konkurencji [INFORMACJA CHRONIONA] i wskazał, że jest przeciwko pozwalaniu M. N. na „cokolwiek”, bo tak rozumie jego propozycję „zniesienia zakazów konkurencji”.

Dowód: wiadomość e-mail z 23 lipca 2015 r. (12:36); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: FW: Odp: (...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 2963 i 4093.

W odrębnej wiadomości A. K. ((...)) przekazał również J. R. ((...)) informacje na temat stanowiska (...) co do otwarcia klubów przy Rondzie (...) i w W.. W odniesieniu do pierwszej lokalizacji wskazał, że (...) rozważa tę lokalizację i dlatego proponuje (on, tj. A. K.) „odpuszczenie tematu”. W odniesieniu do lokalizacji w W. wskazał, że nie ma nic przeciwko i że tak też potwierdzał M. N. ((...)) na ostatnim spotkaniu „sugerując, że nie ma zamierza „blokować” inwestycji (...)”.

Dowód: wiadomość e-mail z 23 lipca 2015 r. (09:42); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; I. S. (2) ((...)); Temat: FW: Rondo (...) / W., k. 2961a i (...).

(...) otworzył ostatecznie klub na W.. (...) otworzyło klub w W.. (...) nie otworzył klubu przy Rondzie (...).

W 2016 r. J. R. ((...)) przekazał M. N. ((...)) informację o dostępności powierzchni pod najem klubu w G..

Dowód: wiadomość e-mail z 10 października 2016 r.; Nadawca: J. R. ((...)); Adresat: M. N. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: PD: (...), k. 3730.

Pracownicy (...) przechodzili szkolenia z prawa konkurencji, w tym szkolenia związane z wejściem w życie ustawy z dnia 10 czerwca 2014 r. o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz ustawy – Kodeks postępowania cywilnego. W tym zakresie jeden z pracowników (...) komentując harmonogram dnia swojego przełożonego wskazywał 13 stycznia 2015 r. M. N. ((...)), że przełożony ten „ma szkolenie „UOKiK (na cholerę mu to?) bo się pozmieniały jakieś przepisy”.

Dowód: wiadomość e-mail z 13 stycznia 2015 r. (09:10); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: M. N. ((...)); Temat: (...), k. 2961a i 3114.

W lipcu 2014 r. [INFORMACJA CHRONIONA] przygotował projekt dokumentu zatytułowanego „Informacja dla Rady Nadzorczej (...) – UOKiK]”. W dokumencie tym [INFORMACJA CHRONIONA] przygotował informacje dotyczące trudności, na jakie napotkano przy negocjacjach w sprawie konsolidacji klubów fitness (w ramach projektu (...)). Jednocześnie [INFORMACJA CHRONIONA] przygotował informacje wskazujące, że Memorandum (...) [INFORMACJA CHRONIONA] miało zostać rozwiązane za zgodną wolą stron (co ostatecznie nastąpiło), a jednocześnie wskazujące, że „w następnej kolejności nastąpi zawarcie aneksu do umów inwestycyjnych z M. N., I. S. (1) i spółkami przez nich kontrolowanymi (oraz pozostałymi udziałowcami (...)?) [fragment w nawiasie oznaczony żółtym kolorem, tj. do weryfikacji – UOKiK], określającego szczegółowe zasady nowej koncepcji konsolidacji”.

Dowód: projekt dokumentu „Informacja dla Rady Nadzorczej” (17/07/2014) sporządzony przez pracownika (...), k. 3061.

Z kolei 26 listopada 2014 r. A. K. ((...)) opisując sposób geograficznego podziału rynku między (...) i (...) zawarł zastrzeżenie, że: „Oczywiście można (zwłaszcza M.) robić samowolkę [INFORMACJA CHRONIONA] ale takie przypadki powinny generować naszą wstrzemięźliwość pożyczkową w przyszłości”.

Dowód: wiadomość e-mail z 27 listopada 2014 r. (10:17); Nadawca: [INFORMACJA CHRONIONA]; Adresat: A. K. ((...)), [INFORMACJA CHRONIONA], I. S. (2) ((...)); Temat: RE:(...), k. 36 i 43.

