Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –

SSO Maciej Kruszyński

po rozpoznaniu 23 lutego 2022 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania T. K. (1)

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

z udziałem

o obliczenie opłaty koncesyjnej

na skutek odwołania T. K. (1) od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 31 grudnia 2020 roku, nr (...)

1. oddala odwołanie;

2. zasądza od T. K. (1) na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Maciej Kruszyński

Sygn. akt XVII AmE 72/21

UZASADNIENIE

Decyzją z 31 grudnia 2020 r. Nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 34 ust. 1 w związku z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2020 r. poz. 833, z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 17 stycznia 2018 r. i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256, z późn zm.), art. 21 § 3 i art. 23 § 1 w związku z art. 2 § 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) oraz § 6 ust. 4 w zw. z ust. 1-3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 maja 1998 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki corocznych opłat wnoszonych przez przedsiębiorstwa energetyczne, którym została udzielona koncesja (Dz. U. z 1998 r. Nr 60, poz. 387, Dz. U. Nr 92, poz. 1049), po przeprowadzeniu wszczętego z urzędu postępowania administracyjnego
w sprawie obliczenia opłaty koncesyjnej określił dla (...) (NIP: (...)), coroczną opłatę należną za 2016 r., którą należało obliczyć i wnieść na rachunek Urzędu Regulacji Energetyki w terminie do dnia 31 marca 2016 r. z tytułu koncesji w zakresie: obrót paliwami ciekłymi (decyzja Prezesa URE nr (...) z dnia 7 grudnia 2007 r.) na kwotę 2248 zł.

Powód wniósł odwołanie od powyższej decyzji, zaskarżając ją w całości. Zaskarżonej decyzji zarzucił błędne ustalenie osiągniętego przychodu ze sprzedaży produktów objętych koncesją za 2015 r. Powód wniósł o uchylenie decyzji w całości.

W odpowiedzi na odwołanie Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z 7 grudnia 2007 r. Nr (...), Prezes Urzędu Regulacji Energetyki udzielił przedsiębiorcy P. T. K. (1) prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą: (...) z siedzibą w S. koncesji na obrót paliwami ciekłymi na okres od 10 grudnia 2007 r. do 10 grudnia 2017 r.

Dowód: Decyzja Prezesa URE z 7 grudnia 2007 r., k. 3 akt adm.

Z tytułu posiadanej koncesji, przedsiębiorca był zobowiązany do uiszczenia corocznej opłaty z tytułu koncesji na obrót paliwami ciekłymi należnej za 2016 r. w terminie do dnia 31 marca 2016 r. Opłata ta nie została przed przedsiębiorcę obliczona i wpłacona na rachunek Urzędu Regulacji Energetyki. (okoliczność bezsporna)

W piśmie z 8 grudnia 2017 r. Przedsiębiorca został wezwany do wniesienia opłaty z tytułu udzielonej koncesji, wnoszonej w roku 2016 (rozliczenie przychodu osiągniętego w roku 2015) oraz nadesłania formularza dotyczącego jej wyliczenia.

Dowód: Wezwanie do zapłaty, k. 8 akt adm.

Wobec braku odpowiedzi na powyższe wezwanie, w dniu 29 maja 2020 r. zostało wszczęte z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie obliczenia corocznej opłaty z tytułu koncesji na obrót paliwami ciekłymi należnej za 2016 r.

Dowód: Zawiadomienie o wszczęciu postępowania z 29 maja 2020, k. 9 akt adm.

Ze względu na brak danych niezbędnych do wyboru jednej z metod oszacowania podstawy opodatkowania, o których mowa w art. 23 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, podstawę opodatkowania oszacowano, na podstawie złożonego przez Przedsiębiorcę formularza opłaty koncesyjnej za 2015 r., uwzględniając kwotę przychodu osiągniętego przez Przedsiębiorcę w 2014 r. oraz średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w 2015 r., tj. 99,1% (M.P. 2016 poz. 73).

W celu obliczenia opłaty przyjęto, że:

⚫

przychody ze sprzedaży za 2014 r. wynosiły(...)zł w zakresie objętym koncesją (zgodnie z przekazanym formularzem za 2015 r.);

⚫

przychody ze sprzedaży za 2015 r. w zakresie objętym koncesją będą wynosić(...) zł (przychody ze sprzedaży za 2014 r. powiększone o ww. wskaźnik).

Dowód: Formularz opłaty z tytułu udzielonej koncesji, k. 12 akt adm.

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, których prawdziwość, wiarygodność i moc dowodowa nie była podważana w postępowaniu sądowym, jak też na podstawie twierdzeń stron.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 34 ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne, Przedsiębiorstwo energetyczne, któremu została udzielona koncesja, wnosi coroczną opłatę do budżetu państwa, obciążającą koszty jego działalności, zwaną dalej "opłatą koncesyjną".

Natomiast, jeżeli chodzi o zasady, wysokość i sposób pobierania omawianej opłaty, kwestie te reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 maja 1998 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki corocznych opłat wnoszonych przez przedsiębiorstwa energetyczne, którym została udzielona koncesja (Dz. U. z 1998 r. Nr 60, poz. 387, Dz. U. Nr 92, poz. 1049).

W myśl § 1 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia, wysokość corocznej opłaty, wnoszonej przez przedsiębiorstwo energetyczne, któremu została udzielona koncesja, stanowi iloczyn przychodów przedsiębiorstwa energetycznego, uzyskanych ze sprzedaży i właściwego współczynnika opłaty. Współczynnik ten w odniesieniu do opłat z tytułu udzielonej koncesji na obrót paliwami ciekłymi wynosi 0,0004. Opłata dla każdego rodzaju działalności objętej koncesją nie może być mniejsza niż 200 zł i nie większa niż 1 000 000 zł. (§ 2 ust. 1).

