Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2023 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Jolanta Stasińska

Protokolant: sekretarz sądowy Magdalena Ratajczyk

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2023 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o zmianę decyzji koncesyjnej

na skutek odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 31 sierpnia 2018 roku, Nr (...)

1.  odrzuca odwołanie w zakresie żądania zmiany zaskarżonej decyzji w części poprzez objęcie zakresem zaskarżonej decyzji infrastruktury paliw ciekłych w postaci stacji paliw położonej w miejscowości P. (...),

2.  uchyla zaskarżoną decyzję w części tj. w zakresie punktu 1. „Przedmiot i zakres działalności” tiret 5 – w części odnoszącej się do wyłączenia z przedmiotu działalności koncesyjnej pojazdów o numerach indentyfikacyjnych: (...) oraz (...),

3.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu,

4.  nakazuje zwrócić ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. kwotę 431,76 zł (czterysta trzydzieści jeden złotych siedemdziesiąt sześć groszy) tytułem zwrotu zaliczki.

Sędzia SO Jolanta Stasińska

Sygn. akt XVII AmE 96/22

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 31 sierpnia 2018 r., numer (...), na podstawie art. 163 i art. 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23, ze zm.), w związku z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1165 ze zm.) oraz art. 30 ust. 1 i art. 41 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 755 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o dostosowanie koncesji złożonego w dniu 16 stycznia 2017 r. przez Przedsiębiorcę: (...) Spółka z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. ul. (...), (...)-(...) Ł.

posiadającego:

1) numer w rejestrze przedsiębiorców (KRS): (...),

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP): (...), zwanego dalej „Przedsiębiorcą” lub „Koncesjonariuszem",

postanowił:

zmienić decyzję Prezesa URE z dnia 3 czerwca 2013 r. Nr (...)(zmienioną decyzją z dnia 29 stycznia 2015 r. nr (...),) w sprawie udzielenia Przedsiębiorcy koncesji na obrót paliwami ciekłymi na okres od dnia 5 czerwca 2013 r. do dnia 5 czerwca 2023 r. i ustalić treść przywołanej wyżej decyzji, poprzez nadanie jej następującego brzmienia:

„udzielam przedsiębiorcy

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł.

ul. (...), (...)-(...) Ł.

posiadającemu:

1) numer w rejestrze przedsiębiorców (KRS): (...),

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP): (...),

zwanemu dalej „Koncesjonariuszem”

KONCESJI

Nr (...) na obrót paliwami ciekłymi na okres od dnia 5 czerwca 2013 r. do dnia 5 czerwca 2023 r. na następujących warunkach:

1. PRZEDMIOT I ZAKRES DZIAŁALNOŚCI

Przedmiot działalności objętej niniejszą koncesją stanowi działalność gospodarcza w zakresie obrotu paliwami ciekłymi oznaczonymi następującymi kodami CN:

- benzynami silnikowymi: (...), z wyłączeniem benzyn lakowych i przemysłowych, (...)

- olejami napędowymi: (...)

- olejami napędowymi (do celów grzewczych):(...)

- lekkimi olejami opałowymi i pozostałymi olejami napędowymi: (...)

przy wykorzystaniu następującej infrastruktury paliw ciekłych:

środków transportu paliw ciekłych - cystern drogowych, z wyłączeniem pojazdów o numerach identyfikacyjnych: (...) oraz (...).”

W treści punktu 2 koncesji zatytułowanego: „WARUNKI WYKONYWANIA DZIAŁALNOŚCI” Prezes URE nadał brzmienie: Warunkom ogólnym (2.1), Warunkom szczególnym (2.2), Sprawozdawczości i udzielaniu informacji (2.3) oraz Warunkom zaprzestania działalności po wygaśnięciu koncesji lub jej cofnięciu (2.4).

Od powyższej decyzji odwołanie złożył powód: (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. zaskarżając ją w części, w zakresie wyłączenia z przedmiotu działalności objętej koncesją nr (...) na obrót paliwa ciekłymi infrastruktury paliw ciekłych w postaci pojazdów o numerach indentyfikacyjnych: (...) i (...) oraz stacji paliw położonej w miejscowości P. (...)

Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1) naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na wynik sprawy tj.