17 kwietnia 2015 r. M. N. ((...)) zwrócił się do [INFORMACJA CHRONIONA] i A. K. ((...)) z pytaniem dotyczącym sposobu działania (...) w kontekście ekspansji jednej z zagranicznych sieci fitness we W.. W toku wewnętrznej rozmowy między przedstawicielami (...), [INFORMACJA CHRONIONA] wskazał, że skłania się do przejęć nowych klubów i że jak rozumie przejęcia nastąpią poprzez (...), co ma wpisywać się w propozycję A. K. ((...)), żeby udostępniać mniej środków finansowych (...), a więcej (...), które (...)„kontroluje”. A. K. ((...)) zaproponował, żeby przyjąć określony sposób rozmowy z M. N. ((...)) do czasu dyskusji na temat [INFORMACJA CHRONIONA].

Dowód: wiadomość e-mail z 20 kwietnia 2015 r. (06:58); Nadawca: A. K. ((...)); Adresat: [INFORMACJA CHRONIONA]; Temat: RE: (...); wraz z tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego tej wiadomości, k. 2961a, 3004 i 4144.

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie niezaprzeczonych twierdzeń stron oraz wskazanych wyżej dokumentów znajdujących się w aktach sprawy. Dokumenty nie były kwestionowane przez strony, dlatego też Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich wiarygodności.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje.

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie, a podniesione zarzuty są bezzasadne.

Bezzasadny jest zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 pkt 3 uokik oraz art. 101 ust. 1 lit. c) tfue w zw. art. 6a i 12a okiku polegające na błędnej wykładni i zastosowaniu tych przepisów w sposób, który doprowadził do uznania, że Spółka naruszyła zakaz dokonywania podziału rynku, a to poprzez udział w porozumieniu, które rzekomo miało charakter, jednolity i ciągły”, a także na błędnej wykładni i zastosowaniu tych przepisów, w sytuacji gdy zgromadzony materiał dowodowy nie wskazuje, aby Spółka byłą stroną takiego porozumienia (a właściwie rzekomych porozumień). Uzasadnienie odwołania nie zawiera żadnej argumentacji do zgłoszonego zarzutu, a w szczególności nie wyjaśnia jego istoty, a więc na czym miałaby polegać błędność wykładni wskazanych przepisów i błędność ich zastosowania. Zauważyć przy tym należy, że kwestia czy udział w porozumieniu miał charakter, jednolity i ciągły” nie jest objęta hipotezą powyższych norm prawnych i jako taka nie ma znaczenia.

Nie zasługuje na uwzględnienie także zarzut naruszenia art. 10 ust. 1 uokik oraz art. 107 kpa w zw. z art. 83 uokik w zw. z art. 6a i 12a uokik poprzez niesprecyzowanie w pkt. I sentencji Decyzji (ani w uzasadnieniu Decyzji), na czym polegał -jaką miał treść - zarzucony Spółce podział rynku, a w konsekwencji brak sprecyzowania, w jaki sposób Powódka dopuścić miała do naruszenia ustawowego zakazu przez Spółkę. Przedmiotem zakazu zawartego art. 6 ust. 1 pkt 3 uokik oraz art. 101 ust. 1 lit. c) tfue jest podział rynku jako takiego, zaś art. 10 ust. 1 uokik nie nakłada wymagań co do dokładniejszego sprecyzowania istoty tego podziału. Zgodnie z tym przepisem Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję, jeżeli stwierdzi naruszenie zakazów określonych w art. 6 lub w art. 9 ustawy lub w art. 101 lub w art. 102 TFUE. Sentencja powinna zatem zawierać stwierdzenie naruszenia zakazów określonych w art. 6 lub w art. 9 ustawy lub w art. 101 lub w art. 102 TFUE i zaskarżona decyzji wymaganiu temu czyni zadość.