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia, opłatę wnosi się w terminie do 31 marca każdego roku, tj. z góry za cały rok. Ustawa prawo energetyczne statuuje zatem coroczny obowiązek uiszczenia opłaty koncesyjnej, który powstaje 1 stycznia każdego roku, a rozporządzenie określa termin jej płatności.

Opłata ta jest uiszczana w związku z przyznaniem praw wynikających z treści koncesji, nie odnosi się jednak ona do faktycznego wykonywania działalności koncesjonowanej lecz do hipotetycznej możliwości jej wykonywania, na co wskazuje moment jej uiszczenia tj. z góry za cały rok oraz oderwanie wartości opłaty od faktycznie zrealizowanych w danym roku obrotów, a ustalenie jej na podstawie obrotu z roku poprzedniego. Stanowi ona w pewnym sensie swoistą cenę za prawo prowadzenia działalności koncesjonowanej. Nie jest ustalana w wysokości proporcjonalnej do okresu ważności koncesji ani też nie pozostaje w związku z realnie osiąganym przychodem w roku w którym powstał obowiązek zapłaty opłaty.

W myśl § 6 rozporządzenia, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, w razie stwierdzenia, że opłata została obliczona w sposób nieprawidłowy, wzywa przedsiębiorstwo energetyczne do ponownego jej obliczenia w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania. (§ 6 ust. 1) W razie niedotrzymania przez przedsiębiorstwo energetyczne terminu, o którym mowa w ust. 1, lub gdy opłata ponownie została obliczona w sposób nieprawidłowy – Prezes Urzędu Regulacji Energetyki dokonuje obliczenia opłaty. (§ 6 ust. 2)

Niewątpliwie, to na Powodzie ciążył obowiązek obliczenia i wniesienia opłaty koncesyjnej, w związku z udzieloną koncesją. Przedsiębiorca do dnia wszczęcia postępowania nie wniósł opłaty należnej za 2016 r. z tytułu udzielonej koncesji oraz nie przesłał formularza opłaty za 2016 r. a także danych ze sprzedaży produktów (wyrobów i usług) lub towarów w zakresie działalności objętej koncesją dla ustalenia przychodów stanowiących podstawę do obliczenia opłaty.

Wobec powyższego, Prezes URE był uprawniony do ustalenia tej opłaty w drodze decyzji administracyjnej. Z powodu braku danych umożliwiających dokonanie szacowania na podstawie jednej z metod o których mowa w art. 23 § 3 Ordynacji podatkowej, Prezes URE oszacował podstawę opodatkowania w oparciu o złożony przez Przedsiębiorcę formularz opłaty koncesyjnej za 2014 r., uwzględniając kwotę przychodu osiągniętego przez Przedsiębiorcę w 2014 r. oraz średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w 2015 r., tj. 99,1 % (M.P. 2016 poz. 73). Prezes URE przyjął, że przychody ze sprzedaży za 2014 r. wynosiły (...) zł w zakresie objętym koncesją (zgodnie z przekazanym formularzem za 2015 r.), oraz że przychody ze sprzedaży za 2015 r. w zakresie objętym koncesją będą wynosić (...) zł (przychody ze sprzedaży za 2014 r. powiększone o ww. wskaźnik).

Sąd zgodził się z Pozwanym, iż dla ustalenia opłaty za rok 2016 miarodajne powinny być przychody przedsiębiorstwa energetycznego uzyskane z działalności objętej koncesją w roku 2014. Nie bez znaczenia pozostaje kwestia, iż przedsiębiorca nie przedstawił dowodów na wielkość przychodów z tej działalności osiągniętych w 2015 r. Skoro powód nie udzielił Prezesowi URE niezbędnych informacji do obliczenia opłaty koncesyjnej, pomimo wezwania, ignorując ciążący na nim obowiązek to słuszna była decyzja organu w zakresie wyboru jednej z metod oszacowania podstawy opodatkowania i dokonanie obliczenia na podstawie złożonego przez przedsiębiorcę formularza opłaty koncesyjnej za 2014 r.

Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości wobec tak dokonanego oszacowania opłaty koncesyjnej. Obliczona w ten sposób opłata koncesyjna za 2016 r., powinna zostać uiszczona do 31 marca 2016 r. Zasadnie przyjął pozwany, że kwota opłaty należna za 2016 r. z tytułu koncesji z 7 grudnia 2007 r. – stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia wynosi 2248,00 zł.

Wobec tego, iż powód nie wniósł opłaty koncesyjnej od wydanej decyzji w wymaganym przepisami terminie, należy stwierdzić, iż pozwany słusznie zastosował przepisy § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 maja 1998 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki corocznych opłat wnoszonych przez przedsiębiorstwa energetyczne, którym została udzielona koncesja. Tym samym, argumentacja przedstawiona w odwołaniu Powoda nie zasługiwała na uwzględnienie. Zaskarżona decyzja Prezesa URE odpowiada przepisom prawa i brak jest podstaw do jej uchylenia.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie.

O kosztach postępowania postanowiono stosownie do treści art. 98 i 99 k.p.c., zasądzając na rzecz strony wygrywającej proces - Prezesa URE koszty niezbędne do celowej obrony, które w sprawie niniejszej ograniczały się do kosztów zastępstwa procesowego. Wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w wysokości 720,00 zł ustalone zostało w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Maciej Kruszyński