Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	SSO Dariusz Dąbrowski

po rozpoznaniu 27 sierpnia 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania „(...)” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 10 grudnia 2018 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od „(...)” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę (siedemset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Dariusz Dąbrowski

Sygn. akt XVII AmE 71/19

UZASADNIENIE

Wyroku z 27 sierpnia 2020 r.

Decyzją z 10 grudnia 2018 r. znak: (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 8d i ust. 2 oraz art. 33 ust. 9 pkt 3 w związku z art. 30b ust. 1b ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2015 r. poz. 775) w związku z art. 19 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 2290) oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096) w związku z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755 z późn. zm.) po przeprowadzenia postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej Przedsiębiorcy – (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., posiadającemu numer identyfikacji podatkowej (NIP): (...), orzekł, że przedsiębiorca naruszył art. 30b ust. 1b ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych w ten sposób, iż nie złożył wraz ze sprawozdaniem o którym mowa w art. 30b ust. 1 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych za 2016 r. oryginałów świadectw potwierdzających spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty które zostały zaliczone do realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy, w 2016 r. Za to działanie wymierzył Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości 5 000,00 zł.

Odwołanie od ww. decyzji wniósł powód, zaskarżając ją w całości. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

1.  art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a. poprzez uznanie, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie zachodzą podstawy do odstąpienia od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej, pomimo iż finalnie powódka przedłożyła oryginał świadectwa potwierdzającego spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty, które zostały zaliczone do realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy, w efekcie czego wagę rozpatrywanego naruszenie należało zakwalifikować jako znikome;

2.  art. 189d k.p.a. poprzez nierozpatrzenie wszystkich okoliczności określonych w tej normie prawnej będących obligatoryjnymi dyrektywami wymiaru administracyjnej kary pieniężnej.

Mając na uwadze powyższe, wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Powód – (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na obrocie paliwami ciekłymi z zagranicą, na podstawie decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 18 grudnia 2015 r,, Nr (...)/RWr ze zm. o udzieleniu koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą.

dowód: Decyzja z 18 grudnia 2015 r., k. 1 akt adm.

W piśmie, które wpłynęło do Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 4 kwietnia 2017 r. Przedsiębiorca – (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., złożył sprawozdanie o którym mowa w art. 30b ust. 1 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych za 2016 r. Do pisma nie załączono świadectwa potwierdzającego spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty, które zostały zaliczone do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego w 2016 r.

dowód: Pismo „Podmioty realizujące narodowy cel wskaźnikowy. Sprawozdanie roczne podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy w zakresie realizacji tego celu za rok 2016, k. 9-17 akt adm.

Zawiadomieniem z 18 czerwca 2018 r. Prezes URE zawiadomił przedsiębiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w związku z naruszeniem art. 30b ust. 1b ustawy. Jednocześnie, wezwał przedsiębiorcę do złożenia szczegółowych wyjaśnień w tej sprawie w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia.

dowód: Zawiadomienie z 18 czerwca 2018 r., k. 22-24 akt adm.

W piśmie z 2 lipca 2018 r. przedsiębiorca wniósł o nieobciążanie go karą pieniężną, gdyż wszystkie dokumenty zostały przedłożone właściwemu organowi w wymaganej przepisami formie.

dowód: Pismo z 2 lipca 2018 r., k. 33-34 akt adm.

W dniu 5 lipca 2018 r. do Urzędu Regulacji Energetyki wpłynęły wystawione przez Przedsiębiorcę świadectwa potwierdzające spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty, które został zaliczone do realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego w 2016 r.

dowód: Świadectwo Nr (...) ¹⁾ , k. 27-31 akt adm.

W piśmie z 2 sierpnia 2018 r. Prezes URE poinformował przedsiębiorcę o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej. Poinformował jednocześnie o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym w siedzibie Urzędu w terminie 7 dni licząc od dnia otrzymania zawiadomienia.

dowód: Zawiadomienie o zakończeniu postępowania dowodowego, k. 40 akt adm.