Bezzasadny jest również zarzut naruszenia art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 84 okiku oraz art. 7 kpa w zw. z art. 83 okiku w zw. z art. 6a i 12a okiku poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego, co skutkowało błędami w ustalonym stanie faktycznym. Dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie wystarczy twierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie Prezesa UOKiK w tym zakresie. W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny organ ten naruszył przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłusznie im je przyznając. Skarżący powyższych kryteriów nie wskazał, a odwołanie w odniesieniu do tego zarzutu również nie zawiera uzasadnienia.

Za bezzasadny należało także uznać zarzut naruszenia art. 1 ust. 1 uokik w zw. art. 6a i 12a uokik poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, a to poprzez błędne uznanie, że w przedmiotowej sprawie została spełniona przesłanka interesu publicznego, w sytuacji gdy z uwagi na brak wykazania wymagających ochrony interesów przedsiębiorców i konsumentów niniejsza sprawa nie ma charakteru antymonopolowego (działania Spółki nie tylko nie naruszyły tych interesów, ale doprowadziły do polepszenia sytuacji konsumentów i przedsiębiorców (pracodawców). Już samo stworzenie zagrożenia zakłócenia konkurencji (a więc nawet sytuacja, gdy działaniami przedsiębiorcy realnie nie został dotknięty żaden jego kontrahent lub odbiorca-konsument) jest niezgodne z interesem publicznym, a istnienie interesu publicznoprawnego należy oceniać przez pryzmat szerszego spojrzenia, uwzględniającego całość negatywnych skutków działań na określonym rynku (por. wyrok SN z dnia 24 lipca 2003 r., I CKN 496/01). Podstawowym celem ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów jest ochrona konkurencji i ochrona interesów przedsiębiorców i konsumentów, zaś ochrona konkurencji polega na przeciwdziałaniu monopolizacji rynku, rozumianej zarówno jako narzucanie przez podmiot dominujący warunków działania niekorzystnych dla jego kontrahentów, jak i tworzenie pomiędzy przedsiębiorcami porozumień ograniczającym im możliwość konkurowania. Ustawa chroni konkurencję jako mechanizm regulujący sposób funkcjonowania gospodarki; czyni to w interesie publicznym, co oznacza, że naruszenie interesu jednostki nie jest w ogóle konieczne do zastosowania instrumentów interwencyjnych w niej unormowanych. Celem interwencji Prezesa Urzędu jest przede wszystkich ochrona rynku przed jego dezorganizacją ze strony przedsiębiorców wykorzystujących swą pozycję dominującą, a ochrona interesów indywidualnych konsumentów lub ich grup jest następstwem zakazania przedsiębiorcom niektórych zachowań typowych dla podmiotów dominujących, uznanych przez ustawodawcę jako zagrażające interesowi publicznemu (A. Stawicki, E. Stawicki [w:] J. Baehr, M. Błachucki, T. Feliszewski, P. Komorowska, J. Krüger, W. Kulczyk, T. Kwieciński, M. Prętki, M. Radwański, B. Turno, E. Wardęga, A. Wędrychowska-Karpińska, A. Wiercińska-Krużewska, A. Wierciński, A. Witkowska, A. Zawłocka-Turno, A. Stawicki, E. Stawicki, Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2016, art. 1.).

W przedmiotowej sprawie zawarte porozumienie ograniczało swobodę uczestniczącym w nim przedsiębiorców do otwierania nowych klubów fitness po za uzgodnionym zakresem geograficznym, a zatem doszło do zakłócenia konkurencji, co oznacza, że interes publiczny został naruszony. Twierdzenia powoda, że porozumienie doprowadziło do polepszenia sytuacji konsumentów i przedsiębiorców (pracodawców)), jest gołosłowny i pozbawiony znaczenia. Ze swej istoty niedozwolone porozumienia są zawierane, gdyż są korzystne dla uczestniczących w nim przedsiębiorców. Powód zaś nie wyjaśnił na czym miałaby polegać korzyść konsumentów.