- art. 7, art. 10 § 1, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 3 k.p.a. poprzez dokonanie wybiórczej i dowolnej oceny materiału dowodowego, dokonanie ustaleń faktycznych sprzecznych z zebranym w sprawie materiałem, oraz pominięcie przez Organ złożonych do akt sprawy w toku postępowania dowodów mających istotne znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy w postaci świadectwa dopuszczenia pojazdów do przewozu niektórych towarów niebezpiecznych dla pojazdu (...), które na dzień wydania zaskarżonej decyzji było ważne, co skutkowało wydaniem decyzji z wyłączeniem przedmiotowego pojazdu,

- art. 6 k.p.a. w zw. z art. 2 i 7 Konstytucji RP poprzez wydanie decyzji bez podstawy prawnej w zakresie w jakim Organ wyłączył z infrastruktury paliwowej środek transportu, który nie posiada instalacji pomiarowej, podczas gdy obowiązek taki nie jest przewidziany przez żaden przepis obowiązującego prawa, a środek transportu posiadający odpowiednie dokumenty wydane przez Transportowy Dozór Techniczny stanowi infrastrukturę przy użyciu której, zgodnie z obwiązującymi przepisami, mogą być realizowane dostawy paliwa,

- w art. 7, 75 § 1, art. 77 §1, art. 80 k.p.a. dokonanie ustaleń sprzecznych z zebranym materiałem dowodowym i dokonanie oceny zebranych w sprawie dowodów w sposób naruszający zasady logiki i doświadczenia życiowego poprzez uznanie, że przy wykorzystaniu środka transportu nie wyposażonego w instalację pomiarową nie jest możliwe prowadzenie działalności polegającej na obrocie paliwami płynnymi w sytuacji gdy do rozliczenia dostaw można zastosować wiele metod, stosowanych powszechnie przez przedsiębiorstwa energetyczne, na które to metody Strona wskazywała, a ponadto wykazała, że w ramach prowadzonej przez nią działalności dostarcza paliwo do zbiorników odbiorców które są urządzeniami pomiarowymi, brak jest więc konieczności aby urządzenie pomiarowe znajdowało się na środku transportu,

- art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 11. k.p.a. i art. 8 k.p.a. poprzez brak należytego uzasadnienia decyzji, niewskazanie dowodów, na których Organ się oparł, a przede wszystkim braku powołania podstawy prawnej, z której Organ wywodzi obowiązek Skarżącej do dokonywania dostaw wyłącznie środkami transportu wyposażonymi w instalacje pomiarowe,

- art. 163 w zw. art. 6 k.p.a. poprzez zmianę prawomocnej decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w oparciu o art. 163 k.p.a., który nie stanowi samodzielnej podstawy, do zmiany lub uchylenia decyzji, przy jednoczesnym braku szczególnego przepisu uprawniającego do dokonania zmiany w zakresie infrastruktury wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej przez Skarżącą, wobec jednoznacznego brzmienia art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22. lipca o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 1165), uprawniającego jedynie do dokonania zmiany w zakresie definicji paliw ciekłych objętych koncesją

- art. 6 i 7 kpa poprzez wydanie decyzji zakresie nie objętym żądaniem strony, które dotyczyło jedynie dostosowania treści koncesji do definicji paliw ciekłych, o której mowa w art. 3 pkt . 3 b ustawy- Prawo energetyczne, a w konsekwencji wydanie decyzji bez podstawy prawnej w sprawie, której wniosek nie dotyczył,

- art. 8 k.p.a. poprzez naruszenie przez Organ zasady związania wydanymi przez siebie w sprawie decyzjami, z której wynika obowiązek powstrzymania się przez Organ od formułowania w tożsamym stanie faktycznym i prawnym odmiennych poglądów niż uprzednio przez niego przyjęte i wydanie odmiennej decyzji niż ta, z dnia 29 stycznia 2015r. nr (...) w zakresie wykorzystania infrastruktury w postaci stacji paliw w P..

2) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

- naruszenie art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22. Lipca o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 1165) poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że stwarza on możliwość zmiany koncesji w zakresie szerszym niż tylko dostosowanie treści koncesji do definicji paliw ciekłych, o której mowa w art. 3 pkt. 3 b) ustawy - Prawo Energetyczne (zmienianej) oraz, że zapis o konieczności spełniania przez wniosek o dostosowanie koncesji wszystkich warunków wymaganych ustawą zmienianą (tj. ustawą Prawo Energetyczne) odnosi się do warunków innych niż czysto formalne, przewidzianych w art. 35 ustawy- Prawa Energetycznego, a w konsekwencji bezpodstawne ograniczenie uprawnień Skarżącej do prowadzenia działalności przez wyłączenie części infrastruktury paliwowej,

- naruszenie art. 33 ust. 1 pkt 3 ustawy - Prawo energetyczne poprzez jego błędną wykładnię, przyjęcie rozszerzającej, pozajęzykowej wykładni „możliwości technicznych" a w konsekwencji poczynienie nieprawidłowych ustaleń, że Skarżąca nie ma możliwości technicznych gwarantujących prawidłowe wykonywanie działalności polegającej na obrocie paliwami płynnymi przy wykorzystaniu stacji Paliw położonej w miejscowości P. (...)

- naruszenie art. 259, 258 § 2 oraz art. 257 § 3 k.s.h. w zw. z 155 i art. 552 kodeksu cywilnego przez błędną wykładnię i przyjęcie, że skarżący nie nabył własności nieruchomości w P., na której znajduje się stacja paliw, na podstawie czynności prawnych dokonanych w formie aktów notarialnych z dnia 1 grudnia 2014 r., Rep. (...) i Rep. (...), mocą których J. S. wniósł do spółki Strony Skarżącej aportem wszystkie składniki materialne i niematerialne zorganizowanego przedsiębiorstwa PPHU (...), a które to czynności mają charakter umowy z art. 155 § 1 oraz art. 510 § 1 k.c.,

- naruszenie art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej w związku z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22. Lipca o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 1165) polegające na naruszeniu zasad zaufania obywatela do państwa, ochronę praw nabytych, nie retroakcji prawa, które wynikają z konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawnego, w związku ze zmianą zakresu ostatecznej i prawomocnej decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 2 czerwca 2013r. Nr (...) zmienionej decyzją z dnia 29 stycznia 2015r. nr (...), która jako decyzja tworząca dla Strony prawa nabyte, przy niezmienionym stanie faktycznym co do możliwości technicznych gwarantujących prawidłowe wykonywanie działalności przy wykorzystaniu stacji paliw przez Stronę, nie mogła zostać wzruszona we wskazanym przez Organ trybie,

- z ostrożności procesowej Skarżąca podnosi zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego w postaci art. 65 k.c. i art. 66 k.c. i wskazuję, że nawet gdyby uznać, że przy wnoszeniu aportu w postaci nieruchomości w P. nie doszło do przeniesienia jej własności, to wola stron, treść czynności prawnych, okoliczności podjęcia uchwał, zmiana umowy spółki dokonana aktem notarialnym Rep. (...), a także okoliczności towarzyszące niezakłóconemu, wspieranemu przez następców prawnych wnoszącego aport, posiadaniu nieruchomości wskazują na wyraźną wolę stron (tj. wnoszącego aport oraz samej Spółki) do wydania nieruchomości Skarżącej celem korzystania i pobierania z niej pożytków, a co za tym idzie czynności prawne dokonane przez J. S. i Skarżącą wywołały co najmniej skutek obligacyjny, który przesądza o przysługującym Skarżącej tytule do posiadanej przez nią nieruchomości, a w konsekwencji możliwości technicznych gwarantujących prawidłowe wykonywanie działalności przy wykorzystaniu stacji Paliw położonej w P..

Wobec powyższego wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji w części poprzez objęcie zakresem koncesji i ujęcie w treści zmienionej decyzji infrastruktury paliw ciekłych w postaci pojazdów o numerach identyfikacyjnych: (...) i (...) oraz położonej w miejscowościP. (...)

Ponadto wniósł o dopuszczenie następujących dowodów:

1. dowodu z dokumentów powołanych w treści pisma,

2. dowodu z opinii biegłego z listy biegłych sądowych w okręgu Sądu Okręgowego w Warszawie, z zakresu eksploatacji baz paliwowych i urządzeń do produktów naftowych w osobie inż. J. P. - na okoliczność możliwości technicznych dokonywania dostaw paliw ciekłych z wykorzystaniem pojazdów tj. cystern bez dodatkowej instalacji pomiarowej, istnienia możliwości rozliczenia ilości paliwa przy tak dokonywanych dostawach oraz metod dokonywania pomiarów.

