Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	St. sekr. sąd. Joanna Preizner

po rozpoznaniu 5 lutego 2020 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 11 grudnia 2017 r. Nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w punkcie drugim w ten sposób, że obniża karę pieniężną do kwoty 80 063,10 zł (osiemdziesiąt tysięcy sześćdziesiąt trzy złote);

2.  oddala odwołanie w pozostałej części;

3.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 540,00 zł (pięćset czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

4.  zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. kwotę 209,25 zł (dwieście dziewięć złotych dwadzieścia pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 184,25 zł (sto osiemdziesiąt cztery złote dwadzieścia pięć groszy) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmE 34/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 11 grudnia 2017 r. Nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ( dalej Prezes URE), na podstawie art. 56 ust. 2 i art. 56 ust. 1 pkt 3a w związku z art. 11 i art. 11d ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 220 ze zm.) ( dalej p.e.) w związku z § 5 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 23 lipca 2007 roku w sprawie szczegółowych zasad i trybu wprowadzania ograniczeń w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła (Dz.U. z 2007 r. Nr 133, poz. 924) ( dalej Rozporządzenie) oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257) w związku z art. 30 ust. 1 p.e., po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego orzekł, że (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. (dalej powód) w dniach 10, 11, 12 sierpnia 2015 roku, w odniesieniu do dwóch obiektów (dwóch punktów poboru energii elektrycznej) zlokalizowanych w B. przy ul. (...), naruszył obowiązek stosowania się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej wynikający z art. 11 i art. 11d ust. 3 p.e. i za to działanie na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 3a p.e. wymierzył (...) Sp. z o.o. karę pieniężną w wysokości 107 406,00 zł.

Od powyższej Decyzji powód złożył odwołanie, w którym wniósł o uchylenie Decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy w ten sposób, że Prezes uzna, iż Spółka nie podlegała obowiązkowi stosowania się do ograniczeń w poborze energii lub nie przekroczyła istniejących ograniczeń, ewentualnie Prezes odstąpi od nałożenia kary pieniężnej za naruszenie obowiązku stosowania się do ograniczeń w poborze energii, względnie dokona jej obniżenia. Ponadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Przedmiotowej Decyzji powód zarzucił:

1) naruszenie art. 56 ust. 1 pkt 3a p.e. poprzez jego niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji gdy Spółka w ogóle nie powinna być adresatem wskazanych tam sankcji,

2) naruszenie art. 56 ust. 1 pkt 3a w zw. z art. 11, art. 11 c ust. 2 pkt 2 oraz art. 11d ust. 3 p.e. poprzez ich niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu, że ograniczenie w dostarczaniu i poborze energii jest tożsame z ograniczeniem w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii, a tym samym, że odnosi się do nich taka sama sankcja,

3) naruszenie § 3 ust. 4 Rozporządzenia poprzez jego niezastosowanie, mimo że - ewentualne - przekroczenia w poborze energii powodowane były koniecznością zapobieżenia uszkodzenia obiektów technologicznych i zapewnieniem niezbędnego bezpieczeństwa,

4) naruszenie § 9 i § 10 Rozporządzenia poprzez błędną wykładnię, polegającą na pominięciu rzeczywistej mocy umownej i przyjęciu limitu wyznaczonego w planie ograniczeń, w zakresie nieadekwatnym do istniejących postanowień umownych,

5) naruszenie § 5 i 6 ust. 1 Rozporządzenia poprzez błędną wykładnię i niezastosowanie, polegające na nieuwzględnieniu faktu, że ograniczenia w poborze energii winny być liczone dopiero powyżej 300 kW (nawet gdy plan ograniczeń wskazywał niższą wartość),

6) naruszenie art. 56 ust. 6 p.e. poprzez jego niewłaściwą wykładnię w zakresie ustalania stopnia szkodliwości czynu, stopnia zawinienia, dotychczasowego zachowania, przy jednoczesnym dokonaniu nieprawidłowych ustaleń faktycznych i zaniechaniu wykazania przesłanek uzasadniających wymierzenie tak wysokiej kary,

7) naruszenie art. 28 ust. 1 p.e. poprzez jego zastosowanie i zebranie danych dot. odwołującego się bez podstawy prawnej,

8) naruszenie art. 56 ust. 6a p.e. poprzez jego niezastosowanie,

9) nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego, polegające m.in. na przyjęciu, że operator systemu przesyłowego prawidłowo zakomunikował ograniczenia w poborze energii w dniach 10 i 11 sierpnia 2015 r.

Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o:

1)  oddalenie odwołania;

2)  dopuszczenie oraz przeprowadzenie dowodu z dokumentów zgromadzonych w aktach administracyjnych sprawy na okoliczność prawidłowości zaskarżonej Decyzji;

3)  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowi dostarczana była energia elektryczna do dwóch obiektów (dwóch punktów poboru energii elektrycznej) zlokalizowanych w B. przy ul. (...).

W tym do przyłącza R. energię dostarczano na podstawie Umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej nr (...) zawartej 11 marca 2009 r. (umowa k. 21-25 akt adm.). Przedmiotową Umowę aneksowano 30 sierpnia 2013 r., oznaczając moc umowną na poziomie 3000 kW (Aneks nr (...) k. 26-27 akt adm.).

