Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSO Hanna Kulesza

Protokolant: sekretarz sądowy Irmina Bartochowska

po rozpoznaniu 11 lutego 2016 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania K. Z. PPHU (...) w R.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania K. Z. PPHU (...) w R. od Decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 27 grudnia 2014 r. znak: (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od powoda K. Z. PPHU (...) w R. na rzecz pozwanego Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Hanna Kulesza

Sygn. XVII AmE 50/15

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej pozwany) w dniu 27 grudnia 2014 r. wydał decyzję w której :

-na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 12 w związku z art. 56 ust. 3 i 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.) w związku z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 z późn.zm.) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej orzekł, że:

1. przedsiębiorca – K. Z. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą S. Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) z siedzibą w R., naruszył warunek 2.2.1 koncesji na obrót paliwami ciekłymi, udzielonej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 28 kwietnia 2006 r. nr (...) w ten sposób, że czynił przedmiotem obrotu poprzez stację paliw płynnych zlokalizowaną w miejscowości K. P. 113, gmina P. – olej napędowy nie spełniający wymagań jakościowych określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz.U. Nr 221, poz. 1441 ze zm.) ze względu na zawyżoną zawartość siarki,

2. za działanie opisane w punkcie 1 – wymierzył przedsiębiorcy – K. Z. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą S. Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) z siedzibą w R. karę pieniężną w wysokości 4 000 zł (słowni: cztery tysiące złotych) co stanowi (...) przychodu z działalności koncesjonowanej osiągniętego przez niego w roku 2013 r.

(decyzja k. 4 -10 akt sądowych)

Odwołaniem złożonym w dniu 5 stycznia 2015 r. (data stempla pocztowego) powódka – K. Z. - zaskarżyła decyzję w całości.

Decyzji zarzucono:

1.  sprzeczność istotnych ustaleń Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z treścią materiału dowodowego, wyrażającą się w niezasadnym ustaleniu naruszenia przez powódkę warunków koncesyjnych, z uwagi na okoliczność posiadania przez powódkę certyfikatów jakościowych kupowanego paliwa, korzystania w okresie marzec – czerwiec 2012 r. z dostaw tylko jednego kontrahenta, braku możliwości zweryfikowania jakości dostarczonego paliw w inny wiarygodny sposób,

2.  sprzeczność istotnych ustaleń Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z treścią materiału dowodowego, wyrażającą się niezasadnym ustaleniu naruszenia przez powódkę warunków koncesyjnych, z uwagi na okoliczność braku świadomości powódki zweryfikowania jakości materiału dowodowego, wyrażającą się w niezasadnym ustaleniu naruszenia przez powódkę warunków koncesyjnych z uwagi na okoliczność braku świadomości powódki o zawyżonej zawartości siarki w posiadanym paliwie w okresie 27 czerwiec 2012 – 9 lipiec 2012 r.

3.  sprzeczność istotnych ustaleń Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z treścią materiału dowodowego, wyrażającą się w niezasadnym ustaleniu naruszenia przez powódkę warunków koncesyjnych w sytuacji, gdzie próbka podstawowa oraz kontrolna pobranego paliwa były badane przez dwa niezależne instytutu badawcze, których wyniki ujawniły dwie różne wartości zawartości siarki,

4.  naruszenie art. 30 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne w związku z art. 84 § 1 kpa mające wpływ na treść orzeczenia, w sytuacji nie uwzględnienia wniosku powódki o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu badania jakości paliw płynnych i nie dopuszczenia tego dowodu z urzędu, co uzasadnia pogląd o braku rozpoznania przez urząd istoty sprawy.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty powódka wniosła o uchylenie decyzji w całości.

