Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lipca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	SSO Maciej Kruszyński
Protokolant –	Sekr. sądowy Magdalena Ratajczyk

po rozpoznaniu 13 lipca 2023 r. w W.

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Grupa Sp. z o.o. w P.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania (...) Grupa Sp. z o.o. w P. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 22 listopada 2022 r., nr DPC.DPC-4.451.87.2022.PDo1 – w zakresie punktu drugiego.

oddala odwołanie;

zasądza od (...) Grupa Sp. z o.o. w P. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych), z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Maciej Kruszyński

Sygn. akt XVII AmE 7/23

UZASADNIENIE

Decyzją z 22 listopada 2022 r. Nr DPC.DPC-4.451.87.2022.PDo1, DKN:19718 Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej Prezes URE, Pozwany), na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 56 ust. 2, ust. 3 i ust. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2022 r., poz. 1385 ze zm.) (dalej p.e.) oraz w zw. z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2000) (dalej k.p.a.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej przedsiębiorcy – (...) Sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości P. (Powód, Przedsiębiorca) orzekł:

że przedsiębiorca - (...) Sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości P., naruszył:

warunek 1, w związku z warunkiem 2.1.2., określających przedmiot i zakres działalności, koncesji na obrót paliwami ciekłymi z dnia 30 sierpnia 2005 r. Nr (...), w brzmieniu nadanym decyzją z dnia 28 stycznia 2013 r. Nr (...), w tez sposób, że wykonywał działalność koncesjonowaną w zakresie obrotu paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu:

- stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w B. przy ul. (...);

- stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w B. przy ul. (...);

- stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w B. przy ul. (...);

- stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w G. przy ul. (...);

- stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w K. przy ul. (...);

- stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w R. przy ul. (...);

- stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w S. przy ul. (...);

- stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w L. przy ul. (...);

- rozlewni gazu płynnego zlokalizowanej w S. przy ul. (...);

- rozlewni gazu płynnego zlokalizowanej w W.;

- dwudziestu cystern drogowych o numerach VIN: (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...);

b) warunek 1, określający przedmiot i zakres działalności, koncesji na obrót paliwami ciekłymi z dnia 30 sierpnia 2005 r. Nr (...), w brzmieniu ustalonym decyzją z dnia 30 sierpnia 2018 r. Nr (...). (...)1. (...) (...) (sprostowaną postanowieniem z dnia 19 września 2019 r. Nr (...). (...)1. (...) (...), w ten sposób, że w okresie od dnia 6 stycznia 2020 roku do dnia 9 września 2020 roku wykonywał działalność koncesjonowaną w zakresie obrotu paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w T., ul. (...);

za działania opisane w pkt 1 wymierzył przedsiębiorcy - (...) Sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości P., karę pieniężną w łącznej wysokości 675 000 złotych (słownie: sześćset siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych), w tym:

45 000 zł (słownie: czterdzieści pięć tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. a tiret pierwszy;

45 000 zł (słownie: czterdzieści pięć tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. a tiret drugi;

45 000 zł (słownie: czterdzieści pięć tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. a tiret trzeci;

45 000 zł (słownie: czterdzieści pięć tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. a tiret czwarty;

45 000 zł (słownie: czterdzieści pięć tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. a tiret piąty;

45 000 zł (słownie: czterdzieści pięć tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. a tiret szósty;

45 000 zł (słownie: czterdzieści pięć tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. a tiret siódmy;

45 000 zł (słownie: czterdzieści pięć tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. a tiret ósmy;

45 000 zł (słownie: czterdzieści pięć tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. a tiret dziewiąty;

45 000 zł (słownie: czterdzieści pięć tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. a tiret dziesiąty;

180 000 zł (słownie: sto osiemdziesiąt tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. a tiret jedenasty;

45 000 zł (słownie: czterdzieści pięć tysięcy złotych) za działania opisane w pkt 1 lit. b.

Odwołanie od powyższej Decyzji złożył Powód. Zaskarżając przedmiotową Decyzję Powód zarzucił jej:

naruszenie art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że Powód naruszył obowiązki koncesyjne w sposób świadomy co w konsekwencji doprowadziło do nałożenia na Powoda kary pieniężnej, podczas gdy należyte zgromadzenie materiału dowodowego, prawidłowa ocena rzeczonych dowodów przy uwzględnieniu doświadczenia życiowego, zawodowego etc. w zakresie zaistnienia okoliczności ekskulpujących Powodowej Spółki w przedmiotowym okresie doprowadza do wysnucia wniosków zgoła odmiennych od zaprezentowanych w uzasadnieniu Decyzji, a co za tym idzie winna wpłynąć na odmowę nałożenia kary na Powoda;

