Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, Wydział XVII Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Bogdan Gierzyński

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Wioleta Banaszek

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2023 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

o stwierdzenie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 16 marca 2022 r., Nr (...)

Oddala odwołanie;

Zasądza od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

SSO Bogdan Gierzyński

Wersja jawna

Sygn. Akt XVII AmA 57/22

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów decyzją z dnia 16 marca 2022 r., Nr (...):

Na podstawie art. 27 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 24 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 275), po przeprowadzeniu postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów uznał za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów działanie (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. polegające na deklarowaniu dla wprowadzanych do obrotu wyrobów włókienniczych składu surowcowego, którego wyroby te nie posiadają, co wprowadza konsumentów w błąd co do cech produktu i tym samym stanowi nieuczciwą praktykę rynkową w rozumieniu art. 5 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2070) i stwierdził zaniechanie jej stosowania z dniem 9 kwietnia 2020 r.

Na podstawie art. 26 ust. 2 w związku z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 275) nałożył na (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. środki usunięcia trwających skutków praktyki stwierdzonej w pkt I niniejszej decyzji zobowiązując ww. przedsiębiorcę do:

a) opublikowania w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się przedmiotowej decyzji, na swój koszt, na swojej stronie internetowej, która na dzień wydania decyzji mieści się pod adresem (...), oświadczenia o treści:

(...) sp. z o.o. z siedzibą w S. informuje, iż Prezes UOKiK wydał decyzję nr (...) z dnia 16 marca 2022 r. stwierdzającą stosowanie przez spółkę praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów polegającej na deklarowaniu dla wprowadzanych do obrotu wyrobów włókienniczych składu surowcowego, którego wyroby te nie posiadały, co wprowadzało konsumentów w błąd co do cech produktu.

Szczegółowe informacje dostępne są w treści decyzji Prezesa UOKiK nr (...) z dnia 16 marca 2022 r. dostępnej na stronie Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów pod adresem www.uokik.gov.pl”

Oświadczenie to będzie spełniało następujące wymagania:

• oświadczenie będzie zamieszczone w górnej części strony głównej domeny (...), bez możliwości zamknięcia, z możliwością jego zwinięcia przez użytkownika w taki sposób, aby widoczna była skrócona treść: „Decyzja stwierdzająca Prezesa UOKiK nr (...). Więcej informacji tutaj”, z ponowną możliwością rozwinięcia pełnego oświadczenia; przy ponownym wejściu na stronę, użytkownikowi wyświetlona zostanie skrócona treść, z ponowną możliwością rozwinięcia pełnego oświadczenia przez użytkownika,

• oświadczenie zostanie sformułowane czarną czcionką na białym tle oraz wyjustowane,

• zastosowana dla oświadczenia czcionka będzie odpowiadać wielkości czcionki używanej w nagłówkach na stronie internetowej (...),

• fragmenty oświadczenia: „decyzji Prezesa UOKiK nr (...)” przy skróconej treści, będzie stanowić hiperłącze (link) przekierowujące do niniejszej decyzji opublikowanej w bazie decyzji dostępnej pod adresem www.uokik.gov.pl,

• w przypadku zmiany nazwy przedsiębiorcy, jego przekształcenia lub przejścia praw i obowiązków na inny podmiot pod jakimkolwiek tytułem, publikacja zostanie zrealizowana odpowiednio przez lub za pośrednictwem danego przedsiębiorcy lub następcy prawnego, ze wskazaniem nazw przedsiębiorcy dawnej i nowej,

• oświadczenie będzie dostępne na stronie internetowej (...) przez okres 3 miesięcy od daty zamieszczenia;

b) opublikowania w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się przedmiotowej decyzji, na swój koszt, za pośrednictwem należącego do tego przedsiębiorcy konta poświęconego marce (...) w portalu społecznościowym (...) (...) (na moment wydawania niniejszej decyzji działającym pod nazwą: (...)), komunikatu o treści:

(...) sp. z o. o. z siedzibą w S. informuje, iż Prezes UOKiK wydał decyzję nr (...) z dnia 16 marca 2022 r. stwierdzającą stosowanie przez spółkę praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów polegającej na deklarowaniu dla wprowadzanych do obrotu wyrobów włókienniczych składu surowcowego, którego wyroby te nie posiadały, co wprowadzało konsumentów w błąd co do cech produktu.