Wniosła ponadto, o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu badania jakości paliw płynnych lub ewentualnie z dokumentu – opinii biegłego z zakresu badania jakości paliw, znajdującego się w aktach VIK 506/13 Sądu Rejonowego w Grójcu na okoliczność ustalenia przyczyn przekroczenia zawartości siarki, oraz czy to przekroczenie było rezultatem jej działań czy też zaniechań w szczególności czy były to czynniki obiektywne niezależne od winy i świadomości strony naruszającej. Wniosła o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania strony oraz świadka na okoliczności zbieżne z tymi podanymi przy wniosku o powołanie biegłego.

Przyznając okoliczności związane z kontrola przeprowadzoną przez pracowników (...) na stacji paliw , powódka zakwestionowała aby dokonała naruszenia art. 2.2.1. udzielonej jej koncesji poprzez czynienie przedmiotem obrotu oleju napędowego niespełniającego norm. Dalej twierdziła, że w paliwo zaopatruje się stale od tego samego dostawcy, który każdorazowo wraz z dostawą paliwa przekazuje jej certyfikat zgodności z jakością. Nie posiada logistycznego zaplecza aby transport paliwa był dokonywany własną cysterną, jak również nie uważa aby zlecenia dodatkowych badań potwierdzających jakość paliwa było jej obowiązkiem, ponieważ nie posiada odrębnego zbiornika na jego przechowanie przed dalszą odsprzedażą, do czasu uzyskania wyniku co do jego jakości. Nie posiada również własnego laboratorium, aby potwierdzić jakość paliwa przed opróżnieniem cysterny dostawcy do zbiorników na stacji paliw. Jako okoliczność zwalniająca powódkę z odpowiedzialności za naruszenie warunku koncesji powołała się na fakt, że wynik badania pobranej próbki paliw nie został jej od razu przedstawiony, stąd też nie mogła zapobiec wprowadzeniu paliwa z naruszoną jakością do obrotu.

Z powyższych względów , zdaniem powódki , niemożliwe było sprostanie wymogom wskazanym w uzasadnieniu decyzji , co skutkuje brakiem podstaw do postawienia jej zarzutu naruszenia warunków koncesji. Powódka zarzuciła ponadto , iż Prezes UKE nie wykazał , że paliwo z przekroczonym parametrem siarki było przedmiotem obrotu , bowiem materiał dowodowy nie zawiera żadnych danych dotyczących odbiorców detalicznych , którym takie paliwo miałoby być sprzedane.

(odwołanie wraz załącznikami k. 11-17 akt sądowych)

Pozwany odpowiadając na odwołanie podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o jego oddalenie w całości w tym o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego

( odpowiedź na odwołanie k.25-30 akt sądowych)

Sąd Okręgowy - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka – K. Z. - prowadzi działalności gospodarczą pod nazwą (...) w R. w zakresie obrotu paliwami ciekłymi na podstawie koncesji udzielonej decyzją Prezesa Regulacji Energetyki z 28 kwietnia 2006 r.

(dowód: koncesja przedsiębiorcy k.1-3, akt administracyjnych )

Warunek koncesji (...) zawiera postanowienie, że : „ Koncesjonariuszowi nie wolno czynić przedmiotem obrotu paliw ciekłych, których parametry jakościowe są niezgodne z parametrami wynikającymi z zawartych umów i z norm określonych prawem. W szczególności jest on zobowiązany posiadać ważny dokument określający parametry fizyko-chemiczne paliwa będącego przedmiotem obrotu i wydać na jego podstawie, na żądanie odbiorcy, oświadczenie, we własnym imieniu o zgodności parametrów jakości dostarczonego paliwa z parametrami wynikającymi z norm określonych prawem lub z zawartej z tym odbiorcą umowy”.

(dowód: koncesja przedsiębiorcy k. 2 akt administracyjnych)

Z akt sprawy postępowania administracyjnego wynika, że w trakcie kontroli przeprowadzonej w dniu 27 czerwca 2012 r. na terenie stacji paliw należącej do powódki położonej w K. P. 113 w gminie P. inspektorzy (...) Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej pobrali do badań próbkę oleju napędowego podstawową i próbkę kontrolną każda pojemności 4 litra oleju napędowego – z odmierzacza na losowo wybranym stanowisku numer 2 . Czynność ta została utrwalona protokołem pobrania próbek oleje napędowego oznaczonych kolejno numerem (...) i (...).

