Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bogdan Gierzyński

Protokolant: st. sekretarz sądowy Ewa Naróg

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2016 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o udzielenie koncesji

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

z dnia 2 kwietnia 2015 r., znak(...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na rzecz pozwanego Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Bogdan Gierzyński

Sygn. akt XVII AmE 71/15

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 2 kwietnia 2015 r., Nr (...)na podstawie art. 35 ust. 3 w zw. z art. 32 ust. A1 pkt 4, art. 33 ust. 1b, art. 38a oraz art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r.,poz. 1059, z 2013 r. poz. 984 i 1238, z 2014 r. poz. 457, poz. 490, poz. 900, poz. 942, poz. 1101 i poz. 1662 oraz z 2015 r. poz. 151) oraz art. 104 i art. 108 k.p.a. odmówił udzielenia przedsiębiorcy – (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej określonej w art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy – Prawo energetyczne, polegającej na obrocie paliwami ciekłymi z zagranicą oraz nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu decyzji Prezes URE wskazał, że Przedsiębiorca nie spełnił warunku określonego w art. 35 ust. 2 ustawy – Prawo energetyczne, tj. nie złożył w zakreślonym terminie zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10.000.000 zł, które to zabezpieczenie pozwoliłyby na ewentualne zaspokojenie roszczeń z tytułów wymienionych w ustawie - Prawo energetyczne, jakie mogłyby powstać na skutek niewłaściwego prowadzenia przez Przedsiębiorcę działalności koncesjonowanej. Uznał, że Przedsiębiorca nie spełnia wymaganych przepisami prawa warunków do udzielenia koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą. Spełnienie ustawowych przesłanek jest bowiem warunkiem koniecznym do udzielenia koncesji. W odniesieniu do nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności Prezes URE stwierdził, iż rygor został nadany przez wzgląd na dobra i wartości określone w art. 108 § 1 k.p.a. Jak stwierdził brak nadania decyzji takiego rygoru, wiązałoby się z umożliwieniem Przedsiębiorcy kontynuowania działalności w zakresie obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą, w sytuacji niewypełnienia przez Przedsiębiorcę nałożonego na niego obowiązku złożenia zabezpieczenia majątkowego. Powyższe naruszałoby obowiązujący porządek prawny oraz nierówne traktowanie przedsiębiorców sektora paliwowego. Prezes Urzędu wskazał również na „niezbędność" niezwłocznego wdrożenia decyzji w życie ze względu na realne zagrożenie interesu społecznego.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyło (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. zaskarżając ją w całości.

Odwołujący zarzucił powyższemu orzeczeniu naruszenie prawa materialnego, a to art. 35 ust.2 ustawy Prawo energetyczne poprzez niewłaściwą wykładnię polegającą na przyjęciu, że odwołujący się był zobowiązany do złożenia zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10.000.000 zł podczas, gdy w chwili obecnej odwołujący się nie prowadzi działalności polegającej na obrocie paliwami ciekłymi z zagranicą i dopiero przed datą dokonania pierwszego nabycia z zagranicy będzie zobowiązany do złożenia zabezpieczenia majątkowego.

Wniósł o:

1)  o zmianę zaskarżonej decyzji odmawiającej udzielenia przedsiębiorcy koncesji na prowadzenie działalności polegającej na obrocie paliwami ciekłymi z zagranicą i uwzględnienie wniosku w całości, oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych,

ewentualnie:

2)  o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do ponownego rozpatrzenia - przy uwzględnieniu kosztów postępowania odwoławczego.

3)  na podstawie art. 479 ³⁰ k.p.c. o wstrzymanie wykonanie decyzji do czasu rozstrzygnięcia sprawy.

W uzasadnieniu odwołujący wskazał, że zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej z dnia 30 maja 2014 r. o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz niektórych innych ustawa (Dz.U. z 2014 r., poz. 900), która weszła w życie 22 lipca 2014 r. przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność polegającą na obrocie paliwami ciekłymi na podstawie posiadanych koncesji na obrót paliwami ciekłymi, które zamierzają podjąć działalność gospodarczą w zakresie obrotu z zagranicą paliwami ciekłymi innymi niż LPG zostały zobowiązane w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ww. ustawy tj. do dnia 22 września 2014 r. do złożenia wniosku o udzielenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą. W ocenie odwołującego, zachował on powyższy termin i złożył wniosek (pismo z dnia 12 września 2014 r.). Podkreślił również, iż jest on na etapie negocjacji w zakresie dokumentu potwierdzającego złożenie zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10.000.000 zł i projekt gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej zostanie dosłany w późniejszym czasie. (...)S.A. Centrum Korporacyjne w Ł. w piśmie z dnia 27 października 2014 r. stwierdził, że rozpoczął procedurę mającą na celu udzielenie gwarancji bankowej jako zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10.000.000 zł. Odwołujący podkreślił, że do chwili obecnej proceduje w tym zakresie.

