Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Andrzej Turliński
Protokolant:	sekretarz sądowy Iwona Hutnik

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2015 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Spółki z o.o. w T.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o udzielenie koncesji

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 21 maja 2014 r. Nr (...)

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od (...) Spółki z o.o. w T. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt zł) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Andrzej Turliński

Sygn. akt XVII AmE 100/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 maja 2014 r. znak (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (powoływany dalej jako Prezes URE) odmówił udzielenia przedsiębiorcy (...) Spółce z o.o. w T. (powoływanemu dalej jako powód) koncesji na obrót paliwami ciekłymi uznając, że udokumentowana przez powoda kwota posiadanych środków finansowych wynosząca 2999 zł jest niewystarczająca dla rozpoczęcia działalności koncesjonowanej.

Od wydanej w sprawie decyzji powód odwołał się do Sądu żądając jej zmiany przez wydanie mu stosownej koncesji i zasądzenia na jego rzecz od Prezesa URE kosztów postępowania.

Zarzucił Prezesowi naruszenie przepisu art. 33 ust. 1 pkt 2 Prawa energetycznego (PE) przez błędne jego zastosowanie polegające na przyjęciu, że podmiot wnioskujący o wydanie koncesji musi wykazać się dysponowaniem środkami finansowymi niezbędnymi do prowadzenia działalności koncesjonowanej, przy pominięciu, iż przepis ten dopuszcza ewentualność udokumentowania możliwości uzyskania funduszów na ten cel przez ubiegającego się o koncesję.

Ponadto powód zarzucił naruszenie przy wydaniu decyzji przepisów art. 84 § 1, art. 7, art. 9 i art. 107 § 3 k.p.a.

Prezes URE wniósł o oddalenie odwołania i zasadzenie na swoją rzecz od powoda kosztów zastępstwa procesowego.

Rozpoznając sprawę Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 16 stycznia 2014 r., na wniosek powoda zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie udzielenia mu koncesji na obrót paliwami ciekłymi.

We wniosku wskazane zostało, że koncesjonowana działalność będzie polegać na hurtowym obrocie paliwami ciekłymi. Obrót ten będzie realizowany wyłącznie na zasadach pośrednictwa handlowego bez wykorzystania infrastruktury technicznej.

Do wniosku powód dołączył miedzy innymi:

1.  informację odpowiadającą odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (wg stanu na dzień 29 listopada 2013 r.), z której wynika, że jego kapitał zakładowy wynosi 5 tys. zł,

2.  dokument o nazwie „potwierdzenie salda" wystawiony przez (...) Bank (...) S.A. z którego wynika, że saldo na rachunku bankowym powoda na dzień 10 stycznia 2014 r. wynosi 100,5 tys. zł,

3.  oświadczenie o planowanych obrotach sporządzone w dniu 7 stycznia 2014 r. z którego wynika, że w pierwszym roku po uzyskaniu koncesji powód zaplanował obrót w zakresie paliw ciekłych w wysokości 2 870 tys. zł (tj. 239,2 tys. zł miesięcznie),

4.  kopie dwóch umów pożyczki (w wysokości 100 tys. zł każda) z dnia 2 grudnia 2013 r., zawarte przez powoda z T. G. oraz E. P..

Ponadto na żądanie Prezesa URE powód przedłożył:

1.  potwierdzenia wpłat na rachunek bankowy powoda z tytułu udzielonych mu pożyczek (od T. G. w kwocie 39 tys. zł i E. P. na łączną kwotę 61,5 tys. zł),

2.  zweryfikowany plan obrotów na pierwszy rok działalności w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, z którego wynika, że w pierwszym roku po uzyskaniu koncesji powód zaplanował obrót w zakresie paliw ciekłych w wysokości 1.176 tys. zł (tj. 98 tys. zł miesięcznie) – K 43 akt administracyjnych.