Nie zasługuje na uwzględnienie także zarzut naruszenie art. 10 ust. 1 uokik oraz art. 107 kpa w zw. z art. 83 uokik w zw. z art. 6a i 12a uokik poprzez niesprecyzowanie w pkt. II sentencji Decyzji zakresu nakładanego na Spółkę obowiązku zaniechania zarzucanej praktyki ograniczającej konkurencję co powoduje, że zaskarżona Decyzja w odniesieniu do Spółki jest niewykonalna i powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego, co z kolei powinno skutkować zniesieniem odpowiedzialności Powódki.

W pierwszym rzędzie zważyć należało, że nakaz zaniechania nie ma żadnego związku ze stosowaniem . z art. 6a i 12a uokik, gdyż nawet fakt zaniechania stosowania praktyki nie stanowi przesłanki wyłączającej stosowanie tych przepisów.

Po drugie, sąd nie podziela stanowiska powoda, że pozwany nie sprecyzował w pkt. II sentencji Decyzji zakresu nakładanego na Spółkę obowiązku zaniechania zarzucanej praktyki ograniczającej konkurencję, skoro wskazał w pkt I, że praktyka polega na niedozwolonym porozumieniu, to zaniechanie polega na jego zaprzestaniu w całości, a więc w zakresie trwającym jeszcze w dacie wydania Decyzji.

Konsekwencją uznania za bezzasadny zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 pkt 3 uokik oraz art. 101 ust. 1 lit. c) tfue jest bezzasadność zarzutu naruszenia art. 106 ust. 1 pkt 1 i 2 uokik, gdyż zgodnie z tym przepisem Prezes Urzędu może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% obrotu osiągniętego w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary, jeżeli przedsiębiorca ten, choćby nieumyślnie:

1) dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 6, w zakresie niewyłączonym na podstawie art. 7 i art. 8, lub naruszenia zakazu określonego w art. 9;

2) dopuścił się naruszenia art. 101 lub art. 102 TFUE.

Odnosząc się do zarzutów zgłoszonych do pkt VI Decyzji zważyć należało, że także i w tym przypadku dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie wystarczy twierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie Prezesa UOKiK w tym zakresie. W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny organ ten naruszył przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłusznie im je przyznając. Skarżący powyższych kryteriów nie wskazał, przedstawiając jedynie własne, odmienne wnioski oraz wnioski dowodowe na ich poparcie. Zgłoszone wnioski dowodowe jednak nie zmierzały do ustalenia faktów zgodnie z art.227 k.p.c., a do przedstawienia ocen własnych oraz innych osób dotyczących pozycji powódki w zarządzie oraz jej stanu świadomości co do obowiązującego prawa, a więc okoliczności nie mających znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Oceny takie nie są faktami w rozumieniu art.227 k.p.c.

Bezspornym jest natomiast, że w relewantnym okresie (tj. od 15 listopada 2013 r. do 11 kwietnia 2017 r.) powód był członkiem zarządu (...) Spółka z o.o. , która to spółka jako komplementariusz zarządzała (...) sp. z o.o. sp.k.. Powód nie wskazuje żadnych konkretnych zdarzeń, które uniemożliwiałyby jej sprawowanie tej funkcji. Z przedstawionych wyżej ustaleń faktycznych jednoznacznie wynika, że prowadził korespondencję oraz spotykał się z innymi przedsiębiorcami, w celu podziału rynku. Bezspornym jest także, że nie tylko w żaden sposób nie zdystansował się wobec tych działań, ale przejawiał inicjatywę w ich prowadzeniu. Z prowadzonej korespondencji mailowej wynika wprost, że akceptuje proponowany przez (...) S.A. podział rynku poprzez określenie regionów geograficznych, w których uczestnicy porozumienia mogą otwierać nowe kluby fitness i w konsekwencji ograniczeniu konkurencji między nimi. Jako osoba zarządzająca wymienionymi wyżej podmiotami powód respektował ustanowiony podział.

Powód miał nie tylko świadomość , że porozumienie to ogranicza konkurencję gdyż pozbawia go swobody podejmowania decyzji co do lokalizacji nowych klubów.