(dowód: protokół kontroli k. 4-9 akt administracyjnych)

Badania laboratoryjne przeprowadzone przez akredytowane laboratoria, których wyniki zostały udokumentowane, wykazały że olej napędowy nie spełnia wymagań jakościowych określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie wymagań jakościowych paliw ciekłych z uwagi na przekroczenie całkowitej zawartości siarki. W próbce podstawowej stwierdzono 13,5 mg/kg (norma 10 mg/kg ) przy tolerancji + 1,3 mg/kg, natomiast wynik badania próbki kontrolnej – przeprowadzonej na wniosek kontrolowanego – stwierdzał 12,4 mg/kg (norma 10 mg/kg ) przy tolerancji + 1,3 mg/kg.

(dowód: wynik badania próbki podstawowej k. 20 akt administracyjnych, wynik badania próbki kontrolnej k. 30 akt administracyjnych).

W toku postępowania administracyjnego K. Z. twierdziła, że prawdopodobną przyczyną wykazanego przekroczenia parametru siarki w próbkach pobranego z jej stacji oleju napędowego było zmieszanie paliwa pochodzącego od jej poprzedniego dostawcy (...) sp. z o.o., u którego stwierdzono nieprawidłową jakość paliwa, z paliwem dobrej jakości zakupionym w dniu 26.06.2012r. u nowego dostawcy - przedsiębiorstwa (...).

(dowód: pismo przedsiębiorcy z dnia 29 listopada 2013 r. k. 36-40 akt admin)

Bezsporne jest, że K. Z. osiągnęła ogółem przychód z działalności gospodarczej w roku 2013 w wysokości (...)zł, oraz stratę w wysokości (...)zł. Natomiast przychód z działalności koncesjonowanej w roku 2013 wyniósł (...)zł.

Zawiadomieniem z 29 maja 2014 r. Prezes URE w oparciu o art. 10 § 1 k.p.a powiadomił K. Z. o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie i możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym i prawie do złożenia dodatkowych uwag i wyjaśnień. - z prawa tego nie skorzystała

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy oraz w aktach przesłanych przez organ regulacyjny.

Sąd oddalił wniosek dowodowy o dołączenie opinii znajdującej w sprawie o sygn. akt VI K 506/13 w Sądzie Rejonowym w Grójcu z uwagi na nie wskazanie tezy dowodowej na okoliczność istotną w rozpoznawanej sprawie.