Natomiast do przyłącza Alabastrowa energię dostarczano na podstawie Umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej nr (...) zawartej 25 listopada 2013 r. (umowa z załącznikami k. 14-18 akt adm.). Stosownie do treści Załącznika nr 1 do tej Umowy moc umowna w przypadku tego przyłącza określona została na poziomie 600 kW. Zgodnie zaś z pkt 2 Załącznika nr 2 do Umowy moc bezpieczną ustalono w wysokości 200 kW. Przedmiotową Umowę aneksowano 28 maja 2015 r., oznaczając w Załączniku nr 1 do Aneksu nr (...) nową moc umowną na poziomie 2600 kW. Moc bezpieczna pozostała bez zmian (Aneks nr (...) z załącznikami k. 19-20 akt adm.).

Pismami z 30 lipca 2014 roku (...) S.A. przesłał powodowi plany wprowadzenia ograniczeń w poborze energii elektrycznej obowiązujące od 1 września 2014 roku do 31 sierpnia 2015 roku dla obydwu punktów poboru (plany k. 30 i 30v akt adm.). W planie dotyczącym obiektu z przyłączem R. uwzględniono moc umowną na poziomie 3,000 MW (3000 kW) oraz moc bezpieczną na poziomie 0,650 MW (650 kW). Z kolei w planie dotyczącym obiektu z przyłączem Alabastrowa uwzględniono moc umowną w wysokości 0,600 MW (600 kW) oraz moc bezpieczną w wysokości 0,200 MW (200 kW).

(...) S.A. (dalej: (...) S.A.” albo (...)) w związku z obniżeniem dostępnych rezerw zdolności wytwórczych poniżej niezbędnych wielkości, spowodowanych m. in. wyjątkowo wysokimi temperaturami i niskim poziomem wód w zbiornikach wodnych i rzekach, stwierdziły wystąpienie zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej w rozumieniu postanowień art. 3 pkt 16d p.e. wprowadzając, na podstawie art. 11 c ust. 2 pkt 2 p.e., od godz. 10:00 dnia 10 sierpnia 2015 r. ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej.

Tego samego dnia o godzinie 7:55 i 19:55 pojawiły się komunikaty w Programie(...) informujące o wprowadzonych ograniczeniach (okoliczność bezsporna).

Jednocześnie, 10 sierpnia 2015 r. (...) S.A., działając na podstawie art. 11c ust. 3 p.e., powiadomiły Ministra Gospodarki i Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o wystąpieniu zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, podjętych działaniach i środkach w celu usunięcia tego zagrożenia i zapobieżenia jego negatywnym skutkom oraz zgłosiły Ministrowi Gospodarki konieczność wprowadzenia ograniczeń na podstawie art. 11 ust. 7 p.e., tj. w trybie wydania przez Radę Ministrów rozporządzenia o wprowadzeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej do dnia 31 sierpnia 2015 r.

Rada Ministrów pozytywnie rozpatrzyła wniosek Ministra Gospodarki wydając 11 sierpnia 2015 r. rozporządzenie w sprawie wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, które zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw pod poz. 1136 i wprowadziło te ograniczenia w okresie od 11 sierpnia 2015 r. od godz. 24:00 do 31 sierpnia 2015 r. do godz. 24:00.

Na wezwanie Prezesa URE (...) S.A. (dalej: (...)), do którego sieci przyłączony jest (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., pismem z 5 sierpnia 2016 r. przedstawił zbiorcze dane wskazujące na stopień niedostosowania się odbiorców ujętych w Planie wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej obowiązującym w dniach od 10 do 31 sierpnia 2015 r. do wprowadzonych ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. Na podstawie powyższych danych zostały wygenerowane informacje wskazujące na stopień niedostosowania się powoda do wprowadzonych w dniach 10 - 31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej w odniesieniu do dwóch punktów poboru energii elektrycznej zlokalizowanych w B. przy ul. (...) (k. 4-5, 6-7 akt adm.). Przy czym w założeniu, w odniesieniu do przyłącza Alabastrowa, pomimo uwzględnienia mocy umownej w umowie na poziomie 2,600 MW, dopuszczalny pobór mocy w poszczególnych stopniach ograniczeń przyjęto jak w planie ograniczeń, stąd w 11 stopniu zasilania określono go na poziomie 0,600 MW (600 kW) (k. 4 akt adm.).

W wyniku analizy ww. dokumentów Prezes URE powziął podejrzenie, że powód, we wskazanych przez (...) obiektach, nie dostosował się do wprowadzonych 10 - 31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej.

Mając na względzie powyższe, pismem z 18 maja 2017 r. Prezes URE zawiadomił powoda o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej wzywając jednocześnie do zajęcia stanowiska w sprawie, tj. w szczególności do złożenia wyjaśnień dotyczących powodów niedostosowania się do wprowadzonych ograniczeń, a także nadesłania kopii wszelkich dokumentów mogących stanowić dowód w sprawie. Ponadto Prezes URE wezwał powoda do ustosunkowania się do przekazanych mu informacji, otrzymanych przez Prezesa URE od (...), wskazujących na stopień niedostosowania się przez powoda do wprowadzanych w dniach 10 - 31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej (zawiadomienie k. 1- 2 akt adm.).

Pismem z 13 czerwca 2017 r. (pismo z załącznikami k. 12-36 akt adm.) powód przedstawił Prezesowi URE swoje stanowisko w sprawie. Nadesłał przy tym m.in. otrzymany od (...) plan wprowadzania ograniczeń w poborze energii elektrycznej obowiązujący w okresie od 1 września 2016 r. do 31 sierpnia 2017 r. dostosowany do zamówionej przez powoda mocy umownej w wysokości 2,600 MW.

Następnie pismem z 22 czerwca 2017 r. Prezes URE wezwał (...) do ustosunkowania się do ww. pisma powoda (pismo k. 37 akt adm.), na co uzyskał odpowiedź w piśmie z 26 lipca 2017 r. (pismo k. 38 akt adm.).