Przedsiębiorca nie skorzystał z przysługującego mu w tym zakresie uprawnienia. (okoliczność bezsporna)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym i sądowym oraz fakty powszechnie znane, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw, do sprawozdań rocznych, o których mowa w art. 30b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, składanych za lata do 2017 r. włącznie, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Stosownie do treści art. 30b ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w roku sprawozdawczym 2016 i mającym zastosowanie w niniejszej sprawie) podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy są obowiązane do przekazywania w terminie 90 dni, po zakończeniu roku kalendarzowego, Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, sprawozdań rocznych, zawierających informacje określone w przywołanym przepisie. Wraz z przedmiotowymi sprawozdaniami, podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy przekazują Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki oryginały wystawionych świadectw potwierdzających spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty, które zostały zaliczone do realizacji obowiązku o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy (ust. 1b).

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 39 ustawy, świadectwo stanowi dokument wystawiany przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy, potwierdzający, że wskazana w tym dokumencie ilość biokomponentów, zawartych w sprzedanych przez ten podmiot lub zbytych w innej formie na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub zużytych na tym terytorium na potrzeby własne paliwach ciekłych lub biopaliw ciekłych, spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 28b-28bc ustawy.

Pośród wielu elementów, świadectwo zawiera m.in. oświadczenie o spełnieniu kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty wskazane w świadectwie (art. 28h ust. 1).

Minister właściwy do spraw energii (wcześniej „gospodarki”) określa, w drodze rozporządzenia wzór świadectwa oraz może określić dodatkowe dane, które powinno zawierać świadectwo, mając na względzie konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczenia obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy (art. 28 ust. 2).

Z definicji ustawowej zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 25 ustawy wynika, że podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy to każdy podmiot, w tym mający siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych, który sprzedaje lub zbywa je w innej formie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużywa na potrzeby własne.

Jak ustalono, przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na obrocie paliwami ciekłymi z zagranicą, na podstawie decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 18 grudnia 2015 r,, Nr (...) ze zm. o udzieleniu koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą.

Powód przedstawił sprawozdanie roczne za rok 2016 r. i w dziale 1. Zatytułowanym „(...)” w wierszu dotyczącym oleju napędowego, wykazał ilość 2 526, 723 t, zaś w wierszu dotyczącym estrów metylowych kwasów tłuszczowych stanowiących samoistne paliwo wykazał ilość 247, 855 t.

W przedmiotowej sprawie powód nie kwestionuje faktu, iż jest przedsiębiorcą, posiadającym status podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy (zdefiniowany wyżej). Był on zatem zobowiązany do złożenia sprawozdania rocznego, o którym mowa w przepisie art. 30b ust. 1 ustawy za rok 2016 wraz z oryginałami świadectw potwierdzających spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty, które zostały zaliczone do realizacji obowiązku wynikającego z art. 23 ust. 1 ustawy, zgodnie z ustępem 1b wymienionego artykułu. Poza sporem pozostaje również fakt, iż oryginały świadectw zostały przedłożone przez powoda z opóźnieniem.

W przywołanym wyżej przepisie art. 30b ust. 1 ustawodawca określił termin na złożenie sprawozdania rocznego przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy, który odnosi się również do złożenia oryginału świadectwa – wynoszący 90 dni po zakończeniu roku kalendarzowego. Termin ten upłynął 31 marca 2017 r. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż mimo wezwania Przedsiębiorcy pismem z 29 czerwca 2017 r. do przedstawienia świadectw o których mowa w art. 30b ust. 1b ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (punkt 9) w terminie 30 dni od dnia otrzymania pisma, przedmiotowe świadectwo zostało złożone w dniu 5 lipca 2018 r., tj. po wszczęciu przez Prezesa URE postępowania administracyjnego. Opóźnienie wynosiło zatem 461 dni.