obrazę przepisów prawa procesowego w ramach mającego wpływ na treść orzeczenia a to art. 7 k.p.a., 7a § 1 k.p.a., art. 8 § 1 i 2 k.p.a., art. 9 k.p.a., 77 k.p.a. i art. 107 § 1 i 3 k.p.a. poprzez dowolną oraz wybiórczą ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, skutkiem którego było wydanie decyzji nieodpowiadającej prawu, a także zaniechanie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, ze szczególnym uwzględnieniem dokumentacji zaległej w aktach sprawy, w tym dokumentacji przedłożonej w formie załączników do wniosku o rozszerzenie koncesji z dnia 4 maja 2015 r. i zaciągnięcie materiału dowodowego z rzeczonej dokumentacji do realiów niniejszej sprawy, co umożliwiłoby podjęcie decyzji w oparciu o uzupełniony materiał dowodowy, w szczególności zgłoszeń obejmujących informacje o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzonej działalności, podczas gdy w rzeczonej kwestii Powód dokonał wszelkiej staranności nakazanej przepisami prawa energetycznego;

błąd w ustaleniach faktycznych wpływający w sposób bezpośredni na okoliczności ległe u podstaw skarżonej Decyzji poprzez pominięcie nader istotnych okoliczności przedstawionych w uzasadnieniu za lata 2015- 2016 w zakresie aktywności koncesyjnej i prowadzonych postępowań.

W związku z powyższym Powód wniósł o:

uchylenie zaskarżonej Decyzji obejmującej zasądzenie kary pieniężnej w kwocie 675 000 zł;

zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powoda kosztów postępowania odwoławczego z uwzględnieniem uiszczonego wpisu sądowego w kwocie 1 000 zł, opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych;

dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentu, tj. przedkładanych pism;

dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z przesłuchania Prezesa Zarządu Spółki (...) GRUPA Sp. z o.o. – A. G. na okoliczności objęte materią niniejszego sporu;

dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z dokumentu a to:

- akt sprawy prowadzonej przez Prezesa URE pod znakiem (...) (...) (...) w szczególności zaległych tam pism, oświadczeń i wniosków;

- akt sprawy i zaległych tam pism prowadzonej przez Prezesa URE pod znakiem (...). (...)1. (...) (...) w szczególności zaległych tam pism, oświadczeń i wniosków.

Pozwany złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania, pominięcie dowodów ujętych przez Powoda w pkt 5 i 6 wniosków odwołania, gdyż wnioski o przeprowadzenie tych dowodów są nieprawidłowo skonstruowane, nie wyszczególniając, stosownie do art. 235 ¹ k.p.c., faktów, które mają zostać wskazane tymi dowodami, a ponadto dowody te są nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy, jak też zmierzają jedynie do przedłużenia postępowania oraz o zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 20 stycznia 2011 r. Nr (...) udzielono Powodowi koncesję na obrót paliwami ciekłymi. Zgodnie z brzmieniem warunku 1, określającego przedmiot i zakres działalności, Powód uprawniony był do obrotu benzynami silnikowymi innymi niż benzyny lotnicze, olejami napędowymi i gazem płynnym do napędzania pojazdów mechanicznych na stacjach paliw oraz przy wykorzystaniu cystern samochodowych. Równocześnie w warunku 2.1.2. powołanej koncesji na obrót paliwami ciekłymi wskazano, iż Powód będzie wykonywał działalność objętą niniejszą koncesją na stacjach paliw w miejscowości F. (gm. P.), w miejscowości W. (gm. B.), a także w rozlewni gazu płynnego w miejscowości W. F. (gm, P.) oraz przy wykorzystaniu eksploatowanych przez Powoda cystern samochodowych (14 pojazdów wylistowanych w treści przedmiotowej decyzji).

(dowód: decyzja koncesyjna z dnia 20 stycznia 2011 r. k. 14- 17 akt adm.)

Na wniosek Powoda, decyzją z dnia 6 lutego 2012 r. Nr (...) dokonano zmiany przedmiotowej koncesji na obrót paliwami ciekłymi w zakresie warunku 1, określającego przedmiot i zakres działalności, oraz warunku 2.1.2. szczegółowo precyzującego zakres działalności jaką może wykonywać Powód w ramach udzielonej koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Zgodnie z brzmieniem powołanej decyzji Powód uprawniony był do obrotu paliwami ciekłymi (wskazanymi w treści decyzji) przy wykorzystaniu: rozlewni gazu płynnego zlokalizowanej w miejscowości F. (gm. P.), stacji paliw ciekłych: w miejscowości W. (gm. B.), w miejscowości W. F. (gm. P.), w B., ul. (...), w G., ul. (...), oraz przy wykorzystaniu eksploatowanych przez Powoda cystern samochodowych (14 pojazdów wylistowanych w treści przedmiotowej decyzji).

(dowód: decyzja koncesyjna z dnia 6 lutego 2012 r. k. 18- 19 akt adm.)

Następnie, decyzją z dnia 28 stycznia 2013 r. Nr (...), na wniosek Powoda dokonano zmiany przedmiotowej koncesji na obrót paliwami ciekłymi w zakresie warunku 1, określającego przedmiot i zakres działalności, oraz warunku 2.1.2. szczegółowo precyzującego zakres działalności jaką może wykonywać Powód w ramach udzielonej koncesji na obrót paliwami ciekłymi). Zgodnie z brzmieniem powołanej decyzji Powód uprawniony był do obrotu paliwami ciekłymi (wskazanymi w treści decyzji) przy wykorzystaniu: rozlewni gazu płynnego zlokalizowanych w miejscowości F. (gm. P.) i w Z., stacji paliw ciekłych: w miejscowości W. (gm. B.), w miejscowości W. F. (gm. P.), w B., ul. (...), w G., ul. (...), w Z., ul. (...), oraz przy wykorzystaniu eksploatowanych przez Powoda cystern samochodowych (14 pojazdów wylistowanych w treści przedmiotowej decyzji).