Pismem z 27 września 2017 r. (k. 40 akt adm.) zawiadomiono powoda o zakończeniu postępowania w niniejszej sprawie i poinformowano o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym oraz o możliwości złożenia uwag i wyjaśnień w terminie 7 dni od dnia doręczenia tego pisma. 6 października 2017 r. powód zapoznał się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym nie wnosząc uwag oraz informując, że przedstawi dodatkowe uwagi na piśmie w terminie 7 dni (k. 42-43 akt adm.), czego ostatecznie nie uczynił.

Prezes URE 11 grudnia 2017 r. wydał zaskarżoną Decyzję (Decyzja k. 52- 59 akt adm.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych w trakcie postępowania administracyjnego, których autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie jedynie w zakresie kary nałożonej na powoda bowiem dopuścił się on naruszenia ograniczeń w poborze energii elektrycznej, aczkolwiek nie w rozmiarze stwierdzonym w Decyzji.

Stosownie do § 5 pkt 1 Rozporządzenia powód jest podmiotem zobowiązanym do stosowania się do wprowadzonych w dniach 10-31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, bowiem moc umowna w odniesieniu do obiektu powoda zlokalizowanego w B. przy ul. (...), dla przyłącza R. określona została na poziomie 3000 kW, a dla przyłącza Alabastrowa na poziomie 2600 kW, a zatem powyżej wskazanej w § 5 pkt 1 Rozporządzenia wielkości 300 kW.

Zgodnie z przepisem art. 56 ust. 1 pkt 3a p.e. karze pieniężnej podlega ten, kto nie stosuje się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, wprowadzonych na podstawie art. 11, art. 11c ust. 3 lub art. 11d ust. 3.

W rozpoznawanej sprawie Prezes URE zarzucił powodowi niezastosowanie się do ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 11 i 11d ust. 3 p.e.

Stosownie do treści tego ostatniego przepisu „W okresie występowania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej operatorzy systemu elektroenergetycznego mogą wprowadzać ograniczenia w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w zakresie niezbędnym do usunięcia tego zagrożenia.”

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 p.e. w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być wprowadzone na czas oznaczony ograniczenia w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła. W razie wystąpienia takiej sytuacji Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić na czas oznaczony, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, ograniczenia w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej i ciepła (art. 11 ust. 7 p.e.).

Zagrożenie bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej może powstać w szczególności w następstwie:

1) działań wynikających z wprowadzenia stanu nadzwyczajnego;

2) katastrofy naturalnej albo bezpośredniego zagrożenia wystąpienia awarii technicznej w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558, z późn. zm.);

3) wprowadzenia embarga, blokady, ograniczenia lub braku dostaw paliw lub energii elektrycznej z innego kraju na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub zakłóceń w funkcjonowaniu systemów elektroenergetycznych połączonych z krajowym systemem elektroenergetycznym;

4) strajku lub niepokojów społecznych;

5) obniżenia dostępnych rezerw zdolności wytwórczych poniżej niezbędnych wielkości, o których mowa w art. 9g ust. 4 pkt 9, lub braku możliwości ich wykorzystania. (art. 11c ust. 1 p.e.).

W przypadku powstania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego:

1) podejmuje we współpracy z użytkownikami systemu elektroenergetycznego, w tym z odbiorcami energii elektrycznej, wszelkie możliwe działania przy wykorzystaniu dostępnych środków mających na celu usunięcie tego zagrożenia i zapobieżenie jego negatywnym skutkom;

2) może wprowadzić ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części do czasu wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 11 ust. 7, lecz nie dłużej niż na okres 72 godzin. (art. 11c ust. 2 p.e.).

Operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw gospodarki oraz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o wystąpieniu zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, podjętych działaniach i środkach w celu usunięcia tego zagrożenia i zapobieżenia jego negatywnym skutkom oraz zgłasza konieczność wprowadzenia ograniczeń na podstawie art. 11 ust. 7. (art. 11c ust. 3 p.e.).

Reasumując, w razie powstania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego:

a)  po pierwsze, może wprowadzić ograniczenia w dostarczeniu i poborze energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jej części do czasu wejścia Rozporządzenia, o którym mowa w art. 11 ust. 7 p.e., lecz nie dłużej niż na okres 72 godzin;

b)  po drugie, niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw gospodarki oraz Prezesa URE o wystąpieniu zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, podjętych działaniach i środkach w celu usunięcia tego zagrożenia i zapobieżenia jego negatywnym skutkom oraz zgłasza konieczność wprowadzenia ograniczeń na podstawie rozporządzenia.

W rozpoznawanej sprawie (...) skorzystały z obu uprawnień tj. w dniach 10-12 sierpnia 2015 roku wprowadziły ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej oraz powiadomiły Ministra Gospodarki o konieczności wprowadzenia ograniczeń na dłuższy okres. Rada Ministrów 11 sierpnia 2015 r. wydała rozporządzenie w sprawie wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, które wprowadziło te ograniczenia w okresie od 11 sierpnia 2015 r. od godz. 24:00 do 31 sierpnia 2015 r. do godz. 24:00.

Okoliczność, iż doprecyzowanie okresu na jaki OSP może wprowadzić przedmiotowe ograniczenia znajduje się w treści art. 11c ust. 2 pkt 2 p.e., nie oznacza, że nie zostały one wprowadzone na podstawie art. 11d ust. 3 p.e. Treść przedmiotowych regulacji prawnych tj. art. 11 c ust. 2 pkt 2 oraz art. 11 d ust. 3 p.e. pozostaje w ścisłym związku, albowiem dopiero łączna ich treść określająca podstawę do wprowadzenia ograniczenia przez OSP w okresie występowania zagrożenia tj. art. 11 d ust. 3 p.e. oraz możliwy okres, czemu służy art. 11c ust. 2 pkt 2, którego stosowanie jest możliwe już w sytuacji powstania zagrożenia, umożliwia skuteczne wprowadzenie przedmiotowego ograniczenia przez OSP, tj. w ściśle ograniczonym czasie i na ściśle określonym terytorium.

