Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia Sądu Okręgowego Ewa Malinowska
Protokolant –	Sekretarz sądowy Joanna Nande

po rozpoznaniu 2 lipca 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) sp. z o.o. z siedzibą w J.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania (...) sp. z o.o. w J. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 24 czerwca 2021 r. r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 (siedemset dwadzieścia ) złotych, z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Ewa Malinowska

XVII AmE 48/23

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji energetyki decyzją z 24 czerwca 2021 r. r. Nr (...) na podstawie art. 168 pkt lla, art. 169 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2021 r. poz. 610, z późn. zm. - dalej: „ustawa OZE") w związku z art. 170 ust. 4 pkt l i 70 pkt 2 ustawy OZE oraz w związku z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, dalej: „Kpa") i art. 90 ust. 1 ustawy OZE, po przeprowadzeniu

postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej przedsiębiorcy (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J., posiadającemu numer identyfikacji podatkowej (NIP): (...) orzekł, że

1)  przedsiębiorca (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J. nie wywiązał się z obowiązku wynikającego z art. 70 pkt 2 ustawy OZE tj. obowiązku przedstawienia dokumentów lub informacji mających znaczenie dla oceny wykonania obowiązków, o których mowa w art. 52-55 ustawy OZE, poprzez nieudzielenie żądanej odpowiedzi na pismo Prezesa URE z dnia 5 marca 2018 r. znak: (...) które zawierało żądanie przedstawienia informacji o dokonanej w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. sprzedaży energii elektrycznej oraz realizacji obowiązków, o których mowa w art. 52 ust. 1 ustawy OZE w zakresie uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego, względnie uiszczenia stosownych opłat zastępczych.

2)  za niewywiązanie się z obowiązku opisanego w punkcie pierwszym (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością siedzibą w J. karę w pieniężną w kwocie 10 000 zł .

(decyzja k. 6-8 akt adm.)

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J. zaskarżył tę decyzję w całości zarzucając jej naruszenie art. 168 pkt 11 a ustawy o odnawialnych źródłach energii. Zarzucając powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.

(odwołanie k. 9-11)

Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o oddalenie odwołanie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

(odpowiedź na odwołanie k. 35-39)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) sp. z o.o. w J. w roku 2016 wytwarzał energię elektryczną we własnym odnawialnym źródle. Energię tę sprzedał w celu dalszej odsprzedaży ((...) MWh) oraz otrzymał za nią świadectwa pochodzenia ((...) MWh). ( dowód: fakty bezsporne; Załącznik Nr 1A wytwórcy energii elektrycznej, k. 20 akt adm.).

Pismem z dnia 5 marca 2018 r. znak: DZ0.WR0.461.1.1.2018.RWrl, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, działając na podstawie art. 70 ustawy OZE, wezwał przedsiębiorcę: (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J. do przedstawienia w ciągu 21 dni od dnia otrzymania wezwania informacji dotyczącej dokonanej w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. sprzedaży energii elektrycznej oraz realizacji obowiązków w zakresie uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego. Przedsiębiorca nie udzielił odpowiedzi na powyższe wezwanie w wyznaczonym przez Prezesa URE terminie.

W związku z powyższym, Prezes URE uznał za celowe wszczęcie z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia Przedsiębiorcy kary pieniężnej, w związku z niewywiązaniem się przez Przedsiębiorcę z obowiązku wynikającego z art. 70 pkt 2 ustawy OZE. Pismem z dnia 17 maja 2019 r., Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej oraz wezwał Przedsiębiorcę do przedłożenia - w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, szczegółowych wyjaśnień w powyższej kwestii oraz przesłania dokumentów mogących mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia w niniejszym postępowaniu.

W odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia 11 lipca 2019 r., Przedsiębiorca udzielił odpowiedzi na ww. pismo Prezesa URE z dnia 17 maja 2019 r. załączając wymagane dokumenty w postaci „Załącznika 1A". Pismem z dnia 25 października 2019 r., na podstawie art. 10 § 1 w związku z art. 73 kpa, Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o zakończeniu prowadzonego postępowania i przysługującym mu prawie do zapoznania się z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz złożenia dodatkowych uwag i wyjaśnień.

Przedsiębiorca w wyznaczonym terminie nie skorzystał z przysługującego mu uprawnienia do zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym, ani nie złożył dodatkowych uwag czy wyjaśnień.

