Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSO Witold Rękosiewicz	SSO Witold Rękosiewicz
Protokolant: protokolant sądowy Magdalena Żabińska

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

z siedzibą w K.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o ustalenie opłaty z tytułu koncesji

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia

15 listopada 2016 r. nr (...)

I. oddala odwołanie,

II. zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą

w K. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę

720 zł (siedemset dwadzieścia) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Witold Rękosiewicz.

Sygn. akt XVII AmE 43/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 listopada 2016r. nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE, pozwany) na podstawie art. 34 ust. 1 w związku z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm., dalej: Pe) oraz w związku z § 4 ust 3 i § 6 ust. 4 w związku z ust. 1-3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 maja 1998 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki corocznych opłat wnoszonych przez przedsiębiorstwa energetyczne, którym została udzielona koncesja (Dz. U. z 1998 r. Nr 60, poz. 387, z późn. zm., dalej: Rozporządzenie w sprawie opłat) oraz w związku z art. 2 § 2 i 3 oraz art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2015, poz. 613, z późn. zm.), ustalił dla (...) spółka z o.o. w K. ((...), Przedsiębiorca, powód), opłatę należną z tytułu koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami ciekłymi w tym gazem płynnym - (...), udzielonej decyzją Prezesa URE z dnia 15/09/2011, znak: (...) w kwocie 5 537 zł.

(...) spółka z o.o. z siedzibą w K. wniesionym od powyższej decyzji odwołaniem zaskarżyła decyzję Prezesa URE w całości. Powód zarzucił zaskarżonej decyzji:

1.  obrazę przepisów art.34 ust.1Pe oraz § 4 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości i sposobu pobierania przez Prezesa URE corocznych opłat wnoszonych przez przedsiębiorstwa energetyczne, którym została udzielona koncesja poprzez dokonanie ich błędnej wykładni prowadzącą do przyjęcia niesłusznego wniosku, że w roku, w którym odwołujący się uzyska ponownie koncesję, uprzednio posiadając koncesję jest obowiązany do wniesienia opłaty koncesyjnej dwukrotnie,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przejawiający się w niesłusznym przyjęciu, że odwołujący się nie uiścił w 2011 r. opłaty tytułem uzyskanych przychodów ze sprzedaży produktów (wyrobów i usług) lub towarów w zakresie działalności objętej koncesja, za rok poprzedzający jej udzielenie, podczas gdy odwołujący wniósł opłatę za 2010 r. w marcu 2011 r. na podstawie poprzedniej koncesji nr (...).

Na podstawie podniesionych zarzutów powód wniósł o:

1.  uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania, ewentualnie

2.  uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w postępowaniu administracyjnym,

