Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia Sądu Okręgowego Ewa Malinowska
Protokolant –	Sekretarz sądowy

po rozpoznaniu 2 lipca 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania (...)sp. z o.o. z siedzibą w S. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 4 października 2022 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...)sp. z o.o. z siedzibą w S. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych, z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Ewa Malinowska

XVII AmE 81/23

UZASADNIENIE

Decyzją z 4 października 2022 r. Nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki Na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 12b w związku z art. 56 ust. 2 i ust. 2h pkt 4, ust. 6 i 6a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 716 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r., poz. 200} i art. 30 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne oraz art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1495 z późn. zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej Przedsiębiorcy: (...) Sp. z o. o. z siedzibą w S. o nr identyfikacji podatkowej (NIP): (...) (dalej: „Przedsiębiorca") w związku z nieprzekazaniem w terminie sprawozdań o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiące: od stycznia do listopada 2018 r. do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, orzekł,

1.  iż Przedsiębiorca nie zachował terminu na złożenie sprawozdania, o którym mowa w art. 43d ustawy - Prawo energetyczne za miesiące: od stycznia do listopada 2018 r.

2.  za działanie opisane w pkt 1 wymierzam Przedsiębiorcy karę pieniężną w łącznej wysokości 90.000 zł, w tym:

a)  10.000,00 zł za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc styczeń 2018 r.,

b)  10.000,00 zł za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc luty 2018 r.,

c)  10.000,00 zł za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc marzec 2018 r.,

d)  10.000,00 zł za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc kwiecień 2018 r.,

e)  10.000,00 zł za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc maj 2018 r.,

f)  10.000,00 zł za niezłożenie w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc czerwiec 2018 r.,

g)  10.000,00 zł za niezłożenie w terminie

sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc lipiec 2018 r.,

h)  10.000,00 zł za niezłożenie w terminie

sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc sierpień 2018 r.,

i)  10.000,00 zł za niezłożenie w terminie

sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiąc wrzesień 2018 r.

3.  odstąpił od wymierzenia mu kary pieniężnej za działanie wskazane w pkt 1, za miesiąc październik i listopad 2018 r. na podstawie art 56 ust 6a ustawy - Prawo energetyczne.

(decyzja k. 6-15)

Powód (...) Sp. z o. o. z siedzibą w S. wniósł odwołanie od tej decyzji zaskarżając ją w punkcie 2. Zaskarżonej decyzji zarzucił:

-błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, który miał wpływ na treść rozstrzygnięcia dotyczący stopnia szkodliwości czynu, szkody, specyficznego charakteru działalności przedsiębiorcy

-naruszenia prawa procesowego, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, art. 56 ust. 6a PE przez jego niezastosowanie

- błąd w ustaleniach technicznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegający na zaniechaniu ustalenia, że powódka zaprzestała naruszenia prawa

-naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, art. 8 kpa w zw. z art. 77 § 1 kpa i art. 80 które polegały na niewyjaśnieniu wszystkich okoliczności oraz dokonaniu dowolnej oceny materiału dowodowego, co doprowadziło do błędów w ustaleniach faktycznych wskazanych powyżej.

Zarzucając powyższe wniósł o zmianę decyzji poprzez odstąpienia od wymierzenia kar przedsiębiorcy.

(odwołanie k.6-30)

Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

(odpowiedź na odwołanie k. 56-65)

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Powód (...) Sp. z o. o. z siedzibą w S. decyzją z dnia 11 sierpnia 2017 r. został wpisany do rejestru podmiotów przywożących prowadzonego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki pod numerem (...) wskazując jako planowaną datę rozpoczęcia przywozu 11 sierpnia 2017 r.

