Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	St. sekr. sąd. Joanna Preizner – Offman

po rozpoznaniu 31 stycznia 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o cofnięcie koncesji

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 20 lutego 2023 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od A. K. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmE 96/23

UZASADNIENIE

Decyzją z 20 lutego 2023 roku Nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej Prezes URE, pozwany), na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2022 r., poz. 1385 ze zm.) (dalej p.e.) oraz w związku z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.) cofnął z urzędu koncesję na obrót paliwami ciekłymi udzieloną decyzją z 19 maja 2016 rok Nr (...)/MRo A. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą (...) w K. (dalej powód, Przedsiębiorca), w związku z brakiem podjęcia w wyznaczonym przez Prezesa Prezes Urzędu Regulacji Energetyki terminie działalności objętej udzieloną Przedsiębiorcy koncesją na obrót paliwami ciekłymi.

Odwołanie od Decyzji wniósł powód zaskarżając ją w całości i zarzucając naruszenie:

a)  art. 7, 77 i 107 § 1 kpa poprzez niepodejmowanie czynności prowadzących do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i wszystkich okoliczności mających znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a to min, przez niewysłuchanie powoda;

b)  naruszenie przepisu art. 80 k.p.a. poprzez dokonanie swobodnej oceny dowodów, w oparciu o cześć jedynie zebranego w sprawie materiału dowodowego, z naruszeniem zasad logiki doświadczenia życiowego, co w konsekwencji doprowadziło do nieuprawnionego podjęcia decyzji cofnięcia koncesji na obrót paliwami ciekłymi udzielonej powodowi.

W oparciu o powyższe zarzuty, powód wniósł o:

1)  uchylenie przedmiotowej Decyzji i rozstrzygnięcie co do istoty sprawy;

2)  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozwany złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych.

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z 19 maja 2016 r. Nr (...), z późn. zm., Prezes URE udzielił A. K., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą (...) w K., posiadającemu numer identyfikacji podatkowej (NIP): (...) (dalej: „powód"), koncesji na obrót paliwami ciekłymi (decyzja z 26/09/2017 r. zmieniająca brzmienie decyzji koncesyjnej k.6-8 akt adm.).

W toku postępowania administracyjnego Nr (...) powód poinformował, iż obecnie nie prowadzi działalności koncesjonowanej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi. Powyższa okoliczność odnajduje również potwierdzenie w nadesłanym przez powoda zeznaniu podatkowym za rok 2021 gdzie wskazano, iż nie osiągnął przychodów oraz poniósł stratę w wysokości 29 269,43 złotych (pismo z 21/11/2021 r. k.9 akt adm., zeznanie podatkowe k.10-16 akt adm.).

Dnia 2 stycznia 2020 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. wydał decyzję w przedmiocie podatku od towarów i usług, a następnie zajął konta bankowe powoda, który od powyższej decyzji odwołał się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który uchylił zaskarżoną decyzję w całości (kopa wyroku WSA w Warszawie z 06/09/2021 r. k. 11 akt sąd.).

Od wyroku WSA Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 maja 2022 roku została oddalona (wyrok NSA z 20/05/2022 r. k. 12 akt sąd.).

Pismem z 22 września 2022 r. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wezwał powoda do podjęcia działalności koncesjonowanej, w terminie 30 dni od dnia doręczenia przedmiotowego pisma, pod rygorem cofnięcia koncesji (wezwanie k. 23 -24 akt adm.).

Pismo powyższe zostało poprawnie doręczone powodowi 12 października 2022 roku i pozostało bez odpowiedzi (z.p.o. k. 25 akt adm.).

W tym stanie rzeczy Prezes Urzędu Regulacji Energetyki uznał, iż wystąpiła przesłanka uzasadniająca wszczęcie postępowania w sprawie cofnięcia udzielonej powodowi koncesji na obrót paliwami ciekłymi, określona w art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, który stanowi, iż Prezes Urzędu Regulacji Energetyki cofa koncesję m.in. w przypadku, gdy przedsiębiorstwo energetyczne nie podjęło w wyznaczonym terminie działalności objętej koncesją, mimo wezwania Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Pismem z 7 grudnia 2022 r., Prezes URE zawiadomił powoda o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie cofnięcia udzielonej mu koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Równocześnie, mając na uwadze dyspozycję art. 50, art. 77 § 1 i art. 78 k.p.a., wezwał powoda do złożenia szczegółowych wyjaśnień w tej sprawie, w tym ewentualnych wniosków dowodowych (zawiadomienie k. 26-27 akt adm.). Powyższe zawiadomienie, wysłane na ujawniony w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej adres do doręczeń: ul. (...), (...)-(...) K., zostało zwrócone przez placówkę pocztową z adnotacją z 29 grudnia 2022 r.: „Zwrot, nie podjęto w terminie” (przesyłka zawierająca zawiadomienie k. 28 akt adm.).