W odpowiedzi na odwołanie Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o:

1)  odrzucenia odwołania, ewentualnie oddalenie odwołania,

2)  dopuszczenie oraz przeprowadzenie dowodu z dokumentu, tj. postanowienia z dnia 13.11.2018r., nr (...), dołączonego do niniejszej odpowiedzi na odwołanie, na okoliczność uzupełnienia na wniosek powoda ww. zaskarżonej decyzji administracyjnej z dnia 31.08.2018r. co do rozstrzygnięcia tej decyzji oraz na okoliczność, iż termin do wniesienia odwołania od decyzji w tej sprawie biegnie od doręczenia ww. postanowienia z 13.11.2018 r.,

3) dopuszczenie oraz przeprowadzenie dowodu z dokumentów, tj. duplikatu potwierdzenia odbioru przesyłki nr (...), zawierającej postanowienie z 13 listopada 2018 r., nr (...) w przedmiocie uzupełnienia ww. decyzji administracyjnej z dnia 31 sierpnia 2018 r. oraz kopii dokumentu Tracking-Śledzenie przesyłek obrazującego doręczenie ww. przesyłki, na okoliczność doręczenia w dniu 3 grudnia 2018 r. pełnomocnikowi powoda ww. postanowienia z 13 listopada 2018 r. w przedmiocie uzupełnienia decyzji administracyjnej z dnia 31 sierpnia 2018 r., jak też na okoliczność, iż odwołanie powoda w tej sprawie z dnia 5 października 2018 r. zostało złożone przedwcześnie i jako takie jest niedopuszczalne,

4) dopuszczenie oraz przeprowadzenie dowodu z dokumentu: wydruku prezentacji księgi wieczystej nr (...), na okoliczność oznaczenia w KW położenia i właściciela nieruchomości gruntowej w P., na której posadowiona jest stacja paliw, według stanu na dzień 29 lipca 2020 r.,

5) pominięcie dowodu z opinii biegłego, zawnioskowanego przez powoda w pkt 2. wniosków odwołania, jako nieistotnego dla rozstrzygnięcia sprawy,

6) zasądzenie od powoda na rzecz Prezesa URE kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Postanowieniem z dnia 17 listopada 2021 roku Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w sprawie o sygn. akt XVII AmE 50/19 odrzucił odwołanie oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 720,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Postanowieniem z dnia 25 marca 2022 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie VII Wydział Gospodarczy i Własności Intelektualnej na skutek zażalenia powoda zmienił powyższe postanowienie w całości i odmówił odrzucenia odwołania oraz rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego pozostawił Tutejszemu Sądowi w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji.

W toku rozprawy strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją Prezesa URE z dnia 3 czerwca 2013 r. Nr (...) (ze zm.) udzielono przedsiębiorcy: (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w A. koncesji na obrót paliwami ciekłymi na okres od dnia 5 czerwca 2013 r. do dnia 5 czerwca 2023 r., określając jednocześnie przedmiot i zakres działalności objętej koncesją oraz warunki jej prowadzenia. / k. 842-844 akt adm./

Decyzją z dnia 29 stycznia 2015 roku nr (...) Prezes URE zmienił powyższą decyzję poprzez oznaczenie koncesjonariusza jako: (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł.”. Następnie w punkcie II tej decyzji Prezes URE nadał nowe brzmienie punktowi 1 zatytułowanemu „Przedmiot i zakres działalności” wskazując, że przedmiot działalności objętej koncesją stanowi działalność gospodarcza polegając na obrocie paliwami ciekłymi (…), przy wykorzystaniu:

- stacji paliw zlokalizowanej w miejscowości P. (...) (gmina (...)),

- pojazdów przeznaczonych do transportu paliw ciekłych. /k 934-935 akt adm./

W dniu 16 stycznia 2017 r. wpłynął od Koncesjonariusza wniosek o zmianę koncesji w celu dostosowania jej treści do definicji paliw ciekłych, zawartej w art. 3 pkt 3b ustawy - Prawo energetyczne. Przedsiębiorca działając zgodnie z rozporządzeniem Ministra Energii z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2039) podał rodzaje paliw i ich kody CN, będące przedmiotem działalności objętej koncesją. /k. 1-10 akt adm./

W toku postępowania Przedsiębiorca został wezwany do przedstawienia informacji i dokumentów niezbędnych do dokonania wnioskowanej zmiany koncesji.