Szczegółowe informacje dostępne są w treści decyzji Prezesa UOKiK nr (...) z dnia 16 marca 2022 r. dostępnej na stronie Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów pod adresem www.uokik.gov.pl”

Komunikat ten będzie spełniał następujące wymagania:

• komunikat zostanie sformułowany standardową, domyślną czcionką o wielkości zwyczajowo używanej do tworzenia komunikatów na wskazanym portalu społecznościowych,

• fragment komunikatu: „decyzji Prezesa UOKiK nr (...)” będzie stanowić hiperłącze (link) przekierowujący do niniejszej decyzji opublikowanej w bazie decyzji dostępnej pod adresem www.uokik.gov.pl,

• do treści komunikatu - na jego końcu - dodane zostaną znaczniki internetowe w formie poniższych hasztagów: „^garnitury, ^ubrania, (...), #UOKiK, #decyzjaUOKiK”,

• komunikat będzie dostępny za pośrednictwem należącego do tego przedsiębiorcy konta w portalu społecznościowym przez okres 3 miesięcy od daty zamieszczenia,

c) zamieszczenia w terminie 7 (siedmiu) dni od daty uprawomocnienia się niniejszej decyzji w każdym sklepie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. (zarówno w sklepach własnych, jak i działających na podstawie umów franczyzowych) oświadczenia o treści:

(...) sp. z o.o. z siedzibą w S. informuje, iż Prezes UOKiK wydał decyzję nr (...) z dnia 16 marca 2022 r. stwierdzającą stosowanie przez spółkę praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów polecającej na deklarowaniu dla wprowadzanych do obrotu wyrobów włókienniczych składu surowcowego, którego wyroby te nie posiadały, co wprowadzało konsumentów w błąd co do cech produktu.

Szczegółowe informacje dostępne są w treści decyzji Prezesa UOKiK nr (...) z dnia 16 marca 2022 r. dostępnej na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów pod adresem www.uokik.gov.pl”

w ten sposób, że ww. oświadczenie powinno zostać umieszczone w widocznym miejscu przy każdej kasie i być utrzymywane przez okres 3 (trzech) miesięcy od daty jego zamieszczenia oraz powinno być napisane z zastosowaniem czarnej czcionki Times New Roman rozmiar 20 na białym tle, z użyciem opcji pogrubienia czcionki - bold, rozmiar A4, z zastosowaniem marginesu górnego, dolnego, prawego i lewego wynoszącego po 2,5 cm.

Na podstawie art. 106 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 106 ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 275), nałożył na (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., płatną do budżetu państwa, karę pieniężną w wysokości 1 105 428,00 zł (słownie: jeden milion sto pięć tysięcy oraz czterysta dwadzieścia osiem złotych), z tytułu naruszenia zakazu o jakim mowa w art. 24 ust. 1 i 2 pkt 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, w zakresie określonym w punkcie pierwszym rozstrzygnięcia niniejszej decyzji;

Na podstawie art. 77 ust. 1 i art. 80 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 275) oraz na podstawie art. 263 § 1 i art. 264 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.) w związku z art. 83 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, obciążono (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. kosztami przeprowadzonego postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów oraz zobowiązuje się tego przedsiębiorcę do zwrotu Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kosztów postępowania w kwocie 51,00 zł (słownie: pięćdziesięciu jeden złotych) w terminie 14 (czternastu) dni od daty uprawomocnienia się niniejszej decyzji.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. zaskarżając ją w części tj. w zakresie pkt III Decyzji.

Odwołujący zarzucił zaskarżonej decyzji:

• Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że Powód posiada łącznie (...) salonów sprzedaży podczas, gdy z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że Powód posiada łącznie (...) salony sprzedaży, przy czym błąd ten skutkował nieprawidłowym ustaleniem w zakresie (znacznego) zasięgu terytorialnego zakresu zarzucanej praktyki, a w konsekwencji nałożeniem na Powoda rażąco wygórowanej kary.