Z kolei przy piśmie z dnia 28 marca 2014 r. powód przedstawił, między innymi, wyciąg z rachunku bieżącego w (...) Bank o nr nr (...) za okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 stycznia 2014 r. z którego wynika, że na dzień 31 stycznia 2014 r. dysponował kwotą 2999 zł. Jednocześnie poinformował, że utworzył nowy rachunek w banku (...) z uwagi na fakt, że potencjalny dostawca i potencjalni odbiorcy posiadają swoje rachunki właśnie w tym banku. Powód przedłożył również historię z rachunku w banku (...), która zawiera dwie transakcje. Nie wynika z niej jednak jakiego okresu dotyczy przedłożona historia rachunku, jakiej transakcji dotyczyło uznanie rachunku z 25 marca 2014 r. (17,1 tys. zł) oraz jakim saldem końcowym rachunku dysponuje. Dodatkowo przedłożył dokument sygnowany nagłówkiem (...) Bank oraz datą 31 marca 2014 r. zawierający wykaz przelewów dotyczących „częściowych wpłat pożyczki" na jego rachunek bankowy. Wymienione dwa dokumenty bankowe nie zawierają ponadto klauzuli „Dokument jest wydrukiem komputerowym i nie wymaga dodatkowych podpisów oraz stempla bankowego.", w przeciwieństwie do wyciągu z rachunku bieżącego w (...) Bank, o którym mowa wyżej (potwierdzającego posiadanie 2999 zł).

W dniu 7 kwietnia 2014 r. wezwano powoda do „nadesłania (…) wykazu operacji (zasilenia/obciążenia) wykonanych na rachunku bankowym w Banku (...) SA nr (...) od dnia jego założenia (124 marca 2014 r.) do dnia sporządzenia odpowiedzi na (…) wezwanie, wobec zmiany rachunku podstawowego powoda. Wykaz powinien potwierdzać: a) wpływ środków z pożyczek; od T. G. (minimum 50 tys. zł), b) posiadanie kwoty ok. 100.000 zł na dzień sporządzenia wykazu.” Powód nie dostarczył tego wykazu.

Na podstawie przedstawionego powyżej stanu faktycznego sprawy Sąd zważył co następuje.

Jak wynika z treści art. 33 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.) jedną z przesłanek niezbędnych do uzyskania koncesji na obrót paliwami ciekłymi jest dysponowanie przez ubiegającego się środkami finansowymi w wysokości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności, bądź udokumentowanie możliwości pozyskania takich środków. W związku z tym powód, poza zadeklarowaniem środków finansowych o odpowiedniej wartości w stosunku do planowanego rozmiaru koncesjonowanej działalności, powinien wykazać ich posiadanie lub możliwość ich uzyskania.

Powód zadeklarował roczną wartość obrotu paliwami ciekłymi na ok. 1.176.000 zł (K 43 akt administracyjnych). Obrót ten miał się opierać na pośrednictwie w sprzedaży paliw bez angażowania jakichkolwiek własnych środków trwałych związanych z przeładunkiem i transportem paliw, gdyż powód takich środków nie posiadał.

Opisany sposób prowadzenia działalności gospodarczej wiąże się z dużym ryzykiem finansowym polegającym na możliwości powstania po stronie powoda zobowiązań o krótkim terminie wymagalności i o znacznej wysokości. Wymusza to posiadanie przez niego odpowiednio wysokich środków finansowych, gwarantujących utrzymanie płynności finansowej. Jednocześnie środki te muszą być wystarczające do gwarantowania zabezpieczenia ewentualnych roszczeń osób trzecich, które mogą powstać na skutek niewłaściwego prowadzenia działalności objętej koncesją.

Postępowanie administracyjne wykazało, że powód został zarejestrowany z kapitałem zakładowym w wysokości 5000 zł, środki te także nie zostały wykazane na rachunku bankowym powoda, nadto na dzień wydania decyzji z dnia 21 maja 2014 r. nr (...) odmawiającej udzielenia koncesji jedynym źródłem finansowania przyszłej działalności koncesjonowanej przedsiębiorstwa były środki w wysokości 2999 zł. Środki te przedsiębiorca wykazał przez przedłożenie wyciągu z rachunku bankowego (...) Bank (...) SA za okres od 1 stycznia 2014 r do 31 stycznia 2014 r Należy przy tym zauważyć, że powód był kilkukrotnie wzywany do przedłożenia operacji na posiadanych rachunkach bankowych od dnia ich założenia do dnia sporządzenia odpowiedzi na wezwanie (ostatecznie z dnia7 kwietnia 2014 r.), czego nie uczynił. Jak wynika z wniosku o udzielenie koncesji źródłem finansowania działalności jego miały być kwoty wpłacone przez wspólników spółki z tytułu udzielonych spółce pożyczek. Z przedłożonych umów wynika, że wspólnicy T. G. oraz E. P. zobowiązali się udzielić pożyczek pieniężnych w kwotach po 100 tys. zł, przy czym kwota równa co najmniej 50% każdej pożyczki miała zostać przekazana do dnia 15 stycznia 2014 r. Wyciąg z rachunku bankowego (...) Bank (...) SA za okres od 1 stycznia 2014 r. do 31 stycznia 2014 r. potwierdza, że jedyne środki finansowe, które powód posiadał zamykały się w kwocie 2999 zł. Środki, które zostały przelane na jego konto (w kwotach nieodpowiadających umowom pożyczki) zostały w kilka dni po ich wpływie przelane z powrotem na konta prywatne wspólników, co świadczy o dokonywaniu transakcji finansowych wyłącznie na potrzeby postępowania administracyjnego o udzielenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi, celem udokumentowania posiadania środków finansowych w danej chwili.