3.  zasądzenie od Prezesa URE na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód zarzucił Prezesowi URE rażąco dowolną wykładnię art. 34 ust. 1 Pe. Wskazał, że w okresie obowiązywania poprzedniej koncesji od 2001 r. do 1 września 2011 r. (...) uiszczał corocznie opłaty z tytułu prowadzenia działalności koncesjonowanej. Żądanie Prezesa URE powód uznał za nieuzasadnione. Podniósł, iż Prezes URE zaskarżoną decyzją nałożył na (...) obowiązek zapłaty należności za rok 2010, poprzedzający uzyskanie koncesji z dnia 15 września 2011 r., nie biorąc pod uwagę, że Przedsiębiorca uiścił już opłatę za koncesję w marcu 2011 r. na podstawie koncesji udzielonej decyzją z 30 września 2001 r. Na podstawie przepisów § 4 pkt 3 i § 1 pkt 1 Rozporządzenia w sprawie opłat powód stwierdził, że opłatą coroczną jest jedna opłata za dany rok. Zdaniem powoda decyzja Prezesa URE prowadzi do sytuacji, w której Przedsiębiorca byłby zobowiązany do uiszczenia dwóch opłat za jeden i ten sam rok prowadzenia działalności koncesjonowanej. Takie rozwiązanie nie znajduje uzasadnienia na gruncie Rozporządzenia w sprawie opłat. Powołując się na § 4 pkt 3 Rozporządzenia powód stwierdził, że przez „pierwszą opłatę” należy rozumieć opłatę wnoszoną w ogóle po raz pierwszy, a nie pierwszy dlatego, że następujący przed innymi opłatami po uzyskaniu nowej, kolejnej koncesji. Przedsiębiorca podkreślił, że w zaskarżonej decyzji Prezes URE nie przedstawił zasadnych argumentów na poparcie zajętego stanowiska i zmiany wypracowanej przez wile lat praktyki.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozwany wyjaśnił, że obowiązek wnoszenia corocznych opłat koncesyjnych wyznaczony jest przez sam fakt uzyskania i posiadania ważnej koncesji oraz obliguje do uiszczenia opłaty koncesyjnej. Zdaniem Prezesa URE, zgodnie z przepisami Rozporządzenia w sprawie opłat podmiot, który posiadał koncesję w danym roku (1 stycznia danego roku) zobowiązany jest uiścić całą opłatę koncesyjną za ten rok w wysokości wynikającej z §1 ust. 1 Rozporządzenia, niezależnie od faktu, że koncesja w tym samym roku wygasła. Takie stanowisko znalazło potwierdzone w orzecznictwie Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Prezes URE stwierdził, że udzielona Przedsiębiorcy 15 września 2011r. kolejna koncesja stanowiła samodzielny tytuł prawny do żądania przez organ wniesienia opłaty koncesyjnej za rok 2011 r. w ciągu 30 dni od uzyskania koncesji. Jednocześnie Prezes URE uznał za bezsporne, że Powód uiścił opłatę z tytułu koncesji za rok 2011r., jednak opłata ta dotyczyła poprzedniej koncesji nr (...), która wygasła w dniu 1 września 2011 r. Powód był zobligowany do uiszczenia opłaty koncesyjnej od tej koncesji do 31 marca 2011 r. Prezes URE wskazał również, że powód nie złożył wniosku o przedłużenie dotychczasowej koncesji na mocy art. 39 Pe, co mógł uczynić nie później niż na 18 miesięcy przed wygaśnięciem dotychczasowej koncesji. Powód wnioskował o wydanie nowej koncesji. W związku z uzyskaniem na mocy decyzji z dnia 15 września 2011 r. nowej koncesji nr (...) powód był zobowiązany do wniesienia pierwszej opłaty koncesyjnej w ciągu 30 dni od jej wydania tj. do dnia 15 października 2011 r. Prezes URE zauważył, iż Powód jako profesjonalista powinien był znać powołane regulacje prawne dotyczące opłat koncesyjnych. Wskazał, że w Rozporządzeniu w sprawie opłat jest mowa o dwóch różnych opłatach, wnoszonych na podstawie innego tytułu prawnego. Opłata koncesyjna, którą należy wnieść do 31 marca danego roku kalendarzowego, odnosi się do roku następującego po roku udzielenia koncesji. Opłata wymagana na podstawie § 4 ust. 3 Rozporządzenia nie jest opłatą roczną lecz opłatą należną z tytułu uzyskania koncesji na wniosek, którą należy wnieść za cały pierwszy okres po wydaniu koncesji w terminie 30 dni od udzielenia koncesji. Są to dwie różne opłaty, a obowiązek ich uiszczenia wynika z różnych tytułów prawnych. Prezes URE stwierdził, że wobec nieuiszczenia przez Przedsiębiorcę w ciągu 30 po uzyskaniu nowej koncesji opłaty, o której mowa w § 4 ust. 3 Rozporządzenia w sprawie opłat, na podstawie § 6 tego Rozporządzenia był zobowiązany do obliczenia tej opłaty i wydania decyzji.