Pismem z 12 stycznia 2023 r. Prezes URE zawiadomił powoda o zakończeniu postępowania dowodowego w niniejszej sprawie oraz poinformował o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym w terminie 7 dni licząc od dnia otrzymania niniejszego zawiadomienia (zawiadomienie k. 29 akt adm., z.p.o. k. 30 akt adm.). W wyznaczonym terminie powód nie skorzystał z przysługujących mu uprawnień (okoliczność niesporna).

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgormadzone w toku postępowania administracyjnego i sądowego, których autentyczność nie budziła zastrzeżeń Sądu.

Sąd pominął przy rozpoznawaniu spray dowody zgłoszone przez powoda w piśmie 25 stycznia 2024 roku, uznając, że po pierwsze nie mają one znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a po drugie, doprowadzą do przedłużenia postępowania, bowiem zostały złożone tuż przed rozprawą i to w jednym egzemplarzu, a zatem istniałby konieczność odroczenia rozprawy i wezwania powoda do złożenia odpisu dla pozwanego. Trzeba jeszcze dodać, że powód był w posiadaniu tych dokumentów już w momencie złożenia odwołania, ponieważ pochodzą one z września 2022 roku, a odwołanie powód składał w 23 marca 2023 roku, a zatem nie było przeszkód aby wówczas je przedstawił, a nie na dzień przed rozprawą.

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki cofa koncesję w przypadku, gdy wydano prawomocne orzeczenie zakazujące wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją lub gdy przedsiębiorstwo energetyczne nie podjęło w wyznaczonym terminie działalności objętej koncesją, mimo wezwania Prezesa URE, albo trwale zaprzestało wykonywania tejże działalności.

W rozpoznawanej sprawie, pismem z 22 września 2022 r., Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wezwał powoda do podjęcia działalności koncesjonowanej, w terminie 30 dni od dnia doręczenia przedmiotowego pisma, pod rygorem cofnięcia koncesji. Jest poza sporem, że wezwanie doręczono powodowi, jednakże pozostało ono bez odpowiedzi. Co istotne w piśmie tym powód został pouczony o konsekwencjach nie zastosowania się do wezwania tj. cofnięciu koncesji z urzędu. Powód pismo to jednak zlekceważył zachowując się nieprofesjonalnie i nieodpowiedzialnie, jeśli zamierzał prowadzić działalność koncesjonowaną.

W odwołaniu powód tłumaczył nie podjęcie działalności koncesjonowanej, brakiem środków finansowych spowodowanych zajęciem kont przez Urząd Skarbowy, które ustało 7 września 2022 roku, a zatem czas wskazany przez pozwanego w piśmie z 22 września 2022 roku, na ponowne podjęcie działalności był zbyt krótki.

W ocenie Sądu okoliczność ta nie miała jednak decydującego znaczenia, bowiem pomimo uwolnienia środków finansowych, powód nie podjął działalności koncesjonowanej do chwili obecnej. Co więcej jak wynika z oświadczenia majątkowego złożonego w postępowaniu przed sądem, powód w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej, jak również nie posiada żadnych środków finansowych, nawet na uiszczenie opłaty od odwołania w wysokości 1 000,00 zł. Okoliczność ta stała się podstawą do zwolnienia powoda od kosztów sądowych w całości.

Ponadto, powód nie wyjaśnił, dlaczego nie odpowiedział na wezwanie Prezesa URE, nie wyjaśnił mu zaistniałej sytuacji, jak również, nie wystąpił o przedłużenie terminu na podjęcie działalności koncesjonowanej.

W tej sytuacji należało uznać, że powód nie miał zamiaru podjąć działalności koncesjonowanej, a zatem Decyzja o cofnięciu koncesji z urzędu na podstawie art. art. 41 ust. 2 pkt 1 p.e. wobec niepodjęcia działalności koncesjonowanej w wyznaczonym terminie, była prawidłowa.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w odwołaniu, to Prezes Urzędu Regulacji Energetyki prawidłowo i dokładnie ustalił stan faktyczny niezbędny do wydania decyzji. Natomiast powód będąc prawidłowo powiadomiony o toczącym się postępowaniu, nie zajął stanowiska w sprawie, jak również nie zgłosił wniosków dowodowych i nie zapoznał się z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Biorąc powyższe względy pod uwagę, Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione przez powoda odwołanie na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na mocy art. 98 i 99 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Stronie pozwanej jako wygrywającej spór Sąd przyznał więc od powoda zwrot kosztów wynagrodzenia pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalonego na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2023 r., poz. 1935 t.j.).

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

(...)

Sędzia SO Anna Maria Kowalik