Odwołujący się nie zgodził się ze stwierdzeniem Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, że był zobowiązany do złożenia zabezpieczenia majątkowego, pomimo tego że na dzień dzisiejszy nie dokonywał czynności związanych z nabyciem paliwa ciekłego z zagranicy. Podkreślił przy tym, iż przygotowanie się przedsiębiorstwa do sprowadzenia paliwa ciekłego z zagranicy jest poważnym przedsięwzięciem pod względem logistycznym, finansowym i negocjacyjnym, zapoznaje się przy tym z wszystkimi wymogami oraz dostosowuje się do nich oraz wypełnia formalności wymagane przez instytucję bankową.

Przedsiębiorca nie zakwestionował stanowiska Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, że przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność polegającą na wytwarzaniu paliw ciekłych lub obrocie paliwami ciekłymi z zagranicą jest zobowiązane złożyć, przed udzieleniem koncesji, zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w art. 38a. Odwołujący zaznaczył we wniosku o udzielenie koncesji, że jest w trakcie procedowania nad udzieleniem gwarancji bankowej. Podniósł również, że do chwili złożenia zabezpieczenia nie powinna zostać wydana decyzja. Natomiast zabezpieczenie zostanie złożone po zakończeniu procedur bankowych, ale przed pierwszym nabyciem paliwa ciekłego z zagranicy.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. jest wpisane 23 maja 2002 r. do Krajowego Rejestru Sądowego – Rejestru Przedsiębiorców pod numerem KRS (...). /k. 12-15v akt sąd., k. 7-10v, k. 24-27v akt adm./

Decyzją z dnia 28 lutego 2007 r., Nr: (...). zmienioną decyzją z dnia 29 grudnia 2014 r., Nr (...), została udzielona koncesja na obrót paliwami ciekłymi na okres od 1 marca 2007 r. do 31 grudnia 2030 r. /k. 12-16, k. 379-380 akt adm./

Pismem z dnia 12 września 2014 r. Przedsiębiorca zwrócił się z wnioskiem o udzielenie koncesji na obrót z zagranicą paliwami ciekłymi innymi niż LPG na okres 21 lat. Przedsiębiorca zamierzał wykonywać działalność przy wykorzystaniu autocystern oraz własnej stacji paliw na terenie zlokalizowanym: w Ł. przy ul. (...). /k. 1-10v, k. 377 akt adm./

Pismem z dnia 7 października 2014 r., znak: (...), Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisma, do uzupełnienia wniosku o dokumenty wskazane w tym wezwaniu oraz do nadesłania dokumentu potwierdzającego złożenie zabezpieczenia. Pismo to zostało Przedsiębiorcy skutecznie doręczone w dniu 13 października 2014 r. /k. 382-383, k. 384 akt adm./

Przedsiębiorca przedstawił w piśmie z dnia 27 października 2014 r. niepoświadczone za zgodność z oryginałem pismo (...) S.A., informujące o rozpoczęciu procedury mającej na celu udzielenie gwarancji bankowej jako zabezpieczenia majątkowego. /k. 395 -396 akt adm./

Prezes URE w piśmie z dnia 4 grudnia 2014 r., znak: (...) ponownie wezwał Przedsiębiorcę do nadesłania, w terminie 14 dni od dnia otrzymania niniejszego wezwania, dokumentu potwierdzającego złożenie zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10.000.000 zł - zgodnie z zapisami art. 38a ustawy - Prawo energetyczne. Przedsiębiorca nie podjął korespondencji, a Przedmiotowa przesyłka została zwrócona do nadawcy z adnotacją „ZWROT nie podjęto w terminie". /k. 400-400v, k. 402-403v akt adm./

Powód nie złożył wymaganego zabezpieczenia majątkowego.