Wyrażone w odwołaniu stanowisko, że powód spełnił w 2011 r. obowiązek dotyczący odpłaty koncesyjnej uznał Pozwany za błędne. Wskazał, że wniesiona przez powoda w 2011 r. opłata odnosiła się do koncesji wydanej w roku 2001, a nie do koncesji za rok 2011.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) sp. z o.o. z siedzibą w K. prowadziło działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi na podstawie koncesji nr (...) udzielonej przez Prezesa URE w dniu 30 sierpnia 2001r., która obowiązywała do 1 września 2011 r. W związku z udzieloną koncesją Przedsiębiorca wnosił corocznie opłatę koncesyjną, której wysokość była ustalana na podstawie przychodu uzyskanego w roku poprzednim. W dniu 30 marca 2011 r. Przedsiębiorca dokonał wpłaty w wysokości 5 537 zł tytułem opłaty koncesyjnej za rok 2011 (k. 11 akt adm.). W formularzu zawierającym informacje koncesjonariusza o wysokości opłaty koncesyjnej Przedsiębiorca podał, że wnoszona opłata dotyczy koncesji wydanej w 2001 r. (k. 11 akt adm.)

Na podstawie wniosku powoda, który wpłynął 19 sierpnia 2011 r. Prezes URE decyzją z dnia 15 września 2011 r. nr (...) udzielił Przedsiębiorcy nowej koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami ciekłymi na okres od 16 września 2011 r. do 16 września 2021 r. (k. 32 akt sąd.).

Pismem z dnia 2 czerwca 2016 r. Prezes URE poinformował Przedsiębiorcę, że w zw. z koncesją udzieloną na jego wniosek w dniu 15 września 2011 r. decyzją nr (...) , na podstawie § 4 ust. 2 i 3 Rozporządzenia w sprawie opłat obowiązany był do wniesienia w terminie do 15 października 2011 r. opłaty z tytułu koncesji w terminie 30 dni od wydania koncesji. Wobec niewniesienia tej opłaty w wymienionym terminie Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę do jej uiszczenia wraz z odsetkami od dnia 16 października 2011 r. w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania (k. 1 akt adm.).

W odpowiedzi na wezwanie, Przedsiębiorca pismem z dnia 16 czerwca 2016 r. (k.3 akt adm.) poinformował Prezesa URE, że w marcu 2011 r. uiścił opłatę za koncesję na rok 2011 dotyczącą sprzedaży paliw w roku 2010.

Pismem z 27 czerwca 2016 r. (k. 5 akt adm.) Prezes URE ponownie wezwał Przedsiębiorcę do wniesienia opłaty z tytułu koncesji na obrót paliwami ciekłymi udzielonej decyzją z dnia 15 września 2011r. nr (...) z odsetkami od dnia 18 października 2011 r.

W piśmie z dnia 4 lipca 2016 r. (k. 7 akt adm.) Przedsiębiorca ponownie oświadczył, że w 2010 r. nie uzyskiwał przychodów z działalności objętej koncesją udzieloną we wrześniu 2011 r. nr (...).

Pismem z 5 sierpnia 2016 r. Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie obliczenia opłaty z tytułu koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami ciekłymi udzielonej decyzją Prezesa URE z dnia 15 września 2011 r. nr (...), która to opłata nie została przez Przedsiębiorcę wniesiona w terminie do 30 dni od dnia wydania koncesji. Przedsiębiorca został jednocześnie wezwany do złożenia stosownych wyjaśnień i nadesłania dokumentów, tj. wypełnionego formularza dotyczącego wyliczenia opłaty koncesyjnej przekazanego Przedsiębiorcy z wezwaniem do wniesienia opłaty koncesyjnej, oraz potwierdzenia uiszczenia przedmiotowej opłaty na rachunek Urzędu Regulacji Energetyki. Zgodnie z art. 77 § 4 k.p.a., Przedsiębiorca został poinformowany o faktach znanych Prezesowi URE z urzędu, tj. o wysokości przychodów osiągniętych przez Przedsiębiorcę w roku poprzedzającym udzielenie mu w dniu 15 września 2011 r. koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami ciekłymi (k.9 akt adm.)

Pismem z dnia 8 września 2016 r. Prezes URE na podstawie art. 10 § 1 w związku z art. 73 k.p.a. zawiadomił Przedsiębiorcę o zakończeniu prowadzonego postępowania i przysługującym mu prawie do zapoznania się z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz wypowiedzenia się, co do zebranych dowodów i materiałów, jak również o prawie do złożenia dodatkowych uwag i wyjaśnień. Przedsiębiorca w wyznaczonym terminie nie skorzystał z przysługującego mu uprawnienia.