Sąd Okręgowy w Warszawie- Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 56 ust. 1 pkt 12 PE, karze pieniężnej podlega ten, kto nie przestrzega obowiązków wynikających z koncesji. Przepis ten wskazuje na odpowiedzialność za nieprzestrzeganie różnego rodzaju obowiązków koncesyjnych. Sugeruje on, że odpowiedzialność ta ma charakter obiektywny i niezależny od przeszkód napotykanych przez przedsiębiorcę w prowadzonej działalności koncesjonowanej. Należy zauważyć, że odpowiedzialność określona w przywołanym przepisie ma charakter obiektywny, ponieważ dla stwierdzenia naruszenia przez koncesjonariusza ciążących na nim obowiązków wystarczające jest ustalenie, że dany podmiot zachował się w sposób sprzeczny z wiążącym go nakazem lub zakazem. W tym zakresie obiektywny i bezsporny stan faktyczny potwierdza wprowadzenie przez powoda do obrotu oleju napędowego o zawyżonej zawartości siarki. Bez znaczenia pozostaje przy tym kwestia, czy za powstanie wskazanych nieprawidłowości odpowiadają dostawcy paliwa, czy sam powód, jak też to, jakie działania były podejmowane przez powoda celu zapewnienia należytej jakości paliwa. Tym samym należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie spełniona została przesłanka nałożenia na koncesjonariusza kary pieniężnej. Należy podkreślić, że odpowiedzialność wynikająca z art. 56 ust. 1 pkt 12 PE jest niezależna od odpowiedzialności przewidzianej na gruncie innych ustaw. Nie ma zatem znaczenia dla niniejszej sprawy wynik postępowania karnego, prowadzonego przez Sąd Rejonowy w Grójcu gdyż wyrok jaki zapadł w tym postępowaniu nie jest wyrokiem skazującym a zgodnie z art. 11 k.p.c., sąd w postępowaniu cywilnym jest związany tylko ustaleniami wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa, wobec tego Sad nie jest w niniejszej sprawie związany ustaleniami sądu karnego. Przedmiot obu postępowań jest różny , sąd karny bada bowiem , czy doszło do popełnienia przestępstwa przy uwzględnieniu przesłanek winy wynikających z kodeksu karnego a przedmiotem niniejszego postępowania jest stwierdzenie , czy przedsiębiorca naruszył warunki wydanej mu koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Zarówno Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, jak i Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów samodzielnie, w oparciu o kryteria przewidziane w prawie energetycznym, dokonują oceny wywiązywania się przez przedsiębiorcę z warunków udzielonej mu koncesji.

Odpowiedzialność z tytułu naruszenia obowiązków wynikających z ustawy Pe, sankcjonowana karą pieniężną nakładaną przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 56 ust. 1 ustawy, ma charakter odpowiedzialności obiektywnej Nie jest zatem konieczne wykazanie winy umyślnej lub nieumyślnej karanego podmiotu. Do naruszenia jakości paliwa może dojść w różnych okolicznościach np. związanych z transportem do określonej stacji, jakością dystrybutora itp. Profesjonalizm koncesjonariusza powinien przejawiać się w dwóch podstawowych cechach jego zachowania: postępowaniu zgodnym z regułami fachowej wiedzy oraz sumienności. Wzorzec należytej staranności musi uwzględnić zwiększone oczekiwania co do zawodowych kwalifikacji koncesjonariusza-specjalisty, co do jego wiedzy i praktycznych umiejętności skorzystania z niej (por. wyrok SN z 21 września 2005 r., IV CK 100/05, LEX nr 187120). Obok fachowych kwalifikacji od profesjonalisty wymaga się zwiększonego zaangażowania w podjęte działania przygotowujące i realizujące określone świadczenie (sprzedaż paliwa). Chodzi o większą zapobiegliwość, rzetelność, dokładność w podejmowanych działaniach. Tak rozumiany wzorzec należytej staranności koncesjonariusza wymaga, by jego działania powodowały, że ewentualne możliwości wprowadzenia do obrotu paliwa o jakości nieodpowiadającej parametrom wynikającym z norm prawa były ograniczone do minimum. Powódka uzasadniając w złożonym odwołaniu powody dla których uchybiła temu obowiązkowi wskazała: brak własnej cysterny do transportu paliwa , co pozwoliłoby jej czuwać nad właściwymi warunkami przewozu paliwa, brak własnego laboratorium do przebadania paliwa przed jego umieszczeniem w zbiornikach ,z których paliwo jest wprowadzane do obrotu, oraz ostatecznie brak zbiornika na przechowanie paliwa którego jakość paliwa zostałaby potwierdzona przez powódkę zanim przeznaczy go do sprzedaży. W ocenie sądu wskazane przyczyny nie zwalniają powódki z odpowiedzialności za naruszenie warunku koncesji, gdyż podejmując się działalności koncesjonowanej powinna liczyć się z koniecznością wywiązania się z nałożonych na nią obowiązków , natomiast w jej gestii leżał wybór sposobu działania pozwalający na wypełnienie tych obowiązków. Przytoczony przez sąd podwyższony wzorzec profesjonalisty oraz nałożony obowiązek z 2.2.1 koncesji, obligował powódkę do poczynienia własnych starań celem uniknięcia odpowiedzialności karno-administracyjnej. Posiadanie certyfikatu paliwa od producenta , następnie przekazywanego przez dostawcę nie gwarantuje, że jakość paliwa nie zostanie poddana zakłóceniom w stopniu odbiegającym od norm na dalszym etapie obrotu począwszy od transportu. Odpowiedzialność obiektywna, tj przypisanie odpowiedzialności za sam skutek jest odpowiedzialnością surową i wymagającą dużej odpowiedzialności przy wyborze podejmowanych czynności związanych z prowadzeniem stacji paliw i wprowadzeniem paliwa do obrotu. W ocenie Sądu z wyjaśnień powódki wynika , że świadomie z podejmowania czynności własnych zrezygnowała, godząc się tym samym na wystąpienie skutku w postaci możliwości obrotu paliwem o niewłaściwej jakości. Rzeczą przedsiębiorcy jest w jaki sposób zorganizuje koncesjonowaną działalność gospodarczą polegającą na obrocie paliwami, aby sprostać wymaganiom stawianym przez przepisy prawa ( w tym koncesji). Na marginesie należy zaznaczyć , że powódka sama wskazała prawdopodobną przyczynę wprowadzenia do obrotu niewłaściwej jakości paliwa tj. zakup paliwa od dostawcy u którego stwierdzono naruszenie norm, ale błędnie oceniła tę przyczynę jako obiektywną, której nie mogła zapobiec ograniczając się w swoich staraniach jedynie do otrzymania certyfikatu od dostawcy.

