Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	St. sekr. sąd. Joanna Preizner - Offman

po rozpoznaniu 12 kwietnia 2023 r. w W.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z o.o. w J.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o dopuszczenie do ubiegania się o wypłatę premii gwarantowanej dla energii elektrycznej wytworzonej z wysokosprawnej kogeneracji

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 10 lutego 2022 r. Nr (...)

1.  uchyla zaskarżoną decyzję;

2.  zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz (...) spółki z o.o. w J. kwotę 1 737,00 zł (jeden tysiąc siedemset trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmE 80/22

UZASADNIENIE

Decyzją z 10 lutego 2022 r. Nr (...), Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej jako: „ Prezes URE” oraz „ Pozwany”), na podstawie art. 3 oraz art. 30 ust. 8 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej
z wysokosprawnej kogeneracji (Dz. U. z 2021 r. poz.144, z późn. zm., zwanej dalej: „ ustawą o CHP”) w związku z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm., dalej jako: „ k.p.a. ”), po rozpatrzeniu wniosku z 7 stycznia 2021 r. o dopuszczenie do systemu premii gwarantowanej dla jednostki kogeneracji zlokalizowanej w miejscowości J., o mocy zainstalowanej elektrycznej 0,536 MW, złożonego przez Przedsiębiorstwo (...) E. K. z siedzibą w J., (obecnie: (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J., dalej jako: „ Powód” oraz „ Wytwórca”), postanowił odmówić dopuszczenia Wytwórcy do ubiegania się o wypłatę premii gwarantowanej dla energii elektrycznej wytworzonej z wysokosprawnej kogeneracji w jednostce kogeneracji zlokalizowanej w miejscowości J., o mocy zainstalowanej elektrycznej 0,536 MW (dalej jako: „ Decyzja”).

Od powyższej Decyzji Powód złożył odwołanie, zaskarżając ją w całości i zarzucając naruszenie:

1)  art. 101 ust. 2 oraz art. 30 ust. 2 pkt 1) ustawy o CHP, polegające na niewłaściwej wykładni oraz niewłaściwym zastosowaniu – wskutek wadliwego uznania przez Prezesa URE, iż odwołująca powinna złożyć wniosek o dopuszczenie do systemu premii gwarantowanej dla jednostki kogeneracji w terminie 60 dni od daty wpisania jej do rejestru wytwórców biogazu rolniczego prowadzonego przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (dalej jako: „ KOWR”), mimo iż posiadana przez nią biogazownia oraz biogaz wytwarzany
w tejże biogazowni nie są wykorzystywane w żadnym zakresie do produkcji energii elektrycznej w jednostce kogeneracji, zaś złożony przez Powoda wniosek o wypłatę premii gwarantowanej dotyczył wyłącznie energii elektrycznej wytwarzanej z gazu LNG,

2)  art. 30 ust. 8 ustawy o CHP – polegające na niewłaściwym zastosowaniu i wadliwym przyjęciu, że spełnione zostały wskazane w tym przepisie przesłanki do wydania decyzji odmawiającej dopuszczenia do systemu premii gwarantowanej dla wymienionych w ustawie o CHP nowych małych jednostek kogeneracji,

3)  art. 80 k.p.a., art. 7 k.p.a. oraz art.77 § 1 k.p.a. poprzez brak dokonania właściwej oceny, czy dana okoliczność została udowodniona na podstawie całokształtu materiału dowodowego; brak podjęcia wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego ustalenia stanu faktycznego i brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego
– z uwagi na brak ustalenia, czy biogazownia odwołującej oraz biogaz wytwarzany w tejże biogazowni są wykorzystywane do produkcji energii elektrycznej w jednostce kogeneracji.