Przedsiębiorca w 2010 roku, tj. w roku poprzedzającym udzielenie koncesji, uzyskał przychody w zakresie działalności objętej koncesją w wysokości (...) zł - Formularz opłaty koncesyjnej. (k.11 akt adm.)

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 Pe przedsiębiorstwo energetyczne, któremu została udzielona koncesja, wnosi coroczną opłatę do budżetu państwa, obciążającą koszty jego działalności, zwaną "opłatą koncesyjną".

Zasady, wysokość i sposób obliczania tej opłaty reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 maja 1998 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki corocznych opłat wnoszonych przez przedsiębiorstwa energetyczne, którym została udzielona koncesja (Dz.U. nr 60 poz. 387, z późn. zm.).

Opłata ta ma charakter opłaty administracyjnej i każde przedsiębiorstwo energetyczne, któremu dzielono koncesji jest obowiązane do jej uiszczenia. Obowiązek wniesienia opłaty koncesyjnej wynika z samego faktu uzyskania i posiadania ważnej koncesji. Opłaty koncesyjne są wnoszone do budżetu państwa, na rachunek Urzędu Regulacji Energetyki i stanowią dochód tego budżetu. Należą one do tzw. niepodatkowych należności budżetu państwa. Zakwalifikowanie opłat koncesyjnych w taki sposób skutkuje tym, iż zgodnie z art. 2 § 2 ordynacji podatkowej do opłat tych stosuje się przepisy działu III ordynacji podatkowej "Zobowiązania podatkowe". Zgodnie z powyższym, do realizacji przez Prezesa URE zadań wynikających z konieczności egzekwowania realizacji obowiązku sformułowanego w art. 34 Pe stosuje się przepisy ordynacji podatkowej w takim zakresie jak: powstanie zobowiązania oraz jego wygaśnięcie, naliczanie odsetek za zwłokę, jak również ulg w spłacie opłaty koncesyjnej, przedawnienia zobowiązania wynikającego z art. 34 Pe, nadpłaty opłaty koncesyjnej oraz praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształconych. [za: Muras Zdzisław (red.), Swora Mariusz (red.), Prawo energetyczne. Tom II. Komentarz do art. 12-72, wyd. II Opublikowano: WK 2016]

Zgodnie z § 1 ust. 1 i 2 Rozporządzenia w sprawie opłat wysokość corocznej opłaty wnoszonej przez przedsiębiorstwo energetyczne, któremu została udzielona koncesja, stanowi iloczyn przychodów przedsiębiorstwa energetycznego uzyskanych ze sprzedaży produktów (wyrobów i usług) lub towarów w zakresie jego działalności objętej koncesją osiągniętych w roku poprzedzającym ustalenie opłaty, oraz współczynników opłat określonych tabelą stanowiącą załącznik do Rozporządzenia. Zgodnie z § 4 ust. 1 Rozporządzenia opłatę wnosi się w terminie do 31 marca każdego roku. Ustawa Prawo energetyczne ustanawia zatem coroczny obowiązek uiszczenia opłaty koncesyjnej, który powstaje 1 stycznia każdego roku, a Rozporządzenie określa termin jej płatności.

Należy wskazać, że chociaż opłata ta jest uiszczana w związku z przyznaniem praw wynikających z treści koncesji, to jednak nie odnosi się ona do faktycznego wykonywania działalności koncesjonowanej lecz do hipotetycznej możliwości jej wykonywania, na co wskazuje moment jej uiszczenia tj. z góry za cały rok oraz oderwanie wartości opłaty od faktycznie zrealizowanych w danym roku obrotów, a ustalenie jej na podstawie obrotu z roku poprzedniego. Opłata ta nie jest świadczeniem przedsiębiorstwa energetycznego, które wnosi ono proporcjonalnie do okresu, w którym korzysta z udzielonej sobie koncesji. Stanowi wprawdzie w pewnym sensie swoistą cenę za prawo prowadzenia działalności koncesjonowanej, ale nie jest ustalana w wysokości proporcjonalnej do okresu ważności koncesji ani nie pozostaje w związku z realnie osiąganym przychodem w roku, w którym powstał obowiązek jej zapłaty. Dlatego zdaniem Sądu opłata koncesyjna stanowiąc jednorazową opłatę za wykonywanie działalności w danym roku kalendarzowym nie podlega także stopniowemu wykorzystaniu i nie może być ustalana proporcjonalnie do okresu w danym roku w którym działalność faktycznie była wykonywana. Stanowisko takie zostało wielokrotnie wyrażone w orzecznictwie (np. w wyroku SOKiK sygn. XVII AmE 52/15).