W dniu 24 czerwca 2021 r. Prezes URE wydał decyzje, która nałożył na przedsiębiorcę karę pieniężną w związku z uchybieniem obowiązkowi wynikającemu z art. 70 pkt 2 uoze. Decyzja ta została zaskarżona w niniejszym postępowaniu.

Powyżej opisany stan faktyczny sprawy, który nie był sporny pomiędzy stronami, Sąd ustalił na podstawie wskazanych powyżej dokumentów oraz niezaprzeczonych twierdzeń stron. Sąd przyznał moc dowodową wszystkim zebranym w sprawie dokumentom, które nie były kwestionowane przez strony, a i Sąd nie znalazł podstaw,

aby odmówić im mocy dowodowej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 70 ustawy z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, Prezes URE ma prawo:

1) wglądu do dokumentów,

2) żądania przedstawienia dokumentów lub informacji mających znaczenie dla oceny wykonania obowiązków, o których mowa w art. 41 ust. 1, w art. 42 ust. 1, w art. 44, w art. 45, w art. 48, w art. 49 oraz w art. 52-55, lub

3) badania zgodności ze stanem faktycznym deklaracji, o której mowa w art. 57 ust. 1

- z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

Uprawnienie przyznane Prezesowi URE w art. 70 uoze ma na celu umożliwienie wykonywania przez ten organ jego ustawowych kompetencji, tj. monitorowania realizacji obowiązków wynikających z ustawy o odnawialnych źródłach energii. Zgodnie z tym przepisem, regulator między innymi ma prawo do żądania dokumentów lub informacji mających znaczenie dla oceny wykonania obowiązków określonych w art. 52-55 tej ustawy. Jak wynika ze wskazanych powyżej przepisów, obowiązek przedstawienia dokumentów i informacji nie jest uzależniony od tego, czy na przedsiębiorcy, do którego kierowane jest wezwanie, ciążą obowiązki wskazane w powyższych przepisach. Oceny takiej dokonuje bowiem Prezes URE, dysponując stosownymi dokumentami i materiałami.

Według art. 168 pkt 11a uoze, karze pieniężnej podlega ten, kto nie przedstawia Prezesowi URE dokumentów lub informacji, o których mowa w art. 70 pkt 2 ww. ustawy. W stanie prawnym obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji wysokość tej kary określono w art. 170 ust. 4 pkt 1 uoze, zgodnie z którym wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadku określonym w art. 168 pkt 11a wynosiła 10.000 zł. Należy przy tym odnotować, że przepis art. 168 pkt 11a dodany został do ustawy o odnawialnych źródłach energii na mocy ustawy nowelizującej z dnia 7 czerwca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 1276),

która weszła w życie 14 lipca 2018 r. Natomiast przed wejściem w życie tego przepisu ustawa Prawo energetyczne przewidywała w art. 56 ust. 1 pkt 7 i 7a karę za odmowę udzielenia informacji, o których mowa w art. 28, a także za świadome lub dokonane w wyniku niedbalstwa wprowadzanie w błąd Prezesa URE w zakresie przedstawianych na jego żądanie informacji, o których mowa w art. 28. Przepis art. 56 ust. 3 PE określał, że wysokość tej kary nie mogła przekraczać 15 % przychodu przedsiębiorcy osiągniętego w poprzednim roku podatkowym. Zgodnie zaś z art. 28 ustawy Prawo energetyczne - w brzmieniu obowiązującym w okresie relewantnym dla niniejszej sprawy - po pierwsze, Prezes URE ma prawo wglądu do ksiąg rachunkowych przedsiębiorstwa energetycznego oraz może żądać przedstawienia informacji dotyczących wykonywanej przez to przedsiębiorstwo działalności gospodarczej, w tym informacji o jego projektach inwestycyjnych, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych. Po wtóre, Prezes URE ma prawo wglądu do dokumentów, żądania przedstawienia dokumentów lub informacji mających znaczenie dla oceny wykonania obowiązków, o których mowa w art. 9a, art. 9l, art. 9m i art. 49a ust. 1 i 2, lub badania zgodności ze stanem faktycznym deklaracji, o której mowa w art. 9a ust. 7, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy Sąd Okręgowy uznał, że nie ulega wątpliwości, iż powód nie wykonał w wyznaczonym terminie obowiązku wynikającego z art. 70 pkt 2 uoze, w zakresie przedstawienia Prezesowi URE informacji o dokonanej w od 1 stycznia do 31 grudnia 2016 r. sprzedaży energii elektrycznej oraz realizacji obowiązków, o których mowa w art. 52 ust. 1 ustawy OZE w zakresie uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego, względnie uiszczenia stosownych opłat zastępczych. Fakt niewywiązania się przez powodowego przedsiębiorcę z tego obowiązku w zakreślonym terminie nie był w sprawie sporny między stronami i został wprost przyznany przez stronę powodową. W tej sytuacji, zgodnie z art. 168 pkt 11a uoze, powód podlegał karze pieniężnej, a na Prezesie URE spoczywał obowiązek jej wymierzenia. Powód, jako przedsiębiorca, jest zobowiązany przy wykonywaniu działalności gospodarczej do zachowania należytej staranności w stopniu odpowiadającym profesjonalnemu charakterowi tej działalności. Otrzymując od Prezesa URE wezwanie z 5 marca 2018 r. do udzielenia żądanych informacji, powód winien był na nie odpowiedzieć w wyznaczonym terminie. Wezwanie to pozostało jednak bez odpowiedzi, chociaż zostało przesłane powodowi dwukrotnie, pierwsze pismo doręczono 23 maja 2018 r. (zwrotne poświadczenie odbioru k. 9 akt adm.), drugie wysłano 13 grudnia 2018 r. (odpis książki nadawczej k. 42). Kwestie związane z obiegiem korespondencji u powoda są jego wewnętrzną sprawą organizacyjną i nie mogą zwalniać go od odpowiedzialności za niewykonanie obowiązku, o którym mowa powyżej.