Jednocześnie Powód wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów wskazanych w treści przedmiotowego odwołania na okoliczności w nim wskazane,
a w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z:

1)  dokumentu z dnia 20 maja 2019 r. pod nazwą: „Informacja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki nr 35/2019 w sprawie systemu wsparcia w formie premii gwarantowanej dla wytwórców energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji” – na okoliczność błędnej interpretacji przepisów przez Urząd Regulacji Energetyki,

2)  pisma Prezesa URE z dnia 12 marca 2021 r., znak (...) (w aktach sprawy) – na okoliczność ustalenia tego jakie zagadnienie było rozstrzygane w trakcie toczącego się przed Prezesem URE postępowania znak (...),

3)  pisma odwołującej z dnia 30 marca 2021 r. (w aktach sprawy), na okoliczność ustalenia tego jakie zagadnienie było rozstrzygane w trakcie toczącego się przed Prezesem URE postępowania znak: (...),

4)  pisma Prezesa URE z dnia 22 kwietnia 2021 r., znak (...) (w aktach sprawy) – na okoliczność ustalenia tego jakie zagadnienie było rozstrzygane w trakcie toczącego się przed Prezesem URE postępowania znak (...)

5)  pisma odwołującej z dnia 20 maja 2021 r. (w aktach sprawy) - na okoliczność ustalenia tego jakie zagadnienie było rozstrzygane w trakcie toczącego się przed Prezesem URE postępowania znak: (...)

6)  protokołu KOWR z kontroli wytwórcy biogazu rolniczego z dnia 24.01.2022 r. – na okoliczność braku wykorzystywania biogazowni odwołującej oraz wytwarzanego w tejże biogazowni biogazu do produkcji energii elektrycznej w jednostce kogeneracji.

W oparciu o powyższe zarzuty, Powód wniósł o:

1)  uchylenie decyzji w całości i przyznanie wsparcia w postaci premii gwarantowanej dla wymienionych w ustawie o CHP nowych małych jednostek kogeneracji (zgodnie z wnioskiem Powoda z 7 stycznia 2021 r.),

2)  bądź ewentualnie (w razie braku uchylenia decyzji w całości i przyznania wsparcia w postaci premii gwarantowanej dla wymienionych w ustawie o CHP nowych małych jednostek kogeneracji – zgodnie z wnioskiem Powoda z 7 stycznia 2021 r.) uchylenie decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Prezesa URE,

3)  zasądzenie kosztów postępowania (w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych).

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, pominięcie wniosków dowodowych jako zmierzających jedynie do przedłużenia postępowania, bowiem wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności wynikają ze zgromadzonej dokumentacji oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 stycznia 2021 r. do Urzędu Regulacji Energetyki wpłynął wniosek Powoda z 7 stycznia 2021 r. o dopuszczenie do systemu wsparcia w formie premii gwarantowanej dla jednostki kogeneracji zlokalizowanej w miejscowości J., o mocy zainstalowanej elektrycznej 0,536 MW(dalej jako: „ Wniosek”). W treści Wniosku, Wytwórca wskazał, że wytworzenie po raz pierwszy energii elektrycznej w ww. jednostce nastąpiło 8 stycznia 2020 r. Do Wniosku została dołączona opinia jednostki akredytowanej z audytu startowego, przeprowadzonego 18 grudnia 2020 r., w której potwierdzono:

a)  dane dotyczące możliwej do uzyskania ilości wytworzonej energii elektrycznej
z wysokosprawnej kogeneracji w pierwszym roku kalendarzowym (2021) po uzyskaniu koncesji,

b)  spełnienie wymagań technicznych umożliwiających zakwalifikowanie wytwarzanej energii elektrycznej jako wytworzonej z wysokosprawnej kogeneracji,

c)  możliwość spełnienia jednostkowego wskaźnika emisji dwutlenku węgla na poziomie nie wyższym niż 450 kg na MWh wytworzonej energii w jednostce kogeneracji (Wniosek wraz z załącznikami k. 2- 4 akt adm.).