Pismem z dnia 9 stycznia 2015 r., znak: (...)Przedsiębiorca został zawiadomiony o zakończeniu prowadzonego przez organ postępowania dowodowego, jak również o możliwości złożyć ewentualnych dodatkowych uwagi i wyjaśnień, w terminie 7 dni, licząc od dnia otrzymania niniejszego zawiadomienia. Przedsiębiorca nie podjął korespondencji, a Przedmiotowa przesyłka została zwrócona do nadawcy z adnotacją „ZWROT nie podjęto w terminie" w dniu 30 stycznia 2015 r. /k. 404, k. 405-405v. akt adm./

Przesyłka zawierająca pismo Prezesa URE z dnia 9 stycznia 2015 r., znak: (...), została uznana za doręczoną Przedsiębiorcy w dniu 29 stycznia 2015 r.

Termin na skorzystanie przez Przedsiębiorcę z uprawnienia wynikającego z ww. zawiadomienia upłynął w dniu 5 lutego 2015 r. Do dnia sporządzenia decyzji Przedsiębiorca nie udzielił na ww. wezwanie żadnej odpowiedzi, nie zapoznał się z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył co następuje.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zarzut naruszenia przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki art. 35 ust. 2 ustawy – Prawo energetyczne jest w ocenie Sądu bezzasadny.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że Przedsiębiorca posiadający dotychczas koncesję na obrót paliwami ciekłymi na terenie Polski wniósł w dniu 12 września 2014 r. wniosek o udzielenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą.

W dniu 22 lipca 2014 r. weszła w życie ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 900) – ustawa zmieniająca. Ustawą tą wprowadzono m.in. art. 38a ustawy – Prawo energetyczne, określający wymóg złożenia przez wnioskodawcę ubiegającego się o uzyskanie koncesji na wytwarzanie paliw ciekłych oraz koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą, zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10.000.000 złotych, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), w celu zabezpieczenia powstałych albo mogących powstać należności związanych z wykonywaną działalnością koncesjonowaną, wskazując jednocześnie na dopuszczalne formy zabezpieczenia – ust. 3 wskazanego przepisu.

Zgodnie z brzmieniem art. 38a ust. 1 P.e. 1. udzielenie koncesji na wytwarzanie paliw ciekłych oraz koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą wymaga złożenia przez wnioskodawcę zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10.000.000 złotych, z wyłączeniem gazu płynnego (LPG), w celu zabezpieczenia powstałych albo mogących powstać należności związanych z wykonywaną działalnością koncesjonowaną […].

Z kolei art. 35 ust. 1 P.e. wymienia niezbędne elementy wniosku o udzielenie koncesji, przy czym ust. 2 tego przepisu wskazuje, że Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność polegającą na wytwarzaniu paliw ciekłych lub obrocie paliwami ciekłymi z zagranicą jest zobowiązane złożyć, przed udzieleniem koncesji, zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w art. 38a.

Powód w niniejszej sprawie w myśl przepisu art. 38a, jako przedsiębiorca wykonujący swoją działalność polegającą na obrocie paliwami ciekłymi na terenie kraju i ubiegający się o udzielenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą winien już przed udzieleniem takiej koncesji, o którą wnosi, złożyć zabezpieczenie majątkowe w wysokości 10.000.000 zł.

Ustawa zmieniająca w art. 5 ust. 2 wskazuje, iż w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność polegającą na obrocie paliwami ciekłymi na podstawie posiadanych koncesji na obrót paliwami ciekłymi, które zamierzają podjąć albo kontynuować działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą, są zobowiązane do złożenia wniosku o udzielenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą oraz zabezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 38a ustawy, o której mowa w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Powód zatem, aby ubiegać się o udzielenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą, wedle przepisów wprowadzonych ustawa zmieniającą, winien do dnia 22 września 2014 r. złożyć wniosek o udzielenie stosowanej koncesji, co też powód uczynił, albowiem wniosek taki złożył 12 września 2014 r. a zatem spełnił wymóg ustawy w tym względzie, zobowiązany był ponadto do złożenia zabezpieczenia majątkowego w toku postępowania administracyjnego o udzielenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było natomiast złożenie zabezpieczenia majątkowego oraz wydanie zaskarżonej decyzji.

Niezasadny jest zarzut odwołującego, że Prezes URE niewłaściwie zastosował art. 35 ust. 2 ustawy – Prawo energetyczne.