W razie stwierdzenia, że opłata została obliczona w sposób nieprawidłowy, Prezes URE na podstawie § 6 Rozporządzenia w sprawie opłat wzywa przedsiębiorstwo energetyczne do ponownego jej obliczenia w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania.

W przypadku niedotrzymania przez przedsiębiorstwo energetyczne terminu, o którym mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia, lub gdy opłata ponownie została obliczona w sposób nieprawidłowy - Prezes URE na podstawie § 6 ust. 2 Rozporządzenia dokonuje obliczenia opłaty. Po dokonaniu obliczenia przedsiębiorstwo energetyczne wnosi niezwłocznie należną kwotę, albo Prezes URE zwraca nadpłaconą kwotę. Zgodnie z § 6 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie opłat powyższe znajduje zastosowanie również w sytuacji, gdy przedsiębiorstwo energetyczne nie wniesie opłaty w terminie określonym w § 4 ust. 1 Rozporządzenia tj. do dnia 31 marca każdego roku. Zgodnie jednak z § 4 ust. 2 oraz 3 Rozporządzenia, przedsiębiorstwo energetyczne, któremu udzielono koncesji z urzędu, jak również przedsiębiorstwo energetyczne, któremu udzielono koncesji na wniosek, jeżeli w roku poprzedzającym udzielenie koncesji uzyskało przychody ze sprzedaży produktów (wyrobów i usług) lub towarów w zakresie działalności objętej tą koncesją, wnosi pierwszą opłatę w terminie do 30 dni od dnia wydania koncesji.

W ocenie Sądu, w świetle powołanych przepisów należy uznać, że w związku z udzieloną decyzją z dnia 15 września 2011 r. nr (...) koncesją na obrót paliwami ciekłymi na okres od 16 września 2011r. do 16 września 2021 r. na powodzie jednoznacznie ciążył obowiązek wniesienia opłaty koncesyjnej w terminie do dnia 15 października 2011 r. Powód spełnił przesłanki określone w § 4 ust. 3 Rozporządzenia w sprawie opłat, tj. złożył wniosek o udzielenie mu koncesji, uzyskał decyzję o udzieleniu mu koncesji, prowadził przed wydaniem przedmiotowej decyzji działalność w zakresie obrotu paliwami ciekłymi oraz uzyskał z tej działalności przychód, który stanowił podstawę obliczenia opłaty koncesyjnej. Z obowiązku tego nie zwalniało powoda uiszczenie w dniu 30 marca 2011 r. opłaty od koncesji udzielonej decyzją z dnia 30 sierpnia 2001 r. nr (...) i obowiązującej do 1 września 2011 r.