Pismami z 12 marca 2021 r., 22 kwietnia 2021 r. oraz 15 lipca 2021 r. Powód został wezwany do korekt, uzupełnień i wyjaśnień Wniosku w tym w szczególności dotyczących:

1.  Przekazania dokumentów jednoznacznie wskazujących na termin podjęcia decyzji inwestycyjnej, a zwłaszcza:

a)  kopii dokumentów dotyczących rozpoczęcia prac nad inwestycją, w tym w szczególności pierwszych stron dziennika budowy,

b)  wyjaśnień i dokumentów związanych z wyłonieniem dostawcy urządzeń wytwórczych oraz wykonawcy inwestycji;

2.  możliwości zaklasyfikowania całości ciepła wytworzonego w jednostce kogeneracji, jako ciepła użytkowego (zgodnie z zapisami Decyzji Komisji Europejskiej z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie określenia szczegółowych wytycznych dotyczących wykonania i stosowania przepisów załącznika II do dyrektywy 2004/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, 2008/952/EC),

3.  jednoznacznego wyjaśnienia, jaka jednostka kogeneracji, będąca własnością Powoda uzyskała wpis do Rejestru wytwórców biogazu rolniczego prowadzonego przez KOWR (Wezwania z 12 marca 2021 r. k. 22-26, 22 kwietnia 2021 r. k.106-110 oraz 15 lipca 2021 r. k. 161-163 akt adm.).

W związku z punktami 2 i 3 wymienionymi powyżej, 15 lipca 2021 r. zostało wysłane do jednostki akredytowanej (...) sp. z o.o. z prośbą
o przedstawienie szczegółowych wyjaśnień dotyczących zaklasyfikowania całego ciepła wytworzonego w przedmiotowej jednostce kogeneracji jako ciepła użytkowego. Ponadto ww. jednostka akredytowana została poproszona o ustosunkowanie się do informacji dotyczących wpisu do ogólnodostępnego Rejestru wytwórców biogazu rolniczego jednostki kogeneracji Wytwórcy ( Wezwanie z 15 lipca 2021 r. k.166 akt adm.).

W odpowiedzi (...) sp. z o.o. w piśmie z 4 sierpnia 2021 r. podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w audycie startowym przeprowadzonym 18 grudnia 2020 r. w tym w szczególności, że w dniu przeprowadzanego badania/audytu w przedsiębiorstwie Powoda nie stwierdzono innych urządzeń wytwarzających energię elektryczną i nic nie wskazywało na istnienie w badanej lokalizacji innego źródła energii elektrycznej, a jednostka kogeneracji Wytwórcy była zasilana wyłącznie gazem ziemnym wysokometanowym (Pismo z 04/08/2020 r. k. 171-173 akt adm.).

Pismami z 30 marca 2021 r., 20 maja 2021 r. oraz pismem, które wpłynęło
do Urzędu Regulacji Energetyki 9 sierpnia 2021 r., Wytwórca przesłał uzupełnienia
i wyjaśnienia do Wniosku, które w ocenie Prezesa URE nie zawierały stosownych informacji do rozstrzygnięcia zagadnienia dotyczącego klasyfikacji całości ciepła wytworzonego
w jednostce kogeneracji jako ciepła użytkowego (Pisma Powoda z 30 marca 2021 r. k. 29—31 akt adm., 20 maja 2021 r. k. 113 akt adm. oraz pism, które wpłynęło do Urzędu Regulacji Energetyki 9 sierpnia 2021 r. k. 175-177akt adm.)

Do pisma z 30 marca 2021 roku Powód dołączył Oświadczenie z 14 października 2020 roku, z którego wynika, że agregat kogeneracyjny jest zasilany wyłączenie gazem ziemnym LNG. Zaś decyzja zatwierdzająca projekt budowalny została wydana z myślą o możliwości przyłączenia biogazu z zakładowej biogazowni utylizacyjnej do agregatu kogeneracyjnego. Obecnie biogaz z biogazowni jest wykorzystywany wyłącznie do celów grzewczych (k.105 akt adm.).