Stanowisko powoda który twierdzi, że dopiero przed datą dokonania pierwszego nabycia paliwa z zagranicy będzie zobowiązany do złożenia zabezpieczenia majątkowego jest niezrozumiały, albowiem powód nie będzie mógł w ogóle dokonać żadnego nabycia paliwa z zagranicy, gdy nie będzie mu uprzednio udzielona koncesja. Powód zobowiązany był zatem złożyć zabezpieczenie majątkowe w toku postępowania administracyjnego o udzielenie koncesji, do momentu wydania decyzji. Powód natomiast pomimo wezwań organu regulacyjnego i wyznaczenia mu terminu, nie złożył żądanych dokumentów stanowiących wymóg konieczny udzielenia koncesji.

Przedmiotowa sprawa dotyczyła procedury udzielenia przez Urząd Regulacji Energetyki koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą. Przedsiębiorca, ażeby taki wniosek rozpatrzony był pozytywnie, winien wykazać że spełnia wszelkie wymagania stawiane przez ustawę – Prawo energetyczne w tym zakresie. Dodatkowym wymogiem dla udzielenia koncesji przedsiębiorcy było złożenie do dnia wydania koncesji zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10.000.000 zł – w myśl art. 38a P.e. Przedsiębiorca we wniosku o udzielenie koncesji wskazywał, że jest w trakcie negocjacji w zakresie dokumentu potwierdzającego złożenie zabezpieczenia majątkowego w powyższej wysokości i projekt gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, który zostanie dosłany przez przedsiębiorcę w późniejszym czasie (k. 5 akt adm.). Z kolei do pisma z dnia 27 października 2014 r. (k. 395 akt adm.) przedsiębiorca dołączył niepoświadczoną kopię pisma (...)z dnia 27 października 2014 r. (k. 396 akt adm.), w którym wskazano, iż warunkiem wystawienia gwarancji jest uzyskanie przez wnioskodawcę (przedsiębiorcę) pozytywnej oceny zdolności kredytowej i ryzyka transakcji sporządzonej przez bank. W wezwaniu Prezesa URE z dnia 4 grudnia 2014 r. przedsiębiorca został pouczony o tym, że kopie dokumentów powinny być poświadczone za zgodność z oryginałem, organ wezwał ponownie do nadesłania w terminie 14 dni od otrzymania wezwania dokumentu potwierdzającego złożenie zabezpieczenia majątkowego. Do chwili wydania zaskarżonej decyzji przesyłki kierowane na adres powoda nie były przez niego podejmowane, jak również powód nie zapoznał się z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i nie zajął stanowiska. W konsekwencji, nie przedstawił żądanego przez organ dokumentu.

Powód od grudnia 2014 r. do kwietnia 2015 r. nie przedstawił wymaganego dla udzielenia koncesji dokumentu złożenia zabezpieczenia majątkowego, jak również nie udzielił organowi jakiejkolwiek informacji na temat czy bank takiej gwarancji udzielił, czy też odmówił jej udzielenia. Jakkolwiek powód wskazywał, że procedury banku są wydłużone, to zdaniem Sądu okres od 12 września 2014 r. do 2 kwietnia 2015 r., a zatem okres prawie siedmiu miesięcy, był czasem wystarczająco długim dla uzyskania przez powoda zgody banku na udzielenie gwarancji dla uzyskania zabezpieczenia majątkowego w wymaganej kwocie. To na przedsiębiorcy spoczywa bowiem obowiązek wykazania zasadności wniosku o udzielenie koncesji, jak również to na przedsiębiorcy spoczywa obowiązek współpracy z organem wydającym koncesję. Powód natomiast zaniechał nie tylko udzielania informacji Prezesowi URE, ale również zaniechał odbierania korespondencji, kierowanej do przedsiębiorcy na prawidłowy adres. Powyższe nie może być zatem podstawa do kwestionowania zasadności wydania przez Prezesa zaskarżonej decyzji. Powód stwierdził co prawda w odwołaniu, że nie otrzymał korespondencji urzędu z dnia 4 grudnia 2014 r. i 9 stycznia 2015 r., to nie wskazał jednak przyczyny jej niedoręczenia, okoliczności wpływających na niemożność odebrania korespondencji przez przedsiębiorcę, czy też prób wyjaśnienia powodów niedostarczenia przesyłek pocztowych przez pocztę. Przesyłki te jak wskazano wyżej, adresowano prawidłowo. Decyzja Prezesa URE z 2 kwietnia 2015 r. została natomiast doręczona przedsiębiorcy prawidłowo, zaś przedsiębiorca złożył odwołanie od decyzji z terminie. Organ w toku postępowania informował ponadto przedsiębiorcę o możliwości bezpośredniego kontaktu z osobą prowadzącą postępowanie (np. k. 383 akt adm.), dlatego też bezczynność przedsiębiorcy w okresie czterech miesięcy (od grudnia 2014 r. do kwietnia 2015 r.) jest zdaniem Sądu nieusprawiedliwiona. Również w odwołaniu od decyzji powód nie przedstawił wymaganego dokumentu zabezpieczenia majątkowego, albowiem jak wskazał powód w odwołaniu do tego momentu zabezpieczenie takie nie zostało mu jeszcze udzielone. Niezasadne jest w związku z powyższym twierdzenie powoda, iż decyzja w sprawie nie powinna być wydana, zważywszy na obowiązek organu rozpoznania sprawy w możliwie jak najszybszym czasie, mając na względzie wnikliwe rozpoznanie sprawy.