(dowód: decyzja koncesyjna z dnia 28 stycznia 2013 r. k. 20- 21 akt adm.)

Decyzją z 29 września 2016 r. nr (...) (...) (...) Prezes URE umorzył postępowanie administracyjne wszczęte na wniosek Powoda z dnia 4 maja 2015 r. w sprawie zmiany koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Decyzja ta została doręczona Powodowi 6 października 2016 r.

(dowód: decyzja z dnia 29 września 2016 r. k. 22 akt adm., z.p.o. k. 23 akt adm.)

Postanowieniem z 30 listopada 2016 r. nr (...). (...)1. (...) (...) ( (...)) Prezes URE postanowił odmówić wszczęcia postępowania administracyjnego na wniosek Powoda z 21 listopada 2016 r. w sprawie zmiany koncesji.

(dowód: postanowienie z dnia 30 listopada 2016 r. k. 24- 25 akt adm.)

Pismem, które wpłynęło do Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 17 stycznia 2017 r. (błędnie oznaczonym datą 4 stycznia 2016 r.), Powód wystąpił z wnioskiem o dostosowanie posiadanej koncesji do treści definicji paliw ciekłych zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Energii z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie i dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących (Dz. U. z 2016 r. poz. 2039). Ponadto Powód wniósł o zmianę udzielonej koncesji na obrót paliwami ciekłymi poprzez nadanie uprawnień do prowadzenia działalności koncesjonowanej przy wykorzystaniu szeregu nowej infrastruktury paliw ciekłych, która na dzień składania powołanego wniosku nie była uwidoczniona w treści warunku 1, w związku z warunkiem 2.1.2., udzielonej Powodowi koncesji na obrót paliwami ciekłymi.

W powołanym piśmie Powód wskazał, iż w latach 2013-2016 Spółka: „(...) przejęła lub kupiła lub wydzierżawiła majątek trwały w postaci stacji paliw w miejscowościach:

1. Stacja paliw m. T. ul. (...)

2. Stacja paliw m. B. ul (...)

3. Stacja paliw m. R. ul. (...)

4. Stacja paliw m. K. ul. (...)

5. Stacja paliw m. B. ul. (...)

6. Stacja paliw m. S. ul. (...)

7. Stacja paliw m. (...)

8. Stacja paliw m. G. ul. (...)

9. Stacja paliw m. (...)

10. Stacja paliw m. (...)

11. Stacja paliw m. Góra (...)

12. Stacja paliw m. (...)

13. Stacja paliw m. C. (...)

14. Stacja paliw m. P. ul. (...)

15. Stacja paliw m. L. ul. (...)

16. Stacja paliw m. P. (...) (...)

Ponadto Powód wskazał, iż: „Spółka prowadzi obrót gazem w butlach gazowych o pojemnościach wagowych 11 kg, 33kg. Sprzedaż gazu w butlach odbywa się w obrocie hurtowym i detalicznym. (...) Napełnianie butli gazem oraz sprzedaż hurtowa odbywa się na rozlewniach gazu w m. W. (...), Z. ul. (...), S., ul. (...)”, natomiast w toku postępowania dowodowego Powód przedstawił również dokumenty dotyczące rozlewni gazu płynnego zlokalizowanej w W., którą Powód wydzierżawił na podstawie umowy z dnia 2 czerwca 2014 roku zawartej z przedsiębiorcą - (...) Sp. z o.o. Równocześnie Powód nadesłał wykazy eksploatowanych pojazdów (cystern drogowych, ciągników siodłowych oraz środków transportu - pojazdów do przewozu konfekcjonowanego gazu płynnego LPG). Nadesłane wykazy zawierają odpowiednio 46 pozycji (wykaz datowany na dzień 4 stycznia 2017 r.) oraz 58 pozycji (wykaz bez wskazania daty). W zakresie wskazanych cystern drogowych wykazy te niemalże nie pokrywają się z listą pojazdów uwidocznionych w decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 28 stycznia 2013 r. Nr (...).

(dowód: wniosek Powoda z załącznikami błędnie oznaczony datą 4 stycznia 2016 r. k. 26- 33 akt adm.)

Decyzją z dnia 30 sierpnia 2018 r. Nr (...). (...)1. (...) (...), sprostowaną postanowieniem z dnia 19 września 2018 r. Nr (...). (...)1. (...) (...), po korektach wniosku Powoda, który wpłynął do Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 17 stycznia 2017 r., ustalono tekst jednolity udzielonej Powodowi koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Zgodnie z brzmieniem warunku 1, określającego przedmiot i zakres, Powód został uprawniony do prowadzenia obrotu paliwami ciekłymi (wskazanymi w treści przedmiotowej decyzji) przy wykorzystaniu:

1. stacji paliw ciekłych zlokalizowanych w:

1) B. przy ul. (...);

2) B. przy ul. (...);

3) B. przy ul. (...);

4) B. przy ul. (...);

5) (...), P.;

6) G. przy ul. (...);

7) G. przy ul. (...);

8) K. przy ul. (...);

9) R. przy ul. (...);

10) S. przy ul. (...);

11) W. I;

12) L. przy ul. (...);

13) Z. przy ul. (...);

2. rozlewni gazu płynnego LPG zlokalizowanych w:

1) W. (...);

2) Z. przy ul. (...);

3) S. przy ul. (...);

4) W.;

3. na zasadzie pośrednictwa handlowego lub przy wykorzystaniu eksploatowanych przez Powoda środków transportu paliw ciekłych - cystern drogowych oraz samochodów ciężarowych do przewozu butli.