Pismem z 30 września 2021 r. znak (...) Wytwórca został zawiadomiony o zakończeniu postępowania dowodowego w przedmiotowej sprawie oraz poinformowany o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym zebranym
w aktach przedmiotowego postępowania. Ponadto poinformowano Powoda o możliwości złożenia ewentualnych uwag i wyjaśnień w terminie 7 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia. Dodatkowo, realizując obowiązek wynikający z art. 79a §1 k.p.k., poinformowano Wytwórcę, że na dzień wysłania zawiadomienia o zakończeniu postępowania dowodowego nie zostały spełnione lub wykazane zależne od Powoda przesłanki, które mogą spowodować rozstrzygnięcia niezgodnego z wnioskiem Wytwórcy tj. nie wykazano, że Powód spełnił obowiązek formalno-prawny dotyczący terminu złożenia wniosku o dopuszczenie do systemu wsparcia w formie premii gwarantowanej, wynikających z art. 30 ust. 2 ustawy CHP (oraz art. 101 ust.2. ustawy o CHP). Pismo powyższe zostało prawidłowo doręczone w dni 04 października 2021 r. (Zawiadomienie k. 195 akt adm.)

Prezes URE dnia 10 stycznia 2022 roku wydał zaskarżoną Decyzję (k.198-200).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o bezsporne twierdzenia Prezesa URE przedstawione w uzasadnieniu Decyzji oraz dokumenty zgromadzone w aktach administracyjnych. Prawdziwość tych twierdzeń i dokumentów nie była kwestionowana przez żądną ze stron.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie, bowiem zasadny okazał się zarzut naruszenia art. 101 ust. 2, art. 30 ust. 2 pkt 1) i art. 30 ust. 8 ustawy o CHP oraz art. 80 k.p.a., art. 7 k.p.a. oraz art. 77 § 1 k.p.a.

Podstawę odmowy dopuszczenia Wytwórcy do ubiegania się o wypłatę premii gwarantowanej dla energii elektrycznej wytworzonej z wysokosprawnej kogeneracji
w jednostce kogeneracji stanowiło w ocenie Prezesa URE m.in. naruszenie przez Powoda art. 101 ust. 2, art. 30 ust. 2 pkt 1) i art. 30 ust. 8 ustawy o CHP. Zgodnie z ww. przepisami wytwórca może złożyć wniosek, o którym mowa w art. 30 ust. 1, lub pierwszy wniosek,
o którym mowa w art. 37 ust. 1, dla tej jednostki kogeneracji, w terminie 60 dni po uzyskaniu lub zmianie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej albo uzyskaniu lub zmianie wpisu do rejestru wytwórców energii w małej instalacji albo po uzyskaniu lub zmianie wpisu do rejestru wytwórców biogazu rolniczego.

Mając na uwadze fakt, iż jednostka kogeneracji, której właścicielem jest Powód uzyskała w dniu 22 lipca 2019 r. wpis do Rejestru wytwórców biogazu rolniczego, prowadzonego przez KOWR, Prezes URE uznał, że Wniosek został złożony po terminie określonym w ustawie o CHP, bowiem wpłynął do Urzędu Regulacji Energetyki 7 stycznia 2021 r.

Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić. W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że co prawda z akt sprawy wynika, że Wytwórca, na etapie uzyskiwania zgód administracyjnych dotyczących budowy jednostki kogeneracji objętej Wnioskiem wskazał, iż przedmiotowa jednostka miała zostać opalana gazem ziemnym oraz biogazem, jednakże
w toku postępowania administracyjnego wyjaśnił, że wpis Wytwórcy do rejestru biogazu wynikał z faktu, że Powód planował wykorzystanie biogazu w jednostce kogeneracji, ale ostatecznie ze względów technicznych biogaz jest wykorzystywany przez Powoda do wytwarzania ciepła poza jednostką kogeneracji. Powyższe potwierdza treść złożonego Wniosku, z której wynika, że Powód wnioskował o wypłatę premii gwarantowanej dla energii elektrycznej wytworzonej z wysokosprawnej kogeneracji przy użyciu gazu LNG, a nie przy użyciu biogazu (co zostało przedstawione m.in. w audycie startowym przeprowadzonym 18 grudnia 2020 r. przez (...) sp. z o.o. (k. 67) oraz podtrzymane w piśmie z 4 sierpnia 2021 r., w którym stwierdzono, że: jednostka kogeneracji Wytwórcy była zasilana wyłącznie gazem ziemnym wysokometanowym (k.171).