Jednocześnie w tym miejscu podkreślenia wymaga, że nie ma znaczenia, iż w art. 11 c ust. 2 pkt 2 p.e. jest mowa o wprowadzeniu ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii a w art. 11 d ust. 3 p.e. o wprowadzeniu ograniczeń w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii, ponieważ wdrożenie ograniczeń w przesyłaniu lub dystrybucji energii normowane jest z punktu widzenia operatora, podczas gdy ograniczenia te w istocie stanowią ograniczenia w dostarczaniu energii przekładające się na ograniczenia w poborze tej energii, wywołujące skutki dla odbiorcy. Tym samym należało uznać, że w danym zakresie ustawodawca posłużył się różnymi wyrazami dla opisania tego samego, aczkolwiek z perspektywy dwóch różnych stron- operatora i odbiorcy.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że w art. 11, 11c i 11 d p.e. ustawodawca wielokrotnie i konsekwentnie posługuje się sformułowaniem o wprowadzeniu ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii. Mianowicie ustawodawca uregulował m.in., iż w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być wprowadzone na czas oznaczony ograniczenia w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła (art. 11 ust. 1 pkt 2 p.e.); podał na czym rzeczone ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej polegają (art. 11 ust. 3 p.e.); upoważnił Radę Ministrów do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowych zasad i trybu wprowadzania ograniczeń, o których mowa w ust. 1 (art. 11 ust. 6 p.e.), w związku z czym w Rozporządzeniu zawarto szczegółowe zasady i tryb wprowadzania ograniczeń w sprzedaży paliw stałych oraz konkretnie w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub w dostarczaniu ciepła, stąd Rozporządzenie odnosi do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, w tym określa zakres planów wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii (art. 11 ust. 6a pkt 4 p.e.); wskazał w art. 11 c ust. 1 p.e. w następstwie czego może powstać zagrożenie bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej i jakie kompetencje ma operator w razie powstania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, włącznie z możliwością wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii (art. 11c ust. 2 p.e.); zaś w art. 11d ust. 1 p.e. wprost odniósł się do sytuacji wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej opisanej w art. 11 c ust. 1 p.e., normując jakie działania podejmuje wówczas operator oraz ustanawiając jednocześnie w art. 11 d ust. 3 p.e. dla operatorów, w okresie występowania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, możliwość wprowadzania ograniczeń w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w zakresie niezbędnym do usunięcia tego zagrożenia.

Wynika z tego, że skoro ustawodawca cały czas w powołanych przepisach odnosi się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii to w art. 11 d ust. 3 p.e., w którym ustanawia możliwość wprowadzenia ograniczeń w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii na wypadek wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, do którego odnoszą się wszystkie pozostałe wymienione przepisy poruszające kwestie przedsięwzięcia działań zapobiegawczych w postaci ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, faktycznie reguluje tożsamą czynność wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii.

Ostatecznie za taką konkluzją przemawia uregulowanie z art. 56 ust. 1 pkt 3a p.e., iż karze pieniężnej podlega ten, kto nie stosuje się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, wprowadzonych na podstawie art. 11, art. 11c ust. 3 lub art. 11d ust. 3. Oznacza ono bowiem, że m.in. na mocy art. 11 d ust. 3 p.e. traktującym dosłownie o wprowadzaniu ograniczeń w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii w rzeczywistości wprowadzane są ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii.

W świetle powyższego OSP posiadała kompetencję do wprowadzenia przedmiotowych ograniczeń w poborze energii w myśl art. 11d ust. 3 p.e., zaś okres i zakres terytorialny ich obowiązywania, na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 p.e. wprowadzono od godziny 10:00 dnia 10 sierpnia 2015 roku z informacją o zgłoszonej konieczności wprowadzenia dalszych ograniczeń w trybie art. 11 ust. 7 p.e. Jak już bowiem wskazano, OSP mogło wprowadzić przedmiotowe ograniczenia do czasu wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 11 ust. 7 p.e., lecz nie dłużej niż na okres 72 godzin. Wskazać przy tym należy, iż jedynie realizacja działań z zachowaniem przedstawionej wyżej kolejności umożliwiała uzyskanie podstawowego celu powołanej ustawy, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego w kraju.

Zatem przepis art. 11d ust. 3 p.e. stanowi samoistną materialnoprawną podstawę do wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej a niezastosowanie się do nich przez podmioty do tego zobowiązane jest sankcjonowane karą pieniężną określoną w art. 56 ust. 1 pkt 3a p.e. Tym samym przekroczenie poboru energii nie tylko w dniach od 12 do 31 sierpnia 2015 r. kiedy obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów w kwestii ograniczeń, ale również w dniach 10 i 11 sierpnia 2015 r. kiedy obowiązywały ograniczenia wprowadzone przez OSP na mocy art. 11d ust. 3 p.e., jest zagrożone karą pieniężną z art. 56 ust. 1 pkt 3a p.e.