W ocenie Sądu , świetle zebranych w niniejszej sprawie dowodów, Prezes URE prawidłowo stwierdził , że powódka jako koncesjonowany przedsiębiorca w dniu 27 czerwca 2012 r. na terenie należącej do niej stacji paliw czyniła przedmiotem obrotu olej napędowy niespełniający wymagań jakościowych określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z 9 grudnia 2008 r. w sprawie wymagań jakościowych paliw ciekłych (Dz.U. Nr 221, poz. 1441 ze zm.) przez przekroczenie zawartości siarki (w próbce podstawowej o 19,5 %, w próbce kontrolnej o 9,7%).

Zgodnie z art. 3 pkt 6 PE, „obrót” obejmuje działalność gospodarczą polegającą na handlu hurtowym albo detalicznym paliwami lub energią. Za nieprawidłowe należy uznać utożsamianie pojęcia „czynienie przedmiotem obrotu”, tudzież „wprowadzanie paliwa do obrotu” z jego rzeczywistą sprzedażą, dokonaniem transakcji handlowej. Zdaniem Sądu, już sama potencjalna możliwość nabycia, niespełniającego wymogów jakościowych, paliwa oferowanego do sprzedaży na stacji eksploatowanej przez powódkę , daje podstawę do przyjęcia, że doszło do naruszenia warunków koncesji.

Z uwagi na wystąpienie w niniejszej sprawie bezspornego, bo stwierdzonego wynikami badań laboratoryjnych , naruszenia warunków koncesji związanego z tym, że wprowadzony przez powoda do obrotu w dniu 27 czerwca 2012r. olej napędowy obiektywnie nie spełniał wymagań jakościowych przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy pozostają okoliczności dotyczące: sposobu postępowania przez powódkę z paliwem, którego jakość została zakwestionowana.

Przy czym niewielkie różnice w wynikach badań próbki kontrolnej i podstawowej przeprowadzonych przez różne akredytowane laboratoria, mogą wynikać z przyjętej metody badawczej , niemniej oba wyniki wskazują na naruszenie norm jakościowych badanego paliwa.

Wobec ewidentność naruszenia norm jakościowych paliwa bez znaczenia pozostaje także kwestia przyczyn tego naruszenia. Z tych też względów oddaleniu podlegały wnioski dowodowe powoda.