Powód podnosił, iż wagę naruszenia należy kwalifikować jako znikomą. Z takim stwierdzeniem nie można było się jednak zgodzić. Celem ustawodawcy było zapewnienie Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki możliwości zgromadzenia w określonym terminie, łącznie ze sprawozdaniem rocznym podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy, danych w określonej formie - bez konieczności wzywania, danych w określonej formie, która stanowi gwarancję wiarygodności, tj. oryginałów świadectw wystawionych przez podmiot realizujący Narodowy Cel Wskaźnikowy, będące dokumentami potwierdzającymi, że wskazana w nim ilość biokomponentów, zawartych sprzedanych przez ten podmiot lub zbytych w innej formie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zużytych na tym terytorium na potrzeby własne paliwach ciekłych lub biopaliwach ciekłych spełnia kryteria zrównoważonego rozwoju zawarte w przepisie ar. 28a ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ponadto, formularz sprawozdania rocznego podmiotu realizującego Narodowy Cel Wskaźnikowy, nijako „przypomina” Przedsiębiorcy o obowiązku załączenia do niego świadectw. Na ostatniej stronie przedmiotowego formularza znajduje się miejsce, gdzie przedsiębiorca powinien określić liczbę załączonych świadectw.

Powód nie uczynił zadość obowiązkowi, nałożonemu na niego przez ustawodawcę, ponieważ oryginały świadectw potwierdzających spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty, które zostały zaliczone do realizacji obowiązku o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy, przedłożył dopiero 5 lipca 2018 r.

Powyższe oznacza to, że powód swoim zaniechaniem wypełnił dyspozycję art. 33 ust. 1 pkt 8 ustawy, zgodnie z którym karze pieniężnej podlega ten, kto będąc podmiotem realizującym Narodowy Cel Wskaźnikowy nie przedstawił Prezesowi URE, wraz ze sprawozdaniami o których mowa w art. 30b ust. 1 ustawy, oryginałów wystawionych świadectw potwierdzających spełnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju przez biokomponenty, które zostały zaliczone do realizacji obowiązku wynikającego z art. 23 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 33 ust. 9 pkt 3 ustawy, karę pieniężną o której mowa w ust. 1 powyższego artykułu w zakresie pkt 2a, 2b, 5, 5a, 7a, 8a, 8d, 8e wymierza w drodze decyzji administracyjnej Prezes Urzędu Regulacji Energetyki. Natomiast, wysokość kary pieniężnej za naruszenia przewidziane w art. 33 ust. 1 pkt 8d ustawy, zgodnie z art. 33 ust. 2 wynosi 5.000,00 zł. W tym miejscu należy podkreślić, że nałożona przez Prezesa URE kara pieniężna została przez ustawodawcę wskazana wprost, co wyłączyło możliwość jej miarkowania.

Warto również zauważyć, że przedsiębiorca, będący profesjonalistą, powinien znać omawiane regulacje prawne oraz skutki ich naruszenia. Co więcej, powodowa spółka powinna wykazywać się wyższym stopniem staranności. Względem przedsiębiorców oczekiwania co do umiejętności, wiedzy, rzetelności, zapobiegliwości, zdolności przewidywania jak również znajomości przepisów prawa są wyraźnie zwiększone.

Sąd uznał, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa i znajduje uzasadnienie w przepisach prawa, zaś zarzuty podnoszone przez stronę powodową w odwołaniu nie mogą skutkować jej uchyleniem ani zmianą we wnioskowanym zakresie.

Sąd mając na uwadze treść art. 148 ¹ § 1 i 3 k.p.c., uznał, że wobec zajęcia stanowiska przez strony co do sprawy w odwołaniu i odpowiedzi na odwołanie oraz wobec tego, że strony nie złożyły wniosku o przeprowadzenie rozprawy, istnieją przesłanki do wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym.

Nie znajdując zatem podstaw uzasadniających uwzględnienie odwołania, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił je w oparciu o przepis art. 479 ⁵³ §1 k.p.c.

O kosztach procesu orzeczono na zasadzie wynikającej z art. 98 k.p.c. wskazującej na obowiązek zwrotu przeciwnikowi kosztów postępowania przez stronę przegrywająca sprawę. Odwołując się do tej zasady Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego wynagrodzenie pełnomocnika procesowego strony pozwanej w wysokości 720 zł, ustalone na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804).

SSO Dariusz Dąbrowski