W tym miejscu należy stwierdzić, że Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (SOKiK) nie może ograniczyć się przy rozpoznawaniu sprawy z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu jedynie do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedza postępowanie sądowe. Celem postępowania przez SOKiK jest głównie merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy. Postępowanie sądowe jest postępowaniem kontradyktoryjnym, w którym uwzględnia się materiał dowodowy z postępowania administracyjnego, ale również strony mają prawo zgłaszania nowych dowodów. Zgodnie bowiem z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1991 r., sygn. akt III CRN 120/91, LEX nr 3724; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1998 r., sygn. akt I CKN 265/98, LEX nr 35385; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2001 r., sygn. akt I CKN 1036/98, LEX Nr 52708) Sąd Ochrony konkurencji i Konsumentów nie może ograniczyć rozpoznania sprawy wynikającej z odwołania od decyzji tylko do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedza postępowania sądowe. Przekazanie przez Prezesa URE odwołania wszczyna kontradyktoryjne postępowanie cywilne, którego celem nie jest przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego ale merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy. Postępowanie sądowe przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest postępowaniem kontradyktoryjnym, w którym uwzględnia się materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu administracyjnym, co nie pozbawia jednak stron możliwości podnoszenia nowych twierdzeń faktycznych i nowych dowodów, według zasad obowiązujących w postępowaniu odrębnym w sprawach gospodarczych. Gdyby nawet uznać, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych np. w zakresie postępowania dowodowego to nie mogą one być przedmiotem postępowania sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu, bowiem Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zobowiązany jest do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w postępowaniu dowodowym (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 lutego 2007 roku, sygn. akt VI ACa 952/06).

To na stronach procesu ciąży obowiązek dowodzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 6 k.c.), a co za tym idzie - to strony są w pełni odpowiedzialne za wynik postępowania. Ponadto, zgodnie z przepisem art. 232 k.p.c. strony są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Gromadzenie materiału procesowego w toku postępowania sądowego należy zatem do stron procesu. Jest to ciężar procesowy, realizowany przez stronę w jej własnym interesie. Jeżeli strona pozostanie bierna, to musi się liczyć w ujemnymi konsekwencjami, np. oddaleniem powództwa. Jest to zatem obowiązek strony, ale wobec samej siebie (por. H. Dolecki, „Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego”, Lex 2011).

W związku z powyższym, zgodnie z ogólnymi regułami postępowania kontradyktoryjnego (art. 6 k.c. i 232 k.p.c.) to na powodzie - przedsiębiorcy spoczywał w niniejszym postępowaniu sądowym ciężar udowodnienia okoliczności podważających zasadność wydania zaskarżonej decyzji; zaoferowane przez niego dowody powinny wskazywać, iż do dnia wydania decyzji złożył wymagane zabezpieczenie majątkowe. Należy w konsekwencji stwierdzić, iż obowiązkowi temu powód nie sprostał. Powód nie podjął w odwołaniu żadnej inicjatywy dowodowej, która mogłaby dowodzić prawdziwości twierdzeniom w nim zawartym.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z art. 98 § 3 w zw. z art. 99 k.p.c. Do kosztów niezbędnych do celowej obrony zaliczono poniesione przez pozwanego koszty zastępstwa procesowego w wysokości 360 zł określonej w § 14 ust. 3 pkt 3 w zw. z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2013 r., nr 490 j.t) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804).

SSO Bogdan Gierzyński