Przedsiębiorca, odnośnie wniosku o dostosowanie koncesji na obrót paliwami ciekłymi, w zakresie obrotu paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu środków transportu paliw ciekłych - cystern drogowych (z wyłączeniem pojazdów o numerach identyfikacyjnych: (...) oraz (...) spełnia warunki określone w art. 33 ustawy - Prawo energetyczne, w zakresie paliw: benzyn silnikowych o kodach CN: (...) (z wyłączeniem benzyn lakowych i przemysłowych)(...)olejów napędowych o kodach CN: (...), oleju napędowego (do celów grzewczych) o kodzie CN: (...) oraz lekkich olejów opałowych i pozostałych olejów napędowych o kodach CN: (...) / okoliczności bezsporne/

Cysterna naczepa marki (...)o numerze identyfikacyjnym (...) nie posiada instalacji pomiarowej. Przedsiębiorca zadeklarował, że pojazd ten jest wykorzystywany do przewozu całokomorowego. / okoliczności bezsporne/ Powyższa cysterna może być używana do przewozu paliw ciekłych, pomimo że nie posiada zamontowanej instalacji pomiarowej. Pomiar wydanego paliwa odbywa się przez pomiar masy wydanego produktu, który jest dokonywany porzez pomiar ubytku netto na wadze samochodowej. /k. opinia biegłego k. 310-311, 383-384v/

Przedsiębiorca nie przedłożył Prezesowi URE aktualnego protokołu z badania urządzenia transportowego do przewozu towarów niebezpiecznych, wystawianego przez Transportowy Dozór Techniczny odnośnie autocysterny (...) o numerze identyfikacyjnym (...), jednakże dysponował takimi protokołami ważnymi w okresie od stycznia 2017 roku do września 2023 roku. /ewidencja badań i protokoły - k. 267, 268, 269/

Pismem z dnia 16 lipca 2018 roku Prezes URE zawiadomił wnioskodawcę, że w związku z prowadzonym na wniosek z dnia 16 stycznia 20178 roku postępowaniem administracyjnym postępowanie dowodowe zostało zakończone oraz poinformował o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym. W treści tego zawiadomienia Prezes URE wskazał też, że odnośnie stacji paliw w miejscowości P. (...), na której Przedsiębiorca prowadzi działalność, nie wykazano, aby posiadał do wskazanej stacji tytuł prawny. Jednocześnie wymienił pojazdy co do których nie złożono stosownych świadectw legalizacji . /k. 1217-1218 akt adm./

Wnioskodawca przedłożył dodatkowe dokumenty przy pismach z dnia: 2 sierpnia 2018 r. / k.1220-1227 akt adm./ ; z dnia 22 sierpnia 2018 r. /k. 1229-1233 akt adm./

W dniu 31 sierpnia 2018 roku Prezes URE wydał decyzję numer (...). / k. 1253-1257 akt adm./

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów, w tym zgromadzone w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane, jak również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości.

Sąd dał wiarę opinii biegłego sądowego z zakresu jakości paliw i biokomponentów (k. 310-311, 383-384v) w przeważającej części. Powołany biegły udzielił odpowiedzi w sposób wyczerpujący na wszelkie zadane mu pytania, zarówno wskazane w treści postanowienia z dnia 13 lipca 2022 roku, jak również na pytania zadane w trakcie ustnego uzupełniania opinii na rozprawie w dniu 11 stycznia 2023 roku. Nie należało jedynie podzielić wniosku biegłego odnośnie wskazania w treści opinii pisemnej, że brak zainstalowanego układu pomiarowego w przedmiotowej cysternie powoda prawnie i technicznie dyskwalifikuje taką cysternę do sprzedaży końcowej. Kwestia oceny prawnej, czy cysterna taka może być wykorzystywana do sprzedaży końcowej objętej koncesją nie należała do kompetencji biegłego. Należy tu dodać, iż właśnie z powyższych względów, na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 3 k.p.c. pominięciu podlegał dowód z opinii biegłego sądowego na okoliczność – czy cysterna o numerze identyfikacyjnym (...) może być wykorzystywana do przewozu na rzecz odbiorców paliw w sposób zapewniający ochronę ich interesów (k. 300, 301). Dowód z opinii biegłego sądowego powołany na powyższą okoliczność podlegał zatem pominięciu jako nieprzydatny.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności należało odnieść się do zgłoszonego przez powoda żądania zmiany zaskarżonej decyzji poprzez ujęcie w treści decyzji infrastruktury paliw ciekłych: stacji paliw położonej w miejscowościP. (...)