• Naruszenie art. 111 w zw. z art. 106 ust. 1 uokik poprzez nałożenie na powoda rażąco wygórowanej kary, bez należytego uwzględnienia okoliczności mających wpływ na wymiar kary, tj.:

  brak uwzględnienia zakresu naruszenia przepisów Ustawy i wymierzenie kary z pominięciem zasady proporcjonalności;

  braku uwzględnienia zróżnicowanego czasu trwania praktyki;

  brak uwzględnienia nieznacznego zasięgu terytorialnego praktyki;

  brak uwzględnienia współpracy (...) w toku prowadzonego postępowania.

Wskazując na powyższe zarzuty, Odwołujący wniósł o:

zmianę Decyzji w pkt III poprzez obniżenie wymiaru kary pieniężnej nałożonej na Powoda do kwoty 32 129,00 złotych, a w każdym razie nie wyższej niż kwota 278104,00 złotych;

zasądzenie od pozwanego na rzecz Powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Odwołujący wniósł ponadto o:

dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z dokumentów wskazanych w odwołaniu na okoliczności powołane bezpośrednio przed wskazaniem tychże dowodów:

- Pismo Spółki z dnia 17 marca 2021 roku — w aktach postępowania administracyjnego

- Pismo Spółki z dnia 21 grudnia 2021 roku — w aktach postępowania administracyjnego;

- przesłuchanie Pani M. J. — Kierownika Działu Handlowego (...);

- przesłuchanie strony Powodowej — Pana R. T. — Wiceprezesa Zarządu Spółki;

- Załącznik nr 6 „ Wielkość Zbytu” do Pisma Spółki z dnia 17 marca 2021 roku — w aktach postępowania administracyjnego;

- przesłuchanie Pani M. J. — Kierownika Działu Handlowego (...);

- przesłuchanie strony Powodowej — Pana R. T. — Wiceprezesa Zarządu Spółki;

- Raport „Struktura sprzedaży - wg grup” wygenerowany z systemu sprzedażowego, z którego korzysta Spółka ukazujący wartość sprzedaży netto zrealizowanej w kategorii marynarki, koszule, garnitury (oddzielnie) z podziałem na salony Spółki - Załącznik do niniejszego odwołania;

- przesłuchanie Pani M. J. — Kierownika Działu Handlowego (...);

- przesłuchanie strony Powodowej — Pana R. T. — Wiceprezesa Zarządu Spółki

- plik prezentacji przesłanej Prezesowi UOKiK za pośrednictwem wiadomości e- mail po spotkaniu online, które odbyło się w dniu 8 marca 2022 roku — w aktach postępowania administracyjnego;

- Pismo Spółki z dnia 14 lutego 2022 roku — w aktach postępowania administracyjnego

- Pismo Spółki z dnia 14 lutego 2022 roku — w aktach postępowania administracyjnego

dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z przesłuchania:

świadka Pani M. J. — Kierownika Działu Handlowego (...) na następujące okoliczności:

i. wielkość i struktura sprzedaży wyrobów/kategorii wyrobów Spółki w 2020 rok - okoliczności wskazane w treści niniejszego odwołania, bezpośrednio przed wnioskami dowodowymi;

Strony Powodowej — Prezesa R. T. — Wiceprezesa Zarządu Spółki na następujące okoliczności:

wielkość i struktura sprzedaży wyrobów/kategorii wyrobów Spółki w 2020 roku - okoliczności wskazane w treści niniejszego odwołania, bezpośrednio przed wnioskami dowodowymi;

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wniósł o:

oddalenie odwołania w całości;

pominiecie wniosków dowodowych Powoda wymienionych w petitum odwołania;

zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) sp. z o.o. z siedzibą w S. jest przedsiębiorcą wpisanym do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego przez Sąd Rejonowy w Białymstoku, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem: (...) (data rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym: 4 luty 2008). Jak wynika z ww. rejestru przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest m.in. sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach oraz produkcja odzieży wierzchniej. /k. [taj. przeds.] akt adm./