Zgodnie z art. 43d ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne, przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję na wytwarzanie paliw ciekłych lub koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą, a także podmiot przywożący stosownie do swojej działalności przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, Prezesowi Agencji Rezerw Materiałowych, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych oraz ministrowi właściwemu do spraw energii miesięczne sprawozdanie o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu - w terminie 20 dni od dnia zakończenia miesiąca, którego dotyczy sprawozdanie.

Na mocy art. 14 pkt 8 ustawy z 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych - której przepisy zasadniczo weszły w życie 1 stycznia 2020 r. – do ustawy Prawo energetyczne dodano art. 62d, który w punkcie 4 przewiduje, że od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 czerwca 2021 r. przedsiębiorstwo energetyczne posiadające koncesję na wytwarzanie paliw ciekłych lub koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą, a także podmiot przywożący stosownie do swojej działalności przekazuje Prezesowi URE miesięczne sprawozdanie o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu – w terminie 20 dni

od dnia zakończenia miesiąca, którego dotyczy to sprawozdanie. Nowelizacja ta oznacza więc, że aktualnie (tj. od 1 stycznia 2020 r. do 30 czerwca 2021 r.), istnieje obowiązek składania sprawozdania, o którym mowa w art. 43d PE, tylko Prezesowi URE, nie obejmuje zaś już innych organów (Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych, ministra właściwego ds. finansów publicznych, ministra właściwego do spraw energii.

Powód nie złożył w ustawowym terminie wymaganego sprawozdania za miesiące: styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień wrzesień, 2018 r. do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. (bezsporne)

Zgodnie z treścią art. 56 ust. 1 pkt 12b ustawy - Prawo energetyczne, karze pieniężnej podlega ten, kto nie przekazuje w terminie sprawozdania, o którym mowa w art. 43d tej ustawy. Art. 56 ust. 6a ustawy - Prawo energetyczne przewiduje, iż Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek.

W toku prowadzonego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki postępowania administracyjnego, znak:(...) Przedsiębiorca w dniu 10 stycznia 2019 r. przekazał sprawozdanie o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliwach ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiące: od stycznia do listopada 2018 r. Analiza złożonych dokumentów, wykazała, iż Spółka nabywała wewnątrzwspólnotowo smary o kodzie CN: 2710 19 91 oraz 2710 19 99, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Przedsiębiorca w pismach z dnia 16 maja 2019 r., 8 kwietnia 2019 r. oraz 10 stycznia 2019 r. wyjaśnił, iż Spółka prowadzi działalność na rynku motoryzacyjnym: produkcja półwyrobów mających zastosowanie w przemyśle automotive jako elementy bezpieczeństwa lub elementy złączeniowe. W procesie produkcyjnym niezbędne jest zastosowanie środka smarno- chłodzącego, do którego wykorzystuje się preparat stricte dedykowany głębokiemu tłoczeniu oraz oleje hydrauliczne i skrawające. Wszystkie przywożone preparaty są wykorzystywane wyłącznie na własne potrzeby produkcyjne. Spółka działa na bardzo konkurencyjnym rynku mającym głownie swoje siedziby na (...) rynkach. Przedsiębiorca zwrócił się o odstąpienie od wymierzenia kary wskazując jednocześnie, że Spółka rejestrując się w rejestrze podmiotów przywożących nie zdawała sobie sprawy z istnienia obowiązku przekazywania miesięcznych sprawozdań do uprawnionych organów.