Z treści zaskarżonej decyzji wynika, że pozwany nadał nowe brzmienie uprzednio udzielonej koncesji na rzecz powoda. W treści sentencji zaskarżonej decyzji pozwany określił w szczególności, jaką infrastrukturę powód może wykorzystać przy prowadzeniu działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi. Wskazał bowiem, że powód może prowadzić działalność koncesyjną przy wykorzystaniu następującej infrastruktury paliw ciekłych: środków transportu paliw ciekłych - cystern drogowych, z wyłączeniem pojazdów o numerach identyfikacyjnych: (...) oraz (...). Pozwany nie wypowiedział się jednak w treści sentencji przedmiotowej decyzji tj, w treści rozstrzygnięcia - w przedmiocie infrastruktury paliw ciekłych w postaci stacji paliw położonej w miejscowości P. (...). Jedynie w treści uzasadnienia decyzji pozwany wskazał: „(…)Koncesjonariusz nie spełnia wymogów do dostosowania koncesji na obrót paliwami ciekłymi w zakresie obrotu paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu stacji paliw w P. (...) oraz w zakresie pojazdów o numerach identyfikacyjnych: (...) oraz (...), z uwagi na brak w tym zakresie możliwości technicznych gwarantujących prawidłowe wykonywanie działalności.” O ile zatem, w odniesieniu do wyłączenia z infrastruktury powyższych pojazdów pozwany wypowiedział się w treści punktu 1 rozstrzygnięcia, o tyle rozstrzygnięcia co do przedmiotowej stacji paliw (negatywnego lub pozytywnego) w sentencji decyzji nie zawarł.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 pkt 1-6 k.p.a. decyzja zawiera w szczególności:

1) oznaczenie organu administracji publicznej;

2) datę wydania;

3) oznaczenie strony lub stron;

4) powołanie podstawy prawnej;

5) rozstrzygnięcie;

6) uzasadnienie faktyczne i prawne.

Redakcja powyższego przepisu nie budzi wątpliwości, że przepis art. 107 k.p.a. określa elementy treści decyzji. W konsekwencji należy też uznać, że decyzja, która nie zawiera wszystkich składników określonych w art. 107 § 1 k.p.a. lub w przepisach szczególnych, jest decyzją wadliwą. Pośród wymogów zawartych w treści art. 107 § 1 k.p.a. jest rozstrzygnięcie, które stanowi kluczowy element decyzji. W orzecznictwie wskazuje się na niedopuszczalność zawarcia części rozstrzygnięcia decyzji w jej uzasadnieniu (zob. wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 17 listopada 2019, II SA/Go 618/19, LEX nr 2749289). W doktrynie wskazuje się również: „(…) że rozstrzygnięcie, zwane także osnową lub sentencją decyzji administracyjnej, jest jej kwintesencją, wyraża bowiem rezultat stosowania normy prawa materialnego do konkretnego przypadku, w kontekście określonych okoliczności faktycznych i materiału dowodowego.” (R. Hauser, M. Wierzbowski (red), Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz., komentarz do art. 107 k.p.a., Wydanie 6, Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2020).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niejszej sprawy wskazać należy, że pozwany Prezes URE nie zawarł w sentencji decyzji rozstrzygnięcia o braku możliwości prowadzenia przez powoda działalności koncesyjnej w zakresie obrotu paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu stacji paliw w P. (...) Innymi słowy, decyzja nie zawiera wyłączenia przedmiotowej infrastruktury, a skoro tak, odwołanie w tej części dotyczy nieistniejącej części decyzji.