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka jest producentem odzieży wierzchniej sprzedawanej pod marką (...). Spółka posiada zakład produkcyjny w S., natomiast sprzedaż detaliczna wyrobów Spółki dokonywana jest za pośrednictwem prowadzonych przez nią na terenie całego kraju placówek handlowych występujących pod nazwą jej marki. Spółka w piśmie z dnia 17 marca 2021 r. wskazała, że posiada [taj. przeds.] własne sklepy oraz [taj. przeds.] sklepy działające pod jej marką na podstawie umów franczyzowych. Ponadto Spółka sprzedaje swoje produkty za pośrednictwem sklepu internetowego działającego pod adresem (...). W ofercie Spółki znajdują się następujące wyroby odzieżowe: garnitury, koszule, marynarki, spodnie, bluzy, kamizelki, kurtki, swetry, koszulki, wyroby skurzane, obuwie, a także akcesoria m.in.: krawaty, muszki, poszetki, spinki do mankietów. Odnosząc się do skali sprzedaży wyrobów Spółki, zgodnie z jej oświadczeniem, w okresie od dnia 1.01.2019 r. do dnia 28.02.2021 r. sprzedała [taj. przeds.] sztuk wszystkich oferowanych przez nią wyrobów. Spółka w piśmie z dnia 14 lutego 2022 r. uzupełniła swoje wyjaśnienia wskazując, iż produkcję wprowadzanych przez nią do obrotu ubrań zleca również innym podmiotom. /k. [taj. przeds.] akt adm./

Z dokumentów sporządzonych w ramach czynności kontrolnych przeprowadzonych przez Wojewódzkich Inspektorów Inspekcji Handlowej wynika, że w okresie od dnia 18 października 2019 r. do dnia 11 lutego 2020 r. organy te pobrały a następnie zleciły Laboratorium Produktów Włókienniczych i Analizy Instrumentalnej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Ł. badanie laboratoryjne 18 próbek wyrobów Spółki z czego badanie 15 próbek wykazało, że próbki te nie posiadają zadeklarowanego przez Spółkę składu surowcowego. Kontrole te przeprowadzone zostały na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz.U. z 2020 r., poz. 1706). W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1, 2 i 6 ww. ustawy do zadań Inspekcji Handlowej należy kontrola legalności i rzetelności działania przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów odrębnych w zakresie produkcji, handlu i usług; kontrola produktów znajdujących się w obrocie handlowym lub przeznaczonych do wprowadzenia do takiego obrotu, w tym w zakresie oznakowania i zafałszowań. /k. [taj. przeds.] akt adm./

Kontrole, które wykazały niezgodność składu surowcowego z zadeklarowanym przez Spółkę odbyły się w trzynastu przypadkach w placówkach handlowych Spółki, a w dwóch przypadkach bezpośrednio w zakładzie produkcyjnym Spółki. Organy te pobrały do badań siedem marynarek, cztery koszule oraz cztery komplety garniturów Spółki. Szczegóły przeprowadzonych kontroli, w których ustalony laboratoryjnie skład surowcowy wyrobów włókienniczych Spółki był niezgodny ze składem zadeklarowanym, przedstawiały się następująco:

Źródło: opracowanie własne.

Jak wynika z powyższej tabeli, wprowadzane do obrotu przez Spółkę wyroby włókiennicze o nazwie: Marynarka (...); Koszula męska (...); Marynarka (...); Garnitur (...); Garnitur (...); Garnitur(...); Koszula męska (...); Marynarka (...); Koszula męska (...); Marynarka (...); Marynarka (...); Garnitur (...); Marynarka (...); Koszula męska (...); Marynarka (...), nie uzyskały w toku powyżej wskazanych kontroli wyników potwierdzających posiadanie deklarowanych dla nich informacji w zakresie składu surowcowego. /k. [taj.przeds.] akt adm./

Z załączonej do protokołów Inspekcji Handlowej dokumentacji fotograficznej oraz ze sporządzonych przez Laboratorium Produktów Włókienniczych i Analizy Instrumentalnej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Ł. sprawozdań z badań laboratoryjnych pobranych próbek wynika, że niezgodny z rzeczywistym składem surowcowym, deklarowanym przez Spółkę dla jej wyrobów skład zamieszczany był na wszywkach informacyjnych w postaci metek wyrobu - trwale związanych z wyrobem oraz na dołączanych do ubrań etykietach - przyczepianych do ubrań za pomocą sznurków. /k. [taj.przeds.] akt adm./