Przy czym skoro to operatorzy systemu elektroenergetycznego wprowadzają ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej na zasadzie art. 11d ust. 3 p.e. stosowanie się do ograniczeń w poborze energii obciąża odbiorców tej energii, którzy podlegają karze w razie naruszenia ustalonych przez operatorów ograniczeń. Zgodnie bowiem z treścią art. 56 ust. 1 pkt 3a p.e. karze pieniężnej podlega ten, kto nie stosuje się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, wprowadzonych na podstawie art. 11, art. 11c ust. 3 lub art. 11d ust. 3. Przepis ten nie zawęża kręgu podmiotów podlegających karze, tak więc obejmuje on wszystkie podmioty niestosujące się do ograniczeń w poborze, a tym samym wszystkich odbiorców energii.

Powód nie dostosował się do wprowadzonych na podstawie art. 11 i 11d ust. 3 p.e ograniczeń w poborze energii.

Według Prezesa URE niedostosowanie miało miejsce w dniach od 10 do 12 sierpnia 2015 roku, co stwierdził w Decyzji, w której oznaczono wartości przekroczeń poboru dla obydwu punktów poboru 10, 11 i 12 sierpnia 2015 r., czyli każdego dnia z osobna i obliczono karę w oparciu o łączne przekroczenie mocy dwóch punktów poboru w ciągu tych trzech dni. Prezes URE kierował się przy tym informacjami uzyskanymi od (...) bazującymi na planach wprowadzenia ograniczeń w poborze energii elektrycznej obowiązujących od 1 września 2014 roku do 31 sierpnia 2015 roku dla dwóch punktów poboru- przyłącza R. i przyłącza Alabastrowa.

Podkreślenia wymaga, iż niedostosowanie się przez powoda do ograniczeń wystąpiło mimo, że komunikaty na temat wprowadzenia ograniczeń ogłoszone zostały w radiu- 10 sierpnia 2015 r. o godzinie 7:55 i 19:55 w programie (...). Natomiast komunikaty przekazywane drogą radiową były dla powoda wiążące. Wynika to z § 12 ust. 2 Rozporządzenia ustanawiającego generalny sposób powiadomienia o obostrzeniach drogą radiową w komunikatach energetycznych właśnie w programie (...) o godzinie 7 ^{( 55)} i 19 ^{( 55)}. Tym samym wobec powiadomienia powoda drogą radiową zgodnie z § 12 Rozporządzenia przed wprowadzeniem obostrzeń, powód powinien podporządkować się nakazom zawartym w rzeczonych komunikatach, niezależnie od tego z jak długim wyprzedzeniem się pojawiły, czego nie uczynił.

Zaistniała zatem przesłanka do nałożenia przez Prezesa URE na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 3a p.e. na powoda kary pieniężnej, która ma charakter obligatoryjny.

Istotnym jest, że chociaż przekroczenie przez powoda poboru mocy (...) zarejestrował w ciągu trzech kolejnych dni w obydwu punktach poboru, tym niemniej w przypadku przyłącza Alabastrowa podstawę obliczeń wartości tych przekroczeń błędnie oparto na parametrach dopuszczalnego poboru mocy w poszczególnych stopniach ograniczeń określonych w odniesieniu do mocy umownej w wysokości 0,600 MW wynikającej z ustalonego dla powoda planu wprowadzenia ograniczeń w poborze energii elektrycznej obowiązującego od 1 września 2014 r. do 31 sierpnia 2015 r.

Wprawdzie w świetle § 8 ust. 2 zd. 1 Rozporządzenia plany ograniczeń dla energii elektrycznej określają wielkości maksymalnego poboru tej energii dla poszczególnych odbiorców i stopni zasilania, tym niemniej opierają się one również na mocy umownej, ponieważ w myśl § 9 pkt 1 Rozporządzenia wielkości planowanych ograniczeń w poborze energii elektrycznej, ujęte w planach ograniczeń, określa się w stopniach zasilania od 11 do 20, przy czym 11 stopień zasilania określa, że odbiorca może pobierać moc do wysokości mocy umownej określonej w umowach. Mimo zatem tego, że w myśl § 8 ust. 2 zd. 2 Rozporządzenia, plany te podlegają corocznej aktualizacji, a plan na okres od 1 września 2014 r. do 31 sierpnia 2015 r. został przyjęty, należało wziąć pod uwagę, że powód 28 maja 2015 r., czyli ponad 2 miesiące przed wprowadzonymi ograniczeniami zawarł Aneks nr (...) do dotychczasowej umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej, w którym nową moc umowną określono na poziomie 2600 kW. Oznacza to, że odbiorca na podstawie Umowy łączącej go z (...) miał zagwarantowaną opcję pobierania mocy umownej w wysokości 2600 kW. Skutkować to zatem powinno przyjęciem do oszacowania wielkości przekroczeń poboru mocy nie tylko ustalonej z powodem mocy umownej w wysokości 2,600 MW (2600 kW) w 11 stopniu zasilania, ale również dostosowaniem proporcjonalnie następnych wartości w kolejnych stopniach zasilania, ponieważ stosownie do treści § 9 pkt 2 Rozporządzenia stopnie zasilania od 12 do 19 powinny zapewniać równomierne obniżanie mocy elektrycznej pobieranej przez odbiorcę. Tymczasem (...) tego nie uczynił, przyjmując w dalszej kolejności wartości odpowiednie dla wyjściowej mocy umownej 0,600 MW, co było w ocenie Sądu niezasadne ze względu na ustalenia umowne stron dotyczące mocy umownej.

Podobnie postąpił Prezes URE, ponieważ co prawda odstąpił od wymierzenia kary w zakresie przekroczeń odnotowanych podczas obowiązywania 11-ego stopnia zasilania (kiedy to powód nie przekroczył mocy umownej określonej w Umowie), jednakże nie zweryfikował przekroczeń w wyższych stopniach zasilania opisanych w informacji przekazanej od (...).