Równocześnie, skoro nie zdystansował się w sposób wyraźny od tych działań to nie ma znaczenia, czy w ramach struktury organizacyjnej spółki miał możliwość samodzielnego podjęcia działań zmierzających do zaprzestania naruszaniu prawa. Bez znaczenia jest, czy powód miał świadomość co do porozumień pomiędzy (...) S.A. a innymi podmiotami, gdyż zakazane było już samo porozumienie z tym podmiotem. Zachowanie powoda umożliwiało ograniczenie konkurencji niezależnie od tego, czy powód był świadomy jego zakresu.

W dziedzinie prawa konkurencji Unii uczestnictwo danego przedsiębiorstwa w spotkaniu mającym antykonkurencyjny cel powoduje powstanie domniemania niezgodnego z prawem charakteru owego uczestnictwa, które to domniemanie przedsiębiorstwo to musi obalić poprzez dowiedzenie otwartego zdystansowania się, które musi być postrzegane w ten sposób przez innych uczestników kartelu ( por. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 20 stycznia 2016 r. w sprawie (...) v. Komisja Europejska C-373/14 P). Zdanie Sądu analogiczny standard zachowania otwartego zdystansowania się dotyczy członków zarządu, którzy powzięli wiedzę o niedozwolonym porozumieniu.

Zgodnie z art. 375 k.s.h. wobec spółki członkowie zarządu podlegają ograniczeniom ustanowionym kodeksie spółek handlowych, w statucie, regulaminie zarządu oraz w uchwałach rady nadzorczej i walnego zgromadzenia. Powód nie przedstawił żadnego dowodu na istnienie ograniczenia ustawionego w powyższy sposób. Powód był zatem „osobą zarządzającą” w rozumieniu art, 4 pkt 3a uokik, gdyż wchodziła w skład organu zarządzającego przedsiębiorcy. Nie ma także znaczenia jej subiektywna świadomość treści art. 6 ust. 1 pkt 3 uokik oraz art. 101 ust. 1 lit. c) tfue, gdyż obydwa akty prawne zostały opublikowane w Dzienniku Ustaw, a zatem powód nie może się zasłaniać ich nieznajomością. Zdaniem Sądu, nieznajomość prawa nie wyłącza kompetencji Prezesa UOKiK do nałożenia kary pieniężnej (art. 106 ust. 1 uokik) w przeciwieństwie do usprawiedliwionego błędu co do prawa (por. Wyrok SN z 21.02.2018 r., III SK 1/17, LEX nr 2539157).

Świadome akceptowanie przez powoda i jego czynne działanie naruszających normy art. 6 ust. 1 pkt 3 uokik oraz art. 101 ust. 1 lit. c) tfue, miało zatem charakter umyślny.

Za bezzasadny uznać należało także zarzut naruszenia art. 4 pkt 3a w zw. z art. 6a i 12a uokik polegające na braku należytej wykładni pojęcia „osoby zarządzającej”, a przez to na błędnym przyjęciu, że Powód był „osobą zarządzającą” i jako taka ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 6a i 12a uokik. Jak wyżej wskazano powód od 15 listopada 2013 r. do 11 kwietnia 2017 r. był członkiem zarządu (...) Spółka z o.o. , która to spółka jako komplementariusz zarządzała (...) sp. z o.o. sp.k. Zgodnie zaś art. 4 pkt 3a uokik ilekroć w ustawie jest mowa o osobie zarządzającej - rozumie się przez to kierującego przedsiębiorstwem, w szczególności osobę pełniącą funkcję kierowniczą lub wchodzącą w skład organu zarządzającego przedsiębiorcy. Jako członek zarządu komplementariusza był zatem osobą zarządzającą (...) sp. z o.o. sp.k. W odniesieniu do norm art. 6a i 12a uokik sam fakt wejścia w skład organu zarządzającego przedsiębiorcy (zarządu w przypadku spółek akcyjnych) jest przesłanką odpowiedzialności osoby, która w ramach sprawowania swojej funkcji w czasie trwania stwierdzonego naruszenia tych zakazów umyślnie dopuściła przez swoje działanie lub zaniechanie do naruszenia przez tego przedsiębiorcę wymienionych zakazów. Niezależnie od podziału zadań w ramach zarządu, treść korespondencji mailowej nie pozostawia wątpliwości, że powód bezpośrednio uczestniczył w dokonywanych porozumieniach antykonkurencyjnych dotyczących spółki.