Wbrew twierdzeniom powoda w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z podwójnym naliczeniem opłaty koncesyjnej przez organ, ponieważ opłaty te uiszczane są z dwóch różnych tytułów. Wobec faktu, iż opłaty te są dwoma różnymi zobowiązaniami powstającymi z mocy różnych przepisów Rozporządzenia w sprawie opłat, nie jest także możliwe zarachowanie uiszczonej przez powoda opłaty proporcjonalnie na poczet opłat od dwóch różnych koncesji. Opłata z tytułu udzielenia nowej koncesji (§4 ust.3 Rozporządzenia) nie podlega bowiem proporcjonalnemu zmniejszeniu w stosunku do okresu w jakim Przedsiębiorca posiada koncesję w pierwszym roku jej obowiązywania. W każdym przypadku przedsiębiorstwo będzie zobowiązane uiścić opłatę z tytułu udzielenia nowej koncesji w tej samej wysokości, obliczonej na podstawie przychodu uzyskanego z działalności koncesjonowanej w poprzednim roku kalendarzowym, jeżeli w roku poprzedzającym udzielenie koncesji przedsiębiorstwo uzyskało przychody ze sprzedaży produktów (wyrobów i usług) lub towarów w zakresie działalności objętej tą koncesją. Ta sama zasada dotyczy corocznej opłaty koncesyjnej określonej w § 1 pkt 1 Rozporządzenia. W sytuacji, w której koncesja wygasa w danym roku kalendarzowym, a przedsiębiorca nie złożył w ustawowo zakreślonym terminie wniosku o jej przedłużenie, koncesjonariusz również będzie zobowiązany do uiszczenia rocznej opłaty koncesyjnej, bez względu na to, ile miesięcy w tym roku kalendarzowym będzie obowiązywać koncesja.

Powód jako przedsiębiorca prowadzący od 2001 r. działalność koncesjonowaną na podstawie udzielonej mu w tym roku koncesji miał możliwość wystąpienia w trybie art. 39 Pe, tj. przed jej wygaśnięciem o przedłużenie ważności koncesji. Warunkiem skorzystania z tego uprawnienia jest złożenie wniosku o przedłużenie ważności udzielonej koncesji nie później niż 18 miesięcy przed jej wygaśnięciem. Termin ten ma charakter materialnoprawny, a jego niezachowanie powoduje, że przedsiębiorca nie może skorzystać z przewidzianego w tym przepisie uprawnienia do przedłużenia ważności koncesji. W przypadku niezachowania przez koncesjonariusza terminu przewidzianego dla złożenia wniosku o przedłużenie ważności koncesji i konieczności wystąpienia o wydanie nowej koncesji, sytuacja koncesjonariusza będzie tożsama z sytuacją przedsiębiorcy ubiegającego się o wydanie koncesji po raz pierwszy. W każdym ze wskazanych przypadków wydanie decyzji udzielającej koncesji będzie wymagało od podmiotu zainteresowanego spełnienia przesłanek zawartych w art. 33 Pe, jak również uiszczenia opłaty koncesyjnej.

Skoro powód nie skorzystał z uprawnienia do przedłużenia obowiązywania posiadanej przez niego koncesji przewidzianej przez przepisy Prawa energetycznego, a wystąpił o wydanie nowej decyzji, na podstawie § 4 ust. 2 i 3 Rozporządzenia w sprawie opłat, ciążył na nim obowiązek uiszczenia opłaty również w zw. z uzyskaniem „nowej” decyzji. Podniesiony w odwołaniu zarzut sprzeczności ustaleń Prezesa URE z materiałem zgromadzonym w sprawie przez stwierdzenie, że Powód nie uiścił opłaty z tytułu koncesji należało wobec tego uznać za bezzasadny. Pozwany prawidłowo ustalił, iż Powód nie uiścił opłaty z tytułu udzielenia koncesji z dnia 15 września 2011r. nr (...). Powód błędnie uznał, że skoro wniósł w dniu 30 marca 2011 r. coroczną opłatę od koncesji udzielonej decyzją z dnia 30 sierpnia 2001 r. nr (...), nie ciąży już na nim obowiązek wniesienia opłaty przewidzianej w § 4 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie opłat. Podniesione w odwołaniu zarzuty naruszenia art. 34 ust. 1 Pe i § 4 ust. 3 Rozporządzenia w sprawie opłat oraz błędnego ustalenia stanu faktycznego należało wiec uznać za bezzasadne.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż brak jest podstawy prawnej do uchylenia zaskarżonej decyzji.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy, wobec braku podstaw do jego uwzględnienia oddalił odwołanie, jako bezzasadne - art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c. stosownie do wyniku sporu, ustalając wysokość należnych pozwanemu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 720 zł, na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym po 27 października 2016 r.

SSO Witold Rękosiewicz