Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

UZASADNIENIE

Powód wniósł o uznanie, za niedozwolone postanowień wzorca umowy stosowanych przez pozwanego w brzmieniu:

1.  „Sądem właściwym dla rozpatrywania wszelkich sporów jest sąd właściwy dla siedziby firmy (...)

2.  „ Sklep (...) nie ponosi odpowiedzialności za niezrealizowanie zamówienia z przyczyn od niego niezależnych np. wadliwego działania sieci Internet lub winy przewoźnika."

Powód stwierdził, iż pozwany jest właścicielem sklepu internetowego (...) _ Galeria (...) ”, którego regulamin stanowi wzorzec umowy. Regulamin ten zawiera postanowienia, które stosownie do treści przepisów zawartych w art. 385 ³ kc są niedozwolonymi postanowieniami umownymi.

Pozwany wniósł o oddalenie powództw.

Pozwany wskazał, iż strona powodowa nie wykazała, jakoby przysługiwała jej czynna legitymacja procesowa.

Pozwany nie kwestionuje, że w regulaminie sklepu internetowego znalazły się zakwestionowane przez stronę powodową zapisy, ale nie podziela poglądu o ich abuzywnym charakterze.

Zdaniem pozwanego kwestionowane postanowienia kształtują wzajemne relacje pomiędzy kontrahentami w sposób zgodny z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa cywilnego procesowego i materialnego.

Jeśli chodzi o pierwszą z zakwestionowanych klauzul (określenie sądu właściwego do rozstrzygania sporów pomiędzy kontrahentami), to analiza możliwych zdarzeń nie daje podstaw do uznania, jakoby konsumentowi opisana właściwość sądu miała być narzucana bezprawnie czy w sposób jakkolwiek naruszający interesy nieprofesjonalnego członka obrotu.

Co do drugiego z zakwestionowanych postanowień to stanowi ono rozwinięcie ogólnej zasady odpowiedzialności kontraktowej w rozumieniu art. 471 § 1 kc.

Obiektywna okoliczność (wskazana w zapisie regulaminu), jak awaria sieci elektronicznej - uniemożliwiająca czy choćby chwilowo opóźniająca realizację danego zamówienia - pozostaje zdarzeniem, które znajduje się poza zasięgiem którejkolwiek ze stron umowy, a zatem poza zasięgiem jej odpowiedzialności.

Co do drugiego z wymienionych w postanowieniu umownym wyłączeniu odpowiedzialności (tj. winy przewoźnika), to zwrócić należy uwagę na powszechnie obowiązujące uregulowanie art. 548 §1kc w zw. z art. 544 § 1 kc.

W konsekwencji, kwestionowane przez stronę powodową uregulowanie pozostaje w zgodzie z opisanymi dyspozycjami kodeksu cywilnego - stąd nie sposób uznać, jakoby nagannie w rozumieniu art. 385 ¹ kc ukształtowano tu prawa konsumenta jako strony umowy- nie sposób bowiem kwestionować momentu przejścia odpowiedzialności na drugą (choćby nieprofesjonalną) stronę kontraktu.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił i zważył co następuje:

Sąd ustalił.

Bezsporne jest, iż pozwany stosuje w obrocie z konsumentami regulamin sklepu internetowego zawierający kwestionowane postanowienia.

Sąd zważył.

Odnosząc się do zarzutu pozwanego co do braku legitymacji po stronie powoda do wystąpienia z pozwami o uznanie za niedozwolone postanowień regulaminu stosowanego przez pozwanego to stwierdzić należy , iż powód wpisany jest do ewidencji stowarzyszeń zwykłych pod numerem 74/11, prowadzonej przez Prezydenta Miasta K.. Celem stowarzyszenia jest działanie na rzecz popularyzacji kultury prawnej w obrocie konsumenckim, ze szczególnym uwzględnieniem handlu internetowego. Tym samym powyższy zarzut pozwanego uznać należy za nieuprawniony w świetle art. 479 ³⁸ § 1 kpc.

Sąd uznał za niedozwoloną klauzulę o treści: „ Sądem właściwym do rozpatrywania wszelkich sporów jest sąd właściwy dla siedziby firmy (...) ”, jako naruszającą art. 385 ³ pkt 23 kc. Klauzula ta narzuca konsumentowi rozpoznanie sprawy przez sąd, który nie jest miejscowo właściwy dla konsumenta, w przypadku gdy to konsument zostanie pozwany przez przedsiębiorcę (art. 27 § 1 kpc).

Druga z kwestionowanych klauzul narusza przepis art. 385 ³ pkt 21 kc, uzależniając odpowiedzialność kontrahenta konsumenta od wykonania zobowiązań przez osoby, przy pomocy których wykonuje swoje zobowiązania (przewoźnik) oraz naruszając przepis art. 385 ³ pkt 9 kc, przyznając kontrahentowi konsumenta uprawnienia do dokonywania wiążącej interpretacji umowy, rozszerzając dowolnie katalog przyczyn, które zdaniem pozwanego są od niego niezależne, zwalniając go z odpowiedzialności za niewykonanie zobowiązania. Zapis „ np. wadliwego działania sieci Internet” dopuszcza możliwość wyłączenia odpowiedzialności pozwanego również z innych przyczyn niż tylko „ wadliwe działanie sieci Internet”

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.

O kosztach orzeczono stosownie do art. 98 i 99 kpc oraz art. 479 ⁴⁴ § 2 kpc.

Publikację prawomocnego wyroku zarządzono stosownie do art. 479 ⁴⁴ § 1 kpc.