Spółka w stosowanych przez siebie materiałach reklamowych, w szczególności takich jak zamieszczone w prasie reklamy, ulotki, banery reklamowe na stronie internetowej Spółki, czy też posty w social mediach nie wskazywała informacji odnoszących się do składu surowcowego sprzedawanych przez siebie towarów. Niemniej jednak skład surowcowy wyrobów Spółki był przez nią wskazywany w ofertach sprzedaży danego ubrania publikowanych za pośrednictwem sklepu internetowego marki (...). /k. [taj. przeds.] akt adm./

Spółka przekazała dane dotyczące wielkości zbytu zakwestionowanych wyrobów, z których wynika, iż Spółka większość zakwestionowanych w ramach kontroli Inspekcji Handlowej ubrań wprowadzała do obrotu od 2018 r., niemniej jednak część z nich zaczęła wprowadzać do obrotu już od początku 2016 roku. /k. [taj. przeds.] akt adm./

Spółka na wezwanie Prezesa UOKiK do przekazania, stosowanych w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia otrzymania wezwania, wzorów przez nią wszywek oraz etykiet jej wyrobów, których ustalony laboratoryjnie skład surowcowy był niezgodny ze składem zadeklarowanym oświadczyła, że [taj. przeds.].

Spółka przekazując na wezwanie Prezesa UOKiK stosowane od dnia 1 stycznia 2019 r. wzory etykiet oraz wszywek zakwestionowanych wyrobów wskazała, że zostały one wydrukowane specjalnie na potrzeby postępowania Prezesa UOKiK. /k. [taj. przeds.] akt adm./

Jednocześnie Spółka oświadczyła, że przy produkcji swoich wyrobów wykorzystywała tkaniny pochodzące od różnych dostawców. W ocenie Spółki tkaniny te, pomimo tej samej nazwy handlowej, mogły różnić się składem surowcowym z uwagi na wykorzystywane przy ich produkcji przędze, maszyny i technologie. W związku z tym, iż Spółka zaopatrywała się u różnych dostawców tkanin, w jej ocenie poszczególne partie danego wyrobu, mimo tej samej nazwy tkaniny, mogły być uszyte z różniących się od siebie, również pod względem składu surowcowego, tkanin. Spółka wskazała jednocześnie, że jedna partia wyrobu powstaje z jednej partii tkaniny. /k. [taj. przeds.] akt adm./

Na wezwanie Prezesa UOKiK Spółka wskazała, dla każdego z zakwestionowanych w ramach kontroli Inspekcji Handlowej wyrobów, szczegółowe daty pierwszego wprowadzenia do obrotu przebadanych laboratoryjnie partii, tj. partii poszczególnych wyrobów, które zostały uszyte z tej samej tkaniny, których próbki następnie zostały pobrane i zbadane w ramach kontroli przeprowadzonej przez Inspekcję Handlową przez Laboratorium Produktów Włókienniczych i Analizy Instrumentalnej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Ł..

Z przekazanych przez Spółkę danych wynika, iż część zbadanych laboratoryjnie partii zakwestionowanych wyrobów było wprowadzane do obrotu już od 2018 roku. Natomiast najwcześniejszą datą wprowadzenia do obrotu przez Spółkę zbadanej po raz pierwszy laboratoryjnie partii zakwestionowanego wyrobu jest 27 marca 2018 r. W tym dniu została wprowadzona do obrotu, a następnie zakwestionowana w ramach badań laboratoryjnych, partia garnituru o nazwie (...) /k. [taj. przed.] akt adm./

W kontekście ww. wyjaśnień Spółki, zgodnie z którymi jedna partia wyrobu powstaje z jednej partii tkaniny, a jednocześnie - pomimo wykorzystywania do produkcji swoich wyrobów tkanin pochodzących od różnych dostawców - od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia przeprowadzenia danej kontroli nie dokonywała ona żadnych zmian w zakresie informacji/oprawy graficznej etykiet/wszywek zakwestionowanych wyrobów, należy wskazać, iż Spółka deklarowała ustalony w ramach kontroli Inspekcji Handlowej w metkach oraz etykietach skład surowcowy, od początku wprowadzenia na rynek partii objętych kontrolami wyrobów, tj. najwcześniej od 27 marca 2018 r.