W świetle aktualnej linii orzeczniczej, o ile do zastosowania klasycznych sankcji administracyjnych wystarczające jest stwierdzenie obiektywnego stanu niezgodności zachowania adresata z treścią normy, to przy wymierzaniu kary pieniężnej konieczne jest jednak uwzględnienie elementów o charakterze subiektywnym, składających się na podmiotową stronę odpowiedzialności zagrożonej tego rodzaju sankcją. Wskazuje się, że co prawda odpowiedzialność z art. 56 ust. 1 PE ma charakter obiektywny, ale nie oznacza to, że nie istnieje możliwość ograniczenia lub wyłączenia odpowiedzialności, gdyby sprzeciwiała się temu reguła, że w sprawach z odwołania od decyzji organów regulacyjnych nakładających kary pieniężne należy zapewnić wyższy poziom sądowej ochrony praw. Zasady sądowej weryfikacji prawidłowości orzeczenia w zakresie kary pieniężnej powinny odpowiadać wymogom analogicznym do tych, jakie obowiązują sąd orzekający w sprawie karnej (zob. np. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. akt III SK 36/14, LEX nr 1652700 i powołane tam orzecznictwo).

W art. 56 ust. 6a PE przewidziano, że Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek. Istotne jest przy tym, że obie ww. przesłanki muszą zostać spełnione łącznie.

W ocenie Sądu , nie można przyjąć, że w analizowanym przypadku stopień szkodliwości czynu był znikomy. Zdaniem Sądu, na znaczny stopień szkodliwości zarzuconego koncesjonariuszowi czynu wskazują bowiem następujące okoliczności, po pierwsze, dokonując oceny stopnia szkodliwości czynu należy odnieść się do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, który przewiduje, że paliwa transportowane, magazynowane, wprowadzane do obrotu oraz gromadzone w stacjach zakładowych powinny spełniać wymagania jakościowe, określone dla danego paliwa ze względu na ochronę środowiska, wpływ na zdrowie ludzi oraz prawidłową pracę silników zamontowanych w pojazdach. Zbyt wysoka zawartość siarki w paliwie niekorzystne wpływa na środowisko poprzez emisję do niego toksycznych składników, powoduje również podwyższoną korozyjność spalin. Większa od dopuszczalnej zawartość związków siarki w oleju napędowym może być również powodem zwiększonej korozyjności, a tym samym może przyczynić się do skrócenia żywotności podzespołów pojazdów.

Po drugie, przedmiotowe naruszenie godzi również w obowiązki koncesyjne powoda, pewność obrotu paliwami oraz prawa konsumentów, którzy nie dysponują możliwością sprawdzenia jakości oferowanego im paliwa.

W niniejszej sprawie nie została spełniona także druga z przesłanek odstąpienia od wymierzenia kary.

Powyżej wskazane okoliczności skłaniają do wniosku, że w niniejszej sprawie nie było podstaw do zastosowania instytucji odstąpienia od wymierzenia kary. Wobec tego Prezes URE był uprawniony do nałożenia na powódkę kary pieniężnej.

Sąd Okręgowy w pełni podziela ocenę pozwanego, co do zasadności orzeczenia kary pieniężnej, jak i jej wysokości. Powód nie przedstawił okoliczności, które podważałyby, czy to zasadność wymierzenia kary, czy też jej wymiar.

W myśl art. 56 ust. 6 PE, ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes URE uwzględnia stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe.

W ocenie Sądu nałożona kara w wysokości (...) przychodu z działalności koncesjonowanej została wymierzona z uwzględnieniem powyższych przesłanek a także spełni funkcję prewencyjną i represyjną.

Z tych wszystkich względów, stwierdzając brak podstaw do uwzględniania odwołania, na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c., Sąd Okręgowy oddalił odwołanie.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że na koszty należne Prezesowi URE złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 360 zł, ustalone na podstawie § 14 ust. 3 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. ws. opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSO Hanna Kulesza