Trafnym wydaje się być także przywołane w odwołaniu od Decyzji stwierdzenie Powoda, że Wytwórca składając Wniosek, jako źródło wytwarzania energii elektrycznej wskazał LNG, w związku z czym ubiegał się o znacznie niższą stawkę premii niż przysługująca w przypadku wytwarzania energii elektrycznej z biogazu. W sytuacji, w której Powód wykorzystywałby biogaz do wytwarzania energii elektrycznej, w jego interesie leżałoby wskazanie tego faktu w materii wniosku o wypłatę premii gwarantowanej dla energii elektrycznej wytworzonej z wysokosprawnej kogeneracji – w przypadku uwzględnienia takiego wniosku kwota premii uzyskana przez Powoda byłaby o wiele wyższa niż ta, która mogłaby być przyznana na podstawie Wniosku.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sam fakt wpisu Wytwórcy do Rejestru wytwórców biogazu rolniczego prowadzonego przez KOWR, przy jednoczesnym istnieniu dowodów z których wynikało, że w jednostce kogeneracji wykorzystywany jest jedynie gaz LNG nie mógł być podstawą do jednoznacznego ustalenia, iż wniosek o przyznanie premii został złożony po upływie 60 dni od dnia wpisania Powoda do Rejestru wytwórców biogazu rolniczego prowadzonego przez KOWR i tym samym podstawą do oddalenia Wniosku.

Za chybiony należy uznać także wskazany przez Prezesa URE w odpowiedzi na odwołanie argument, że nie ma znaczenia prawnego przesłanka braku wykorzystywania biogazu wytwarzanego w biogazowni do produkcji energii elektrycznej
w jednostce kogeneracji będącej przedmiotem Wniosku, gdyż nie wyklucza, to skorzystania
z tego typu paliwa w przyszłości. Wykorzystanie przez Powoda w jednostce kogeneracji innego, niż wskazane we Wniosku źródła wytwarzania energii elektrycznej naraża Wnioskodawcę na utratę uprawnienia do wypłaty premii gwarantowanej wobec czego bez stosownego postępowania w niniejszej sprawie nie jest możliwa zmiana wykorzystywanego przez Powoda paliwa w jednostce kogeneracji objętej Wnioskiem.

Przechodząc do wykładni art. 101 ust. 2 oraz art. 30 ust. 2 pkt 1) ustawy o CHP należy stwierdzić, że wytwórca może złożyć wniosek, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy o CHP lub pierwszy wniosek, o którym mowa w art. 37 ust.1 ustawy o CHP dla tej jednostki kogeneracji w terminie w terminie 60 dni od dnia uzyskania lub zmiany koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej albo uzyskania lub zmiany wpisu do rejestru wytwórców energii w małej instalacji albo uzyskania lub zmiany wpisu do rejestru wytwórców biogazu rolniczego - w przypadku nowej małej jednostki kogeneracji. Wykładnia językowa wyżej wskazanego przepisu nie pozostawia wątpliwości, że mając do czynienia ze spójnikiem „albo” określającym alternatywę o charakterze rozłącznym i oznaczającym jedno wybrane znaczenie, ustawodawca przesądził o konieczności spełnienia wyłącznie jednego
z ww. warunków.

Skoro, tak jak zostało wskazane powyżej, Wniosek obejmuje wypłatę premii gwarantowanej dla energii elektrycznej wytworzonej z wysokosprawnej kogeneracji przy użyciu gazu LNG (a nie przy użyciu biogazu), zasadnym jest przyjęcie, że termin na złożenie przedmiotowego Wniosku upływa w ciągu 60 dni od dnia uzyskania lub zmiany koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej.