Spółka oświadczyła, że niezwłocznie po otrzymaniu informacji o negatywnych wynikach badań laboratoryjnych wycofywała ze swoich sklepów (zarówno ze sklepów własnych, jak i franczyzowych) zakwestionowane w ramach kontroli Inspekcji Handlowej wyroby. W pierwszej kolejności poprzez [taj. przeds.]. Wyroby te zostały ponownie wprowadzone do obrotu z prawidłowymi oznaczeniami na wszywkach. Przy czym ponownie wprowadzone do obrotu wyroby Spółki zostały zaopatrzone w etykiety z nową oprawą graficzną, która już nie zawiera informacji o składzie surowcowym danego produktu. Zgodnie z wyjaśnieniami Spółki, proces dokonywania przez nią zmian w etykietach i wszywkach wyrobów, których składy zostały uznane w wyniku badań laboratoryjny za niezgodne z rzeczywistymi, rozpoczął się od listopada 2019 r. tj. wraz z otrzymaniem przez Spółkę pierwszej informacji o nieprawidłowym składzie zbadanego produktu. / k. [taj. przeds.] akt adm./

Spółka oświadczyła, że po przeprowadzonych kontrolach, wraz z wycofywaniem ze swoich sklepów zakwestionowanych wyrobów w tym samym czasie zmieniła publikowane w jej sklepie internetowym informacje o składzie surowcowym produktów, na zgodne z wynikami zleconych przez Inspekcję Handlową badań laboratoryjnych. / k. [taj. przeds.] akt adm.]

Ostatnie badanie laboratoryjne, które wykazało niezgodność składu surowcowego wyrobu Spółki z deklarowanym, zostało zlecone przez (...) Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej i dotyczyło marynarki o nazwie (...) oraz zostało dokonane w okresie od dnia 9 marca 2020 r. do dnia 20 marca 2020 r. Spółka o wyniku przeprowadzonego badania została poinformowana przez wyżej wymieniony organ pismem z dnia 3 kwietnia 2020 r., które zostało jej doręczone w dniu 8 kwietnia 2020 r. Natomiast Spółka wskazała, iż wyrób ten został przez nią wycofany z obrotu w dniu 9 kwietnia 2020 r. / k. [taj. przeds.] akt adm./

Prezes UOKiK w celu ustalenia, czy faktycznie doszło do zaniechania zarzucanej Spółce praktyki zlecił na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów Wojewódzkim Inspektorom Inspekcji Handlowej kolejne kontrole wyrobów Spółki. Kontrole te zostały przeprowadzone w okresie od 4 do 5 sierpnia 2021 r. w sklepach Spółki znajdujących się w P., M., L., L. oraz w G.. W ramach niniejszych kontroli pobrano oraz przebadano próbki pięciu wyrobów Spółki, tj. koszula (...), garnitur (...), koszula (...), garnitur (...), marynarka (...). Przeprowadzone przez Laboratorium Produktów Włókienniczych i Analizy Instrumentalnej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Ł. badania potwierdziły zgodność rzeczywistego składu surowcowego pobranych próbek ww. wyrobów z deklarowanym. / k. [taj. przeds.] akt adm./

Spółka osiągnęła w 2020 r. [taj. przeds.] zł przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. /k. [taj. przeds.] akt adm./

Spółka nie była nigdy wcześniej adresatem decyzji Prezesa UOKiK, a zatem jest to pierwszy przypadek zakwestionowania jej działalności w zakresie naruszenia ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.

Powyżej przedstawiony stan faktyczny ustalony został w oparciu o dokumenty zgromadzone w toku postępowania administracyjnego, mając w szczególności na uwadze normę art. 229 i 230 k.p.c.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 111 w zw. z art. 106 ust. 1 uokik poprzez nałożenie na powoda rażąco wygórowanej kary, bez należytego uwzględnienia okoliczności mających wpływ na wymiar kary, tj.:

i. brak uwzględnienia zakresu naruszenia przepisów Ustawy i wymierzenie kary z pominięciem zasady proporcjonalności;

ii. braku uwzględnienia zróżnicowanego czasu trwania praktyki;

iii. brak uwzględnienia nieznacznego zasięgu terytorialnego praktyki;

iv. brak uwzględnienia współpracy (...) w toku prowadzonego postępowania.