Pismem z dnia 4 kwietnia 2022 r. nr (...) Przedsiębiorca został zawiadomiony o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w związku z nieprzekazaniem w terminie sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiące: od stycznia do listopada 2018 r. do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Ponadto, mając na uwadze dyspozycję art. 50, art. 77 § 1 i art. 80 Kodeksu postępowania administracyjnego, Przedsiębiorca został wezwany do złożenia w terminie 14 dni licząc od dnia otrzymania zawiadomienia: wyjaśnień na temat przyczyn nieprzekazania w terminie przedmiotowego sprawozdania za miesiące: od stycznia do listopada 2018 r. do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki; kopii wszelkich dokumentów potwierdzających aktualną sytuację finansową Przedsiębiorstwa, w tym dokumentów dotyczących: osiągniętych przychodów i dochodów (np.: bilans + rachunek zysków i strat za rok 2021 lub inne dokumenty sporządzane stosownie do formy prawnej Przedsiębiorcy), bądź kopii sprawozdania o przychodach, kosztach i wyniku finansowym oraz o nakładach na środki trwałe (sprawozdanie F01) podsumowującego kwartalną działalność przedsiębiorstwa, bądź oświadczenia o osiągniętych w 2021 r. przychodach i dochodach z działalności gospodarczej ogółem. Jednocześnie poinformowano Przedsiębiorcę o włączeniu do materiału dowodowego sprawy uwierzytelnionych kopii sprawozdania o rodzajach oraz ilości wytworzonych, przywiezionych i wywiezionych paliw ciekłych, a także ich przeznaczeniu za miesiące: od stycznia do listopada 2018 r. oraz pism Przedsiębiorcy z dnia 10 stycznia 2019 r., 8 kwietnia 2019 r. i 16 maja 2019 r. przekazanych w toku prowadzonego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki postępowania administracyjnego nr (...) Zawiadomienie zostało skutecznie doręczone Przedsiębiorcy w dniu 11 kwietnia 2022 r.

Ponadto Przedsiębiorca poinformował, iż podtrzymuje argumentację zawartą w pozyskanych przez organ pismach ze sprawy poprzedniej, a niniejsza sprawa jest niejako dalszym ciągiem , postępowania, które zostało już zakończone. O obowiązku sprawozdawczym Przedsiębiorca dowiedział się dopiero w momencie wszczęcia postępowania dotyczącego uprzednich okresów sprawozdawczych, niezwłocznie po ustaleniu istnienia obowiązku Spółka złożyła wszelkie wymagane prawem zaległe sprawozdania i wyjaśniła pisemnie przyczyny zwłoki w wykonaniu obowiązku. Wskazał też, że jego sytuacja finansowa jest gorsza niż w latach poprzednich, branża automotive jest w kryzysie będącym pochodną tzw. kryzysu półprzewodnikowego oraz pandemii COVID-19. W efekcie produkcja aut spadła, mniejsze jest zapotrzebowanie na części produkowane przez Spółkę. Przedsiębiorca obawia się o dalsze losy Spółki i nałożenie kary na Spółkę może doprowadzić
do utraty stabilności finansowej, a wszystkie zyski osiągnięte w roku zeszłym stanowić mogą ostatnią szansę na zabezpieczenie przez Spółkę rezerw kapitałowych, które mogą się okazać niezbędne w najbliższym czasie.

W dniu 4 października 2022 r. została wydana decyzja zaskarżona w niniejszym postępowaniu.

Powyższy stan faktyczny był niesporny między stronami. Decyzja została zaskarżona w części dotyczącej wymierzonej kary.

W niniejszej sprawie pozwany uznał, że nie zachodziły okoliczności uzasadniające skorzystanie z dobrodziejstwa przepisu art. 56 ust. 6a PE, z uwagi na brak spełnienia przesłanki „znikomej szkodliwości czynu”. Zaprezentowana przez Prezesa URE argumentacja odnośnie do oceny analizowanej przesłanki, jest trafna i Sąd orzekający w niniejszym składzie w pełni ją podziela.