(dowód: decyzja koncesyjna z dnia 30 sierpnia 2018 r. k. 34- 38 akt adm., postanowienie o sprostowaniu decyzji koncesyjnej z dnia 30 sierpnia 2018 r. k. 39- 40 akt adm.)

Pismem z dnia 6 stycznia 2020 r. Powód zwrócił się do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z wnioskiem o zmianę udzielonej koncesji na obrót paliwami ciekłymi poprzez między innymi rozszerzenie nadanych uprawnień o możliwość prowadzenia obrotu przy wykorzystaniu stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w T., ul. (...). Decyzją z dnia 10 września 2020 r. Nr (...) (...) (...) (...) ustalony został tekst jednolity udzielonej Powodowi koncesji na obrót paliwami ciekłymi z dnia 20 stycznia 2011 r. Nr (...), nadający Powodowi uprawnienia do obrotu paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu wskazanego obiektu (okoliczności niesporne).

Niezależnie od powyższego, pismem z dnia 4 listopada 2020 r. Nr (...). (...) (...) Szef Krajowej Administracji Skarbowej przekazał Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki m.in. informacje dotyczące przewozów paliw ciekłych gdzie jako adres dostawy wskazany został: T., ul. (...). Z nadesłanych danych wynika, iż w systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, Powód figurował jako odbiorca paliw ciekłych pod adresem T., ul. (...), od dnia 8 stycznia 2020 r. Z nadesłanego zestawienia wynika, iż Powód - w okresie od dnia 8 stycznia 2020 r. do dnia 9 września 2020 r. - we wskazanej lokalizacji był 100 razy odbiorcą paliw ciekłych (benzyn silnikowych, olejów napędowych oraz gazu płynnego LPG) w łącznej ilości przekraczającej 1 200 000 litrów.

Ponadto z nadesłanych danych wynika, iż Powód już w 2017 r. był regularnym odbiorcą paliw ciekłych przy wykorzystaniu m.in. stacji paliw ciekłych zlokalizowanych w:

1) B. przy ul. (...) - od dnia 5 maja 2017 r.;

2) B. przy ul. (...) - od dnia 5 maja 2017 r.;

3) B. przy ul. (...) - od dnia 6 maja 2017 r.;

4) G. przy ul. (...)- od dnia 6 maja 2017 r.;

5) K. przy ul. (...) - od dnia 6 maja 2017 r.;

6) R. przy ul. (...)- od dnia 10 maja 2017 r.;

7) S. przy ul. (...) - od dnia 11 maja 2017 r.

(dowód: pismo Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 4 listopada 2020 r. z załącznikami k. 1- 13 akt adm.)

W międzyczasie na mocy decyzji Prezesa URE z 15 lutego 2021 r. nr (...).(...) (...) (...) ( (...): (...)) doszło do zmiany decyzji Prezesa URE z dnia 10 września 2020 r. Nr (...). (...) (...) (...) (...)

(dowód: decyzja koncesyjna z 15 lutego 2021 r. k. 41-45 akt adm.)

Prezes URE, uznając, że:

1) Powód mógł w okresie od 2013 r. do dnia 29 sierpnia 2018 r. prowadzić działalność koncesjonowaną niezgodnie z warunkiem 1, w związku z warunkiem 2.1.2., udzielonej koncesji na obrót paliwami ciekłymi poprzez eksploatowanie niewylistowanych w treści decyzji koncesyjnej stacji paliw ciekłych, rozlewni gazu płynnego oraz środków transportu paliw ciekłych - cystern drogowych;

2) Powód mógł w okresie od dnia 8 stycznia 2020 r. do dnia 9 września 2020 r. prowadzić działalność koncesjonowaną niezgodnie z warunkiem 1 udzielonej koncesji na obrót paliwami ciekłymi (w brzmieniu nadanym decyzją z dnia 30 sierpnia 2018 r. Nr (...). (...)1. (...) (...) poprzez eksploatowanie stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w T., ul. (...),

pismem z dnia 3 sierpnia 2022 r. zawiadomił Powoda o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w związku z możliwością naruszenia przez Powoda warunków udzielonej koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Równocześnie Powód wezwany został do złożenia szczegółowych wyjaśnień w tej sprawie oraz przesłania uwierzytelnionych kopii dokumentów mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie przedmiotowego postępowania. W szczególności zaś Powód wezwany został do nadesłania:

1) informacji o ogólnej sytuacji finansowej;

2) sprawozdania finansowego za 2021 rok (zeznania podatkowe, bilans oraz rachunek zysków i strat, itp.);