Zarzut naruszenia art. 6a okiku w zw. z art. 6 ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz ustawy - kodeks postępowania cywilnego z dnia 10 czerwca 2014 r. (Dz.U. z 2014 r. poz. 945) poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, jest bezzasadny gdyż z art. 6 wprost wynika, że osoba zarządzająca ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 6a okiku, wyłącznie za działania i zaniechania mające miejsce począwszy od dnia wejścia w życie Ustawy zmieniającej, nie przystaje do treści Decyzji.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 6a i 12a uokik w zw. z art. 10 ust. 3 uokik (a contrarió) w zw. z art. 6 kpa w zw. z art. 83 uokik poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji przyjęcie, że to na Powódce ciążył obowiązek udowodnienia zaniechania przez nią działań, które doprowadziły do naruszenia przez Spółkę zakazów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3 okiku oraz w art. 101 ust. 1 lit. c) tfue, podczas gdy art. 10 ust. 3 uokik nakłada obowiązek udowodnienia, że praktyka naruszająca zakazy, o których mowa w art. 6 lub w art. 9 uokik lub w art. 101 lub w art. 102 tfue została zaprzestana jedynie na przedsiębiorcę (a już nie na osobę zarządzającą), zważyć należało, że zgodnie z art.84 uokik w sprawach dotyczących dowodów w postępowaniu przed Prezesem Urzędu w zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio art. 227-315 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego. Obowiązuje zatem norma art.232 k.p.c. zgodnie z która strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Skoro zatem powódka chciała wywieść skutki prawne z faktu zaniechania stosowania praktyki , to obowiązana była wskazać dowód na tę okoliczność.

Podniesione w odwołaniu zarzuty:

- naruszenia art 48 ust 1 Karty Praw Podstawowych UE w zw. z art. 6 ust. 2 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (dalej jako: „EKPC”) w zw. z art. 42 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 7a § 1 kpa w zw. z art 83 uokik, poprzez naruszenie w odniesieniu do Powódki zasady domniemania niewinności i rozstrzygnięcie powstałych w toku postępowania wątpliwości natury faktycznej i prawnej na niekorzyść Powódki, co w rezultacie doprowadziło do błędnego przypisania odpowiedzialności Powódce na podstawie art. 6a i 12a uokik;

- naruszenia art 49 ust 1 Karty Praw Podstawowych UE w zw. z art. 6 ust. 1 EKPC w zw. z art. 42 ust 1 Konstytucji RP oraz art 6 kpa w zw. z art. 83 uokik poprzez liczne naruszenia zasady nullum crimen sine lege oraz stosowanie wykładni per analogiam i wykładni rozszerzającej na niekorzyść Powódki co w rezultacie doprowadziło do błędnego przypisania odpowiedzialności Powódce na podstawie art. 6a i 12a uokik;

Nie zawierają żadnego uzasadnienia. Gołosłowne są zatem zarzuty naruszenie w odniesieniu do Powódki zasady domniemania niewinności i rozstrzygnięcie powstałych w toku postępowania wątpliwości natury faktycznej i prawnej na niekorzyść czy naruszenia zasady nullum crimen sine lege oraz stosowanie wykładni per analogiam i wykładni rozszerzającej na niekorzyść Powódki.

Biorąc pod uwagę treść art.8 ust. 2 uokik, zgodnie z którym ciężar udowodnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, spoczywa na przedsiębiorcy zarzut naruszenia art 8 ust 1 i 3 uokik w zw. z art 6, 7 i 9 kpa w zw. z art 83 uokik w zw. z art. 6a i 12a uokik polegające na pominięciu przy rozstrzyganiu sprawy treści art. 8 ust. 1 uokik jest oczywiście bezzasadny. Pozwany nie miał bowiem obowiązku z urzędu i w ramach własnej inicjatywy dowodowej badać przesłanek wskazanych w naruszenia art 8 ust 1 i 3 uokik, gdyż obciążało to przedsiębiorcę.