W uzasadnieniu swojej Decyzji Prezes URE wskazał, że wartości mocy w pozostałych stopniach zasilania nie mogą być dowolnie zmieniane, tak jak wskazywał w swoim stanowisku powód. Należy zatem uznać, iż obowiązującymi powoda stopniami zasilania były wartości zapisane w planie ograniczeń obowiązującym w okresie od 1 września 2014 roku do 31 sierpnia 2015 roku. Jest tak dlatego, że indywidualny plan ograniczeń stanowi element składowy planu ograniczeń (...) złożonego z indywidualnych planów ustalonych dla odbiorców przyłączonych do sieci (...) z mocą umowną większą niż 300kW. Następnie zbiorcze plany operatorów systemów dystrybucyjnych podlegają uzgodnieniu z (...), który na podstawie planów (...) tworzy Plan wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej dla obszaru całego kraju. Wartości w nim zawarte stanowią podstawę do podejmowania przez (...) decyzji o stopniu zasilania jaki należy wprowadzić dla zapewnienia stabilności krajowego systemu elektroenergetycznego.

Z powyższym stanowiskiem Prezesa URE nie można się zgodzić. Rację ma bowiem powód podkreślając, że zgodnie z § 9 Rozporządzenia plany ograniczeń ustala się w odniesieniu do mocy umownej. To zatem umowa wiążąca strony jest punktem wyjścia i to ona powinna wyznaczać zakres dopuszczalnego poboru energii przez odbiorcę.

Oznacza to, że powód na podstawie Umowy łączącej go z (...) miał zagwarantowaną opcję pobierania mocy umownej w wysokości 2600 kW. Skutkować to zatem powinno przyjęciem do oszacowania wielkości przekroczeń poboru mocy nie tylko ustalonej z powodem mocy umownej w wysokości 2,600 MW (2600 kW) w 11 stopniu zasilania, ale również dostosowaniem proporcjonalnie następnych wartości w kolejnych stopniach zasilania, ponieważ stosownie do treści § 9 pkt 2 Rozporządzenia stopnie zasilania od 12 do 19 powinny zapewniać równomierne obniżanie mocy elektrycznej pobieranej przez odbiorcę.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd uznał, że zarówno wartości dopuszczalnego poboru mocy przez powoda, jak również wartości przekroczenia przez niego dopuszczalnego poboru mocy zawarte w zestawieniu dotyczącym przyłącza Alabastrowa uzyskanym od (...) jak i uwzględnionym przez Prezesa URE nie są miarodajne. Jedynie w 20 stopniu zasilania uzgodniona przez powoda w Umowie moc bezpieczna miała wynosić 0,200 MW, dlatego oznaczenie przekroczenia w tym stopniu jest prawdziwe. Kolejne wartości dopuszczalnego poboru mocy powinny natomiast kształtować się następująco:

- w 12 stopniu zasilania – 2,333 MW,

- w 13 stopniu zasilania – 2,067 MW,

- w 14 stopniu zasilania – 1,800 MW,

- w 15 stopniu zasilania – 1,533 MW,

- w 16 stopniu zasilania – 1,267 MW,

- w 17 stopniu zasilania – 1,000 MW,

- w 18 stopniu zasilania – 0,733 MW,

- w 19 stopniu zasilania – 0,467 MW.

Powyższe wynika również z treści ustalonego dla powoda planu wprowadzania ograniczeń w poborze energii elektrycznej na okres od 1 września 2016 r. do 31 sierpnia 2017 r., który zawiera odpowiednią gradację dopuszczalnego poboru mocy w podanych stopniach zasilania, przy założeniu mocy umownej dla przyłącza Alabastrowa w wysokości 2,600 MW (k. 28 akt adm.). Takie wartości zastosował również powód w odwołaniu a Sąd uznał je za prawidłowe.

W związku z tym Sąd wyliczył, że dla przyłącza Alabastrowa łączna wielkość przekroczenia przez odbiorcę dopuszczalnego poboru wyniosła:

a)  10 sierpnia 2015 r. - 6,598 MW,

b)  11 sierpnia 2015 r. – 1,686 MW,

czyli łącznie 8,284 MW.

Natomiast łączna wielkość przekroczenia przez odbiorcę dopuszczalnego poboru w przypadku przyłącza R. w dniach 10-12 sierpnia 2015 r., w braku wątpliwości co do prawidłowości wyliczeń (...) i Prezesa URE, wynosiła 17,8250 MW.

W tym miejscu, odnosząc się do zarzutów powoda, należy jeszcze podnieść, że skoro Rozporządzenie nie określa wielkości minimalnej mocy bezpiecznej w 20 stopniu zasilania, ani nawet żadnej innej, nie można twierdzić, że nie jest karalne pobieranie mocy poniżej 300 kW z uwagi na fakt, że ograniczenia w poborze energii obowiązują na podstawie § 5 pkt 1 Rozporządzenia odbiorców energii pobierających energię powyżej 300 kW. Jeśli bowiem odbiorca pobiera energię powyżej 300 kW musi się dostosować do uzgodnionego z nim planu ograniczeń, co wynika z przepisów prawa, dlatego wobec przyjęcia planu obniżania energii do poziomu poniżej 300 kW powinien go wdrożyć.

Przechodząc do wymiaru kary Sąd zważył, iż stosownie do przepisu art. 56 ust. 3 p.e. wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1-38, nie może przekroczyć 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym (…). Zgodnie natomiast z ust. 6, ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes URE uwzględnia stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe. Ponadto, według ust. 6a Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek.