W kontekście art. 56 ust. 1 pkt 12b PE, dobrem chronionym jest terminowość w składaniu sprawozdania, o którym mowa w art. 43d PE, a wyrządzona szkoda jest tym większa, im większe opóźnienie w jego złożeniu. Nieterminowe przekazanie sprawozdania pozbawiło Prezesa URE informacji niezbędnych do wykonywania jego zadań ustawowych i z tego powodu nie można mówić o znikomej szkodliwości czynu powoda. Dostęp do informacji na temat ilości produktów paliwowych wprowadzonych na rynek przez przedsiębiorców ma istotne znaczenie, między innymi, z punktu widzenia nadzoru i kontroli rynku paliw, w tym zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, zapobiegania ewentualnym nadużyciom, czy ochrony interesu fiskalnego państwa. Przedkładane sprawozdanie stanowi podstawę do opracowania przez Prezesa URE raportu kwartalnego (art. 43d ust. 4 PE), jak również jest źródłem bieżących informacji o funkcjonowaniu poszczególnych przedsiębiorców na rynku paliw ciekłych, pozwala na weryfikację zgodności wykonywanej działalności z uprawnieniami wynikającymi z koncesji lub wpisu do rejestru podmiotów przywożących, umożliwiając szybką reakcję w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek nieprawidłowości w tym zakresie, jak i służą przeprowadzeniu kontroli, o której mowa w art. 23r ust. 1 PE.

Co do oceny stopnia szkodliwości czynu w aspekcie rodzaju naruszonych reguł ostrożności oraz stopnia ich naruszenia przedsiębiorcy należy zauważyć, że powód jest profesjonalistą, a zatem obowiązują go podwyższone standardy w zakresie wymaganej staranności, także co do konieczności śledzenia zmieniającego się stanu prawnego, chociażby poprzez sprawdzanie informacji pojawiających się na stronie internetowej Prezesa URE, na
której podano przedsiębiorcom wyczerpującą informację w zakresie obowiązku sprawozdawczego, przewidzianego w art. 43d PE. Zgodnie z zasadą ignorantia iuris nocet, funkcjonowanie prawa opiera się na założeniu, że adresaci normy prawnej znają jej treść i nikt nie może uchylić się od ujemnych skutków jej naruszenia z tego względu, że normy tej nie znał, lub jej nie zrozumiał. W analizowanym przypadku powód nie dochował wymaganej należytej staranności. Powoda, jako profesjonalistę, dotyczą podwyższone reguły staranności i zwiększone oczekiwania co do umiejętności, wiedzy, rzetelności, zapobiegliwości, zdolności przewidywania, jak również znajomości obowiązujących przepisów prawa oraz konsekwencji wynikających z niego dla wykonywanej działalności gospodarczej. Powinien on zatem w taki sposób prowadzić działalność, aby nie naruszać przepisów prawa. Kwestia zorganizowania funkcjonowania przedsiębiorstwa należy bowiem do przedsiębiorcy, zatem to jego obciążają ewentualne zaniedbania i nieprawidłowości w tym zakresie oraz ich konsekwencje.

Biorąc pod uwagę, że wypełnienie obowiązku sprawozdawczego za wskazane w decyzji miesiące nastąpiło z opóźnieniem i na dodatek nie z inicjatywy powoda, lecz po wezwaniu organu, może to stanowić kolejną okoliczność przemawiającą za nieskorzystaniem przez pozwanego z instytucji odstąpienia od wymierzenia kary. Obowiązek przewidziany w art. 43d ust. 1 PE obejmuje wszystkie podmioty przywożące wpisane do rejestru podmiotów przywożących i nie przewiduje w tym zakresie żadnych ilościowych ograniczeń. Oznacza to, że również informacje dotyczące niewielkich ilości, a także ilości zerowych, przywiezionego paliwa są istotne z punktu widzenia całego rynku paliw, bo gdyby przedsiębiorcy przywożący niewielkie ilości paliwa lub wcale go nie przywożący, masowo nie przedstawiali sprawozdań, Prezes URE miałyby niepełny obraz tego rynku, co uznać należy za zagrażające jego bezpieczeństwu. Jak słusznie zauważył pozwany, rozmiaru szkody należy w danym przypadku upatrywać nie w ilości przywożonych paliw, lecz w chronionych wartościach, która w odnosi się przede wszystkim do zwalczania szarej strefy w zakresie paliw ciekłych i uzyskiwania na bieżąco informacji o rynku tych paliw.