W niniejszej sprawie Powód uzyskał koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej nr (...) 16 listopada 2020 roku, natomiast Wniosek został złożony 7 stycznia 2021 r. wobec czego stwierdzić należy że, Powód złożył Wniosek w terminie wskazanym przepisami ustawy o ustawy o CHP.

Wytwórca 22 lipca 2019 roku uzyskał wpis do Rejestru wytwórców biogazu rolniczego prowadzonego przez KOWR nr (...), jednak posiadana przez niego biogazownia nie jest - zgodnie z treścią Wniosku, źródłem wytwarzania energii dla jednostki kogeneracji Powoda.

Mając na uwadze powyższe, zasadnym staje się przyjęcie, że skoro jednostka kogeneracji Wytwórcy do produkcji energii elektrycznej używa wyłącznie gazu LNG, wówczas podstawą do obliczenia terminu na złożenie Wniosku winna być data uzyskania lub zmiany koncesji na wytwarzanie przez Powoda energii elektrycznej, a nie jak błędnie przyjął Prezes URE data uzyskania wpisu Wytwórcy do Rejestru wytwórców biogazu rolniczego prowadzonego przez KOWR.

W konsekwencji, w ocenie Sądu Prezes URE nieprawidłowo zastosował w niniejszej sprawie art. 30 ust. 8 ustawy o CHP, twierdząc, że Powód uchybił terminowi 60 dni po uzyskaniu wpisu do Rejestru KOWR na złożenie Wniosku w sytuacji, w której przyjęto nieprawidłową datę biegu terminu do złożenia Wniosku, wobec czego na tej podstawie nie zaszły przesłanki do wydania decyzji odmawiającej dopuszczenia do systemu premii gwarantowanej dla wymienionych w ustawie o CHP nowych małych jednostek kogeneracji.

Dodatkowo należy zauważać, że w art. 9 k.p.a. wyrażono zasadę informowania stron postępowania administracyjnego, zgodnie z którą „Organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek.”. Ponadto organy administracji publicznej powinny pogłębiać zaufanie do władzy publicznej poprzez prowadzeni postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania (art.8 § 1 k.p.a.).

Mając na uwadze powyższe zasady organ administracyjny nie może zaskakiwać strony postępowania rozstrzygnięciem, u którego podstaw legły okoliczności, które nie były przedmiotem postępowania, a tym samym strona nie mogła mieć świadomości, że staną się one podstawą do wydania niekorzystnej dla niej decyzji. W takiej sytuacji, bowiem organ pozbawia stronę możliwości przedstawienia swojego stanowiska a tym samym obrony swoich praw.

Tak też się stało w rozpoznawanej sprawie, ponieważ z treści dokumentów znajdujących się w aktach sprawy wynika, że głównym zagadnieniem rozstrzyganym w trakcie toczącego się przed Prezesem URE postępowania było zakwalifikowanie jednostki kogeneracji Wytwórcy. Zasadne jest twierdzenie Powoda, iż Prezes URE w Decyzji powołał się na wcześniej nie braną pod uwagę okoliczność dotyczącą faktu wpisania Powoda w Rejestrze wytwórców biogazu rolniczego w KOWR. Prezes URE co prawda powoływał się na okoliczność dotyczącą faktu wpisania Powoda w Rejestrze wytwórców biogazu rolniczego w KOWR, jednakże dotyczyła ona złożenia przez Wytwórcę wyjaśnień w przedmiocie potwierdzenia łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej jednostki kogeneracji, potwierdzenia łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej źródła, w skład którego wchodzi przedmiotowa jednostka kogeneracji oraz udzielenia informacji ile jednostek wytwórczych i o jakiej łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej znajduje się w tej samej lokalizacji, co jednostka kogeneracji objęta Wnioskiem.