Skoro zatem nie doszło do naruszenia przez pozwanego art. 12 a ustawy uokik, ustalone w pkt VI umyślne działanie i zaniechanie powoda, która dopuścił do naruszenia przez (...) S.A. z siedzibą w W. art. 6 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz art. 101 ust. 1 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sposób, o którym mowa w pkt. I sentencji niniejszej decyzji, dawało podstawę do nałożenia kary pieniężnej na podstawie naruszenie art 106a ust 1 uokik Zarzut naruszenia tego przepisu poprzez nałożenie na Powódkę w pkt XIV Decyzji kary pieniężnej w wysokości 40 800,00 z tytułu odpowiedzialności, w sytuacji gdy nie zostały spełnione przesłanki odpowiedzialności Powódki, o których mowa w art. 6a i 12a uokik jest bezzasadny. Przepis art 10 6a ust 1 uokik stanowi, że Prezes Urzędu może nałożyć na osobę zarządzającą, o której mowa w art. 6a, karę pieniężną w wysokości do 2 000 000 zł, jeżeli osoba ta umyślnie dopuściła do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1-6 ustawy lub w art. 101 ust. 1 lit. a-e TFUE.

Sąd Najwyższy obszernie wyjaśnił kwestię decyzji uznaniowych wskazując m.in., że przepisy określające kompetencje organów regulacyjnych powinny być interpretowane z uwzględnieniem konstytucyjnej zasady sprawności i rzetelności działania instytucji publicznych (uchwała Sądu Najwyższego z 9 lipca 2019 r., I NSZP 1/19; wyrok Sądu Najwyższego z 27 listopada 2019 r., I NSK 95/18). Sens zasady sprawności i rzetelności działania instytucji publicznych polega na obowiązku formułowania oraz interpretowania przepisów prawa określających pozycję, skład, kompetencje i zasady działania organu władzy publicznej w taki sposób, aby mógł on efektywnie wywiązać się ze wszystkich powierzonych mu przez ustawodawcę zadań (por. wyroki pełnego składu TK z 7 stycznia 2004 r., K 14/03 i z 22 września 2006 r., U 4/06 oraz wyrok TK z 9 marca 2016 r. K 47/15). Jak zaznaczał Sąd Najwyższy, zasada sprawności i rzetelności działania instytucji publicznych koresponduje z zasadą podziału i równowagi władzy, która do wypełnienia różnych funkcji (ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej) wymaga utworzenia odrębnych organów. Określając kompetencje organów państwa ustawodawca wyraźnie rozróżnia pomiędzy decyzjami związanymi a decyzjami uznaniowymi. Trzymając się domniemania racjonalności ustawodawcy należy przyjąć, że racją związania decyzji jest ograniczenie swobody organu, a celem umieszczenia decyzji w sferze uznania administracyjnego jest poszerzenie swobody organu. Konsekwentnie, kontrola sądowa powinna sięgać głębiej w przypadku decyzji związanych, a płycej w przypadku decyzji uznaniowych. W innym przypadku instytucja uznania administracyjnego stałaby się konstrukcją iluzoryczną (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 27 listopada 2019 r., I NSK 95/18).

Nałożenie kary na powódkę w niniejszej sprawie nie wykracza poza granice uznania administracyjnego, zaś jej wysokość nie była przedmiotem zarzutów odwołania.

Z przedstawionych wyżej względów odwołanie należało oddalić na podstawi art. 47931a § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sporu zasądzając na rzecz pozwanego koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych (art. 98 k.p.c.).

Dodano: 26 marca 2024, Opublikował(a): Iwona Lubańska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: Bogdan Gierzyński
Data wytworzenia informacji: 4 grudnia 2023