3) zestawienia dowodów sprzedaży paliw ciekłych przy wykorzystaniu stacji paliw ciekłych zlokalizowanej w T., ul. (...), w okresie od dnia 6 stycznia 2020 roku do dnia 9 września 2020 roku;

4) zestawienia dowodów sprzedaży paliw ciekłych przy wykorzystaniu stacji paliw ciekłych zlokalizowanych w:

a) B. przy ul. (...);

b) B. przy ul. (...);

c) B. przy ul. (...);

d) G. przy ul. (...);

e) K. przy ul. (...);

f) R. przy ul. (...);

g) S. przy ul. (...),

od dnia rozpoczęcia ich eksploatacji w ramach działalności koncesjonowanej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi do dnia 29 sierpnia 2018 r.;

5) wykazu infrastruktury technicznej paliw ciekłych (stacji paliw ciekłych, rozlewni gazu płynnego oraz środków transportu paliw ciekłych - cystern drogowych), których eksploatację Powód rozpoczął po dniu 28 stycznia 2013 r., a które jednocześnie nie zostały wymienione w treści warunku 2.1.2. decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 28 stycznia 2013 r. Nr (...), obejmującego co najmniej:

a) wskazanie rodzaju infrastruktury technicznej (stacja paliw ciekłych, rozlewnia gazu płynnego, cystern drogowa, itp.3 oraz danych identyfikacyjnych (adresu, numeru rejestracyjnego i numeru VIN, itp.);

b) precyzyjną datę rozpoczęcia eksploatacji (wraz z dowodami poświadczającymi tą okoliczność);

c) precyzyjną datę zakończenia eksploatacji (wraz z dowodami poświadczającymi tą okoliczność) lub informację w zakresie jej użytkowania do dnia sporządzenia odpowiedzi na niniejsze pismo.

Przedmiotowe pismo zostało doręczone Powodowi 8 sierpnia 2022 r.

(dowód: zawiadomienie k. 47- 51 akt adm., z.p.o. k. 52 akt adm.)

Z uwagi na brak odpowiedzi, na podstawie art. 28 ust. 1 p.e., pismem z dnia 8 września 2022 r., Powód ponownie został wezwany do nadesłania dokumentów i informacji wskazanych w piśmie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 3 sierpnia 2022 r.

(dowód: wezwanie k. 53- 54 akt adm., z.p.o. k. 55 akt adm.)

W odpowiedzi, przy piśmie z 19 września 2022 r., które wpłynęło do Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 26 września 2022 r., Powód nadesłał informacje i dokumenty wskazane powyżej w punktach od 1 do 4. W zakresie punktu 5 Powód nie przedstawił pełnego zakresu informacji, do którego przedłożenia został obowiązany przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Powód nie złożył również jakichkolwiek wyjaśnień w przedmiocie wszczętego postępowania administracyjnego, nie kwestionując dotychczasowych ustaleń Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

(dowód: pismo Powoda z 19 września 2022 r. z załącznikami k. 56- 118 akt adm.)

Pismem z dnia 30 września 2022 r. Powód zawiadomiony został o zakończeniu postępowania dowodowego w niniejszej sprawie, zawartości materiału dowodowego oraz o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym w terminie 7 dni, licząc od dnia otrzymania niniejszego zawiadomienia. W wyznaczonym terminie Powód nie skorzystał z przysługujących mu uprawnień.

(dowód: zawiadomienie k. 119- 120 akt adm.)

W dniu 22 listopada 2022 r. Prezes URE wydał zaskarżoną Decyzję (dowód: Decyzja k. 122- 134 akt adm.).

Powód osiągnął przychód z działalności koncesjonowanej w 2021 r. w wysokości (...) zł (okoliczność niesporna).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane wyżej dowody z dokumentów, które nie były podważane przez żadną ze stron, a Sąd także nie znalazł podstaw by odmówić im wiarygodności, jak też w oparciu o niekwestionowane twierdzenia stron.

Sąd na podstawie art. 235 ^{( 2 )}§ 1 pkt 6 k.p.c. pominął wnioskowany przez stronę Powodową dowód z przesłuchania Prezesa Zarządu (...) Grupa sp. z o.o., gdyż został on powołany na okoliczności objęte materią niniejszego sporu, a zatem niesprecyzowany a należało przyjąć, w związku ze zwrotem pisma uzupełniającego ten brak, że strona mimo wezwania do usunięcia tego braku, go nie uzupełniła. To samo tyczy się wniosków o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z dokumentów akt sprawy prowadzonej przez Prezesa URE pod znakiem (...) (...) (...) oraz pod znakiem (...) (...) (...) (...), gdyż Powód nie wskazał na jaką okoliczność miałyby zostać przeprowadzone rzeczone dowody, zaś pismo uzupełniające ten brak zostało zwrócone, a zatem należało uznać, że braków ostatecznie nie uzupełniono.