Oceniając stopień szkodliwości czynu w świetle art. 115 § 2 kk, wobec braku definicji legalnej tego pojęcia w Prawie energetycznym, Sąd mając na względzie powyższe rozważania musiał wziąć pod uwagę, że powód przekraczał pobór energii w dwóch punktach poboru. Jeśli chodzi o przyłącze Alabastrowa, w dniu 10 sierpnia 2015 r. do przekroczeń doszło w godzinach od 11 do 23, czyli niedostosowanie miało miejsce praktycznie przez cały dzień, podczas gdy wartość przekroczenia dopuszczalnego poboru mocy wyniosła wtedy łącznie 6,598 MW, a w dniu 11 sierpnia 2015 r. – od godziny 11 do 15, podczas gdy wartość przekroczenia dopuszczalnego poboru mocy wyniosła wtedy łącznie 1,686 MW. Jeśli chodzi zaś o przyłącze R. to w dniu 10 sierpnia 2015 r. podobnie niedostosowanie miało miejsce praktycznie przez cały dzień- od godziny 11 do 23, podczas gdy wartość przekroczenia dopuszczalnego poboru mocy wyniosła wtedy łącznie aż 13,2630 MW, w dniu 11 sierpnia 2015 r. przekraczanie poboru trwało długo, bo od godziny 11 do 18, przy czym wartość tego przekroczenia w sumie wyniosła 3,7270 MW, natomiast w dniu 12 sierpnia 2015 r. do przekroczenia doszło w trzech godzinach- od 11 do 14 a w sumie jego wielkość wyniosła 0,08350 MW. Łączne przekroczenie dla przyłącza Alabastrowa wyniosło 8,284 MW, zaś dla przyłącza R. 17,8250 MW, tym samym suma tych przekroczeń jest wysoka, gdyż wynosi aż 26,109 MW.

Powód nie stosując się do ograniczeń wprowadzonych ze względu na wystąpienie zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej w rozumieniu postanowień art. 3 pkt 16d p.e., dokonując w okresie trudnych warunków zewnętrznych- niskiego stanu wód i upałów mających przełożenie na to bezpieczeństwo- przekroczenia poboru energii w powyższym zakresie, w sposób bezpośredni oddziaływał negatywnie na bezpieczeństwo energetyczne kraju. Pomimo bowiem, że krajowy system elektroenergetyczny ( (...)) funkcjonował dalej skutkiem działania powoda mogło być wystąpienie rzeczywistego zagrożenia w pracy całego (...). Zagrożenie dla pracy (...) jest potęgowane jeśli również inni odbiorcy nie stosują się do ustalonych ograniczeń w poborze energii, dlatego tak ważne jest podporządkowanie poszczególnych odbiorców wprowadzonym restrykcjom. Nie można zatem nie rozpatrywać naruszenia powoda w kontekście niebezpieczeństwa jakie niesie choćby jednostkowe nieznaczne przekroczenie poboru energii przyczyniające się do ogólnego wzrostu przekroczeń wpływających na pracę (...). Wobec więc tego, że nawet nominalnie niewysokie przekroczenie przekłada się na ryzyko doprowadzenia do zakłócenia tak istotnego dla całego kraju systemu, należało uznać, że przekroczenia jakich dopuścił się powód nie były znikomo szkodliwe, ich stopień szkodliwości jest znaczny.

Powyższe nie oznacza odpowiedzialności zbiorowej, ponieważ powód odpowiada tylko za przekroczenia, których dopuścił się indywidualnie. Jedynie waga tych przekroczeń jest potęgowana w perspektywie skutków jakie mogą wystąpić w (...) stanowiącym niejako „system naczyń połączonych”, przez co może dojść do tzw. blackout-u, czyli awarii i kompletnego odcięcia energii mającego daleko idące konsekwencje.

Z tego względu odstąpienie od nałożenia na powoda kary na podstawie ww. przepisu art. 56 ust. 6a p.e., zgodnie z którym Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek, nie było możliwe.

W kwestii zawinienia trzeba natomiast podnieść, iż profil działalności powoda, który przetwarza rozgrzany do temperatury 250 stopni polietylen i polipropylen nie wyklucza konieczności podporządkowania się wprowadzanym ograniczeniom poboru energii. Powód nie jest bowiem podmiotem chronionym przed wprowadzanymi ograniczeniami, jak choćby szpitale i inne obiekty ratownictwa medycznego (§ 6 ust. 1 Rozporządzenia). Będąc zatem zobowiązanym do stosowania się do ograniczeń nie podjął możliwych działań ostrożnościowo- prewencyjnych, w tym nie ustalił na przyszłość postępowania, które pozwoliłoby na wdrożenie Planu wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii przyjętego dla powoda. Z kolei jeśli powód twierdzi, że wobec specyfiki jego działalności nie mógł w stosownym czasie wyłączyć urządzeń zasilanych energią elektryczną gdyż prowadziłoby to w szczególności do nieodwracalnego i trwałego uszkodzenia form oraz maszyn, zniszczeniem tworzywa a ponadto ze względu na duże zagrożenie pożarem posiadane instalacje tryskaczowe i sygnalizacji pożaru wymagały ciągłego zasilania, to powinien zwrócić się o zwiększenie dopuszczalnej mocy bezpiecznej dla tegoż obiektu, czego jednak nie uczynił w stosownym czasie, nie kwestionując ww. Planu wprowadzania ograniczeń. W ocenie Sądu świadczy to o braku należytej staranności powoda, który właśnie z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności powinien wykazać się dużą zapobiegliwością. Poza tym skoro powód zwrócił w toku postępowania administracyjnego uwagę, iż zbyt szybkie ograniczenie pobieranej energii wiązałoby się z narażeniem go na szkody, oznacza to, że opisywane naruszenie mogło być wynikiem jego świadomego zachowania, gdyż nie zdecydował się na poniesienie ewentualnych strat spowodowanych wyłączeniem energii, tym samym narażając się na odpowiedzialność ustawową.