W pierwszym rzędzie zważyć należało, że zgodnie z art. 106 ust. 1 uokik Prezes Urzędu może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% obrotu osiągniętego w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary, jeżeli przedsiębiorca ten, choćby nieumyślnie:

1) dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 6, w zakresie niewyłączonym na podstawie art. 7 i art. 8, lub naruszenia zakazu określonego w art. 9;

2) dopuścił się naruszenia art. 101 lub art. 102 TFUE;

3) dokonał koncentracji bez uzyskania zgody Prezesa Urzędu;

3a) dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 23a;

4) dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 24.

Użyte w przepisie słowo „może” oznacza, że decyzja o zastosowaniu środka w postaci kary pieniężnej należy do sfery tzw. uznania administracyjnego.

Sąd Najwyższy obszernie wyjaśnił kwestię decyzji uznaniowych wskazując m.in., że przepisy określające kompetencje organów regulacyjnych powinny być interpretowane z uwzględnieniem konstytucyjnej zasady sprawności i rzetelności działania instytucji publicznych (uchwała Sądu Najwyższego z 9 lipca 2019 r., I NSZP 1/19; wyrok Sądu Najwyższego z 27 listopada 2019 r., I NSK 95/18). Sens zasady sprawności i rzetelności działania instytucji publicznych polega na obowiązku formułowania oraz interpretowania przepisów prawa określających pozycję, skład, kompetencje i zasady działania organu władzy publicznej w taki sposób, aby mógł on efektywnie wywiązać się ze wszystkich powierzonych mu przez ustawodawcę zadań (por. wyroki pełnego składu TK z 7 stycznia 2004 r., K 14/03 i z 22 września 2006 r., U 4/06 oraz wyrok TK z 9 marca 2016 r. K 47/15). Jak zaznaczał Sąd Najwyższy, zasada sprawności i rzetelności działania instytucji publicznych koresponduje z zasadą podziału i równowagi władzy, która do wypełnienia różnych funkcji (ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej) wymaga utworzenia odrębnych organów. Określając kompetencje organów państwa ustawodawca wyraźnie rozróżnia pomiędzy decyzjami związanymi a decyzjami uznaniowymi. Trzymając się domniemania racjonalności ustawodawcy należy przyjąć, że racją związania decyzji jest ograniczenie swobody organu, a celem umieszczenia decyzji w sferze uznania administracyjnego jest poszerzenie swobody organu. Konsekwentnie, kontrola sądowa powinna sięgać głębiej w przypadku decyzji związanych, a płycej w przypadku decyzji uznaniowych. W innym przypadku instytucja uznania administracyjnego stałaby się konstrukcją iluzoryczną (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 27 listopada 2019 r., I NSK 95/18).

Uwzględniając zatem z jednej strony fakultatywność kar pieniężnych i uznaniowość decyzji z art. 106 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, a jednocześnie mając na względzie konieczność zapewnienia wysokiego standardu ochrony praw przedsiębiorców na których nakładana jest kara, zasadne jest uznanie, że na Prezesie UOKiK spoczywa obowiązek wykazania przesłanek ujętych w przepisach, na podstawie których nałożono karę pieniężną, natomiast sąd zobligowany jest do weryfikacji prawidłowości ich zastosowania (zob. podobnie wyroki Sądu Najwyższego z 10 listopada 2010 r., III SK 18/08 oraz III SK 27/08).

Ponadto w judykaturze Sądu Najwyższego rozstrzygnięto, że w ramach zarzutu naruszenia art. 106 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów nie podlega kognicji Sądu Najwyższego samo skorzystanie przez Prezesa UOKiK z uznaniowej kompetencji do nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej, a jedynie zastosowane w sprawie kryteria wymiaru kary pieniężnej (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 21 czerwca 2013 r., III SK 56/13; wyrok Sądu Najwyższego z 16 kwietnia 2015 r., III SK 24/14,).