W kontekście zaś powtórzenia przez stronę Powodową na rozprawie wniosków o przeprowadzenie ww. dowodów, aczkolwiek już z powołaniem się na okoliczności, które maja podlegać udowodnieniu, Sąd stwierdził, że dowody te, dotyczące przygotowania przez Powoda dokumentacji na potrzeby rozszerzenia koncesji i przekazania organowi przy wnioskach o rozszerzenie koncesji a przez to poinformowania go o rozszerzonym zakresie działalności, zgodnie z pkt 2.4.1 warunków koncesji i umożliwienia weryfikacji stacji paliw i infrastruktury służących do prowadzenia działalności, nie mają istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, której meritum dotyczy prowadzenia przez Powoda działalności koncesjonowanej w konkretnym zakresie bez wymaganej koncesji a nie kwestii naruszenia warunku 2.4.1., czy art. 43e p.e. poprzez niepoinformowanie organu o rozszerzeniu zakresu prowadzonej działalności.

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu zaskarżona Decyzja jest prawidłowa i słuszna, a podnoszone przez Powoda w odwołaniu zarzuty nie mogą skutkować uchyleniem tej Decyzji.

Stosownie do treści art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. karze pieniężnej podlega ten, kto nie przestrzega obowiązków wynikających z koncesji. Należy przy tym zaznaczyć, że naruszenie któregokolwiek z obowiązków określonych w koncesji jest wystarczającą przesłanką do zastosowania przepisu art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. i wymierzenia na tej podstawie, w oparciu o art. 56 ust. 2 powołanej ustawy, kary pieniężnej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Przepis art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. stanowi więc samodzielną podstawę do wymierzenia kary przedsiębiorcy za niedochowanie obowiązków udzielonej koncesji i nie wymaga wykazania zawinionego działania lub zaniechania przedsiębiorcy.

W tym miejscu należy stwierdzić, że Powód znał warunki posiadanej przez niego koncesji na obrót paliwami ciekłymi w zmienionym kształcie, w szczególności w brzmieniu nadanym decyzją z dnia 28 stycznia 2013 r. Nr (...) i w brzmieniu ustalonym decyzją z dnia 30 sierpnia 2018 r. Nr (...). (...)1. (...) (...) (sprostowaną postanowieniem z dnia 19 września 2019 r. Nr (...). (...)1. (...) (...) Warunek 1 zmienionej koncesji określa przedmiot koncesji i zakres koncesji. Natomiast warunek 2.1.2 koncesji szczegółowo precyzuje zakres działalności jaką mógł wykonywać Powód w ramach udzielonej mu koncesji na obrót paliwami ciekłymi.

W sprawie niespornym jest zaś, iż Powód prowadził działalność obrotu paliwami na stacjach paliw ciekłych w B. przy ul. (...), w B. przy ul. (...), w B. przy ul. (...), w G. przy ul. (...), w K. przy ul. (...), w R. przy ul. (...), w S. przy ul. (...), w L. przy ul. (...), w T. przy ul. (...); rozlewniach gazu płynnego w S. przy ul. (...) i w W., jak też przy pomocy 20 cystern drogowych niewymienionych w treści warunku 2.1.2 decyzji koncesyjnej, a zatem przy wykorzystaniu infrastruktury nieobjętej udzieloną mu koncesją.

Podkreślenia natomiast wymaga, że wszelkie działanie wychodzące poza granice uprawnień przyznanych koncesjonariuszowi stanowi naruszenie zasad koncesji. Skoro bowiem koncesja wyznacza ramy działalności koncesjonowanej jaką koncesjonariusz może podjąć, każde działanie podlegające koncesjonowaniu - tak jak obrót paliwami w jakikolwiek sposób - niemieszczące się w ramach uprawnień wynikających z koncesji należy ocenić jako sprzeczne z warunkami koncesji. Toteż prowadzenie obrotu paliwami na stacjach paliw, rozlewniach gazu płynnego i przy pomocy cystern drogowych, które nie zostały wyszczególnione w koncesji narusza warunki, pod jakimi koncesjonariusz otrzymał koncesję. Organ regulacyjny wydaje wszak koncesję sprawdzając wcześniej, czy przedsiębiorca spełnia warunki określone prawem, aby prowadzić działalność koncesjonowaną w danym zakresie i stąd w tym zakresie po pozytywnym rozpoznaniu wydaje rozstrzygnięcie, nadając adekwatne uprawnienia. Organ wydaje więc koncesję pod warunkiem prowadzenia jej w kształcie określonym w koncesji. Dlatego też każde planowane rozszerzenie bądź ograniczenie wykonywanej działalności wymaga uprzedniego zgłoszenia Prezesowi URE. Przy czym zwłaszcza rozszerzenie działalności aktualizuje potrzebę weryfikacji przez organ pod kątem spełniania wymogów tej dodatkowej działalności.

Powód wprawdzie ubiegał się o wydanie koncesji na rozszerzoną działalność, co potwierdza materiał dowodowy zgromadzony w aktach administracyjnych, który świadczy o prowadzonych ustaleniach w tym względzie przez organ, tym niemniej Powód nie uzyskał koncesji na dodatkową działalność. Powód miał w tym przedmiocie wiedzę, gdyż przedstawił jako dowody z dokumentów decyzję Prezesa URE z 29 września 2016 r. nr (...) (...) (...) o umorzeniu postępowania administracyjnego wszczętego na wniosek Powoda z dnia 4 maja 2015 r. w sprawie zmiany koncesji na obrót paliwami ciekłymi oraz postanowienie Prezesa URE z 30 listopada 2016 r. nr (...) (...) (...) (...)( (...)) o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego na wniosek Powoda z 21 listopada 2016 r. w sprawie zmiany koncesji. Oznacza to, że wnioski Powoda o rozszerzenie koncesji nie skutkowały dla niego pozytywnym merytorycznym rozstrzygnięciem. Decydującym dla oceny czy Powód dopuścił się naruszenia warunku 1 w związku z warunkiem 2.1.2. koncesji jest zatem okoliczność, że wydane Powodowi koncesje nie obejmowały ww. infrastruktury, którą posiłkował się Powód w ramach swej działalności a fakt wystąpienia przez Powoda z wnioskami o uwzględnienie ich w koncesji nie ma wpływu na zaistnienie naruszenia.