Z tego względu, odwołanie powoda w zakresie żądania zmiany zaskarżonej decyzji w części poprzez objęcie zakresem zaskarżonej decyzji infrastruktury paliw ciekłych w postaci stacji paliw położnej w miejscowości P. (...)podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne, o czym orzeczono w punkcie 1 wyroku (art. 479 ^{( 47)} § 2 k.p.c.). Dodać tu trzeba, że mając na względzie prezentowane przez pozwanego stanowisko w przedmiocie dokonywania takich ustaleń (pomimo, że wniosek powoda dotyczył jedynie dostosowania koncesji do definicji paliw ciekłych, zawartej w art. 3 pkt 3b Pe) powód powinien był wystąpić do pozwanego w stosownym terminie o uzupełnienie decyzji w powyższym zakresie, podobnie jak uczynił to przypadku żądania rozstrzygnięcia w zakresie wniosku o dostosowanie treści koncesji do definicji paliw ciekłych, zawartej w art. 3 ust 3 b ustawy Prawo energetyczne dotyczącego lekkich olejów opałowych i pozostałych olejów napędowych o kodzie CN2710 1947 w trybie art. 111 § 1 k.p.a. Dopiero wówczas, gdy pozwany wypowiedziałby się w decyzji wydanej na skutek takiego wniosku pozytywnie lub negatywnie, powyższa kwestia mogłaby podlegać badaniu przez Sąd w przypadku skutecznego wniesienia odwołania.

Nie ulega wątpliwości, że art. 37 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755 ze zm., dalej: „Pe”) określa wymogi formalne koncesji. Rację ma pozwany, że prawo do określenia warunków koncesyjnych ustawodawca przyznał tylko i wyłącznie Prezesowi URE. Istotnie, koncesja określa nie tylko przedmiot i zakres działalności, ale również szczególne warunki wykonywania działalności objętej koncesją, mające na celu właściwą obsługę odbiorców (art. 37 ust. 1 pkt 5 PE). Skoro do określenia tych warunków został uprawniony tylko i wyłącznie organ regulacyjny, możliwość oddziaływania strony postępowania w tym obszarze jest całkowicie wyłączona. Jak wskazuje się w literaturze: „Treść decyzji koncesyjnej może różnić się w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji.” (M. Czarnecka, T. Ogłódek (red.), Prawo energetyczne. Efektywność energetyczna. Tom I. Komentarz. Wyd. 2, Warszawa 2023).

W niniejszej sprawie jednakże nie należy tracić z pola widzenia okoliczności, że pozwany ewidentnie w treści decyzji z dnia 29 stycznia 2015 roku nr (...) wypowiedział się prawomocnie co do możliwości prowadzenia działalności koncesyjnej w szczególności przy wykorzystaniu pojazdów, w tym o numerze identyfikacyjnym: (...). Wobec wniosku powoda o rozszerzenie przedmiotowej działalności pozwany stwierdził bowiem, że; „Do wniosku załączono wymagane dokumenty potwierdzające możliwości techniczne koncesjonariusza do wykonywania działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi w rozszerzonym zakresie (…)” (k. 935 akt adm.). Do wniosku tego powód załączył w szczególności dokumenty w postaci oświadczenia dopuszczenia do przewozu towarów niebezpiecznych oraz protokół TDT dla cysterny o numerze identyfikacyjnym: (...) (k. 850-851, 886, 887 akt adm.). Decyzja z dnia 29 stycznia 2015 roku została wydana zgodnie z wnioskiem powoda. Pozwany zatem w sentencji powyższej decyzji wskazał, że koncesja uprawnia powoda do działalności polegającej na obrocie paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu w szczególności pojazdów przeznaczonych do transportu paliw ciekłych – nie stosując przy tym wyłączeń którychkolwiek pojazdów.

Niezależnie od powyższego przypomnieć należy, że niniejszy proces zainicjowany odwołaniem powoda umożliwiał obu stronom przedstawianie dowodów. Z treści złożonych przez powoda dokumentów bezsprzecznie wynika, że wbrew twierdzeniom pozwanego pojazd o numerze identyfikacyjnym: (...) objęty był ważnym badaniem technicznym (k. 267, 268, 269). Co istotne stan ten istniał zarówno w dacie wydania zaskarżonej decyzji, jak również w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.). Dodać przy tym należy, że rację miał powód, iż pozwany w piśmie z dnia 16 lipca 2018 roku, w którym informował o zakończeniu postępowania dowodowego oraz o możliwości wypowiedzenia się, nie informował powoda o braku świadectwa TDT dotyczącego przedmiotowego pojazdu (k. 1217-1218 akt adm.).