Jeśli chodzi o dotychczasowe zachowanie podmiotu Sąd przyjął, iż brak jest danych na temat wcześniejszych naruszeń prawa energetycznego przez powoda i jego karalności w tym zakresie.

Mając na uwadze limit kary określony treścią art. 56 ust. 3 p.e. Sąd uznał więc, że kara w wysokości 80 063,10 zł będzie adekwatna do wysokości przekroczenia. Wysokość kary Sąd ustalił wykorzystując algorytm przyjęty w uzasadnieniu Decyzji. Otóż orzeczona przez Prezesa URE kara pieniężna stanowiła iloczyn 3 000 zł i łącznego przekroczenia mocy odpowiadającej MW w poszczególnych godzinach doby (35,802 MW x 3 000 zł). Wartość mnożnika wynika z tego, iż pozwany wziął pod uwagę poziom najwyższej możliwej ceny rozliczeniowej za 1 MWh energii elektrycznej na rynku bilansującym, tj. 1 500 zł (odnotowanej 7 stycznia 2016 roku), której należałoby się spodziewać przy ograniczonej podaży energii elektrycznej w okresie 10- 31 sierpnia 2015 roku. Sąd zawęził natomiast podstawę wymierzenia kary wyłącznie do godzin, kiedy nastąpiło niedostosowanie powoda do ograniczeń i do stopnia w jakim to niedostosowanie miało miejsce tj. do wysokości 17,8250 MW w przypadku przyłącza R. i 8,2840 MW w przypadku przyłącza Alabastrowa. Ostatecznie dało to kwotę 80 063,10 zł (wysokość kary przy uwzględnieniu przez Prezesa w 11-tym stopniu mocy umownej powinna wynieść 104 915,10 zł (17,8250 – R., 17,1467 – Alabastrowa) – 24 852 zł (prawidłowo ustalona wysokość kary za przekroczenie ograniczeń na przyłączu Alabastrowa tj. 8,2840 MW x 3000 zł)).

W ocenie Sądu zastosowany algorytm nie tylko prowadzi do ustalenia kary proporcjonalnej do zakresu naruszenia, ale jednocześnie wobec jego wykorzystywania w każdym przypadku naruszania przez odbiorców ograniczeń w poborze energii służy przejrzystości i proporcjonalnemu ukaraniu sprawców przekroczeń.

Zdaniem Sądu wymierzona kara nie jest nadmiernie uciążliwa dla powoda, jest odpowiednia do charakteru popełnionego czynu oraz skutków naruszenia obowiązujących norm. Kara ta nie wpłynie ponadto na pogorszenie kondycji finansowej powoda oraz jego płynności finansowej i pozostaje we właściwej proporcji do uzyskanego przez powoda w poprzednim roku podatkowym przychodu wynoszącego (...) zł.

W ocenie Sądu kara ustalona w tych granicach spełni swoje podstawowe cele w zakresie odziaływania szczególnego na powoda, jak również funkcję prewencji ogólnej. Tak ustalona kara nie przekracza również możliwości płatniczych powoda. Warto w tym miejscu podkreślić, że kara administracyjna nie stanowi odpłaty za popełniony czyn, lecz ma charakter środka przymusu służącego zapewnieniu realizacji wykonawczo – zarządzających zadań administracji agregowanych przez pojęcie interesu publicznego (tak Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 31 marca 2008r., sygn. akt SK 75/06, OTK-A 2008, Nr 2, poz. 30). Wskazać przy tym należy, iż kara w nałożonej wysokości, adekwatna do zakresu stwierdzonego naruszenia będzie na tyle dolegliwa, aby spełniła swoje funkcje. Należało zatem przyjąć, iż kara w wysokości 80 063,10 zł będzie na tyle odczuwalna dla powoda, aby spełniła swoją funkcję represyjną i zapobiegawczą sprawiając, że powód, jako podmiot ukarany będzie stosował się do obowiązującego porządku prawnego, a także wychowawczą oddziałując zniechęcająco na innych przedsiębiorców do podejmowania działań niezgodnych z prawem.

Biorąc powyższe względy pod uwagę Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zmienił Decyzję w ten tylko sposób, że obniżył wymierzoną powodowi karę w wysokości 107 406,00 zł do kwoty 80 063,10 zł na mocy art. 479 ⁵³ § 2 kpc, w pozostałej zaś części nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione przez powoda odwołanie na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie tylko częściowego uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Mając na uwadze fakt, iż powód zaskarżył decyzję w całości, a Sąd uznał zasadność odwołania jedynie co do wysokości kary, to należało uznać, że powód wygrał sprawę w 25 % a pozwany w 75 % (107 406,00 zł – kara orzeczona w Decyzji, 80 063,10 – kara orzeczona przez Sąd).

W konsekwencji Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 540,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, która stanowi 75 % pełnego wynagrodzenia w wysokości 720,00 zł ustalonego w oparciu § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015, poz. 1804 z zm.).

Z kolei na rzecz powoda Sąd zasądził od pozwanego zwrot kwoty 209,25 zł stanowiącej 25 % poniesionych kosztów procesu, na które składało się: wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 720,00 zł ustalone na podstawie w/w Rozporządzenia, opłata od odwołania – 100,00 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17,00 zł.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

(...)

(...)