W sprawie nie zostały przedłożone inne dokumenty mogące stanowić potwierdzenie, że powód jest w stanie pozyskać wystarczające środki finansowe na planowaną działalność. Do dokumentów tych organ koncesyjny nie mógł zaliczyć historii z rachunku w Banku (...) SA datowanej na 25 marca 2014 r. (K 50 – 51 akt administracyjnych) oraz dokumentu sygnowanego nagłówkiem (...) Bank iraz datą 31 marca 2014 r. (K 52 akt administracyjnych). Pierwszy z dokumentów nie zawierał opisu transakcji, salda konta, ani też okresu, za który historia rachunku została sporządzona. Drugi z dokumentów nie zawierał informacji, którego rachunku bankowego dotyczą przelewu w nim wykazane oraz okresu, którego przedłożony rachunek dotyczył.

Oba przedłożone przez powoda dokumenty nie zawierały pieczęci banku ani nie spełniały wymagań art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz.U. z 2012 r. poz. 1376 ze zm.), a więc nie mogły zostać uznane za dokumenty mogące podlegać ocenie zmierzającej do uznania, że dysponuje on bądź ma możliwość pozyskania środków finansowych gwarantujących prawidłowe wykonywania działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że powód nie wykazał w toku postępowania, aby w sposób trwały dysponował środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności. Nie udokumentował również możliwości ich pozyskania. Kwotę 2999 zł należało uznać za daleko niewystarczającą do uzyskania średniego miesięcznego obrotu z działalności koncesjonowanej na poziomie 98 tysięcy zł.

Podkreślić należy, że nie jest rolą Prezesa URE w postępowaniu z wniosku przedsiębiorcy o uzyskanie koncesji prowadzenie z urzędu dowodów mających na celu wykazanie spełnienia się pozytywnych przesłanek do wydania koncesji określonych w art. 33 ust. 1 PE. W szczególności, będąc organem regulacyjnym, wyspecjalizowanym w prowadzeniu postępowań koncesyjnych w zakresie energetyki Prezes nie musi z urzędu dopuszczać dowodu z opinii biegłego dla wykazania okoliczności faktycznych ocenianych następnie pod kątem istnienia po stronie przedsiębiorcy warunków do udzielenia mu koncesji.

Jeśli powód uznał, że postępowanie dowodowe przeprowadzone przez Prezesa URE było wadliwe bądź niepełne powinien był wykazać w tym zakresie inicjatywę dowodową w kontradyktoryjnym procesie cywilnym toczącym się z jego odwołania. Powód bowiem twierdząc, że spełnia przesłanki do wydania koncesji wymagane od niego w art. 33 ust. 1 PE powinien te twierdzenia udowodnić przedstawiając fakty świadczące o istnieniu tych przesłanek. Jest to zgodne z reguła dowodową art. 6 k.c., który stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Powód nie przedstawił w procesie żadnych nowych dowodów, dlatego Sąd oparł swoje rozważania na stanie faktycznym ustalonym na podstawie dowodów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym. Rozważania te doprowadziły do takich samych wniosków, jakie legły u podstaw wydania zaskarżonej decyzji. Z wniosków tych wynika, że powód nie wykazał, iż dysponował na dzień wydania decyzji środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności koncesjonowanej bądź jest w stanie udokumentować możliwość ich pozyskania w rozsądnym terminie.

Nieskuteczne okazały się zarzuty naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, ponieważ powód składając odwołanie, które ma charakter prawny pozwu wszczął przed Sądem od nowa swoją sprawę o udzielenie koncesji. Celem cywilnego postępowania sądowego jest ocena zasadności zgłoszonego w odwołaniu roszczenia, dlatego wszelkie dające się sanować uchybienia proceduralne postępowania administracyjnego nie są brane pod uwagę przy wyrokowaniu.

W tym stanie rzeczy skoro odwołanie było bezzasadne Sąd oddalił je działając na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sporu na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. oraz art. 98 i 99 k.p.c.