W odniesieniu natomiast do pojazdu powoda o numerze identyfikacyjnym: (...), na wniosek powoda został przeprowadzony dowód z opinii biegłego sądowego. Z treści opinii wynika, że pojazd ten mógł służyć do przewożenia paliw ciekłych. Podnoszona przez pozwanego konsekwentnie okoliczność, że pojazd ten nie może służyć do prowadzenia działalności koncesyjnej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi okazał się niezasadny. Z treści opinii biegłego wynika, że co prawda pojazd ten nie stanowi cysterny z układem pomiarowym, jednakże istnieje inna możliwości pomiaru wydawanego paliwa. Jak wskazał biegły, zachodzi tu możliwość zastosowania drugiej metody pomiaru paliwa – metody wagowej. Jak podkreślił biegły w opinii, metody są dwie: pomiar bezpośredni – tj. przy użyciu układu pomiarowego zamontowanego w cysternie oraz wspomniana wyżej metoda wagowa. Biegły przedstawił sposób, który umożliwia ustalenie ilości wydawanego paliwa przy zastosowaniu drugiej z metod. Powód wykazał w sposób dostateczny, że prowadzi działalność gospodarczą z kontrahentami, którzy dysponują systemom wagowym (§ 4 i 5 umowy – k. 26-27). Jak wskazał biegły, warunkiem jest zalegalizowanie metrologiczne takiego systemu. Biegły wskazywał co prawda na możliwość zaistnienia błędu przy stosowaniu tej metody, ale jak wyjaśnił, chodzi tu o błąd ludzki. Okolicznością notoryjną jest natomiast, że błąd ludzki może wystąpić, przy skorzystaniu z jakiekolwiek systemu. Gdyby zakładać celowe działanie, to jak zauważył biegły sądowy, ingerencja może wystąpić nawet w cały układ pomiarowy – tj, taki, który jest zalegalizowany i zaplombowany. Zasadnie podniósł powód w piśmie z dnia 27 lutego 2023 r. (k.395-405, 406-408), że (z uwzględnieniem treści warunku 2.2.1. koncesji) dokonywał i dokonuje nadal sprzedaży paliw na rzecz podmiotów prowadzących także działalność koncesjonowaną w zakresie obrotu paliwami tj. prowadzących stacje paliw. Ponadto powód wykazał w niniejszym procesie, że prowadzi sprzedaż z odbiorcami, którzy dysponują zalegalizowanymi zbiornikami pomiarowymi (k. 410-4141). Pozwany w niniejszym procesie nie wykazał dostatecznie, z jakich konkretnie przyczyn pojazd ten w przypadku powoda nie powinien być wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej koncesyjnej, przy określonym przez pozwanego przedmiocie i zakresie. W szczególności, pozwany nie powołał się przy tym na jakikolwiek przepis obowiązującego prawa, który wyłączałby stosowanie takiej cysterny w przedmiotowej działalności koncesyjnej. W przekonaniu Sądu, pozwany nie wykazał, aby brak było podstaw do umożliwienia powodowi prowadzania działalności przy wykorzystaniu takiej cysterny, przy zastosowaniu warunku dokonywania sprzedaży z jej wykorzystaniem jedynie do kontrahentów posiadających zbiorniki poddane stosownej kontroli metrologicznej, o której była mowa w treści opinii biegłego. Zwłaszcza, że jak już wyżej wskazano, pozwany w treści decyzji z dnia 29 stycznia 2015 roku nie zakwestionował możliwości użytkowania tej cysterny w prowadzonej działalności, która była objęta wnioskiem powoda z dnia 21 stycznia 2015 roku (k. 344-349). Jak również pozwany przyznał w treści pisma z dnia 7 lutego 2023 r. (k. 386-393), że taki sposób rozliczeń przy użyciu cysterny bez zamontowanego układu pomiarowego w działalności koncesyjnej jest także stosowany, tyle, że przy spełnieniu określonych warunków.

Reasumując powyższe, pozwany nie wykazał, aby uzasadnione było zastosowanie względem powoda wyłączenia pojazdów o numerach indentyfikacyjnych wskazanych w punkcie 1 zaskarżonej decyzji.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. Sąd uchylił zaskarżoną decyzję w części tj. w zakresie punktu 1. „Przedmiot i zakres działalności” tiret 5 – w części odnoszącej się do wyłączenia z przedmiotu działalności koncesyjnej pojazdów o numerach identyfikacyjnych: (...) oraz (...).

O kosztach procesu, Sąd orzekł stosownie do wyników postępowania na podstawie art. 100 k.p.c., znosząc wzajemnie między stronami koszty procesu.

Na podstawie art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych należało zwrócić powodowi kwotę 431,76 zł tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki.

Sędzia SO Jolanta Stasińska