Mając zatem na względzie, iż Powód prowadził obrót paliwami ciekłymi wbrew przedmiotowi i zakresowi udzielonej mu koncesji należy uznać, że naruszył warunki wynikające z pkt 1 w związku z pkt 2.1.2 tejże koncesji. Częściowa zmiana sposobu wykonywania działalności gospodarczej wykraczająca poza ramy koncesji mogła bowiem nastąpić dopiero w następstwie zmiany zapisów tej koncesji, co realnie w tym przypadku nie miało miejsca.

Ustalenie, że doszło do naruszenia warunku 1 w związku 2.1.2 koncesji, jaką otrzymał Powód na obrót paliwami ciekłymi uzasadnia wymierzenie mu kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e.

Odpowiedzialność za naruszenie warunków koncesji na zasadzie art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. jest odpowiedzialnością obiektywną. Nie jest konieczne wykazanie umyślnej albo nieumyślnej winy ukaranego podmiotu. Jednakże nie oznacza to, że nie istnieje możliwość ograniczenia lub wyłączenia przedmiotowej odpowiedzialności (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 01 czerwca 2010 r. sygn. III SK 5/10, LEX nr 622205). Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 05 lutego 2015 r. o sygn. III SK 36/14 (LEX nr 1652700) o ile do zastosowania klasycznych sankcji administracyjnych wystarczające jest stwierdzenie obiektywnego stanu niezgodności zachowania adresata z treścią normy, o tyle w przypadku nakładania przez organ kary pieniężnej, wymierzania jej wysokości oraz oceny możliwości odstąpienia od jej wymierzenia, istotną rolę odgrywają czynniki o charakterze subiektywnym, odtwarzane w oparciu o analizę całokształtu zachowania karanego przedsiębiorcy, jego motywacji, kontekstu zarzucanego mu naruszenia, czy chociażby wpływu przedsiębiorstwa na uchybienie obowiązujących norm. Jak podał Sąd Najwyższy, ukształtowała się zatem linia orzecznicza, zgodnie z którą przyjęto, że przedsiębiorstwo energetyczne może uniknąć kary, gdy wykaże, że obiektywne okoliczności danej sprawy uniemożliwiają mu przypisanie odpowiedzialności za naruszenia przepisów ustawy z uwagi na podjęte przez to przedsiębiorstwo działania o charakterze ostrożnościowo- prewencyjnym.

W niniejszej sprawie należy natomiast przyjąć, że Powód nie podjął stosownych działań o takim charakterze. W szczególności Powód nie zaczekał na wydanie przez Prezesa URE stosownej decyzji co do zmiany dotychczasowej koncesji poprzez rozszerzenie jej zakresu o dodatkową infrastrukturę, co pozwoliłoby zapobiec rozbieżnościom między faktycznym sposobem prowadzenia działalności a uprawnieniami wynikającymi z koncesji. Powód miał więc pełną możliwość takiej organizacji swojej działalności, aby w prosty sposób wykluczyć naruszenie warunku koncesji.

Naruszenie Powoda należało zatem przeanalizować przez pryzmat art. 56 ust. 6 p.e., uwzględniając stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe.

W kwestii zawinienia stwierdzić trzeba, że Powód nie wykazał się należytą starannością wymaganą od profesjonalnie działającego na rynku koncesjonariusza. Profesjonalny koncesjonariusz funkcjonuje w oparciu o przepisy odnoszące się do działalności regulowanej, w tym w zgodzie z podstawowym przepisem art. 32 ust. 1 pkt 4 p.e. stanowiącym, że uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami. Podkreślenia w tym kontekście wymaga, że treść uzyskanych warunków koncesyjnych powinna być Powodowi znana. Odpowiednio przygotowany do wykonywania działalności koncesyjnej koncesjonariusz powinien rozeznać się w uprawnieniach jakie dawała mu przyznana koncesja, aby działać tylko w jej granicach i powstrzymywać się od działań wykraczających poza jej zakres. Wobec tego, że Powód składał wnioski o rozszerzenie zakresu koncesji o dodatkową infrastrukturę, zdawał sobie sprawę z potrzeby uzyskania koncesji w tym szerszym zakresie a skoro mimo tego nie wstrzymał się z podjęciem rozszerzonej działalności wbrew zakresowi posiadanej koncesji, bez wątpienia działał umyślnie.