Sąd Najwyższy wyjaśnił również, że sąd orzekający w pierwszej i drugiej instancji w sprawie z odwołania od decyzji Prezesa UOKiK, sprawuje pełną merytoryczną kontrolę nad wymiarem kary pieniężnej. Kontroluje nie tylko to, czy kara pieniężna została wymierzona przez Prezesa Urzędu zgodnie z ustawowymi wytycznymi wymiaru kary, bądź w sposób odpowiadający zasadom wynikającym z pragmatyki organu ujawnionej w postaci różnego rodzaju wyjaśnień. Sąd jest także władny samodzielnie dostosować poziom ostatecznie wymierzanej kary pieniężnej do ustalonych w sprawie okoliczności, z uwzględnieniem funkcji kar pieniężnych oraz przesłanek wymiaru kary określonych w ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, bądź wynikających z ogólnych zasad prawa, regulacji konstytucyjnych, czy zobowiązań prawnomiędzynarodowych (zob. uzasadnienie wyroku z 15 maja 2014 r., III SK 54/13). (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2023 r. II NSKP 8/23).

Zgodnie z art.111 uokik Prezes Urzędu, ustalając wysokość nakładanej kary pieniężnej, uwzględnia w szczególności okoliczności naruszenia przepisów ustawy oraz uprzednie naruszenie przepisów ustawy, a także, w przypadku kary pieniężnej, o której mowa w art. 106 ust. 1 - okres, stopień oraz skutki rynkowe naruszenia przepisów ustawy, przy czym stopień naruszenia Prezes Urzędu ocenia biorąc pod uwagę okoliczności dotyczące natury naruszenia, działalności przedsiębiorcy, która stanowiła przedmiot naruszenia.

Ustalając wysokość kar pieniężnych zgodnie z ust. 1, Prezes Urzędu bierze pod uwagę okoliczności łagodzące lub obciążające, które wystąpiły w sprawie, oraz sankcje, o których mowa w ust. 5 powyższego przepisu.

Okolicznościami łagodzącymi, są w szczególności w przypadku dopuszczenia przez osobę zarządzającą do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazów, o których mowa w art. 23a lub art. 24:

a) działanie pod przymusem,

b) przyczynienie się do dobrowolnego usunięcia przez przedsiębiorcę skutków naruszenia,

c) przyczynienie się do zaniechania przez przedsiębiorcę z własnej inicjatywy stosowania niedozwolonej praktyki przed wszczęciem postępowania lub niezwłocznie po jego wszczęciu,

c) podjęcie z własnej inicjatywy działań w celu zaprzestania naruszenia lub usunięcia jego skutków,

d) współpraca z Prezesem Urzędu w toku postępowania, w szczególności przyczynienie się do szybkiego i sprawnego przeprowadzenia postępowania,

Okolicznościami obciążającymi, w przypadku naruszenia zakazu praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, są:

a) znaczny zasięg terytorialny naruszenia lub jego skutków,

b) znaczne korzyści uzyskane przez przedsiębiorcę w związku z dokonanym naruszeniem,

c) dokonanie uprzednio podobnego naruszenia,

d) umyślność naruszenia.

Powód nie powołuje się na okoliczności, że działał pod przymusem, ani, że przyczynił się do dobrowolnego usunięcia skutków naruszenia. Pozwany przy wymierzę kary uwzględnił fakt zaniechania praktyki. współpraca z Prezesem Urzędu w toku postępowania nie wyróżniała się żadnymi szczególnymi cechami, którym można by przypisać szczególności przyczynienie się do szybkiego i sprawnego przeprowadzenia postępowania.

W ocenie Sądu nie ma znaczenia dla wymiaru karu błędne ustalenie zawarte w uzasadnieniu decyzji, że powód posiada łącznie (...) salonów sprzedaży podczas, gdy z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że powód posiada łącznie (...) salony sprzedaży. Bezspornym jest, że powód prowadził również sprzedaż w Internecie, a zatem skutki praktyki nie miały charakteru lokalnego. Ponadto, opierając się na doświadczeniu życiowym, należało przyjąć, że zakupów w sklepach odzieżowych dokonują nie tylko osoby zamieszkałe lub stale przebywające w jego pobliżu. Jest faktem powszechnie znanym, że zakupów takich dokonują także osoby znajdujące się w pobliży sklepów okazjonalnie np. przy okazji wyjazdów wakacyjnych, podróży służbowych czy rodzinnych.

Z powyższych względów brak jest podstaw do przyjęcia, że pozwany wymierzając karę pieniężną naruszył art. 111 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.

Mając przedstawione okoliczności na względzie należało oddalić odwołanie na podstawie art.479 ^31a § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sporu, zasądzając na rzecz pozwanego koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych (art.98 k.p.c.).