Należy jednocześnie podnieść, że chociaż przepis art. 168 pkt 11a uoze, który stanowił podstawę nałożenia kary pieniężnej w niniejszej sprawie, wszedł w życie z dniem 14 lipca 2018 r., a zatem po skierowaniu do powoda pierwszy raz pisma z 5 marca 2018 r. z wezwaniem do udzielenia informacji w trybie art. 70 uoze to, na podstawie, obowiązującego w dacie pisma z dnia 5 marca 2018 r., przepisu art. 56 ust. 1 pkt 7 i 7a PE, przewidziana była odpowiedzialność karna za nieprzedstawienie żądanych informacji i wymierzona mogła być na tej podstawie kara do 15 % przychodu przedsiębiorcy osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym.

W niniejszej sprawie pozwany uznał, że nie zachodziły okoliczności uzasadniające skorzystanie z dobrodziejstwa przepisu art. 174 ust. 2 uoze, przede wszystkim z uwagi na brak spełnienia drugiej przesłanki. Zaprezentowana przez Prezesa URE argumentacja odnośnie do oceny okoliczności warunkujących odstąpienie od wymierzenia kary, jest trafna i Sąd orzekający w niniejszym składzie w pełni ją podziela. Brak jest w danym przypadku podstaw do skorzystania z danej instytucji, skoro powód przekazał informacje o dokonanej w od 1 stycznia do 31 grudnia 2016 r. sprzedaży energii elektrycznej oraz realizacji obowiązków, o których mowa w art. 52 ust. 1 ustawy OZE w zakresie uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego, względnie uiszczenia stosownych opłat zastępczych, dopiero po wszczęciu przez Prezesa URE postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie, a więc zrealizował obowiązek już po tym, jak Prezes powziął wiadomość o wystąpieniu naruszenia. Tym samym, zgodnie z zasadami wykładni językowej, nie jest możliwe zastosowanie w niniejszej sprawie art. 174 ust. 2 uoze.

Zgodnie z art. 168 pkt 11a uoze i art. 170 ust. 4 pkt 1 uoze, w brzmieniu z daty wydania zaskarżonej decyzji kara za naruszenie, którego dopuścił się powód, została określona w stałej wysokości 10.000 zł, a zatem nie ma możliwości jej miarkowania, na przykład ze względu na sytuację finansową przedsiębiorcy. Taka konstrukcja przepisów wynikała z woli ustawodawcy.

Mając na uwadze powyższe rozważania prawne Sąd stwierdził, że skoro w niniejszej sprawie delikt administracyjny został popełniony, a wymierzona przez Prezesa URE kara odpowiada sankcji przewidzianej w ustawie, to zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, wobec czego brak jest podstaw do jej uchylenia.

Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c., wobec braku podstaw do uwzględnienia odwołania, Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że powód - jako przegrywający sprawę – zobowiązany jest do zwrotu pozwanemu kosztów procesu, na które złożyło wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalonej na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Ewa Malinowska