Wskazać należy, że co prawda Spółka zaległe sprawozdania za miesiące od stycznia do listopada 2018 r. przekazała jeszcze przed wszczęciem niniejszego postępowania ale działanie to nie wynikało z własnej inicjatywy, a w następstwie przeprowadzonego przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki postępowania karnego za miesiące od sierpnia do grudnia 2017 r.

Nadto, należy mieć na uwadze, że przewidziana w art. 56 ust. 6a PE kompetencja do odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej nie zobowiązuje Prezesa do zastosowania tej instytucji, lecz tylko przyznaje mu takie uprawnienie, z którego organ może, lecz nie musi skorzystać. Nawet w przypadku wystąpienia przesłanek odstąpienia od wymierzenia kary, organ może bowiem uznać, że jej wymierzenie będzie zasadne, na przykład z punktu widzenia realizacji celów przepisów prawa energetycznego. Natomiast w rozpatrywanej sprawie, w ocenie Sądu, decyzja Prezesa URE o nieskorzystaniu z danej instytucji mieści się w graniach uznania administracyjnego. W tej sytuacji brak było postaw do uchylenia zaskarżonej decyzji, zgodnie z wnioskiem odwołania, gdyż zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

Odnosząc się do zarzutów związanych z nieuwzględnieniem przez pozwanego przy wymiarze kary pogarszającej się sytuacji finansowej powoda wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 56 ust. 2h pkt 4 kara pieniężna w przypadku określonym w ust. 1 pkt 12b została ustalona przez ustawodawcę na kwotę 10.000 zł, i jest to kara sztywna, i w związku z tym nie podlega miarkowaniu.

Ponadto zgodnie z zasadami wypracowanymi przez orzecznictwo Sądu Najwyższego zarzuty procesowe odnoszące się do etapu postępowania administracyjnego, nie mogą doprowadzić do uchylenia decyzji w ramach rozpoznania odwołania., Taka możliwość odnosi się tylko do takich zarzutów, które po pierwsze nie mogą być niejako konwalidowane na etapie postępowania sądowego (jak ma to miejsce np. w odniesieniu do ustaleń faktycznych, środków dowodowych, oceny dowodów, niektórych wad formalnych samej decyzji), ale także waga tych zarzutów musi być na tyle istotna, że uzasadnia ona uchylenie decyzji. Chodzi o takie uchybienia organu, na skutek których podmiot, którego dotyczy decyzja, nie ma zapewnionych odpowiednich gwarancji proceduralnych, w szczególności mówi się tutaj o uchybieniach tego rodzaju (wadach kwalifikowanych decyzji), które istotnie wpłynęły na merytoryczną treść zaskarżonej decyzji lub też takie sytuacje, w których zaskarżona decyzja została wydana bez podstawy prawnej. Taka sytuacja w sprawie nie miała miejsca, zatem wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji nie jest zasadny. Nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych, to zarzuty w tym zakresie nie mogą być skuteczne, o ile uchybienia te mogą być sanowane w toku postępowania sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu, bowiem tutejszy Sąd zobowiązany jest do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w postępowaniu dowodowym.

Niezależnie od powyższego, zdaniem Sądu, zaskarżona decyzja została wydana prawidłowo, po dokonaniu wnikliwego i całościowego zbadania materiału dowodowego sprawy oraz w granicach przysługującej organowi swobodnej oceny dowodów.

Z tych wszystkich względów, stwierdzając nieskuteczność zarzutów podniesionych w odwołaniu przeciwko zaskarżonej decyzji oraz brak podstaw do uwzględnienia odwołania, na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c., Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że powód - jako przegrywający sprawę – zobowiązany jest do zwrotu pozwanemu kosztów procesu, na które złożyło wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalonej na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Ewa Malinowska