Oceniając stopień szkodliwości czynów w świetle art. 115 § 2 k.k., wobec braku definicji legalnej tego pojęcia w Prawie energetycznym, Sąd musiał wziąć pod uwagę, że Powód wykonywał działalność niezgodnie z podstawowymi, generalnymi założeniami jego funkcjonowania na rynku obrotu paliwami określonymi w koncesji, prowadząc obok ujętej w koncesji działalności obrotu w oparciu o określoną tam infrastrukturę, również działalność obrotu przy pomocy innej, niewymienionej w koncesji infrastruktury, tj. na 9 innych stacjach paliw, 2 rozlewniach gazu płynnego i przy pomocy 20 cystern drogowych, do czego nie był uprawniony. Tym samym skala działalności Powoda poza koncesją była spora. Natomiast, co ważne, organ nie stwierdził przed rozpoczęciem przez Powoda działalności w tym dodatkowym zakresie, czy podmiot spełnia ustawowe wymagania prowadzonej działalności koncesjonowanej w tym zakresie, w tym zwłaszcza wszystkie warunki gwarantujące prawidłowe wykonywanie działalności w rozszerzonym zakresie. Ponadto okres naruszenia przez Powoda warunków koncesji był wyjątkowo długi, nawet kilkuletni, zaś ilość transakcji zrealizowana przez Powoda była w tym czasie bardzo duża oraz dotyczyła znacznej ilości paliwa, co wynika już tylko z samej informacji na temat przewozów paliw ciekłych na stację Powoda w T. przy ul. (...).

Podkreślenia w tym miejscu przez Sąd wymaga, że niedopuszczalnym jest prowadzenie działalności bez stosownej koncesji, godzi to bowiem również w konkurentów Powoda, którzy działalność koncesyjną rozpoczęli z momentem uzyskania stosownej koncesji. Szkodliwość przypisanych Powodowi czynów była zatem znaczna, a nie znikomo szkodliwa.

W związku z powyższym, w niniejszej sprawie nie zachodzą wskazane w art. 56 ust. 6a p.e. przesłanki uzasadniające odstąpienie od wymierzenia kar pieniężnych. Zgodnie z powołanym przepisem Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek. Przesłanki te jednak nie wystąpiły.

W kwestii dotychczasowej działalności Powoda uwzględniony został fakt, że Powód po raz pierwszy naruszył warunki posiadanej koncesji.

Oceny możliwości finansowych Powoda dokonano w szczególności w oparciu o załączoną do akt dokumentację, która potwierdza stanowisko Pozwanego przedstawione w tym kontekście.

Powód w 2021 r. osiągnął przychody z działalności koncesjonowanej w zakresie obrotu paliwami ciekłymi na poziomie (...) zł, zaś jego dochód w tym samym roku wyniósł (...) zł. Organ zasadnie zatem stwierdził, że sytuacja finansowa Powoda pozwala na uiszczenie orzeczonych kar pieniężnych w wysokości po (...) zł za wykonywanie obrotu paliwami przy wykorzystaniu każdej z wymienionych w Decyzji 9 stacji paliw i 2 rozlewni gazu płynnego oraz w wysokości 180 000 zł za wykonywanie obrotu paliwami przy wykorzystaniu 20 cystern drogowych, a zatem pozwala na uiszczenie kary pieniężnej w łącznej wysokości 675 000 zł. Wymierzone kary są adekwatne i proporcjonalne.

Z kolei wymierzona kara łącznie stanowi około (...)przychodu Powoda z prowadzonej działalności koncesjonowanej. W tej perspektywie nie jest ona wygórowana, gdyż Prezes URE mógł na podstawie art. 56 ust. 3 p.e. wymierzyć Powodowi karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.

Mając powyższe na względzie, Sąd stanął na stanowisku, że okoliczności niniejszej sprawy uzasadniają ustalenie kary pieniężnej sumarycznie w kwocie 675 000 zł. Kara ta stanowić będzie obciążenie dla Powoda, ale będzie odpowiednia do czynów implikujących naruszenie.

Kara pieniężna w sumie, jak i każda z osobna, będzie pełnić funkcję prewencji szczególnej i ogólnej, a więc być zarówno realną, odczuwalną dolegliwością dla ukaranego podmiotu, będącą reakcją na naruszenie, ale także wyraźnym ostrzeżeniem na przyszłość, zapobiegającym powtarzaniu nagannych zachowań, co zmotywuje do przestrzegania reguł prawnych wynikających z prowadzenia koncesjonowanej działalności gospodarczej.

W rezultacie Sąd zważył, że Prezes URE właściwie przeanalizował i ocenił zgromadzony materiał dowodowy, dając temu wyraz w obszernym uzasadnieniu. Sam fakt, iż organ nie orzekł po myśli strony nie znaczy, że nie wziął pod uwagę jej stanowiska jak i istotnych w sprawie dowodów. Sąd nie dopatrzył się zatem naruszenia procedury administracyjnej.

Biorąc powyższe względy pod uwagę Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione przez Powoda odwołanie na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z uwagi na nieuwzględnienie odwołania, Powoda należało uznać za stronę, która przegrała proces i zasądzić od niego na rzecz Pozwanego zwrot kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 720,00 zł ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265).

Sędzia SO Maciej Kruszyński

ZARZĄDZENIE

(...)

Sędzia SO Maciej Kruszyński