Powód w ocenie Sądu dokonał stosownych wyjaśnień i uzupełnień żądanych przez Prezesa URE dokumentów i informacji. W piśmie z 20 maja 2021 r. (powinno być z sierpnia 2021 r.) (k.175) Wytwórca wskazał jednoznacznie, że źródłem energii elektrycznej w przedsiębiorstwie Powoda jest generator o mocy 536 kW, a wpis do Rejestru wytwórców biogazu rolniczego w KOWR wynika z faktu planowania wykorzystania biogazu do produkcji energii elektrycznej, jednakże z przyczyn technicznych nie będzie on wykorzystywany w jednostce kogeneracji Wytwórcy. W świetle informacji zgromadzonych w aktach postępowania administracyjnego zasadnym jest twierdzenie, że zagadnienie to nie było głównym aspektem ww. postępowania, a w żadnym z wezwań do uzupełnienia Wniosku Prezes URE nie wskazał wprost, że fakt wpisu Wytwórcy do Rejestru wytwórców biogazu rolniczego w KOWR stanowi lub może stanowić podstawę do odmowy dopuszczenia Wytwórcy do ubiegania się o wypłatę premii gwarantowanej dla energii elektrycznej wytworzonej z wysokosprawnej kogeneracji w jednostce kogeneracji Powoda.

Łącząc powyższe z zarzutami Powoda dotyczącymi naruszenia przez Prezesa URE przepisów postępowania administracyjnego tj. art. 80 k.p.a., art. 7 k.p.a. oraz art. 77 § 1 k.p.a. należy zauważyć, że w sytuacji, w której Prezes URE powziął wątpliwości co do źródła wytwarzania energii elektrycznej w jednostce kogeneracji Powoda, obowiązkiem jego było wyjaśnienie wątpliwości dotyczących wykorzystywania przez Wytwórcę biogazowni i wytwarzanego w tejże biogazu w jednostce kogeneracji Wytwórcy. Prezes URE w trakcie prowadzonego postępowania powinien był wprost wezwać Wytwórcę do złożenia wyjaśnień w tej sprawie, bądź poinformować w sposób jednoznaczny, iż uznaje złożone przez Powoda wyjaśnienia związane z wykorzystaniem biogazu przy produkcji energii elektrycznej w jednostce kogeneracji objętej materią Wniosku oraz wpisem Wytwórcy do Rejestru wytwórców biogazu rolniczego w KOWR za niewystarczające bądź nieuzasadnione, co stanowić będzie podstawę do wydania decyzji odmownej w niniejszej kwestii.

Sąd uznaje, że oparcie Decyzji o przesłankę wpisu Wytwórcy do Rejestru wytwórców biogazu rolniczego w KOWR, a co za tym idzie uznanie uchybienia przez Powoda terminu do złożenia Wniosku określonego w ustawie o CHP, stanowi naruszenie art. 80 k.p.a. nakazującego organowi administracji publicznej ocenę na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona, w związku z art. 7 k.p.a. nakładającego na organ administracji publicznej obowiązek podjęcia wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz obowiązek zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego w sprawie (art. 77 k.p.a.).

Przedstawione wywody prowadzą do konkluzji, iż wydanie przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki decyzji w przedmiocie odmowy dopuszczenia Wytwórcy do ubiegania się o wypłatę premii gwarantowanej dla energii elektrycznej wytworzonej z wysokosprawnej kogeneracji w jednostce kogeneracji zlokalizowanej w miejscowości J., o mocy zainstalowanej elektrycznej 0,536 MW było niesłuszne, ponieważ Wniosek został złożony w terminie ustawowym. W związku z tym, Sąd uwzględnił odwołanie i uchylił zaskarżoną decyzję w całości na podstawie art. 479 ⁵³ § 2 k.p.c.,

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z uwagi na uwzględnienie odwołania w całości, Pozwanego należało uznać za stronę, która przegrała proces i zasądzić od niego na rzecz Powoda zwrot kosztów procesu. Na powyższe koszty złożyła się opłata sądowa od odwołania w wysokości 1000,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 720,00 zł ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265) oraz 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Zarządzenie: (...)

Sędzia SO Anna Maria Kowalik